Το Πιστεύω του Αγίου Νεκταρίου

Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: «Ὁ Θεός γιά μένα εἶναι δόξα, πλοῦτος καί καύχημα. Εἶναι τό γλυκύτατο καί πιό εὐχάριστο πράγμα. Εἶναι ἡ φροντίδα καί τό ἐντρύφημά μου. Ἡ ψυχή μου εἶναι δημιούργημα τῆς πνοῆς τοῦ Θεοῦ. Τό σῶμα μου εἶναι πλάσμα τοῦ Θεοῦ. Θεία χάριτι εἶμαι γένος τοῦ Θεοῦ. Ἀπ᾿ τό Θεό ἔλαβα τήν ὕπαρξη ἀλλά καί τή δυνατότητα νά κινοῦμαι, ν᾿ ἀναπνέω καί νά μιλάω.

Στό Θεό καθημερινά ἐμπιστεύομαι τό πνεῦμα μου. Στό Θεό προσεύχομαι. Ζῶ μέ τό Θεό, δουλεύω καί βρίσκομαι μέ τό Θεό»…

Εἶμαι εὐτυχισμένος μέ τό μεγάλο, ἰσχυρό καί ζῶντα Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι πάροχος βοηθός καί τελειωτής τῶν καλῶν. Εἶναι ἐπόπτης τῶν ὅσων σκέφτομαι, λέω καί κάνω. Δέχομαι τό Θεό ὡς φοβερό κριτή τῶν ὅσων ἔχω κάνει. Ἔχω Θεό ἤπιο καί συγχωρητικό, μακρόθυμο καί πολυέλεο, σωτήρα καί λυτρωτή.

Γνωρίζω Θεό πού εἶναι ἡ ἀρχή τῶν πάντων, πού δίνει τά ἀγαθά, πού εἶναι προνοητής, ἐπόπτης, πάνσοφος, παντογνώστης, πού γνωρίζει καί τά μέλλοντα καί τά παρόντα καί τά παρελθόντα. Ὑμνῶ, δοξάζω, εὐλογῶ καί ὑπερυψώνω τόν ἀγαθό, ἅγιο, δίκαιο καί ἀληθινό Θεό».

Προσκυνῶ καί λατρεύω τό φιλάνθρωπο Θεό. Πιστεύω στό Θεό, ἐλπίζω στό Θεό, ἀγαπῶ τό Θεό, πού εἶναι ἡ πηγή τῆς ἀγάπης. Ἡ ψυχή μου καί ἡ διάνοιά μου ἀνυψώνονται στό Θεό καί βρίσκουν ἀνάπαυση. Ἡ καρδιά μου ποθεῖ πολύ τό Θεό.

Ὁμολογῶ ἕνα Τρισήλιο καί Τρισυπόστατο Θεό. Κηρύττω ἕνα Θεό ἄναρχο, ἀΐδιο, ἁπλό, ὑπερούσιο καί ἀμέριστο. Τήν αὐτήν Μονάδα καί Τριάδα. Αὐτά ὁμολογῶ, πιστεύω καί κηρύττω».

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι
κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.

Πηγή: Δόγμα

Μια σκέψη σχετικά μέ το “Το Πιστεύω του Αγίου Νεκταρίου

  • Νοέμβριος 9, 2017, 8:11 μμ
    Permalink

    Στον Ορθόδοξο Τύπο της 28/11/2014 στην 1η και 7η σελίδα αρχίζουμε να διαβάζουμε σαν επικεφαλίδα:

    Ἅγιος Νεκτάριος: Ὁ Πάπας ἐξώρισε τὸν Χριστὸν ἀπὸ τὴν Δυτικὴν «Ἐκκλησίαν»

    και ασφαλώς έπεται η συναρπαστική συνέχεια, παρουσιάζοντας αποσπάσματα απ το βιβλίο του Αγίου : «ἱστορικὴ μελέτη περὶ τῶν αἰτιῶν τοῦ σχίσματος» (Ἐκδόσεις Ν. Παναγοπούλου, τόμος Α´ Ἀθῆναι).
    Ο Άγιος αγωνίστηκε, πλην των άλλων και με ευφυείς τοποθετήσεις πάνω στο θέμα.
    Μου έκανε εντύπωση για παράδειγμα, κάτι που δεν είχα προσέξει, πως ΄΄ Ἐὰν ὁ Πέτρος ἦταν πρῶτος, πῶς εἰς τὴν Ἀποστολικὴν Σύνοδον δὲν ἀποφασίζει ὁ Πέτρος, ὡς κεφαλὴ πάντων, ἀλλὰ ὁ Ἰάκωβος; (Πράξ. ιε΄10-28) Ή , Οἱ Ἀπόστολοι, Ἀρχιερεῖς χειροτονοῦσαν, καὶ ὄχι Ἀποστόλους. Οὐδεὶς τῶν χειροτονηθέντων ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους ἔγινε διάδοχος καὶ τοῦ ἀποστολικοῦ ἀξιώματος.
    Ή επίσης, Δόγμα τῶν Παπικῶν εἶναι : “τὸ μὴ πιστεύειν εἰς τὸν Πάπαν, ταυτὸν ἐστὶ τὸ μὴ πιστεύειν εἰς τὸν Χριστόν”, ὡσὰν νὰ ἦταν ὁ Πάπας καὶ Χριστὸς ἓν κατὰ τὴν οὐσίαν, δηλαδὴ θεοποιεῖ τὸν ἑαυτόν του. κλπ κλπ…
    Ας πρεσβεύει ο Άγιος για την ανημποριά και δειλία μου, να αντιστέκομαι στην φαυλότητα, στην διαστροφή, στον παραλογισμό. Δύσκολο να αφήσω την καλοπέρασή μου απ την άλλη. Άσε που θα πρέπει να χαλάσω και την πιάτσα … Εν τέλει βέβαια, τα αδύνατα παρά τοις ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ, έ και εκεί εδώ που τα λέμε στηρίζομαι, ειδάλλως….είθε, αμήν.

    Σχολιάστε

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Η καμήλα είναι το πλοίο της ερήμου
    και σε περίπτωση που δεν υπάρχουν οάσεις
    έχει τους ύβους (=καμπούρες)
    δηλαδή τις αναμνήσεις
    των θεϊκών επεμβάσεων
    και συνεχίζει
    στην έρημο των δοκιμασιών
    -της φαινομενικής απουσίας του Θεού-
    το ταξίδι της!
    - Anonymous
  • Αρέσει σε %d bloggers: