Θράκη, γῆ θαμπωμένη ἀπ’ τὴν ἀνατολὴ

Προσέξτε τούς στίχους, κάθε περιοχή τῆς Ἑλλάδας ἀξίζει νά ἔχει ἕνα τραγούδι σαν αὐτό.

Θράκη – Στίχοι

Γῆ θαμπωμένη ἀπ’ τὴν ἀνατολὴ σῶμα πυρωμένο καὶ μαρμαρυγὴ σκίρτημα μὲσ’τὸ χάσμα τῶν καιρῶν ὦ ἀνατολὴ ἀνατολῶν Μιὰ φωνὴ στὴ σιωπὴ μ’ ἀκολουθεῖ λόγος μυστικὸς γύρω μου κι ἐντὸς τῆς μορφῆς σου τὸ φῶς Γῆ, τοῦ Ὀρφέα γῆ, καθημαγμένη γῆ στὸ χρόνο ἀναμονὴ νὰ βρεθεῖ στὸ πάντοτε παρὸν Ἑαρινὴ μου γῆ μυσταγωγεῖς στὸ φῶς μὲ φῶς ἑσπερινὸ τὸ βυζαντινὸ καὶ ἀρχαῖο χορὸ

Μιὰ φωνὴ στὴ σιωπὴ ἀκροβατεῖ νόημα νὰ βρεῖ μέσ’ τὴ ζωὴ ἡ δική μας φωνὴ Νιόνυμφη κόρη ἀπάνω στὰ βουνὰ γίνεσαι μεσοπέλαγα κυρὰ μὲ τοῦ βοριᾶ παλεύεις τὶς ριπές καὶ μὲ σταυροφόρους πειρατὲς Μιὰ φωνὴ στὴ σιωπὴ ἀκροβατεῖ νόημα νὰ βρεῖ μέσ’ τὴ ζωὴ ἡ δική μας φωνὴ

Στίχοι, μουσική: Γιώργος Φραντζολάς ερμηνεύει η Παιδική Χορωδία του Δήμου Ξάνθης διευθύνει ο Θεόδωρος Μανώλης

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    …Θυμάμαι τι μου συνέβη, όταν για πρώτη φορά με αληθινή συντριβή για τις αμαρτίες μου πήγα για εξομολόγηση. Όλη η ζωή που έζησα ορθώθηκε μπροστά μου ως αδικία από την αρχή ώς το τέλος. Όταν συνάντησα τον ιερέα, δεν μπορούσα να μιλήσω καθόλου από τη θλίψη, τα δάκρυα, τον καρδιακό πόνο, αλλά μόνον έκλαιγα.

    Και πιστέψτε με, πριν ακόμη αρχίσω να μιλώ για τις αμαρτίες μου, ο Ίδιος ο Κύριος «εξήλθε προς συνάντησίν μου» και έπεσε στον τράχηλό μου και με καταφίλησε, και ήμουν γι’ Αυτόν αγαπητός, χωρίς να περιμένει από μένα πότε θα πω «συγχώρησον», όπως και στην παραβολή ο άσωτος είπε «Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν Σου», όταν ήδη ο Πατέρας τον δέχτηκε στην αγκαλιά Του.

    Κατηγορούσα τον εαυτό μου για όλα. Ο Κύριος όμως δεν πρόφερε ούτε ένα λόγο μομφής× μόνο χαιρόταν «ότι ο υιός αυτός απολωλώς ην και ευρέθη, νεκρός ην και ανέστη». Τι νύχτα ήταν εκείνη! Μου είναι αδύνατο να τη διηγηθώ. Πόσο μας αγαπά ο Κύριος!
    - Γέροντας Σωφρόνιος
  • Αρέσει σε %d bloggers: