Δρόμους γυρεύει ἡ ἀγάπη, κί εἶναι οἱ δρόμοι ἀνοιχτοί

Ἀφιερωμένο στούς μαθητές που διαγωνίζονται σέ κάθε πρόκληση πού ἐπέλεξαν

Δρόμοι του ανέμου δρόμοι της μεγάλης φυγής Μαζί της τα πάντα ρισκάρεις Έξοδος κινδύνου πέρα στ’ ανοιχτά της ζωής Δεν θα σε φτάσει κανείς

Δρόμοι του ονείρου του φεγγαριού Γεμάτο υποσχέσεις Απ’ τα κρόσσια των ονείρων σου αν κρεμαστείς Σαν άστρο θα πέσεις στίγματα βροχής στο πανωφόρι της γης τέσσερεις τοίχους γκρεμίζεις και πάς πώς να πετάξεις ν’ απογειωθείς ποιους ουρανούς πολεμάς

Δρόμους γυρεύει η αγάπη Κι είναι οι δρόμοι ανοιχτοί Στίγματα είναι γεμάτη Κι όλο ανοίγει η πληγή

Δρόμοι του ανέμου δρόμοι της μεγάλης φυγής Μαζί της σαν ίσκιος ρολάρεις Έξοδος κινδύνου πέρα στ’ ανοιχτά της ζωής Εδώ δεν αντέχει κανείς

Δρόμοι της συγγνώμης μέσ’ στον πυρετό της οργής Η μόνη ελεύθερη ζώνη

Δρόμοι που ξοδεύουν όλο το ρεύμα της γης Μα εκεί δεν παίζει κανείς

Δρόμους γυρεύει η αγάπη Κι είναι οι δρόμοι ανοιχτοί Στίγματα είναι γεμάτη Κι όλο ανοίγει η πληγή

στίχοι –μουσική: Γιώργος Φραντζολάς ερμηνεία: Αντώνης Μουσαδές

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Μοιάζουμε με τις τσουκνίδες. Από μακριά φαίνονται πράσινες, δροσερές, σαν πεδιάδα, σαν κήπος, μα όταν πλησιάσεις και τις αγγίξεις, τότε βλέπεις την ασχήμια τους και νοιώθεις το κεντρί τους.
    - Γέροντας Παΐσιος
  • Αρέσει σε %d bloggers: