παντελής θαλασσινός

Ο κόσμος είναι ένα βουνό Ο κόσμος είναι ένα βουνό τα λόγια του πετούνε Αντιλαλούνε στις πλαγιές Σε μας ξαναγυρνούνε

Δεν το μπορείς του φεγγαριού να βρεις ένα ψεγάδι γιατί σκορπά την ομορφιά στην πλάση κάθε βράδυ Ζηλεύγω του, του

Ό,τι αγάπησα πίσω τ’ άφησα, να φωτίζει τα σκοτάδια που περπάτησα, να περνάς εσύ να μη χάνεσαι, κι όποιος χάνεται