Ό,τι αγάπησα πολύ

YouTube Preview Image

Ό,τι αγάπησα πίσω τ’ άφησα,
να φωτίζει τα σκοτάδια που περπάτησα,
να περνάς εσύ να μη χάνεσαι,
κι όποιος χάνεται να μη νοιάζεσαι.

Ό,τι αγάπησα πολύ
μες από θαμπό γυαλί
το κοιτώ και τ’ αγαπάω
τώρα πιο πολύ.

Ό,τι αγάπησα πίσω τ’ άφησα,
σαν πουλί σε μαύρη πέτρα το ζωγράφισα,
να το δεις εσύ, λίγο να σταθείς,
κι αν με θυμηθείς,
μη μου λυπηθείς.

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός

4 σκέψεις σχετικά με το “Ό,τι αγάπησα πολύ

  • Μάιος 1, 2012, 6:24 μμ
    Permalink

    ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!

    Αγαπημένος ο Θαλασσινός! Αγγίξατε ευαίσθητο σημείο γι’ αυτό και ακολουθούν ποστ με Τραγούδια! (ταυ κεφαλαίο)

    «Καλύτερα να μη μιλάς, κακιές αν κάνεις σκέψεις,
    μ’ αν συλλογάσαι όρφα, χρυσές είναι οι λέξεις» Θεολογικότατο!

    Σχολιάστε
  • Μάιος 1, 2012, 6:26 μμ
    Permalink

    Ξέχασα να πω πως στο βιντεάκι που ανεβάσατε ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ οι εικόνες είναι όμορφες και διόλου γλυκερές ως συνήθως.

    Σχολιάστε

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Δεν θεωρώ αντίσταση απλώς και μόνο να πάρεις τα όπλα να ανέβεις στα βουνά. Αυτό είναι εύκολο πράγμα, σχετικά εύκολο. Το πρόβλημα είναι να μείνεις αυτό που είσαι, και αυτό βέβαια συνδυάζεται με την πολιτισμική συνέχεια του ελληνισμού. Με το γεγονός ότι όταν κατακτήθηκε ο ελληνικός λαός, είτε από τους Ρωμαίους αρχικά είτε αργότερα από τους Τούρκους, είχε εθνική ενότητα και συνείδηση της ενότητας αυτής. Υπήρχε μια λαική ενότητα με τη γλώσσα, με τα ήθη και τα έθιμα, και είχε συνείδηση της ταυτότητάς του αυτής, η οποία του επέτρεψε να αντισταθεί, να αντισταθεί στην απορρόφηση από άλλους λαούς, οι οποίοι ήταν κατακτητές του.
    - Νίκος Σβορώνος
  • Αρέσει σε %d bloggers: