Ἡ Μυστική Ἐξίσωση τῆς Χαρᾶς: Πίστη => Αγάπη + Θυσία => Χαρά!

caring-hand-sculpture

[] Γιὰ νὰ χαίρεται κανεὶς ἀληθινά, πνευματικά, πρέπει νὰ ἀγαπάη καί, γιὰ νὰ ἀγαπάη, πρέπει νὰ πιστεύη. Δὲν πιστεύουν οἱ ἄνθρωποι καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν ἀγαποῦν, δὲν θυσιάζονται καὶ δὲν χαίρονται. Ἂν πίστευαν, θὰ ἀγαποῦσαν, θὰ θυσιάζονταν καὶ θὰ χαίρονταν. Ἀπὸ τὴν θυσία βγαίνει ἡ μεγαλύτερη χαρά.
– Γέροντα, χαίρεσαι, ὅταν ἀγαπᾶς.
– Ὄχι, ἀνάποδα τὸ εἶπες! Ὅταν ἀγαπᾶς, χαίρεσαι. Καὶ ὅταν αὐξηθῆ ἡ ἀγάπη, τότε ὁ ἄνθρωπος δὲν ζητάει τὴν χαρὰ γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ θέλει νὰ χαίρωνται οἱ ἄλλοι.
– Δηλαδή, Γέροντα, ἡ χαρὰ ἀπορρέει ἀπὸ κάπου, ἐνῶ ἡ ἀγάπη ὑπάρχει ἀπὸ μόνη της;
– Ἔτσι εἶναι· ἡ ἀγάπη ὑπάρχει ἀπὸ μόνη της, ἐνῶ ἡ χαρὰ πηγάζει ἀπὸ τὴν ἀγάπη. Ὅταν δίνης τὴν ἀγάπη, τότε ἔρχεται ἡ χαρά. Δίνει ἀγάπη ὁ ἄνθρωπος καὶ δέχεται χαρά· ἀνταμείβεται δηλαδὴ μὲ τὴν χαρὰ ποὺ νιώθει. Βλέπεις, κάποιος παίρνει ἕνα πράγμα ποὺ τοῦ δίνουν καὶ χαίρεται γι᾿ αὐτὸ τὸ ἕνα. Ἄλλος τὰ δίνει ὅλα καὶ χαίρεται γιὰ ὅλα. Ἡ χαρὰ ποὺ νιώθει ὁ ἄνθρωπος, ὅταν παίρνη, εἶναι χαρὰ ἀνθρώπινη. Ἐνῶ ἡ χαρὰ ποὺ νιώθει, ὅταν δίνη, εἶναι θεϊκή. Ἡ θεϊκὴ χαρὰ ἔρχεται μὲ τὸ δόσιμο!

Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε, Πάθη & Ἀρετές

Μια σκέψη σχετικά μέ το “Ἡ Μυστική Ἐξίσωση τῆς Χαρᾶς: Πίστη => Αγάπη + Θυσία => Χαρά!

  • Ιανουάριος 11, 2016, 10:11 πμ
    Permalink

    Φαντάζομαι, πως αυτός που μετέφερε στο χαρτί τη συνομιλία, έκανε ένα λαθάκι, γιατί είναι το ίδιο, »χαίρεσαι, όταν αγαπής» και το »όταν αγαπάς, χαίρεσαι».
    Μάλλον η λανθασμένη τοποθέτηση ήταν, »όταν χαίρεσαι , αγαπάς» ή »αγαπάς, όταν χαίρεσαι»
    Έτσι δεν είναι;

    Σχολιάστε

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Ενας γάμος πού δέν σταυρώνει ἀδιάκοπα τήν ἐγωπάθειά του, πού δέν ἀποθνήσκει γιά τόν ἑαυτό του, ὥστε νά ἀτενίσει πέρα ἀπό τόν ἑαυτό του, δέν εἶναι χριστιανικός γάμος
    - π. Αλέξανδρος Σμέμαν
  • Αρέσει σε %d bloggers: