Το σεξ, ο ηγούμενος και η συνεχής Θεία Μετάληψη

Ενδιαφέρον άρθρο από την Σαλογραία.
Και επειδή τα γράφω για σένα αγαπημένο μου, που μου λές ότι το πάθος το σεξουαλικό δεν μπορείς να το δαμάσεις και ότι σε σέρνει πέρα δώθε- όπως το αφηνιασμένο άλογο το μισολιπόθυμο αναβάτη του- θα προσθέσω ότι ναι, το πιστεύω πως δεν υπάρχει δεν μπορώ, μόνο υπάρχει δε θέλω! Αν θέλει ο άνθρωπος, μπορεί να νικήσει- με τη δύναμη του Κυρίου και τα όπλα της Ορθόδοξης Εκκλησίας- όλα ανεξαιρέτως τα πάθη που τον παιδεύουν.

Οι νέοι από τα σεξουαλικά, σέρνονται στη δουλεία- κυρίως.

Αυτά τα ισχυρά σαρκικά πάθη, όσο και να επιθυμεί ο νέος δεν μπορεί μόνος του, να τα φέρει κάτω από τον έλεγχο που ο Κύριος προστάζει.

Με τη δύναμη όμως και την παρουσία του Κυρίου Ιησού, και αυτά τα πάθη νικιούνται…

– Πώς νικιούνται;

– Με τη συνεχή θεία Μετάληψη.

Αυτή είναι η ΜΟΝΗ οδός βοηθείας την σήμερον, και αν σου ακούγεται σκληρός ο λόγος μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι είναι πάσης αποδοχής άξιος.

Εις επίρρωσιν των γραφομένων μου, θα σου αντιγράψω μια αληθινή ιστορία (τρελαίνομαι για αληθινές ιστορίες που δείχνουν τη δύναμη του Χριστούλη) η οποία βρίσκεται στο βιβλίο υπ.αριθμ. 4, της σειράς Αγιορείτες Πατέρες του 19 αιώνος- του ιερομονάχου Αντωνίου- εκδόσεις Ίνδικτος, Αθήνα 2005)

Στις αρχές του ΙΘ αιώνος, η Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, το Ρωσικό, που την εποχή αυτή είχε Έλληνες μοναχούς, ήταν πλήρως εγκαταλελειμμένη.

Η Ιερά Κοινότης, λοιπόν, το έτος 1803, αποφάσισε να διαγράψει το μοναστήρι από τον αριθμό των αγιορειτικών μονών, και απευθύνθηκε στον οικουμενικό πατριάρχη Καλλίνικο με ανάλογη αίτηση.
Ο πατριάρχης απέρριψε αποφασιστικά τέτοια πρόταση και έδωσε εντολή να φροντίσουν αμέσως για την εξεύρεση εμπείρου και πνευματικού ηγουμένου, στου οποίου τα χέρια θα παρέδιδαν όσο το δυνατόν γρηγορώτερα το κοινόβιο για να το ανασυγκροτήση.
Μόλις η Ιερά Κοινότης έλαβε γνώση της Πατριαρχικής αποφάσεως, επέλεξε και πρότεινε τον Έλληνα π. Σάββα, ηλικιωμένο ιερομόναχο της Σκήτης Ξενοφώντος, ο οποίος κατά τη γνώμη τους ήταν ικανός να αντεπεξέλθη στο έργο που επρόκειτο να του ανατεθή.

(Ο π. Σάββας τελικά με εντολή του Πατριάρχη πάει στην Κωσταντινούπολη και το κείμενο συνεχίζει ως ακολούθως) :

Μεταξύ των πιστών της Κωνσταντινουπόλεως, από τους οποίους πολλοί εγνώριζαν τκαι προσωπικώς το Γέροντα, γρήγορα διαδόθηκε η είδησις για τον ερχομό του…

Ο π. Σάββας έμεινε τελικά τέσσερα χρόνια στην Κωνσταντινούπολη για τη συγκέντρωση δωρεών και γνωρίστηκε με πολλές ευλαβείς ελληνικές οικογένειες.
Ο μαθητής του, ο αρχιμανδρίτης Προκόπιος(1848+) διηγήθηκε ως αυτόπτης μάρτυς το εξής γεγονός:Σε κάποια από τις ελληνικές οικογένειες, του ανέφεραν για ένα συγγενή τους νεαρό έμπορο, ο οποίος σχετιζόταν με τους αντιπροσώπους των σουλτανικών χαρεμιών και προμήθευε στο προσωπικό τους ποικίλα εμπορεύματα.
Πέραν τούτου όμως, ο νεαρός έμπορος δημιούργησε και άλλου είδους σχέσεις με τις φυλακισμένες, τις οποίες επισκεπτόταν καθημερινώς.
Οι συγγενείς του, μιλώντας περί αυτού στον π.Σάββα, είπαν ότι θα τιμωρηθή αυστηρά από τους Τούρκους σε περίπτωση που αυτό γίνη γνωστό.
Ετσι, τον παρεκάλεσαν να λυτρώσει με τη μεσολάβησή του, το νεαρό από τέτοιο κίνδυνο.
Ο π. Σάββας, με πίστι στη βοήθεια της Χάριτος του Θεού και τη συνεργία της Θείας Κοινωνίας, άρχισε το έργο.
Μετά από μακρές και ανεπιτυχείς προτροπές προς τον φιλήδονο νέο να εγκαταλείψη τις αμαρτωλές σχέσεις με τις μουσουλμάνες, πρότεινε εν τέλει ευκολώτερους όρους από την πλευρά του, υποσχόμενος ότι δεν θα τον ενοχλήση πλέον για να τον αποτρέψη από την αμαρτία.
Τον παρακάλεσε, λοιπόν, να μην πάη στο χαρέμι μία ημέρα και κατά τη διάρκειά της να νηστεύση, μετά να του αναγνωσθή η συγχωρητική ευχή, να κοινωνήση των αχράντων Μυστηρίων και κατόπιν ας κάνη ό,τι θέλει!
Ο δυστυχής….ελκόμενος από την αμαρτία όπως ο σίδηρος από τον μαγνήτη δυσκολεύτηκε αλλά δέχθηκε τη συμβουλή.
Ίσως εξ αιτίας ντροπής ενώπιον του Γέροντος και των συγγενών του, περισσότερο όμως επειδή ο σοφός Γέροντας δεν του ζητούσε παραίτηση από την αμαρτία, αλλά στέρηση μόνο για μία ημέρα.
Ενήστευσε εκείνη την ημέρα, έλαβε τη συγχώρηση δια της ευχής και τη θεία Κοινωνία και μετά τη θεία Λειτουργία γευμάτισε με τον π.Σάββα και με τους συγγενείς.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος και δήθεν τυχαίως, ο Γέροντας πρότεινε να προσπαθήση εκείνη την ημέρα να μην πάη στο χαρέμι και να κοινωνήση πάλιν την επόμενη.
Επειδή δεν έβλεπε καμία αντίδρασι, άρχισε εγκαρδίως να τον παρακαλή, υποσχόμενος εκ νέου ότι μετά τη Θεία Κοινωνία θα τον αφήση ελεύθερο να πράξη κατά την επιθυμία του.
Αφού έλαβε την συγκατάθεσι τον κοινώνησε και την άλλη ημέρα.
Πρότεινε να τον ξανακοινωνήση με τους ίδιους όρους,δηλαδή και εκείνη την ημέρα να μην πάει στο χαρέμι, και τον κοινώνησε και την τρίτη ημέρα.
Τότε φάνηκε πώς ενήργησε σωτηριωδώς η χάρις του Θεού, κατά την ζώσαν πίστιν του Γέροντος και τις προσευχές των συγγενών. Η καρδιά του νέου μαλάκωσε και άρχισε σιγά σιγά μέσα του να αισθάνεται τη νέκρωσι των φλογισμένων παθών.
Ο π. Σάββας συνέχισε να τον κοινωνή επί σαράντα ημέρες και την τελευταία φορά του είπε:
– Πήγαινε τώρα όπου επιθυμείς, ακόμη και στο χαρέμι δεν σε εμποδίζω!

Αλλά στην ψυχή του νέου είχε ήδη συντελεσθή η μεταστροφή.

Ας κάνουν μαζί μου, ό,τι θέλουν , είπε. Μπορούν και να με κατακόψουν. Για τίποτε στον κόσμο δεν θα δεχτώ να πηγαίνω εκεί όπου νωρίτερα έτσι ασυγκράτητα έτρεχα!

Με αυτόν τον τρόπο ο φιλεύσπλαγχνος Κύριος….έσωσε το…πρόβατό Του.
Όταν ο π. Σάββας συγκέντρωσε αρκετές δωρεές, επέστρεψε στο Αγιο Όρος και στην ακτή της θάλασσας άρχισε να κτίζη το μοναστήρι.
Ο Γέροντας εκοιμήθη το 1821.

Αναδημοσίευση: Σαλογραία

27 σκέψεις σχετικά με το “Το σεξ, ο ηγούμενος και η συνεχής Θεία Μετάληψη

  • Φεβρουάριος 9, 2010, 3:48 μμ
    Permalink

    Ευχαριστούμε πολύ. Μας δίνεται δύναμη στον αγώνα μας. Να στε καλά.

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 10, 2010, 4:25 μμ
    Permalink

    Λατρεμένο μου 🙂
    να έχεις την ευχή του ηγούμενου Σάββα και όλων των Αγίων Κολλυβάδων που αγωνίστηκαν και χύνοντας το άγιο αίμα τους, υπέρ της Συνεχούς Θείας Μεταλήψεως.
    Υποθέτω έχεις υπόψη και το πόνημα το σχετικό των Αγίων Νικοδήμου Αγιορείτου και Μακαρίου Κορίνθου, επί του θέματος.

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 12, 2010, 7:57 μμ
    Permalink

    ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΠΟΣΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΗΚΑ
    ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΔΑ=
    ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ+ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!
    ΔΙΟΤΙ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΑ ΑΛΟΓΑ,ΕΠΕΙΔΗ ΛΕΕΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΟ ΖΩΟ,….ΠΕΦΤΕΙ ΜΕ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΤΗ ΠΟΡΝΕΙΑ,ΑΧΟΡΤΑΓΟΣ,ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΕΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΘΕ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ….ΜΟΥ ΠΡΟΞΕΝΙΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΡΙΑ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ,ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΧΟΣ.
    ΕΥΧΕΣΘΕ ΟΛΟΙ-ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ.
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ…ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 14, 2010, 3:57 μμ
    Permalink

    Άγαπημένε Άγγελε,
    η πορνεία είναι πάθος παρά φύσιν.
    ΜΟΝΟ με τα ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΕΙΤΑΙ, αυτό όπως και κάθε πάθος.
    Να μη στενοχωρείσαι.
    Και οι μοναχοί άνθρωποι είναι, και τους φθονεί ο Εξαποδώς και στη σημερινη εποχή πιο πολύ από ποτέ άλλοτε τους πολεμάει.
    Αν προσευχόμαστε για τους εκπεσόντες θα τους δοθεί μεγάλη και αγία Μετάνοια…
    Να είσαι βέβαιος.
    Στα μαθηματικά, υπάρχει η έννοια του ολοκληρώματος.
    ΣΤο τέλειο ολοκλήρωμα έχει σημασία μόνο η αρχή του και το τέλος του.
    Και στη ζωή του Ορθόδοξου, σημασία έχει το βάπτισμά του, και η εν ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΕΛΕΥΤΗ ΤΟΥ…αν αυτές οι δυο προυποθέσεις συντρέξουν τότε ο Κύριος θα μπορέσει να ΕΛΕΗΣΕΙ…τα ενδιάμεσα αρνητικά περιστατικά θα τα σβήσει η Χάρη δια της εξομολογήσεως και ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ…

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 14, 2010, 9:28 μμ
    Permalink

    ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!~
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΟΥ ΑΔΕΛΦΗ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ
    «ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ»=ΣΑΛΗ ΓΡΙΑ?!!!
    ΚΑΛΟ! ΕΥΧΟΥ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΑΙ ΑΜΥΑΛΩΝ!
    ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΓΡΑΨΕΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΝΩΘΕΝ!
    ΟΛΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ+ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ,ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ,ΕΧΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ =ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ+ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.
    ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
    ΠΟΥ ΕΝ ΟΔΥΝΗ ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ….
    +ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ+

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 15, 2010, 1:00 πμ
    Permalink

    Αγγελέ μου
    εύχου και συ για μας.
    Ναι εγώ είμαι μια κακή και τρελή γριά.
    Εσείς οι νέοι , μόνο γιατί έχετε ζήσει λιγότερα χρόνια από μας, είστε πολύ καλύτεροι σε ΟΛΑ και αγνότεροι.
    Χωρίς την οδύνη λατρεμένο μου, δε γίνεται να ωριμάσει το ανθρώπινο πρόσωπο.
    Θυμάμαι όταν ήμουν κοπέλα που παραπονιόμουν στον πνευματικό μου, ότι υπέφερα για κάποιες θυσίες που έπρεπε τότε να κάνω στο Ονομα του Κυρίου.
    Και μου είπε ο άγιος άνθρωπος:
    -Κοίταξε να δεις παιδάκι μου.
    Τον ψυχικό πόνο, ό,τι και να κάνεις στη ζωή σου, δεν θα μπορέσεις τελείως να τον αποφύγεις.
    Ο πόνος είναι μέσα στο πρόγραμμα της κάθαρσης, όμως, αυτοί που πονάνε εν ΧΡιστώ, πονάνε με ΕΛΠΙΔΑ, ενώ αυτοί που πονάνε χωρίς την πίστη στο Χριστό πονάνε χωρίς ελπίδα.
    Η ΕΛΠΙΔΑ, κάνει όλη τη διαφορά, και αλλάζει το σκοτάδι σε φως…και μη φανταστείς,ότι η Ελπίδα ειναι μια απλή λέξη, ένα σκέτο ιδεολόγημα…όοοοχι!
    Η ΕΛΠΙΔΑ είναι η δεύτερη μεγάλη θεολογική αρετή μετά την ΠΙΣΤΗ, και δια της ΕΛΠΙΔΟΣ, ΕΝ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ, ΑΝΑΓΕΝΝΑΤΑΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΚΡΑΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ.
    Να διαβάζεις ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ…ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΕΓΑΛΗ…
    Ο Παμμέγιστος Αρχων Μιχαήλ θα σε ενισχύει και αυτός στον καθημερινό σου αγώνα…

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 15, 2010, 8:49 μμ
    Permalink

    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΗ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ…»Σ»
    ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΕΣ ΤΟ ΒΑΦΤΙΣΤΗΚΟ ΣΟΥ ΟΝΟΜΑ!
    ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΓΝΩΡΙΣΑ ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΟΥ ΦΟΒΟΤΑΝ ΝΑ ΠΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ….
    Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΗΣΕΙ….ΟΛΟΥΣ.
    ΝΑΙ,ΟΝΤΩΣ ΤΗΝ ΟΔΥΝΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΚΑΜΙΑ ΨΥΧΗ Η ΟΠΟΙΑ ΑΓΑΠΑΕΙ+ΠΟΝΑΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
    Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΟΡΘΙΟΥΣ.
    ΑΝΥΠΟΜΟΝΩ ΝΑΡΘΕΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ-ΗΜΑΡΤΟΝ ΚΥΡΙΕ-ΜΕ ΚΟΥΡΑΖΟΥΝ ΘΑΝΑΣΙΜΑ.
    ΕΥΧΕΣΘΕ+
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ..,.,

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 15, 2010, 10:04 μμ
    Permalink

    Αγγελέ μου
    αν του πεις του Χριστούλη για τη Σαλογραία, ΕΚΕΙΝΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ και θα με βοηθήσει δι ευχών σου…
    Φρόντισε την υγεία σου και τη διατροφή σου.
    Να ΜΗ μένεις όλη μέρα μέσα με τον υπολογιστή.
    Να πας βόλτα να ταίζεις παιδάκια σε άσυλα ανιάτων…είναι άκρως ψυχοθεραπευτικό…
    Να γνωρίσεις τις κοινωνικές δραστηριότητες της ενορίας σου…
    Και κοίταξε να πάρεις και καμιά πολυβιταμίνα.
    Καμιά φορά, νιώθουμε μεγάλη ψυχική κούραση και φταίει η έλλειψη ιχνοστοιχείων απο τη διατροφή μας.

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 15, 2010, 10:15 μμ
    Permalink

    Αγγελέ μου…ήθελα να σου πώ ότι όταν στον αληθινό κόσμο, συναντάς μια κοπέλα που δε θέλει να σου πεί το όνομά της, πρέπει να φεύγεις τρέχοντας από κοντά της, γιατί η κοπέλα κάτι πόνο μεγάλο έχει και σίγουρα δεν είσαι εσύ ο πιο κατάλληλος για να της το θεραπεύσεις.
    Θυμάμαι εμένα μια φορά που είδα στη δουλειά έναν καινούργιο συνάδελφο και θεώρησα υποχρέωσή μου να τον καλωσορίσω, με ευγενικό χαμόγελο, ώστε να νιώσει πιο άνετα.
    Ο άνθρωπος -που δεν τον είχα ξαναδεί και ποτέ μου- ίσα που δεν με …έδειρε.
    -Σας παρακαλώ, κυρία μου!
    Μην ασχολείστε μαζί μου!
    Μου φώναξε οργισμένα..
    Μαζεύτηκα και ζήτησα και …συγνώμη …που τόλμησα να δείξω ευγένεια επειδή εμένα θα μου άρεσε το παρόμοιο σε ανάλογη περίπτωση.
    Αργότερα έμαθα ότι ήταν κάτω απο θεραπεία με βαριά φάρμακα…
    Λοιπόν…άστα…και ας μην παρεξηγούμε κανέναν…ας αφήσουμε τον καθένα στην ελευθερία του, που ο ίδιος ο Θεός τη σέβεται πρώτος…

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 16, 2010, 1:19 πμ
    Permalink

    Έχω το παρακάτω κείμενο, για την «ελπίδα» και την πίστη, που λέει η Σαλογραία και κάποιους άλλους αγαπητούς κατά τα άλλα, που τα ονομάζουν στερεότυπα, αλλά κι έτσι να ονομάζονται, έ εμείς αυτά τα στερεότυπα θέλουμε, της πίστης του Χριστού. Όχι άλλα. Έτσι κι αλλιώς, ο οποιοσδήποτε λέει κάτι τέτοιο, ξεχνά πως κι αυτός βαδίζει σε κάποιου άλλου είδους στερεότυπα με άλλα δεδομένα, ίσως τελικά ασυνείδητα.
    Λοιπόν, απ την Journal of Religion and Health 1996 ν 35 σελ 117-123, Model of madness του Eugene Trager διαβάζουμε
    μεταξύ άλλων : «ο εγκέφαλος δε μοιάζει απλώς με υπολογιστή, αλλά με υπολογιστή που διαρκώς αλλάζει, σαν να αναδομεί συνεχώς το hardware του, επι τη βάσει του λογισμικού (software) που δέχεται».
    Ε εμείς θέλουμε μια τέτοιας εκλογής αναδόμηση, που να συμπεριλαμβάνει τα τάδε και τάδε πρότυπα-στερεότυπα.
    Δόμηση και αναδόμηση δε νοούνται βέβαια χωρίς πρότυπα τουλάχιστον στον πλανήτη αυτόν εδώ.
    Αυτά διαλέξαμε για τον άλφα, ή βήτα λόγο.
    Μα και σε κατάσταση απαθούς καθαρής παρατήρησης του όλου να έχει περιέλθει κάποιος, χρειάστηκε προηγουμένως κάποιες κατευθυντήριες γραμμές, που με άλλο όνομα θα μπορούσαν να λέγονται στερεοτυπικές αντιλήψεις
    Τελικά, ταιριάζει πιο πολύ κάτι τέτοιο σαν το παραπάνω επιστημονικό κείμενο, για όσους απο εμάς ξεκινήσαμε πιστεύοντας, όχι μόνον απο κάτι εσωτερικό που υπήρχε, ή άναψε αιφνιδίως, αλλά και Θεού θέλοντος απο μια αφορμή, ίσως τελείως τεχνοκρατικής υφής, ορθολογιστική θα έλεγα μάλλον. Κάποιος γέροντας μου είπε, γιατί όχι, τα πάντα χρησιμοποιεί ο Θεός να σε φέρει κοντά του, αρκεί να υπάρχει η προαίρεση η δική σου, δόξα τω Θεώ λοιπόν-

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 16, 2010, 6:34 πμ
    Permalink

    @ 777

    Τα στερεότυπα, οι έννοιες, οι ιδέες, τα νοητικά μοντέλα, οι λέξεις, όπως και να τα ονομάσουμε στις διάφορες εκφάνσεις τους, είναι εργαλεία.

    Φτιάχνονται από εμάς, τα χρειαζόμαστε για να λειτουργήσουμε και κάποια στιγμή χρειάζεται να τα αντικαταστήσουμε, με άλλα πιο λειτουργικά.
    Αυτή ήταν, είναι και θα είναι η περιπέτεια του ανθρώπινου πνεύματος 😀

    Όποτε χρησιμοποιώ την λέξη στερεότυπα (ή μοντέλα κ.λπ.) λοιπόν, δεν είναι για να πω ότι δεν πρέπει να τα χρησιμοποιούμε, αλλά να τα χρησιμοποιούμε «τόσο όσο» να μη μας χρησιμοποιούνε αυτά. Είναι δικά μας εργαλεία, δεν είμαστε εμείς εργαλεία τους. Αυτά καλούνται να μας εξυπηρετήσουν, όχι εμείς αυτά.

    Μια καλή αρχή είναι να αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι τελικά σκεφτόμαστε μέσα από μοντέλα και στερεότυπα, να γνωρίζουμε πότε τα χρησιμοποιούμε, να μελετούμε την προέλευσή τους και την ιστορία τους.
    Συν το χρόνο γινόμαστε ικανοί να τα αλλάζουμε, να παίζουμε με αυτά, δηλαδή να τα χρησιμοποιούμε δημιουργικά και κοινωνικά, ώστε να εξυπηρετούμε τη δεδομένη ανάγκη (επικοινωνιακή, κοινωνική κ.λπ.).

    Μπορείς να δεις και το σχόλιο 97 (προς το τέλος του αναπτύσσω αρκετά περί στερεοτύπων) στην δημοσίευση «Γέροντας Ιωσήφ και Μichael Jackson: δύο διαφορετικά πρότυπα», που είχα γράψει πριν κάτι μήνες.
    Γενικά σε όλη εκείνη τη συζήτηση για την ομοφυλοφιλία, είχε φανεί αρκετά καθαρά το θέμα των στερεοτύπων.

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 16, 2010, 9:42 πμ
    Permalink

    Φίλε Ανώνυμε 777 πολύ μου άρεσαν αυτά που έγραψες και αν θες, έλα στο μπλογκάκι μου -της Σαλογραίας- να δείς κείμενα και σκέψεις με τίτλο:
    Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ, ΟΙ ΝΕΥΡΩΝΕΣ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ.
    Να κοιτάξεις και τα σχόλια μερικών αδελφών, κάτω από την ανάρτηση, που είναι εξαιρετικά ως πληροφορίες.

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 16, 2010, 9:00 μμ
    Permalink

    Αγαπητή Σαλογραία, ευχαριστούμε αρχικά για το χαριτωμένο ύφος σας και ασφαλώς για την τιμή που μου κάνετε με την πρόσκλησή σας. Το μόνο πρόβλημα για μένα είναι ο χρόνος. Και σ αυτά τα νο 1 θέματα, δυστυχώς ίσα που κλέβω λίγο χρόνο, ενώ αυτά χρειάζονται πολύ, πλην των άλλων, να μη χάνει κανείς και τον ειρμό.

    Παρακάτω πολυλογώ, ζητώ συγγνώμη. Δε μου έβγαινε αλλιώς. Ελπίζω να μην το επαναλάβω.

    Αγαπητέ κ. Πέτρο,
    Ποιός από εμάς θα διαφωνούσε ασφαλώς με αυτό που λέτε στο #11, περί του να μη μας χρησιμοποιούν τα εργαλεία;
    Ακριβώς όμως εκεί, φαίνεται να πρέπει να ξεκινήσουμε απο μια αρχή, διασαφηνίζοντας έτσι τα εξής:
    Ένα βασικό πρωταρχικό ερώτημα που μπαίνει είναι το ποιός είναι ο ΣΚΟΠΟΣ μου, τι ζητώ να κάνω στον κόσμο αυτό.
    ¨Οπως λέει και ο Φρόυντ, ο καθένας έχει ένα κρυφό σκοπό στο μυαλό του συνειδητά, ή ασυνείδητα.
    Ο σκοπός είναι που νοηματοδοτεί, ή όχι τη ζωή, καθορίζει τον τρόπο και την ποιότητα ζωής, και περαιτέρω τον τρόπο διαχείρισης όλων των εργαλείων (στερεοτυπικών μοντέλων κλπ.).
    Αυτή η νοηματοδότηση δίνει δύναμη, ενέργεια. Βλέπε Victor Francl περί λογοθεραπείας.
    Όλα αυτά εκπορεύονται από διαφορετικές πηγές για τον καθένα, προς επίτευξη του σκοπού του. Αλλά και απ την ίδια πηγή να είναι, ο καθένας τα ερμηνεύει ανάλογα με τις προβολές, του μέχρι τούδε κόσμου του.

    Φαίνεται να συμφωνούμε πως μέσω των εργαλείων των αισθήσεων και της νόησης και με διάφορες κομβικές οικονομίες θα τις έλεγα, καταγράφουμε, αντιγράφουμε, ή και δημιουργούμε αυτές τις ιδέες- πρότυπα- μοντέλα- στερεότυπα.
    Τώρα όπως είπαμε, ο καθένας χρησιμοποιεί διαφορετικά αυτά τα εργαλεία, διότι υπεισέρχονται πλείστοι όσοι καθοριστικοί, ή ακαθόριστοι παράγοντες.
    Αυτούς τους τελευταίους, οι διάφοροι υγιείς φορείς των πηγών από θρησκεία εξ αποκαλύψεως, ή ιδιοκατασκευής και φιλοσοφικές σχολές, μέχρι επίσημα αναγνωρισμένες ψυχολογικές σχολές, δυνάμει αγωνίζονται να τους προσδιορίσουν και αναγνωρίσουν για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, σε μια συνεργασία μεταξύ τους μερικές φορές, όταν απαιτεί η περίπτωση, ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος, είτε να πραγματώσει έναν υγιή σκοπό, ή να μεταστρέψει έναν καταστροφικό.

    Κατόπιν αυτών, πρώτον αναρωτιέμαι γιατί, αν έχω νοηματοδοτήσει τη ζωή μου και ήδη χρησιμοποιώ τα εργαλεία που να ικανοποιούν τη συνθήκη της συγκεκριμένης νοηματοδότησης, να πρέπει να τα αλλάξω, όπως λέτε.
    Δεύτερον, να «παίζουμε» με αυτά και να «τα χρησιμοποιούμε δημιουργικά και κοινωνικά, ώστε να εξυπηρετούμε τη δεδομένη ανάγκη (επικοινωνιακή, κοινωνική κ.λπ.)», όπως λέτε, συμφωνώ.
    Με άλλα λόγια για μένα αυτό σημαίνει, να δεχόμαστε ενεργητικά (σαν αντίθετο του παθητικά), τις κοινωνικές αλλαγές, δηλαδή, όχι κατ ανάγκην ευλογούντες, αλλά αγκαλιάζοντας την κάθε περίπτωση με ευθύνη και σεβασμό ( απ το παιδί μας, μέχρι τον οποιονδήποτε άγνωστο στο δρόμο) και σίγουρα με διάκριση.

    Εν προκειμένω λέτε στο #94, του «μια ανατρεπτική…….», πως «Μας αρκεί να ακούσουμε μια μειλίχια φωνή η οποία επαναλαμβάνει τα στερεότυπα νοητικά μας σχήματα. Ακυρώνουμε την εμπειρία μας, γιατί η ασφάλεια που παρέχει η θρησκευτική αυθεντία μας αρέσει περισσότερο»
    Διερωτούμαι, γιατί το ένα ν’ αποκλείει το άλλο. Αλλά και για άλλα πολλά που λέτε, αν έχετε εσείς υπ όψιν κάποιους που συμπεριφέρονται έτσι, γιατί το γενικοποιείτε;

    Επίσης η προτροπή σας για παρατήρηση συγκεκριμένης κατάστασης και βιωματική ανάλυση, γιατί να προσκρούει σε κάτι απ αυτά που λέμε; Ναι, να αγκαλιάζουμε κάθε περίπτωση βιωματικά, αλλά δε σημαίνει πως θα ενδώσουμε σε οποιαδήποτε παραφύσει απαίτηση.

    Επίσης το #25 του «παληκαριά και τρόμος» μιλώντας για «διανοητικά – συναισθηματικά σεταρίσματα ή προγραμματισμούς.», φαίνεται να κατεβάζετε πολύ τον πήχυ για αυτούς που δεν συμβιβάστηκαν και αποφάσισαν, πως η οικονομία ήταν τέτοια εκείνη τη στιγμή, ώστε να εκπληρώσουν το σκοπό με τον οποίο θεωρούν πως νοηματοδοτήθηκε η ζωή τους και για τον οποίο ήρθαν σ αυτό τον κόσμο. Πιστεύω πως η τοποθέτηση του Ελευθέριου, θα έπρεπε να σας καλύπτει πλήρως.

    Εκεί που λέτε στο #26 «και τότε αρχίζουμε να εξυπηρετούμε τα πρόσωπα κι όχι τα νοητικά σχήματα», δηλαδή γιατί το ένα αποκλείει το άλλο;

    Λέτε: « «Αγάπη δε σημαίνει να παίρνεις, αλλά να δίνεις.»
    Κι όμως, το να μπορείς να πάρεις είναι ίσως σημαντικότερο από το να νομίζεις ότι δίνεις, λέω εγώ, έτσι, για να πω κάτι άλλο…»
    Ποιος αντιλέγει συμφωνούμε. Βέβαια εξαρτάται για ποιο λόγο και με ποιο τρόπο παίρνεις.

    Λέτε: « «Εγώ σε αγαπώ, έστω κι αν εσύ δεν προσφέρεις τίποτε.»
    Δεν αγαπάμε τον αέρα, αλλά ένα συγκεκριμένο πρόσωπο που λειτουργεί ένα συγκεκριμένο ρόλο σε μια συγκεκριμένη σχέση. Αν αγαπάω κάποιον που απουσιάζει ως πρόσωπο, τότε δεν αγαπάω αυτόν, αλλά την απουσία του ή εμένα στην απουσία του. Πρέπει να το ψάξω το θεματάκι…»
    Εδώ, υπάρχει για μένα, ένα στερεότυπο νοητικό σχήμα, όπως τα αποκαλείται, να καταθέσω. Αγαπώ αυτό που είσαι και όχι αυτό που μπορείς να προσφέρεις.
    Σ αυτό επιμένει και καλλιεργεί πολύ η Ορθοδοξία που καλώς, ή κακώς μέσω των αντιπροσώπων της αφήνει αιχμές κατά της αιρετικής Δύσης που σκέφτεται κυρίως χρησιμοθηρικά. Επειδή είναι εύκολο να αγαπηθεί, αναφέρουμε πάντα το μωρό σαν παράδειγμα, που τα αγαπάμε γι αυτό που είναι και όχι γι αυτό που όταν μεγαλώσει θα μας προσφέρει.

    Αναφέρεσθε συνέχεια με αποτροπιασμό για τη χρησιμοποίηση του όρου δαιμονική επίδραση κλπ. Μα εντάξει, εφ όσον δεν εμπλέκεται σε δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις, είναι ένας εναλλακτικός Θεολογικός ορος, που άλλοι το λένε αρνητικές δυνάμεις, άλλοι έτσι, άλλοι αλλιώς. Μόνο αν είσαι ανυποψίαστος, ή δεν ξέρω τι άλλο, δεν την αναγνωρίζεις.

    Λέτε : (Η ίδια η πίστη περί προσωπικής σωτηρίας είναι ατομισμός – εγωκεντρισμός. Έτσι για να δώσω ένα μικρό παράδειγμα.)
    Εδώ έχουμε στην Ορθοδοξία άλλο ένα στερεότυπο, που και σ αυτό, άραγε τι προσωπική άποψη να βάλεις και γιατί να το αλλάξεις;
    Λένε οι Πατέρες, πως πρώτα πρέπει να αρχίσεις και να αγωνίζεσαι να σώσεις τον εαυτό σου και μετά τους άλλους.
    Πως μπορείς να σώσεις τους άλλους, αν πρώτα δεν έχεις κάνει αρχή με τον εαυτό σου;. Με αυτή λοιπόν την έννοια το δέχονται αυτό, διαφορετικά είναι όπως το λέτε εσείς.

    Επιπλέον εκεί που διαφοροποιούμαστε είναι στον αποκλεισμό, ή την εκλογίκευση και την απέχθεια, που έμμεσα ή άμεσα εκφράζεται περί των υπερβατικών εμπειριών, που ίσως δεν είχατε μέχρι τώρα την ευκαιρία να βιώσετε, ή και που να βιώσατε δώσατε ίσως μια κλωτσιά και δεν τις απολαύσατε. Κάθε μέρα γίνονται μικρά θαύματα που τα προσπερνάμε και χάνουμε ευκαιρίες.
    Συνεπώς έχουμε διαφοροποίηση μεταξύ μας και στο κομμάτι που τιτλοφόρησα πιο πάνω «διάφορες οικονομίες» και που επιδρούν πάνω μας καταλυτικά επηρεάζοντας διαχρονικά πάντα, όλη τη ψυχοσύνθεσή μας.

    Τέλος, στο #97 που μας παραπέμπεται περί ομοφυλόφιλων,απο μια πολύ γρήγορη ματιά που έριξα, κάπου ρωτάτε τον Αμπι τι θα έκανε στη θέση σας, αν ήταν να αντιμετωπίσει την τάδε περίπτωση ομοφυλόφιλου και πως με γενικότητες δε λύνονται αυτά κλπ.
    Ωστόσο, όπως παρατηρώ ίσως θέλετε να εστιάσετε περισσότερο στο θέμα της νομιμοποίησης των γάμων τους και στην ως εκ τούτου καθολική αποδοχή της κοινωνίας προς αυτούς.
    Εδώ, τι να πω, δε θέλω να σας στενοχωρήσω με τις απόψεις μου, που εν γένει κινούνται στο μήκος κύματος του Αμπι.. Δε θα θέλατε ασφαλώς να κάνω τον καλό και να σας χαιδέψω τ αυτιά.
    Εσείς στο σχολείο καταλαβαίνω, πως ίσως ενεργείτε δίκην ψυχιάτρου, ή ψυχολόγου, ή ψυχοθεραπευτού, με βάση το σκοπό σας και τη νοηματοδότηση της ζωής σας, σε συσχετισμό με την παιδεία σας θεωρητικοεμπειρικά, μέσω οικογένειας, σχολείου, εν γένει περιβάλλοντος και «άλλων οικονομιών».
    Προσωπικά, είχα συνεργασία σε κάποιο τομέα με ομοφυλόφιλο για πάνω από 15 χρόνια, τον σεβόμουν και με σεβόταν. Σε ανύποπτο χρόνο και με πλήρη διακριτικότητα είχε «βολιδοσκοπήσει» τις προθέσεις μου και πέραν τούτου ουδέν. Συνεχίζω να τον θυμάμαι με ευαρέσκεια.
    Το αν είστε εσείς ομοφυλόφιλος, ή όχι, είναι κάτι που δε με ανησυχεί, αλλ ούτε και με ησυχάζει. Όσο εσείς παραμένετε αξιοπρεπής, διακριτικός και σωστός στο σχολείο, προσωπικά δε με κάνει να αισθάνομαι ανασφαλής,
    Τι να σας πω. Πάντως καλή επιτυχία στο έργο σας.

    Γενικά, δε θα πρέπει να περιμένετε να σας δώσω μια απάντηση τέτοια που να σας καλύπτει, αφού φαίνεται να έχουμε διαφοροποιημένες απόψεις σ ότι αφορά τις πηγές, αλλά και τον τρόπο διαχείρισης αυτών, τα οποία οι πηγές μας δίνουν.-

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 16, 2010, 9:19 μμ
    Permalink

    ΑΓΑΠΗΤΗ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ
    ΡΩΤΗΣΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ,ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ,ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΜΑΘΩ ΕΓΩ!
    ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ!
    ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΜΠΑΙΝΩ 1 ΩΡΑ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ,ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΩ ΚΑΘΟΛΟΥ….
    ΕΙΜΑΙ ΑΣΘΕΝΗΣ -ΒΑΡΙΑ-ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΑ! ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΡΕΧΩ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΕ +ΙΕΡΟΥΣ ΝΑΟΥΣ+ΙΕΡΕΣ ΜΟΝΕΣ,ΔΙΟΤΙ ΑΠΟ ΚΕΙ ΑΝΤΛΩ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΕΞΩ,,,,ΟΛΑ ΟΣΑ ΥΦΙΣΤΑΜΑΙ.
    ΕΥΧΕΣΘΕ_+ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΕ ΟΛΟΙ.
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 17, 2010, 1:14 πμ
    Permalink

    Αδελφή Σαλογραία, προσπάθησα να γράψω στο μπλόκ σας, αλλά μου ζητά URL απαραίτητα. Τι γίνεται;
    Κάνοντας μάλιστα πίσω, επανερχόμενος διαπίστωσα πως μου είχε σβήσει και το κείμενο! Πιστεύω να μπαίνω στο σωστό.

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 17, 2010, 12:56 μμ
    Permalink

    ΚΑΛΗ+ΜΕΡΑ
    ΚΑΙ ΓΩ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ URL -DIOTI TO
    ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΙ ΕΙΝΑΙ.
    ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΘΑ ΤΟΥ ΗΜΟΥΝ
    ΕΥΓΝΩΜΩΝ!
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ+
    ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΥΥΥΥΥΥΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 18, 2010, 1:33 πμ
    Permalink

    @ 777

    Λοιπόν, ξεκινάτε πολύ ωραία κι επί του θέματος.
    Συνεχίζετε μια συζήτηση, όμως θα την έκαναν δύο οποιοιδήποτε άνθρωποι, αναπτύσσετε την σκέψη σας, μιλάτε για τα στερεότυπα και το πώς τα αντιλαμβάνεστε εσείς.

    Μπορεί σε κάποια πράγματα να διαφωνώ, ή να τα έλεγα αλλιώς, ή να έχω να συμπληρώσω κάτι και να συνεχίσει έτσι μια παραγωγική συζήτηση, που μεταφέρει απόψεις προσωπικές.
    Όντως στο επόμενο σχόλιο θα αναφερθώ λεπτομερώς, γιατί είναι πολλά.

    Κάποια στιγμή όμως, κάτι συμβάινει…
    Στη συγκεκριμενοποίηση του θέματος, προς το τέλος του σχολίου σας, πλησιάζουμε το θέμα «ταμπού».
    Εκεί ακριβώς, όπως και σε κάθε συγκεκριμένο θέμα (μπορούμε αν προτιμάτε να αναλύσουμε το θέμα των διαζηγίων), συμβαίνει το εγκεφαλικό κόνφλικτ.
    Τι στιγμή δηλαδή που αφήνουμε τη θεωρία και πιάνουμε το συγκεκριμένο, χάνεται η δυνατότητα εστίασης, χάνεται η συλλογιστική συνέπεια και ρόλο παίζει πια το νοητικό μοντέλο.

    Να το πω απλά: Στο θέμα ταμπού, αφήνετε στην άκρη όλη τη συλλογιστική περί στερεοτύπων.
    Σταματάτε να τα αναγνωρίζετε.
    Κι όμως θεωρώ πως έχω κάνει πολύ αναλυτική δουλειά και παρουσιάζω πολύ συγκεκριμένα το πώς λειτουργούν τα στερεότυπα σε αυτό το παράδειγμα.

    Δεν είναι ωραίο που θα το παραδεκτώ, αλλά ήταν ένα πείραμα, ένα «εργαστήριο» θα το έλεγα, ερήμην σας.
    Ξεκίνησα με μία υπόθεση:
    -Για να δούμε, πώς πραγματοποιείται η δόμηση συλλογισμών όταν κάποια στερεότυπα θεωρούνται πρότυπα μη διαχειριζόμενα (θα το έλεγα ιερά «ταμπού», γιατί είναι άλλη η λειτουργία του προτύπου κι άλλη του ταμπού).

    Αυτό που παρατήρησα (κι εννοείται πως μπορείτε να μου πείτε το πώς το παρατηρείτε εσείς από τη μεριά σας, εννοώ το γιατί ξαφνικά πλέον δεν συνέχισε η ανάλυση περί στερεοτύπων) είναι πως συνέβησαν σε σειρά όσα προβλέπονται κι όσα έχω παρατηρήσει πολλές φορές:

    1. άρνηση εστίασης
    2. μετατώπιση θέματος (Το θέμα ήταν τα στερεότυπα, πώς λειτουργούν και επί συγκεκριμένου, το πώς επηρεάζουν αυτά της ζωές των παιδιών με ομοφυλόφιλη επιθυμία. Δεν ανέφερα πουθενά μα πουθενά την άποψή μου για το θέμα του γάμου των ομοφυλοφίλων, ούτε αναφέρθηκα σε ομοφυλόφιλους εκπαιδευτικούς, τα θέματα που για άγνωστους λόγους αποτέλεσαν για εσάς ευκαιρία για μετατόπιση του θέματος.)
    3. απολογητική και προσωποποίηση (σε προσπάθεια εκλογίκευσης της σύγκρουσης: «εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα αν..» Μα το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα ήταν τα στερεότυπα. Υπάρχουν; Συζητάμε γι’ αυτά;)
    4. καχυποψία και προβολή υποθέσεων άσχετων με το θέμα.
    5. συναισθηματική διέγερση.

    Κάπου δηλαδή επι του πρακτέου το χάσαμε το θέμα.
    Θεωρώ λοιπόν, πως εδώ κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους τα στερεότυπα:
    * Υποδεικνύουν σε τι να εστιάζουμε και τι πρέπει να διαλανθάνει της προσοχής μας.
    * Καθορίζουν τις υποθέσεις που κάνουμε.
    * Επηρεάζουν τις δράσεις μας (περισσότερο θα τις χαρακτήριζα ως «αντιδράσεις», όχι ως δράσεις).

    Θέλετε το πρακτικό παράδειγμα να είναι ένα άλλο;
    Μπορούμε αν θέλετε να αναλύσουμε το ταμπού «διαζύγιο» και τα στερεότυπα που έχει.

    Υ.Γ. Στο θεωρητικό μέρος, ελπίζω να προλάβω να απαντήσω αύριο.

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 18, 2010, 8:20 μμ
    Permalink

    ΠΕΤΡΟ……………..
    ..ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ
    ΚΑΙ ΣΥΓΝΩΜΗ!!!
    ΑΛΛΑ ΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΜΕ ΤΟΣΗ ΦΛΥΑΡΙΑ?
    ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙΠΟΤΑ…
    ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΚΑΝΕΙΣ ΑΣ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙ.
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ+

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 19, 2010, 12:23 πμ
    Permalink

    @ Άγγελος
    Δεν υπάρχει κανένας λόγος να καταλαβαίνεις ή να ασχολείσαι με ότι συμπεραίνεις ως φλυαρία καλέ μου άνθρωπε 😀
    Κι εγώ ότι θεωρώ φλυαρία δεν ασχολούμαι καθόλου μαζί του.
    Εντούτοις αν κάτι σε τράβηξε στο θέμα και θέλεις να συμμετέχεις, γουέκαμ!

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 19, 2010, 12:24 πμ
    Permalink

    διόρθωση: «γουέλκαμ»
    (ξέχασα και τα ελληνικά μου!)

    Σχολιάστε
  • Φεβρουάριος 20, 2010, 11:37 πμ
    Permalink

    ΚΑΛΗΜΕΡΑ πετρε!!!!
    ευχαριστω για το γουελκαμ!!!
    ομωσ αν θεσ να πεισ κατι,κ θεσ ναχεισ επικοινωνια με τουσ αλλουσ,πρεπει νασαι σαφησ….
    αλλλιωσ…..ΑΣΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ/
    ΣΥΓΧΩΡΑ ΜΕ
    ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 5, 2010, 7:03 μμ
    Permalink

    @ 777

    Προχωρώ στην απάντηση που σας χρωστούσα στο θεωρητικό μέρος της συζήτησης. Αναγκαστικά είναι μεγάλη, γιατί θέσατε πολλά 😀

    Χρησιμοποιείτε την έννοια «σκοπός» για να νοηματοδοτήσετε την επιλογή και τη χρήση των εργαλείων (νοητικά μοντέλα, στερεότυπα κ.λπ.).

    Συμφωνώ, εννοείται, πώς αυτό είναι μια αμφίδρομη σχέση. Ο σκοπός που έχουμε στη ζωή μας, επιρρεάζει καθοριστικά τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσουμε.
    Από την άλλη όμως και το εργαλείο, ως μέσο, διαμορφώνει και ορίζει νέα πλαίσια. Με απλά λόγια, η ελληνική φιλοσοφία, ως μέσο (εργαλείο), καθόρισε νέα πλαίσια θεολογικού προβληματισμού, τα οποία οδήγησαν σε τελείως διαφορετική θεολογική κατεύθυνση αλλά και κοινωνική πραγματικότητα στο Βυζάντιο.

    Το ίδιο το εργαλείο, δηλαδή, δεν μπορεί να αφαιρεθεί και να αναφερόμαστε στο ίδιο πράγμα. Δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε την φιλοσοφία, γιατί τότε θα χρειαστεί να αφαιρέσουμε τους πατέρες και όλη την ιστορική πορεία της ορθοδοξίας. Δε νομίζω πως χρειάζεται περισσότερη ανάλυση σε αυτό, ούτε και είναι κάτι που αμφισβητείται.

    Ιστορικά, η εξεύρεση νέων εργαλείων (υλικών όπως η τσάπα και ο τροχός, ή πνευματικών όπως η φιλοσοφία και η επιστημονική έρευνα), καθόρισε δραστικά και τον σκοπό, γιατί επιρρεάζει την αντίληψή μας για τα πράγματα και τις δυνατότητες που έχουμε. Αλλάζει τη θέση μας.
    Άλλη είναι η αντίληψή μας περί κωφώτητας, αν αρκεστούμε στους πατέρες της εκκλησίας, άλλη είναι σήμερα που έχουμε υπ’ όψιν μας τα επιστημονικά αντιληπτικά εργαλεία, για να φέρω ξανά ένα γνωστό παράδειγμα. Η κωφώτητα δεν οφείλεται σε δαιμονική επιρροή και κανείς δεν το συζητά πλέον.

    Οπότε η διαμόρφωση των στάσεών μας και η επιλογή του σκοπού μας γίνονται μέσα σε ιστορικά πλαίσια με δεδομένες κοινωνικές αντιλήψεις κι όχι εν κενώ.

    Η νοηματοδότηση που αναφέρετε, σύμφωνα με την υπαρξιστική σχολή της ψυχολογίας στην οποία ανήκει ο Victor Frankl, δεν πρέπει να πατρονάρεται από συγκεκριμένο φιλοσοφικό ή θεολογικό πεδίο – δόγμα. Χρειάζεται να παραμένει ανοιχτή σε φρέσκιες ιδέες και επιρροές. Δεν το λέω εγώ αυτό, η ίδια η σχολή το λέει.
    Εντούτοις, μπορείτε να παρατηρήσετε ότι απ’ όλες τις ψυχολογικές σχολές, αυτή επιλέγεται κατά κόρον από ψυχολόγους-θεολόγους διαφόρων δογμάτων και ενεργειακούς θεραπευτές και παραθεραπευτές (τσάκρα και δε συμμαζεύεται) γιατί επιτρέπει την είσοδο μεταφυσικών εννοιών και την ιδεολογική χειραγώγηση. Εδώ δηλαδή αρχίζουν να παίζουν παιχνίδι τα στερεότυπα που έχει ο θεραπευτής και το είδος της σύνδεσής του με αυτά. Αν η σύνδεσή του είναι μη δογματική, μικρό το κακό, γιατί επιτρέπεται να διαχειρίζονται. Αν όμως είναι σωτηριολογική δεν επιτρέπεται η διαχείρησή τους γιατί είναι αποκρυσταλωμένα ως ταμπού – ιερές αλήθειες.
    Αν αποφύγουμε τη μεταφυσική παγίδα της, η υπαρξιστική σχολή θεωρώ πως έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Από την σχολή αυτή όμως προτιμώ την θετικότητα του Irvin Yalom παρά την ενοχικότητα της νοηματοθεραπείας (λογοθεραπείας) του Victor Frankl.

    Και για να κλείσω το θέμα του σκοπού και της νοηματοδότησης, να υπενθυμίσω τα δεινά που έχει επιφέρει στην ανθρώπινη ιστορία όλο αυτό.
    Υπερβατικοί – μεταφυσικοί σκοποί, έχουν αγιάσει πολλές φορές τα μέσα – εργαλεία που χρησιμοποίησαν για την επίτευξή τους.

    Εδώ ακριβώς πατάει και η κυβερνητική των μαζών. Ενεργοποιούνται τα μεταφυσικά στερεότυπα για να επιτραπεί η χρησιμοποίηση μέσων που σε καμία άλλη περίπτωση δε θα επέτρεπε η κοινωνική ηθική.
    Στα συγκεκριμένα παραδείγματα της ομοφυλοφιλίας και των διαζυγίων, ενεργοποιείται η μεταφυσική για να αγνοηθεί και να μη διαχειριστεί μια πραγματικότητα. Αν ήταν στο χέρι της θεολογίας και της εκκλησίας, διαζύγια δε θα δινόντουσαν ποτέ. Όσο είναι στο χέρι της εκκλησίας οι ομοφυλόφιλοι θα καθυβρίζονται εις τον αιώνα τον άπαντα. Κατά τα εκκλησιαστικά στερεότυπα, καλύτερα να σε σκοτώσει ο σύζυγός σου, χτίζεις και διόροφο στον παράδεισο, άλλωστε. Επίσης, καλύτερα να ζήσεις μια ζωή στο περιθώριο, ανύπαρκτος, γιατί ο πόνος και η δυστυχία δεν είναι πρόβλημα κατά τη θεολογία.

    Πολύ ομαλά μεταφερόμαστε τώρα στους «υγιείς φορείς των πηγών από θρησκεία εξ αποκαλύψεως» που αναφέρετε.
    Ποιοι είναι αυτοί; Αυτό είναι το ερώτημα.
    Διαφορετικοί άνθρωποι αναγνωρίζουν διαφορετικούς φορείς ως υγιείς. Και στον ίδιο φορέα γίνεται επιλογή κι ερμηνεία του τι θα ονομάσει ως ορθόδοξο, υγιές κ.λπ. Είναι το σώμα της εκκλησίας; Ποιας εκκλησίας απ΄ όλες; Οι εσφιγμενήτες συμφωνούν; Ο καθένας κάνει μια επιλογή και εστιάζει σε αυτό που έμαθε να βλέπει ως εκκλησία. Το συγκεκριμένο μοναστήρι, τον συγκεκριμένο πνευματικό πατέρα, το συγκεκριμένο δόγμα κ.λπ.

    Με όλα αυτά, λοιπόν, θέλω να φωτίσω το ότι τελικά η επιλογή μας αν θέλουμε να ανοίκουμε σε δόγμα, είναι απλά το να διαλέξουμε τον χώρο ο οποίος θα μας υπαγορεύει τα στερεότυπά μας.
    Συνήθως (99,9%) επιλέγουμε το δογματικό χώρο στον οποίο γεννηθήκαμε και αναθραφήκαμε, οπότε τα στερεότυπα απόδεικνύουν την στερεοτυπική τους δύναμη, τον σταθερό ιστό με τον οποίο διασυνδέονται και αλληλοϋποστηρίζονται.
    Αν όμως δε θέλουμε να ανοίκουμε σε δόγμα, μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι τα στερεότυπα δεν είναι θέσφατα αλλά διαμορφώθηκαν από ανθρώπους μέσα στο χρόνο και μπορούμε να τα μεταβάλλουμε. Ούτως ή άλλως θα αναγνωρίσουμε ότι σε βάθος χρόνου μεταβάλλονται.

    Κατά την άποψή μου, τα νοητικά μοντέλα και τα στερεότυπα που έχει κάποιος εσωτερικεύσει (συνειδητά ή υποσυνείδητα) τοπογραφούν τελικά με πολύ συνεπή τρόπο, το εύρος και την ευελιξία των συλλογισμών του.
    Όσο πιο δογματικά και με απόλυτο τρόπο ορίζονται, τόσο πιο μηχανιστική και προδιαγεγραμένη γίνεται η σκέψη του ανθρώπου.

    Μελετώντας την ιστορική πράξη αναγνωρίζουμε ότι κάποια μοντέλα είναι δημιουργικά, συνεργατικά, δυναμικά ενώ κάποια άλλα καθηλώνουν τον πολιτισμό και τον άνθρωπο.
    Τα θρησκευτικά-δογματικά μοντέλα σε όλη την ανθρώπινη ιστορία λειτούργησαν και λειτουργούν ως τροχοπέδη του πνεύματος και του πολιτισμού.

    Το νοητικό σχήμα των δαιμονικών επιρροών, που αναφέρετε, είναι τελείως διαφορετικό από το νοητικό σχήμα των αρνητικών δυνάμεων.
    Στο σχολείο δε διδάσκουμε για τσάκρα και ενεργειακά πεδία, διδάσκουμε όμως ξεκάθαρα πως υπάρχουν δαίμονες τριγύρω μας οι οποίοι είναι από τον διάολο ερχόμενοι και μας επιρρεάζουν διαρκώς, σε κάθε ώρα και στιγμή.
    Το διδάσκουμε ως δεδομένο, ως αλήθεια, όχι ως μυθολογική ή φιλοσοφική θεώρηση κάποιων. Αυτό είναι μια κατηχητική επιλογή η οποία είναι απαράδεκτη από κάθε πλευρά, για δημόσια κοσμική εκπαίδευση. Σφραγίζει τα παιδιά με πολύ συγκεκριμένα στερεότυπα περί πνευμάτων και τα εγκλωβίζει σε κατευθυνόμενα ερωτήματα και προβληματισμούς.
    Δεν μπορούμε να θεωρούμε ότι δεν είναι προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες, επειδή απλά έτσι μας μάθανε κι εμάς, και να το φορτώνουμε στις επόμενες γενιές. Κάπου αυτή η παράνοια πρέπει να σταματήσει, τουλάχιστον να μην επιβάλλεται σε όλα τα παιδιά με τον εκβιασμό της ελληνορθόδοξης ταυτότητάς μας. Οι περισσότεροι συμπολίτες μας βλέπουν αυτά τα στερεότυπα από απόσταση πλέον.

    Το στερεότυπο της προσωπικής σωτηρίας είναι εγωκεντρικό καθαρά, μην το ωραιοποιούμε.
    Σώζομαι εγώ και ο διπλανός μου καίγεται στην αιώνια κόλαση για πάντα.
    Αναφερόμαστε σε χωρισμό μεταξύ των ανθρώπων. Τελεία και παύλα. Δεν σώζεται η κοινωνία, η κοινότητα, ο κόσμος όλος.
    Το ότι μπορώ να βοηθήσω να σωθούν και άλλοι, είναι παράπλευρο, όχι κεντρικό ζήτημα.
    Τα περί προσωπικής βελτίωσης π.χ. των φιλοσοφικών ρευμάτων, δεν έχουν σχέση με τελεσίδικη προσωπική σωτηρία ή προσωπική απώλεια, ούτε σχετίζονται με χωρισμό μεταξύ των ανθρώπων.
    Οπότε αυτό που εδώ θέτω, δεν είναι το αν μας αρέσει σαν ιδέα ή όχι, αλλά το ότι είναι τελείως διαφορετικό νοητικό μοντέλο. Προτρέπει σε διαφορετικού είδους πράξεις και διαφορετικού είδους στάσεις. Άλλο το στερεότυπο του αμαρτωλού χριστιανού που θα κριθεί και θα χωριστεί σε υπερβατικό χρόνο από τους άλλους, άλλο το νοητικό σχήμα της ενότητας των ανθρώπων και του πνεύματος.

    Οι υπερβατικές εμπειρίες που περιγράφετε παρακάτω, είναι ο κατεξοχήν χώρος στον οποίο αναγκαστικά λειτουργούν (και δημιουργούν) τα στερεότυπα. Παραδείγματος χάριν, μια υπερβατική εμπειρία δική σας, θα την ερμηνεύσουν τελείως διαφορετικά δυο διαφορετικοί πνευματικοί κι ένας τρίτος θα σας πει πως ήταν δαιμονική επιρροή. Εσείς θα διαλέξετε ως ορθό ερμηνευτή ένα πνευματικό, κάποιος άλλος θα διαλέξει άλλο.

    Το θέμα των υπερβατικών εμπειριών, των θεραπειών και των θαυμάτων είναι το βαρύ πυροβολικό κάθε μεταφυσικής.
    Έχω φίλο ο οποίος είχε συνταρακτική εμπειρία του Αγίου Πνεύματος. Από ορθόδοξος έγινε ευαγγελικός. Ωραίο;

    Προσπαθείτε νομίζω όμως σε αυτό το θέμα να μου βάλετε λόγια που δεν είπα ή να περιγράψετε το πώς λειτουργώ σε θέμα που δεν ανέφερα. Εγώ μπορεί να έχω ζήσει υπερβατικές εμπειρίες που εσείς ποτέ δε θα ζήσετε, να μην τις έχω κλωτσήσει καθόλου, όπως περιγράφετε, αλλά να έχω δώσει διαφορετική ερμηνεία. Να τις έχω επιτρέψει να υπάρχουν στη ζωή μου χωρίς να τις προκαλέσω ή να τις εντάξω καταναγκαστικά στα δικά μου νοητικά μικροσχήματα.
    Αυτά να καθημερινά μικροθαύματα (η ακόμα και τα έντονα), είναι για πολλούς γκουρού και πνευματικούς πατέρες η χρυσή ευκαιρία για εύκολο ψάρεμα, για εύκολη δημιουργία μαντριού και ποιμνίου.
    Το θέμα είναι απλό. Επιτρέπω στα νοητικά μου σχήματα να με άγουν και να με φέρουν σε θολά νερά, να με κάνουν ψυχολογικό υποχείριο ; Γοητεύομαι και κυνηγώ τέτοιες εμπειρίες; Μεγάλωσα και έμαθα να λειτουργώ με τέτοια στερεότυπα; Αν απαντήσουμε εκ μέρους του ελληνικού λαού, θα κραυγάζαμε ένα δυνατό ΝΑΙ!

    Με το διάλογο αυτό δεν περιμένω από εσάς να με καλύψετε, όπως δεν περιμένω να σας καλύψω εγώ. Δεν κάνουμε αλληλοκάλυψη εδώ. Ούτως ή άλλως δεν θεωρώ τη συμφωνία ως πηγή συμπόρευσης, αλλά τη συνεργασία. Αν καταλήγουμε ότι συνυπάρχουμε και συνεργαζόμαστε, αυτό είναι το κέρδος.

    Κι εννοείται πως δεν είναι υποχρεωτικό να αλλάζουμε στερεότυπα, απλά και μόνο για την αλλαγή.
    Όπως επίσης δεν είναι υποχρεωτικό να τα κρατάμε απλά και μόνο γιατί έτσι μάθαμε.

    Φιλικά, Πέτρος
    😀

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 5, 2010, 11:58 μμ
    Permalink

    PETROOOOO…APO ORTHODOXOS EPESE STHN PLANH TWN EUAGGELIKWN=PENTIKOSTIANWN?????????KAI TO LES WRAIO?
    MA AN EIXE EPAFH ME TO AGIO PNEUMA DEN THA EPEFTE SE PLANH./AIRESH.
    THA MAS TRELANEIS K SY?

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 6, 2010, 12:52 πμ
    Permalink

    Μα μια χαρά υπερβατική εμπειρία Αγίου Πνεύματος είχε.
    Αυτός λέει εσάς αιρετικούς, εσείς λέτε αυτόν, άλλοι λένε και τους δυό σας. Και όλοι προσεύχεστε για να σωθούν οι άλλοι ,οι άσωτοι κι αιρετικοί και δεν έχετε ιδέα τελικά πόσο μοιάζετε.
    Αστείο δεν είναι;

    Για εμένα εννοείται πως δεν είναι καθόλου ωραία όλη αυτή η εμμονή με τις υπερβατικές εμπειρίες και τα θαύματα, τα γελαστά σώματα και τα ανθρώπινα μέλη και τους χωρισμούς των ανθρώπων σε Εμάς και σε Άλλους.

    Τι να κάμνομεν όμως αγαπητέ… Με αυτό το λεξιλόγιο συνεχίζεται ακόμα η σύνταξη των θρησκευτικών πεποιθήσεων…

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 15, 2010, 1:23 πμ
    Permalink

    ΤΟ παρακάτω το είχα καιρό αποθηκευμένο και ξεχασμένο. Είναι χιλιειπωμένα πράγματα εξ αμφοτέρων των πλευρών απο το Νοέμβρη μήνα, αλλά η επανάληψη είναι μάθηση….

    Σας είχα γράψει κ. Πέτρο:

    Σχετικά με το # 22 στο «σεξ ο ηγούμενος και η συνεχής Θεία Μετάληψη»

    Λέτε κάτι για τον Φρανκλ και την Λογοθεραπεία του, διαβάστε να το θυμηθείτε τι μου λέτε:
    Σας απαντώ πως δεν είναι τυχαίο, διότι η λογοθεραπεία είναι πιο κοντά στην οντολογία του ανθρώπου και στα αναπάντητα υπαρξιακά ερωτήματα, εξ ού οι συσχετισμοί με φιλοσοφοψυχολογοθεολόγους.
    Αναζητά το λόγο ύπαρξης και άρα νοηματοδότησης της ζωής μας, ώστε να υπάρξει ανάλογα η δράση, ή μη δράση.

    Λέτ娫Υπερβατικοί – μεταφυσικοί σκοποί, έχουν αγιάσει πολλές φορές τα μέσα – εργαλεία που χρησιμοποίησαν για την επίτευξή τους».
    Όχι οι υπερβατικοί σκοποί, αλλά κάποιοι εκ των φορέων των σκοπών αυτών, είναι που κάνουν τη ζημιά.
    Είναι σπουδαιότατος ο διαχωρισμός αυτός, γιατί διαπιστώνω συνέχεια αυτή τη σύγχυση, που οδηγεί αλλού.

    «Εδώ ακριβώς πατάει και η κυβερνητική των μαζών……… δε θα επέτρεπε η κοινωνική ηθική».
    Σωστό, αλλά δεν υπάρχει λύση στον κόσμο αυτό, πλήν της στροφής προς το βάθος της ψυχής του ο καθένας.

    Λέτε: «Στα συγκεκριμένα παραδείγματα της ομοφυλοφιλίας και των διαζυγίων, ενεργοποιείται η μεταφυσική για να αγνοηθεί και να μη διαχειριστεί μια πραγματικότητα».
    ¨Όχι η μεταφυσική, ούτε η υπέρβαση. Είναι όπως ξανάπαμε η οντολογία με τα υπαρξιακά ερωτήματα που προκύπτουν και την προβολή τους πάνω στον ψυχισμό των ανθρώπων. Έπεται η υπέρβαση. Και ασφαλώς το διαχειρίζεται με βάση τα πρότυπα και τα στερεότυπα κατ αρχήν, μπαίνοντας στη συνέχεια στην κατ ιδίαν αν χρειάζεται ιδιαίτερη διαχείριση και πρόταση.

    Λέτε: «Επίσης, καλύτερα να ζήσεις μια ζωή στο περιθώριο, ανύπαρκτος, γιατί ο πόνος και η δυστυχία δεν είναι πρόβλημα κατά τη θεολογία».
    Εϊναι και παραείναι, γιατί απο εκεί ξεκίνησε ο Θεάνθρωπος Χριστός και για να φθάσει κάποιος στο ξεπέρασμά τους και στην κατά Θεό ηδονή στον Αιώνα των Αιώνων

    Λέτε: «Τα περί προσωπικής βελτίωσης π.χ. των φιλοσοφικών ρευμάτων, δεν έχουν σχέση με τελεσίδικη προσωπική σωτηρία ή προσωπική απώλεια, ούτε σχετίζονται με χωρισμό μεταξύ των ανθρώπων».
    Μα ακριβώς στην τελεσίδικη προσωπική σωτηρία, ή απώλεια, η Χριστιανική τοποθέτηση είναι σαφής, πως κανείς δε σώζεται μόνος του παρά μόνον μέσω του άλλου και σε κοινωνία με αυτόν. Και οι ερημίτες μοναχοί κοινωνούν πότε σε προσωπικές επαφές, πότε προσευχόμενοι για όλο τον κόσμο επιτελώντας και θαύματα

    Λέτε: «Το ότι μπορώ να βοηθήσω να σωθούν και άλλοι, είναι παράπλευρο, όχι κεντρικό ζήτημα.»
    Μα πως είναι παράπλευρο, όταν εσείς του καταλογίζετε προτεραιότητα μόλις πιο πριν; Αυτό δε ζητάτε και εσείς να σωθούν όλοι; Λένε οι Πατέρες, πως πρώτα πρέπει να αρχίσεις και να αγωνίζεσαι να σώσεις τον εαυτό σου και μετά τους άλλους.
    Πως μπορείς να σώσεις τους άλλους, αν πρώτα δεν έχεις κάνει αρχή με τον εαυτό σου;

    Λέτε: «Άλλη είναι η αντίληψή μας περί κωφώτητας,…….οπότε η διαμόρφωση των στάσεών μας και η επιλογή του σκοπού μας γίνονται μέσα σε ιστορικά πλαίσια με δεδομένες κοινωνικές αντιλήψεις κι όχι εν κενώ».
    Δεν αλλάζει όμως τις αντιλήψεις τις οντολογικές και υπαρξιακές και τις προβολές τους πάνω στην ψυχολογία μας. Τα ερωτήματα γιατί ζω , γιατί γίνονται πόλεμοι, γιατί υπάρχει αδικία, πως τα αντιμετωπίζω όλα αυτά, κοκ.
    Για τις στάσεις-τρόποι αντιμετώπισης, ακόμη δεν έχω καταλάβει τι ονομάζεται εν κενώ και πως μπορείτε να κουνήσετε έστω και το μικρό σας δακτυλάκι χωρίς κάποιο είδος στερεοτύπου-προτύπου-μοντέλου από πίσω. Θέλετε να εισάγετε μια πατέντα;
    Πάντως θα το σκεφτώ πολύ να κάνω και εγώ το ίδιο, ή να γίνω δικό σας πιστός…. Αν μου προτείνετε κάποια άλλη θεωρία, όχι τη δική σας, θα σας πω πως και εσείς ακολουθείτε πρότυπα και νοητικά μοντέλα κάποιου άλλου.
    Ο άνθρωπος αναγκαστικά δεν είναι που πατάει πάνω σε συγκεκριμένα πρότυπα ως προς τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές, με παρεκκλίσεις στα επι μέρους, που να μην θεωρούνται αιρετικές;
    Από κει και πέρα μιλάμε για ουτοπία.
    Αυτόφωτος δεν είναι κανένας. Να νομίζει ότι είναι, ναι.
    Με καλύπτει πολύ η παράθεση της Σαλογραίας στο #59.

    Τέλος λέτε: «Αν καταλήγουμε ότι συνυπάρχουμε και συνεργαζόμαστε, αυτό είναι το κέρδος.»
    Ωραία τα λέτε. Απλά συμπληρώνω, πως η συνεργασία δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσον. Ο σκοπός είναι τα αποτελέσματα της συνεργασίας και εκεί είναι που θα βγάλουμε τα κέρδη, ή τις ζημίες.

    Σχολιάστε
  • Αύγουστος 9, 2010, 3:09 μμ
    Permalink

    ο Θεός μεθ’ήμών.. Καλή Παναγιά..

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 11, 2013, 8:57 πμ
    Permalink

    Ξαναείδα τα σχόλια εδώ, αγαπημένα μου, μετά από καιρό.

    Στο ιστολόγιο Σαλογραία (salograia.blogspot.com) σημειώνεται εφεξής και το κατά κόσμον όνομά μου.

    Οπότε ας λύσω την απορία σε κάποιους που τότε, εδώ, ρώτησαν:
    Το κατά κόσμον όνομά μου είναι Ευανθία Παναγοπούλου-Κουτσούκου.

    Εύχεσθε και υπέρ ημών των σαλεμενότατων χαζών…

    Σχολιάστε

Απάντηση σε Πέτρος Ακύρωση απάντησης

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Στον άνθρωπο δεν υπάρχει φαρμάκι, γιατί, αν το φαρμάκι το ακουμπήση στον Χριστό γίνεται γλυκό σιρόπι. Όποιος έχει μέσα του φαρμάκι, σημαίνει ότι δεν ακουμπά τα προβλήματά του στον Χριστό.
    - Γέροντας Παΐσιος
  • Αρέσει σε %d bloggers: