Λύτρωση από τα ναρκωτικά χάρις στην Εκκλησία

Από την κόλαση των ναρκωτικών στον ευτυχία της Εκκλησίας.

Μεγάλωσα σε μια μικρή πόλη των Η.Π.Α. και ήμουν νέος, ευάλωτος και ευαίσθητος. Αντικατέστησα τον πόνο του να σε απορρίπτουν με τον θυμό, πού πυροδοτούσε μια γενιά. Απέρριψα το κατεστημένο, πού υπαγόρευε να πάω πανεπιστήμιο και να βρω δουλειά. Καθώς οι φίλοι μου αποφάσιζαν σε ποιο πανεπιστήμιο θα πάνε, εγώ αποφάσισα να ζήσω έντονα και να πεθάνω νέος («LIVE FAST, DIE YOUNG»)· Τα επόμενα δύο χρόνια παρέμεινα στη μικρή πόλη δίνοντας και παίρνοντας σωματική και ψυχολογική βία. Ή αποξένωση πού επακολούθησε με οδήγησε σε υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και ναρκωτικών, για να κοίμηση τον πόνο πού ένιωθα. Κανείς δεν θα μπορούσε να με πληγώσει ξανά…

Το Μάιο του 1980, την ίδια μέρα ακριβώς μετά την άποφοίτησί μου, ξεκίνησα για το SAN JOSE για τα αξιοθέατα της Βόρειας Καλιφόρνιας. Από προηγούμενα ταξίδια είχα ήδη την πρώτη μου επαφή με τους Πανκ (PUNK) του SAN FRANCISCO. Εκεί, σε ένα ξενοδοχείο, έκοψα τα μαλλιά μου και έγινα ΡUNK.

Μέχρι το φθινόπωρο του 1982 είχα μετακομίσει στο PORTLAND του OREGON με 40 δολάρια και 40 κονσέρβες με σούπα. Ή πόλη ήταν μια αποκάλυψη για μένα. Είδα πολλούς νέους ανθρώπους να ζουν με διαφορετικές νοοτροπίες και για πρώτη φορά ένιωθα αποδεκτός! οι ιδέες ήταν τελείως διαφορετικές από τις —όπως εμείς θεωρούσαμε— βαρετές και ξεπερασμένες δεκαετίες του ’60 και 70. Το να πηδάμε από τραίνα και από ένα κάδο στον άλλον και να κλέβουμε μπίρες ήταν μονάχα ρομαντικές αντιλήψεις και η αυτοκακοποίησι είχε αίγλη. Δεν καθίσαμε να σκεφτούμε το βαρύ τίμημα πού θα επέφερε αυτό το κοινωνικό στίγμα του μηδενισμού στο σώμα μας, στην ψυχή και στο πνεύμα μας. Σ’ αυτό το σημείο ήταν που θα έπαιρνα την πρώτη γεύση της ζωής μου σαν ναρκομανής.

Κάποιο βράδυ ένας φίλος όρμησε μέσα στο διαμέρισμα πού έμενα. Είχε κάνει διάρρηξη σ’ ένα φαρμακείο της γειτονίας και γέμισε τρεις μεγάλες σακούλες από ηρεμιστικά, βαρβιτουρικά και ναρκωτικά. Σε κλάσματα δευτερολέπτων, χωρίς καν να σκεφτώ τι έπραττα, άφησα το φίλο μου να βάλει τη σύριγγα στο χέρι μου. Ή ζεστασιά απλώθηκε σε όλο μου το σώμα και για μια στιγμή νόμιζα πώς ήμουν στον παράδεισο. Μετά λιποθύμησα… Όταν συνήλθα το επόμενο πρωί, ο φίλος μου με πληροφόρησε ότι έκανε λάθος στην ποσότητα και πήρα υπερβολική δόσι. Με κράτησε ξύπνιο, ώστε να μη με πάρη βαθύς ύπνος και πεθάνω. Μου έδωσε εκατοντάδες χάπια – χαλαρωτικά κ.τ.λ. και με πήγε στο σταθμό. Ή επόμενη εβδομάδα ήταν μια απόλυτη θολούρα, ένα μπλακάουτ, που κατέληξε στο να σπάσω το παράθυρο από ένα μικρό σούπερ μάρκετ για να κλέψω μπίρα, λιποθυμώντας μπροστά στο μαγαζί. Ξύπνησα μέσα στο κελλί της φυλακής, ή μύτη μου έτρεχε από το συνάχι της στερήσεως, κάτι πού θα το αντιμετώπιζα για πολύ καιρό. Το μόνο πράγμα πού είχα στο μυαλό μου ήταν το πώς θ’ αποκτούσα κι άλλη ηρωίνη…

Στις αρχές του 1984 ή Δυτική Ακτή είχε πλημμυρήσει με φτηνή μεξικάνικη ηρωίνη. Ή καθημερινή χρήσι της επί τρεις μήνες τερμάτισε την περίοδο της πρώτης μου απλής επαφής με τα ναρκωτικά, και άρχισε ή κατρακύλα. Το αστυνομικό τμήμα του PORTLAND αναδιωργανώνταν λόγω της διαφθοράς της αστυνομίας και δεν είχε καθόλου έλεγχο του τι γινόταν στους κεντρικούς δρόμους. Δεν ήταν σπάνιο να βλέπεις ανθρώπους να «φτιάχνονται» (να παίρνουν τη δόση τους) ακριβώς στο πεζοδρόμιο πάνω σ’ ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Εκατοντάδες πρεζάκια- έμποροι ήταν αραδιασμένοι στους δρόμους σε τρία τετράγωνα, πουλώντας το προϊόν τους στα νιάτα του PORTLAND. Εκείνο το καλοκαίρι πολλά παιδιά «μεγάλωσαν» πρόωρα. Μερικά ούτε καν είδαν το έτος 1985.

Το Μάρτιο του 1985, φορτωμένος με έναν εθισμό στην ηρωίνη —100 δολάρια ημερησίως—, πήγα για θεραπεία για πρώτη φορά. Ήταν ένα θεραπευτικό κέντρο παλιού τύπου σε μια μικρή πόλη στην ακτή του ΟREGON. Ό σύμβουλος μου ήταν ένας σωματώδης Ιταλός, πολύ εξτρεμιστής. Καθώς είχε θανατική ποινή για πολλαπλούς φόνους, ανακάλυψαν ότι είχε ένα ανεύρυσμα πού τον ταλαιπωρούσε μέχρι παραφροσύνης.

Δέκα χρόνια σε προγράμματα εργασίας και νηφαλιότητας μπόρεσε και απέκτησε χάρι και ήταν ελεύθερος να βοηθάει τους άλλους σ’ αυτό το θεραπευτικό πρόγραμμα. Δεν μπορούσα να ταυτιστώ μ’ αυτά τα περί Θεού, στα όποια βασίζονται αυτά τα προγράμματα των «Δώδεκα Βαθμίδων», οπότε μου έδωσε μια πέτρα, πού είχε στο γραφείο του, λέγοντας μου, ότι αυτή η πέτρα ήταν ο πρώτος του «Θεός». Έπρεπε να την κουβαλάω μαζί μου, και να την χρησιμοποιώ ως «ανωτέρα δύναμη μου».

Φεύγοντας από το κέντρο μετακόμισα από την πόλη και πήγα προς την ακτή, και ξεκίνησα ξυλουργική και surfing. Ωστόσο η έλλειψη ενός προσωπικού Θεού με (οδήγησε σε ένα δυσβάστακτο κενό, και μέχρι το τέλος του καλοκαιριού επέστρεψα στην «πρέζα» (ναρκωτικά). Διατήρησα τον εθισμό των 100 δολαρίων ημερησίως για τον επόμενο χρόνο, και ακόμα κατόρθωσα να πάρω δάνειο και ν’ ανοίξω ένα μαγαζί με skateboard στο Ρortland. Ήταν πάντα το όνειρο μου, αλλά σύντομα το σαμποτάρισα με το να κλέβω από το ταμείο. Άφησα τον συνέταιρο μου να το δουλεύει και ξαναμπήκα για θεραπεία.

Παρότι κατάφερα να μείνω αυτή τη φορά καθαρός για οχτώ μήνες, αντιστεκόμουν ζωηρά σ’ αυτό το πράγμα της «ανωτέρας δυνάμεως». Ζούσα σ’ ένα κέντρο απεξαρτήσεως και πάλευα καθημερινά με την ανάλυση ουρών και την καθοδήγηση. Όταν έκανα υποτροπή, ήταν αστραπιαία- έβαζα τη σύριγγα στο χέρι πριν καλά – καλά καταλάβω τι γινόταν. Ήταν αδύνατον να αποχωριστώ τον ναρκομανή εαυτό μου.

Έκανα χρήση για αρκετούς μήνες και οι δυνατότητες μου ήταν τεράστιες. Μπορούσα να κάνω χρήση ξοδεύοντας εκατοντάδες δολάρια καθημερινώς, και να φαίνομαι νηφάλιος, χωρίς να ξέρη κανείς. Τελικά, καθώς ή υγεία μου κατέρρεε, ο συνέταιρος μου τα παράτησε. Μου είπε ότι μ’ αγαπούσε και δεν ήθελε να με βλέπει να σκοτώνω τον εαυτό μου. Ήταν ο καλύτερος μου φίλος και ή ένοχη πού ένιωθα ήταν δυσβάστακτη. Τα παιδιά πού ήταν στην ομάδα του μαγαζιού βασίζονταν σ’ εμένα, άλλα ήξεραν ότι θα ήμουν πάντα ένας χρήστης και ότι ή ηρωίνη ήταν ή ζωή μου…

Στους τρεις μήνες, πού ακολούθησαν, λεηλάτησα 30,000 δολάρια από το λογαριασμό του μαγαζιού για τη συνήθεια μου και τελικά φαλίρισα την επιχείρηση. Την πούλησα όσο – όσο και αποχώρησα χωρίς φράγκο στο όνομά μου. Χωρίς εισόδημα και με μία καταστροφική συνήθεια, είχα μπλέξει άσχημα.

Άρχισα να «φτιάχνομαι» με crystal methadone για να ξεφύγω από τη συνήθεια της χρήσεως, και κατέληξα να πάθω μόλυνση σταφυλόκοκκου. Έμοιαζα σαν λεπρός, καθώς είχα πληγές και κρουστές από τις πληγές σ’ όλο μου το σώμα. Κρύφτηκα στο διαμέρισμα ενός φίλου και έπαθα τα στερητικά μου. Μόνο ένας χρήστης ηρωίνης μπορεί να γνωρίσει τον έντονο πόνο πού περνάει κανείς —τις κράμπες, τη ναυτία και τους εμετούς—, τον εφιάλτη αυτό πού είναι ή στέρησι. Επί τέλους κοιμήθηκα την ενδέκατη ήμερα. Τρεις εβδομάδες αργότερα επέστρεψα στον κόσμο και, βλέποντας ότι οι περισσότεροι φίλοι μου με αποκήρυξαν, απεφάσισα να επιστρέψω στη μικρή πόλη της καταγωγής μου…

Ή οικογένεια μου πάντα με στήριζε, αφού αποδέχθηκε την εξάρτιση μου ως κάτι δεδομένο. Έμεινα στο σπίτι τους για περίπου έξι μήνες προσπαθώντας απλώς «να μη μπαίνω στα πόδια τους». Ωστόσο σ’ αύτη τη μικρή πόλη, στο κέντρο της ερήμου του ανατολικού WASHINGTON γνώρισα κάποιους αλλοδαπούς εργάτες πού είχαν την καλύτερη ηρωίνη από το Μεξικό πού είχα δοκιμάσει. Σε λίγες μέρες ήμουν κάτω από την επήρεια της ηρωίνης· έκλεβα ακόμα και τις πιστωτικές κάρτες της μητέρας μου, για να αποκτήσω κι άλλη ηρωίνη. Αποφάσισα να επιστρέψω στην πόλη και ν’ αρχίσω την κατρακύλα.

Πουλούσα ηρωίνη στο δρόμο για τον έμπορα, κουβαλώντας μπαλονάκια με ηρωίνη στο στόμα μου. Αν ή αστυνομία με έπιανε, θα τα κατάπινα… Στους επόμενους 4 μήνες χτυπήσαμε 20 – 30 σπίτια, λιώνοντας το χρυσό και το ασήμι για τα αναγκαία χρήματα. Ή ένοχη ήταν αβάστακτη, αλλά μας άφηνε αναίσθητους χάρι στις καταστροφικές μας συνήθειες. Σε κάποια φάση κάναμε 500 δολάρια ηρωίνης ημερησίως, αρκετή για να σκοτώσει ένα άλογο. Εγώ επίτηδες έπαιρνα μεγαλύτερες δόσεις, ελπίζοντας πώς θα γλίτωνα από τη μιζέρια. Τελικά ή αστυνομία, ή οποία μας κυνηγούσε για αρκετούς μήνες, με έπιασε σημαδεύοντας με, με το όπλο.

Καθώς θα περίμενα τη δίκη, με έβαλαν σε επιτήρηση μεθαδόνης και αφέθηκα ελεύθερος με εγγύηση. Τηλεφώνησα στη μητέρα μου λέγοντας της, ότι ήταν πιθανόν να έμπαινα φυλακή ή ακόμα σε αναμορφωτήριο για μερικά χρόνια. Ένας γνωστός, πού είχε χρόνια να δη τη μητέρα μου, την επισκέφθηκε. Την παρηγόρησε και της είπε για μια εκκλησία στην Αλάσκα, που ίσως θα μπορούσε να βοηθήσει. Εγώ δεν ήθελα να πάω, αλλά οι επιλογές μου ήταν ελάχιστες. Ό δικαστής αποφάσισε, ότι αυτά άρμοζε ως θεραπεία και θα μπορούσα να πάω εκεί μέχρι να επιστρέψω για τη δίκη. Έφυγα και ετοιμάστηκα για την Αλάσκα…

Ό πατέρας μου ήρθε στο Ρortland για να πάμε μαζί στην Αλάσκα. Ζήτησα να μου δανείσει 20 δολάρια. Μου τα έδωσε καταλαβαίνοντας, αλλά δεν ρώτησε γιατί. αφού πήρα την τελευταία μου δόση, ένιωθα παράξενα ειρηνικός. Ευχαριστώ το Θεό πού δεν είχα περισσότερα χρήματα, γιατί σίγουρα θα έκανα υπερβολική χρήση.

Ή βραδινή πτήση έφτασε στο ANCHORAGE και ήμουν καλά «φτιαγμένος» (με ηρωίνη). Με πήρε ο ύπνος στο αυτοκίνητο στο δρόμο προς την κοινότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Μου έδωσαν ένα δωμάτιο φιλοξενίας στο «Μεγάλο Σπίτι», ένα τεράστιο κτήριο που ήταν κάποτε καθολικό μοναστήρι και τώρα το κέντρο της κοινότητος. Το επόμενο πρωί ήρθαν δύο ιερείς και μας πήγαν για πρωινό. Ό νεώτερος ιερέας ήταν πολύ θερμός, χωρίς να νιώθει αηδία για τα ράκος ενός ανθρώπου που είχε μπροστά του. Ό μεγαλύτερος ιερέας ήταν ο εφημέριος της κοινότητος, ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος. Καθώς συζητούσαμε τρώγοντας το πρωινό μας, άρχισα ν’ ανακατεύομαι από τη στέρησι. Μια φορά ακόμα οι παρενέργειες της στερήσεως θα με συνόδευαν.

Ό εφημέριος μου έκανε πολλές ερωτήσεις για τον εαυτό μου. Γιατί ήρθα εδώ εάν ήθελα να ‘έρθω. Κι αν πίστευα ποτέ στο θεό… Ό πατέρας μου απαντούσε στις ερωτήσεις. Εγώ αισθανόμουν ανίκανος ν’ απαντώ. Έφυγα εκείνο το πρωινό με τη σκέψη ότι τον συμπάθησα πολύ αυτό τον ιερέα. Τα λόγια του ήταν ουσιώδη, άκαμπτα και περιεκτικά. Ήταν ο πρώτος Χριστιανός που γνώρισα πού φαινόταν πραγματικά ζωντανός.

Τις επόμενες 6-7 μέρες δεν βγήκα άπα το δωμάτιο φιλοξενίας, γιατί βρισκόμουν στα βάθη της κολάσεως. Μόνος σ’ ένα ξένο τόπο, δεν είχα καν την παρηγοριά από τους ήχους των δρόμων να με καλμάρουν. Ή ησυχία ήταν ανυπόφορη. Επί τέλους κοιμήθηκα…

Όταν ξύπνησα, ο πυρετός, οι κράμπες και το ρίγος είχαν εξαφανιστεί. Ήταν μια ηλιόλουστη φθινοπωρινή ήμερα, και είχα επιζήσει. Δεν ήμουν σίγουρος εάν έχω συνέλθει τελείως από το σύνδρομο στερήσεως, και πέρασε από το μυαλό μου ή σκέψη της αυτοκτονίας. Οι άνθρωποι που διέμεναν στο «Μεγάλο Σπίτι» με φρόντιζαν πολύ καλά – με τάιζαν και μου κρατούσαν συντροφιά. Ήμουν έκπληκτος με το πόσο φιλικοί ήταν μαζί μου, αλλά ωστόσο δεν προσπαθούσαν να μου μιλήσουν για το Θεό ή να με προσηλυτίσουν.

Για τους επόμενους τρεις μήνες, πού θα ήμουν εκεί, αποφασίστηκε ότι θα εργάζομαι με τον επιστάτη, καθώς ήταν επίσης και ο υπεύθυνος του «Μεγάλου Σπιτιού». Ήταν ένας ένθερμος άνθρωπος, και δούλευε σκληρότερα από όλους τους ανθρώπους πού είχα γνωρίσει. Στο τέλος της πρώτης ημέρας εργασίας κουράστηκα, και το μυαλό μου άρχιζε να ραδιουργεί. Τηλεφώνησα στον έμπορο μου στο PORTLAND , και συμφώνησε να μου στείλει αεροπορικώς λίγη ηρωίνη. Θα αργούσε 2 μέρες…

Το επόμενο βράδυ όλοι έφυγαν από το σπίτι. Ολομόναχος στο σαλόνι του «Μεγάλου Σπιτιού» κοιτούσα την ομορφιά της Αλάσκας. Απόλυτη ησυχία και γαλήνη. Άλλα ωστόσο οι πόνοι από την στέρησι της ηρωίνης δεν με άφηναν ήσυχο. Έψαξα για αλκοόλ, αλλά δεν έβρισκα. Σε όλο το σπίτι οι εικόνες του Χριστού και των αγίων του με κοιτούσαν επίμονα. Ένιωθα ότι με παρακολουθούσαν…

Ξαφνικά, ένα πελώριο κύμα από φόβο με επισκίασε. Ένιωθα ότι εισχώρησε μέσα μου όλος μαζί ο φόβος δέκα χρόνων πού δεν είχα νιώσει άλλοτε. Ένιωσα μικρός, αδύναμος και τελείως παράλυτος. Κανείς δεν ήταν τριγύρω, καθώς πλησίαζαν τα μεσάνυχτα. Τηλεφώνησα στη μητέρα μου και τη σήκωσα από το κρεβάτι. Έκλαψα και της είπα ότι θέλω να πεθάνω. Με παρηγόρησε και μου είπε να γονατίσω και να προσευχηθούμε μαζί. Έκλεισα το τηλέφωνο, βγήκα τρέχοντας από το «Μεγάλο Σπίτι» και πήγα στην εκκλησία.

Γονάτισα και παρακάλεσα το Θεό λέγοντας· Εάν είσαι εκεί, αφαίρεσε αυτό το φόβο και τον πόνο. Όσο ξαφνικά ήρθε αυτός ο φόβος, τόσο ξαφνικά και έφυγε. Μία αίσθηση ειρήνης με κατέλαβε, και ξάπλωσα εκεί πεσμένος στο ναό για πολλή ώρα. Επιτέλους έφυγα από την εκκλησία και πήγα στη μπροστινή βεράντα παρατηρώντας την ωραιότητα του οίκου του Θεού. Εφ’ όσον κατέρρευσα και νικήθηκα, ήταν η μοναδική στιγμή που ο Θεός μπορούσε να έρθει σ’ εμένα, και να τον ακούσω. Άρχισα να σιγοκλαίω και για πρώτη φορά ευχαρίστησα το Θεό που μ’ αγαπούσε…

Μερικούς μήνες νωρίτερα η μητέρα μου είχε δει ένα όνειρο. Ένα μεγάλο πουλί, με φτερά τριάντα μέτρα σε πλάτος, πέταξε πάνω από τη μητέρα μου και την αδελφή μου. Βρισκόταν σε ένα λιβάδι. Στην αρχή το πουλί ήταν απειλητικό, αλλά μετά τους ζύγωσε, προστατεύοντας τους με το φτερό του. Κατόπιν το πουλί είπε στη μητέρα μου, ότι ο γιος της θα γίνει καλά.

Κάποιους μήνες αργότερα αποκαλύφθηκαν κι άλλες κατηγορίες για ληστείες, και επέστρεψα στο ΡORTLAND για να πάω στην επαρχιακή φυλακή. Είχα ξαναμπεί φυλακή πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά τώρα ήμουν Χριστιανός, και δεν ήμουν εξαρτημένος. Ο φόβος ήταν πάντα αισθητός-άλλα ή χάρις του Θεού ήταν πάντα εκεί

Έμπαινα στον πειρασμό για ναρκωτικά, άλλα δεν υπέκυπτα, οι συγκροτούμενοι με κορόιδευαν, έσχιζαν τις σελίδες από την αγία Γραφή και έφτιαχναν τσιγάρα. Η στήριξη πού είχα απ’ έξω ήταν αξιοθαύμαστη – καθημερινή επικοινωνία και επισκέψεις από ορθοδόξους ιερείς. Και μέσα, πάντα ένιωθα την παρουσία του Σωτήρος. Οι νέες κατηγορίες θα έφερναν δύο πεντάχρονες καταδίκες στο αναμορφωτήριο του OREGON.

Καθώς έμπαινα στο δικαστήριο για να ‘έρθω αντιμέτωπος με το δικαστή, αντίκρισα τους ρασοφόρους ιερείς. Με επιτυχία ζήτησαν από το δικαστή την άποφυλάκισί μου με ανταλλαγή να πάω στην εκκλησία της Αλάσκας. Για πέντε χρόνια θα ήμουν κάτω από αστυνομική επιτήρηση και θα κατέβαλλα 28.000 δολάρια αποζημίωση.

Εάν έκανα υποτροπή, θα με δίκαζαν για δέκα ολόκληρα χρόνια. Ευχαριστώ το θεό για τα πλούσια και άφθονα ελέη του.

Πριν το Πάσχα του 1989, το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, έγινα δεκτός στην Ορθόδοξη Εκκλησία, μυστηριακά εξαγνισμένος από τις αμαρτίες της προηγούμενης ζωής μου. Η χαρά, που πάντα προσπαθούσα να καταστρέφω μέσα μου, τώρα με νίκησε…

Μέσα στο πέρασμα του χρόνου, έχω μείνει καθαρός. Όχι μέσα από τα προγράμματα με τις «Δώδεκα Βαθμίδες», ούτε από τη σύγχρονη ψυχολογία, άλλα με το να είμαι βυθισμένος (όσο μπορώ) στην αρχαία, υπερκόσμια ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας «Ό Παράδεισος με άνέστησε όπως τον αντιλήφθηκα, με εμπλούτισε καθώς τον συλλογιζόμουν.

Ξέχασα τη φτωχή μου κατάστασι, διότι με μέθυσε με την εύωδία του. «Έγινα άλλος άνθρωπος, γιατί με αναζωογόνησε με όλη την ποικίλη φύση του» (αγ. Εφραίμ ο Σύρος).

Μονάχα με τη χάρι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και με την άπειρη αγάπη του για την ανθρωπότητα είμαι ζωντανός σήμερα. Δίνω δόξα στους αγίους, των οποίων οι πρεσβείες σώζουν τις ζωές μας καθημερινώς. Έφτασα στην Αλάσκα στις 26 Σεπτεμβρίου, την ήμερα πού η Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη του ευαγγελιστού Ιωάννου, ο όποιος είναι ο προστάτης άγιος της εκκλησίας στην οποία έγινε ή μεταστροφή μου. Στην αγία Γραφή ο ευαγγελιστής Ιωάννης συμβολικά εμφανίζεται ως αετός – ο ίδιος πού παρηγόρησε τη μητέρα μου στο όνειρο της. Στις 6 Οκτωβρίου τιμούμε τη μνήμη του αποστόλου και απίστου Θωμά.

Είναι επίσης η ημέρα της μεταστροφής μου, και ονομάζομαι Θωμάς. Νιώθω ενωμένος μ’ αυτούς τους αγίους, πού οι προσευχές τους είναι ευάρεστες στο Θεό· του αγίου Ιωάννου για τη μεγάλη του αγάπη προς τα παιδιά και του αγίου Θωμά πού έδειξε απιστία όπως οι περισσότεροι κάνουν. Αυτοί οι αρχαίοι άγιοι είναι οι πρόγονοι των «επαναστατών» που συνεχίζουν μέχρι τις μέρες μας. Αυτοί είναι οι αληθινοί ριζοσπάστες, των οποίων τους βίους μπορούμε να μιμηθούμε, γεμίζοντας το πνευματικό κενό πού μας πλήττει σήμερα.

Μπορούμε ν’ ακολουθήσουμε την οδό της σύριγγας και της «πρέζας» (των ναρκωτικών) και να έχουμε το τέλος τόσων ανθρώπων πού βρέθηκαν νεκροί από υπερβολική χρήση των ναρκωτικών. Ή να πάρουμε το μονοπάτι της αποξενώσεως και απογνώσεως πού οδήγησε τόσους άλλους στο τραγικό τέλος της αυτοκτονίας. Ή μπορούμε ν’ ακολουθήσουμε το δρόμο του Σταυρού, που έχει αγιαστεί με το αίμα των μαρτύρων και τους κόπους των δικαίων και οδηγεί σε αιώνια δόξα…

+ Θωμάς

Άγιοι απόστολοι Ιωάννη και Θωμά, πρεσβεύσατε στο Θεό για μας!

***

Σχόλιο από Άπαντα Ορθοδοξίας:

Η μάστιγα των ναρκωτικών καθημερινά απλώνεται, καθώς οι άνθρωποι πού ζητούν τη χαρά και την πληρότητα χρησιμοποιούν την ψυχολογική και σωματική βία για να βγουν από το αβάσταχτο κενό πού η σημερινή κοινωνία τους προσφέρει. Η έλλειψη όμως ενός προσωπικού Θεού τους οδηγεί σε αδιέξοδο. Συνεχίζοντας την αναφορά μας σε προσήλυτους στην Ορθοδοξία παρουσιάζουμε μεταφρασμένη από το περιοδικό «THE ORTHODOX WORD» (τ. 183, σσ. 190-199), μια συγκλονιστική μαρτυρία ενός νέου των Η.Π.Α., πού έφθασε στα πρόθυρα της κολάσεως, ώσπου ή σωτήρια και στοργική επέμβαση του Θεού, στην πιο κατάλληλη ώρα της ζωής του, τον οδήγησε να βρή το Χριστό, την Εκκλησία, την Ορθοδοξία. Ό νέος αυτός βαπτίστηκε, παίρνοντας το όνομα Θωμάς και σήμερα είναι υποδιάκονος, έγγαμος με έξι παιδιά, και πιστό μέλος μιας ενορίας στο νομό WASHINGTON των Η.Π.Α. Επίσης ασπάσθηκαν την Ορθοδοξία οι γονείς και η αδελφή του.

Πηγή: μετάφραση Ι. Μονή Αγ. Αυγουστίνου Φλωρίνης, ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΠΙΘΑ

Αναδημοσίευση από Άπαντα Ορθοδοξίας

43 σκέψεις σχετικά με το “Λύτρωση από τα ναρκωτικά χάρις στην Εκκλησία

  • Απρίλιος 6, 2010, 11:07 πμ
    Permalink

    ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΨΥΧΗ ΤΕ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ,ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΙΠΟΤΑ-ΑΠΟ ΚΑΜΙΑ ΟΥΣΙΑ-ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ.
    +ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ+
    ΑΓΓΕΛΙΚΗ-ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΠΑΝΤΩΝ

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 6, 2010, 2:55 μμ
    Permalink

    ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΘΑ ΠΑΩ Η ΟΧΙ-1ΧΡΟΝΟ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ
    ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΗ+ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΙΚΗ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΣΧΕΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΛΗΡΙΚΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΓΕΝΙΚΑ…ΕΧΕΙ ΥΦΟΣ ΞΕΡΟΛΑ+ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΟΝΑΕΙ =ΔΕΝ ΣΥΜΠΑΣΧΕΙ
    ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 6, 2010, 10:03 μμ
    Permalink

    οταν αργοπεθαινεις και κανείς δεν νοιαζεται,κανείς δεν σε ψαχνει,κανείς δεν ποναει,κανείς δεν εχει τυψεις που σ’εφερε στην απογοητευση και στην θλιψη…τοτε τι νοημα εχουν τα λογια,οι λεξεις και τα μηνυματα?

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 6, 2010, 11:56 μμ
    Permalink

    @….

    Πάντα κάποιος υπάρχει που νοιάζεται αγαπούλα μου.
    Γιατί σε πιάνει αυτή η απογοήτευση.
    Ζήτησες με θερμή προσευχή και δε σου δόθηκε;
    Κι αν δε σου δόθηκε, μήπως έτσι επιτρέπει ο Θεός να γίνεται για την παιδαγωγία μας;
    Διότι μπορεί να βλέπει πως το έχουμε ρίξει στην αυτολύπηση για παράδειγμα; (Μιά λύπη επιτρέπεται σου θυμίζω, μόνο η κατά Θεό. Δηλαδή, όταν λυπούμαστε για όλα τα άλλα πλάσματα πλην του εαυτού μας. Γι αυτόν δεν είναι που πρέπει να λέμε, πως δεν αξίζει και τίποτε καλύτερο, τέτοιος που είναι στο βάθος της ψυχής του;)

    Ή μήπως με αυτό τον τρόπο θα αξιωθείς να έρθεις πιο κοντά του και να δεις πράγματα που δεν έχει να δει ο ανθρωπίνως παρηγορούμενος;
    Ή μήπως έτσι, μαθαίνουμε να ακουμπάμε στο Θεό και όχι στα φθαρτά και πρόσκαιρα;
    Και πολλά άλλα μήπως.
    Καλή δύναμη σου εύχομαι.
    Χριστός Ανέστη, μη ξεχνάμε.

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 7, 2010, 12:21 πμ
    Permalink

    ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΉ η πορεία κατάδυσης στα σκοταδια της ύπαρξηςκαι ανάδυσης στο φως της ελευθερίας της Αγάπης. Προηγείται η κάθοδος στον αδη. Κράτα το νου σου στον αδη… και μην απελπίζεσαι.
    Ηζωή των αγίων και των ανθρωπων με αναστάσιμες εμπειρίες στη ζωή τους(οπως ο ληστης, η πόρνη, ο τελώνης΄, ο εξαρτημένος που αγωνιζεται να κόψει)είναι πορέία καθόδου στον αδη και συναντησης εκει με τον Μεγαλο Καθαιρέτη του άδη.
    Νομίζω πως δεν έχουμε αλλο δρόμο απο αυτόν…
    Χριστος Ανέστη!

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 7, 2010, 1:46 μμ
    Permalink

    OTAN ANAKALYPTEIS KA8HMERINA OTI TO MEGE8OS THS ADIAFORIAS KAI THS YPOKRISIAS EINAI TETOIO POU O KOSMOS AUTOS EINAI ODYNHROS ABASTAXTA ODYNHROS-LYPASAI GIA OLOUS GIA OLA KAI GIA SENA TON IDIO POU YFISTASAI TA PANTA.
    OPOIOS DEN MPOREI NA KATALABEI,DEN EXEI PONESEI TOSO.
    AS MHN KOROIDEYEI TO MARTYRIO POU DEN ZEI-OTAN O KYRIOS TOU TO EPITREPSEI NA TO ZHSEI…TOTE TA KSANALETE…EGW THA LEIPW…

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 7, 2010, 2:15 μμ
    Permalink

    OLOI XREIAZOMASTE TON IATRO THS PSYXHS MAS+
    ……………OLOI -O KANENAS ASXETWS PETRWS PANTELWS IDIOS.

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 7, 2010, 2:28 μμ
    Permalink

    H AGAPH SE KATADIWKEI-KRINEIS EX IDIWN TA ALLOTRIA O KANENAS? O KANENAS DEN YPARXEI=ARNHTIKO-O PANTELWS ASXETOS=SXESH ME KANENAN=ARNHTIKO…
    TA SYMPERASMATA APLA
    1PSYXIATROS.

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 8, 2010, 12:53 πμ
    Permalink

    agnwstes lekseis-=
    antzeloooosssiasi?pellara???????
    APORIA
    MAGAPAS????????????

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 8, 2010, 7:57 πμ
    Permalink

    agnwstes lexeis =angelosiasi? pellara?
    PERIMENW NA MOU EKSHGHSEIS……….

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 9, 2010, 1:25 μμ
    Permalink

    ΜΗΠΩΣ ΞΕΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ -ΑΝ Ο Π.ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ,ΕΧΕΙ
    Ε-ΜΑΙΛ? ΚΑΙ ΑΝ ΝΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΒΡΩ?
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
    +ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ+

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 9, 2010, 1:45 μμ
    Permalink

    Το τηλέφωνό του:
    210-6038200

    Υ.Γ. Πήρα το θάρρος να το αναρτήσω γιατί το έχει κοινοποιήσει ο ίδιος.

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 9, 2010, 2:21 μμ
    Permalink

    SEYXARISTOUME PETRO.
    -OMWS ZHTHSAME TO E-MAIL DIOTI EINAI KOFALALOS O ANTHRWPOS POU THELEI NA TON RWTHSEI KAPOIA 8EMATA.
    TO TELEFON TO VRIKAME -ANYWAY….

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 9, 2010, 3:36 μμ
    Permalink

    ΤΟ ΕΜΑΙΛ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ. ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΕΧΕΙ ΜΕΗΛ . ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ…

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 9, 2010, 7:11 μμ
    Permalink

    peri e-mail patros Vasileiou….nasai kala.
    OSO GIA TO ALLO 8EMA-
    O MONOS STAYROS POY YPARXEI EINAI PANV STO PAIDI TO NO8O.
    H MANA AS PROSEXE,AS MHN EPEFTE.DEN EINAI STAYROS.EINAI SYNEPEIA TWN PRAKSEWN THS.
    AN PESW STH FWTIA,8A KAW…
    TI PAW META PALI STHN IDIA FWTIA KAI KOVW VOLTES?
    KAI MALISTA PARISTANW KAI THN ASXETH,DITHEN PROSKYNHTRIA…KAI MOLIS MPW MESA STON AULOGHRO THS MONHS,OYTE POY PROSKYNAW…
    ASE P,ASXETE-DIOTI OLA OSA EXW DEI ME EXOUN DIALYSEI.
    AN EIXANE PROSEXEI KALA OLOI OI YPETHYNOI OTAN EPREPE O MONAHOS DEN 8A EIXE PESEI…..OLA EXOYN AITIES.
    OSO GNWRIZW ENAN ANTHRWPO TOSO PIO POLLA ELAFRYNTIKA TOY DINW.AN EXEI KAPOIO PROVLHMA STON PSYHISMO TOY H KAI POLEMO TAYTOXRONA APO TON PONHRO-daimonio-TOTE THELEI POLY PROSOXH.
    OXI MPATE SKYLES-ALLESTE.
    +EYLOGHSON…..

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 9, 2010, 7:16 μμ
    Permalink

    Επειδή τελευταία είναι πολυάσχολος ο πατήρ Βασίλειος και έχει «φρικάρει», μην απογοητευθείτε αν δε σας φανεί και πολύ πρόθυμος.
    Υπάρχουν και άλλοι εξ ίσου πολύ καλοί.
    Εν ανάγκη θα σας δώσουμε τα ονόματά τους.
    Ή μη διστάσετε να του ζητήσετε απ ευθείας αυτών των συναδέλφων του τα τηλέφωνα, αν καταλάβετε το παραμικρό…
    Δεν θίγεται, μη φοβάστε.

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 9, 2010, 7:22 μμ
    Permalink

    COMPUTERA,PEINAS? MAS EFAGES ENA MHNYMA H DEN FAINETAI AKOMA STHN O8ONH TOU PC MAS?
    SYGNWMH….
    OSO GIA THN APOGOHTEUSH POU LES …ASE
    TOSH POU XOUME FAEI TELEYTAIA….MIA AKOMA DEN 8A FANEI KAINOYRIA.
    HMARTON KYRIE.
    SWSON ME -DIOTI H EMPISTOSYNH APEVIWSE.
    OLA STHN ENTATIKH.
    METWPIKH ME THN PRAGMATIKOTHTA.
    EGKLHMA EX AMELEIAS H ADIAFORIA.
    HMARTON.

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 9, 2010, 7:46 μμ
    Permalink

    POIOS MILAEI EN ONOMATI TOU PATROS VASILEIOY THERMOU?
    EINAI AKSIOPERIERGO DIOTI EINAI KAI ANWNYMO….PALI.
    O PETROS HTO STO 1o KAI META NO NAMES.
    THNX ANYWAY.
    OMWS DEN KATALAVAINOUME AYTH TH MANIA TOY KRYVES8AI…
    EYLOGHSON+
    NASTE KALA EN KYRIW+
    XRISTOS ANESTH

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 9, 2010, 10:23 μμ
    Permalink

    ειναι κανεις εδω? τοση σιωπη? τοση αδιαφορια? τελικα θελετε ν’ακουτε μονο φιλοσοφικες θεωρητικες συζητησεις?
    τα προβληματα-τα θεματα που μπορει να τρελλανουν καποιον,ειναι δυσαρεστα οσο και Η αληθεια που υφισταται και τον κακοποιει…..
    ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΜΕΝΟΥΝ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ…
    ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΑΛΙΣΤΑΤΟΙ…
    ΤΕΛΙΚΑ ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟ?
    ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΕ.
    ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ,
    shoot me please,,,anyway i m so killed….

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 9, 2010, 11:38 μμ
    Permalink

    Καλέ μου φίλε που ούτε κι εγώ ξέρω το όνομά σου αλλά νιώθω οτι υποφέρεις πολύ ,σε παρακαλώ πολύ, δες οτι καποιοι φίλοι εχουν αναρτήσει το τηλ. του παπα Βασίλη του Θερμού και είμαι σίγουρη οτι μπορεί να σε οφελήσει πολύ περισσότερο απο τον καθένα μας απο αυτό το ιστολόγιο και να βοηθήσει να βρεις μια λύση σε αυτ’α που ζητάς.
    Πίστεψέ με ,αυτή τη στιγμή και μέσα απο το ιστολόγιο κανείς αλλος δε μπορεί να σου συμπαρασταθεί οπως εσυ ζητάς ,όχι γιατί δε θέλει αλλά γιατ’ί δεν μπορεί
    Σε φιλώ.

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 9, 2010, 11:58 μμ
    Permalink

    ANTRAS DEN EIMAI-STELA-OUTE FILOS KANENOS.EIMAI MIA PSYXH POU THN PYROVOLHSAN KAT EPANALHPSH,KATA SYRROH,KAT EXAKOULOUTHISH….
    KAI TWRA SIWPH….ME SKOTWSAN+EKSAFANISTHKAN,,,,,,,,,,,,
    POIOS NA TO FANTAZOTAN?
    OLA OSA FANTASTIKA DEN EGINAN-
    KAI EGINAN OLA OSA DEN FANTAZOMOUN
    EYXARISTW

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 10, 2010, 12:02 πμ
    Permalink

    OSOI ME PYROVOLHSAN EKSAFANISTHKAN
    -MONO O KYRIOS MAS MOY APEMEINE-STELA
    EYXARISTW
    DEN EIMAI FILOS-DEN EIMAI ANTRAS
    ME LENE TRELH,XAZH,BOYRLO,EPEIDH EIPA THN ALH8EIA….

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 12, 2010, 12:01 μμ
    Permalink

    δεν το βαζουμε κατω εμεις! ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ-ΤΟ ΘΕΜΑ.
    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ.
    ΑΜΑ ΕΧΕΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΘΕΣ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ ΓΑΓΓΡΑΙΝΑ?+ Τ ΑΦΗΝΕΙΣ ΝΑ ΣΑΠΙΣΕΙ? ΟΧΙ-ΠΑΣ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ+ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΕΠΟΥΣΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ.
    ΟΤΑΝ Ο ΑΛΛΟΣ ΕΧΕΙ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΠΟΡΝΕΙΑΣ-ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ?
    ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΜΑΤΙΑ+ΤΟΥ ΛΕΣ-ΟΚ-ΚΑΝΕ ΟΤΙ ΘΕΣ-ΠΑΙΞΕ ΜΕ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΟΛΩΝ………….
    ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ-ΥΠΕΡΟΧΑ-
    ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΕ ΤΙ ΛΟΙΠΟΝ?ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ?ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ.ΞΥΠΝΗΣΤΕ.

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 12, 2010, 4:47 μμ
    Permalink

    signomi, me to na grafeis tous ypotithemenous peirasmous tou allou kai onomazontas ton , nomizeis kaneis kala?

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 12, 2010, 4:56 μμ
    Permalink

    lol , ti sou ekane o Kaimenos o Monaxos kai ton katigoreis kale? ehehehe ! lene oti me to misos ginomaste saxloi, nomizw kai esy avto egines

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 12, 2010, 5:01 μμ
    Permalink

    OK PAIZAKIA….
    MHNYMA ELHFTHEIN.
    NEXT TIME THA PORNEUSW KAI GW MAZI TOU KAI THA PW NAI,KAI THA DEXTW TIS XYDAIES PROTASEIS TOY MHPWS KAI SAS KANW KAI MOY DWSETE KAI MENA TO OSCAR POU MOIRAZESTE OLOI….!!!
    EYXARISTW SAS.
    FTAIW EGW H XAZH POU EIPA OXI-POU EIPA OTI PARASERNEI PSYXES STO SKOTADI…
    PESTE STO XRISTO MAS-NA SAS DEIKSEI THN ALHTHEIA.
    KAI MOLIS FRIKARETE SA KAI MENA-TA LEME-
    THN HMERA THS KRISEWS.
    DIOTI TWRA METRAW WRES….
    XRISTOS ALHTHWS ANESTH+

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 12, 2010, 5:07 μμ
    Permalink

    ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ.
    ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ.

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 15, 2010, 8:16 μμ
    Permalink

    ΣΤΕΛΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΛΠ ΙΣΤΟΛΟΓΟΙ
    ΕΝΗΜΕΡΩΘΗΚΕ ΚΑΙ Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ-ΚΑΙ ΟΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
    ΚΑΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ.
    ΩΣ ΤΩΡΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ.
    Ο ΘΕΟΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΠΕΜΒΕΙ
    ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΑ.
    ΤΑΡΑΤΣΑ-ΚΑΝΑΛΙΑ-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
    ΚΑΙ ΕΝΑ 24 ΩΡΟ ΔΙΟΡΙΑ-
    ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ
    ΕΠΕΣΑ.
    ΤΕΛΟΣ+

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 15, 2010, 8:26 μμ
    Permalink

    ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
    ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΦΟΡΑΕΙ ΕΝΑ ΡΑΣΟ.
    ΑΥΤΟ ΤΟ ΡΑΣΟ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ=ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ+ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ.
    ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙ-ΝΑ ΤΟ ΑΓΝΟΕΙ
    ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΤΟ ΒΡΩΜΙΖΕΙ…
    ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΧΑΡΕΜΙ-ΝΟΘΑ-ΒΟΛΤΕΣ-ΜΠΥΡΕΣ-ΤΣΙΓΑΡΙΛΙΚΙΑ
    ΑΣ ΤΑ ΚΑΝΕΙ=ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΡΑΣΟ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
    -ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΕΙ ΚΑΙΝΑ ΚΛΟΝΙΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ.
    ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ.

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 20, 2010, 10:27 μμ
    Permalink

    Το Τεστ της μπανιέρας. Ενας απλός τρόπος για να διαπιστώσουμε ψυχική νόσο….
    Σε μια επίσκεψή μου στο ψυχιατρείο, ρώτησα τον διευθυντή πώς διακρίνει αν ένας ασθενής πρέπει ή όχι να εγκλειστεί.

    «Είναι απλό», είπε ο διευθυντής «γεμίζουμε μια μπανιέρα και προσφέρουμε στον ή την ασθενή ένα κουταλάκι, ένα φλιτζάνι του τσαγιού και έναν κουβά, ζητώντας
    να αδειάσει τη μπανιέρα».

    «Α, κατάλαβα», είπα, «ένα φυσιολογικό άτομο θα χρησιμοποιήσει τον κουβά γιατί είναι μεγαλύτερος από το κουταλάκι και το φλιτζάνι».

    «Όχι», είπε ο διευθυντής, «ένα φυσιολογικό άτομο θα τραβούσε την τάπα. Προτιμάτε κρεβάτι κοντά στο παράθυρο;»!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 24, 2010, 11:55 πμ
    Permalink

    το μεγαλυτερο ναρκωτικο ειναι η θρησκεια. Guaranted.
    Να δουμε ποτε θα ιδρυθει κεντρο απεξαρτησης απ’ αυτην.

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 24, 2010, 9:11 μμ
    Permalink

    […]

    ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ.

    Σχολιάστε
  • Ιούλιος 13, 2012, 11:43 μμ
    Permalink

    to μονο μου τελικα μπορεσα να ψελλισω μετα απο το διαβασμα του αρθρου που αν και μεγαλο το διαβασα ολοκληρο ειναι ΘΕΕ ΜΟΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ….. να μας ευλογει και να τν δοξαζουμε παντα…ευχομαι και προσευχομαι να γινω αξια υπηρετης του….

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 13, 2012, 11:05 πμ
    Permalink

    Σαν πρωην χρηστης το αρθρο ειναι φοβερο!!!
    Το μεγαλυτερο ναρκωτικο ειναι η υπερηφανεια.

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 15, 2012, 10:01 μμ
    Permalink

    Τι εννοεί ο ποιητής όταν λέει «προσωπικού Θεού»?
    Από που και ως που ο Θεός είναι προσωπικός?
    Υπάρχει κάποια λογική/θεολογική εξήγηση για αυτή τη φράση?
    Εγώ τη βρίσκω κάπως παράλογη.

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 15, 2012, 10:15 μμ
    Permalink

    Τα ναρκωτικά γρήγορα σε φέρνουν σε αδιέξοδα και ενδεχομένως σε μετάνοια. Υπάρχουν όμως και χειρότερες «πρέζες» που καταστρέφουν ύπουλα χωρίς εμφανή συμπτώματα (ιδεολογίες, πλάνες, αντιλήψεις). Αυτά είναι η πραγματική μάστιγα.

    Σχολιάστε
  • Pingback:Λύτρωση από τα ναρκωτικά χάρις στην Εκκλησία - Χώρα του Αχωρήτου

Απάντηση σε asxeti Ακύρωση απάντησης

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Δεν είναι ο ηρωισμός, αλλά η ταπείνωση που δίνει την αληθινή δύναμη και ελευθερώνει απ' το φόβο.
    - Τατιάνα Γκορίτσεβα
  • Αρέσει σε %d bloggers: