Άλλαξε το Σύστημα! (Ο Ρόλος της Εκπαίδευσης) Οκτώβριος 2, 2018
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Βίντεο, Κοινωνία, Παιδεία / Εκπαίδευση , 1 comment so farΔείτε το συγκλονιστικό βίντεο κινουμένων σχεδίων «Cogs«. Μας υπενθυμίζει την -εν δυνάμει- μεταμορφωτική δύναμη της εκπαίδευσης να αλλάξει τη προδιαγεγραμμένη (;) μοίρα ανθρώπων που δεν τους δόθηκαν ευκαιρίες. Προϋπόθεση: η ενσυναίσθηση, η θυσία, η αγάπη, η πράξη όσων αποφασίσουν να αλλάξουν τροχιά και να κάνουν κάτι γι’ αυτό…
Υστερόγραφο:
Για τον Χριστιανό ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος ως εικόνα του Χριστού. Αυτό παρέχει προνομιακή θέση στο ερώτημα της ελευθερίας του ανθρώπου, και της ευθύνης του απέναντι σε ό,τι φέρνει η ζωή και η ίδια του η δημιουργικότητά. Περιορισμένη κι όχι απόλυτη η ανθρώπινη ελευθερία, δύναται να διευρυνθεί πραγματικά και ποιοτικά, όχι μέσω διαφόρων τεχνικών αυτοβελτίωσης (οι οποίες άλλωστε δεν υπερβαίνουν τους περιορισμούς της κτιστότητας), αλλά μέσω όσων δωρίζει στον άνθρωπο το αρχέτυπό του, ο Θεός.
Θανάσης Παπαθανασίου
Πηγή: Πρόλογος τεύχους 147 περιοδικού «Σύναξη» με θέμα: «Τεχνολογία και Ανθρωπολογία: Μια κρίσιμη σχέση»
Ευχαριστίες στον Σπύρο Φ.
Μη Αναγκαίοι Ανθρωποι και η Συνενοχή του Αμέτοχου στο Έγκλημα Σεπτέμβριος 27, 2018
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ευρώπη, Ιστορία, Κοινωνία, Ορθοδοξία / Εκκλησία , 1 comment so far
Μόλις είδα ένα βίντεο από μια διαμαρτυρία εναντίον των τοξικομανών και των ομοφυλόφιλων. Αιτία μια ληστεία ή ίσως ληστεία δεν είναι ακόμη σίγουρο, από τοξικομανή ομοφυλόφιλο. Το σύνθημα που φώναζαν στην συγκέντρωση ήταν «πρεζάκια και γκέι δεν είστε αναγκαίοι». Και σαφέστατα η άποψη τους, είναι να τους εξαφανίσουμε από προσώπου γης, με οποιοδήποτε τρόπο. Υπάρχουν άραγε άνθρωποι που δεν είναι αναγκαίοι; Πόσο βαριά και σκοτεινή κουβέντα. Πόσο βαθιά απάνθρωπη, κτηνώδης και αντιχριστιανική.
Λίγο αργότερα μια άλλη είδηση έπεσε στην αντίληψη μου, που αναφερόταν με φωτογραφικό υλικό αυτή την φορά, σε προκηρύξεις που είχαν πετάξει άτομα του ίδιου χώρου, αναγράφοντας πάνω την άποψη, «η αυτοάμυνα δεν είναι αδίκημα αλλά ένστικτο», δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ, στις σημερινές κοινωνίες του 21αιων, μετα την σάρκωση του Χριστού οι άνθρωποι πρέπει να αντιδρούμε βάσει ενστίκτων, άρα με κυρίαρχη την ζωώδη πλευρά του εαυτού και της φύσης μας. Εκείνη την πτωτική, την πιο σκοτεινή και ανελεύθερη. Γιατί εάν είμαι τα ένστικτα μου, δεν υπάρχει ελευθερία, απλά λειτουργώ ορμέμφυτα ενστικτωδώς και αναγκαστικά. Άρα ως ζώο, και σαφέστατα όχι θεούμενο.
Ξέρω ότι αρκετοί που αυτή την στιγμή διαβάζεται αυτό το κείμενο, θα αναρωτιέστε, «μα καλά υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, με τέτοιες σκέψεις και πρακτικές; Εαν υπάρχουν θα είναι ελάχιστοι.». Σας απαντώ λοιπόν λέγοντας πως όχι μόνο υπάρχουν αλλά είναι δίπλα σας, μαζί σας, μέσα μας. Και όχι μόνο δεν είναι λίγοι αλλά με την ίδια ψυχολογία και ρητορική είναι πάρα πολλοί. Το κακό δεν κατοικεί κάπου σε ένα άλλο πλανήτη αλλά σε αυτόν που υπάρχουμε και ζούμε.
Οι άνθρωποι του σκότους και οι υμνητές του μίσους δεν ανήκουν σε κάποια σπάνια φυλή ή είδος. Ούτε ήρθαν από έναν άλλο κτηνώδη πλανήτη. Όχι. Είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, οι φίλοι μας, οι συγγενείς μας και οι γείτονες μας, ίσως εμείς οι ίδιοι. Ο κάθε καθημερινός άνθρωπος.
Εκείνοι που έκαναν τα πιο φρικτά εγκλήματα κατά αμάχων πληθυσμών, στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο δεν ήταν ο φασιστικός τακτικός στρατός, αλλά οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, μου μεταμορφώθηκαν σε κτηνώδεις προσωπικότητες. «Το έγκλημα της εξόντωσης των Εβραίων της Ευρώπης δεν έγινε από μόνο του, το έκαναν άνθρωποι. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν μόνο τα στελέχη του Ναζιστικού Κόμματος, τα Ες Ες και κάποια άλλα τέρατα, ήταν οι κανονικοί άνθρωποι της γερμανικής κοινωνίας, καλοί οικογενειάρχες, προκομμένοι επαγγελματίες, ευσυνείδητοι υπάλληλοι. Το έγκλημα έγινε με την ενεργό συμπαράσταση ή με την ένοχη αδιαφορία όλης της γερμανικής κοινωνίας. Οχι όμως μόνο της γερμανικής κοινωνίας. Το έργο που ανέλαβε η Γερμανία, τον αφανισμό δηλαδή των Εβραίων από τον κόσμο, δεν ήταν εύκολο να το φέρει σε πέρας μόνη της. Χρειαζόταν συνεργούς. Τους βρήκε εύκολα και πρόθυμα στους φασίστες και αντισημίτες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών»(1)
Το κακό είναι μέσα μας, το ζώο κρύβεται καλά στις σκοτεινές πλευρές του εαυτού μας. Διψά για αίμα, και όταν το μυρίσει βγαίνει να το απολαύσει.
Η βαρβαρότητα από τον πολιτισμό και η αγιότητα από την δαιμονιώδη αντίληψη του μίσους, δεν απέχουν πιστέψτε με και πολύ. Είναι πολύ κοντά εάν δεν προσέξουμε και αν καθημερινά δεν ασκούμαστε στην υπεύθυνη επιλογή να παραμείνουμε αυτό που θέλησε ο Θεός, άνθρωποι, εικόνες Του. Το επαναλαμβανόμενο επιχείρημα ότι οι άνθρωποι αντιδρούν κατά αυτόν τον φασιστικό τρόπο διότι υπάρχει οικονομική κρίση και οριακές συνθήκες βίου, είναι απογοητευτικά άστοχο. Αντιθέτως, σε τέτοιες οριακές καταστάσεις πρέπει να φανερώσουμε τις πολιτισμικές μας αξίες και την χριστιανική μας ταυτότητα. Το κατά πόσο είμαστε μαθητές Εκείνου. Ο αυστριακός αγρότης Φραντς Γαιγκερσταίτερ, θα είναι ο μόνος από το χωριό του, που θα ψηφίσει εναντίον της συνεργασίας της Αυστρίας με την φασιστική Γερμανία, και κατά επέκταση θα αρνηθεί να πάρει μέρος στον β΄παγκόσμιο πόλεμο, όχι επειδή ανήκει σε κάποια πολιτική οργάνωση ή ιδεολογία, αλλά γιατί είναι χριστιανός. «…είναι πιστός χριστιανός, που τοποθετεί καθημερινά τον εαυτό του και τα έργα του ενώπιον του Θεού. Η βαθιά πίστη του θα τον οδηγήσει το 1943 να αρνηθεί να υπηρετήσει στον ναζιστικό στρατό και να συμπολεμήσει με τους ναζήδες σε έναν άδικο πόλεμο. Τη στάση του δεν την καταλαβαίνει κανείς απολύτως, κληρικοί, συγχωριανοί, φίλοι, η ίδια η γυναίκα του, κανείς. Ολοι προσπαθούν να τον μεταπείσουν με διάφορους τρόπους. Εκείνος όμως μένει αμετάπειστος, θεωρεί ότι υπάρχουν στιγμές στη ζωή, και τώρα είναι μια τέτοια ακριβώς στιγμή, που είναι καλύτερα να υπακούς στον Θεό παρά να ακούς τους ανθρώπους. Ο Φραντς Γαιγκερσταίτερ παίρνει τοις μετρητοίς την εντολή της αγάπης για τον πλησίον και δεν παίζει με τη μέλλουσα κρίση του Θεού. Το στρατοδικείο τον καταδικάζει σε θάνατο και η ποινή εκτελείται, με γκιλοτίνα, στη φυλακή Μπράντενμπουργκ, στο Βερολίνο. Πεθαίνει άφοβα για την πίστη του, μαρτυρεί ως χριστιανός, όχι ως πολιτικός αγωνιστής. Εχει τρία μικρά παιδιά, κορίτσια, το μεγαλύτερο έξι χρόνων»(2).
Το κρίσιμο διακύβευμα είναι να παραμένεις άνθρωπος και χριστιανός στις δύσκολες στιγμές του ατομικού και συλλογικού βίου.
Θα κλείσω αυτές τις σύντομες σκέψεις, με κάτι που είχε επισημάνει ο Σ. Ζουμπουλάκης, στην σημαντική ομιλία του «Για το Ολοκαύτωμα»: «Το πρώτο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να είναι προφυλαγμένος από το κακό της αβέβαιης, ρευστής και αντιφατικής ανθρώπινης φύσης. Και το δεύτερο, ότι η παθητικότητα μπροστά στο κακό δεν είναι μια ηθικά ουδέτερη στάση, μια και αφήνει το κακό να κυριεύει. Ηθικά επιλήψιμος δεν είναι μονάχα εκείνος που διαπράττει το κακό, αλλά και αυτός που το παρατηρεί αμέτοχος».
[1] «Για το Ολοκαύτωμα», Στ. Ζουμπουλάκης, Εκδόσεις Πόλις, σελ.14-16 .
[2] Σ. Ζουμπουλάκης:Φραντς Γαιγκερσταίτερ (1907-1943), Καθημερινή,02.09.2018
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (FB)
Μας αφορά; Τούτος ο κόσμος δυο μάσκες φορά, άλλη στο Νότο κι άλλη στο Βορρά Σεπτέμβριος 24, 2018
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Βίντεο, Κοινωνία, Πολιτική , add a comment
«Για να νικήσουν»
Στίχοι & Μουσική: Social Waste
Είναι ένα θέμα που σε αφορά
Τούτος ο κόσμος δυο μάσκες φορά
Άλλη στο Νότο κι άλλη στο Βορρά
Και δεν είναι όλα μια χαρά
Γι’ αυτό δεν μπορώ τους μεγάλους του κόσμου
Που προσπαθούνε να φτάσουν εντός μου
Να μου μιλήσουν και να με πείσουν
Για να νικήσουν
Πες πως γεννιέσαι και έχεις λεφτά, σπίτια και κότερα κι εξοχικά
Και πως ανήκεις στην κατηγορία εκείνη που λέμε `καλή κοινωνία’
Πρωτόδες το φως σε κάποια κλινική, μα φυσικά και ιδιωτική
Πήγες στα νήπια και τα προνήπια και γενικά τα ξεκίνησες ήπια
Κι ύστερα ήρθε εκείνη η ώρα που για τα σχολεία σου λένε προχώρα
Για να λάβεις μόρφωση που να `ναι όσια κι όπως θα μάντεψες όχι δημόσια
Για να στο κάνω και συγκεκριμένο πες ότι σου `γραφε το πεπρωμένο
Να ζήσεις Αθήνα, Λονδίνο, Παρίσι και γενικότερα κάπου στη Δύση
Να πας στα καλύτερα πανεπιστήμια να συναναστρέφεσαι την academia
Και την ελίτ την οικονομική, πολιτική και καλλιτεχνική
Να `χεις ζωής μέσο όρο 80 παρά να μη χρειαστεί να στηθείς στην ουρά
Να σου πάν όλα πρίμα –δε βγαίνει κι η ρίμα- μα δε θα σου πω άλλα κλισέ για το χρήμα
Γιατί στην ουσία , για να `χεις υγεία θα τρέχει για σένα ως κι η τεχνολογία
Και δε θα σε νοιάζει, γιατί να σε νοιάζει; Τι πάει να πει το ταβάνι πως στάζει
Εσύ θα ντυθείς τα επώνυμα ρούχα, θα πιεις τα ακριβά τα ποτά τα αλκοολούχα
Θα αλλάξεις σελίδα στην εφημερίδα για νέα απ’ τον κόσμο μα κι απ’ την πατρίδα
Θα ανάψεις τσιγάρο και θα σχεδιάσεις το πώς και το πού διακοπές θα περάσεις
Θα πάρεις αμάξι, θα λες `είμαι εντάξει’, θα θέλεις να μπει η ζωή σου σε τάξη
Γιατί έτσι λένε σε όλους πως πρέπει εκείνοι που δήθεν είναι καθωσπρέπει
Και δε θα ζητήσεις να βρεις εξηγήσεις και ύστερα θα `ρθει η σειρά σου να πείσεις
Είναι ένα θέμα που σε αφορά
Τούτος ο κόσμος δυο μάσκες φορά
Άλλη στο Νότο κι άλλη στο Βορρά
Και δεν είναι όλα μια χαρά
Γι’ αυτό δεν μπορώ τους μεγάλους του κόσμου
Που προσπαθούνε να φτάσουν εντός μου
Να μου μιλήσουν και να με πείσουν
Για να νικήσουν
Και τώρα ξέχνα τα όλα και πες ότι γεννήθηκες στο Μαρακές
Στη Σιέρα Λεόνε και τη Λιβερία, τη Σενεγάλη, τη Μαυριτανία
Όχι δεν ήταν σε νοσοκομείο, ούτε και πήγες ποτέ σε σχολείο
Δεν πήρες παιχνίδια από πολυκατάστημα ούτε θα ζεις για μεγάλο διάστημα
50 χρόνια το πολύ-πολύ , αν η ζωή είναι μαζί σου καλή
κι αν φυσικά δε σου τύχουν προβλήματα όπως εμφύλιοι και πραξικοπήματα
αν συνηθίσεις σε βίο αυτάρκη κι αν δε σου τύχει να πέσεις σε νάρκη
τότε θα είσαι απ’ τους τυχερούς και απ’ τους οργανισμούς τους γερούς
κι ίσως να μάθεις και κολυβογράμματα, μπορεί –που ξέρεις- να δεις και γεράματα
να `χεις μισθό κάτω από δυο δολάρια και συνοδεία παντού τη μαλάρια
ίσως σε βγάλουν και φωτογραφία, ίσως στα Πούλιτζερ πας τα βραβεία
θα χεις ζωή αμφιβόλου ποιοτητας και 15 λεπτά δημοσιότητας
Ή πες πως γεννιέσαι κορίτσι πράμα στο Πακιστάν στη Γη των Φυλών
Να μη σε πιάνει κανένα θάμα μήτε ανθρώπων μήτε και θεών
Ή κάπου στην Αίγυπτο παιδί εργάτης στα βαμβακοχώραφα ή και στην Κίνα
Να φτιάχνεις παπούτσια, φανέλες και μπάλες ή να `σαι απ’ τα παιδιά εκείνα
Που μοίρα τα μοίρανε ξεχωριστή κι είχαν κυανόκρανο για βιαστή
Στο Πορτ-ο-Πρένς ή στη Μονρόβια και τους κολλήσανε στάμπα ισόβια
Γι’ αυτό δεν μπορώ τους μεγάλους του κόσμου που προσπαθούνε να φτάσουν εντός μου
Να μου μιλήσουν και να με πείσουν, για να νικήσουν
Πιτσιρίκια δεν θα φαν για να έχω εγώ μπουφάν; (Του Κόσμου Οι Λαοί) Σεπτέμβριος 18, 2018
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Βίντεο, Κοινωνία , 1 comment so far
Ακούστε το τραγούδι «Του Κόσμου Οι Λαοί» από το συγκρότημα «Κοινοί Θνητοί», με ωραία, πρωτότυπη μουσική και κυρίως στίχους που τσακίζουν κόκαλα. Όσο κι αν δεν συμφωνεί κανείς με όλα, ξεσκεπάζει πλήθος «άβολες αλήθειες» που θα έπρεπε να μας κάνουν να ανησυχήσουμε, να ξυπνήσουμε, να προβληματιστούμε, να συζητήσουμε και να ενεργοποιηθούμε.
Ζ.Ι.
Στίχοι:
«Κάποιες χώρες έχουν άφθονους πόρους
Ενώ άλλοι δεν έχουν τίποτα
Ποια είναι η μοίρα τους;
Να πεθάνουν από την πείνα;
Να υπάρχει για πάντα φτώχεια;
Ποιος είναι τότε ο σκοπός του πολιτισμού;
Γιατί τότε υπάρχει η ανθρώπινη συνείδηση;
Ποιος είναι τότε ο σκοπός του ΟΗΕ;» (Φιντέλ Κάστρο)
Έχει αίμα το Adidas το καινούριο που φοράω
και το κινητό στη θήκη που στο χέρι μου κρατάω
έχει κόπο και ιδρώτα το πουκάμισο το Armani
και κουβάλημα οι σπόροι στου καφέ μου το χαρμάνι
Έχει πόνο και φοβέρες κάθε κουταλιά Nutella
και το δέρμα που χρειάστηκε στις μπάλας μου την γκέλα
έχει δάκρυα ο κάθε κόμπος που έχω στο χαλί μου
και το τζόκεϊ που με μαγκιά φοράει η κεφαλή μου
Γιατί όλα όσα είπα της ζωής μου προϊόντα
μου τα αφήσαν οι δικοί μου ή τα αγόρασα από σπόντα
τα δουλέψανε παιδιά που είναι γεννημένα δούλοι
μεροφάι μεροδούλι, και εμείς παίζουμε κρυφτούλι
Τυνησία και Σουδάν Μαλαισία Πακιστάν
και δεκάδες χώρες που τα πιτσιρίκια δεν θα φαν
για να έχω εγώ μπουφάν με υπογραφή της Nike
μπας και δώσει ο Θεός να μου κάνουν κανένα like
Όταν έβγαινα να παίξω στην αλάνα με την μπάλα
κάποιες οικογένειες δεν είχαν να πάρουν γάλα
Όταν άφηνα χαρταετό στον ουρανό να ανέβει
κάποιοι άφηναν το παιδί τους μοναχό να ζητιανεύει
Όταν μου έλεγε η γιαγιά μου κάθε βράδυ παραμύθια
σκότωναν αθώες ψυχές άλλωστε έτσι από συνήθεια
όταν μου έφερνε η νονά μου την λαμπάδα και παιχνίδια
συνομήλικοι μου ψαχναν την τροφή τους στα σκουπίδια
Όταν έβλεπα μικρός το χοντρό και τον λίχνο
βάζουν σκλάβους να δουλεύουν στα ορυχεία του Κονγκό
όταν οι γονείς μου με είχαν, αγκαλιές και χάδια
χαρτομάντηλα πουλούσα και λουλούδια στα φανάρια
Ό,τι φόρεσα ως τώρα Nike, Puma και Sportex
τα έχουν φτιάξει δια της βίας στην Ασία στο Μπαγκλαντές
όσα λόγια και να πω, όσους στίχους και να γράψω,
στράφι θα πάνε αν τον κόσμο δεν αλλάξω
Σε αυτή την μηχανή, του κόσμου οι λαοί
αντί για λάδι καίνε, ανθρώπου αίμα
μα αλλάζουν οι καιροί και θα έρθει και η στιγμή
που ο δούλος θα είναι αυτός που βάζει στέμμα
Όταν έπαιζα μικρός με το πρώτο το Nintendo
στην Ινδία οι ανήλικοι κουβάλαγαν τσιμέντο
όταν έφτιαχνα το δέντρο με φωτάκια και στολίδια
τα παιδιά στην Βραζιλία ψάχναν μέσα στα σκουπίδια
Όταν έκανα ποδήλατο στο δρόμο τα απογεύματα
συνομήλικους στην Κίνα τους σκότωναν για μοσχεύματα
κοκκίνιζα σαν κοίταζα της τάξης τα κορίτσια
ενώ στην Ινδονησία τα πουλούσανε για βίτσια
Όταν έβλεπα τον Αλαντίν στην Disney με το τζίνι
τα αδέλφια μου γαζώνανε κάτω στην Παλαιστίνη
μα σε ευχαριστώ Θεέ, που έχω και έναν ΟΗΕ
και να ενδιαφερθώ για αυτά δεν χρειάστηκε ποτέ
Να είναι καλά και το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες
της θρησκείας το αδελφάτο, όλες τις παιδεραστίες
μα όμως πάνω από όλα τα άλλα, στου μεγάλου μας τη σάλα
δεν θα είχες την κουτάλα, αν δεν ήσουν καπιτάλα
Και το σύστημα ρολόι που ρυθμίστηκε να τρώει
την εργατική την τάξη που όλα αυτή τα έχει παράξει
μα άντε να το καταλάβει και μετά ποιος θα προλάβει
από το κύμα να γλυτώσει και πανί να ανασηκώσει
Στο σχολείο ως αριστούχος να κρατάω την σημαία
ήμουν από άλλη χώρα και δεν με έκανες παρέα
με έχεις σκοτώσει στο Ιράκ, στο Βιετνάμ, στην Παλαιστίνη
εγώ αγέννητο μωρό και δεν είχα καν ευθύνη
Μου είχες βγάλει τα όργανά μου,
μπας και πάρεις τα λεφτά σου
για να ζήσουν παραπάνω λίγο τα αφεντικά σου
με είχες σκλάβο στο παζάρι και με πούλαγες φαντάσου
θα γυρίσει ο τροχός και θα ‘ρθει και η σειρά σου
μέσα σ’ αυτήν την μηχανή αν ενωθούμε όλοι μαζί
και χαράξουμε αντίθετη πορεία στο γρανάζι
ένα θα γίνω εγώ και εσύ και θα έρθει εκείνη η στιγμή
όπου αλλάζουν οι καιροί και σίγουρα θα τους πειράζει
Αρκεί σε αυτή την μηχανή, όλου του κόσμου οι λαοί
να σταματήσουμε για πάρτι τους να χύνουμε αίμα
θα έρθει εκείνη η στιγμή που η φωνή μας θα ακουστεί
και ο δούλος μόνος νικητής στη κεφαλή θα βάζει στέμμα.
Απόσταγμα Σοφίας: Γιατί ο κόσμος βρίσκεται σε χάος; Σεπτέμβριος 7, 2018
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Κοινωνία, Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν για να αγαπιούνται και τα πράγματα για να χρησιμοποιούνται.
Ο κόσμος είναι σε χάος γιατί τα πράγματα αγαπιούνται και οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται!
Πηγή: Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Παραλίας Πατρών
Απόσταγμα Σοφίας: Τι να κάνουμε σε μια διαμάχη Αύγουστος 30, 2018
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Κοινωνία, Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Στη διχόνοια να λαμβάνουμε πάντοτε τη θέση του αδελφού μας. Να λέμε: «Αν ήμουν εγώ, τι θα μου άρεσε να μου κάμουν»; Αν θέλουμε να φυλάξουμε τον εαυτό μας, θα πρέπει πρώτα να διασφαλίσομε τον αδελφό μας.
Διδαχές οσίου Παναή του εκ Λύσης
Από το βιβλίο ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ, έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος, Λυθροδόντας – Κύπρος. τηλ. 00357-99607871
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος Λυθρόδοντα
Εικόνα: Γεώργιος Κόρδης
Εάν κατακρίνεις η Χάρις του Θεού σε εγκαταλείπει… Αύγουστος 25, 2018
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Κοινωνία , add a comment
Απόσταγμα Σοφίας: Πως να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους που συναντάμε στη ζωή μας Αύγουστος 22, 2018
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Κοινωνία , add a comment
Μην κατηγορείς κανέναν στη ζωή σου!
Οι καλοί σου δίνουν χαρά…
οι κακοί εμπειρίες…
οι αχάριστοι μαθήματα…
οι άξιοι αναμνήσεις.
Για να συγχωρείς θέλει δύναμη,
για να αγαπάς θέλει καρδιά!
Πηγή: Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Παραλίας Πατρών
Όταν η Παναγία καθόταν στο τραπέζι μας Αύγουστος 19, 2018
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Κοινωνία, Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
π. Δημητρίου Μπόκου
Κατά το Μάιο του 1929, τα λίγα χωράφια του χωριού και τα αμπέλια του κινδύνευαν να καταστραφούν τελείως από την επιδρομή αμέτρητων παμφάγων ακρίδων. Τρόπος να τις διώξουν δεν υπήρχε, ούτε μέσο να τις καταστρέψουν. Τα χτήματα ήταν στην απόλυτη κυριαρχία της φοβερής ακρίδας. Όλοι οι χωρικοί έβλεπαν με δέος, πόνο και απελπισία την επικείμενη καταστροφή. Μόνο ο πανάγαθος Θεός μπορούσε να βοηθήσει με το άπειρο έλεός του και με τις ικεσίες της προστάτιδάς μας Παναγίας της Πυρσόγιαννης.
Το ίδιο απόγευμα οι κάτοικοι του χωριού, με πρώτο τον ιερέα παπα-Ηλία Παπακώστα, πηγαίνουν ασθμαίνοντας να φέρουν τη θαυματουργό εικόνα της Παναγίας για να γλυτώσει η Χάρη της τα χτήματα από την ολική καταστροφή και εξαφάνιση.
Όλο το βράδυ έψαλαν με κατάνυξη και με ιδιαίτερη προσοχή τη μεγάλη Παράκληση και πουρνό-πουρνό, ψάλλοντας σε όλο τον δρόμο το «Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε…», τη μετέφεραν στο χωριό μας και στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου. Γονατιστοί μέσα στο ναό έψαλαν τη μεγάλη Παράκληση και πήραν Αγιασμό, για να ραντίσουν τα δοκιμασμένα από τη λαίλαπα των ακρίδων χτήματα. Στο τέλος όλο το χωριό με επικεφαλής τον ιερέα παπα-Ηλία Παπακώστα, ψάλλοντας συνεχώς και ικετεύοντας, έφεραν τη θαυματουργή Εικόνα έξω από τον Ναό του Αγίου Μηνά, με πρόσωπο προς τα χτήματα και προσεύχονταν για να κάνει το θαύμα η Παναγία μας.
Και ω των θαυμασίων σου, Μητέρα του Θεού, Μητέρα της ψυχής μας και προστασία όλων!
Οι ακρίδες, σύννεφα ολόκληρα, φεύγοντας από τα χτήματα, έπεφταν στον Σαραντάπορο ποταμό και πνίγονταν. Η φωνή απελπισίας, η θερμή ικεσία και παράκληση των συγχωριανών εισακούσθηκε. Η Παναγία μας, η προστάτις όλων των πονεμένων, έσωσε για μια ακόμη φορά το χωριό μας. Δοξασμένο ας είναι το άγιο όνομά της!
(Ελεύθερη παράθεση από το βιβλίο: Νικολάου Τσίπα, Σεργιάνισμα στους χώρους και στην ιστορία της Πυρσόγιαννης).
Τέτοια γινόντουσαν τις εποχές που οι άνθρωποι είχαν μονάχα τον γείτονα και τον Θεό. Τον γείτονα για τα πέρα-δώθε, τον Θεό για τα δύσκολα. Είτε χαρά είχαν είτε λύπη, εκεί θα έτρεχαν. Έλεγαν π.χ. οι Φαρασιώτες της Καππαδοκίας, οι συμπατριώτες του αγίου Παϊσίου: «Εμείς στην πατρίδα μας τί θα πει γιατρός δεν ξέραμε. Στον Χατζεφεντή τρέχαμε (στον άγιο Αρσένιο, που τους διάβαζε κάποια ευχή και γίνονταν καλά). Στην Ελλάδα μάθαμε από γιατρούς, αλλ’ αν τα πούμε αυτά εδώ στους ντόπιους, τους φαίνονται παράξενα».
Ο Θεός, η Παναγία και οι Άγιοι, ήταν η απαντοχή τους, η παρέα, το αποκούμπι τους. Μ’ αυτούς τα λέγανε, μ’ αυτούς τρωγόντουσαν νύχτα και μέρα. Στον Θεό λέγαν την καλημέρα τους με το που άνοιγαν τα μάτια τους, σ’ αυτόν και την καληνύχτα τους. Ο μεγάλος Μακρυγιάννης διηγείται πως μάλωσε κάποτε, φτωχό παιδί, με τον Αϊ-Γιάννη τον Πρόδρομο, πικραμένος από την ανθρώπινη κακία. Και μια με τις απειλές, μια με τα παρακάλια, έκαμα, λέει, τις συμφωνίες μου με τον άγιο, να με βοηθήσει αυτός να προκόψω, κι εγώ να του φτιάξω καινούργια την εκκλησία του.
Ο ατίθασος Καραϊσκάκης είχε την Παναγία την Προυσιώτισσα, την «Κυρά της Ρούμελης», σαν μάνα του. Στο μοναστήρι της είχε τη μόνιμη κατοικία του. Της μιλούσε με απόλυτη οικειότητα. Με τη γνωστή του αμετροέπεια, χαριεντίζονταν μαζί της με απλότητα, όταν ασήμωσε την εικόνα της, μετά από μια θεραπεία του από τους πυρετούς και τις θέρμες που τον τσάκιζαν αδιάκοπα: «Γυναίκα δεν είσαι και συ, Μεγαλόχαρη; Έπρεπε, βλέπεις, να σου τάξω μπιχλιμπίδια για να με κάνεις καλά!»
Αυτά δείχνουν σχέση. Οικεία, ζεστή σχέση. Ο Θεός, οι άγιοι, μα ιδιαίτερα η Παναγία, δεν ήταν κάποιοι ξένοι, άγνωστοι, μα σπιτικοί, οι δικοί τους άνθρωποι. Μέλη της οικογένειάς τους. Δεν βάδιζαν μόνοι τον τραχύ δρόμο της ζωής τους, αλλά παρέα με τους αγίους τους, «συν πάσι τοις αγίοις». Οικοδέσποινα, νοικοκυρά σε κάθε σπίτι, είχαν πάντα τη Μεγαλόχαρη. Σε κάθε συμφορά, την Παναγιά καλούσαν πρώτη-πρώτη να συνδράμει. Δεν ήταν γάμος και χαρά, που να μη ζητήσουν με τα όμορφα τραγούδια τους να παρευρεθεί κι εκείνη στη χαρούμενη συντροφιά τους.
– Έλα Θεέ και Παναγιά με τον Μονογενή σου,
κι ευλόγα μας τούτ’ την δουλειάν, που ’ναι ’πο την βουλήν σου…
Δεν ήταν πόνος και καημός, που δεν θα τον ακουμπούσαν στα πόδια της πιο πονεμένης μάνας του κόσμου. Τα δάκρυα της Παναγιάς για τον μο-ναχογιό της, γίνονταν βάλσαμο και παρηγοριά, ένα με τα δικά τους δάκρυα. Έσμιγε το πικρό μοιρολόι τους με τον θρήνο της Μεγάλης Μάνας τους.
– Άρχοντες, αφουγκράστε μου της Δέσποινας τον θρήνον,
πώς κλαίει τον Μονογενή εις τον Σταυρόν εκείνον…
Δεν έβαζαν ψωμί στο στόμα τους, αν δεν καλούσαν Χριστό και Παναγιά συντροφιά στο τραπέζι τους, αχώριστους συνδαιτυμόνες τους.
– Σε τουτ’ την τάβλα που ’μαστε, σε τούτο το τραπέζι,
τον Άγγελο φιλεύουμε και το Χριστό κερνάμε
και την Παρθένα Δέσποινα διπλά την προσκυνάμε,
να μας χαρίσει τα κλειδιά, κλειδιά του Παραδείσου,
ν’ ανοίξω τον Παράδεισο, να μπω να σεργιανίσω,
να δω τους πλούσιους πώς περνούν και τους φτωχούς τί κάνουν…
Και η Παναγιά; Να μη συντρέχει, όταν τ’ αγαπημένα της παιδιά την προσκαλούν; Να μη σκοτώνεται να τα σκεπάσει, όταν απελπισμένα τη φωνάζουν; Σχέση αγάπης, βλέπεις, είναι αυτή, αμφίδρομη, πώς να φανεί αδιάφορη; Αισθάνεται μάνα κι αυτή για όσους αισθάνονται παιδιά της. Ξεχειλίζει ο μητρικός της πόθος για μας.
Εμείς όμως; Σήμερα που δεν μας νοιάζει ο γείτονας και τον Θεό δεν τον ντρεπόμαστε μήτε τον θέλουμε, που νοιώθουμε τάχα δυνατοί και άτρωτοι στον, παρά ταύτα, ετοιμόρροπο τενεκεδένιο μας παράδεισο, θα παραμείνουμε αδιάφοροι σε μια τέτοια μητέρα; Που καταδέχεται να μας θεωρεί, όχι κάποιους μακρινούς, αλλά καταδικούς της οικείους, λατρεμένους της συγγενείς; Πού θα ξαναβρούμε μια τέτοια αγάπη;
«Συγγενούς οικειότητος μη επιλάθη, Δέσποινα…»
Εορτή Κοιμήσεως Θεοτόκου
Αύγουστος 2018
Πηγή: Α ν τ ι ύ λ η, Ι. Ναός Αγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα
Οι Πολλοί για Έναν: Δωρεάν Σπίτια σε Πολύτεκνες Οικογένειες από την Εκκλησία στην Περιφέρεια Ιούλιος 26, 2018
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Κοινωνία, Ορθοδοξία / Εκκλησία, Οικογένεια / Παιδί , add a comment
Σπίτια σε πολυτέκνους προσφέρει ο Σιατίστης!
Να μη μείνει κανένας συνάνθρωπός μας δίχως τα βασικά, χωρίς στέγη και εργασία, είναι το όνειρο του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου, ο οποίος με το πρόγραμμα «Οι πολλοί για έναν» επιδιώκει να συμμετάσχουν όλο και περισσότεροι στη στήριξη ανθρώπων που έχουν ανάγκη. Με επιμονή, προσπάθεια και, πάνω απ’ όλα, σιωπηλά και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, σε διάστημα ενός έτους κατόρθωσε να συγκεντρώσει τα χρήματα για την αγορά σπιτιών σε χωριά του Δήμου Βοΐου, τα οποία παραχωρεί σε πολύτεκνες οικογένειες που ζουν στην Αθήνα και μένουν στον δρόμο ή σε ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα!
Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία άρχισε ακριβώς πριν από έναν χρόνο, ανήμερα την εορτή της Παναγίας, και εξαγγέλθηκε κατά τη θεία λειτουργία στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μικροκάστρου. «Θέλουμε να καλλιεργήσουμε τη συμμετοχή των πολλών στη βοήθεια και τη συμπαράσταση των συνανθρώπων μας που έχουν ανάγκη» δηλώνει στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» ο Μητροπολίτης Σισανίου και εξηγεί: «Σε σύμπραξη με τον Φιλανθρωπικό Οργανισμό “Θεόφιλος”, είχαμε μια επικοινωνία και συνεργασία για τις οικογένειες οι οποίες θα δέχονταν να φύγουν από την Αθήνα. Αγκαλιάσαμε αυτή την πρόθεση, επειδή μας ενδιαφέρει και η επιβίωση των χωριών μας, τα οποία είναι πραγματικά υπέροχα και όμορφα».
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ
Ο Μητροπολίτης Σισανίου κ. Παύλος κάνει γνωστό ότι αρχικά είχε ζητηθεί η εισφορά των πιστών, ώστε να συγκεντρωθεί το ποσό των 20.000 ευρώ για την αγορά ενός σπιτιού με κτήμα 32 στρεμμάτων. «Επρεπε άμεσα να βρεθεί λύση για μια πολύτεκνη οικογένεια» υπογραμμίζει ο Μητροπολίτης και συμπληρώνει: «Απευθύνθηκα στον λαό. Του είπα ότι είναι πάρα πολλά χρήματα για έναν άνθρωπο. Είναι όμως πάρα πολύ λίγα για πολλούς. Αν 2.000 άνθρωποι προσφέρουν από 10 ευρώ, θα αγοράσουμε το σπίτι». Ο Μητροπολίτης, συγκινημένος, αναφέρει στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» ότι η ανταπόκριση ήταν άμεση. Δεν χρειάστηκαν 2.000 πιστοί. Το σπίτι αγοράστηκε με τη βοήθεια μόνο τριών ανθρώπων.
Κατόπιν δρομολογήθηκαν κάποιες απαραίτητες εργασίες συντήρησης. Σε λίγο καιρό θα είναι έτοιμο να στεγάσει τα χαμόγελα μιας πολύτεκνης οικογένειας. Η τοπική Εκκλησία όμως δεν εφησυχάζει. Συνεχίζει τον αγώνα της. Επιπροσθέτως, ο Ιεράρχης διευκρινίζει: «Η πρώτη πολύτεκνη οικογένεια θα εγκατασταθεί στο νέο της σπίτι έως τον Αύγουστο. Πρόκειται για οικογένεια με οκτώ παιδιά, η οποία έμενε στην Αθήνα, σε ένα διαμέρισμα ελάχιστων τετραγωνικών. Σε λίγο καιρό θα είμαστε έτοιμοι να υποδεχθούμε ακόμα μία οικογένεια με πέντε παιδιά, ενώ, μόλις ολοκληρωθούν οι εργασίες στο τρίτο σπίτι που ετοιμάζουμε, θα υποδεχθούμε άλλη μία οικογένεια, με τέσσερα παιδιά».
Ο Μητροπολίτης Σισανίου αναφέρει ότι οι οικογένειες που διεκδικούν ένα σπίτι δεν απαιτείται να έχουν καταγωγή από την περιοχή, αρκεί να έχουν τη διάθεση να φύγουν από την πόλη τους και να εργαστούν, διευκρινίζοντας, βέβαια, πως τα σπίτια αρχικά ανήκουν στην τοπική Εκκλησία, αλλά θα παραχωρηθούν στις οικογένειες όταν οι ίδιες αποφασίσουν με ωριμότητα ότι θέλουν να μετεγκατασταθούν στην πόλη, διεκδικώντας μια καλύτερη ζωή για τα μέλη τους.
ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Ο ποιμενάρχης έχει ήδη συναντηθεί με τις πρώτες οικογένειες και μας μετέφερε τον ενθουσιασμό γονιών και παιδιών για το νέο αυτό ξεκίνημα, ενώ μας κάνει κοινωνούς της αμέριστης βοήθειας των ομογενών.
Μάλιστα, σε ένα πρόσφατο ταξίδι του στην Αυστραλία δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τον πλησίασαν προκειμένου να ζητήσουν περισσότερες πληροφορίες για το εν λόγω πρόγραμμα και να δηλώσουν πως είναι στο πλευρό του σε αυτή την προσπάθεια. «Το καλοκαίρι θα έρθει κάποιος να μας προσφέρει ακόμα ένα σπίτι, ώστε να το διαθέσουμε σε κάποια πολύτεκνη οικογένεια» αποκαλύπτει ο κ. Παύλος, τονίζοντας ότι αρκετοί πιστοί από όλη τη Μακεδονία διαθέτουν τον εαυτό τους για τη στήριξη αυτής της ιδέας.
«ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΑΥΜΑΤΑ»
Ο Μητροπολίτης Σισανίου μάς ενημερώνει, επίσης, ότι γενικότερα υπάρχουν αρκετές προσφορές σπιτιών και από άλλα χωριά, ενώ κάνει έκκληση μέσω της εφημερίδας να στηριχθεί αυτή η προσπάθεια. «Αν καθένας δώσει 10 ευρώ και γίνει αυτό που λέμε “οι πολλοί για τον έναν”, μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Θα είναι μια μικρή επανάσταση για την πατρίδα μας, για τα χωριά μας. Οι άνθρωποι θα ζουν με αξιοπρέπεια» επισημαίνει και προσθέτει πως οι οικογένειες που θα μετεγκατασταθούν στην περιοχή θα έχουν την αμέριστη συμπαράσταση όχι μόνο της Μητροπόλεως αλλά και των Αρχών του τόπου. Το θεάρεστο αυτό έργο του Μητροπολίτη όμως δεν σταματά εδώ. Ο ίδιος μεριμνά ώστε οι γονείς να βρουν εργασία, για να μπορούν να συντηρήσουν την οικογένειά τους. Υπάρχει, άλλωστε, μεγάλη προσφορά εργασίας στις αγροτικές καλλιέργειες, ενώ ο ίδιος σημειώνει πως και τα σχολεία της περιοχής είναι εξαιρετικά, κάτι που αποδεικνύεται από την εισαγωγή του 80% των μαθητών στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας.
Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατία | Ορθόδοξη Αλήθεια