Χριστιανοί Σύζυγοι: Βόλεμα ή Περιπέτεια; Δεκέμβριος 19, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Οικογένεια / Παιδί, Σχέσεις , add a comment
Ομιλία του Αρχιμαδρίτη π. Βαρνάβα Γιάγκου στη Σχολή Γονέων της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος (11/5/2016).
Κύρια σημεία
- Η σημασία του απρόοπτου και της έκπληξης ως «νοστιμιά» της ζωής
- Βεβαιότητα ή ελευθερία; Τακτοποίηση ή έμπνευση;
- Βόλεψη -> ακηδία -> πνευματικός θάνατος
- Βόλεψη = ακύρωση δυνατοτήτων μας, δεν ισούται με την πραγματική ανάπαυση
- Όλοι οι άγιοι μας πέρασαν μέσα από τον πόνο, την αποτυχία και το γκρέμισμα του ειδωλοποιημένου τους εαυτού
- Αγιότητα = συντριβή, η συνειδητοποίηση του μεγέθους της αποτυχίας μας
- Η αρχή της πνευματικής ζωής είναι να χάσουμε την (καλή) ιδέα για τον εαυτό μας
- Οι περισσότεροι χριστιανοί πάνε στον πνευματικό για να λύσουν κάποιο πρόβλημά τους, και όχι να μάθουν πως ν’ αγαπούν
- Βόλεμα = να ικανοποιούνται οι επιθυμίες μου
- Τι λείπει: να βρούμε και να αναζητήσουμε το βαθύτερο λόγο, ποιο είναι το θεμέλιο της ζωής και του γάμου μας
- Η μεγαλύτερη αμαρτία (των χριστιανών) είναι η απουσία της χαράς
- Βόλεμα = εκπλήρωση θρησκευτικών καθηκόντων
- Τι ζωντανεύει την σχέση; Ο θησαυρός της καρδιάς, ο λόγος, οι κοινές αξίες
- Αγάπη που υπερβαίνει τον θανατο = ο θεληματικός θάνατος του θελήματός μου
- Και τα πιο ασήμαντα πράγματα μπορεί να έχουν μέσα τους Θεό και ζωή
Αρχείο ήχου
Την ομιλία μπορείτε να την κατεβάσετε σε μορφή αρχείου ήχου (mp3) εδώ.
«Μεγάλωσες, ωρίμασες, σπούδασες, καιρός να παντρευτείς» Νοέμβριος 9, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Οικογένεια / Παιδί, Σχέσεις , add a comment
Του Γιώργου Μπάρλα
…῞Ενα ἄλλο ἐμπόδιο εἶναι ὅτι ὁ γάμος ταυτίζεται μέ τήν «καλή οἰκογένεια». ῾Η ἀφετηρία εἶναι προφανῶς λανθασμένη κι ἄν μείνεις ἐκεῖ, δέν κατάλαβες τίποτα γιά τό μυστήριο. Μᾶλλον πρέπει νά ἀρχίσουμε νά λέμε στά παιδιά μας ὅτι τό περιεχόμενο τοῦ μυστηρίου δέν εἶναι πρῶτα ἡ οἰκογένεια, ἀλλά ὁ Χριστός καί ἡ συμμετοχή στή ζωή Του, πράγμα πού μᾶλλον δέν ἀποτελεῖ πάντα ἐχέγγυο γι’ αὐτό πού ὁ κόσμος θεωρεῖ «καλή οἰκογένεια»… Εἰδωλοποιώντας τήν οἰκογένεια καί θεωρώντας ἱστορική ἀποστολή νά διατηρήσεις τό καλό της ὄνομα, σίγουρα δέν ἔφτασες στό σημεῖο γιά τό ὁποῖο μιλάει ὁ Σμέμαν· «῞Ενας γάμος πού δέν σταυρώνει ἀδιάκοπα τήν ἐγωπάθειά του, πού δέν ἀποθνήσκει γιά τόν ἑαυτό του, ὥστε νά ἀτενίσει πέρα ἀπό τόν ἑαυτό του, δέν εἶναι χριστιανικός γάμος».
Παράλληλα, ἡ εἰκόνα τοῦ γάμου ὡς ἑνός εἴδους βολέματος καί ἀψεγάδιαστης εὐτυχίας παίζει τόν ρόλο ψυχολογικοῦ συμπληρώματος στούς ἀναποφάσιστους ἤ ρομαντικούς, μακριά ἀπό κάθε ἔννοια μυστηρίου. ῾Η κοντόθωρη αὐτή νοητική σύλληψη γιά τόν γάμο, ἀπέναντι σέ μιά πραγματικότητα τόσο ρευστή καί ἀντιφατική, εἶναι μία ἀπό τίς κύριες αἰτίες διαζυγίου. «Μεγάλωσες, ὡρίμασες, σπούδασες, καιρός νά παντρευτεῖς, νά τακτοποιηθεῖς». ᾿Αλλά βολεμένος καί τακτοποιημένος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ὅταν βρίσκεται ἀκόμη μέ τούς γονεῖς του, ποτέ ὅταν φύγει μακριά τους. ῞Υστερα, τό ἄνοιγμά σου στόν ῎Αλλο, μέσα στό μυστήριο τοῦ γάμου, καί τελικά στόν Θεό εἶναι ἀπαράδεκτο νά συρρικνώνεται στήν ἀναζήτηση ἑνός καθαρά κοσμικοῦ βολέματος, ἡ ὁποία τείνει νά ἀποκλείσει τόν Θεό ἀπό τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. «Κανείς ἀσφαλισμένος δέν μπορεῖ νά γνωρίσει τόν Θεό. Εἶναι προτιμότερη ἡ ἀποτυχία, παρά ἡ ἀσφάλεια. Στήν πρώτη ὑπάρχουν περιθώρια μετανοίας. ῞Οταν χάσεις τά πάντα, ὅταν «ἀποτύχεις» τελείως, μπορεῖς νά γνωρίσεις τόν Θεό. Καί σ’ αὐτό ἀκριβῶς συντείνει ἡ μή τακτοποιημένη ζωή τοῦ γάμου. ᾿Εδῶ πλέον φαίνεται ὅτι δέν ὑπάρχουν, τελικά, δικαιώματα. ῾Υπάρχουν μόνο ὑποχρεώσεις, ὄχι ἀπό αἴσθηση καθήκοντος, ἀλλά σέ μιά δυναμική προσπάθεια ἀγαπητικῆς πρόσληψης τοῦ ῎Αλλου. ῎Ετσι καλλιεργεῖται ἡ ἐλπίδα. Διαφορετικά, ὑπάρχουν μόνο συμβόλαια, πού ἀκόμα καί ἄν τηρηθοῦν, συντηροῦν μιά τελματώδη κατάσταση, καπηλευτική τῆς μυστηριακότητας τοῦ γάμου. Στόν γάμο δέν τηροῦνται συμβόλαια, διότι ἀποκαλύπτεσαι στόν ῎Αλλον, δέν μπορεῖς νά κρυφτεῖς. ῎Αν τό προσπαθήσεις, ζεῖς μιά κολασμένη ζωή. ῎Αν δέν δώσεις ὅ,τι καλύτερο μπορεῖς, ἄν ἀπαιτεῖς μόνο, ἄν μεθοδικά ἀποφεύγεις τόν σταυρό μέσα στόν γάμο, δέν θά γνωρίσεις ποτέ τήν ὄντως ἐλευθερία. ῎Ισως τό μόνο πού πρέπει νά σκεφτεῖς πρίν τόν γάμο εἶναι ἄν μπορεῖς νά ἀντέξεις τόν ῎Αλλο.
…῎Αλλωστε σκοπός τοῦ χριστιανικοῦ γάμου δέν εἶναι ἡ διαχείριση τῶν προβλημάτων πού ἀνακύπτουν ἀπό τή συνύπαρξη τοῦ ζευγαριοῦ οὔτε ἡ μαζοχιστική καρτερία, ἀλλά ἡ ἁγιότητα. ῾Ο Χριστός στόν γάμο τῆς Κανᾶ παρεμβαίνει ἰαματικά χωρίς νά πεῖ λέξη στούς νεόνυμφους. Κι ἀπό τότε κάνει τό ἴδιο σ’ ὅλους τούς γάμους ἕως σήμερα, μεταμορφώνοντας κάθε ζευγάρι πού θά τό θελήσει. Εἶναι σέ κάθε γάμο δίπλα μας, σιωπώντας καί ἀναμένοντας νά συμμετάσχουμε στή ζωή Του, στόν Σταυρό Του καί στήν ᾿Ανάστασή Του. ῎Ας τόν ἀφήσουμε τουλάχιστον νά ἐργαστεῖ, ὅπως ᾿Εκεῖνος ξέρει, γιά τή σωτηρία κάθε γάμου.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο
«ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΜΟΥ,
Κείμενα γιά τήν ἀγάπη καί τήν πίστη σήμερα»
τοῦ Γιώργου Μπάρλα,
ἀπό τίς ἐκδόσεις
(τηλ.: 210 9310605).
Πηγή: Συνοδοιπορία
Εικόνα: Γεώργιος Κόρδης
H ευκολία της …διαγραφής Οκτώβριος 4, 2016
Posted by Αργυρώ Σταθερού in : Αταξινόμητα, Κοινωνία, Οικογένεια / Παιδί, Προσωπικά / Σκέψεις, Σχέσεις, Τεχνολογία / Διαδίκτυο , add a comment
Της Αργυρώς Σταθερού
Το να διαγράψει κάποιος ένα φίλο στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, το facebook ή το twitter είναι ό,τι πιο εύκολο. Πατάει δύο – τρία κλικ και όπως συνηθίζουν να λένε οι νέοι, «άντε γειά…»! Αναρωτιέται, όμως, κανείς αν αυτή η διαγραφή περιορίζεται στις επικοινωνίες με διαδικτυακές επαφές, ή επεκτείνεται στο νέο, σύγχρονο τρόπο γίγνεσθαι. Μήπως με την ίδια ταχύτητα και ευκολία που πιέζει κάποιος τα κλικ στο ποντίκι, «ξεπετάει» και τις σχέσεις του με τους ανθρώπους; Οι εμπειρίες της ζωής δείχνουν πως όσο δύσκολα κτίζονται οι ανθρώπινες φιλίες και σχέσεις, τόσο εύκολα γκρεμίζονται. Η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός απαιτούν κόπο σε βάθος χρόνου για να εδραιωθούν και ένας κακός χειρισμός μπορεί να τα καταστρέψει όλα, κυριολεκτικά, σε μια στιγμή. Δεν παίρνει πολύ χρόνο στο σύγχρονο άνθρωπο, που κατά κόρον λειτουργεί σε ταχύτητες που συμβαδίζουν με αυτές της προηγμένης τεχνολογίας, να κόψει μια …σύνδεση. Μόνο που πίσω από ένα ηλεκτρονικό προφίλ κρύβεται ένας άλλος άνθρωπος και όχι ένας, ακόμα, λογαριασμός! Μία οντότητα με αισθήματα, παρελθόν, παρόν και μέλλον. Η διαγραφή μιας επαφής «ελαφριά τη καρδία» σημαίνει απόρριψη ενός προσώπου με διαδικασία «ψεκάστε – σκουπίστε – τελειώσατε» από το οπτικό μας πεδίο και εν κατακλείδι από το μυαλό μας. Ή τουλάχιστον, έτσι νομίζουν μερικοί, πως διαγράφοντας κάποιον από τη λίστα των φίλων τους θα διαγραφεί από το μυαλό και τη ζωή τους. Η καρδιά, όμως, όσο πληγωμένη, διεφθαρμένη κι αν είναι, σκουντάει το νου και αυτός θυμάται.
Τα παλιά χρόνια, όταν δεν υπήρχε η «προηγμένη», ηλεκτρονικού τύπου ενημέρωση μέσω του ίντερνετ, οι άνθρωποι και πάλι μάλωναν, χώριζαν και διέκοπταν φιλίες μακροχρόνιες. Αυτά, όμως, γίνονταν με σχετική ανωνυμία, κάποτε αθόρυβα και χωρίς οι εμπλεκόμενοι να «γίνονταν βούκινο» κοινοποιώντας και εκθέτοντας δημόσια τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους. Ίσως το πολύ – πολύ το μάθαινε η οικογένεια, η γειτονιά και ο μικρός, κοινωνικός περίγυρος που εμπλέκονταν αποκλειστικά μαζί τους. Ακόμα και τα δημόσια πρόσωπα μπορούσαν να έχουν μία ιδιωτική, προφυλαγμένη κατά κάποιο τρόπο ζωή, χωρίς τα φώτα της δημοσιότητας σε κάθε τους βήμα. Αυτό, πλέον, δεν ισχύει ούτε για τους διάσημους, ούτε για τους άσημους, ούτε για κανέναν, καθώς έγινε απόλυτα συνηθισμένη η δημόσια προβολή των πάντων.
Κάποτε κυκλοφορούσαν χαρακτηρισμένες «κουτσομπολίστικες» φυλλάδες (βάση περιεχομένου και κυρίως κοινωνικού ρεπορτάζ) και τώρα όλα τα ενημερωτικά μέσα αδιακρίτως, ακόμα και τα οικονομικά site, μάς τροφοδοτούν με όλων των ειδών, απόλυτα προσωπικές πληροφορίες, εικόνες και αφιερώματα που ξεπερνούν κάθε όριο ιδιωτικότητας, αηδιαστικού ή χυδαίου. Τα πρόσωπα εξευτελίζονται, οι συνήθειές τους, το σώμα τους, οι σχέσεις τους, τα λεγόμενα ή γραφόμενά τους προς τέρψη και διασκέδαση της μάζας που πρέπει να τα ξέρει όλα για όλους και ποτέ δεν ικανοποιείται, ούτε της κάνει εντύπωση πλέον και η πιο «κουφή» και ακραία είδηση, καθώς τα έχει δει και διαβάσει όλα! Ζούμε στην εποχή του απόλυτου ηθικού ξεπεσμού που προβάλλεται ως φυσιολογικός στην κάθε διαστροφή του, γιατί μας γίνεται τόση πλύση εγκεφάλου με περιττή υπερ-πληροφόρηση που, πλέον, σε τίποτα δεν αντιδράμε. (περισσότερα…)
Γιατί αποτυχαίνουν οι σχέσεις σήμερα (Χρ. Γιανναράς) Σεπτέμβριος 20, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Σχέσεις , 3Σχόλια
«Δεν φταίνε οι άνθρωποι σήμερα όταν δεν μπορούν να ερωτευθούν, όταν ταυτίζουν τον έρωτα μόνο με τη χρήση του άλλου»
ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ἔχουμε δύο λέξεις γιὰ νὰ σημάνουμε τὰ ἀντι-κείμενα τῆς ἐμπειρικῆς μας πιστοποίησης: τὴ λέξη «πράγματα» καὶ τὴ λέξη «χρήματα».
«Πράγματα» εἶναι τὰ παράγωγα τοῦ πράττειν, τὰ ἀποτελέσματα μιᾶς ποιητικῆς ἐνέργειας, τὰ πεπραγμένα ἑνὸς δημιουργοῦ προσώπου. «Χρήματα» εἶναι ἐκεῖνα ἀπὸ τὰ πράγματα ποὺ καθορίζονται κυρίως ἀπὸ τὴ χρήση τους, ἐξυπηρετοῦν χρηστικὲς ἀνάγκες, εἶναι χρήσιμα στὴν πρακτικὴ τοῦ βίου.
Τὰ πράγματα ἐνδέχεται νὰ διασώζουν τὴν ἑτερότητα (μοναδικότητα καὶ ἀνομοιότητα) ἑνὸς προσωπικοῦ δημιουργικοῦ λόγου, νὰ παραπέμπουν στὸ πρόσωπο τοῦ δημιουργοῦ τους (ὅπως ἡ ζωγραφιὰ στὸν ζωγράφο καὶ τὸ ποίημα στὸν ποιητή).
Τὰ χρήματα ταυτίζονται ἁπλῶς μὲ τὴ χρηστική τους σκοπιμότητα, παραπέμπουν στὴν ἴδια γιὰ ὅλους ὠφέλιμη διευκόλυνση.
EΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΡΙΤΗ ΛΕΞΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: τὴ λέξη «νομίσματα». Εἶναι ἐκεῖνα ἀπὸ τὰ χρήματα ποὺ τὴ χρήση τους τὴν καθορίζουμε ἐμεῖς (κάθε ἀνθρώπινη κοινωνία) μὲ κοινὴ συμφωνία-σύμβαση. Ἀντιπροσωπεύουν τὴ σύμβαση (τὸν δικό μας «νόμο»), δὲν ἔχουν δική τους «φύση-οὐσία», γι’ αὐτὸ καὶ τὰ λέμε «νομίσματα»: εἶναι τὰ νομιζόμενα, «ὅτι οὐ φύσει, ἀλλὰ νόμῳ κεῖνται», καθὼς ὅρισε ὁ Ἀριστοτέλης.
Μὲ τὰ νομίσματα κατορθώνουμε οἱ ἄνθρωποι νὰ «ἰσάζωμεν» τὶς ἀνταλλακτικές μας σχέσεις, νὰ κοινωνοῦμε τὶς ἀνάγκες μας «κατὰ λόγον», μὲ τρόπο λογικό: τὸν τρόπο τῆς συμπαντικῆς ἁρμονίας καὶ κοσμιότητας. Στόχος εἶναι οἱ ἁρμονικές, κόσμιες σχέσεις μας (στόχος ὑπαρκτικῆς ἀλήθειας καὶ γνησιότητας τόσο γιὰ τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες ὅσο —ὡς ἐλευθερία ἀγάπης— καὶ γιὰ τοὺς Χριστιανούς).
ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΤΟ ΜΕΣΟ, τὸ ἐργαλεῖο ποὺ ὑπηρετεῖ τὴ λογικότητα τῶν σχέσεών μας. Γι’ αὐτὸ καὶ μοιάζει ἀδιανόητο (τουλάχιστον γιὰ τὸν Ἀριστοτέλη) νὰ αὐτονομεῖται τὸ νόμισμα, νὰ λειτουργεῖ ἄσχετα ἀπὸ τὶς σχέσεις, γιὰ παράδειγμα νὰ αὐτοπολλαπλασιάζεται μὲ τὸν «τόκο»: ὁ τόκος, τὸ νὰ «τίκτει» τὸ νόμισμα, «παρὰ φύσιν τῶν χρηματισμῶν ἐστι».
Τὰ «πράγματα» προσφέρονται στὴ σχέση, τὰ «χρήματα» καὶ τὰ «νομίσματα» στὴ χρήση ποὺ ὑπηρετεῖ τὴ σχέση (ὅταν ἀποβλέπει ἡ χρήση στὴν «κοινωνία τῆς χρείας»).
ΟΜΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΚΟΙΝΟ ΤΡΟΠΟ ΒΙΟΥ (δηλαδὴ πολιτισμό) ποὺ μειώνει συνεχῶς τὸ πεδίο τῶν σχέσεων, τὸ ἐνδιαφέρον ἢ τὴν ἀνάγκη τῆς σχέσης, γιὰ χάρη τῆς προτεραιότητας τῶν χρήσεων.
Στὸν πολιτισμό μας ἡ χρήση αὐτονομεῖται ἀπὸ τὴ σχέση, τείνει νὰ ὑποκαταστήσει τὴν κοινωνία τῆς χρείας μὲ παράλληλες ἄπληστες χρήσεις. Διαμορφώνει ἀνεπαίσθητα τὸν ψυχισμό μας αὐτὸς ὁ πολιτισμός, μᾶς μπολιάζει μὲ ἀντανακλαστικὰ κυρίως χρησιμοθηρικά, μὲ προϊούσα ἀνικανότητα σχέσης, ἀνέραστη συμπεριφορά.
ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΡΩΤΕΥΘΟΥΝ, ὅταν ταυτίζουν τὸν ἔρωτα μόνο μὲ τὴ χρήση τοῦ ἄλλου. Δὲν φταῖνε, γιατὶ δὲν ἀσκήθηκαν ποτὲ στὴ σχέση, δὲν ξέρουν νὰ σχετίζονται, κάθε ἐπιθυμία τους ἐκπληρώνεται πατώντας ἕνα κουμπί. Δὲν ἔμαθαν νὰ μοιράζονται τὸ θέλημά τους, νὰ βγαίνουν ἀπὸ τὸ ἐγώ τους. Ξέρουν μόνο τὴ χρήση, ὄχι τὴ σχέση, μόνο τὰ χρήματα, ὄχι τὰ πράγματα.
Ο Χρήστος Γιανναράς (10 Απριλίου 1935) είναι σύγχρονος Έλληνας καθηγητής φιλοσοφίας και συγγραφέας. Σπούδασε θεολογία στην Αθήνα και φιλοσοφία στη Βόννη και στο Παρίσι (Σορβόνη). Το συγγραφικό του έργο σχετίζεται πολύ με την έρευνα των διαφορών ανάμεσα στην ελληνική και στη δυτικοευρωπαϊκή φιλοσοφία και ορθόδοξη χριστιανική παράδοση. Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πάνω από 10 γλώσσες.
Πηγή: doctv | yannarasbooks (pdf)
Η Διαφύλαξη των Ορίων: Χριστιανική Μέθοδος για Ευτυχισμένες Σχέσεις (ζευγαριών και όχι μόνο) Αύγουστος 20, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Ομιλίες / Ηχογραφήσεις, Σχέσεις , add a comment
Ομιλία π. Βαρνάβα Γιάγκου για την υγιή ανάπτυξη σχέσεων στο γάμο.
Μερικά σημεία από την ομιλία:
- Οι Χριστιανοί σύζυγοι πρέπει να ανέχονται τα πάντα… Σωστό ή Λάθος;
- Τα όρια ως τρόπος σεβασμός της ελευθερίας στη σχέση
- Χριστιανική Αγάπη και Διαφύλαξη Ορίων
- Υγιή και αρρωστημένα παραδείγματα θυσίας, υπακοής, δοσίματος, ισορροπίας
- Αγαπητική υποχωρητικότητα ή επιβράβευση της αρρώστιας;
- 2 εμπόδια της διαφύλαξης των ορίων: Οργή και η καλλιέργεια Ενοχών
- Πότε πρέπει να υποχωρούμε και πότε να κοντραριζόμαστε;
- Τα 3 στάδια ανάπτυξης της σχέσης:
1. Αυτοεξέταση και οριοθέτηση του εαυτού μας
2. Φανέρωση του εαυτού μας: Επικοινωνία των ορίων και επιθυμιών μας στον άλλον (ψυχολογική ωρίμανση)
3. Συνεργασία για την εύρεση της χρυσής τομής των ορίων (πνευματική ωρίμανση) - Ο μύθος της «μαγικής σχέσης»: βρήκα έναν άνθρωπο – πατάω το κουμπί – περνάω καλά // σταμάτησα να περνάω καλά – χρεωκόπησε η σχέση – χωρίζω
- Ο έρωτας φεύγει, η αγάπη έρχεται με διαρκή πάλη (με τον εαυτό μας)
- Αληθινή Αγάπη & Ταπείνωση = «Να αγαπήσω όχι αυτό που φανταζόμουν και επιθυμούσα, αλλά αυτό δεν ήθελα αλλά που μου ήρθε στη ζωή»
- Η χρησιμότητα της διακινδύνευσης στη σχέση ως αντίδοτο στην αδιαφορία
- Σταύρωμα του θελήματος, διαφύλαξη ορίων και θυσία (με πνευματικούς καρπούς)
Αν προτιμάτε, μπορείτε να μεταφορτώσετε την ομιλία από εδώ.
Φωτογραφία: Γεώργιος Κόρδης
Η Τελειότητα των Συζύγων Ιούλιος 28, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Σχέσεις , 5Σχόλια
Ο άλλος δεν είναι ο Θεός σου αλλά ο άνθρωπος σου, μην ζητάς τελειότητα γιατί δε μπορεί να στην προσφέρει.
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (FB)
Φωτογραφία: Erik Johansson
Η Ανατομία του Πνευματικού Ναρκισισμού Ιούλιος 20, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Ομιλίες / Ηχογραφήσεις, Σχέσεις , add a comment
Ομιλία π. Βαρνάβα Γιάγκου για την κατάκριση στις ανθρώπινες σχέσεις και ιδιαίτερα στο γάμο.
Μερικά σημεία από την ομιλία:
- Να πάψουμε να είμαστε «έξυπνοι» για τους άλλους
- Η σκληρή υπερηφάνεια του πνευματικού ανθρώπου
- Συγκρίσεις και κατακρίσεις ανθρώπων και ομάδων
- Η άρρωστη αντιμετώπιση της πνευματικής ζωής: η ατομική καταξίωση και αυτοδικαίωση μέσω των αρετών
- Οι διαστάσεις του πνευματικού ναρκισισμού
- Πνευματική χαρά και βίωση της προσωπικής σχέσης και συνάντησης με τον Χριστό
- Βασική προϋπόθεση συνάντησης του Θεού: η συντριβή του εαυτού μας
- Κανείς δε μας έχρισε κριτές ανθρώπων, συστημάτων ή της οικουμένης
- Να σιωπούμε και να προσευχόμαστε
- Πρώτη προτεραιότητα στο γάμο η αποφυγή της κατάκρισης του συζύγου και των συγγενών μας
- Αν όλα μας πάνε καλά στη ζωή, πως θα ωριμάζαμε σαν άνθρωποι;
- Αυτοί που «δε μας αφήνουν να αγιάσουμε» είναι οι σωτήρες μας γιατί μας δείχνουν το πάθος μας
- «Δεν ξέρω τι θα κάνετε, αλλά δυό φορές την ημέρα να δίνετε το παρόν στο Θεό»
- Μόνο με το παράδειγμά μας αλλοιώνονται οι άνθρωποι
Αν προτιμάτε, μπορείτε να μεταφορτώστε την ομιλία από εδώ.
Φωτογραφία: Γεώργιος Κόρδης
Τι να τις κάνω τις νηστείες… Ιούνιος 10, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Σχέσεις , add a comment
Τί να τις κάνω τις νηστείες,
τις αγρυπνίες, τις ασκήσεις,
[]
τα χρόνια που λέω ότι «ζω εν Χριστώ»,
όταν δεν τολμώ να πω συγνώμη,
όταν δεν τολμώ να δεχτώ την συγνώμη του άλλου
όταν προτιμώ να ζω χωρίς τους άλλους;
—————
Όλα «παίζονται» στις σχέσεις μας με τους άλλους.
Γιατί όπως λέγει και ο ποιητής:
«Οι άνθρωποι υπάρχουν από τη στιγμή που βρίσκουμε μια θέση στην ζωή των άλλων.
Ή ένα θάνατο για τη ζωή των άλλων…»
π. Παύλος Παπαδόπουλος (FB)
Εικόνα: Sculpture by the sea
Αγάπη που Αντέχει στο Χρόνο Ιούνιος 2, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Πολυμέσα, Σχέσεις , add a comment
Να εκπέμπεις αγάπη, γιατί εδώ είμαστε περαστικοί Μάιος 6, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Κοινωνία, Λογοτεχνία - Ποίηση, Σχέσεις , add a comment
Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις
για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
ούτε έχω απαντήσεις
για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙
όμως μπορώ να σ’ ακούσω
και να τα μοιραστώ μαζί σου.
Δεν μπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν ή το μέλλον σου.
Όμως όταν με χρειάζεσαι
θα είμαι εκεί μαζί σου.
Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου
να κρατηθείς και να μη πέσεις.
Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικές μου.
Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.
Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια
αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,
όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο
που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.
Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
όταν κάποιες θλίψεις
σου σκίζουν την καρδιά,
όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου
και να μαζέψω τα κομμάτια της
για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.
Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.
Μόνο μπορώ
να σ’ αγαπώ όπως είσαι
και να είμαι φίλος σου.
Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν
τους φίλους μου και τις φίλες μου,
δεν ήσουν πάνω
ή κάτω ή στη μέση.
Δεν ήσουν πρώτος
ούτε τελευταίος στη λίστα.
Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.
Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
Να εκπέμπεις αγάπη.
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.
Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.
Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.
Να ακούμε την καρδιά μας.
Να εκτιμούμε τη ζωή.
Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι
ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος
στη λίστα σου.
Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.
Ευχαριστώ που είμαι.
Ποίημα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986),
Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986) γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Ήταν απόγονος αγωνιστών για τη χειραφέτηση της Αργεντινής, ενώ ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και καθηγητής ψυχολογίας σε ξενόγλωσση παιδαγωγική σχολή.
Από παιδί ακόμα ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες ήταν δίγλωσσος, αφού παράλληλα με τα ισπανικά, η αγγλόφωνη γιαγιά του του μάθαινε να μιλά και να γράφει την αγγλική γλώσσα. Ο μικρός δήλωσε στον πατέρα του ότι ήθελε να γίνει συγγραφέας και σε ηλικία επτά χρόνων σύνταξε στα ελληνικά μια σύνοψη της ελληνικής μυθολογίας. Οκτώ χρονών γράφει το πρώτο διήγημά του, ενώ ένα χρόνο αργότερα μεταφράζει και δημοσιεύει τον «Ευτυχισμένο πρίγκιπα» του Όσκαρ Ουάιλντ.
Εξαιτίας μιας πάθησης στα μάτια του, που θα τον οδηγήσει προοδευτικά σε πλήρη τύφλωση, η οικογένεια Μπόρχες εγκαθίσταται στη Γενεύη, όπου ο Χόρχε Λουίς εγκαινιάζει της λυκειακές σπουδές του και αποκτά μια υψηλού επιπέδου μόρφωση, καθώς τελειοποιεί τις γνώσεις στην αγγλική, γαλλική και γερμανική γλώσσα. Ανακαλύπτει την εξπρεσσιονιστική ποίηση, τη γερμανική φιλοσοφία, τελειοποιεί τα λατινικά του και το 1919 εγκατεστημένος στη Μαγιόρκα της Ισπανίας ολοκληρώνει την πρώτη ποιητική συλλογή του «Οι κόκκινοι ρυθμοί» όπου είναι φανερός ο θαυμασμός για την επανάσταση των μπολσεβίκων στη Ρωσία.
Η οικογένεια των Μπόρχες, έπειτα από πολλές προσωρινές διαμονές και πολλά ταξίδια στην Ευρώπη, επιστρέφουν το 1921 στο Μπουένος Άιρες, όπου και θα παραμείνει. Τώρα ο Μπόρχες ανακαλύπτει τις φτωχογειτονιές της γενέτειράς του με τους compafritos («μόρτες»), γράφει ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια και «φαντασίες», ιδρύει διάφορα περιοδικά, παίρνει μέρος σε λογοτεχνικούς ομίλους και από το 1925, που θα δημοσιεύσει την ποιητική συλλογή «Η απέναντι Σελήνη» και τα δοκίμια «Έρευνες», θα δίνει το λογοτεχνικό παρόν με ένα έως δύο έργα το χρόνο, μέχρι το 1985 που θα δημοσιευθεί και η τελευταία ποιητική συλλογή του, «Οι συνωμότες».
Ο Μπόρχες πέθανε στις 14 Ιουνίου του 1986 στη Γενεύη.
Ποιήματα, μετάφρ. Δ. Καλοκύρης , Ελληνικά Γράμματα, 1995
Ευχαριστίες στην Ε.Τ.