Η φοβερή ώρα του θανάτου

Ουρανός εκκλησία πελεκάνος

Το αληθινό γεγονός πού καταγράφουμε έγινε γύρω στο 1940, πριν από την έναρξη του πολέμου.

Ένας ιερεύς ο παπα-Θεόδωρος κλήθηκε για να κοινωνήσει δύο χριστιανούς ετοιμοθάνατους. Έναν πλούσιο, σκληρό και φιλάργυρο και μια ενάρετη χήρα, πού μεγάλωσε μόνη της, με τιμιότητα και σωφροσύνη, σκληρό αγώνα και φτώχεια πολλή, εκείνα τα χρόνια, οκτώ παιδιά!!!
Ο παπα-Θεόδωρος πήρε μαζί τον διάκονο του, τον πατέρα Λαυρέντιο. Μπροστά ο νεωκόρος, στο πλάι ο διάκονος και ο ιερεύς με το άγιο Ποτήριο, ασκεπής και με τον Αέρα στους ώμους, (όπως εσυνηθίζετο τότε), πήγαν πρώτα στο σπίτι του πλούσιου, αλλά αυτός ούτε καν ήθελε να ακούσει για Θεία Κοινωνία! Μόνο φώναζε:
-Δεν είμαι εγώ για θάνατο!
Έγινε ένας διάλογος, όσο ήταν δυνατόν, μεταξύ του ιερέως και του άρρωστου, αλλά αυτός ήταν ανένδοτος, δεν ήθελε να κοινωνήσει.
Λέγει τότε ο διάκονος, ο πατήρ Λαυρέντιος:
-Πάτερ Θεόδωρε, μου δίνετε, σας παρακαλώ το άγιο Ποτήριο, να πάω να κοινωνήσω την ετοιμοθάνατη κυρία Μαρία και εσείς να συζητήσετε με τον ασθενή μέχρι να γυρίσω! και, εάν έχει πεισθεί, να τον κοινωνήσομε μετά;
-Να πας παιδί μου, με τις ευχές μου.

Ο νεωκόρος μπροστά με το λαδοφάναρο και πίσω ο διάκονος με την Θεία Κοινωνία έφθασαν σε ένα φτωχικό σπιτάκι. Μπήκαν μέσα και είδαν γύρω από το κρεβάτι της κυρα-Μαρίας να παρευρίσκονται τα παιδιά, τα εγγόνια, οι λοιποί συγγενείς της και όλοι να κλαίνε για την υπέροχη αυτή μητέρα, γιαγιά και συγγενή.

Μόλις προχώρησε λίγο ο διάκονος, έμεινε ακίνητος! Τι είδε; Ανείπωτο θέαμα! Περικυκλωμένη δεν ήταν μόνο από ανθρώπους ή αγιασμένη αυτή ψυχούλα, αλλά και από δεκάδες Αγγέλους και Αρχαγγέλους, πού συνωστίζονταν μέσα στο δωμάτιο ποιος θα πρώτο-χαϊδέψει και ποιος θα πρώτο-απαλύνει και θα πρώτο-σφουγγίσει τον ίδρωτα αυτής της υπερευλογημένης μάνας!
Και δεν ήταν μόνο αυτό!!! Ακριβώς πάνω από το κεφαλάκι της, στο προσκεφάλι της δηλαδή, ήταν ή Υπεραγία Θεοτόκος, η οποία με ένα θεοΰφαντο μαντήλι της σκούπιζε τον ίδρωτα του πυρετού από το μέτωπο της. Τα δε χείλη της ετοιμοθάνατης ψιθύριζαν: «Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε».

Και-ω του θαύματος- όλοι οι Άγγελοι έπεσαν «μπρούμυτα» και προσκύνησαν το εισερχόμενο πανάγιο Ποτήριο πού είχε μέσα το τίμιο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου! Όλες οι Αγγελικές Δυνάμεις!
και η Υπεραγία Θεοτόκος, κατά έναν ακατάληπτο τρόπο, ασπάσθηκε το άγιο Ποτήριο και οδήγησε τον διάκονο να κοινωνήσει την ετοιμοθάνατη.
Μετά τη Θεία Κοινωνία οι Άγγελοι πήραν, την ψυχή αυτής της ευλογημένης μάνας, την παρέδωσαν στα χέρια της Παναγίας και όλοι μαζί ανήλθαν στον Ουρανό.
Άστραψε ο τόπος, μοσχοβόλησε το δωμάτιο και ο διάκονος με φόβο και χαρά απερίγραπτη και αγαλλίαση έφυγε…και επέστρεψε στο σπίτι του πλουσίου… Μπήκε μέσα και τον κατέλαβε ρίγος! γιατί γύρω από το κρεβάτι, του φιλάργυρου αυτού ανθρώπου, βρίσκον­ταν εκατοντάδες δαίμονες, οι όποιοι με τρίαινες φοβερές κατατρυπούσαν το σώμα του σε διάφορα σημεία: στα γόνατα, στα πόδια, στα χέρια, στις παλάμες, στην κοιλιά, στο λάρυγγα, στα μάτια, στο κεφάλι… Με όσα μέλη αμάρτησε, πάνω σ’ αυτά τρυπούσαν οι δαίμο­νες. Ούρλιαζε, φώναζε ο ταλαίπωρος πλούσιος.
Παρέδωσε το άγιο Ποτήριο τρέμοντας, στα χέρια του ιερέως, ο διάκονος, και από τον τρόμο του λιποθύμησε…
O ιερεύς εις μάτην προσπαθούσε να πείσει τον πλούσιο να «ετοιμαστεί» για το τέλος! Αυτός τίποτα! Πέθανε τελικά χωρίς Θεία Κοινωνία και χωρίς Εξομολόγηση.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ. ΠΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

πηγή

82 σκέψεις σχετικά με το “Η φοβερή ώρα του θανάτου

  • Νοέμβριος 22, 2009, 10:29 πμ
    Permalink

    @ Freedom Of Mind

    Πού χάθηκες ρε παιδί;
    Καλώς ήλθες και πάλι!

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 22, 2009, 3:53 μμ
    Permalink

    Καλως σας βρηκα παιδες. Ήρθα να δω τι κανουν τα παλιοπαιδα σε τουτο το ΑΓΙΟ ιστολογιο. Γιατι ναι κυριες και κυριοι, πραγματι, η χαρη του Γκοντ περνα ακομα και μεσα απο καλωδια και ιντερνετικους ιστοτοπους. Ειναι παντου (περιεργο παιδι παντως και αυτος καλε, πωπω, αδιακριτος.)

    Ας μιλησουμε και λιγο σοβαρα,

    «Η ορθοδοξία είναι απλώς 1 από τα αμέτρητα μέρη στα οποία μπορεί να βρω κάτι όμορφο. π.χ. ακούγοντας κάποιες ηχογραφημένες ομιλίες που υπάρχουν σε αυτό το ιστολόγιο. Βρίσκω νόημα.. ενδιαφέρον.. σοφία.. σε αυτά. Βρίσκω κάποια πράγματα μέσα στο χώρο της ορθοδοξίας που τα θεωρώ πολύτιμα και για αυτό τα ονόμασα θησαυρούς.. ναι,είναι θησαυροί για εμένα.. Δε με ενδιαφέρει ο πιθανόν ασυνεπής τρόπος σκέψης των χριστιανών ή αν πιστεύουν σε ανύπαρκτα πράγματα και ‘ιπτάμενους ελέφαντες η ιπτάμενες τσαγιέρες’ (όπως λέει ο Freedom of Mind) και αν κάποιοι διακατέχονται από ευσεβείς πόθους και αν δεν αναγνωρίζουν ποτέ νοηματικά κενά στη σκέψη τους και αν ακολουθούν το δόγμα χωρίς ελευθερία και αν είναι άτομα που έχουν υποστεί σχεδόν πλύση εγκεφάλου.. όπως λες εσύ..»

    αχα. Επιλεκτικος δηλαδη. Μαλιστα. Εχω ομως μια απορια πριν συνεχισω. Εισαι/δηλωνεις Χ.Ο.; Γιατι αν δηλωνεις Χ.Ο. και απορριπτεις αυτες τις «ακλονητες σταθερες τις ορθοδοξιας…..(μπλα,μπλα)…..» εκει οπως καταλαβαινεις δεν ειναι και πολυ ξεκαθαρα τα πραγματα. Αλλα ας μου εξηγησεις πρωτα.

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 22, 2009, 5:30 μμ
    Permalink

    Freedom of Mind,
    όχι, δεν δηλώνω χριστιανός,
    φυσικά και δεν δηλώνω χριστιανός,
    διότι, όπως είπα, δεν μπορώ να πιστέψω σε
    θαύματα, ανάσταση νεκρών, κλπ κλπ κλπ κλπ

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 22, 2009, 10:21 μμ
    Permalink

    Γ, σου ζητώ συγγνώμη άλλά έχεις κάποιο σοβαρό λόγο που δε καταθέτεις το ι μέιλ σου ;

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 23, 2009, 1:02 πμ
    Permalink

    Μωρέ, τι κόλλημα κι αυτός ο Eλευθέριος να ζητάει το email?
    Το ζητούσε και στη Μαρίνα.
    Λευτράκο, τι είναι παιδί μου?
    Εγώ δεν ξέρω το e-mail κανενός εδουνά μέσα.
    Να νοιώσω άσχημα;
    Άσε που το δικό μου δεν το ζήτηξες.
    Μόνο των κοριτσιών.
    Δηλαδή? Δεν κατάλαβα???
    Κάνουμε διακρίσεις???
    Ε?

    ??εε

    @ Γ
    Σημερα δεν πρόκαμα να απαντήσω, έφτιαξα λέμον-πάι (και ψιλοαπέτυχε) και κλάδευα τον κήπο, ένεκα επισκέψεων (οι λεπτομέρειες αφορούν τον Λευτέρη, μη μου ζητήσει και τον κάποιο σοβαρό λόγο μετά :P).

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 23, 2009, 5:10 μμ
    Permalink

    @ Γ

    Ε, οκ, υπάρχουν θησαυροί εκτώς από τα μουσεία και στα θησαυροφυλάκια και τις ιδιωτικές συλλογές.
    Π.χ. «Έκθεση των θησαυρών του ετρούσκικου πολιτισμού. Συνεργασία του μουσείου Μπενάκη με το Ιταλικό Υπουργεί Πολιτισμού», «Οι θησαυροί της ιδιωτικής συλλογής έργων τέχνης του Ιόλα, έχουν εξαφανιστεί από το σπίτι του στην Αγία Παρασκευή.»

    Μιλώντας για τους θησαυρούς του ανθρωπίνου πνεύματος, αναφερόμαστε, όσο ξέρω, σε ότι μας έμεινε από το παρελθόν, από κάποια περίοδο που πλέον έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, έχει γίνει η αποτίμησή της και έχουν συλλεχθεί τα στοιχεία εκείνα που ως εξαιρετικά και αντιπροσωπευτικά, ονομάζονται θησαυροί.

    Ίσως σκέφτεσαι ότι δε θέλω να καταλάβω και το παίζω ξερόλας. Γνωρίζω επίσης πως ο όρος «θησαυροί» χρησιμοποιείται από την ορθοδοξία για τον εαυτό της και πολύ μάλιστα.

    Οκ, τι να κάμνω. Εγώ θα ονομάσω θησαυρούς τα δημιουργήματα της ορθοδοξίας, όταν πάψουν να αποτελούν τμήμα ζωντανού οργανισμού. Άντε στην χειρότερη, να δεχτώ να χρησιμοποιούμε τον όρο για την θρησκευτική τέχνη, γιατί έχει απονεκρωθεί.
    Δεν μπορώ όμως να ονομάσω θησαυρούς τα θεολογικά κείμενα, γιατί ακόμα υπάρχουν θεολόγοι και πιστοί που τα αναδιατυπώνουν. Παρατηρώ σε τι έντονο βαθμό, εισάγονται όροι και λέξεις από τις ανθρωπιστικές επιστήμες. Ακόμα παρατηρώ πώς οι δογματικές διατυπώσεις του παρελθόντος, βρίσκουν νέα ερμηνευτικά σχήματα χρησιμοποιώντας κατακτήσεις κοινωνικών αιτημάτων, για να επιβιώσουν.

    Επίσης, το ότι κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν και το ότι κάποιοι άλλοι μεγάλωσαν ως πιστοί, είναι άλλο ένα κόλλημα.
    Θα αναφέρεις εσύ κάτι ως θησαυρό, Θα πέσουν δέκα πιστοί να σου πουν πώς πρέπει να το διατυπώσεις. Ο ένας ορίζει την αλήθεια έτσι, ο άλλος αλλιώς και σε χρόνο ντε-τε, θα έχουμε δέκα νέες αιρέσεις. (Γιατί νομίζεις δε γίνονται οικουμενικές σύνοδοι; Λίγα θα είχαν να συζητήσουν;)
    Άσε που θα πέσουν κι όλοι οι πρώην πιστοί, που τους έζησαν από πρώτο χέρι αυτούς τους θησαυρούς, να σου πουν να κουνήσεις το κεφάλι σου καλύτερα. Είναι αμφιλεγόμενο θέμα, πως το λένε.

    Για να ονομαστεί κάτι ως θησαυρός, πρέπει να μην είναι αμφιλεγόμενο, τουλάχιστον.
    Ποιός θα επιλέξει τους θησαυρούς της ορθοδοξίας; Με ποιο κριτήριο θα τους επιλέξει; Πώς θα τους παρουσιάσει; Γιατί μετά μπορεί άνετα να πει κάποιος πως ό,τι αποθησαυρίστηκε, είναι άνθρακες.

    Κι εγώ έχω τις προσωπικές μου αξίες, κι ένα πανεπιστήμιο παράγει έργο και η κάθε μάνα έχει ως θησαυρό το βλαστάρι της. Μην τον ξεχειλώνουμε όμως τόσο τον όρο.
    Π.χ. δεν μπορώ να σου μιλήσω για τους «θησαυρούς του σύγχρονου ανθρωπιστικού κινήματος», ούτε για τους «θησαυρούς της ιατρικής επιστήμης».

    Για το επόμενο θέμα που αναλύεις («Οποτεδήποτε βρίσκω κάτι χρήσιμο και ενδιαφέρον για εμένα, ευχαριστιέμαι την ύπαρξή του.. Η ορθοδοξία είναι απλώς 1 από τα αμέτρητα μέρη στα οποία μπορεί να βρω κάτι όμορφο.»), δεν έχω καμία αντίρρηση.
    Συμφωνώ και κάνω κι εγώ το ίδιο.

    Φτάνει, βεβαίως, να τα θεωρούμε όλα αυτά ως παράγωγα της ανθρώπινης πνευματικότητας και να μην πέφτουμε στην παγίδα του πνευματισμού. Μην τους δίνουμε διαστάσεις που δεν έχουν, δηλαδή, γιατί την κάτσαμε….

    Αυτός είναι ο κίνδυνος. Τι να κάνουμε, ανησυχώ, ο άνθρωπός.
    Το «βάθος» δεν το χάνουμε. Ειδικά σήμερα, που υπάρχουν τόσες πηγές, διαθέσιμες σε πρώτη ζήτηση, μπορούμε να το αναπαράγουμε, να το αναδιατυπώσουμε, να το ψάξουμε και να πάμε και σε πολυ μεγαλύτερο βάθος. Αυτό κάνουν οι κοινωνιολόγοι και οι ψυχολόγοι, μόνο που δεν το κάνουν με απόλυτες διατυπώσεις και δεν ακούγεται «σοφό».
    Βρίσκουμε πολλά όμορφα, σε ινδιάνους της Αμερικής, σε Σούφι της ανατολής και σε βιβλία κοινωνικής ψυχολογίας. Ωραίες και ενδιαφέρουσες ιδέες μπορούμε να βρούμε σε πολλές πηγές. Μην την πατάμε όμως. Με τη σωστή εκπαίδευση και την επικοινωνία, μπορούμε να έχουμε πολύ πιο ολοκληρωμένη αντίληψη του τι κάνουμε.

    Έχω γνωστούς που ασχολούνται με κρυσταλλοθεραπία, ενεργειακά πεδία και προηγουμενες ζωές. Έ, οκ… Τους λέω να χαλαρώσουν. Ένας ψυχολόγος μπορεί να τους βοηθήσει να δουν περισσότερα πράγματα για τον εαυτό τους και την έρμη τη ζωούλα που ζουν εδώ.

    Μετά μου τα χαλάς με το «Εσύ πιθανόν να τα έλαβες αυτά αλλά να μην έλαβες κάποια άλλα πράγματα μέσα στο χώρο της ορθοδοξίας.. Τα οποία ήταν το α και το ω..».
    Αυτό ακούω από όλους τους πιστούς. Ότι γνώρισα δηλαδή «κάποια πράγματα» (πολλοί νομίζουν τα αρνητικά) από την ορθοδοξία, αλλά δεν βίωσα αυτό που είναι η πραγματική διάστασή της.

    Δεν έχεις ιδέα όμως, ούτε εσύ, ούτε οι πιστοί που με αμφισβητούν, για το τι βίωσα. Τότε που τα βίωνα, αν ερχόταν ένας πρώην πιστός και μου έλεγε πως σε κάποια χρόνια θα τα βλέπω όπως τα βλέπω τώρα, θα του έλεγα πως δεν ξέρει τι λέει, δεν έχει ιδέα, δεν το έχει ζήσει αυτό που ζω.

    Είναι το αντίστοιχο του πιο δυνατού κι απόλυτου έρωτα. Έχω περάσει και από μακροχρόνια σχέση και μπορώ να δω τις αντιστοιχίες. Αφού έληξε η σχέση και για πολλά χρόνια ακόμα, δεν μπορούσε να χωρέσει στο μυαλό μου πως όλα αυτά που είχα ζήσει, θα ήταν κάποια στιγμή απλά θέματα προς ανάλυση και όχι το «άλφα και το ωμέγα» της καθημερινής μου ύπαρξης.

    Σε οποιαδήποτε περίσταση της ζωής μας, αν οι εσωτερικές μας ανάγκες μας οδηγούν στη δέσμευση, νομίζουμε ότι ζούμε το άλφα και το ωμέγα της ουσίας της ύπαρξής μας.

    Εσύ ανακάλυψες κάποια ευεργετικά πράγματα, είδες σε κάποιο βαθμό την λειτουργία τους, τα έβαλες στη ζωή σου, πιθανώς.
    Μου φαίνεται όμως πως τώρα αναζητάς απεγνωσμένα τη δέσμευση. Τα καλείς να σε εγκλωβίσουν, να αποτελέσουν για εσένα το άλφα και το ωμέγα. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά έχω δει πολλούς φίλους μου (και εκ των υστέρων και τον εαυτό μου) να μην αντιλαμβάνονται πώς και με ποιο τρόπο μπλέκονται σε μια πίστη ή σε μια αίρεση. (με τον ίδιο τρόπο και τις ίδιες εσωτερικές λειτουργίες παίζουν και τα δύο: Πίστη – αίρεση. Οι ονομασίες αλλάζουν και το αν και κατά πόσο αντιμετωπίζονται περιθωριακά από την κοινωνία.)

    Μπορείς όμως να το δεις σαν μια έντονη ανάγκη σου, σαν μια φάση, σαν μια περίοδο της ζωής σου που κάποια στιγμή θα κάνει τον κύκλο της.
    Μπορείς επίσης να αυτοεγκλωβιστείς και να σπιντάρεις εισερχόμενη όλο και σε μεγαλύτερα «βάθη». Αυτή είναι η παγίδα του πνευματισμού που σου ανέφερα παραπάνω.
    Αν δεις αυτή τη διαδικασία ως κάτι υπερκόσμιο, μεταφυσικό, πέρα από τις δικές σου δυνάμεις, την έκατσες. Αργά και σταθερά.
    Όποιος πιστεύει, ή θέλει να πιστεύει, αυτό παθαίνει στον εγκέφαλό του, χωρίς να έχει τον έλεγχο ή τα αντισώματα να αντισταθεί.

    Εγώ δεν μπαίνω σε στρατόπαιδο πλέον, γιατί είχα μπει για τα καλά. Για τα καλά, τα καλύτερα, όχι τα κακά, οκ?
    Μη με βάζεις, λοιπόν, πλιιιζ!
    😀

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 23, 2009, 9:58 μμ
    Permalink

    όχι, δεν δηλώνω χριστιανός,
    φυσικά και δεν δηλώνω χριστιανός,
    διότι, όπως είπα, δεν μπορώ να πιστέψω σε
    θαύματα, ανάσταση νεκρών, κλπ κλπ κλπ κλπ

    αχα,ωραια και γω το ιδιο. Αλλα οπως εχεις πει:

    «Η ορθοδοξία είναι απλώς 1 από τα αμέτρητα μέρη στα οποία μπορεί να βρω κάτι όμορφο. π.χ. ακούγοντας κάποιες ηχογραφημένες ομιλίες που υπάρχουν σε αυτό το ιστολόγιο. Βρίσκω νόημα.. ενδιαφέρον.. σοφία.. σε αυτά. Βρίσκω κάποια πράγματα μέσα στο χώρο της ορθοδοξίας που τα θεωρώ πολύτιμα και……..

    και τα λοιπα…. Θα σου κανω 2 ερωτησεις:

    1) Λεγοντας αυτα που λες, με κανεις να πιστευω οτι θα εμπνεοσουν (καλα το γραψα 🙂 😉 «σοφια» και απο εναν μοναχο στα ιμαλαια ή εναν «γκουρου» στην ινδια. Ετσι δεν ειναι; Αρα η σοφια ειναι σχετικη, και δεν εξαρταται απο τις θρησκειες αλλα απο τους ανθρωπους, γιατι οι ανθρωποι φτιαχνουν τις θρησκειες. Καλα δεν τα λεω;

    2) Με κανεις να πιστευω οτι η θρησκεια καλυπτει ενα «κενο». Πες μου, ποιο κενο μπορει να καλυπτει ενας «θεσμος» (το ειπα παρα πολυ ευγενικα αυτο το θεσμος……) που ενω διδασκει την αγαπη, εχει αφανισει χιλιαδες ανθρωπους που πεθαινουν σε αυτην την ιδεα; Ε; Ποιο κενο μπορει να καλυψει η θρησκεια οταν υποχρεωνει τις γυναικες να φορουν μαντιλες και να υποφερουν στην ανδροκρατουμενη κοινωνια (εχω να σου αναφερω πραραδειγματα….να φριξεις!), τα παιδια να κανουν περιτομη, τις γυναικες να κανουν…..κλειτο….δεν ξερω πως το λενε αλλα καταλαβαινεις. Ενος θεσμος που εχει καταδυναστευσει, προδωσει (Χουντα και οχι μονο….), εμποδισει την ανοδο της επιστημης και της λογικης και κριτικης σκεψης, που οι ανθρωποι υποφερουν απο τις προκαταληψεις τους. Ειναι δεσμιοι τις αδυναμιας τους και σκυβουν το κεφαλι εξευτελιστικα, μειωνοντας την προσωπικοτητα τους στο ονομα καποιου τρελου, ψευτη, καθαρματος ή και τα τρια. Μμ;

    ε, λοιπον οι ανθρωποι ΜΠΟΡΟΥΝ να ζησουν χωρις τη θρησκεια. Οι αρχαιοι ελληνες οταν φιλοσοφουσαν ΟΥΤΕ ΚΑΝ σκεφτονταν τα «θεια»! Το θεωρουσαν αναξιο. Οπως και ο Φροϋντ: «Ειμαστε σε νηπιακο σταδιο που σκεφτομαστε τετοια πραγματα». Ηταν αναξια λογου.

    «Το ζητούσε και στη Μαρίνα.»

    οπα, οπα ελευθερακι, με ρεγουλα αγορι μου! Με ρεγουλα Τζωρτζ Κλουνεϊ!

    Απλα σε πειραζω (lol).

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 24, 2009, 2:28 πμ
    Permalink

    freedom of mind , goustarw tous atheous pou einai enimeromenoi. Esy filarako eisai anemerotos, les sinexia pragmata asxete. An 8eleis na poliseis pnevma , toulaxisto na enimeronese sosta.
    Ksereis kapia pragmata kai avta misa…..

    Kai mathe oti oi Arxeoi Ellhnes, mpori na htan idolalatres, alla ta (thia) den ta vrizane,diavase ligo isokrati kai swkrati (exoun kai omiokatali3ia)

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 24, 2009, 2:30 πμ
    Permalink

    freedom of mind , goustarw tous atheous pou einai enimeromenoi. Esy filarako eisai animerotos, les sinexia pragmata asxeta. An 8eleis na pouliseis pnevma , toulaxisto na enimeronese sosta.
    Ksereis kapia pragmata kai avta misa…..

    Mathe oti oi Arxeoi Ellhnes, mpori na htan idolalatres, alla ta (thia) den ta vrizane,diavase ligo isokrati kai swkrati (exoun kai omiokatali3ia)

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 24, 2009, 5:26 πμ
    Permalink

    @ Ody

    Η έκφρασή σου για τους αρχαίους ημών προγόνους, είναι μη ικανή.

    Τα σχολιάζανε τα θεία και τα είχαν περιθωριοποιήσει. (Άσε που δεν ήταν ειδωλολάτρες, εμείς είμαστε.)
    Είχαν φτάσει στη βαθύτερη κατανόηση πως όλα αυτά είναι δημιουργήματα της ανθρώπινης αντίληψης.
    Γιαυτό και δεν τους «συμπάθησε» η επόμενη θρησκεία και τους έκλεισε το μαγαζί.

    Υπήρχε λοιπόν τότε ένα κενό.
    Ενώ είχε καταπέσει η πνευματιστική σφριγηλότητα του παγανισμού, (λόγο της ακαδημαϊκής και φιλισοφικής ελληνικής παιδείας), ο ετερόκλητος λαουτζίκος της αρχαιότητας, οι γυναίκες των αξιωματούχων, και όσοι φεγγαροχτυπημένοι είχαν ανάγκη τα πνεύματα, έψαχναν απεγνωσμένα σε Μύθρες, μεσσίες, θαυματοποιούς, θεραπευτές, αναστημένους. εξορκιστές, κ.λπ.
    (Τα γνωστά περί διωγμών, ας τα αφήσουμε καλύτερα.)
    Πανικός γινόταν εκέινη την περίοδο.

    Το θέμα ήταν πως κάποιος αναγκαστικά έπρεπε να επικρατήσει, για να λήξει η ιστορία. Δεν ήταν καθόλου εύκολο να διοικήσεις μια αυτοκρατορία με τόσους σαλταρισμένους.
    Ο Κωνσταντίνος έξυπνος ως ήταν διάλεξε το «νεξτ μπεστ ριλιτζιους θινγκ».
    Και εννοείται πως ποτέ του δεν ενδιαφέρθηκε προσωπικά για το χριστιανισμό. Καταστατικό έφτιαξε στις συνόδους.

    Οι πρώτες κινήσεις των επόμενων αυτοκρατόρων, ήταν να κλείσουμε το στόμα σε αυτούς που αποδυνάμωσαν την προηγούμενη «θρησκεία», γιατί πως να το κάνουμε, τα ίδια θα πάθαινε και η νέα.
    Απλή κυβερνητική.
    Αν παρέμεναν οι φιλοσοφικές σχολές ανοιχτές θα είχαμε πάλι τα ίδια.
    Αν διαβάσεις θεολογικά κείμενα, θα δεις πως η πολεμική κατά της ελληνικής παιδείας, συνέχιζε για αιώνες (από το 350 μέχρι το 1100 τουλάχιστον, μιλάμε για 750 χρόνια συνεχούς «αντιφιλοσοφικού» αγώνα).
    «Δυστυχώς», η ελληνική παιδεία ήταν ακόμα ενεργή στη συνείδηση του λαού και ψιλοπαράνομα (ανάλογα με το πόσο μπορούσε κάθε εποχή), έψαχνε να βρει ευκαιρίες έκφρασης.

    Διάβασε πως και με τι απαράδεκτες εκφράσεις αναφέρονται οι πατέρες τις εκκλησίας για την ελληνική Φιλοσσοφία (ειδικά οι τρεις ιεράρχες που τους έχουμε βάλει και προστάτες της παιδείας… αν έχουμε τα μυαλά μας στη θέση τους! δηλαδη…).
    Και εντωμεταξύ, όλοι οι μεγάλοι θεολόγοι, κατάφεραν να γίνουν μεγάλοι γιατί είχαν σπουδάσει στις αρχαίες ακαδημίες. (Οι επόμενοι πατέρες, οι μετά το κλείσιμο των ακαδημιών, δεν κρίθηκαν τόσο «μεγάλοι», εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.) Τι γενιτσαρισμός κι αυτός… Στην καλύτερη περίπτωση, πρότειναν να χρησιμοποιούμε ωφελιμιστικά, τη γλώσσα και τις έννοιες. Εννοείται όμως πως με τις ιδέες πάθαιναν μια φρίκη.

    Διάβασε και τους αφορισμούς που κάθε χρόνο, 1300 σχεδόν χρόνια τώρα, κάθε Κυριακή της ορθοδοξίας, εκτοξέυονται κατά του αρχαιοελληνικού πνευματος.

    Ακόμα και σήμερα, για τη θρησκεία ο εχθρός είναι ο ίδιος.
    Η ελευθερία της σκέψης.

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 24, 2009, 5:32 πμ
    Permalink

    Πέτρο,

    μόλις άρχισα να διαβάζω το κείμενό σου..
    η πρώτη μου σκέψη ήταν..
    «omg Πετρο.. εγώ είπα κάτι με απλά λόγια και εσύ μου μιλάς λες και εγώ ήμουν φοιτήτρια της Ανθρωπολογίας και εσύ δοκίμαζες να προσπαθήσεις να την εισάγεις στην επιστημονική σκέψη».

    Όταν διαβάσω το κείμενο που έστειλες τότε θα σου απαντήσω..
    μιας και αυτή τη στιγμή απλώς έγραψα την πρώτη πρώτη σκέψη που μου πέρασε από το μυαλό.

    Λευτέρη,

    ο λόγος που δεν είχα βάλει το ημέηλ μου ήταν οτι προτιμούσα να κρατήσω την ανωνυμία μου και να μην φανερωθεί το ονοματεπώνυμό μου.

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 24, 2009, 5:58 πμ
    Permalink

    Freedom of Mind,

    συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
    Τα εγλήματα που έχουν διαπραχθεί
    ανά τους αιώνες
    με σύμμαχο την εκκλησία
    είναι κάτι παραπάνω από ασύληπτα..
    Η απέχθειά μου για τα εγκλήματα της ιστορίας
    δεν αναιρεί τη στάση που κρατώ απέναντι στην ορθοδοξία της σημερινής εποχής, έτσι όπως εγώ την έχω γνωρίσει και έτσι όπως εγώ την έχω αντιληφθεί και κατατάξει στο μυαλό μου.
    Όπως είπα, βρήκα κάποια πολύ απλά πραγματάκια μέσα στο «χώρο» της ορθοδοξίας
    τα οποία ήταν χρήσιμα για εμένα (τόσο χρήσιμα ώστε τα ονόμασα θησαυρό).
    Δε βρίσκω μειωτικό και αφελές για έναν άνθρωπο να πιστεύει στο Θεό εάν αυτή η πίστη του τον καθιστά πιο υγειή άνθρωπο (έτσι όπως εγώ ορίζω τη λέξη «υγιή» mr.Petro).
    Δεν συμφωνώ με τον συλλογισμό σου οτι «όποιος πιστεύει σε θρησκεία τότε αυτός βρίσκεται σε χαμηλότερο αναπτυξιακό στάδιο». Ακούγεται στα αυτιά μου κάπως σαν το «Όποιος φοράει μαύρα παπούτσια τότε είναι κάποιος που έχει μαύρα μαλλιά».

    Ίσως, η άποψή μου για την θρησκεία, θα ήταν η άποψη που έχεις εσύ, κάποια άλλη στιγμή, όχι τώρα, όχι σε αυτή την εποχή που ζούμε.
    Υπάρχουν πολλά περισσότερα και σημαντικά πράγματα αυτή την εποχή (την εποχή που γεννήθηκα και ζω) για να στρέψω την αντίδρασή μου.. Και εκτός από αυτό.. Προσωπικά, έχω βιώσει μόνο ευνοϊκές επιδράσεις από την επαφή με την ορθοδοξία έως τώρα.

    Είχα συναντήσει ένα blog (ελληνικό) αφιερωμένο αποκλειστικά στην εμφάνιση των παραλογισμών και αντικρουόμενων διατυπώσεων των χριστιανικών βιβλικών ιστοριών και δογμάτων. Πώς και δεν το έχεις βρει? Άμα το βρω, θα σου πω το λινκ, πιστεύω θα σου αρέσει.

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 24, 2009, 6:34 πμ
    Permalink

    Πέτρο,

    το μόνιμο πρόβλημα σε εμένα έως τώρα πάντα ήταν οτι ποτέ δεν έβρισκα κάτι (μία ιδεολογία) να ταυτιστώ. Τόσες ομάδες γύρω μου! Γιατί όλοι έβρισκαν «το σπίτι τους» (ή το στρατόπεδό τους, όπως το λες εσύ) και εγώ ποτέ δεν έβρισκα κάτι με το οποίο να μπορούσα να πω οτι ταυτίζομαι?
    Πάντα ήμουν λίγο από εδώ.. λίγο από εκεί.. λίγο από παραπέρα.. έβρισκα κάποιο ενδιαφέρον σε ποικίλα και διάφορα «στρατόπεδα». Γιατί όμως εγώ δε μπορούσα να «στρατοπεδεύσω» κάπου? Γιατί ήμουν λίγο από όλα? Γιατί δε μπορούσα απλώς να βρω κάτι να με εκφράζει και να πω «εδώ ανήκω» και να νιώσω 100% μέλος (ωραίο συναίσθημα το ανείκειν!)? Γιατί παντού ήμουν insider-outsider? Πάντα το είχα απορία και το είχα παράπονο.
    [το γιατί δεν ήταν το point μου στην άνω παράγραφο.. το παράπονο ήταν]

    Όταν λοιπόν εσύ έρχεσαι και λες «να μη αυτοεγκλωβιστώ και σπιντάρω εισερχόμενη σε όλο και μεγαλύτερα βάθη» τότε εγώ λέω πως σε ευχαριστώ πολύ!!!! Πραγματικά πιστεύω οτι είναι εύ-κο-λο να παρασυρθεί κανείς σε όλο και μεγαλύτερη ιδεολογική δέσμευση σε ένα οποιοδήποτε στρατόπεδο (είτε είναι θρησκευτική πίστη, ή πολιτική, ή πνευματιστική) και δε θα ήθελα κάτι τέτοιο με τίποτα!!!!!!! Ειλικρινά ευχαριστώ για την προφύλαξη.. ελπίζω να τη θυμάμαι.

    Θα ξαναδιαβάσω το κείμενό σου διότι πριν έριξα μια γρήγορη ματιά.

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 24, 2009, 11:00 πμ
    Permalink

    @Γ, σε ενημερώνω πως βάζοντας το ι μέιλ σου εδώ απ κάτω, είναι κάτι που κανένας δεν μπορεί να αναγνώσει.
    Εκτός απ τον κατέχοντα το συγκεκριμένο ιστολόγιο. Ωστόσο, είναι δυνατόν να το δει οποιοσδήποτε, μόνο αν εσύ θέλεις να δώσεις πλήρη ενημέρωση, μέσω των ερωτήσεων που σου παρουσιάζει το ιστολόγιο στην αρχική του σελίδα.
    Άρα, αν έχεις την καλοσύνη και αφού έχεις διασταυρώσει την πληροφορία από τον τεχνικό που σου φτειάχνει τον Η/Υ σου, ( συνήθως αυτοί ξέρουν πολλά ) , μπορείς να αφήνεις το ι μέιλ σου.
    Ενδεικτικό του αν είναι έτσι εξ άλλου όπως στα λέω, είναι το εξής:
    Εγώ αφήνω το ι μέιλ μου, όπως και οι περισσότεροι .
    Αυτό φαίνεται απ το μπλε ανθρωπάκι, που είναι δίπλα στο όνομα και το νούμερο της κάθε μιας καταχώρησης .
    Για προσπάθησε και πες μου, υπάρχει εκδοχή να δεις το ι μέιλ μου ; Όχι βέβαια .

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 24, 2009, 1:44 μμ
    Permalink

    @ ody Συγγνώμη, το ίδιο ισχύει και με σένα και την απουσία του ι μέιλ σου .

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 24, 2009, 2:46 μμ
    Permalink

    Καλά, γιατί ακριβώς σε απασχολεί το θέμα;
    Είναι κάτι που θα έπρεπε να μας απασχολεί;

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 24, 2009, 9:17 μμ
    Permalink

    Πετρο και λοιποι τρέχω αυτές τις μερες ,έχουμε ανεμοβλογιά . έτσι μερικες σκέψεις αφου διάβασα βιαστικα τις απόψεις σας.
    1. Η πίστη μου έχει αρχη μέση και τελος , τα πάντα όλα ένα πρόσωπο τον Χριστό. Επομένως αν δεν δέχεσαι τον Χριστό πάντα θα με θεωρείς λάθος και ότι διακατέχομαι από θρησκευτική σκέψη. Για μένα όμως ο Χριστός είναι μια πραγματικότητα και δεν αισθάνομαι δεσμευμένη από Αυτόν. Αισθάνεται κανείς δεσμευμένος επειδή για να ζήσει πρέπει να χτυπαέι η καρδια του ή να αναπνέει; Απο την αλλη δεν θεωρώ ότι σωστη πίστη είναι αυτη που χρησιμοποιειται αντι για αντικαταθλιπτικο ή αγχωλυτικό χάπι. Οι περισσότερες θρησκείες χρησιμοποιούν αυτόν τον πόθο για ευδαιμονία για να πείσουν τους πιστους τους. Επομένως όποιος σκέφτεται έτσι κατα την προσωπική μου άποψη έχει θρησκευτικό τρόπο σκέψης ακόμα και αν δεν πιστευει σε Θεό αλλα στον ευατό του. Αρα δεν μπορούμε να συζητήσουμε για θρησκευτικο τρόπο σκέψης αν δεν έχουμε μια κοινή βάση και δεν την έχουμε. Ο ένας απλά θα κατηγορεί τον άλλο.
    2. Για τα σκάνδαλα δεν έχουμε ίδιο κριτήριο, πώς μπορούμε να συζητήσουμε γιάυτό; Αν πχ.χ εγώ πάω στον ιερέα της ενορίας μου και του πω ότι θέλω η εκκλησία να επιτελεί κοινωνικό έργο και αυτός με ακουσει και αρχίσει να μαζεύει χρήματα, να κάνει εράνους , επιχειρήσεις για να εκμεταλευτει την περιουσία της εκκλησίας , στο τέλος θα καταντήσει να έχει μια ενορία σκανδαλισμένη και γω η ίδια θα μιλάω για σκάνδαλα. Επομένως για να καταλάβουμε τα σκάνδαλά πρεπει να ξέρουμε να ποιος είναι ο σκοπός της εκκλησίας, ποια είναι η μέθοδος θεραπείας κ.τ.λ. Αν δεν συμφωνούμε σε αυτά συμπέρασμα δεν θα βγάλουμε.
    3.Περι δέσμευσης.
    Είναι σωστό ότι για να προοδεύσει κάποιος πνευματικά δεν πρέπι να είναι προσκολλημένος πουθενα, ουτε σε υλικά πραγματα, ουτε σε ανθρωπους. Όμως όταν κάποιος αγαπά «δεσμευεται». Το γεγονός ότι διάλεξα να γίνω μητέρα με «δεσμευει», αλλά επειδή αυτό γίνεται από αγάπη δεν το νιώθω σαν δέσμευση. Καταλαβαίνεις τι εννοώ; Φυσικά δεν θεωρώ ότι επειδή έχω μεσα μου μια φυσική αγάπη για τα παιδιά μου, αυτή είναι τέλεια, ανιδιοτελείς κ.τ.λ. Όμως η αγάπη καλλιεργείται. Καθε δέσμευση σε μια ανθρώπινη σχέση είναι μια αφορμή για να μάθουμε να αγαπάμε. Επομένως κάθε φορά που αρνούμαστε μια σχέση δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι είμαστε ελευθεροι, μπορεί απλά να μην θέλουμε να βγούμε από τον ατομισμό και τα πάθη μας.

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 24, 2009, 9:56 μμ
    Permalink

    Προς FoM Πέτρο και Γ.
    Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 24, 2009, 10:55 μμ
    Permalink

    Σε κάποια μάλιστα άλλα ιστολόγια είναι υποχρεωτική η καταγραφή του ι μέιλ, με την προυπόθεση πάντα ότι κρατείται μυστική.

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 25, 2009, 1:06 πμ
    Permalink

    Ελευθέριε,

    Ευχαριστώ πολύ για την ενημέρωση, δεν τα ήξερα αυτά που είπες. Όμως έχω μία απορία. Τι χρειάζεται να υπάρχει το ημέηλ μου καταχωρημένο στα «αρχεία» του ιστολογίου? Χρησιμεύει σε κάτι? Όχι. Άρα… τι σημασία έχει?

    Μαρίνα,

    Ευχαριστώ εκ μέρους μου για το κείμενο το δικό σου. Και, περαστικά..!
    Σχολιάζω.. λέγοντας ότι..
    στο σημείο 3 συμφωνώ απόλυτα.
    στο σημείο 1 συμφωνώ και συμπληρώνω οτι
    είναι όντως πολύ διαφορετικό το ένα (να ασπάζεται κάποιος μία θρησκεία επειδή πραγματικά πιστεύει στο Θεό) από το άλλο (να παίρνει επιφανειακά κάποιος απλώς κάποιες ιδέες). Ο ένας πιστεύει στο Θεό και ο άλλος όχι.
    Θα συμφωνούσα με τον Πέτρο και θα διαφωνούσα μαζί σου εάν ο Πέτρος μπρούσε να αποδείξει οτι ο Θεός δεν υπάρχει. Όμως δεν μπορούμε να το αποδείξουμε. Άρα δε μπορεί να σου καταλογίσει οτι κατέχεσαι από θρησκευτική σκέψη. ..

    κατερινι,

    Οι 3 λαλούν αλλά ποιοί 2 από τους 3 χορεύουν?!

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 25, 2009, 1:21 μμ
    Permalink

    Πάσο , ευχαριστώ πάντως για την ευγενική καλοσύνη να μου απαντήσεις .

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 25, 2009, 1:28 μμ
    Permalink

    Petro , pragmatika les 3 sosta kai 20 akira….
    Den 3erw an piges agion oros, alla an pas tha deis arxaious Ellines filosofous se toixografies….
    Diavase Isokrati , pou mila gia to logo.Kai pe8ane kai avtos ,opws pe8enei sini8os ena agios ths ortho3ias ……..
    Avto pou aforizei h Ekklhsia an den kanw la8os ,den einai h arxaia Ellhnikh ske4h(akouse ton Pater Iwsif ton Vatopaidino, na akouseis me poso kamari mila gia tin Ellhnikh ske4h), h ekklhsia aforizei tin idilolatria, avth pou poli sosta ipes proskinoume kai emeis Shmera…

    3ereis pou ofilete h idololatria mas?

    Σχολιάστε
  • Νοέμβριος 26, 2009, 2:52 πμ
    Permalink

    @ Γ

    Στο 63 σχόλιό σου με κατασυγκίνησες βρε!
    Μεγάλωσα νοιώθοντας έτσι.
    Ήταν πολύ δύσκολο κάποιες περιόδους και θα το περιέγραφα ακριβώς όπως το περιγράφεις κι εσύ, με τις ίδιες λέξεις!!!
    Τελικά όμωςαισθάνομαι πολύ ωραία που δεν κατάφερα να βρω μια ομάδα που να αισθανθώ ότι ανήκω και ότι έγινα επιτέλους ένας από «αυτούς».
    Δεν έχει νόημα για εμένα πλέον.
    Βλέπω πως ο κόσμος είναι μια χαρά και βρίσκω υπέροχους ανθρώπους παντού. Προτιμώ να αισθάνομαι πολίτης του κόσμου.
    Μη με ακούς που γκρινιάζω εδώ. Γκρινιάζω γιατί νιώθω συγγένεια και με τους πιστούς και μου τη σπάει που νομίζουν ότι είναι «αλλούτεροι». Ας το νομίζουν.
    😉

    Αν βρεις το μπλογκ, στείλε το. Σαφώς και με ενδιαφέρει.

    Υ.Γ. Δεν ασχολήθηκα καθόλου με το αν υπάρχει Θεός ή όχι. Απλά αναλύω το πως σκέφτεται ένας άνθρωπος όταν νομίζει πως έχει ανοίξει διάλογο με το Θεό.
    Καταλαβαίνεις τη διαφορά;

    @ Μαρίνα

    Μαρίνα, αν υπήρχε πρόβλημα και περιορισμός στην ελεύθερη έκφραση των θρησκευτικών πιστεύω, θα έβγαινα από τους πρώτους να αγωνιστώ. Μπορεί να θεωρώ προσωπικά πως ο θρησκευτικός τρόπος σκέψης είναι «πρωτόγονος», αυτό όμως δε σημαίνει ότι τον πολεμώ. Τον αναλύω.

    Με ενδιαφέρει να ζω σε μια κοινωνία που ο καθένας θα σκέφτεται και θα πράττει ελεύθερα.
    Νιώθω περίφανος αν μπορώ να σε έχω γειτόνισσα, να έρχομαι σπιτι σου, να μου λες για την πίστη σου, να πηγαίνω στον μουσουλμάνο φίλο μου να μου λέει για τη δική του, να ακούω τις φιλοσοφίες του τρίτου και τις πολιτικές απόψεις του τέταρτου. Όλα τα ωραία αθρώπινα πράγματα τα χρειαζόμαστε στη ζωή μας. Ακόμα και τα παραμύθια.

    Για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην κοινωνία μας (είτε προβλήματα οικογενειών, είτε ομάδων είτε θεσμών-θρησκειών κλπ) έχουμε πλέον, δόξα τη Θεά, τα εργαλεία της κοινωνικής ανάλυσης. Μελετάμε το κοινωνικό πλαίσιο που τα παράγει και όλο και κάτι βρίσκουμε να βελτιώσουμε.
    Και η Εκκλησία είναι μια ομάδα με ένα συγκεκριμένο πλαίσιο που αναπαράγει συγκεκριμένες καταστάσεις. Βλέπουμε ποιες είναι οι προβληματικές καταστάσεις, κάνουμε μια ανάλυση και προτείνουμε αλλαγές πλαισίου.
    Υπάρχουν κοινά κριτήρια γι’ αυτό και χρειάζεται και συνεργασία.

    Συμφωνώ μαζί σου πως η δέσμευση αν αφορά σχέσεις διαπροσωπικές, είναι εξανθρωπιστική (αν λες κάτι τέτοιο). Ούτως ή άλλως είμαστε κοινωνικά όντα.
    Αναφέρομαι αρνητικά σε άλλου είδους δεσμεύσεις, κολλήματα, μπλοκαρίσματα.
    Όποτε νιώθουμε πως μια δέσμευση αντί να μας φέρνει πιο κοντά, μας απομακρύνει, μας ακυρώνει τη σχέση, θα είχε ενδιαφέρον να προχωράμε σε κοινωνιολογική ανάλυση.

    @ odi

    Θεολογείς σε σημεία που θα έπρεπε να το δεις ιστορικά και κοινωνιολογικά.
    Άλλο το πως νομίζουμε ότι είναι θεολογικά τα πράγματα και άλλο το τι έγινε ιστορικά κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.
    Μην τα ωραιοποιούμε.
    Ο χριστιανισμός εννοείται πως είχε ανάγκη να χρησιμοποιήσει την ελληνική σοφία ώστε να μπορέσει να σταθεί σε ένα κοινωνικό πλαίσιο διαφορετικό του ιουδαϊσμού.
    Χρησιμοποίησε ότι ήθελε (10%) και κατέστρεψε όλα τα άλλα (90%).
    Επί πολλλλλλλές εκατονταετίες.
    Σήμερα μας αξίζει να τα δούμε αυτά λίγο πιο επισταμένα. Αρκετά με τα κλασικά εικονογραφημένα που έχουμε ταϊστεί τόσα χρόνια.
    Διαφωνείς;

    @ Κατερίνι
    😀

    Σχολιάστε
  • Δεκέμβριος 5, 2009, 8:58 μμ
    Permalink

    odil,

    1) Petro , pragmatika les 3 sosta kai 20 akira….

    εσυ εισαι αναλογος, ειπες 0 σωστα, αρα και 0 «ακυρα». Μπραβο φιλε μου!

    2) μου δινεις την εντυπωση hardcore χριστιανου. Απο αυτους που πιστευουν οτι «ναι, ισως η Αγια Γραφη να εχει δικιο για τη δημιουργια.»

    3) 3ereis pou ofilete h idololatria mas?

    ΕΣΥ ξερεις που ωφειλεται η μοιρολατρια και θανατοφοβια ΣΑΣ;

    4) Για ολα τα υπολοιπα θα πω οτι και το Κατερινι(ω):

    «3 λαλουν και δυο χορευουν……»

    Σχολιάστε
  • Δεκέμβριος 7, 2009, 3:31 μμ
    Permalink

    Petro, an den kanw lathos , Oi Xristianoi ypefaren apo tous idololatres kai oxi to to antitheto. O Xristianismos edosen stin Ellhnikh dianosh ,avto pou tis elipe, TON LOGO. Xoris to LOGO. ola einai tzampa………..

    FOM

    File , exw gnorisei Ateous kai Atheous.
    Egv gnorisei atheous, pou sevonte vathia ton sinomiliti tous, kai endiaferonte gia tis apo4eis tous, apla adinatoun na apodektoun kati pou den exoun viwsei, kai KALA KANOUN. Exw gnorisei atheous omws pou to mono pou tous endiaferei einai na koroide4oun kai na ironeftoun, legontas 4ises alh8eies, avta pou simferei sta pathei tous………………..

    Oso afora tin thanatofovia mas, exeis dikaio epeidh oi perisoteroi eimaste telepwroi an8rwpoi kai xliari Xristiani, den exoume afethei ston Theo…..
    Ta ekatomiria twn martirwn omws, fovountan ton thanato nai , alla pio 8anato? Ton pnevmatiko thato, pou katargei tin prosopikotita sou kai se kanei ypoxirio twn Pathwn…….!To de somatiko thanato, ton prosmenan pws kai pws kai xarh tou agapimenou tous Xristou, pou toso laxtarousan…..

    Avta den mporeis na ta katalaveis……

    Alla edw den mporw na ta (katanoisw) egw pou eimai(Xristianos) tha katalaveis esy?

    Σχολιάστε
  • Δεκέμβριος 7, 2009, 5:05 μμ
    Permalink

    @ Πέτρο

    1.wow
    2.τι σημαίνει «αλλούτεροι»;
    3.ok για το blog
    4.ναι, νομίζω καταλαβαίνω τη διαφορά .

    Σχολιάστε
  • Δεκέμβριος 7, 2009, 8:03 μμ
    Permalink

    προς οποιονδήποτε που έχει σχολιάσει εδώ.

    Επειδή θα βοηθήσει στη δική μου αυτογνωσία, ρωτώ το εξής.

    Έχουν περάσει περίπου 2 μήνες από τότε που διάβασα για πρώτη φορά τα σχόλια που έχουν γραφτεί από διάφορους ανθρώπους σε αυτή την ανάρτηση του Ζωντανού Ιστολογίου. Τώρα καταλαβαίνω καλύτερα τα διάφορα σχόλια που έχουν γραφτεί εδώ από όλους εμάς. (Και στο μέλλον θα έχω καταλάβει ακόμα καλύτερα)
    Αυτή η διαπίστωση ήταν ευχάριστη για εμένα : ).
    Συμβαίνει το ίδιο και με εσάς?
    Είστε σε θέση να καταλάβετε καλύτερα τα λόγια διάφορων ανθρώπων που έχουν γράψει εδώ?
    Είναι σημαντικό αυτό για εσάς?πόσο?

    Σχολιάστε
  • Δεκέμβριος 17, 2009, 1:20 πμ
    Permalink

    Απάντηση στο σχόλιο νούμερο 4

    Είμαι πειραχτήρι!

    Πέτρο, στο σχόλιο 4 λειτούργησες ως «καθρέφτης» για να καθρεφτιστεί η φιλοσοφία των πιστών.
    Εγώ εδώ θέλω να «καθρεφτιστεί» η δική σου φιλοσοφία.

    Σχολιάστε
  • Δεκέμβριος 17, 2009, 6:30 μμ
    Permalink

    διαφωνώ εντελώς με το άνω σχολιό σου, αλλά δε πειράζει. σταματώ εδώ.

    Σχολιάστε
  • Δεκέμβριος 17, 2009, 7:34 μμ
    Permalink

    έλααααα…
    Μα γιατί???
    Διαφωνείς πως το για πάντα σημαίνει στην αιωνιότητα;
    ε?
    Ε?

    Σχολιάστε

Απάντηση σε Πέτρος Ακύρωση απάντησης

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Όποιος αγαπά, δεν κουράζεται.
    - Γερόντισσα Γαβριηλία
  • Αρέσει σε %d bloggers: