Φθινοπωρινά Σινιάλα
Δρόσισαν πια τα βραδάκια στη βεράντα
δεν είναι να μένεις μέχρι αργά.
Κι’ η θάλασσα στο βάθος απόμακρη
Σαν να μην την αγγίξαμε ποτέ…
Οι σκόρπιες εφημερίδες στο τραπέζι
σαλεύουν στα φθινοπωρινά σινιάλα
κι’ οι μικροί ανεμόμυλοι στις γλάστρες με τους κάκτους έχουν τρελαθεί!
Τακτοποιώ τα καλοκαιρινά μου λάφυρα
στα γυάλινα βάζα
προσέχοντας μη σπάσει ο μικρός ιππόκαμπος
και τ’ αυτιά της Αφροδίτης.
Κοχύλια,βότσαλα,μεγάλα και μικρά
άσπρα,μαύρα και χρωματιστά
τ’ αραδιάζω με σπουδή στο περβάζι.
Πόσα καλοκαίρια χωράνε σ’ ένα σπίτι!
Αν είχαν στόμα…
Παίρνω μέσα τις ψάθινες καρέκλες.
Μάζεψε και τα μαξιλάρια απ’ το πεζουλάκι.
Έρχεται βροχή…
Νόνη Σταματέλλου
Πολύ γλυκό! Πολύ ωραίο! Καλό περασμα στο χειμώνα να χουμε με περισσότερες κ ομορφότερες εμπειρίες!
ευχαριστούμε…
τόσο αυτονόητο και δοσμένο τόσο μοναδικά και με ‘καινούριο΄ τρόπο………..
Δυστυχώς: «έρχεται βροχή…»
Ευτυχώς, βρε!
Μια βροχή, μια βροχή θα μας σώσει… που έλεγε και το τραγούδι!
😀
ΠΟΣΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΑ ΧΩΡΑΝΕ ΣΕ ΜΙΑ ΨΥΧΗ?
ΤΕΛΙΚΑ Ο ΑΣΤΕΡΙΑΣ ΔΕΝ ΕΦΕΡΕ ΓΟΥΡΙ…
Πολύ ωραίο ποίημα, πολύ όμορφα δοσμένο!
27 TOY ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ έστω και καθυστερημένα
για τα γενέθλια σου