Η Ζωντανή Καρδιά, το Δικαιόμετρο και τα Χριστιανικά «Ρομπότ» του Πρέπει Μάρτιος 17, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Σχέσεις , 1 comment so far
Ψυχωφελής ομιλία του Αρχιμανδρίτη π. Βαρνάβα Γιάγκου.
Κύρια σημεία
- Τα χριστιανικά «ρομπότ» του πρέπει και η αλλαζονία της τυπικής τήρησης του «νόμου»
- Δε σωζόμαστε επειδή τηρήσαμε πέντε κανόνες, αλλά γιατί αγαπήσαμε τον Χριστό
- Η «αθέατη» δεξιότητα που πρέπει να οικοδομήσουμε: Η δύναμη αγάπης, η λεπτή, φιλέσπλαχνη διάθεση της καρδιάς ένταντι των άλλων
- Το βασικό τρύπτυχο της πνευματικής ζωής: α) μην απελπίζεσαι στις δυσκολίες, β) να μην κατακρίνεις και να συγχωρείς τους άλλους, γ) να ευχαριστείς και να αποδίδεις τα καλά και τις επιτυχίες σου στο Θεό και τη Χάρη Του
- Η ειδοποιός διαφορά της χριστιανικής πνευματικής ζωής και της νοοτροπίας που διέπει την ασκητικότητα θετικών σχολών σκέψης
- Η προσευχή είναι το ραντεβού με τον Θεό
- Η μεγαλύτερη κατάρα στο γάμο είναι «το δικό σου και το δικό μου»
- Εμπιστοσύνη και αντιμετώπιση της προδοσίας στις ανθρώπινες σχέσεις
- Το κάθετι που γίνεται στη ζωή μας είναι χρήσιμο για να εξετάσουμε τον εαυτό μας και να εξελιχθούμε εμείς οι ίδιοι
Αρχείο ήχου
Την ομιλία μπορείτε να την κατεβάσετε σε μορφή αρχείου ήχου (mp3) εδώ.
Εικόνα: Sculptures by the Sea
Χαρά, το Μονοπάτι προς την Αγάπη – Συνέντευξη με τον Κώστα Λοή Φεβρουάριος 13, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Βιβλία / Περιοδικά, Ορθοδοξία / Εκκλησία, Σχέσεις , add a comment
Ο Κώστας Λοής είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας των «δίδυμων» μυθιστορημάτων Χαρά μου, χαρά μου και Βάλε το όνειρο στο ψυγείο (εκδόσεις Σαββάλας). Και τα δύο βιβλία πραγματεύονται τη διαδρομή και τη συνάντηση δύο νέων ανθρώπων, καθώς και την πορεία οικοδόμησης της σχέσης τους. Το Χαρά μου, χαρά μου το έχουμε παρουσιάσει παλαιότερα στο Ζωντανό Ιστολόγιο.
Πρόσφατα είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και να συζητήσουμε με τον Κώστα Λοή. Μοιραζόμαστε εδώ μερικά σημεία από τη συζήτηση που εκτιμούμε ότι μπορεί να είναι χρήσιμα και ωφέλιμα καθώς και κάποια ενδιαφέροντα νέα.
Ζ.Ι.
Περί Έρωτα, Γάμου και Σχέσεων: Ο δρόμος της Αγάπης
Σύμφωνα με την εμπειρική παρατήρηση του Κ.Λ., όλοι οι άνθρωποι αναζητούν την αγάπη, αλλά όλοι καταλήγουν να γεύονται τον πόνο.
Βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσει κάθε νέος/νέα: Γιατί θέλεις να παντρευτείς; Για να παντρευτείς, πρέπει να μάθεις να αγαπάς. Προϋπόθεση και υποχρέωση για να αγαπήσεις είναι να πορεύεσαι πνευματικά με ταπείνωση οικοδομώντας πρώτα τον εαυτό σου μέσα από έναν αγώνα διά βίου.
Η αγάπη με την συνήθη έννοια εμπεριέχει συμπάθειες και εμπάθειες. Η αυθεντική αγάπη είναι δρόμος που οδηγεί στον Χριστό. Η αγιοπνευματική αγάπη δεν έχει πόνο ως λύπη, αλλά χαρά ακόμα και μέσα στις δυσκολίες, χαρμολύπη. Ο πόνος είναι ένας εκσκαφέας κατά το γέροντα Μωυσή Αγιορείτη. Ανοίγει τον δρόμο στην πνευματική ζωή και σε βοηθάει να προχωράς.
Η Οικοδόμηση της Προσωπικότητας για την Αγάπη
Στο δεύτερο βιβλίο ο Πάρης συμβουλεύει τον Ιορδάνη: Βάλε το όνειρό σου στο ψυγείο (π.χ. για εύρεση συντρόφου), οικοδόμησε πρώτα τον χαρακτήρα σου και όταν κρίνει ο Θεός θα γίνει!
Καθένας μας έχει ανάγκη από έναν άνθρωπο στη ζωή του και όλοι μας τον Θεό. Δε μπορείς να μιλήσεις για οικοδόμηση χαρακτήρα χωρίς να αναφερθείς στο Θεό. Οδοδείκτης μας για την οικοδόμηση αυτή είναι η προς Γαλάτας επιστολή του Αποστόλου Παύλου για τα εννέα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος:
ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια (Γαλ. 5:22-23)
Η ατομική πορεία του καθενός μας πρέπει να ξεκινήσει αντίστροφα:
Ξεκινάς από την εγκράτεια, να μάθεις να λες όχι στον εαυτό σου και στις παρορμήσεις σου, προχωράς στην πραότητα, στην πίστη, την αγαθότητα (να έχεις καλές προθέσεις), την χρηστότητα (να είσαι χρήσιμος στην κοινωνία, στην οικογένειά σου και σε άλλους ανθρώπους στον τομέα σου), τη μακροθυμία (σταματάς να θυμώνεις γιατί αγαπάς τον άλλον άνθρωπο ακόμα κι αν σου φέρεται άσχημα), την ειρήνη (εσωτερική γαλήνη, αταραξία τόσο στα δυσάρεστα όσο και στα ευχάριστα), που είναι βασική προϋπόθεση της χαράς, και στο τέλος να φτάσεις στην αγάπη, καθώς αν δεν είσαι χαρούμενος άνθρωπος, δε μπορείς να αγαπήσεις.
Αναφορικά με τα Βιβλία
Αγάπη, πόνος, ελευθερία είναι οι κύριοι άξονες και λέξεις γύρω από τις οποίες κινούνται και τα δύο βιβλία (τα οποία βρίσκονται υπό έκδοση και στα ρωσικά).
Η συγγραφή των βιβλίων έγινε στον υπολογιστή τον οποίον αγόρασε έπειτα από υπακοή σε προτροπή του πνευματικού του, αν και δεν είχε καμία προηγούμενη γνώση υπολογιστών. Το πρώτο βιβλίο προέκυψε αυθόρμητα εν πολλοίς μέσα σε μια νύχτα, αμέσως μετά από μια φιλική συνάντηση με αγαπημένα του πρόσωπα και συζήτηση περί διαπροσωπικών σχέσεων. Ακολούθως, χαρακτήρες και καταστάσεις της καθημερινότητάς του ενέπνευσαν την ολοκλήρωση του βιβλίου.
Στα σκαριά βρίσκεται 3ο βιβλίο γύρω από άλλο πρόσωπο της ιστορίας πέραν της Χαράς και του Ιορδάνη από την οπτική γωνιά των οποίων είναι γραμμένα τα δύο πρώτα βιβλία αντίστοιχα.
Ένα μήνυμα-σύνθημα του συγγραφέα
Ως χριστιανοί, έχουμε την υποχρέωση να ζήσουμε και να χαρούμε τη ζωή μας. Αντί όμως να το κάνουμε όπως οι περισσότεροι, εμείς ας ζήσουμε τη ζωή μας με άλλο, “πρωτότυπο” τρόπο: Βρες τη χαρά και ζήσε τη ζωή σου μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας.
Η Διαφύλαξη των Ορίων: Χριστιανική Μέθοδος για Ευτυχισμένες Σχέσεις (ζευγαριών και όχι μόνο) Αύγουστος 20, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Ομιλίες / Ηχογραφήσεις, Σχέσεις , add a comment
Ομιλία π. Βαρνάβα Γιάγκου για την υγιή ανάπτυξη σχέσεων στο γάμο.
Μερικά σημεία από την ομιλία:
- Οι Χριστιανοί σύζυγοι πρέπει να ανέχονται τα πάντα… Σωστό ή Λάθος;
- Τα όρια ως τρόπος σεβασμός της ελευθερίας στη σχέση
- Χριστιανική Αγάπη και Διαφύλαξη Ορίων
- Υγιή και αρρωστημένα παραδείγματα θυσίας, υπακοής, δοσίματος, ισορροπίας
- Αγαπητική υποχωρητικότητα ή επιβράβευση της αρρώστιας;
- 2 εμπόδια της διαφύλαξης των ορίων: Οργή και η καλλιέργεια Ενοχών
- Πότε πρέπει να υποχωρούμε και πότε να κοντραριζόμαστε;
- Τα 3 στάδια ανάπτυξης της σχέσης:
1. Αυτοεξέταση και οριοθέτηση του εαυτού μας
2. Φανέρωση του εαυτού μας: Επικοινωνία των ορίων και επιθυμιών μας στον άλλον (ψυχολογική ωρίμανση)
3. Συνεργασία για την εύρεση της χρυσής τομής των ορίων (πνευματική ωρίμανση) - Ο μύθος της «μαγικής σχέσης»: βρήκα έναν άνθρωπο – πατάω το κουμπί – περνάω καλά // σταμάτησα να περνάω καλά – χρεωκόπησε η σχέση – χωρίζω
- Ο έρωτας φεύγει, η αγάπη έρχεται με διαρκή πάλη (με τον εαυτό μας)
- Αληθινή Αγάπη & Ταπείνωση = «Να αγαπήσω όχι αυτό που φανταζόμουν και επιθυμούσα, αλλά αυτό δεν ήθελα αλλά που μου ήρθε στη ζωή»
- Η χρησιμότητα της διακινδύνευσης στη σχέση ως αντίδοτο στην αδιαφορία
- Σταύρωμα του θελήματος, διαφύλαξη ορίων και θυσία (με πνευματικούς καρπούς)
Αν προτιμάτε, μπορείτε να μεταφορτώσετε την ομιλία από εδώ.
Φωτογραφία: Γεώργιος Κόρδης
Πως θα καταλάβουμε αν έχουμε Αγάπη Ιούνιος 14, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , 2Σχόλια
Ξέρεις πως θα καταλάβεις ότι δεν έχεις αγάπη;
Όταν σε αμφισβητούν και η ταραχή εμφανίζεται στην καρδιά σου.
Όταν σε υποτιμούν και η οργή κατατρώγει τα σωθικά σου.
Όταν σε απαξιώνουν και εσύ με την σειρά σου τους απαξιώνεις.
Τότε να ξέρεις ότι μιλάς για την αγάπη, αλλά δεν έχεις.
Όλοι μας στο όνομα της αγάπη προσπαθούμε να δικαιωθούμε.
Τί παράδοξο; Τί ανόητο;
Να λες από τη μία ότι αγάπας και από την άλλη να ζεις ως μια κλειστή γροθιά.
π. Παύλος Παπαδόπουλος (FB)
Αγάπη που Αντέχει στο Χρόνο Ιούνιος 2, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Πολυμέσα, Σχέσεις , add a comment
Να εκπέμπεις αγάπη, γιατί εδώ είμαστε περαστικοί Μάιος 6, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Κοινωνία, Λογοτεχνία - Ποίηση, Σχέσεις , add a comment
Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις
για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
ούτε έχω απαντήσεις
για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙
όμως μπορώ να σ’ ακούσω
και να τα μοιραστώ μαζί σου.
Δεν μπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν ή το μέλλον σου.
Όμως όταν με χρειάζεσαι
θα είμαι εκεί μαζί σου.
Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου
να κρατηθείς και να μη πέσεις.
Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικές μου.
Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.
Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια
αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,
όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο
που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.
Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
όταν κάποιες θλίψεις
σου σκίζουν την καρδιά,
όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου
και να μαζέψω τα κομμάτια της
για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.
Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.
Μόνο μπορώ
να σ’ αγαπώ όπως είσαι
και να είμαι φίλος σου.
Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν
τους φίλους μου και τις φίλες μου,
δεν ήσουν πάνω
ή κάτω ή στη μέση.
Δεν ήσουν πρώτος
ούτε τελευταίος στη λίστα.
Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.
Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
Να εκπέμπεις αγάπη.
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.
Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.
Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.
Να ακούμε την καρδιά μας.
Να εκτιμούμε τη ζωή.
Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι
ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος
στη λίστα σου.
Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.
Ευχαριστώ που είμαι.
Ποίημα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986),
Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986) γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Ήταν απόγονος αγωνιστών για τη χειραφέτηση της Αργεντινής, ενώ ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και καθηγητής ψυχολογίας σε ξενόγλωσση παιδαγωγική σχολή.
Από παιδί ακόμα ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες ήταν δίγλωσσος, αφού παράλληλα με τα ισπανικά, η αγγλόφωνη γιαγιά του του μάθαινε να μιλά και να γράφει την αγγλική γλώσσα. Ο μικρός δήλωσε στον πατέρα του ότι ήθελε να γίνει συγγραφέας και σε ηλικία επτά χρόνων σύνταξε στα ελληνικά μια σύνοψη της ελληνικής μυθολογίας. Οκτώ χρονών γράφει το πρώτο διήγημά του, ενώ ένα χρόνο αργότερα μεταφράζει και δημοσιεύει τον «Ευτυχισμένο πρίγκιπα» του Όσκαρ Ουάιλντ.
Εξαιτίας μιας πάθησης στα μάτια του, που θα τον οδηγήσει προοδευτικά σε πλήρη τύφλωση, η οικογένεια Μπόρχες εγκαθίσταται στη Γενεύη, όπου ο Χόρχε Λουίς εγκαινιάζει της λυκειακές σπουδές του και αποκτά μια υψηλού επιπέδου μόρφωση, καθώς τελειοποιεί τις γνώσεις στην αγγλική, γαλλική και γερμανική γλώσσα. Ανακαλύπτει την εξπρεσσιονιστική ποίηση, τη γερμανική φιλοσοφία, τελειοποιεί τα λατινικά του και το 1919 εγκατεστημένος στη Μαγιόρκα της Ισπανίας ολοκληρώνει την πρώτη ποιητική συλλογή του «Οι κόκκινοι ρυθμοί» όπου είναι φανερός ο θαυμασμός για την επανάσταση των μπολσεβίκων στη Ρωσία.
Η οικογένεια των Μπόρχες, έπειτα από πολλές προσωρινές διαμονές και πολλά ταξίδια στην Ευρώπη, επιστρέφουν το 1921 στο Μπουένος Άιρες, όπου και θα παραμείνει. Τώρα ο Μπόρχες ανακαλύπτει τις φτωχογειτονιές της γενέτειράς του με τους compafritos («μόρτες»), γράφει ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια και «φαντασίες», ιδρύει διάφορα περιοδικά, παίρνει μέρος σε λογοτεχνικούς ομίλους και από το 1925, που θα δημοσιεύσει την ποιητική συλλογή «Η απέναντι Σελήνη» και τα δοκίμια «Έρευνες», θα δίνει το λογοτεχνικό παρόν με ένα έως δύο έργα το χρόνο, μέχρι το 1985 που θα δημοσιευθεί και η τελευταία ποιητική συλλογή του, «Οι συνωμότες».
Ο Μπόρχες πέθανε στις 14 Ιουνίου του 1986 στη Γενεύη.
Ποιήματα, μετάφρ. Δ. Καλοκύρης , Ελληνικά Γράμματα, 1995
Ευχαριστίες στην Ε.Τ.
Η Τέχνη της Αγάπης Απρίλιος 21, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Ομιλίες / Ηχογραφήσεις, Σχέσεις , add a comment
Ομιλία – ερμηνεία π. Βαρνάβα Γιάγκου πάνω σε κείμενα του Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου για την αγάπη προς τους ανθρώπους.
Μερικά σημεία από την ομιλία:
- Η έννοια της αγάπης σήμερα έχει «κακοποιηθεί»
- Είναι πραγματική αγάπη η προβολή δικών μας αναγκών και επιθυμιών;
- Ποιο είναι το κύριο ζητούμενο στη ζωή μας;
- Γιατί (θα έπρεπε να) παντρεύονται οι άνθρωποι;
- Πρέπει να έχουμε στόχους σε μια σχέση;
- Ποια η σύνδεση της ικανοποίησης με την αγάπη;
- Η σημασία της εξόδου από τον εαυτό μας.
- Πρέπει σε μια σχέση να υπάρχει αναγνώριση ή ανταπόδοση;
- Πότε η αγάπη είναι γνήσια και ανόθευτη;
- Ποια η σύνδεση της αγάπης με την ελευθερία;
- Πότε μια σχέση γίνεται ναρκωτικό ή εκμετάλλευση;
- Μπορούμε να σχετιστούμε και να αγαπήσουμε εάν δεν τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας;
- Ποιο είναι το μυστικό της διαφύλαξης της ενότητας σε κάθε σχέση;
- Ποια είναι η διαφορά της εθελοντικής φιλανθρωπίας και της χριστιανικής προσφοράς;
- Ποιος είναι ο πιο σύντομος δρόμος για το Θεό;
- Ποια χαρακτηριστικά μιας σχέσης δείχνουν εάν είναι φαντασίωση ή αυθεντική αγάπη;
- Με ποιο τρόπο «δεν θα έχουμε ανάγκη» εάν μας αγαπάνε οι άλλοι άνθρωποι;
- Τι δείχνει εάν έχουμε ανάγκη και ζητάμε την αγάπη των άλλων;
- Τι σημαίνει «Σκλαβιά εν Ελευθερία»;
- «Παίρνεις ό,τι δίνεις!»
- (Λάθος) κίνητρα, αγάπη, σωτηρία, παράδεισος και κόλαση
- Η απαίτηση είναι αμαρτία!
- «Αυτό που δεν ζητάς, παίρνεις!»
Αν προτιμάτε, μπορείτε να μεταφορτώστε την ομιλία από εδώ.
Φωτογραφία: Γεώργιος Κόρδης
Η Χίμαιρα των Σχέσεων: Δε μπορεί να σε ταΐσει ο εγωισμός, φίλε Μάρτιος 28, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Σχέσεις , 3Σχόλια
Δυο είναι οι μεγάλες απάτες της γενιάς μας.
Η μια είναι η «αγάπη» όπως την λέμε και την εννοούμε σε ερωτικό επίπεδο (που δεν είναι παρά μόνο πόθος, απωθημένα και εγωιστικές ναρκισιστικές κατακτήσεις) όλοι όσοι ζήσαμε με συνεχείς εναλλαγές συντρόφων και θεωρήσαμε αυτό σαν φυσιολογικό τρόπο ζωής. Η άλλη είναι αυτό ακριβώς που λέει το άρθρο…ότι δηλαδή μπορείς να κρυφτείς, ότι μπορείς να καλυφτείς, να προστατεύσεις τον εαυτό σου από πληγές και ανθρώπους και εγωισμούς.
Δεν γίνεται αυτό.Δεν έχει κανένα νόημα.Όταν είσαι στα 20-κάτι σου ίσως φαίνεται λογικό επειδή έχεις τις πληγές φρέσκες, ο εγωισμός ίπταται, εμπειρία ζωής ΔΕΝ έχεις ακόμα και κάθε τι που ΦΑΙΝΕΤΑΙ να σε καταπραΰνει γίνεται αποδεκτό (βάλε και τους φίλους που σε πρήζουν να «προστατεύσεις» δήθεν τον εαυτό σου, πολλές φορές παίρνοντας «εκδίκηση» βρίσκοντας νέους φίλους, συντρόφους κτλ, προσθέτοντας δηλαδή κι άλλες πληγές στην ψυχή σου). Άντε να σε πάει μέχρι τα 30-35 όπου οι περισσότεροι δήθεν ψάχνουμε για «σοβαρές σχέσεις» (αφού φάγαμε και χορτάσαμε σάρκες) και κάπου προσπαθούμε να κρύψουμε τις πληγές μας ή να μην τις εκθέσουμε στον άλλον μπας και είναι κι αυτός ύποπτος. Δηλαδή ούτε αγάπη πουθενά, ούτε άνοιγμα ψυχής, παρά μόνο υποψία, κρυψίνοια, εγωισμός (μην πάθω πάααλι εγώ βρε παιδί μου), βόλεμα…
Μετά τα 35 όμως (έτσι στο περίπου) και αφού άντρες και γυναίκες βλέπουν τις επιλογές τους να ελαττώνονται απειλητικά, τότε όλη αυτή η θεατρική παράσταση «σχολάει» γιατί απλούστατα είναι ψεύτικη…δεν έχει να προσφέρει τίποτε ουσιαστικό, δεν εξυπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες παρά μόνο εγωισμούς και οι εγωισμοί συντρίβονται όταν ο άνθρωπος αρχίζει και βιώνει μοναξιά και φόβο…πραγματικό φόβο. Εκείνον που δείχνει τους φίλους σου παντρεμένους με παιδιά κι εσένα μόνο κι έρημο με σάρκα χορτάτη αλλά ψυχή ανέπαφη και πεινασμένη. Και πως να βρεις να την ταίσεις την ψυχή σου όταν όλα αυτά τα χρόνια τάιζες τον εγωισμό «προστασία» από ανθρώπους και πληγές;; Και πως να εμπιστευτείς πλέον άνθρωπο σ’αυτή την ηλικία που δεν έχεις όπλα να τον αντιμετωπίσεις;; και που να κρυφτείς; στα 40 σου; Ή παίρνεις την απόφαση και αλλάζεις, πετάς όλες αυτές τις απίστευτες βλακείες (να μην πω τίποτα χειρότερο) και θεωρίες, γίνεσαι πιο ήρεμος, χαμογελάς περισσότερο, αποτραβιέσαι λίγο από την φασαρία γύρω σου κι ελπίζεις να βρεις έναν άνθρωπο πληγωμένο όπως κι εσύ, αλλαγμένο όπως κι εσύ.
Ή συνεχίζεις τις ίδιες #@#@ριες, γίνεσαι λοιπόν ένα κινούμενο αστείο, ένα ανέκδοτο για τους νεότερους που σε βλέπουν να κρύβεσαι πίσω από συμπεριφορές και ρούχα και τρόπους και τατουαζ που δεν ταιριάζουν στην ηλικία σου, με υφάκι και άποψη δήθεν προχώ και «έμπειρου» να προσπαθείς να πείσεις για την κατάστασή σου….και πίσω από όλα αυτά ο τραγικός Εσύ, ένα ανθρώπινο απομεινάρι που ξέρασε ο εγωισμός που τάισες τόσα χρόνια, που μπούκωσε τόσο πολύ που δεν άντεξε άλλο και σε ξέρασε.
Πονάει να τ” ακούς εε;;
Δεν πειράζει.Έχεις επιλογή.
Κάνε το πρώτο, όχι το δεύτερο.
Γίνε άνθρωπος.Διέγραψέ τα όλα.Ξέχνα τα.Χαμογέλα.Παίξε.Δώσε.Χαμογέλα λίγο ακόμα.Μίλα.Όταν σε ρωτήσει κανείς «τι έγινε;» μην κρυφτείς, μην πεις ψέμματα και μην κατηγορήσεις άλλους.Κανείς δεν έμεινε μόνος του στα 40 επειδή έφταιγαν οι «άλλοι» (ο εγωισμός σε σπρώχνει να κάνεις συνέχεια τα ίδια λάθη με λάθος ανθρώπους όσο «σοφός» κι αν νομίζεις ότι έγινες). Αποδέξου το λάθος και διόρθωσ’το. Δεν μπορείς να ζήσεις προστατευμένος.Δεν μπορείς.Δεν γίνεται.Δεν λειτουργεί έτσι η ζωή.Μπορείς απλά να κάνεις καλύτερες επιλογές.Να μαθαίνεις πιο γρήγορα και να μην επαναλαμβάνεις ίδια λάθη.Να μην παίρνεις στα σοβαρά τον εαυτό σου…γέλα λίγο με τα χάλια σου, καλό θα σου κάνει.Έπεσες κάτω…ΟΚ…τι να κάνουμε τώρα;;Σήκω πάνω.Με σένα θα ασχολούμαστε πάλι;
Δεν μπορεί να σε ταΐσει ο εγωισμός φίλε, δεν το κατάλαβες ακόμα;;;Θα σου κλέψει όλο τον θησαυρό και θα σε ξεράσει μόνο σου στο τέλος.
Τι κάθεσαι εκεί και κοιτάς με σηκωμένη μύτη;
Ποιος νομίζεις ότι είσαι;;
Τι διαφορετικό νομίζεις ότι πέρασες εσύ που δεν ξέρουν οι άλλοι;;;
Δεν βαρέθηκες να αυτοδικαιώνεσαι στην μοναξιά σου;;
Φοβάσαι εε;;
Κι εγώ.
Τι να κάνουμε τώρα;;Εδώ θα μείνουμε όλη μας την ζωή;;Θα γεράσουμε με τους φόβους μας;;
Άνοιξη έρχεται…Ανάσταση έρχεται….Άντε σήκω, πέρνα να με πάρεις να πάμε να πάρουμε και τους άλλους και να πάμε να ζήσουμε όσο είμαστε ζωντανοί.
Άντε…πάψε την κλάψα.
Μέχρι να πεθάνουμε θα πέφτουμε και θα πονάμε.
Άντε σήκω ντε…
Sawyer40
Πηγή: Σχόλιο στην Ανάρτηση Ζωή Ανοχύρωτη
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο «Μ’ αρέσει» και «Αγαπώ»; Μάρτιος 21, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Γενικά, Σχέσεις , add a comment
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο «Μ’ αρέσει» και «Αγαπώ»; ρώτησαν μια μέρα κάποιον σοφό.
«Να σας πω» απάντησε εκείνος χαμογελώντας.
«Βλέπετε στο κήπο σας ένα όμορφο λουλούδι. Σας αρέσει πολύ. Σκύβετε το κόβετε και το παίρνετε μαζί σας. Αν όμως αγαπάτε το λουλούδι που είδατε, το ποτίζετε και το φροντίζετε κάθε μέρα. Καταλάβατε;
Δημήτρης Καραβασίλης (FB)
Ὁ Χριστός σηκώνει τόν Πεσόντα Ἄνθρωπον Μάρτιος 17, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Αγαπώ αυτήν την εικόνα.
Αγαπώ τους αγωνιστές
και τους συμπαραστάτες τους.
Αγαπώ τους ιατρούς και τους νοσηλευτές
που τους φροντίζουν νυχθημερόν.
Αγαπώ τους βοηθούς του Πατέρα
και τους υπηρέτες της Ζωής.
Αγαπώ τους ασθενείς και τους αρρώστους
και τους φτωχούς όλου του κόσμου.
Αγαπώ αυτούς που αγαπούν χωρίς ανταλλάγματα,
δηλαδή αυτούς που ξέρουν να αγαπούν αληθινά.
Αγαπώ αυτούς που ήταν κάλπικοι
και στη δοκιμασία τους μεταμορφώθηκαν σε ποιητές.
Αγαπώ τα δάκρυά σου και
θέλω να μου να τα χαρίσεις για διαμάντια.
Αγαπώ τον πόνο το δικό σου που σε κάνει Άνθρωπο
κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού.
Αγαπώ το σταυρό που κουβαλάς,
γιατί σε πάει στη Βασιλεία των Ουρανών.
Αγαπώ ακόμα και το θάνατο που θα έρθει αναπόφευκτα,
γιατί οδηγεί στην Αναστάση και την Αιώνια Ζωή.
Αγαπώ την απόγνωση που σε έφθασε στον πάτο,
γιατί τώρα σου έχει μείνει μόνο ο Ουρανός.
Αγαπώ τη στιγμή που πέφτεις,
γιατί για να σηκωθείς πιάνεις το χέρι του Ιησού Χριστού.
Αγαπώ τη θλίψη και την αποτυχία σου,
γιατί σου αποκαλύπτουν την πραγματική Ελπίδα.
Αγαπώ τα πάθη και τα λάθη σου,
γιατί μαθαίνεις όσα οι δάσκαλοι δε θα σου πουν ποτέ.
Αγαπώ τις ατέλειες και τις πληγές σου,
γιατί σε φέρνουν με ταπείνωση στο Φως.
Ό,τι κι αν γίνει, να θυμάσαι ότι
σε αγαπώ γι’ αυτό που είσαι και όχι για ό,τι έχεις.
Ό,τι κι αν συμβεί, θα είμαι κοντά σου
σαν αόρατο άγγιγμα και άρωμα προσευχής.
Ό,τι κι αν προκύψει στο δρόμο σου – μη φοβηθείς –
θα είμαι εκεί για να σε κουβαλήσω στα χέρια μου.
Σ Ε Α Γ Α Π Ω . . .
Ελένη Στ. Μαυροπούλου
Πηγή: Ἐθνογραφήματα