Η Επιλογή της Ευτυχίας… Αύγουστος 4, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Γενικά, Κοινωνία , 2Σχόλια
Ήταν κάποτε μια γριούλα που αφού γέρασε αρκετά αποφάσισε πως καλύτερα θα ήταν για την ίδια, να μπει σε κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων ατόμων. Έτσι ετοίμασε μια μικρή βαλίτσα και με ένα ταξί πήγε. Η νοσοκόμα που γνώριζε για την άφιξη της, την πλησίασε και της είπε:
-Ελάτε παρακαλώ να σας δείξω το δωμάτιο σας πριν το ετοιμάσουμε.
-Μα δεν χρειάζεται να το δω. Ετοιμάστε το, απάντησε η γριούλα.
-Μα έχετε επιλογή ανάμεσα σε 3 είδη αν θέλετε να τα δείτε και να διαλέξετε πιο από όλα σας αρέσει πιο πολύ.
-Δεν χρειάζεται καλή μου, επανάλαβε η γριούλα. Δεν χρειάζεται να το δω, μου αρέσει ήδη.
-Μα πως; Ξαναρώτησε η νοσοκόμα. Αφού δεν το είδατε.
-Δεν χρειάζεται να το δω. Έχω ήδη αποφασίσει ότι μου αρέσει, απάντησε με ένα ζεστό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο γλυκό αλλά γερασμένο προσωπάκι της.
Τότε η νοσοκόμα της έδειξε το ένα απ τα 3 δωμάτια και την συνόδεψε μέχρι εκεί. Η γριούλα την ευχαρίστησε και η νοσοκόμα την ρώτησε ξανά με κάποιο δισταγμό.
-Είστε σίγουρα εντάξει; Τώρα που το είδατε συνεχίζετε να πιστεύετε ότι αυτό σας αρέσει; Χωρίς να δείτε και τις άλλες δύο επιλογές;
-Μα φυσικά. Πολλά πράγματα στη ζωή κορίτσι μου, της απάντησε η γριούλα, δεν θέλουν πολύ σκέψη. Είναι θέμα απόφασης και αγάπης. Αποφάσισα ότι θα το αγαπώ χωρίς να μπω στην διαδικασία να διαλέξω ανάμεσα σε άλλα. Σάμπως μια γυναίκα άμα γεννήσει το παιδί της, όσο άσχημο και αν είναι δεν θα το αγαπάει? Άσε που δεν θα το δει ποτέ άσχημο. Είναι θέμα απόφασης και αγάπης.
Ας μην γελιόμαστε: τίποτα δεν είναι εύκολο και όλα είναι στο χέρι μας. Μα κυρίως, όλα είναι θέμα νου. Ο νους που αποφασίζει -και πρέπει να αποφασίζει- να ευτυχήσει, αντί να επιλέξει τον εύκολο δρόμο του παράπονου και της εγκατάλειψης.
Μην εγκαταλείπετε την ελπίδα, την προσπάθεια, την αισιοδοξία και την απλότητα. Διότι τελικά, αυτή η παραγκωνισμένη απλότητα, στην σκέψη και στις επιλογές, είναι η χαμένη δίδυμη αδελφή της ΕΥΤΥΧΙΑΣ.
Πηγή: agiameteora.net | Εικονογραφίες
Αυτό είναι Ευτυχία Μάιος 23, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Γενικά , add a comment
Έχω πολλά ράμματα για τη γούνα αυτής της μεγαλοκυρίας που λέγεται ΕΥΤΥΧΙΑ. Μου έχει σπάσει τα νεύρα με όσα ισχυρίζεται απολογούμενη που με έστησε.
Ότι τάχα ήρθε, αλλά εγώ είχα το νου μου σε τούτο και σ’ εκείνο, ενώ εκείνη με περίμενε σε τούτο και σε κείνο… κι όπως μου τα προσδιόρισε, με περίμενε σε πράγματα αδύνατα να συμβούν, εκεί ακριβώς δηλαδή που είχα το νου μου. Κι αυτός ήτανε, λέει, ο λόγος που την προσπέρασα.
Άλλοτε πάλι, επιμένει πως ήρθε, στάθηκε λέει έξω από κάτι ιστορίες, στις οποίες εγώ είχα ήδη μπει μέσα, είχε τη διάθεση να πηδήξει από το παράθυρο και να μπει, αλλά ήταν τόσο υπερυψωμένη η δυσπιστία μου που δεν το τόλμησε.
Άλλη δικαιολογία, τραβηγμένη από τα μαλλιά, πως εγώ χτύπησα πολύ σιγά την πόρτα της και δεν με άκουσε ή ότι χτύπησα πολύ δυνατά την πόρτα της, φοβήθηκε και δεν μου άνοιξε…. και τι ψεύτρα Θεέ μου, ότι χτύπησα λάθος τη διπλανή της πόρτα και βλέποντας μετά να καθυστερώ, συνεπέρανε ότι το λάθος μου βγήκε σε καλό και δεν ήθελε να το διακόψει.
Μου έχει απαριθμήσει μία-μία τις στιγμές με το όνομά τους, που την περιείχαν, λέει, αλλά εγώ θυμάμαι μόνο τι φόβο είχα μην τις χάσω.
» Βλέπεις; », μου λέει η κουτοπόνηρη, » Αν δεν ήμουνα εγώ εκεί μέσα, σ’ αυτές τις στιγμές, γιατί θα φοβόσουν μην τις χάσεις, τι σ’ ένοιαζε; Άρα ήρθα! »
Αμέτρητες οι φορές που είπαμε να συναντηθούμε σε κάποιο φωτεινό μέρος, είτε στις κάποιες έξι των απογευμάτων, είτε στις κάποιες οκτώ των δειλινών που έχουνε πιο φρόνιμο φως κι εγώ να περιμένω, να την περιμένω με τις ώρες και πού να φανεί. Και με τι θράσος να εμφανίζεται μετά στα όνειρά μου, να μου ζητάει συγνώμη που δεν ήρθε, γιατί είχε χάσει κάποιον δικό της κι ήτανε στις μαύρες της ή και να μου επιτίθεται πως ενώ ήρθε, ενώ περίμενε εκεί μέσα στις ώρες της αναμονής μου, εγώ δεν την αναγνώρισα και δε φταίει αυτή.
Είδα κι έπαθα να μην έχω την ανάγκη της. Και τώρα που παλεύοντας τα κατάφερα, έρχεται και μου δίνει συγχαρητήρια, πως αυτό ακριβώς, ότι δεν έχω την ανάγκη της… αυτό είναι ευτυχία! Άπιαστη σου λέω!
«Αντεύχομαι» από το βιβλίο της Κικής Δημουλά «Εκτός σχεδίου»
Αναδημοσίευση από: Αντικλείδι
Ευχαριστίες στην Ιωάννα Ι.
Ευτυχισμένη δεν είναι εκείνη που περνάει πάντα καλά… Απρίλιος 3, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Γενικά, Κοινωνία, Οικογένεια / Παιδί , add a comment
Καθώς έβλεπαν κάποιο πρόγραμμα στην τηλεόραση η κόρη ρώτησε τη μητέρα της:
«Μαμά λες η ζωή να μου επιτρέψει κάποια στιγμή να χαμογελάσω ξανά;
Εκείνη την αγκάλιασε τρυφερά και της είπε:
«Να σου πω, ευτυχισμένος δεν είναι εκείνος που περνάει πάντα καλά, αλλά εκείνος που περνάει καλά στα πάντα»
Δημήτρης Καραβασίλης (FB)
Εικόνα: Γεώργιος Κόρδης
Παραμύθι γιά τήν ὑπερνίκηση τοῦ φόβου Μάρτιος 29, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Γενικά, Οικογένεια / Παιδί , add a comment
Εκείνο το βράδυ έπεσε στην αγκαλιά μου κλαίγοντας με απόγνωση για ένα ψυχικό βάρος που δεν μπορούσε να σηκώσει. Αν και παιδί ακόμα, έβαλε με ακρίβεια σε λόγια τον αβάσταχτο πόνο της και τον φόβο της πως τελικά δεν θα τα καταφέρει… Ένιωσα πως χρειαζόταν πιο πολύ την πρόθυμη αγκαλιά μου και λιγότερο τα παρηγορητικά λόγια μου.
«Πιο παραμύθι θα μου πεις απόψε;» με ρώτησε με ανυπομονησία καθώς ξάπλωνε στο κρεβάτι της, κρατώντας την αγαπημένη της κούκλα στα χέρια της.
Δεν είχα κανένα παραμύθι μαζί μου να της διαβάσω. Ούτε μου ερχόταν κάποιο εκείνη την ώρα στο μυαλό.
Την είχε όμως πολύ ανάγκη εκείνη την στιγμή την παραμυθία κι έπρεπε κάτι να εφεύρω…
Οσμίστηκα τον αέρα στο παιδικό δωμάτιο, όπως τα άγρια ζώα, σε κρίσιμες στιγμές παραφύλαξης, εντείνουν τις αισθήσεις τους προσπαθώντας να ζυγίσουν την ετοιμότητά τους για κυνήγι, και ταυτόχρονα για να συγκεντρώσουν δυνάμεις.
Παρόλα αυτά, δεν είχα σκεφτεί ακόμα τίποτα. Άνοιξα όμως το στόμα μου και άρχισα να μιλάω:
«Εκείνο το βράδυ το κοριτσάκι είχε μια αποστολή να φέρει σε πέρας. Έπρεπε να διασχίσει το άγνωστο μεγάλο δάσος ως την άλλη του άκρη. Φοβόταν όμως πολύ.
Γονάτισε τότε μπρος σε ένα μεγάλο δέντρο και προσευχήθηκε κάμποση ώρα… Ζήτησε πληροφορία, δύναμη, ό,τι χρειαζόταν για να ξεκινήσει το ταξίδι της.
Εκείνη την ώρα ένα φιλικό αρκουδάκι την πλησίασε και της ψιθύρισε με αγάπη και τρυφερότητα κάτι στο αυτί της…
Σε λίγο το κοριτσάκι σηκώθηκε απότομα! Με λάμψη αισιοδοξίας στα μάτια, με απρόσμενο θάρρος και σιγουριά, και απίστευτη αποφασιστικότητα άρχισε να περπατά με γρήγορο και χαρούμενο διασκελισμό προς το κέντρο του δάσους!…
«Μπαμπά, τι της είπε το αρκουδάκι στο αυτί;», με ρώτησε η κόρη μου με ανυπομονησία.
«Δεν ξέρω. Ήταν μάλλον μυστικό!…», της απάντησα με ύφος συνωμοτικό.
«Δεν μπορώ να κοιμηθώ, αν πρώτα δεν μου πεις!», μου αντέτεινε με αγωνία.
«Κοίταξε, ήμουν κι εγώ τότε μες το παραμύθι και κρυφοκοιτούσα πίσω απ’ τον κορμό ενός δέντρου, για να δω τι θα γίνει. Την στιγμή που είδα το κοριτσάκι να ξεκινάει με ορμή προς το δάσος, της πλησίασα και την ρώτησα: Τι σου είπε κοριτσάκι το αρκουδάκι;
Μου απάντησε: «Α! αυτό δεν μπορείς να το μάθεις! Αυτό είναι το προσωπικό μου μυστικό. Εσύ τι θα κάνεις για να μάθεις το δικό σου μυστικό Γρηγόρη;!…».
«Μα πως ήξερε τ’ όνομά μου!», σκέφτηκα με έκπληξη. Αν και στην αρχή απογοητεύτηκα που δεν μου είπε το δικό της, παρηγορήθηκα με την σκέψη πως, απ’ ό,τι φαίνεται, έχω ένα δικό μου μυστικό να ανακαλύψω…».
Και γυρνώντας προς την κόρη μου: «Ο καθένας μας έχει έναν μεγάλο φόβο, ένα σκοτεινό δάσος να περπατήσει, κι ένα προσωπικό μυστικό να ανακαλύψει… Όλα αυτά, που για σένα τώρα μοιάζουν μυστήρια, θα έρθει κάποτε η στιγμή που θα σαι πιο πρόθυμη και πιο έτοιμη να κάνεις δικά σου…!».
Κοιμήθηκε με ένα «πονηρό» χαμόγελο στο πρόσωπό της, και ξύπνησε με απορίες…
Κι εγώ, εκείνο το βράδυ, πήγα για ύπνο με νέα ερωτήματα που περίμεναν απαντήσεις, που –ευτυχώς!- δεν τις είχα…
Εὐχαριστίες στήν Ἰωάννα Ι.
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο «Μ’ αρέσει» και «Αγαπώ»; Μάρτιος 21, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Γενικά, Σχέσεις , add a comment
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο «Μ’ αρέσει» και «Αγαπώ»; ρώτησαν μια μέρα κάποιον σοφό.
«Να σας πω» απάντησε εκείνος χαμογελώντας.
«Βλέπετε στο κήπο σας ένα όμορφο λουλούδι. Σας αρέσει πολύ. Σκύβετε το κόβετε και το παίρνετε μαζί σας. Αν όμως αγαπάτε το λουλούδι που είδατε, το ποτίζετε και το φροντίζετε κάθε μέρα. Καταλάβατε;
Δημήτρης Καραβασίλης (FB)
Ὄταν, ἐάν, τώρα Ιανουάριος 12, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Γενικά , 1 comment so farΑφιερωμένο στα χρόνια που χάθηκαν…
Ένα μικρό κορίτσι με γιασεμιά στα μάτια,
συνάντησε το όταν και το ρώτησε,
Εσένα ποια είναι η δουλειά σου ;
Εγώ του απάντησε το όταν, μεταθέτω συνεχώς τα πράγματα στο μέλλον,
τα μακραίνω τόσο πολύ που δεν προλαβαίνει ή ξεχνά κανείς στο τέλος
να ζήσει.
Δεν μου αρέσεις είπε το κορίτσι και σκόρπισε τα φύλλα του γιασεμιού.
Λίγο παρακάτω σε ένα δρόμο γεμάτο λάσπες,
είδε να περπατά σκυμμένο το εάν.
Εσένα ποια είναι η δουλειά σου; το ρώτησε.
Εγώ του λέει, δεν σταματώ λεπτό να διηγούμαι το παρελθόν,
να θυμάμαι και να κλαίω, σκορπώντας τύψεις κι ενοχές.
Δεν μου αρέσεις, είπε το κορίτσι και κύλησε ενα δάκρυ.
Σε λίγη ώρα στο κάτω στενό του χωριού
εκεί που ανθούσαν βασιλικοί και κατνιφέδες, περνούσε το τώρα,
δεν το ρώτησε τίποτα απολύτως
απλά το ακολούθησε τώρα και χάθηκαν στην ομορφιά.
Φωτογραφία: Bill Gekas
Εὐχαριστίες στήν Ἰωάννα Ι.
Τά Τρία Σημαντικότερα Ἐρωτήματα τῆς Ζωῆς Δεκέμβριος 21, 2015
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Αταξινόμητα, Γενικά, Κοινωνία , add a comment
Λέοντος Τολστόι
Μια φορά και έναν καιρό, ένας βασιλιάς σκέφτηκε ότι αν ήξερε πάντοτε:
1) την κατάλληλη στιγμή για ν’αρχίζει κάτι, αν ήξερε ποιοι είναι:
2) οι κατάλληλοι άνθρωποι για ν’ ακούει και ποιοι είναι εκείνοι που θά’πρεπε ν’ αποφεύγει και πάνω από όλα:
3) αν ήξερε πάντοτε ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα να κάνει,
δε θα αποτύχαινε σε ό,τι επιχειρούσε.
Και όταν του ήρθε αυτή η σκέψη, φρόντισε να διακηρυχθεί σε ολόκληρο το
βασίλειό του ότι θα έδινε σπουδαία αμοιβή σ’εκείνον που θα του μάθαινε ποια
είναι η κατάλληλη στιγμή για κάθε ενέργεια, ποιοι είναι οι πιο αναγκάιοι άνθρωποι και πως θα μπορούσε να ξέρει ποιό είναι το πιο σπουδαίο πράγμα να κάνει.
Και ήλθαν σοφοί άνθρωποι στο βασιλιά, αλλά όλοι έδωσαν διαφορετικές
απαντήσεις στα ερωτήματα.
Σ’ απάντηση του πρώτου ερωτήματος, μερικοί είπαν ότι για να ξέρει κανείς την κατάλληλη στιγμή για κάθε ενέργεια, πρέπει να φτιάξει προκαταβολικά ένα πρόγραμμα ημερών, μηνών και ετών και να το ακολόυθήσει πιστά.
Μόνον έτσι, είπαν αυτοί, θα μπορούσε να γίνει το κάθε τι στην κατάλληλη στιγμή. (περισσότερα…)
Ἡ Πεταλούδα, ὁ Δάσκαλος καί ὁ Μαθητής Δεκέμβριος 17, 2015
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Γενικά, Κοινωνία , add a comment
Μια μέρα ένας μαθητής αποφάσισε να προκαλέσει τον δάσκαλό του. Έτσι σκέφτηκε να του στήσει μια παγίδα. Έπιασε μια πεταλούδα και την κράτησε στη χούφτα του. Όταν θα πήγαινε στο δάσκαλο θα τον ρώταγε τι είχε στο χέρι του. Κι αν ο δάσκαλος το έβρισκε, τότε θα τον ρωτούσε εάν η πεταλούδα ήταν ζωντανή ή νεκρή. Στην περίπτωση που απαντούσε ότι η πεταλούδα ήταν ζωντανή, τότε θα έσφιγγε το χέρι του και θα τη σκότωνε και το αντίστροφο. Όταν είχαν μάθημα λοιπόν, πλησίασε τον δάσκαλο, μπροστά σε όλους τους υπόλοιπους μαθητές, έτεινε το χέρι προς το μέρος του και τον ρώτησε:
– «Δάσκαλε, τι έχω στο χέρι μου;»
– «Την ψυχή σου έχεις παιδί μου», απάντησε ατάραχος ο δάσκαλος.
Ο μαθητής προβληματίστηκε για λίγο σκεπτόμενος την απάντηση. Κατέληξε ότι ο δάσκαλος είχε δίκιο. Η πεταλούδα ήταν μια ψυχή που θα μπορούσε να είναι και δική του. Ωστόσο, συνέχισε:
-«Και είναι ζωντανή η ψυχή μου δάσκαλε ή όχι;»
Ο δάσκαλος τον κοίταξε με καλοσύνη στα μάτια και του είπε χαμογελαστά: – «από το χέρι σου εξαρτάται».
Τίποτα δεν μπορεί να επηρεάσει την ψυχή μας παρά μόνο εάν το επιτρέψουμε εμείς οι ίδιοι!!!
O Δάσκαλος της ιστοριούλας είναι ο ίδιος ο Θεός, το παιδί ένας από εμάς και η πεταλούδα η ψυχή μας. Και η ιστορία σε βάζει σε σκέψεις να πάρεις καινούριες αποφάσεις βασισμένες σε κάτι όχι επιφανειακό αλλά στο συμφέρον της ψυχής σου. Εσύ επιλέγεις, από το δικό σου χέρι εξαρτάται αν θα προχωρήσεις και θα αποτελέσεις ίσως ακόμη και παράδειγμα προς μίμηση η θα μείνεις στάσιμος.
Μόνο ο Θεός μπορεί να σε γεμίσει εσωτερικά. Μόνον ο Θεός μπορεί να σε ολοκληρώσει ως άνθρωπο. Μόνο Αυτόν αν έχεις ως συνοδοιπόρο έχεις τα πάντα. Αν έχεις όλους τους άλλους εκτός από Αυτόν, τότε λυπάμαι αλλά να ξέρεις πως δεν έχεις τίποτα και θα βασανίζεσαι σε όλη σου την ζωή για να βρεις κάτι που σε γεμίζει. Όσα κι αν κάνεις, όσα κι αν αποκτήσεις αν δεν καταφέρεις να έχεις τον Θεό-Πατέρα-Δάσκαλο στην καρδιά σου τότε μόλις αποκτάς κάτι καινούριο πάλι άδειος θα αισθάνεσαι.
Εσύ είσαι αυτός που δεν θες και δεν κυνηγάς αυτό που θα σε κάνει ολοκληρωμένο σαν άνθρωπο και θα είναι αυτό μέσα στο οποίο δεν θα σου λείπει τίποτα γιατί θα τα έχεις όλα, θα έχεις τον Θεό. Στο χέρι σου είναι… Στο εύχομαι !!! Ελπίζω να συναντηθούμε στην κορυφή…
Πηγή: Ι. Ν. Αγίας Κυριακής Αμφιθέας-Παλαιού Φαλήρου
Ἀναδημοσίευση ἀπό: Συνοδοιπορία
Photo Credit: Beverly & Pack via cc
Τί σημαίνει γιά ἐσάς Εὐτυχία; Οκτώβριος 31, 2015
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Γενικά , add a comment
Η κάθε στιγμή που ζεις και σου μένει αξέχαστη… Το αξέχαστο στην ζωή είναι η ευτυχία μας. Ευτυχισμένη ζωή είναι η αλησμόνητη ζωή. Η μόνη αληθινή ζωή.
Ελένη Γλυκατζή-Αρβελέρ
Πηγή: π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (FB)
Η εμπειρία της ιεραποστολικής διακονίας στην υποσαχάριο Αφρική Σεπτέμβριος 13, 2014
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Γενικά, Κοινωνία, Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Ο Ελληνοαυστραλός αρχιμανδρίτης Θεμιστοκλής Αδαμόπουλος μιλάει στο αρχονταρίκι του Ι.Ν. Αγίας Ζώνης των Πατησίων για την ιεραποστολή στην υποσαχάρια Αφρική με βάση την εμπειρία του στη Σιέρα Λεόνε.
– Πώς στράφηκε στην Ορθόδοξη πίστη παρά το άθεο κοινωνικό και μορφωτικό του υπόβαθρο.
– Η αρχή της ιεραποστολικής του δράσης και η επιλογή της Αφρικής.
– Η κατάσταση στη χώρα της Σιέρα Λεόνε μετά τον πόλεμο.
– Η προσέγγιση του πληθυσμού της από τους Ορθόδοξους ιεραπόστολους εν μέσω πολλών χριστιανικών αιρέσεων.
– Ιεραποστολή με το Σταυρό και το Ευαγγέλιο στο χέρι.
Περισσότερα για τον πατέρα Θεμιστοκλή και την ενδιαφέρουσα πορεία του προς το Θεό δείτε εδώ