- Extra pauperes nulla salus – Έξω από τους φτωχούς δεν υπάρχει σωτηρία
- «Κοινωνώ τους πιστούς στην Ταϊβάν ακόμα και στους σταθμούς του τρένου»
Κέρασμα
Η προσευχή δεν αποτελεί ένα απλό «θρησκευτικό καθήκον» ή μια «συναισθηματική εκτόνωση». Είναι η ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ζει η ψυχή. Είναι η ολοκληρωτική στροφή και προσφορά τού ανθρώπου στον Θεό. Μια προσφορά, που, όταν συνοδεύεται από τον αγώνα για την τήρηση των εντολών τού Χριστού, ελκύει τη θεία χάρη. Κι αυτή με τη σειρά της καθαρίζει την καρδιά, φωτίζει το νου, μεταμορφώνει τον όλο άνθρωπο και τον χριστοποιεί. Γι’ αυτό, χριστιανός που δεν προσεύχεται, δεν είναι αληθινός χριστιανός. Και άνθρωπος που δεν ξέρει να προσευχηθεί, δεν είναι ολοκληρωμένος άνθρωπος.
Κάτω από συνθήκες ψυχοπνευματικής αγωγής
κάποιοι φυλακισμένοι ελευθερώνονται,
ενώ κάποιοι «ελεύθεροι»
περιμένουν το επόμενο πάθος και λάθος να τους σκλαβώσει!
Το λάθος των φυλακών είναι που οι τάξεις κοινωνικής αγωγής
είναι λίγες έως ανύπαρκτες σε ορισμένες φυλακές, οι οποίες έχουν μόνο κελιά και προϋποθέσεις για αναπαραγωγή της αιτίας που τους έκλεισε μέσα!!!
Εκείνος που βοηθάει αποτελεσματικά έναν τέτοιο χώρο είναι ο ιερέας και ο δάσκαλος’ η εκκλησία δηλαδή και το σχολείο!
Η παιδεία, εμπλουτισμένη με το δικό μας παράδειγμα!