- Extra pauperes nulla salus – Έξω από τους φτωχούς δεν υπάρχει σωτηρία
- «Κοινωνώ τους πιστούς στην Ταϊβάν ακόμα και στους σταθμούς του τρένου»
Κέρασμα
Ένας πολύ δικός μου άνθρωπος αντιμετώπισε στη ζωή του το εμπόδιο της οικονομικής κατάρρευσης. Μέχρι τότε του πήγαιναν «όλα καλά». Έτσι νόμιζε. Καλή σύντροφος, παιδιά, χρήματα. Όμως τα παιδιά του έμπαιναν στην εφηβεία και τα πρώτα νεανικά φτερουγίσματα στον κόσμο της μεγαλουπόλεως έκρυβαν μεγάλους κινδύνους. Η οικονομική κατάρρευση τον οδήγησε κάπου μακριά από την Αθήνα. Νοίκιασε σπίτι κοντά σε έναν πολύ αγιασμένο τόπο. Τα παιδιά του συνδέθηκαν με παιδιά πολύ καλών χριστιανικών οικογενειών. Η οικονομική κατάρρευση ήταν ευεργεσία για αυτά. Όπου ο κόσμος βλέπει αδιέξοδα, ο πνευματικός άνθρωπος βλέπει θαυμαστές παρεμβάσεις της θείας χάριτος.
Κάτω από συνθήκες ψυχοπνευματικής αγωγής
κάποιοι φυλακισμένοι ελευθερώνονται,
ενώ κάποιοι «ελεύθεροι»
περιμένουν το επόμενο πάθος και λάθος να τους σκλαβώσει!
Το λάθος των φυλακών είναι που οι τάξεις κοινωνικής αγωγής
είναι λίγες έως ανύπαρκτες σε ορισμένες φυλακές, οι οποίες έχουν μόνο κελιά και προϋποθέσεις για αναπαραγωγή της αιτίας που τους έκλεισε μέσα!!!
Εκείνος που βοηθάει αποτελεσματικά έναν τέτοιο χώρο είναι ο ιερέας και ο δάσκαλος’ η εκκλησία δηλαδή και το σχολείο!
Η παιδεία, εμπλουτισμένη με το δικό μας παράδειγμα!