Η θαυμαστή μεταστροφή ενός αρνητή στην Ορθοδοξία

Κριτική του βιβλίου του Κλάους Κένεθ Χιλιάδες μίλια προς τον τόπο της καρδιάς – από το σκοτάδι του μίσους στον Γέροντα Σωφρόνιο, εκδόσεις Εν πλω.

Τον περασμένο Ιούλιο κατά την επίσκεψή μου στη μονή Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου έξω από την Ναύπακτο μου προτάθηκε από τις εκεί αδελφές η μελέτη του παραπάνω βιβλίου. Μετά από προσεκτική μελέτη έχω να παρατηρήσω τα παρακάτω:

  1. Το βιβλίο αν και ογκωδέστατο -418 σελίδες συνολικά- δεν κουράζει, καθότι η πλοκή του είναι ιδιαίτερα συναρπαστική, μια και ο συγγραφέας πέρασε από πολλά πολύ δύσβατα μονοπάτια (γονική εγκατάλειψη, ναρκωτικά, συμμετοχή σε συμμορίες, προσχώρηση σε ισλαμισμό, βουδισμό, ινδουισμό, λατινοαμερικάνικο αποκρυφισμό) μέχρι που μέσω της επαφής του με τον προτεσταντισμό να γνωρίσει τον αγίας φήμης γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ το 1983 και τελικά να βαφτισθεί ορθόδοξος το 1986.
  2. Πολύ σημαντικό ρόλο στην αποστροφή του προς την Ορθοδοξία έπαιξε η από πολύ νωρίς εγκατάλειψη της οικογένειας από τον πατέρα, καθώς και η έντονη ενασχόληση της μητέρας του με την μαγεία. Να λοιπόν πόσο επίκαιρα είναι τα λόγια του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Ντοστογιέφσκυ: «Ευτυχισμένος στη ζωή είναι αυτός που πέρασε ευτυχισμένα παιδικά χρόνια», άρα η ευθύνη όλων των γονέων προς τα παιδιά τους είναι τεράστια.
  3. Ο Κλάους Κένεθ όταν σε νεαρή ηλικία παραδόθηκε από την μητέρα του σε έναν καθολικό ιερέα έτσι ώστε να ανατραφεί καλύτερα, έπεσε θύμα βιασμού από τον πρώτο για εφτά ολόκληρα χρόνια, πράγμα που το κουβαλούσε σαν στίγμα πολλά χρόνια μισώντας τον χριστιανισμό. Πάνω από όλα η ζωή των χριστιανών και όχι ο λόγος τους πρέπει να είναι φως για όλους τους ανθρώπους.
  4. Ολοκληρώνω την μικρή αυτή παρουσίαση με τα τελευταία λόγια του συγγραφέα του: ’’Ακόμα κι αν είμαι ο χειρότερος όλων των ανθρώπων δεν θα πάψω ποτέ να ποθώ το έλεος και την παρουσία του Κυρίου’’. Ο Θεός όσο ζούμε, πάντοτε μας περιμένει κοντά Του κατά το ψαλμικό: «Το έλεός σου Κύριε καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου».

Σπύρος Γκ.

7 σκέψεις σχετικά με το “Η θαυμαστή μεταστροφή ενός αρνητή στην Ορθοδοξία

  • Σεπτέμβριος 23, 2009, 12:46 πμ
    Permalink

    παρακαλώ, υπάρχει στα αγγλικά αυτό το βιβλίο;

    Σχολιάστε
  • Σεπτέμβριος 23, 2009, 1:39 μμ
    Permalink

    Το βιβλίο ναι, είναι εκπληκτικής εμπειρίας απαύγασμα .
    Μόνο, που του λείπουν στοιχειώδη λυρικά στοιχεία και είναι αρκετά »σκληρό» και »στεγνό» μέχρι το τελευταίο 1/3 .
    Κάποιος άλλος το χαρακτήρισε »σκοτεινό», μέχρι το σημείο αυτό.

    Σχολιάστε
  • Σεπτέμβριος 25, 2009, 11:01 πμ
    Permalink

    Μερικές απόψεις ακόμα για το βιβλίο:

    ο Κλαους Κενεθ αποτελει το μικρο εκεινο κομματι του εαυτου μας που αναζητει τις αληθινες κ ουσιαστικες απαντησεις στα ερωτηματα μας .Το βιβλιο του αυτο ειναι μια καταθεση εμπειριων ,ερωτηματων,αναζητσεων και στο τελος απαντησεων που σε αποτελεσμα ολοκληρωνει την υπαρξη του. Πανω σε αυτον τον κεντρικο αξονα ειναι πολλοι και πιστευω οτι ο καθενας ξεχωρα διαβαζοντας αυτο το βιβλιο θα δει μια μικρογραφια του εαυτου του και των ερωτηματων του.Ειναι βιβλιο ουσιαστικο και αληθινο ,χαιρομαι πολυ που ηρθε στα χερια μου και το διαβασα.
    Κωνσταντίνα

    Επισημαίνω δύο αρετές του βιβλίου: Η πρώτη έχει να κάνει με την απέριτη και λιτή έκφραση. Όταν πρωτοείδα το βιβλίο, αυτοβιογραφία με 400 τόσες σελίδες υπέθετα, όπως γίνεται συνήθως, πως θα έβριθε από κομψές ή λιγότερο κομψές περιαυτολογήσεις, όπου στην περίπτωση αυτή ευελπιστείς σε περιγραφές λεπτές ψυχικών καταστάσεων. Τελικώς, συμβαίνει αυτό που δεν φαντάστηκα. Μέσα από έναν εκφραστικό μινιμαλισμό λέγονται τα πάντα. Λιτά, μεστά , δωρικά, προδίδοντας έτσι, πως όσα λέει δεν υπακούουν σε ανάγκες υπεράσισης εαυτού ή πολύ περισσότερο προβολής του, αντιθέτως, η απόσταση που παίρνει από το αφηγηματικό υλικό του αφήνει να διαφανούν εσωτερικές ωριμάνσεις, που δεν απευθύνονται παρά σε αντίστοιχες δικές μας τέτοιες πλευρές των οποίων αίφνης διαπιστώνουμε εντός μας την παρουσία. Θα έλεγε κανείς πως ο συγγραφέας προβαίνει σε μία δημόσια εξομολόγηση μετάνοιας και συντριβής με έπαθλο μια στοργική αγκαλιά να ζεσταίνει την παγωμένη ψυχή του. Το δεύτερο, είναι το αίσθημα ευρυχωρίας που νιώθεις μέσα στην αλήθεια που καταθέτει. Είναι αληθινός μέχρι μυελού οστέων. Και όσα καταθέτει έχουν δοκιμαστεί από το πυρακτωμένο καμίνι του κόσμου τούτου, αλλά και από την άσβεστη φλόγα της ψυχικής του δίψας. Στην πλούσια αφήγησή του που διαβάζεται απνευστί θίγονται ζητήματα όπως το μεγάλο ταξίδι της πνευματικής αναζήτησης καθώς και αυτό της αξιολόγησης της πίστης μέσα σε έναν κόσμο τεχνολογικής ευδαιμονίας, αλλά και βαθύτατης εσωτερικής αβεβαιότητας.
    Δημήτρης Π.

    Πηγή: http://www.greekbooks.gr/BookDetails.aspx?id=196978

    Σχολιάστε
  • Δεκέμβριος 11, 2009, 5:11 μμ
    Permalink

    Δεν το βρίσκω στα ξενόγλωσσα βιβλιοπωλεία. Μπορεί κάποιος να μου δώσει περισσότερες λεπτομέρειες, όπως εκδοτικός οίκος; Ευχαριστώ.

    Σχολιάστε

Απάντηση σε Ζωντανό Ιστολόγιο Ακύρωση απάντησης

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Όλβιος όστις της Ιστορίας έσχε μάθησιν
    Ευτυχής -αλλά και πλούσιος- είναι αυτός που γνωρίζει καλά την Ιστορία
    - Ευριπίδης
  • Αρέσει σε %d bloggers: