Μια διαφορετική Άποψη για τη Σύγκρουση Πίστης και Αθεΐας (6/6)
Μέρος 60 « Πίστη και Αθεΐα στη ζωή μας»
Μέχρι τώρα συζητήσαμε για τις δύο κοσμοθεωρίες σε φιλοσοφικό επίπεδο. Το ερώτημα επομένως που τίθεται είναι: Πώς και πόσο επηρεάζουν οι δύο αυτές θεωρίες τη ζωή μας και τη λειτουργία μας στην κοινωνία;
Ομιλώντας για την Ελληνική κοινωνία μπορούμε να πούμε ότι αυτή έχει τους δικούς της ηθικούς νόμους οι οποίοι σχεδόν συμπίπτουν (ακόμη!!!) με τις αρχές της θρησκείας μας. Αυτό είναι αποτέλεσμα ζύμωσης επί είκοσι αιώνες της ελληνικής κοινωνίας με τη χριστιανική μας παράδοση. Η θρησκεία απλώς δημιουργεί τα ισχυρά πνευματικά ερείσματα σε αυτούς που την ακολουθούν ώστε η εφαρμογή των κοινωνικών νόμων και ηθών να λαμβάνεται πιο σοβαρά υπόψη (πάντα στατιστικά) συγκριτικά με αυτούς που έχουν διακόψει κάθε δεσμό με τη Θρησκεία. Άλλωστε ο ίδιος ο Δαρβίνος έγραφε «Η θρησκεία αποτελεί στρατηγική επιβίωση μιας φυλής». Επίσης έχει παρεξηγηθεί η φράση του Karl Marx ότι «Η θρησκεία είναι το όπιον του λαού». Το όπιο τα χρόνια του Μαρξ δεν ήταν ναρκωτικό. Ήταν νόμιμα διακινούμενη ουσία που χρησιμοποιούνταν ως αναλγητικό αλλά και ως φάρμακό εναντίον της χολέρας. Ήταν φάρμακο για τη θεραπεία ασθενειών. Το εδάφιο του Μαρξ λοιπόν, ηχεί ως ύμνος στο μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής και του θρησκευτικού συναισθήματος.
Το κλείσιμο της πραγματείας αυτής ας μη γίνει με δικές μας σκέψεις αλλά με σκέψεις του γιατρού Carrel μέσα από το Βιβλίο του περί προσευχής (Βλέπε 40 Μέρος). «Από πικρή πείρα μάθαμε πως η εξαφάνιση του ηθικού και θρησκευτικού αισθητηρίου από την πλειονότητα των δημιουργικών στοιχείων ενός έθνους φέρνει στο έθνος αυτό την παρακμή και την υποδούλωσή του στους ξένους. Πριν από τον ξεπεσμό της αρχαίας Ελλάδος προηγήθηκε ένα ανάλογο φαινόμενο αθρησκίας και ανηθικότητας. Είναι ολοφάνερο πως η επιτυχία στη ζωή είναι ασυμβίβαστη με την κατάργηση των ψυχικών λειτουργιών που δόθηκε από τη φύση. Στην πράξη παρατηρείται πως οι ηθικές λειτουργίες είναι ενωμένες με τις θρησκευτικές. Λίγο μετά το αισθητήριο του Ιερού ξεψυχά και το ηθικό αισθητήριο. Ο άνθρωπος δεν πέτυχε να χτίσει, όπως θέλησε ο Σωκράτης, ένα σύστημα ηθικής ανεξάρτητο από κάθε θρησκευτική δοξασία. Οι κοινωνίες όπου εξαφανίζεται η ανάγκη της θρησκευτικότητας δεν απέχουν πολύ κυριολεκτικώς από τον εκφυλισμό».
Μήπως το κείμενο αυτό θυμίζει το δυτικό κόσμο αλλά και τη σημερινή μας Ελλάδα;
Π.Π
Οι έλληνες έχω την εντύπωση πως αντί να γίνουν άθεοι γίνονται τελικά δυσιδαίμονες(γιόγκα, δωδεκαθεϊσμός κτλ)
Η πίστη δεν έχει σχέση με τον εγκέφαλο αλλά με την καρδιά, είναι κάτι ζεστό στην καρδιά που σε επιβεβαιώνει συνεχώς ότι ο Θεός υπάρχει.
Η ύπαρξη του Θεού με βάση την λογική έχει γραφτεί στην δογματική, η οποία είναι μία σειρά με λογικούς συλλογισμούς που αποδεικνύουν ότι ο Θεός υπάρχει όπως τον πιστεύουν οι ορθόδοξοι. Η απόρριψη της δογματικής είναι απόρριψη από την πλευρά των άθεων της λογικής.
Οπότε το πρόβλημα είναι πως θα ανάψει η φλόγα της πίστης στην καρδιά του άθεου, όχι πως θα πείσουμε τον εγκέφαλο του.