Μακάρι να με αδικούσαν όλοι οι άνθρωποι!

Στην πνευματική ζωή είναι ανάποδα τα πράγματα. Άμα κρατάς εσύ το άσχημο, τότε νιώθεις όμορφα. Άμα το δίνεις στον άλλον, τότε νιώθεις άσχημα. Όταν δέχεσαι την αδικία και δικαιολογείς τον πλησίον σου, δέχεσαι τον πολυαδικημένο Χριστό στη καρδιά σου. Τότε ο Χριστός μένει με το ενοικιοστάσιο μέσα σου και σε γεμίζει με ειρήνη και αγαλλίαση. Για δοκιμάστε, βρε παιδιά, να ζήσετε αυτήν τη χαρά! Να μάθετε να χαίρεστε με αυτήν την πνευματική χαρά, όχι με την κοσμική. Πάσχα θα έχετε τότε κάθε μέρα.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από τη χαρά που νιώθεις, όταν δέχεσαι την αδικία. Μακάρι να με αδικούσαν όλοι οι άνθρωποι! Ειλικρινά σας λέω, τη γλυκύτερη πνευματική χαρά την ένιωσα μέσα στην αδικία. Ξέρετε πόσο χαίρομαι, όταν κάποιος με πει πλανεμένο; «Δόξα Σοι ο Θεός, λέω, από αυτό έχω μισθό, ενώ, αν με πουν άγιο, χρωστάω». Γλυκύτερο πράγμα από την αδικία δεν υπάρχει!

Ένα πρωί στο Καλύβι χτύπησε κάποιος το σιδεράκι στη πόρτα. Κοίταξα από το παράθυρο να δω ποιός είναι, γιατί δεν ήταν ακόμη η ώρα να ανοίξω. Είδα έναν νέο με φωτεινό πρόσωπο και κατάλαβα ότι είχε βιώματα πνευματικά, αφού τον πρόδιδε η Χάρις του Θεού. Γι’ αυτό, αν και ήμουν απασχολημένος, διέκοψα αυτό που έκανα, άνοιξα τη πόρτα, τον πήρα μέσα, του πρόσφερα ένα νερό και με τρόπο άρχισα να τον ρωτάω για τη ζωή του, γιατί έβλεπα ότι είχε πνευματικό περιεχόμενο. «Τί δουλειά κάνεις, παλληκάρι;», τον ρώτησα. «Τί δουλειά, πάτερ; μου λέει. Εγώ στη φυλακή μεγάλωσα. Τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου εκεί τα πέρασα. Τώρα είμαι είκοσι έξι χρόνων». «Καλά, βρω παλληκάρι, τί έκανες, και σε έκλειναν φυλακή;», τον ρώτησα. Κι εκείνος μου άνοιξε τη καρδιά του: «Από μικρός, μου είπε, πονούσα πολύ, όταν έβλεπα δυστυχισμένους ανθρώπους. Ήξερα όλους τους πονεμένους, όχι μόνον από την ενορία μου, άλλα και από άλλες ενορίες. Επειδή ο παπάς της ενορίας μας με τους επιτρόπους μάζευαν συνέχεια χρήματα και έφτιαχναν κτίρια, αίθουσες κ.λπ. ή έκαναν διάφορους εξωραϊσμούς, είχαν παραμεληθεί τελείως οι φτωχές οικογένειες. Εγώ δεν κρίνω εάν ήταν απαραίτητα αυτά που έφτιαχναν, αλλά έβλεπα να υπάρχουν πολλοί δυστυχισμένοι άνθρωποι. Πήγαινα λοιπόν κρυφά και έκλεβα από τα χρήματα που μάζευαν από τους εράνους. Έπαιρνα αρκετά· δεν τα έπαιρνα όλα. Ύστερα αγόραζα τρόφιμα, διάφορα πράγματα, τα άφηνα κρυφά έξω από τα σπίτια των φτωχών και αμέσως, για να μην πιάσουν άλλον άδικα, πήγαινα στην αστυνομία και έλεγα: «εγώ έκλεψα τα χρήματα από την εκκλησία και τα ξόδεψα», χωρίς να πω τίποτε άλλο. Με άρχιζαν στο ξύλο και στο βρισίδι, «αλήτη, κλέφτη»· εγώ σιωπούσα. Με έκλειναν μετά στη φυλακή. Αυτή η δουλειά γινόταν για χρόνια. Όλη η πόλη όπου έμενα – τριάντα χιλιάδες κάτοικοι – και άλλες πόλεις με είχαν μάθει, και «αλήτη» με ανέβαζαν, «κλέφτη» με κατέβαζαν. Εγώ σιωπούσα και ένιωθα χαρά. Κάποτε μάλιστα με είχαν κλείσει στη φυλακή τρία ολόκληρα χρόνια. Μερικές φορές με έκλειναν άδικα στη φυλακή και, όταν έπιαναν τον ένοχο, με άφηναν. Αν δεν τον έπιαναν, καθόμουν μέσα, όσο έπρεπε να καθίσει εκείνος. Γι’ αυτό σου είπα, πάτερ μου, ότι τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στις φυλακές». Αφού τον άκουσα με προσοχή, του είπα: «Βρε παλληκάρι, όσο καλό και αν φαίνεται αυτό, δεν είναι καλό και να μην το ξανακάνεις. Άκου τί θα σου πω. Θα με ακούσεις;». «Θα σε ακούσω, πάτερ», μου λέει. «Να απομακρυνθείς από αυτήν την πόλη, του λέω, να πας σε άγνωστο περιβάλλον, στην τάδε πόλη, και εγώ θα φροντίσω να συνδεθείς με καλούς ανθρώπους. Να εργάζεσαι και να βοηθάς, όσο μπορείς, τους πονεμένους από το υστέρημά σου, επειδή αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Αλλά, και όταν κανείς δεν έχει τίποτε να δώσει σε ένα φτωχό και πονάει η καρδιά του, τότε κάνει ανώτερη ελεημοσύνη, διότι κάνει ελεημοσύνη με το αίμα της καρδιάς του. Γιατί, εάν είχε κάτι και το έδινε, θα αισθανόταν και χαρά, ενώ, όταν δεν έχει να δώσει, αισθάνεται πόνο στη καρδιά». Μου υποσχέθηκε ότι θα ακούσει τη συμβουλή μου και έφυγε χαρούμενος. Έπειτα από επτά μήνες παίρνω ένα γράμμα του από τις φυλακές του Κορυδαλλού, στο οποίο έγραφε τα έξης: «Ασφαλώς, πάτερ μου, θα απορήσεις, που σου γράφω πάλι από τη φυλακή μετά από τόσες συμβουλές που μου έδωσες και μετά τις υποσχέσεις που σου έδωσα. Μάθε ότι αυτή τη φορά υπηρετώ μια φυλάκιση την όποια είχα υπηρετήσει· κάποιο λάθος έγινε. Ευτυχώς που δεν υπάρχει ανθρώπινη δικαιοσύνη, γιατί θα αδικούνταν οι πνευματικοί άνθρωποι, επειδή θα έχαναν τον ουράνιο μισθό». Όταν διάβασα αυτά τα τελευταία λόγια, θαύμασα αυτόν τον νέο, που είχε πάρει τόσο ζεστά τη πνευματική ζωή και είχε συλλάβει τόσο βαθιά το βαθύτερο νόημα της ζωής! Διά Χριστόν κλέφτης! Μέσα του είχε Χριστό. Δεν μπορούσε να φρενάρει τον εαυτό του από τη χαρά που ένιωθε. Θεία παλαβομάρα, πανηγύρι είχε!

–     Γέροντα, από το ρεζίλι ερχόταν η χαρά;

Από την αδικία ερχόταν η χαρά. Κοσμικός άνθρωπος ήταν, ούτε Συναξάρια ούτε Πατερικά είχε διαβάσει και, ενώ έτρωγε άδικα ξύλο, τον έκλειναν στη φυλακή, τον είχαν μέσα στη πόλη για αλήτη, για παλιόπαιδο, για κλέφτη, γινόταν ρεζίλι, αυτός δεν μιλούσε και τα αντιμετώπιζε όλα τόσο πνευματικά! Νέος άνθρωπος, και δεν φρόντιζε να αποκατασταθεί, άλλα πώς να βοηθήσει τους άλλους! Τους μεγάλους κλέφτες πολλές φορές δεν τους κλείνουν ούτε μια φορά στη φυλακή, ενώ αυτόν τον δόλιο τον φυλάκισαν για την ίδια κλοπή δυό φορές και για άλλες κλοπές τον φυλάκισαν άδικα, μέχρι να βρουν τον πραγματικό κλέφτη! Τη χαρά όμως που είχε αυτός δεν την είχαν όλοι οι κάτοικοι της πόλης. Τριάντα χιλιάδες χαρές δεν συμπλήρωναν τη δική του χαρά.

Γι’ αυτό λέω ότι ένας πνευματικός άνθρωπος δεν έχει θλίψεις. Όταν η αγάπη αυξηθεί και καεί η καρδιά από τον θείο έρωτα, δεν μπορεί να σταθεί πλέον θλίψη. Η μεγάλη αγάπη προς το Χριστό υπερνικά τους πόνους και τις ταλαιπωρίες που του προξενούν οι άνθρωποι.

(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, «Λόγοι. Γ΄», σ. 74-77-αποσπάσματα. Εκδ. Ι. Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσ/νίκης)

Πηγή: Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας | φωτό: angiemckaig

Χριστός Ανέστη!

10 σκέψεις σχετικά με το “Μακάρι να με αδικούσαν όλοι οι άνθρωποι!

  • Απρίλιος 14, 2012, 11:37 πμ
    Permalink

    Συγχαρητήρια.Περνάτε καταπληκτικά μηνύματα. Πώς να γίνεις ένας πνευματικός σάκος του μποξ, ένα πρόβατο το οποίο δεν έχει φωνή, και απλά δέχεται μοιρολατρικά την αδικία προς το μέρος του. Υποθέτω το ίδιο θα λέγατε και στην Fraulein Fritzl στην Αυστρία; Που ο πατέρας της βίαζε σε σταθερή βάση σε ένα υπόγειο και δεν έβλεπε το φως της μέρας για 25 χρόνια… συχνά μπροστά στα παιδιά που ήταν αποτέλεσμα των προηγούμενων βιασμών. Φανταστείτε πώς θα ήταν έστω και μία μέρα της, πόσο θα ήθελε να ζήσει μία κανονική ζωή και να γράφει ακόμα και ανεδαφικ΄ευχολόγια σε ιστολόγια όπως «μακάρι να με αδικούσαν όλοι οι άνθρωποι». Φανταστείτε πόσο θα υπέφερε έστω για λίγο. Φανταστείτε την εφαρμογή αυτού που λέτε. Αυτήν την ανεκτικότητα στην αδικία και στην κτηνωδία την επικροτείτε. Λέτε πως αυτό πρέπει να γίνει γιατί έτσι θέλει ο θεός. Αλήθεια, θα μπορούσατε να κοιτάξετε στα μάτια αυτό το κορίτσι και να της το πείτε;

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 14, 2012, 12:36 μμ
    Permalink

    @Leviathan

    Ο νέος του κειμένου επέλεξε ελεύθερα και συνειδητά την πορεία του, όχι από αδυναμία και εκβιασμό.

    Καλό είναι να έχουμε λιγάκι διάκριση όταν κρίνουμε ο ένας τον άλλον.

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 16, 2012, 10:32 μμ
    Permalink

    @ leviathan

    me auto pou les agaphte monos sou krazeis thn alitheia 🙂 poso shmantiko einai na viwnei mesa tou o kathe anthrwpos theo. an autos o pateras eixe mesa tou ton theo ta pragmata tha htan teleiws diaforetika…… oso gia to koritsi kai ta paidia.. autoi kataxwrithikan stous martyres… alimono se mas kai doksa to theo pou exoume thn anesh kai grafoume se auto to istologio…

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 18, 2012, 8:41 πμ
    Permalink

    Ο Χίτλερ που ήταν Χριστιανός, όπως και όλοι οι Ναζί, που πίστευαν στον θεό γιατί έσφαξαν τόσους ανθρώπους ; Δηλαδή όποιος δεν πιστεύει είναι κακός άνθρωπος αυτό λέτε; ;Έχετε τέτοια έπαρση; Θεωρείτε τους εαυτούς σας τόσο ηθικά ανώτερους απ’ όσους δεν πιστεύουν; Παρακαλώ να μου πείτε μία καλή πράξη ενός χριστιανού που δεν θα μπορούσε να την κάνει ένας άθεος. Και επίσης να σκεφτείτε πόσες κακές πράξεις έχουν γίνει στο όνομα του χριστιανισμού και αν ποτέ θα γινόταν στο όνομα της αθεΐας.

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 18, 2012, 1:46 μμ
    Permalink

    @ Leviathan

    pisth xwris erga den ginetai kai to ksereis polu kala auto kai to kseroume oloi. me thn idia logikh omws ta kala erga an den yparxei eulabeia kai pisth pali mish isxyh exoun..

    p.s. me tetoies erwthseis katantas grafikos… ektos an den ksereis ta autonohta… diavase kai ligo vre.

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 19, 2012, 2:03 μμ
    Permalink

    Ευχαριστώ για την σύσταση να διαβάσω αλλά σας την επιστρέφω, και σας παροτρύνω να γράφετε ελληνικά γιατί ελληνικά μιλάμε. Ποιος το λέει πως τα καλά έργα δεν έχουν ισχύ αν δεν υπάρχει πίστη στο υπερφυσικό; Αν εγώ πιστεύω στην καλοσύνη και δεν πιστεύω στο χριστιανικό θεό ποιος μπορεί να μου πει πως δεν έχει ισχύ τα έργα μου; Είναι νοσηρό αυτό που λέτε και δείχνει τρομερή έπαρση. Πιστεύετε πως οι δικές σας πράξεις είναι πιο άξιες;Γιατί; Μιλάς για γραφικότητα. Τι είναι γραφικό; Να λες στον άλλον «μην μιλάς όταν σε αδικούν, όταν σε κλέβουν, και λέγε και ευχαριστώ» ή να τον παροτρύνεις να διαβάσει την διδασκαλία του Σωκράτη, του Επίκουρου, του Ράσελ, του Καζαντζάκη (ναι, αυτού που η εκκλησία τον κυνήγησε) , του μεγάλου Έλληνα φιλόσοφου Δημήτρη Λιαντίνη ή τις ανακαλύψεις του Δαρβίνου και του Αϊνστάιν;

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 23, 2012, 12:09 μμ
    Permalink

    Ωραίο μυθιστόρημα , πραγματικά το πιστεύετε;Είναι γνωστό πως το Βατικανό συνεργαζόταν με τον Χίτλερ και μάλιστα υπάρχουν και φωτό. O Nίτσε έφταιγε για το μίσος κατά των Εβραίων; Επίσης το να αναφέρετε έναν συγγραφέα ως πηγή απόλυτης εγκυρότητας είναι κακή συνήθεια, που σας βολεύει προφανώς. Φυσικά το κείμενο έχει εσωτερικές αντικρούσεις που μάλλον δεν τις προσέξατε. Γράφει » Αν και για λόγους στρατηγικής, ο Χίτλερ δεν υιοθέτη­σε ανοιχτά την άποψη αυτή» … Οπότε αν δεν πίστευε τότε χρησιμοποιήσε το θρησκευτικό μίσος , αυτό στην ουσία λέει, που δείχνει ακριβώς αυτό που λέω παραπάνω. Πως μέσω του θρησκευτικού φανατισμού βάζεις κανονικούς ανθρώπους να κάνουν τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα. Όσον αφορά τον Νίτσε: Μήπως έφταιγε και ο Καζαντζάκης ή ο Σωκράτης; Είτε έχετε πέσει θύμα βαριάς παραπληροφόρησης είτε δεν θέλετε να δείτε. Ο ίδιος ο Χίτλερ έλεγε» Με την αντίσταση κατά του Εβραίου αγωνίζομαι για το έργο του Κυρίου». Είναι στο «Ο Αγών μου» , δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσει κανείς δευτερογενείς πηγές. Ακόμα και αν δεν ήταν όντως βαθιά πιστός ή ακόμα και να υποκρινόταν, σας το παραχωρώ αυτό, οι ομοιότητες του Χίτλερ με τον θεό της βίβλου είναι πάρα πολλές. Και οι δύο διέταξαν γενοκτονίες, σφάζοντας γυναικόπαιδα. Και λυπάμαι, αλλά όπως δεν μπορώ να δικαιολογήσω μία φορά σε έναν άνθρωπο μία τέτοια πράξη, πόσο μάλλον δεν μπορώ να την βρω συμβατή με τον δημιουργό του σύμπαντος, ο οποίος είναι γεμάτος αγάπη κατά τα άλλα. Εσείς μπορείτε;

    Σχολιάστε

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Ἡ ἐλευθερία δὲν κερδίζεται, ἂν δὲν ἐλευθερώσομε τὸ ἐσωτερικό μας ἀπ᾿ τὰ μπερδέματα καὶ τὰ πάθη.
    - Γέροντας Πορφύριος
  • Αρέσει σε %d bloggers: