Μακάρι σαν τον σκύλο, παλληκάρι μου! Σεπτέμβριος 5, 2018
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Ήταν μικρός κι αδύναμος. Άνθρωπος, δηλαδή, που δεν είχε στουμπώσει από το μεγαλείο και την ισχύ του, αλλά είχε χώρο για να δεξιωθεί τα σπουδαία και τα υπέροχα: αυτά που έρχονται απ’ έξω μας όπως ο έρωτας, κι όχι απ’ το παραγέμισμά μας όπως τα σπλάχνα μας. Ακριβώς μ’ αυτόν (τον μικρό και τον αδύναμο, τον ψυχωμένο) έκανε κολληγιά ο Θεός, για να βρουν κι άλλους ψυχωμένους και να χτυπήσουνε παρέα (Θεός και ψυχωμένοι, μαζί) την τυραννία και τον φόβο.
Δέκα χιλιάδες άντρες επέλεξε ο Γεδεών, ο μικρός κι αδύναμος που έγινε πια πολέμαρχος. Μα ο Θεός τούς βρήκε πολλούς. Καθόσον στην ισχύ καραδοκεί η αίσθηση αυτάρκειας· καραδοκεί το φρακάρισμα!
Και λέει λοιπόν ο Θεός στον Γεδεών πώς να κάνει κι άλλη επιλογή, για να κρατήσει τους ακραία εκλεκτούς:
«Πήγαινέ τους όλους στο ποτάμι, για να πιουν νερό. Κάποιοι θα γονατίσουν, θα πέσουν μπρούμυτα και θα πιουν. Άλλοι θα πάρουν το νερό στη χούφτα και θα το πιουν όρθιοι, “ὡς ἐάν λάψῃ ὁ κύων” – όπως γλείφει ο σκύλος. Θα διαλέξεις τους δεύτερους».
Αλληγορία βαριά. Είναι ανθρώπινο το να γονατίσεις… Η αφήγηση δεν το κακίζει. Αλλά δείχνει το έσχατο ζητούμενο, το ακραία εκλεκτό. Το να ‘σαι ετοιμοπόλεμος και όρθιος· όχι σαν αυτάρκης νάρκισσος, αλλά ως αγαπώμενος πλάι στους αγαπημένους· ως διψασμένος της Ανάστασης, face to face με τον Κύριο της Ανάστασης.
Μακάρι μ’ αυτό τον τρόπο σαν τον σκύλο, παλληκάρι μου!
ΘΑΝΑΣΗΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΥΓ: Η αφήγηση της Παλαιάς Διαθήκης για τον Γεδεών (Κριτές 6-7:23) είναι μποστάνι ολόκληρο από νοήματα. Αξίζει κανείς να παιδευτεί μαζί τους…
Η αιθιοπική εικόνα είναι από τον ιστοχώρο http://www.pravmir.com/ethiopian-iconography-photo-report/
Πηγή: Θ. Παπαθανασίου (FB)
Πρόσκληση προς Ομοφυλόφιλους Χριστιανούς για Κοινή Πνευματική Πορεία Μάρτιος 26, 2018
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , 1 comment so far
Αγαπητοί εν Κυρίω αδελφοί ημών και αδελφές!
«Ο ομοφυλόφιλος Χριστιανός καλείται σε μια ιδιαίτερα σκληρή μάχη. Ο αγώνας του είναι ιδιαίτερα άγριος. Δε γίνεται καθόλου ευκολότερη με την απρόσεκτη, αληθινά δαιμονική εχθρότητα εκείνων που περιφρονούν και γελοιοποιούν όσους φέρουν αυτό τον επίπονο και επαχθή σταυρό ούτε από την αστόχαστη, εξίσου δαιμονική αποδοχή της ομοφυλοφιλικής δραστηριότητας από τους πλανημένους συνηγόρους και εφαρμοστές της. Όπως συμβαίνει με όλους τους πειρασμούς, τα πάθη και τις αμαρτίες –συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είναι βαθιά, και πολλές φορές φαινομενικά ανεξάλειπτα ενσωματωμένες στη φύση μας λόγω της θλιβερής κληρονομιάς μας– ο ομοφυλοφιλικός προσανατολισμός μπορεί να θεραπευτεί και οι ομοφυλοφιλικές πράξεις μπορούν να πάψουν. Με το Θεό όλα τα πράγματα είναι δυνατά. Οταν οι ομοφυλόφιλοι Χριστιανοί είναι πρόθυμοι να αγωνιστούν, και όταν λαμβάνουν υπομονετική, συμπονετική και αυθεντικά αγαπητική βοήθεια από τις οικογένειες και τους φίλους τους -καθένας από τους οποίους αγωνίζεται με τους δικούς του πειρασμούς και τις αμαρτίες, γιατί κανένας δε μένει χωρίς αυτό τον αγώνα, υπό κάποια μορφή, και κανένας δεν είναι αναμάρτητος παρά μόνο ο Θεός- ο Κύριος εγγυάται τη νίκη με τους τρόπους που Αυτός γνωρίζει. Η νίκη, ωστόσο, ανήκει μόνο στις θαρραλέες ψυχές που αναγνωρίζουν την κατάστασή τους, συνειδητοποιούν τη δυσαρέσκειά τους, εκφράζουν το θυμό τους, ομολογούν τις αμαρτίες τους, συγχωρούν όσους τους προσβάλλουν (περιλαμβανομένων πάντοτε των γονέων και της οικογένειάς τους), και απλώνουν το χέρι τους για βοήθεια με αληθινή διάθεση να θεραπευτούν. Ο ίδιος ο Ιησούς υπόσχεται ότι οι άγιοι ήρωες που «υπομένουν μέχρι τέλους» κατά μήκος αυτού του «δύσκολου δρόμου που οδηγεί στη ζωή» σίγουρα «θα σωθούν» (Ματθ. ζ΄ 13, κδ΄ 13)».
Με αυτό το σκεπτικό σας προσκαλούμε σε μία κοινή πορεία, που όμως δεν θα καταλήγει σε κάποια πλατεία, αλλά στον οίκο του Θεού, στην Εκκλησία.
Τάσσος Σταθόπουλος
Πηγή: Best News
Η Αξία της Αποτυχίας Φεβρουάριος 6, 2018
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Ίσως το μεγαλύτερο θαύμα στην ζωή μας, να είναι οτι κάποτε «χάσαμε». Μπορεί και τα πάντα. Αλλά δεν κρεμαστήκαμε στην συκή των ενοχών μας. Πονέσαμε, κλάψαμε, πενθήσαμε, αλλά δεν λιποτακτήσαμε από την ζωή. Ο Σταυρός έγινε η ομορφιά της ζωής μας, γιατί μας αποκάλυψε τα σημαντικά εκείνα που είχαμε καταστροφικά ξεχάσει. Άλλωστε η γνωριμία με τον εαυτό μας και τον Θεό, ξεκινάει συνήθως όταν έχουμε πιάσει πάτο, οταν μυρίσαμε την κόλαση και ζητήσαμε ανάσες απο τον παράδεισο.
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Ο Πνευματικός Καθρέπτης του Αγίου Νεκταρίου Ιανουάριος 12, 2018
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Ομιλίες / Ηχογραφήσεις , 1 comment so far
Ψυχωφελής ομιλία του Αρχιμανδρίτη π. Βαρνάβα Γιάγκου πάνω στο βιβλίο του Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης «Γνώθι Σαυτόν» η οποία μας βοηθά ως καθρέφτης να συγκρίνουμε τη δική μας πραγματικότητα.
Μερικά σημεία της ομιλίας:
- Η εικόνα και τα γνωρίσματα του ανθρώπου που ζει μέσα στον πλούτο του Θεού: Μιλώντας σαγηνεύει, συμβουλεύοντας πείθει, ελέγχοντας επανορθώνει, διδάσκοντας εισακούεται
- Το αληθινό δεν ξεχνιέται, δεν φθείρεται
- Η εμπειρία της ζωής μας εκπέμπεται
- Για ποιον ζούμε την κάθε μέρα; Ποιο είναι το επίκεντρο της ζωής μας; Ο εαυτός μας, οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας ή ο πλησίον, οι άλλοι και η χαρά τους;
- «Δεν είναι κακό να τσακώνονται οι άνθρωποι, έτσι εξομολογούνται ανοικτά ο ένας στον άλλον» – π. Ανανίας Κουστένης
- Είναι μεγάλη άσκηση κανείς εθελοντικά να περιορίζει τα δικά του δικαιώματα και προσδοκίες για χάριν του άλλου ή του συνόλου
- Αρετή και σκληροκαρδία
- Η γνώση του εαυτού μας είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για την οικοδόμηση στέρεων σχέσεων με τους άλλους ανθρώπους, για την αγάπη και το γάμο
- Όταν εκτιμάς, αγαπάς τον άλλον, οφείλεις να είσαι έξυπνος και να τον καταλαβαίνεις
- Η χριστιανική ζωή είναι πορεία, οι πρώτοι χριστιανοί ονομάζονταν «οι της οδού», άνθρωποι του «δρόμου»
- Η εικόνα που (υλιστή, ατομοκρατικού) ανθρώπου ο οποίος δεν πλουτίζει εν Θεώ: ο άφρων πλούσιος, περιορίζει τη σκέψη του γύρω από τον εαυτό του και την φροντίδα του εγώ του.
- «Η αγάπη και η φιλία παραμένουν σε αυτόν όσο εξυπηρετούν τη φιληδονία του»
- Χριστιανικός και αντιχριστιανικός γάμος: κλείσιμο ή άνοιγμα;
Αρχείο ήχου ομιλίας (30/10/2017):
Την ομιλία μπορείτε να την κατεβάσετε σε μορφή αρχείου ήχου (mp3) εδώ.
Για το βιβλίο:
Όσο και να προσπαθεί ο άνθρωπος να βρει τρόπους να ευτυχήσει (χρήμα, δόξα, ηδονές κ.ο.κ.), δεν θα καταφέρει τίποτα, αφού στην ευτυχία οδηγεί το αγαθό και το αγαθό είναι ο ίδιος ο Θεός και ό,τι Αυτός ορίζει και εντέλλεται.
Ως εκ τούτου, η ανάγνωση του «Γνώθι Σαυτόν» αποτελεί πολύτιμο βοήθημα σε μια εποχή όπου η ιδιότητα του χριστιανού είναι για πολλούς ένα έθιμο χωρίς απαιτήσεις ή αποτελεί θέμα γούστου. Μια υπενθύμιση ότι «ουδέ των καθευδόντων και βλακευόντων εστίν η βασιλεία του Θεού, αλλά βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» (Κλήμης Αλεξανδρείας). Ο άγιος Νεκτάριος δεν ενδιαφέρεται να γράψει ένα έργο λογοτεχνικό, ξέρει ότι οι καλές διδασκαλίες δεν χρησιμεύουν σε τίποτε αν δεν σε βοηθήσουν να αλλάξεις τη ζωή σου ή έστω τον προσανατολισμό της. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Η πιο όμορφη παρέα είναι ο Χριστός Οκτώβριος 16, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Βίντεο, Ορθοδοξία / Εκκλησία , 1 comment so far
Δεν υπάρχει καλύτερη συντροφιά από το να νιώθει κανείς την παρουσία του Χριστού οποιαδήποτε στιγμή, υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις. Εκείνος άλλωστε είναι πανταχού παρών, δηλαδή είναι σε κάθε μέρος. Κανένας άνθρωπος δεν είναι μόνος του, ακόμη κι αν εξωτερικά φαίνεται έτσι. Ο Χριστός είπε «Εγω ειμί», δηλαδή πάντοτε είναι ο ίδιος· σε όλους τους αιώνες. Είναι άχρονος, αναλλοίωτος και αμετάτρεπτος. Το μυστήριο του Σταυρού του Χριστού και του δικού μας σταυρού συναντώνται. Ο Χριστός έχει μόνο αγάπη για μας, είναι αγάπη, ακόμη κι η δικαιοσύνη του είναι αγάπη.
Με τον π. Ανανία Κουστένη
Πηγή: Επί Ασπαλάθων Ι. Ν. Αγίων Αναργύρων Ηλιούπολης
Αντίδοτο της Λύπης; Η Παναγία! (Άγιος Παΐσιος) Σεπτέμβριος 8, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , 1 comment so far
– Γέροντα, ὅταν ἔχω συνέχεια πτώσεις στὸν ἀγώνα μου, μὲ πιάνει λύπη.
– Νὰ ψέλνης τὸ «Πάντων προστατεύεις, ἀγαθὴ» καὶ τὸ «Πάντων θλιβοµένων η χαρά».
Αὐτὸ νὰ τὸ κάνης σὰν κανόνα, καὶ ἡ Παναγία θὰ σὲ βοηθήση.
Ἡ Παναγία δὲν µᾶς ἀφήνει· μᾶς κουβαλάει στὴν πλάτη Της, ἀρκεῖ κι ἐµεῖς νὰ τὸ θέλουµε καὶ νὰ µὴν κλωτσᾶµε, ὅπως κάνουν τὰ ἄτακτα παιδιά.
– Γέροντα, θὰ ἤθελα ἡ Παναγία νὰ κρατήση κι ἐµένα στὴν ἀγκαλιά Της, ὅπως κρατάει τὸν Χριστό.
– Δὲν σὲ κράτησε ποτὲ ἐσένα; Δὲν ἔνιωσες καµµιὰ φορὰ σὰν µωρὸ στὴν ἀγκαλιά Της; Ἐγὼ αἰσθάνοµαι σὰν παιδάκι κοντά Της. Τὴν νιώθω Μάνα µου. Πολλὲς φορὲς πηγαίνω καὶ ἀκουµπῶ στὴν εἰκόνα Της καὶ λέω: «Τώρα, Παναγία µου, θὰ θηλάσω λίγο Χάρη».
Νιώθω σὰν µωρὸ ποὺ θηλάζει στὴν ἀγκαλιὰ τῆς µάνας του ξέγνοιαστο, ἀµέριµνο, καὶ νιώθει τὴν µεγάλη της ἀγάπη καὶ τὴν ἀνέκφραστη στοργή της, καὶ τρέφοµαι µὲ Χάρη.
Πηγή: Προσκυνητής
Ευχαριστίες στην Ιωάννα Ι.
Υ.Γ.
Πάντων, προστατεύεις ἀγαθή,
τῶν καταφευγόντων ἐν πίστει,
τῇ κραταιᾷ σου χειρί·
ἄλλην γὰρ οὐκ ἔχομεν,
ἁμαρτωλοὶ πρὸς Θεόν,
ἐν κινδύνοις καὶ θλίψεσιν,
ἀεὶ μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπὸ πταισμάτων πολλῶν,
Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου·
ὅθεν σοι προσπίπτομεν ῥῦσαι,
πάσης περιστάσεως τοὺς δούλους σου.
Πάντων θλιβομένων η χαρά, καί αδικουμένων προστάτις, καί πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις, καί βακτηρία τυφλών, ασθενούντων επίσκεψις, καταπονουμένων σκέπη καί αντίληψις, καί ορφανών βοηθός, Μήτερ τού Θεού τού Υψίστου, σύ υπάρχεις, Άχραντε, σπεύσον, δυσωπούμεν, ρύσασθαι τούς δούλους σου.
Ἐπί ἀσπαλάθων Ιούνιος 29, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Οι ασπάλαθοι είναι αγκαθωτοί θάμνοι με κίτρινα σα πεταλούδα λουλούδια που κατακλύζουν τις ξερές πλαγιές των λόφων της Πατρίδας μας. Από μακριά φαίνονται σαν στολίδια από κοντά, όμως, τα σουβλερά βελόνια τους σε φοβερίζουν.
Έτσι είδε τους ασπάλαθους και ο ποιητής Σεφέρης σε στιγμή οργής. Σκληρούς εκδικητές. Τους είδε σαν τιμωρούς των τυράννων που με τα αγκάθια τους θα τους βασανίσουν, όπως παλαιά τιμώρησαν τον τύραννο της Παμφυλίας τον Αριδαίο.
Παλαιότερα οι ξωμάχοι μας, μέσα στο Χειμώνα, όταν πάσχιζαν για λίγη ζεστασιά και τα καυσόξυλα από την υγρασία και το κρύο δεν υπάκουαν να ανάψουν την φωτιά, μοναδική τους ελπίδα και απαντοχή ήταν οι ασπάλαθοι, οι ξεροί, με τα γυμνά σουβλερά αγκάθια, που τότε γίνονταν τόσο συμπαθείς. Η μόνη τους ελπίδα μέσα στην παγωνιά. Ήταν το καλύτερο προσάναμμα φωτιάς ανάμεσα στα βρεγμένα ξύλα και τα χλωρά πουρνάρια.
Επί των ασπαλάθων, λοιπόν, τα ξύλα για να ανάψει η φωτιά, να ρθεί η ζεστασιά, να ρθεί το φως και η παρηγοριά.
Σαν προσάναμμα φαντάζει στα μάτια μας «ο ασπάλαθος» και στην παγωμένη ατμόσφαιρα της πατρίδας μας. Σ’ένα κόσμο μέσα στην καταχνιά. «Άναψε ένα κερί και μην καταριέσαι το σκοτάδι».
Ένα κερί «επί ασπαλάθων» είναι η προσπάθεια μας, μήπως και πάρουν φωτιά τα βρεγμένα από τα δάκρυα των ανθρώπων φρύγανα της πίστης και της ελπίδας και φέρουν λίγο φώς, λίγη ζεστασιά, λίγη ελπίδα, στις παγωμένες από την «κρίση» καρδιές μας.
***
Ο τόπος μας τελευταία δεν βιώνει μόνο τα πνευματικά του αδιέξοδα, δεν βιώνει μόνο την οικονομική εξαθλίωση, την ανεργία. Ολόκληρη η χώρα φαντάζει, στα μάτια μας, σαν να’ ναι ριγμένη πάνω σε αγκάθια. Ένας λαός ολάκερος πεταμένος στ’ αγκάθια, σαν να μη θέλει να κοιτάξει μπροστά, σαν να μην θέλει να ζήσει. Η Εκκλησία πάλι, περιφρονημένη, στο περιθώριο, μαζί με τις αξίες μας, τις παραδόσεις μας, τα ήθη και τα έθιμά μας. Όλα στα αγκάθια…..
Σαν ένα αόρατο χέρι να ήλθε και να τα πέταξε όλα στην άκρη του δρόμου, στο περιθώριο, πάνω στα βάτα.
Σαν να άλλαξαν ξάφνου οι αλήθειες του πολιτισμού μας, τα φτηνά πράγματα γίναν ακριβά και τ’ ακριβά φτηνά, έως και η αμαρτία βαπτίστηκε αρετή.
Έτσι σκεφτήκαμε σε τούτη την διαδικτυακή επικοινωνία να στήσουμε τον «άμβωνά» μας επί των ασπαλάθων. Να ζούμε καθημερινά τον πόνο από τα αγκάθια που σχίζουν τις σάρκες του λαού μας, Να ζούμε την μοναξιά και τα αδιέξοδά του.
Μόνη ελπίδα προσέγγισης, μόνη δυνατότητα κοινωνίας «επί ασπαλάθων». Όλοι «επί ασπαλάθων», ζητώντας το έλεος και την χάρη του Θεού.
Πηγή και συνέχεια: Ιστοσελίδα Ἐπί ἀσπαλάθων Ι.Ν. Αγίων Αναργύρων Ηλιουπόλεως
Η Μυστική Θύρα του Πόνου Αύγουστος 10, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Πόνεσες, κοιμήθηκες μερόνυχτα στην κόλαση, αισθάνθηκες να χάνεις τα λογικά σου και να ουρλιάζεις δίχως λέξεις, το κορμί σου ένιωσες να τρυπάει στην μοναξιά, χιλιάδες φορές κατέρρευσες μα κι άλλες τόσες αναστήθηκες και τώρα είσαι εδώ να κοιτάς μια νέα μέρα που σε καλημερίζει. Πλέον, νομίζω να κατάλαβες, ότι ο πόνος έχει μια μυστική θύρα, μέσα από την οποία εισέρχεται, ο άνθρωπος, ο άγιος, ο σοφός. Εκεί μαθαίνεις και βλέπεις αυτά που οι άλλοι απλά κοιτάζουν, και αισθάνεσαι εκείνα που λίγες καρδιές σε αυτή την ζωή θα νιώσουν, γιατί απλά παρέα με τον πόνο θα κάνεις μακροβούτια στο βυθό την στιγμή που οι άλλοι απλά θα παίζουν επιφανειακά με τα κύματα. Και να θυμάσαι, ότι η θέα είναι στα υπόγεια και ο παράδεισος γεννιέται μες στην κόλαση. Όταν εσύ θα ανθίζεις πολλοί από τους επικριτές σου, θα σαπίζουν μες στην «ευτυχία» τους….
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος – Λίβυος (FB)
Διδάγματα από τους Χριστιανούς Επιτυχόντες στις Εξετάσεις της Ζωής Ιούνιος 27, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a commentΟμιλία για τους Άγιους Πάντες
Του (+) π. Νικολάου Φαναριώτη*
«Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού», Ψαλμ., ΞΖ΄, 36.
Η σημερινή εορτή των Αγίων Πάντων οφείλεται εις μιαν γυναίκα, αγίαν γυναίκα, την αυτοκράτειρα Θεοφανώ, πρώτη σύζυγο του Λέοντος του σοφού. Η καθιερωθείσα όμως από τους Πατέρας Κυριακή των αγίων Πάντων έχει βαθύτερη σημασία. Και είναι όντως θεόπνευστη αυτή τους η επιλογή μετά την Κυριακήν της Πεντηκοστής, γιατί η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος είναι το ιδρυτικό και συστατικό της Εκκλησίας γεγονός. Γι’ αυτό και η ορθόδοξη Εκκλησία ονομάζεται Αγιοπνευματική και σήμερα γιορτάζει όλο το πλήρωμα των πιστών της, που είναι οι Άγιοι Πάντες.
Την ονομασία άγιος την φέρουμε όλοι (πάντες) οι χριστιανοί, όπως θα δούμε πιο κάτω, όσοι έζησαν μέχρι σήμερα και όσοι θα ζήσουν μέχρι συντελείας των αιώνων. Γιατί για να γίνει κανείς χριστιανός, πρέπει πρώτα να γίνει άγιος δηλαδή αφιερωμένος (όχι κατ’ ανάγκην αναμάρτητος, δίκαιος, άμεμπτος, κλπ).
Άγιος στη γενική έννοια θα πει ξεχωρισμένος από τον κόσμον και αφιερωμένος στον Χριστό. Και αυτό γίνεται κατά το βάπτισμα και το χρίσμα. Οπότε όλοι οι εισερχόμενοι εις την εκκλησία ονομάζονται πρώτα άγιοι και έπειτα χριστιανοί. Παράδειγμα: Για να γίνει κανείς επιστήμων πρέπει πρώτα να γίνει φοιτητής και έπειτα επιστήμων. Για να γίνει κάποιος Πρωταθλητής πρέπει πρώτα να γίνει αθλητής και έπειτα Πρωταθλητής.
Παραινέσεις με Διάκριση Ιούνιος 23, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Να γίνεσαι καλύτερος… χωρίς διαταγές!
Να χαίρεσαι… χωρίς να υποκρίνεσαι!
Να μιλάς… χωρίς να περιαυτολογείς!
Να δουλεύεις… χωρίς να υποδουλώνεσαι!
Να είσαι ελεύθερος… χωρίς να γίνεσαι ασύδοτος!
Να είσαι τολμηρός… χωρίς επίδειξη!
Να είσαι εκδηλωτικός… χωρίς να είσαι επιπόλαιος!
Να παλεύεις… χωρίς να απελπίζεσαι!
Να είσαι οδηγός… χωρίς να κομπάζεις!
Να διαλέγεις… χωρίς να περιφρονείς!
Πηγή: Αγιορείτικες Διαδρομές (FB)