Η Μεγάλη Παρασκευή της Ζωής μας

http://www.youtube.com/watch?v=POlx1GUsW14

Πάντα τήν μεγάλη Παρασκευή

νά ‘σαι μόνος σάν τόν Χριστό,

προσμένοντας τό τελευταίο καρφί, τό ξύδι, τήν λόγχη.

Τίς ζαριές νά ακούς ατάραχα

στό μοίρασμα τών υπαρχόντων σου

τίς βλαστήμιες, τίς προκλήσεις, τήν αδιαφορία

Πρίν τήν Παρασκευή δέν έρχεται η Κυριακή

τότε λησμονάς τά μαρτύρια τών δρόμων

τής μεγάλη Παρασκευής τής ζωής μας.

Μήν ξαφνιαστείς, μήν φοβηθείς

στ’ απρόσμενο σουρούπωμα

οι μπόρες τ’ ουρανού δέν στερεύουν.

Η ξαστεριά θά ‘ρθεί τό σαββατόβραδο

τότε λησμονάς τά μαρτύρια τών δρόμων

τής μεγάλης Παρασκευής τής ζωής μας.

Στίχοι: Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης, Τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς. Από το CD «Δωδεκάορτο» του Χρίστου Τσιαμούλη

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Συχνά νομίζουμε πως χρειάζεται η θρησκεία για να δικαιώσει το θάνατο και να μας συμφιλιώσει μαζί του. Ο Χριστιανισμός όμως μας γνωστοποιεί το ακριβώς αντίθετο: ότι η φθορά είναι η γελοιοποίηση του ανθρώπου και ο θάνατος η μεγαλύτερη ήττα του, ο μεγαλύτερος εχθρός, που πρέπει οπωσδήποτε να καταπατηθεί. Μόνο που ο θάνατος δε νικιέται με το να μην ασχολούμαστε μαζί του ούτε με το να θεωρείται ένα απλό γεγονός που σηματοδοτεί το τέλος της ζωής. Η νίκη επί του θανάτου ξεπερνά κάθε αυτονομημένη ατομική προσπάθεια και συνίσταται στη συμμόρφωση της ζωής μας στη ζωή του Χριστού, προσπάθεια που σαρκώνεται μόνο στην εκκλησιαστική κοινωνία, αναιρώντας το θάνατο με την Ανάσταση.
    - Γιώργος Μπάρλας
  • Αρέσει σε %d bloggers: