Ο Ὕμνος τῆς Ἀγάπης

Α’ ἐπιστολὴ Παύλου πρὸς Κορινθίους (ιβ’ 27 – ιγ’ 13)

YouTube Preview Image


Ἀδελφοὶ, ὑμεῖς ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους. Καὶ οὔς μὲν ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν. μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται; μὴ πάντες διδάσκαλοι; μὴ πάντες δυνάμεις; μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; μὴ πάντες διερμηνεύουσι;ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ κρείττονα· καὶ ἔτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ὀδὸν ὑμῖν δείκνυμι. Αδέλφια μου, εσείς όλοι αποτελείτε το σώμα του Χριστού και είσθε μέλη του, όπου ο καθένας έχει τη δική του θέση. Και πρώτα μεν ετοποθέτησε ο Θεός τους αποστόλους, σε δεύτερη θέση τους προφήτες, σε τρίτη θέση οι διδάσκαλοι. Έπειτα ο Θεός άλλους έθεσε να ποιούν θαύματα, άλλους θεραπείες, άλλους να προστατεύουν τους αδυνάμους και ασθενείς, σε άλλους έδωσε χαρίσματα κυβερνήσεως και σε άλλους χαρίσματα ξένων γλωσσών. Δεν είναι όλοι απόστολοι, ούτε όλοι προφήτες, ούτε όλοι διδάσκαλοι. Δεν είναι όλοι θαυματουργοί, ούτε όλοι θεραπευτές, ούτε όλοι ομιλούν και διερμηνεύουν ξένες γλώσσες. Εσείς επιδιώκετε με ζήλο τα καλύτερα χαρίσματα, και για τούτο το λόγο σας δεικνύω μία οδό ανώτερη:
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσομαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. Εάν υποθέσομε ότι ομιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων, ακόμη και των αγγέλων, δεν έχω όμως αγάπη, οι λόγοι μου ακούονται ως χάλκινος κώδωνας ή αλαλαγμός κυμβάλου. Και εάν έχω το χάρισμα της προφητείας και κατέχω όλα τα μυστήρια του Θεού και όλη τη γνώση, και εάν ακόμη έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ όρη, δεν έχω όμως αγάπη, δεν είμαι τίποτε. Και εάν διαθέσω τα υπάρχοντά μου στους πτωχούς, και εάν παραδώσω το σώμα μου για να καώ, δεν έχω όμως αγάπη, δεν ωφελούμαι σε τίποτε από αυτές τις θυσίες.
Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἐαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. Εκείνος ο οποίος αγαπάει είναι μακρόθυμος κι ανεκτικός, είναι καλωσυνάτος, ευργετικός και ωφέλιμος, δε ζηλοφθονεί, δεν υπερηφανεύεται, δεν φέρεται με αλαζονεία και προπέτεια, δεν πράττει άσχημα, δε ζητεί τα δικά του συμφέροντα, δε ερεθίζεται από θυμό και οργή, δε σκέπτεται ποτέ κακό κατά του πλησίον, ούτε λογαριάζει το κακό που έπαθε από αυτόν. Δεν χαίρεται όταν βλέπει να γίνεται αδικία, χαίρεται όμως όταν βλέπει την αλήθεια να επικρατεί. Η αγάπη τα πάντα ανέχεται, στα πάντα εμπιστεύεται, για πάντα ελπίζει, τα πάντα υπομένει.
Ἡ άγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει· εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις καταργηθήσεται. ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· ὅταν δὲ ἔλθη τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμουν· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ έπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. Η αγάπη ποτέ δεν εκπίπτει αλλά μένει πάντοτε ισχυρή: τα χαρίσματα είτε είναι προφητείες θα καταργηθούν, είτε είναι ξένες γλώσσες θα παύσουν, είτε είναι γνώση θα καταργηθεί και αυτή. Διότι τώρα εν μέρει και όχι τέλεια γνωρίζουμε και προφητεύουμε, όταν όμως έλθει το τέλειον, τότε το μερικό και ατελές θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, ως νήπιο μιλούσα, ως νήπιο σκεπτόμουν, ως νήπιο συλλογιζόμουν. Όταν όμως έγινα άνδρας, κατήργησα πλέον εκείνα τα νηπιώδη. Διότι τώρα βλέπομε όπως σε ένα κάτοπτρο θαμπά και μας μένουν ανεξήγητα αινίγματα. Όταν όμως έλθει το τέλειο, θα ιδούμε φανερά και καθαρά, όπως πρόσωπο με πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνον ένα μέρος της αλήθειας, τότε όμως θα λάβω τόσο τέλεια γνώση, όσο με γνωρίζει ο Παντογνώστης.
νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ άγάπη. Αυτά θα γίνουν, τώρα δε μένουν η πίστις, η ελπίς, η αγάπη, αυτά τα τρία: μεγαλύτερη δε από αυτά είναι η αγάπη.

5 σκέψεις σχετικά με το “Ο Ὕμνος τῆς Ἀγάπης

  • Ιούνιος 22, 2010, 9:54 πμ
    Permalink

    ΕΣΥ ΑΓΙΕ ΜΟΥ,
    ΚΑΛΑ ΤΑ ΕΙΠΕΣ,τα εγραψες και τα διδαξες εμπρακτως…
    στις μερες μας, Η ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ εψύγει……….
    οταν σε διωχνουν απο ενα μοναστηρι
    γιατι δεν αντεχουν την ΑΛΗΘΕΙΑ
    και νομιζουν πως ειναι τσιφλικι τους
    και……………..club prive kai reserveeee!!!
    απο την λιλι,την τεσυ,την σόφι,την άννννα και τον καιαφα
    και ολη την κλικα………………………
    εμπατε σκυλες αλλεστε
    με τα μινι,τα τσοκαρα,τα διαφανα και τα κολλητα ασεμνα ρουχα…..
    καντε νοθα και παιξτε κρυφτο μετα………………………….

    ΗΜΑΡΤΟΝ ΚΥΡΙΕ,ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ………………

    Σχολιάστε
  • Ιούνιος 25, 2010, 10:56 μμ
    Permalink

    Σχολιάστε
  • Σεπτέμβριος 19, 2010, 10:39 πμ
    Permalink

    Είχα κάνει αρκετές απόπειρες να αρχίσω και να τελειώσω την ανάγνωση της Αγίας Γραφής. Για κάποιο λόγο, κάθε φορά, την άφηνα στη μέση και άντε πάλι απ’ την αρχή. Τώρα, επιτέλους, θεωρώ πως είμαι σε καλό δρόμο και σ’αυτό συνέβαλε, σε μεγάλο βαθμό, ο ύμνος της αγάπης που διάβασα! Η φράση, «δε βρίσκω λόγια να περιγράψω τι έγινε στην ψυχή μου», είναι φτωχή και ελλειπής. Αν όλοι οι άνθρωποι γνωρίζαμε από πολύ νωρίς αυτά τα θεία λόγια που βγήκαν από το στόμα του Αποστόλου Παύλου, ίσως ο κόσμος μας να έπαιρνε άλλη τροπή απ’ αυτή που του δώσαμε. Γιατί, αν φτάσαμε ως εδώ, είναι επειδή κλείσαμε τ’ αφτιά μας σε όλες εκείνες τις φωνές που μιλούσαν για το μεγάλο όπλο που μας πρόσφερε ο Θεός: την αγάπη! Νιώθω ευγνώμων απέναντι στον Θεό, που απάντησε στην εσωτερική μου ανάγκη να αποκτήσει νόημα η ζωή μου. Όμως η γνωριμία μου μ’ αυτή την αλήθεια -του Ύμνου της Αγάπης- κανένα νόημα δε θα έχει στη ζωή μου, αν δε βρω τη δύναμη να κάνω πράξη όλα αυτά που υμνεί ο Απόστολος Παύλος ή ένα μέρος αυτών. Μακάρι ν’ αγγίξει ο ύμνος αυτός τις καρδιές όλων των ανθρώπων!

    Σχολιάστε
  • Σεπτέμβριος 16, 2012, 12:14 μμ
    Permalink

    Ο Χριστος να μας ευλογει…..κυριε Γιαννη ευχομαι να τελειωσατε την Αγια Γραφη(οι δυσκολιες να ξερετε ειναι βαλμενες απο τα δαιμονια για να μην μαθουμε τον Θειο Λογο) για μενα τα λογια ολα μεσα στην Αγια Γραφη δν αλλζονται με κανενα βιβλιο μελετημενο και προσεκτικα γραμμενο γιατι γραφτηκε απο ατομα φωτισμενα και προστατευμενα απο την Θεια Χαρη…Καλη σας Ημερα…

    Σχολιάστε

Απάντηση σε Γιάννης Ακύρωση απάντησης

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Δεν είναι ελευθερία όταν πούμε στους ανθρώπους ότι όλα επιτρέπονται. Αυτή είναι σκλαβιά. Για να προκόψη κανείς πρέπει να δυσκολευθή.
    Να ένα παράδειγμα: Έχουμε ένα δεντράκι. Το περιποιούμαστε, του βάζουμε πάσσαλο και το δένουμε με σχοίνι. Δεν το δένουμε όμως με σύρμα, γιατί θα του κάνουμε κακό. Με τους τρόπους αυτούς δεν περιορίζουμε το δέντρο; Και όμως δεν γίνεται αλλιώς. Για κοιτάξτε και το παιδάκι. Του περιορίζουμε την ελευθερία από την αρχή. Μόλις συλλαμβάνεται είναι περιορισμένο το κακόμοιρο στην κοιλιά της μητέρας· μένει εκεί εννιά μήνες… μόλις αρχίζει να μεγαλώνη του βάζουν κάγκελα κ.λ.π… Όλα αυτά είναι απαραίτητα για να μεγαλώση. Φαίνονται ότι του στερούν την ελευθερία, αλλά δίχως αυτά τα προστατευτικά μέτρα το παιδί θα πέθαινε από την πρώτη στιγμή.
    - Γέροντας Παΐσιος
  • Αρέσει σε %d bloggers: