Γράμμα στον πιο ταπεινωμένο άγιο του σύγχρονου κόσμου (Μάρω Σιδέρη)
Καλέ μου Αγιε Βασίλη,
Μη σε παραπλανά η ηλικία μου: στην πραγματικότητα παραμένω το ίδιο παιδί που σου έστελνε τα ανορθόγραφα γράμματα για να ζητήσει κάποιο παιχνίδι από το μαγικό σου εργαστήρι και να φιξάρει το ραντεβού σας κάθε Πρωτοχρονιά. Είμαι το ίδιο παιδί που πίστευε ότι υπάρχεις ό,τι κι αν έλεγαν οι «ψιλιασμένοι» συμμαθητές της: Στον δικό μου κόσμο υπάρχεις, όσο υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την ανάγκη μιας αγκαλιάς, μιας ευγενικής χειρονομίας, ή ενός χαμόγελου. Υπάρχεις κι ας προσπαθούν οι μεγάλοι να σε απομυθοποιήσουν στα μάτια των παιδιών. Πιστεύω μάλιστα ότι όλη αυτή η κρίση «αλήθειας» δεν είναι παρά βουτιά στην απανθρωπιά και στο ψέμα του εδώ και του τώρα: Πράγματι, δεν υπάρχεις για τον άνθρωπο που ζει χωρίς φιλοσοφική διάθεση, που διακρίνει την προσφορά μόνο σ’ ένα καλοτυλιγμένο μεγάλο κουτί με κόκκινους φιόγκους και που δεν έχει διάθεση να δώσει παρά μόνο εκεί όπου φτάνει το χρέος ή – χειρότερα- το συμφέρον του. Δεν υπάρχεις για τον άνθρωπο που δεν κάνει όνειρα, που δεν έχει οράματα που ταΐζει το σώμα του μα αφήνει την ψυχή και το πνεύμα του ατάιστα και κακοποιημένα. Δεν υπάρχεις για τον κακομοίρη μεμψίμοιρο απαισιόδοξο και γκρινιάρη άνθρωπο του 21ου αιώνα, για εκείνον που δεν θέλει να δώσει στο συνάνθρωπό του, όχι ένα ποτήρι νερό, μα ούτε ένα χαμόγελο καλημέρας.
Νομίζω ότι καταλαβαίνεις καλύτερα από μένα το λόγο για τον οποίον διαψεύδεται η ύπαρξη σου στις μέρες μας: Ένας άγιος που δίνει, ένας άγιος που δεν κρατά για τον εαυτό του τίποτα, που μοιράστηκε την περιουσία του με τους συνανθρώπους του και που αφιερώνει τη νύχτα της πρωτοχρονιάς στο ρεβεγιόν της καρδιάς και της αγάπης, είναι επικίνδυνο σύμβολο σ’ έναν κόσμο αρπακτικών. Εάν πασχίζω όλο το χρόνο να εξαπατήσω το διπλανό μου για να πάρω τη θέση του στο ταμείο, στο πάρκιν ακόμα και στην εκκλησία (!) σε ποιον άγιο Βασίλη πιστεύω; Αν έχω διαρκώς παράπονα από τους ανθρώπους, γιατί δε μ’ αγαπούν, γιατί είναι αμαθείς, αστοιχείωτοι, μπανάλ, ηλίθιοι και βαρετοί, αν τους πλησιάζω μόνο όταν θέλω να ζητήσω κάτι και τσαντίζομαι και βρίζω Θεό και δαίμονες όταν δε μου δίνουν όσα τους ζητήσω, για ποιον Άγιο Βασίλη θα μιλήσω στο παιδί μου; Προφανώς για έναν Άγιο Βασίλη που δεν υπάρχει γιατί στ’ αλήθεια δεν υπάρχει τέτοιος Άγιος – προστάτης της αρπαγής και της ρεμούλας, της γκρίνιας, και της αλαζονικής κακομοιριάς.
Δεν ξέρω καλέ μου Άγιε Βασίλη αν υπάρχει άλλος Άγιος τόσο ταπεινωμένος, όσο εσύ, θυσιασμένος στο βωμό της Λουκούλιας υπερκατανάλωσης. Ο άνθρωπος που αγάπησε τη μόρφωση με όλο του το είναι, δε μοιράζεις πια βιβλία, ούτε γνώση στα μπουχτισμένα από παιχνίδια παιδιά , γιατί «το βιβλίο είναι φτηνό και βαρετό πρωτοχρονιάτικο δώρο». (Γουρλώνουν τα ματάκια τους από έκπληξη και δυσπιστία τα παιδιά όταν ακούνε ότι είσαι εσύ ο ίδιος Μέγας Βασίλειος , ο ένας από τους τρεις Ιεράρχες). Ο άνθρωπος της εγκράτειας και της προσφοράς εμφανίζεσαι πια σαν ευτραφές θύμα των γήινων εδεσμάτων, βουτηγμένος στη χοληστερίνη, γίνεσαι cartoon, πίνεις συγκεκριμένα αναψυκτικά και κρεμιέσαι από τα μπαλκόνια σα πρωτάρης διαρρήκτης .
Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη για το βιασμό της υστεροφημίας σου, αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι, δε βιάζουμε τη δική σου υστεροφημία αλλά τη δική μας. Απλά το όνομά σου δανειστήκαμε, μα αφού δεν πιστεύουμε ότι υπάρχεις, αυτός ο χοντρούλης τύπος με την κόκκινη πρησμένη μύτη που εμφανίζεται κάθε Χριστούγεννα δεν είσαι εσύ, αλλά όλοι εμείς. Τις κοιλιές μας αγιοποιήσαμε, τα πάθη μας ντύσαμε με κόκκινη στολή κι αφήσαμε την αμάθεια και τη ρηχότητά μας να οδηγεί το έλκηθρο.
Γι’ αυτό δεν υπάρχεις Άγιε Βασίλη μου, γι΄ αυτό βιάζονται οι μεγάλοι να σε βγάλουν από τη ζωή και τα όνειρα των παιδιών τους: γιατί αν σε γνώριζαν οι αθώες παιδικές ψυχές, αν γνώριζαν το μεγαλείο και την ομορφιά σου, τη μόρφωση και την καλοσύνη σου, την εγκράτεια και τη σταθερότητά σου, θα έκριναν αυστηρότερα τους γονείς, τους παππούδες, τους δασκάλους, τους ιερείς, τους γείτονες, τον κόσμο των υπερφίαλων ενηλίκων και την υποκρισία τους. Επειδή λοιπόν καλέ μου, μια τέτοια κριτική θα ήταν επώδυνη για κάθε πληγωμένο εγωισμό, προτιμούμε να διδάσκουμε τα παιδιά μας ότι ο Άγιος δεν υπάρχει κι ότι τα δώρα τα φέρνουν οι γονείς, γιατί στο κάτω – κάτω δώρο για όλους μας είναι μόνο ό,τι έχει τιμή. Τα ανεκτίμητα οι φαύλοι δεν τα θεωρούν δώρα, αλλά σκουπίδια!
Για φέτος καλέ μου Άγιε Βασίλη, δε θα ζητήσω το ακριβό, αλλά το ανεκτίμητο , γιατί κουράστηκα να είναι φαύλη: Σου ζητώ λοιπόν φέτος, να πλησιάσεις στο κρεβατάκι κάθε νηπίου και να ψιθυρίσεις την αλήθεια σου στο αυτί του, πριν προλάβει η ενήλικη φαυλότητα να το αγγίξει. Αν το παρόν μοιάζει χαμένο, ψέλλισε τα ανεκτίμητα στην αθωότητα του μέλλοντος. Έτσι η Αγιότητά σου δε θα πάει χαμένη, ούτε οι επόμενες γενιές…
Με σεβασμό
Πραγματικά είναι υπέροχο αυτό που γράψατε.
σε ευχαριστουμε πολυ Μαρω. ηταν γλυκο και ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟ ψιθυρισμα το μηνυμα σου
και θα ήθελα για μας τους τόσο πονεμένους να ρωτήσω .δεν θα ήταν καλό να δουλέύουν οι εκκλησίες και 11 το πρωϊ για θεία λειτούργια ?,γιατι πέρνουμε φάρμακα ηρεμηστικά και το πρωϊ υο σώμα είναι πολύ βαρύ……………?? toβράδυ εργά που κλαιμε γιαυτί μας λείπου τα παιδιά που να πάμε ?
χρονια πολλα και παρα κυριω ευλογημενα!!! δυστυχως τσαλακωσαμε την εικονα του αγιου μας για να καλυψουμε τον εγωισμο μας. το κανουμε αυτο ακομη και μεις οι ορθοδοξοι βαπτισμενοι καθηγητες , δασκαλοι, γονεις..δεν ειναι καθολου δυσκολο ομως να παρουσιασουμε στα μικρα και μεγαλα παιδια τη ζωη του πραγματικου αγιου και να τα παραδειγματισουμε.να δειτε τοτε σε ποτε αλλαζουν α ελληνοπουλα που τωρα προσκυνουν τον χοντρο αγιο της κοκα κολα
προσπαθώ να μάθω κάποια στοιχεία για έναν νεοφανή άγιο εκ Πόντου καταγόμενου Κα(σ)(ζ)λίδη Γεώργιο. Αν υπάρχει κάτι αναφέρετέ το σας παρακαλώ.
Εννοείς προφανώς τον άρτι ανακηρυχθέντα Όσιο Γεώργιο Καρσλίδη εν Δράμα. Δες: http://ub0.cc/1D/Y και http://www.imdramas.gr/news/view_news.php?news_id=17
«Ο άνθρωπος που αγάπησε τη μόρφωση με όλο του το είναι, δε μοιράζεις πια βιβλία, ούτε γνώση στα μπουχτισμένα από παιχνίδια παιδιά , γιατί «το βιβλίο είναι φτηνό και βαρετό πρωτοχρονιάτικο δώρο».»
Εδώ που τα λέμε με τετοια βιβλία που βγαίνουν σήμερα ίσως ένα βιβλίο -γενικά και αόριστα- είναι το χειρότερο δώρο που μπορείς να κάνεις σε ένα παιδί (βλέπε «ζιγκ ζαγκ στις νερατζιές» που πρόσφατα μπήκε ΚΑΙ στις σχολικές βιβλιοθήκες… ή τα βιβλία που σύντομα θα βάλει με το ζόρι στα σχολεία ο Ασκητής και το υπουργείο «παιδείας»). Γι’ αυτό σας λέω: μακρυά απο νέα βιβλία. Ας αρκεστούμε σε Ιούλιο Βερν και παρόμοια. If something works well, don’t change it ! Κάθε βιβλίο αποτυπώνει το πνεύμα του συγγραφέα και σήμερα υπάρχουν πολλοί συγγραφείς κακού πνεύματος.
«Τις κοιλιές μας αγιοποιήσαμε, τα πάθη μας ντύσαμε με κόκκινη στολή κι αφήσαμε την αμάθεια και τη ρηχότητά μας να οδηγεί το έλκηθρο.»
Δεν είναι και η πρώτη φορά (βλέπε δωδεκάθεο)… τελικά όντως… το σημερινό «πολιτισμό» του κόσμου τον κληροδότησαν οι Έλληνες!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!
το ξέρω,όλους =μας θυμασαι
και όλους μας βοηθας…
Σ’ευχαριστω πολύ για οοοοολα σου τα δωρα…
απο το 2006 και μετα σου έγραφα ακόμα και το πάσχα
για να σε βρώ λιγότερο απασχολημένο!-
και σου έγραφα
γιατι ξέρεις οτι ένα ορφανο σε εχει περισσοτερη ανάγκη
απο τα άλλα παιδια,που εχουν και μαμα και μπαμπα και γιαγια και παπου {εις διπλουν}…και σπιτι εχουν
και ολα τα καλα,μερικα…
μερικα δεν εχουν ολα τα καλα
και μερικα αλλα σαν και μενα και κατι αλλα παιδακια
δεν εχουν τιποτα
εκτος απο ΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ
ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ…
………………….
ΣΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ,γιατι μολις σε παρακαλεσα
οτι σε παρακαλεσα
με ακουσες προσεκτικα
και μου το εδωσες την παραμονη της γιορτης σου
και μου το εδειξες ετσι
πως …ΝΑ,ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΔΩΡΑΚΙ ΑΚΟΜΑ!!!
Σ’ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΑΓΙΕ ΒΑΣΙΛΕΙΕ
και ξερω πως χαρηκες,μου το ειπε και ο Πνευματικος μου,
οταν του εξομολογηθηκα οτι σου στελνω γραμματα
στο κουτι των ΕΛ.ΤΑ!!!!!!!!!!!!!!-
και γελουσε
και οταν του ειπα{του Πνευματικου μου!}
οτι αρχιζω το γραμμα ετσι=
‘ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΑΓΙΕ ΒΑΣΙΛΕΙΕ,
ΕΣΥ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙΣ 1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ,
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΙΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ
ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 3 ΙΕΡΑΡΧΕΣ…
ΕΣΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΑΛΛΟΣ Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΠΑΠΠΟΥΣ
ΜΟΥΦΑ ΑΓΙΟΣ-«σαντα κλάους»
{που στα γερμανικα κιολας κλαους ειναι Νικολαος…!}
σαντα της κοκα κολα…»
πολυ γελασε ο παπουλης
και μετα μου ειπε
καλα εκανες
να ξυπνανε και οσοι υπαλληλοι των Ελ.τα
διαβαζουν τα γραμματα
ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ!
ΛΟΙΠΟΝ,ΣΕ ΖΑΛΙΣΑ ΠΑΛΙ
ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΑΓΙΕ ΒΑΣΙΛΕΙΕ,
ΑΛΛΑ, τωρα σου γραφω 1η φορα
γραμμα μεσω ιντερνετ
και ξερω οτι με ακους και απο δω…
αλλα το κανω ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΠΑΛΙ
ΔΗΜΟΣΙΩΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΩ ΠΟΛΥ
ΝΑ ΠΑΣ ΦΑΡΜΑΚΑ ΣΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ τους φτωχους
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ+ΥΛΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ
{ξερεις εσυ!}
και σε παρακαλω πολυ συγχωρεσε με
για όλες μου τις ελλείψεις
και δωσε μου λίγη απο την γενναιοδωρια σου
‘και τις αρετες σου!
ευχαριστω…
ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΟΥ ΑΓΙΕ ΙΕΡΑΡΧΑ,ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΕΙΕ
ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΑΓΙΕ…»-.-
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ+