Να ξαναγίνουμε πλούσιοι

ευτυχία φτωχός

…Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Οπως ήμασταν πάντα. Οπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες [] Οπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθήσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να ‘ρθει η σειρά τους…

[] Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». []

Πηγή:  Άρθρο Γιάννη Ξανθούλη.

9 σκέψεις σχετικά με το “Να ξαναγίνουμε πλούσιοι

  • Ιούνιος 14, 2009, 9:30 μμ
    Permalink

    μακαρι να γυριζαμε σε κεινες τις εποχες που οι ανθρωποι ηταν πιο αγνοι, πιο δοτικοι, πιο κοντα στο Θεο…ειχαν λιγοτερες αναγκες και φυσικα λιγοτερες επιθυμιες. ολη τους η ζωη ηταν μια ιεραποστολη

    Σχολιάστε
  • Ιούνιος 15, 2009, 10:55 πμ
    Permalink

    Ο τίτλος του σημερινού ένθετου κατα τή ταπεινή μου γνώμη έπρεπε να ήταν ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΜΕ ΠΛΟΥΣΙΟΙ. Αναπολούντες τις εποχές εκείνες που εκαναν χειραψία και ο λόγος ήταν συμβόλαιο, που η αγάπη και η φιλοξενία ηταν έμφυτη στον κόσμο ,που ο κόσμος αν και φτωχός ειχε στη σκέψη του τον συνάνθρωπό του.Δεν χρειάζεται να ξαναγίνουμε φτωχοί γιατί είμαστε ήδη φτωχοι

    Σχολιάστε
  • Ιούνιος 15, 2009, 1:59 μμ
    Permalink

    Να προσθέσω κάτι ακόμη στην ωραία επισήμανση του Γεώργιου Ταλιαδώρου…
    Να μπορέσουμε να γίνουμε… οι «μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες» (Β΄ Κορινθ. ΣΤ΄ 10). Να ξαναγίνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ, δηλαδή.

    Σχολιάστε
  • Ιούνιος 15, 2009, 2:22 μμ
    Permalink

    Γεώργιε ευχαριστούμε για την έξοχη επισήμανση, κατόπιν τούτου ο τίτλος αλλάζει! 🙂

    Σχολιάστε
  • Ιούνιος 15, 2009, 9:24 μμ
    Permalink

    Δεν μπορεί κανείς να δεχτεί ότι όλη αυτή η ομορφιά του παρελθόντος χάθηκε για πάντα!
    Πολύ εύστοχο το σχόλιο του Γεώργιου Ταλιαδώρου, χαρά σ αυτούς που εξακολουθούν να είναι «πλούσιοι»!
    Το μοντέλο της γυναίκας της Πίνδου πόσα παιδιά στη σημερινή εποχή το μαθαίνουν ότι υπήρξε;

    Σχολιάστε
  • Ιούνιος 18, 2009, 8:51 πμ
    Permalink

    Αύτο που όλοι θέλουμε είναι άραγε εφικτό;
    Η Ελλάδα είναι τόσο μεγάλη και είμεις μόνο στην Αθήνα θέλουμε να κατοικήσουμε.

    Σχολιάστε
  • Ιούνιος 7, 2012, 1:21 πμ
    Permalink

    Την ομορφιά μιας ήσυχης κι ειρηνικής ζωής
    που ανθεί σαν το βασιλικό και τρέχει σαν ρυάκι
    που σαν σπουργίτης κελαηδεί στην άκρη της σκεπής
    και σαν καπνός υψώνεται σπιτίσιος το βραδάκι..

    Aυτή την όμορφη ζωή, την ταπεινή ζωή
    πόχει αβασίλευτη χαρά κι αγέραστη έχει νιότη
    να ψάλλω σαν κορυδαλλός,
    ζηλεύω μιαν αυγή προτού πεθάνει
    μέσα μου η ψυχή του επαρχιώτη!

    (Γεώργιος Αθανασιάδης – Νόβας)

    Σχολιάστε
  • Ιούνιος 7, 2012, 12:40 μμ
    Permalink

    Βασίλη,

    Το πιό όμορφο ποιήμα, είσαι εσύ.

    Η πιό όμορφη ταπεινή ζωή, είσαι εσύ.

    Είναι ο Κύριος Ίησους Χριστός ο Υιός του Θεού!

    Σχολιάστε

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Τα φτερά του χελιδονιού είναι πρόσθετο βάρος στο σώμα του. όμως ακριβώς χάρις σ’ αυτό το πρόσθετο βάρος το σώμα του χελιδονιού δεν μένει χάμω στην γη, αλλά διασχίζει τους αιθέρες. Το ίδιο συμβαίνει και στον άνθρωπο. Οι εντολές του Θεού φαίνονται βαριές, αλλά μονάχα χάρη σ’ αυτές ο άνθρωπος υψώνεται από την λάσπη και τη δουλεία της αμαρτίας στους ουρανούς της θείας μακαριότητας κι ελευθερίας.
    - Ιερός Αυγουστίνος
  • Αρέσει σε %d bloggers: