Αγάπη και εγωκεντρισμός

Υπήρχε ένα τυφλό κορίτσι που μισούσε τον εαυτό του ακριβώς επειδή ήταν τυφλή.

Μισούσε τους πάντες, εκτός απ’ τον αγαπημένο της φίλο. Αυτός ήταν πάντα εκεί για εκείνη. Είχε πει ότι αν ποτέ μπορούσε να δει τον κόσμο, θα παντρευόταν το φίλο της.

Μια μέρα, κάποιος της χάρισε ένα ζευγάρι μάτια και τότε εκείνη μπορούσε να δει τα πάντα, μαζί και το αγόρι της. Ο φίλος της τότε τη ρώτησε: «Τώρα που μπορείς να δεις τον κόσμο, θα με παντρευτείς?»

Το κορίτσι σοκαρίστηκε όταν είδε ότι και ο φίλος της ήταν τυφλός και αρνήθηκε να τον παντρευτεί.

Ο φίλος της έφυγε μακρυά πικραμένος.

Αργότερα της έγραψε ένα γράμμα λέγοντάς της:

«ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ»

Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Η απόσταση ανάμεσα στον εαυτό μας και στον πλησίον μας αρχίζει τη στιγμή που διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.
    Αυτή η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας δείχνει ανασφάλεια και έλλειψη πληρότητας. Είναι επίσης το μέτρο της αγάπης που μας λείπει. Γιατί αγάπη είναι να ξεχνάς τον εαυτό σου και να δέχεσαι τους άλλους. Αποκαλύπτει την έλλειψη πίστης στη ζωτικότητα της ύπαρξής μας και την ανικανότητά μας να δίνουμε πίστη στην αγάπη των άλλων.
    - Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Μπλουμ
  • Αρέσει σε %d bloggers: