Μάθε ν’ ἀγαπάς
- Πώς μποροῦμε νά δείχνουμε τόν Κύριο ήμῶν Ἰησού Χριστό στούς συνανθρώπους μας;
- Ἡ ἀγάπη, τό παρελθόν καί τό μέλλον μας.
- Ἀγάπη στήν πράξη
- Ἀγάπη, συγχώρεση καί Ἀνάσταση
- Τσακωμοί, συμφιλίωση καί συγνώμη
- Πώς θά λειώσουμε τούς πάγους τῆς καρδιᾶς μας;
Ἀπόσπασμά τῆς ἐκπομπής Ἀθέατα Περάσματα μέ τόν π. Ἀνδρέα Κονάνο ἀπό τήν Πειραϊκή Ἐκκλησία 91,2 FM.
Μάθε ν' αγαπάς
ΑΥΤΗ Η ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ 199 ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΣ Η ΤΡΕΛΗ…
Η ΚΑΗΜΕΝΗ…
ΕΙΣΤΕ ΕΩ ΜΕΣΑ ΟΛΟΙ … ΤΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ … ΛΕΤΕ ΚΑΙ ΞΕΡΕΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ, ΤΙ ΚΑΝΕΙ, ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΤΛ
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ…
που ο κακος τρελλος θα ονομαζει/θα αποκαλει τρελλο αυτον που λεει ΑΛΗΘΕΙΑ ….γιατι δεν θαναι ομοιος με κεινον-δηλαδη με αυτον που λεει ψεμματα….
ΛΕΓΕ ΟΣΟ ΘΕΛΕΙΣ ΟΤΙ ΕΧΩ ΤΡΕΛΛΑ…
ΝΑΙ ΕΧΩ ΤΗΝ ΤΡΕΛΛΑ ΤΗς ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ….
ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΛΑ ΜΟΥ,
ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΜΙΣΩ ΟΠΩΣ ΕΣΥ ΠΟΥ ΜΕ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙΣ.
ΔΕΝ ΣΕ ΜΙΣΩ ΟΠΩς ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΘΥΜΩΣΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ
ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ Σ’ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΝΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.
ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ 2 ΠΡΑΓΜΑΤΑ=
ΠΩς ΟΠΟΙΟς ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ
ΚΑΙ 2ον-ΟΠΟΙΟς ΣΕ ΚΟΛΑΚΕΥΕΙ ΔΕΝ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ.-
ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ=ΑΠΟΛΟΓΙΑΣ ΟΛΟΙ ΘΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΕΛΛΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΨΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ.-
ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΖΕΙΤΕ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΕΝ ΑΓΑΠΗ,
ΤΕΛΟΣ.
ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ-ΓΙΟΓΚΗΔΕΣ-ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΜΜΑΖΕΥΕΤΑΙ
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.-
ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ+ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ
ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΟΣ
ΧΑΡΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ,Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ…
ΣΥΓΧΩΡΟΝΤΑΣ ΟΣΟΥΣ ΜΑΣ ΑΔΙΚΗΣΑΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΑΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΔΙΩΞΑΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΑΝ..
ΨΥΧΙΚΩΣ-ΣΩΜΑΤΙΚΩΣ ΚΛΠ….
ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΥΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!
Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος-O AΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΕΙΠΕ…
ΘΕΜΑ=Ο ΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΡΕΛΛΟΣ
-Γέροντα, βλέποντας όσα συμβαίνουν γύρω μας, αναρωτιέμαι αν τελικά οι άνθρωποι είμαστε λογικοί.
-Θα απαντήσω με μία φράσι του ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ->
Οι άνθρωποι καταχρηστικώς λέγονται λογικοί.
«Ουκ εισί δε λογικοί οι τους λόγους και τα βιβλία των πάλαι σοφών εκμαθόντες».
Δεν είναι λογικοί κάποιοι επειδή απλώς διάβασαν τα βιβλία των παλαιών σοφών και έχουν γνώσεις τεράστιες. «Αλλ’ οιλογικήν έχοντες ψυχήν . Και τα μεν πονηρά και ψυχοβλαβή φεύγοντες, τα δε αγαθά και ψυχωφελή σπουδαίως διά μελέτης έχοντες – και ταύτα πράττοντες μετά πολλής της προς θεόν ευχαριστίας»
Λοιπόν, για τον Μ. Αντώνιο, λογικοί λεγόμεθα καταχρηστικώς.
Κατά κυριολεξίαν λογικοί είναι εκείνοι οι όποιοι απέχουν από το κακό και εργάζονται το αγαθό.
Ο Μ. Αντώνιος λέγει πάλι ότι θα ελθη εποχή, κατά την όποια όλοι οι άνθρωποι θα τρελλαθούν. Και αν βρουν κάποιον να είναι σώφρων, θα του λένε: «Μαίνη», είσαι τρελλός.
Επειδή όλοι οι άλλοι θα είναι τρελλοί, εάν βλέπουν ένα σώφρονα, θα είναι κάτι διάφορο από αυτούς και θα του λένε: «Τρελλάθηκες». Αι, πλησιάζουμε την εποχή αυτή, αν δεν τήν ζούμε ήδη.
Αρχιμ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου
Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα
Έκδοσις Ι. Ησυχαστηρίου Κεχαριστωμένης
Θεοτόκου Τροιζήνας
http://www.impantokratoros.gr/logikos-trellos.el.aspx
den mporw na katalavw ena pragma irakli esi eipes oti den tha ksanagrapsis sto istologio kai sinexeia grafis ti ginete me esena???mallon sou aresi auto pou ginete girw apo to onoma sou e????
ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΤΣΙΓΚΛΑΣ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ , anwnymos …?
ma den ton <> mia episimansi ekana sto poso anakrivis einai se auta pou leei.
το ποσο πολυ ανακριβης ειναι το εχουν καταλαβει ολοι οσοι εχουν αντιληψη και ολοι οσοι εχουμε Αγαπη Χριστου-θλιβομαστε…
ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ,
αν δεν μπορουν=δεν θελουν
τοτε δεν ειναι Του Χριστού μας,-
Νι…έτα στη ζωή μας υπάρχει μία λέξη πού είναι ικανή να φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή. Να αλλάξει τελείως τον άνθρωπο. Ο χαρακτήρας δεν αλλάζει εύκολα. Όμως αλλάζει η ζωή. Η ζωή μου. Η ζωή σου. Η ζωή όλων. ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Όταν καθήσεις και σκεφτείς, πιο σφαιρικά, πιο ανοιχτά, πιο καλοπροαίρετα, θα δεις ότι η κακiα του κόσμου επικρατεί καλά στην εποχή μας και πως είναι ΛΑΘΟΣ να ακούς τι λέει ο κόσμος για ένα άτομο που άλλα γνώριζες. Βέβαια λένε πως «όπου υπάρχει φωτιά, υπάρχει και καπνός». Άρα τι κάνεις στην περίπτωση αυτή; Ένα πράγμα. ΜΙΛΑΣ.ΜΙΛΑΣ.ΜΙΛΑΣ. Με τον άνθρωπο σου. Το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ μάθημα που πήρα στη ζωή μου τα τελευταία χρόνια. ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΙΛΑΜΕ. ΜΙΛΑΜΕ. ΜΙΛΑΜΕ. Όλοι μας κάνουμε λάθη. Βέβαια αυτό έχει επιπτώσεις. Μέσα από τα λάθη θυμώνουμε τον άλλον/η, αδικούμε τον άλλον/η, πληγώνουμε τον άλλον/η, πονάμε τον άλλον/η. ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Έρχονται στιγμές που ο θυμός φεύγει. Η ψυχή βρίσκει ξανά την τελειωτική της τροχιά. Η καρδιά γλυκαίνει. Ο νους κάνει την αυτογνωσία του. Η νοοτροπία αρχίζει και αλλάζει και διακατέχεται από λέξεις όπως «μετάνοια», «συγχωρητικότητα», «συντριβή», «δάκρυα», «πόνος», «χαρά», «λύτρωση». Η ζωή της εκκλησίας εμπεριέχει άπειρα παραδείγματα ανθρώπων που μετανόησαν ειλικρινά με συντριβή της καρδιάς, με πόνο ψυχής, ζητώντας μέσα από την εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία το έλεος του Θεού και άλλαξαν τρόπο σκέψης. Ωρίμασαν. Έγιναν ρεαλιστές. Ζωγράφισαν τη ζωή τους με ΑΓΑΠΗ. Δεν υπάρχει ομορφότερη λέξη. Ξέρετε γιατί; Γιατί αγάπη είναι ο Θεός. Ααααααααααααααααχ……………και μόνο που το λέω ότι είναι αγάπη, ελπίζω στη ζωή. Αισιοδοξώ όταν το σκέφτομαι. Γιατί στάζει στην ψυχή μου κάθε τι όμορφο. Τους τελευταίους μήνες έζησα κάτι που με ξετίναξε. Έζησα έναν πόνο ψυχής που με διέλυσε. Πέρασα μεγάλη δοκιμασία και περνώ ακόμη. Μετανιώνω για τα λάθη μου και έχω καταθέσει την μετάνοια μου και έμπρακτα πλέον στο πετραχήλι. Το μίσος, η οργή, ο θυμός, η εκδίκηση, έσβησαν έστω και αργά. Όμως έσβησαν. Μία λέξη γνωρίζω πλέον. ΑΓΑΠΗ. Στις θλίψεις μου εμπνεόμουν από την λέξη αυτή και έλεγα «Θεέ μου πώς να αποκτήσω την αγάπη για όσα μου έκανε η … και πώς να την συγχωρήσω;». Εκεί είπα «αυτό μόνο ο Θεός το έκανε». Από την άλλη έφερα στο νου τους βίους των αγίων που συγχωρούσαν εχθρούς και φονιάδες. Άρα σκέφτηκε χρειάζεται αγώνας. Προσευχή. Μελέτη πνευματική. Ζωή μυστηριακή. Δοκίμασα. Συνέχιζα όμως να δυσκολεύομαι. Απογοητεύτηκα γιατί ήξερα ότι η καρδιά μου πάντα αγαπούσε. «Πώς είναι δυνατόν να μισώ και να θέλω να κάνω κακό;» έλεγα στον εαυτό μου. Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα νιώσει αρνητικά για κάποια. Ποτέ δεν είχα κάνει τέτοιες σκέψεις και δεν είχα πει τέτοια λόγια. Στη ζωή μας υπάρχουν δύο όροι. Όροι που καθορίζουν την προαίρεση θα έλεγα των επιλογών μας. «Πρέπει». «Θέλω». Κάνουμε κάτι επειδή «πρέπει» να γίνει ή κάνουμε κάτι επειδή «θέλουμε» να γίνει; Πάντα ενεργούσα βιαστικά και με βάση τα «πρέπει». Μέσα από την πολύμηνη δοκιμασία μου, διέγραψα τα «πρέπει», κατήργησα την βιασύνη και τον προγραμματισμό στη ζωή. Εκεί συνάντησα δύο πράγματα. Από τη μία το τι αγαπώ να κάνω και από την άλλη άφησα χώρο για να εισέλθει στη ζωή μου το θέλημα του Θεού. Οι δοκιμασίες δεν σταμάτησαν. Η ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΚΛΟΝΙΣΤΗΚΕ. Το έζησα κι αυτό. Αμφισβήτησα την θέληση του Θεού να με λυτρώσει όταν δεν άντεχα να πονώ ψυχικά. Όμως σιγά σιγά, βλέποντας ο Θεός ότι ήθελα να λυτρωθώ, ότι γνώριζα ποιο είναι το καλό και ότι ήθελα να το πράξω, ότι ήθελα να βάλω Χριστό στη ζωή μου, έδινε σιγά σιγά και η πίστη μου άρχισε να δυναμώνει. Παράλληλα οι δοκιμασίες δεν σταμάτησαν. Ο διάβολος και οι κακές μου προαιρέσεις με πολεμούσαν. Ένα πράγμα ήθελα. ΝΑ ΜΕΤΑΝΙΩΣΩ ΓΙΑ ΟΣΑ ΑΣΧΗΜΑ ΕΙΠΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ, ΝΑ ΔΕΙΞΩ ΜΕ ΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΟΤΙ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ, ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΩ, ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΩ, ΝΑ ΓΙΝΩ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ. Έτσι κι έγινε. Ύστερα από μήνες κοινώνησα. Ένιωσα αφού νωρίτερα είχα μετανιώσει, πως μέσα μου η Θεία Κοινωνία έκαψε ό,τι άσχημο ένιωθα. Χαίρομαι πλέον που έχω γαληνέψει. Που με βοήθησε εκείνη να γαληνέψω… 3 λέξεις με χαρακτηρίζουν πλέον: ώριμος, γαλήνιος, ρεαλιστής. Στη συνέχεια στη ζωή μου άρχισα να κάνω γνωριμίες και υπήρχαν όλες οι καλές δυνατότητες, ενδείξεις και προοπτικές κατά διαστήματα για να αφήσω τη μοναξιά. Άφησα τις ευκαιρίες να περνάνε από δίπλα μου, χωρίς να θέλω συνειδητά να κάνω κάτι. Αρνήθηκα στον εαυτό μου κάτι τέτοιο. Η ψυχή μου, η καρδιά μου και ο νους μου εδώ και μήνες, δεν ήθελαν να προδώσουν εκείνη που αγάπησα. Μέσα σε 1 χρόνο σχεδόν έζησα πολύ δύσκολα. Και δεν άφησα σχεδόν κανέναν να δει τι περνούσα. Δεν ήθελα να στεναχωρήσω τους δικούς μου και τους φίλους μου. Όμως η θλίψη φαινόταν και φαίνεται στα μάτια μου. Αλήθεια τα μάτια πολλές φορές δεν ξεγελάνε. Τα μάτια μου είναι ο καθρέφτης της ψυχής μου. Θλιμμένα. Παραπονεμένα. Αδικημένα. Μέσα λοιπόν σε 1 σχεδόν χρόνο, έγινα κακός, τα έβαλα με το Θεό, είδα να ανοίγονται νέες ευκαιρίες στη ζωή μου, αρνήθηκα κάποιες από αυτές. Κι όλα αυτά γιατί πιστεύω πως τώρα φαίνεται αυτό που όντως νιώθω για εκείνη. Δεν με ενδιαφέρει τι θα πουν οι άλλοι. Με ενδιαφέρει να έχω αυτογνωσία και να ξέρω τι θέλω πλέον. Θέλω…..θέλω….θέλω…
Μέσα λοιπόν από τα παραπάνω που έγραψα ίσως να διαβάσεις αυτά τα λόγια. Έχεις δίκιο για όσα θα σκεφτείς. Όμως σκέψου: «Πώς γίνεται μετά από 1 σχεδόν χρόνο να σε νιώθω;». Λες ότι δεν σε νιώθουν; Κι όμως…σε ένιωσα, σε πόνεσα, σε αγάπησα. Θα πεθάνω με την αγάπη μου για σένα. Το δάκρυ μου θα γίνει όνειρο, η καρδιά μου θα ματώνει, τα χείλη μου θα έχουν τη γεύση σου από το τελευταίο φιλί. Έλα όμως που πλέον ΘΕΛΩ να σου πω και κάτι άλλο, κι ας με πόνεσες πολλές φορές:
Ν………………. σ’ αγαπώ πολύ.
—
σχόλιο 209
Ένα από τα πιο «έμψυχα» πράγματα που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό στο «άψυχο» ίντερνετ! Με άγγιξε πολύ.
Χαίρομαι που σε άγγιξε πολύ το μήνυμα αυτό. Το έγραψα για μία κοπέλα που αγαπώ. Δεν λέω «αγάπησα». Η αγάπη έχει διάρκεια. Δεν έχει ημερομηνία λήξης. Απλά άνθρωποι είστε, δηλαδή έχουμε ελαττώματα, αμαρτίες, πάθη, αδυναμίες. Για ένα διάστημα έφτασα πολύ κάτω. Πέρασα άσχημα. Περνώ άσχημα. Δεν υπήρχε πιο κάτω…το πιο κάτω είναι η ανυπαρξία, η φυγή από αυτόν τον κόσμο. Κατάλαβα ένα πράγμα. Την πνευματικότητα. Για να ζήσω όμως αυτή την πνευματικότητα και την απάθεια, έφτασα πολύ χαμηλά. Η αγάπη έγινε αίσθημα αδικίας. Αμέσως θύμωσα. Έβρισα. Έβγαλα μίσος, κακία, εκδικητικότητα. Ξενικά προς εμένα συναισθήματα. Βέβαια ίσως δικαιολογημένα. Όμως δεν έπρεπε να την βρίσω. Αυτή είναι η πνευματικότητα…να σε αδικεί ο άλλος, να σου φέρεται έτσι, να σε αφήνει έτσι κι εσύ απλά να θυμώνεις, αλλά να μην αμαρτάνεις. Να οργίζεσαι αλλά η γλώσσα σου να μην συνοδεύεται από χαρακτηρισμούς που δεν ξέρεις αν ισχύουν. Όμως έμαθα. 1 χρόνο έμαθα πολλά. Μετάνιωσα. Αλήθεια ξέρεις ότι χρειάστηκαν τόσοι μήνες για να φτάσω ως κάτω και μετά να με υψώσει ο Θεός; Υπάρχει Θεός. Είναι κουτοί όσοι κηρύσσουν την ανυπαρξία του. Τον αμφισβήτησα και συνέχισε να είναι «αόρατος», «απών», αλλά παρόν. Τι οξύμωρο. Δεν πίστεψα στη θέληση του να με ανασύρει και βοηθήσει κι όμως ήμουν βέβαιος ότι ενεργεί μυστικά. Μα είναι Θεός…πώς να τον ερμηνεύσω με το νου; Ο νους είναι αμαρτωλός, φτωχός, πεπερασμένος. Εμπίπτει σε αμαρτίες. Ο Θεός είναι πάνω από τον νου, άπειρος, παντοδύναμος, πανάγαθος. Συνέχισα να τα βάζω μαζί Του κι Εκείνος που έδινε το πιο ωφέλιμο μάθημα πίστης, μέσα από την «ανυπαρξία» Του. Υπάρχει. Και χάρη σε εκείνον μετά από πολύ αγώνα και δάκρυα, η καρδιά μου συνέτριβα. Εμπνεύστηκα από το παράδειγμα του προς τους σταυρωτές Του. Από τους βίους των αγίων που συγχωρούσαν. Άνθρωποι οι άγιοι και συγχωρούσαν. Σκέφτηκα λοιπόν….φαίνεται αδύνατο να συγχωρείς εκείνη που σου φέρθηκε έτσι…όμως είναι δυνατό. Το κατάφεραν τόσοι άγιοι της πίστης μας. Ήθελα να απαλλαγώ από τα όσα ένιωθα για εκείνη. Από τα όσα άσχημα σαν συρματόπλεγμα είχαν σφίξει την καρδιά μου που μάτωνε, σαν νύχτα έριχναν το σκοτάδι στην ψυχή μου. Έψαξα να βρω τι γίνεται….πως να νιώσω καλά. Όλα είναι θέμα ψυχής….πως να ηρεμήσω. Άρχισα να διαβάζω τον ιερό Χρυσόστομο για την ταπείνωση που γράφει. Άνοιξα την καρδιά μου στον πνευματικό μου και με λεπτές κινήσεις σαν σε εγχείριση με βοήθησε πρώτα να δω από τι πάσχω και μετά μου πρόσφερε βοήθεια. Μου έδωσε ένα φάρμακο που αλλάζει τον άνθρωπο. ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Μόνο έτσι ξανασμίγει μία σχέση. Μόνο έτσι εισέρχεσαι στον παράδεισο. Μόνο έτσι γαληνεύεις. Τα κατάφερα. Αλλά….όχι μόνος. Χάρη στη βοήθεια του πνευματικού μου, χάρη στον Ίδιο τον Θεό. Αλήθεια. 1 χρόνο τώρα νιώθω την παρουσία του. Όμως….παρά το ότι μετάνιωσα για τα λάθη και αμαρτήματα μου, ωρίμασα, αφήνω τον χρόνο ελεύθερα να περνά χωρίς άγχος, χωρίς προγραμματισμούς, κάτι μου λείπει. Και αφήνω όλες τις ευκαιρίες για να βάλω τέλος στη μοναξιά να περνάνε από δίπλα μου χωρίς εγώ να θέλω. Είπαμε στη ζωή μου βάζω πλέον το «θέλω». Γιατί συνειδητά επιλέγω να είμαι μόνος. Γιατί το αισθάνομαι. Δεν θέλω να αγαπήσω άλλη. Αν ήταν σε 1 χρόνο τώρα, θα είχα κάνει κάτι. Απλά δεν θέλησα. Το άφησα. Απλά ένα πράγμα η ψυχή μου βγάζει με πόνο: «Νι…ήτα μου λείπεις πάρα πολύ…σε σκέφτομαι κάθε μέρα…σε αγαπώ….και κάτι καινούργιο…σε θέλω…». Μακάρι να μπορούσε να διαβάσει τα χείλη μου…
συγγνώμη που δεν μπορώ να γράψω το όνομα μου…απλά…κάποιος που την αγαπά αληθινά…
και κάτι ακόμη να προσθέσω στα παραπάνω…το πιστεύω μου: «Μετανιώνω για όσες λέξεις της είπα, για το πως την χαρακτήρισα. Μετανιώνω που δεν άφησα να χαρούμε ελεύθερα αυτή τη σχέση πέρα από προγραμματισμούς και βιασύνες. Μετανιώνω που όταν ήθελε να μιλάμε, εγώ απλά θύμωνα και θεωρούσα ότι θα γίνει πάλι το δικό της χωρίς να συζητήσουμε. Μετανιώνω γενικά που περιορίσαμε τη σχέση μας σε άλλα και δεν την χαρήκαμε ελεύθερα, αβίαστα, όμορφα. Εγώ την θέλω. Την αγαπώ. Κι αυτό 1 χρόνο τώρα δεν αλλάζει….Νικ…έτα……!!!!
Θα ήθελα πολύ να την δω…
Φοβάμαι πολύ…για το αύριο…μα ο φόβος είναι κάτι που νιώθω ήδη από τώρα. Σε λίγες μέρες….1 χρόνος. Κι όμως. Εγώ εκεί ακόμη σαν να σε κοιτώ την τελευταία φορά που έφευγες, εκείνο το βράδυ της Παρασκευής. Θυμάμαι που άνοιξες την πόρτα και σε ακούμπησα τρυφερά στον ώμο…και η τελευταία λέξη που μου είπες «Καληνύχτα Η….». Δεν έμαθες όμως πως όλα άλλαξαν από εκείνο το βράδυ; Ότι ήθελα να ζω πλέον πιο ελεύθερα μαζί σου, χωρίς να τρέχουμε τον χρόνο. Κι όμως…εσύ ίσως και να γνώριζες πως εκείνο το βράδυ ήταν το τελευταίο που σε έβλεπα. Μου λείπεις. Θυμάμαι πως με φιλούσες με πάθος. Το ζούσες. Θυμάμαι όταν ερχόμουν να σε πάρω πως κατηφόριζες το δρομάκι. Θυμάμαι όταν μου κρατούσες το χέρι και το χάιδευες με τα δυο σου χέρια. Θυμάμαι όταν σε κρατούσα αγκαλιά και γελούσες. Θυμάμαι όταν βλέπαμε μαζί τα αστέρια υπό των φως των βράχων πίσω μας. Θυμάμαι να μου λες στο τηλέφωνο «σε σκέφτομαι συνέχεια». Θυμάμαι να μου λες «Θέλω να ζήσω μαζί σου», «Θέλω να χαιρόμαστε μαζί την κάθε στιγμή της ζωής». Θυμάμαι που περπατούσαμε στα καταπληκτικά εκείνα μέρη και δεν ήθελες να σου κρατώ το χέρι, αλλά από τη μέση τρυφερά. Θυμάμαι να με λες «άντρα μου». Θυμάμαι πολλά θετικά σου. Το χαμόγελο σου. Το βλέμμα σου που έκρυβε μέσα του παράπονο από τη ζωή, σαν να σου χρωστούσε κάτι η ζωή. Τα απαλά σου χέρια. Τα χείλη σου. Την ανάσα σου. Την αναπνοή σου. Όλα τα θυμάμαι. Κι όλα μου λείπουν. 1 σχεδόν χρόνος. Είμαι εδώ. Όπως με ήξερες τότε, πριν τον χωρισμό. Είμαι εδώ και σε σκέφτομαι. Όμως είμαι μόνος. Μόνος γιατί το επέλεξα συνειδητά. Γιατί δεν ένιωσα για καμία άλλη. Τίποτα. Δεν μπορώ και δεν θέλω να ξεφύγω. Δεν θέλω να αφήσω το χέρι σου. Και να σου πω και κάτι; Απ’ ότι βλέπω αυτό δεν αλλάζει. Αν έχεις μετανιώσει για όσα θεωρείς λάθη σου και αν θες να είσαι ειλικρινής…μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου θέλω να σου πω πως σε περιμένω…ξέρεις να με βρεις…σε περιμένω γιατί «Σ’ αγαπώ όμορφα»…. Ν….
γράφεις στην Ν.
«Σ’ αγαπώ όμορφα»…
και σε ρωτώ…
-Υπάρχει άσχημο αγαπώ;;;;;;;;;;;;;
………………………
όχι.
ένας έμπειρος Πνευματικός θα σε βοηθήσει…
Βασιλείου-Άννης-Χρήστου-Φωτίου-Μάρθας-Ελένης-Όλγας
Γεωργίου-Ανδρέου-Ευαγγέλου-Αναστασιίου τέκνων-Νίκης
Παναγιώτου-Αντωνίου-Χαριτίνης-Ευανθίας εγγονῶν-
Σοφίας Ευτυχιας Ειρήνης Ευτυχίας Μαρίας Κων/νας
Δήμητρας-Αλεξανδρου Φωτιου Φιλιππου Λουκα Αβρααμ
Θωμα Γρηγοριου Χαριλάου Μιχαήλ Σπυρίδωνος Αννης
Ευαγγελιας Αγγελικης Αγαπης Αγνης Αρετης Αγγελας Αγγελικης Ουρανιας Ελισαβετ Φανουριας Ελευθεριας
Αθανασίου Θεολογίας Κων/νου Μαριας Ιωαννου Δημητριου
Γεωργιου Ηλιου Ηρακλεως Νικολετας Μαρίας Ελενης Ανδρεου Κων/νου Δημητρας συγγενων-Γεωργιου Αθηνας
σχόλιο 210
τι σε άγγιξε πιο πολύ;
για το σχόλιο 215….
είναι πλεονασμός αυτό που γράφω…κάτι το παραπάνω…αυτό σε πείραξε; αλλά πες μου είσαι εσύ που έγραψες στο 210;
Σχετικά με τον πνευματικό έχω εδώ και χρόνια και για μένα είναι ο καθρέφτης της συνείδησης…
an tin agapas akoma opws les sxolia 209 kai katw vrestin miliste mazi zitise tis prwtos signwmi gia ta lathi pou opws les kanate!!!alla prwta apo ola proseuxi sou poli proseuxi sou!!!!!!!!kai prwpantos den aksizei gia kanena logo na xaseis tin psixi sou gia kati tetio!!!o theos mas exei plasei gia polli megala pragmata oxi gia ta mikra!
geia sou…
ti ennoeis na xaso tin psixi mou? I ti ennoeis oti o Theos mas eplase gia ta megala kai oxi ta mikra?
tora…koita…den ksero an legetai agapi, i agapi einai megali kouventa ontos. alla nomizo oti einai agapi. Niotho polla gia ekini…alithina…ma kirios realistika kai ta niotho se MONIMI VASI. Kai sigoura asxeta apo tos mou ferthike I idia… Apo tote den thelo kapoia alli, arnithika na kano alles gnorimies kai endexomenos sxesi….giati den…den mou vgainei….na tis tilefoniso? Xm………den einai nomizo thema egoismou…apla exo asximi emepiria ap to tilefono kai den thelo oute tilefona, oute minimata. Oxi…oxi tilefono…den thelo pali i “psixi mou na pesei ap to keno”. Den exo kanena provlima na zitiso signomi, to na zitiso signomi gia mena einai to ligotero pou mporo na kano. Alitheia. Ematah sti zoi mou ena pragma: “I signomi den einai adinamia, einai sofrosini pou erxetai mesa apo tin aftognosia…”. Eilikrina I alithini metanoia irthe sti zoi mou apt a xristougenna kai meta kai I poreia tis zois mou tis kathimerinis apo tote, deixnei oti nai…exo allaksei pros to kalitero…kai eimai efxaristimenos pou evgala apo tin psixi mou ta agkathia tis kakias kai tis ekdikitikotitas…
les na tin vro…den einai efkolo distixos. tin pligosa me osa eipa, den thelo na to skeftomai omos giati afto esvise pleon….pleon tin antimetopizo os kat eikona theou me tis dikes tis adinamies kai lathi, alla xoris pleon na tin katakrino kai na rixno to ftaiksimo mono s ekeini….ego milao gia ta dika mou lathi. Kai einai diskolo na tin prosegiso ego amesa, oxi giati fovamai mia aporripsi, an einai na ertthei ki afti tha einai ap ton Theo, afto to pistevo….alla giati einai poli lepto to zitima kai xreiazontai kiniseis prosegiseis opos aftes pou ginontai prosektika kai ipomonetika sti diarkeia mias egxirisis enos asthenous…iparxei omos tropos kai idi………….
Prosefxi? Nai…den iparxei megalitero oplo….i prosefxi einai pnevmatiki enesi pou sou dinei 3 dora…PISTI – ELPIDA – AGAPI. Einai endomixi I dinami tis prosefxis…o Theos ergazetai mistika otan esi agonias, aisthanesai, theleis, paleveis…ekeinos apla palevei na se fotisei kai voithisei, gia to diko sou kalo, to kalo tis psixis… I prosefxi mou einai to katafigio mou stis vroxes tis apaisiodoksias, I sinantisi me ton Theo, tin Panagia kai tous agious, I aspida sta veli tis anipomonisias, apistias… doksa to Theo…I prosefxi elkei se kathe “simeron” tin psixi kai tin trofodotei me namata pistis ma kirios ekstatikis diathesis gia elpida, pisti, agapi. Meizon de touton? I agapi? Nai…tin agapo tin ………….
AS GINEI TO THELIMA TOU THEOU…ego katatheto ton “stavromeno” mou eafto, ti thelisi mou kai tin agapi mou, kai fisika ti vasi….tin allagi zois pou einai martiria oti exo “metamorfothei”….
sxolio 220 poli wraia auta pou les gia tin agapi tin proseuxi simfonw apolita mazi sou me rwtas ti enow legontas o theos mas ekane gia pragmata megala kai prosekse min xaseis tin psixi sou kai enwo oti mporei auti i katastasi na se odigisi stin katathlipsi elpizw pws auto den tha gini giati eimai sigouros oti tin skeftaise tin sigkekrimeni kopela sxedon oles tis wres pou eisai ksipnios den kanei omws na skeftomaste etsi o patir andreas konanos exei pei se mia omilia tou oti polles fores oti theloume as to afinoume ston theo na xriazetai na to skeftomaste sinexeia.kai akoma les poli swsta les gia tin proseuxi oti einai oplo pragmatika einai megalo oplo gia emas i proseuxi kai gia auto thimithika ena stixo apo to katamathaion evaggelio mporei na to lew kai lathos aiteitai kai dwthisetai kane kai esy auto praksi zitiseto kai esy apo ton theo kai ekeinos tha krini an einai wfelimo gia tin psixi sou na sto dwsi ki sto euxomai pragmatika o theos na sto dwsei!
sxolio 221…
tin skeftomai, kathe mera…kai to na skeftomai afto pou ezisa, me kanei perissotero na exo aftognosia pleon poios eimai, kai kirios tapeinosi. giati ontos exo tapeinothei sto zitima afto…kai malista meprakta…katalava oti i tapeinosi sti zoi mas den einai adinamia (o egoismos tin kanei na fainetaia dinamia), einai sofrosini!
kai vlepo oti vazo to thelima tou Theou…na ginei. kapote to elega kai den to ennoousa, elga na ginei to thelima tou, alla skeftomoun to diko mou thelima.
pleon skeftomai elefthera, omorfa. kai exo na po ta eksis logia gia: “kathe mera prosefxomai kai katatheto ston Theo enan stavromeno eafto, enan eafto pou pligothike, adikithike apo tin kopela afti. ma ki enan eafto pou stavrose tin kopela afti. metanoiosa, den xreiazetai na to po polles fores afto. I kathimerini mou zoi martirei tin metamorfosi pou efere sti zoi mou to fos tou Xristou, giati o Idios einai fos, agapi. Mia sxei mporei na ksanaginei ena, kserete pote MONO? Otan stis kardies kai psixes ton 2 anthropon foliasei o Xristos. Giati tote foliazei mesa sou, I sigxorisi, I diakonia, I tapinosi, I ipomoni, I sigxoritikotita. An kai oi 2dosoun esto kai ligo apo afta mesa apo tin kali tous diathesi, o Theos dinei polla…”
Tin agapo. Tin skeftomai. Ta kserei o Theos afta. Eimai sigouros. As ginei oti einai gia to kalo ton psixon mas. Exo omos ena parapono. Pou den mou dothike I efakiria na miliso mazi tis, giati me xorise xoris apotoma. Perisi. Tetoia mera san simera…21 Fevrouariou… 1 xrono meta I agapi moy einai pio agni, pio eilikrinis, dokimastike, kai ekfrazetai pio theika pleon!
Kalo vradi kais as efxomai ta kalitera na zisete…
meta tin oristiki aporripsi (an erthei), erxetai o thanatos…i litrosi…oxi omos kai i sotiria…apla erxetai i apallagi apo ton pono…efxomai mono na me sosei o Theos…i zoi mou den exei kanena noima meta…ksero tha me lidorisete gi afta pou grafo…den mporo omos na ziso makria tis…an den eimai mazi tis, den mporo na ziso meta, na xaro ti zoi, na gelo. an ziso pali, tha pethano apo tin katathlipsi…Thee mou giati pali me afineis? kathe mera prosefxomai, gonatistos klaio kathe vradi stin eikona tis panagias..klaio kai ponao…kai parakalao… eimai adinamos…tin agapo, ki omos…mallon tha mou arnithei…den tha to antekso…nai…to omologo den eimai dinatos…den tha to antekso…tha katarrefso…tha sviso…
den antexo allo sas parakalo prosefxitheite gia mena…toso kairo prosefxomai gia esas kai gia tosous allous pou zitisan na tous simparastatho kai to ekana…tora exo angki ego tis prosefxes sas…
tin ponesa. me ponese. tin agapo. einai mono i zoi mou. i agapi mou.
Θα γράψω και κάτι ακόμη … φίλοι μου… Όταν στη ζωή συν καιρώ και Θεώ ξυπνάς από μία κατάσταση όπου εκδικείσαι και φθονείς και κατακρίνεις, μόνο ένας είναι ικανός, να δείξει αλάνθαστα αν έχεις μετανιώσει για όσα έχεις πει και πληγώσει. Ο ΧΡΟΝΟΣ. Ο χρόνος είναι σύμμαχος μου, το μυαλό μου έχει ξεκαθαρίσει, η ψυχή μου έχει γαληνέψει, η καρδιά μου αισθάνεται αγνά για όλους, ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, βρίσκω την ισορροπία, πατάω σταθερά, ξέρω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου και πλέον ο «νέος» Ηρακλής είναι πολύ πιο ώριμος, σοφός, ρεαλιστής από πριν. Τώρα εκτιμώ ποιος άνθρωπος και με τι ΨΥΧΙΚΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ, θέλω να βρεθεί δίπλα μου. Πιο εύκολα πλέον «κόβω» τον άλλον τι άνθρωπος είναι. Μα το καλύτερο. Πιστεύω ακράδαντα ότι οι μέρες που έρχονται είναι πολύ καλύτερες. Είναι μέρες χαράς, μέρες άνοιξης, μέρες όπου διαμορφώνω τη ζωή μου με βάση τα ΘΕΛΩ μου και τις ΕΠΙΛΟΓΕΣ μου. Πιστεύω στο θέλημα του Θεού, ευθυγραμμίζομαι σε μία πορεία δυνατών μαχών και εμπειριών, έχω συγχωρέσει όσους με πλήγωσαν, ο χρόνος τις επόμενες μέρες, μήνες θα δείξει την αλλαγή αυτή, οι μέρες που έρχονται είναι καλύτερες, και το καλύτερο; ΧΡΩΣΤΑΩ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. ΤΟ ΠΕΡΣΙΝΟ ΗΤΑΝ ΕΦΙΑΛΤΗΣ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΜΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ. ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΟ ΧΘΕΣ. ΤΟ ΧΘΕΣ ΤΟ ΕΠΕΤΡΕΨΕ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ. Η ΑΔΙΚΙΑ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΟΝΕΣΑΝ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ, Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΧΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ. Η ΙΔΙΑ ΤΟΥ Η ΠΟΡΕΙΑ ΖΩΗΣ, ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ. ΤΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΕΧΕΙ. ΤΙ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΕΧΕΙ. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΔΙΝΕΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ. ΑΛΛΟΙ ΜΕΝΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ, ΑΛΛΟΙ ΞΥΠΝΑΝΕ, ΜΕΤΑΝΙΩΝΟΥΝ, ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΝ ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΤΟ ΤΩΡΑ, ΓΙΑΤΊ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΑΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝ, ΔΟΞΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΩ ΓΙΑ ΟΣΑ ΓΛΙΤΩΣΑΜΕ, ΠΟΥ ΑΠΟΦΥΓΑΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΩΣ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΙ (ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΥΤΟ, ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΛΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΠΟΝΕΣΕΙ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ). ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ … ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΥΝΤΟΜΑ, ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ Η ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ Α Γ Α Π Η Σ Ε Ι. ΑΛΛΟΙ ΜΕΝΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΡΟΧΩΡΑΝΕ. ΚΑΝΤΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΣΑΣ, ΑΥΞΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΧΑΡΕΙΤΕ ΤΗ ΖΩΗ. ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ…
Της το είπες τελικά ότι τη αγαπάς;
Δεν ήθελα να τη βρω για να της πω ότι την αγαπώ…ήθελα να τη συναντήσω για να μιλήσουμε… πρέπει να σταυρωθώ για τα λάθη και τα πάθη μου; Τι πρέπει να γίνει; Σταυρώθηκα και σταυρώνομαι για όσα έκανα και κάθε μέρα ολοένα και πλησιάζω πιο συνειδητά τον Χριστό. Αλλά μέσα από τα πάθη και τις αδυναμίες μου. Ξέρετε πόσο άσχημο είναι να την έχεις αγαπήσει, να σε νοιάζεται και μετά να βλέπεστε και να μην μιλάτε; Κι εδώ φυσικά μιλάμε για δύο πρόσωπα (εμένα κι εκείνη) που έχουμε πολύ καλές σχέσεις με τον χώρο της εκκλησίας και λέξεις όπως μετάνοια, συντριβή, δοκιμασίες, θλίψη, σταυρός, ανάσταση, εξομολόγηση, συγχωρητικότητα, μας είναι γνωστές… Θα είμαι ειλικρινής. Την αγαπώ όπως και κάθε έναν άνθρωπο. Όχι ερωτικά όμως. Δεν θέλησε να με δει, ούτε να έχουμε αλληλογραφία. Ένιωσα λες και είμαι κάποιος εγκληματίας. Αλήθεια σας λέω. Και νιώθω πολύ άσχημα φίλοι μου γιατί δοκιμάζομαι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ και αντέχω να ζω ΜΟΝΟ χάρη στην πίστη μου στο Θεό και στις προσευχές που κάνω. Δεν ξέρετε ποιος είμαι αλλά σας λέω ειλικρινά πως τώρα γνωρίζω τον Χριστό και η ταπείνωση και η συγχώρηση είναι ο δρόμος για τον παράδεισο. Γιατί δεν έχω μνησικακία, δεν έχω σημάδια εκδίκησης μέσα μου, δεν θέλω να μαλώνω, δεν θέλω να έχω εχθρούς. ΠΕΦΤΩ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΛΑΓΟΝΙΤΙΣΣΑΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΔΩΡΟ Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ κ.κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΟΤΑΝ ΣΠΟΥΔΑΖΑ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΝΟΥ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ ΚΑΙ ΛΕΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΟΥ «Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις Σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί».
Η ζωή μου πλέον είναι μαρτυρία ταπείνωσης και μετάνοιας. Πολύ δύσκολο, σαν να δέχεσαι μπουνιές στο στομάχι, επίπονος και καθημερινός αγώνας…έχω αλλάξει..δεν είμαι όπως ήμουν τώρα απλά είμαι πιο ευσυνείδητα χριστιανός, αλλά για να το πετύχω αυτό πέρασα μέσα από φωτιές και συνέχιζα να ζω ΜΟΝΟ χάρη στην επέμβαση του Θεού και τις συμβουλές του πνευματικού. Υπήρξα κι εγώ άνθρωπος που πλήγωσα, που είπα λόγια και κουβέντες που αυτή τη στιγμή δεν θέλω ούτε καν να σκέφτομαι γιατί με στεναχωρεί ότι την έβρισα και της μίλησα έτσι.
Λυπάμαι για όλα…αλλά συνεχίζω τη ζωή…
Δεν ήθελα να φτάσουμε έως εδώ, 2 ξένοι… γιατί όσα έζησα δεν ήταν απλά έντονα, ήταν αναζωογονητικά, όταν γνώρισα την Ν………… η ζωή μου άλλαξε, ζούσα πρώτα φόρα πράγματα που δεν είχα καν σκεφτεί…στη δουλειά, παντού ήμουν χαρούμενος. Της έλεγα και μου έλεγε ότι η ζωή μου βρήκε νόημα. Τώρα όσα κι αν γράφω, δεν πονάω τόσο, γιατί τελείωσε αυτό…μάλλον το τελείωσε η ίδια…και έχει περάσει 1 χρόνος…
Απλά υπάρχουν κάποια μέρη που όταν κάθε βδομάδα αναγκαστικά περνάω από εκεί, κάθε Κυριακή…και μόνο που κοιτάζω το δρομάκι δίπλα από το ποτάμι στην Πύλη…απλά τόσο γρήγορα περνάνε από το νου μου σκηνές αγάπης…
Λυπάμαι για όσα έκανα, νομίζω ότι θα το πληρώνω και φοβάμαι για το αύριο. Όμως θα αγωνιστώ για το τώρα και το αύριο, έχοντας στο νου πάντα και στην καρδιά τους λόγους του Ισαάκ του Σύρου που λέει ο ιερέας στο απόδειπνο… «δώρησαι μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν». Αν αυτό το είχα φωλιάσει στην καρδιά μου μετά από έναν απρόσμενο χωρισμό, είμαι σίγουρος πως δεν θα ήταν έτσι τα πράγματα. Δόξα τω Θεώ που κατάφερα να παλέψω και να νικήσω τον κακό μου εαυτό.
Τώρα χαίρομαι και χαμογελώ γιατί ζω τον Χριστό παντού…της εύχομαι απλά καλό δρόμο να έχει, να διδαχθεί από τα λάθη της, γιατί αλλιώς θα πονέσει και θα πονά άλλους…και φυσικά ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ! ΓΙ ΑΥΤΟ ΖΟΥΜΕ Μ Ο Ν Ο.
Χαίρομαι που είσαι καλά.
Ναι είμαι καλά…ζω τη ζωή μου ευχάριστα…ο καθένας είναι άξιος της «μοίρας» που ο ίδιος φτιάχνει…και είμαι έτοιμος να ερωτευτώ κι έχει ο Θεός….
isos kai afti ithele to idio pragma…na zi ton Xristo pantou kai mazi sou den…… isos kai afti einai kala kai na exei erotefti alon kai na zi pio efxarista tora…afta simvainoun… o Θεός sigoura exei kai gia sena…alla na kseroume kai pou na ton psaxsoume…
Χριστός Ανέστη!
Σας παρακαλώ μην γράφετε άλο γι’ αυτό το θέμα. Δεν θέλω να το φέρνω στη θύμιση μου για πολλούς λόγους. Γιατί με πόνεσε. Γιατί την πόνεσα. Και γιατί ξεκινάω μία ζωή πιο χαρούμενη, και θέλω να δώσω την ευκαιρία να με γνωρίσει μία κοπέλα που ενδιαφέρεται για μένα κι ενδιαφέρομαι κι εγώ. Σίγουρα έχει για όλους ο Θεός. Λυπάμαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Το καλό είναι σίγουρα μετά το τέλος μιας σχέσης να υπάρχει αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Δεν πειράζει όμως να δεν θέλει κάποιος. Αν ήθελε να ζει τον Χριστός όπως γράφεις άγνωστε (που καλό θα ήταν εφόσον εκφράζεις γνώμεις σαν να την ξέρεις να λες και το όνομα σου), θα αγωνιζόταν να μην χωρίζει και να δίνει πόνο σε όποιο αγόρι γνωρίζει. Και αυτό το γράφω με πόνο και όχι με μίσος πλέον. Θα προσπαθούσε να δει γιατί την αγαπάνε, ότι την εκτιμάνε, αλλά το διπρόσωπο της τελικά κάνει στην ίδια κακό. Λυπάμαι που έδωσε τόσο πόνο. Λυπάμαι που έπαιξε μαζί μου. Λυπάμαι που έπεσα τόσο χαμηλά και έτρεχα από πίσω της. Δεν μετανοιώνω όμως που την αγάπησα. ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΙΩΝΩ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΒΙΩΣΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ. ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΜΙΑ. Κι αυτό γιατί υπήρξαν αληθινά συναισθήματα εκ μέρους μου για την συγκεκριμένη στιγμή.
Τον Χριστό μου εγώ ξέρεις που τον βρίσκω; Στην αμαρτία μου. Στα δάκρυα μου. Στα λάθη μου. Στον πόνο που δίνω στους ανθρώπους. Στα δάκρυα μου. Λιγότερο στις χαρές μου. Ο Θεός έχει και για μένα. Και πέρασα από πολλές σταυρώσεις για να αναστηθεί μέσα μου η αγάπη, η ελπίδα, η αισιοδοξία… Ξέρω πως για παράδειγμα αυτή τη στιγμή από το πουθενά, μία κοπέλα ενδιαφέρεται για μένα και θέλει να γνωριστούμε, το παέι σιγά σιγά…ξέρω κατά πάσα πιθανότητα ποια είναι…μία που έχω μιλήσει μαζί της, της έδειξα ότι μου αρέσει και από εκεί βρήκε αφορμή και από μόνη της ρωταέι τώρα για μένα…κι όλα αυτά καθώς και άλλα…τα αποδίδω στο Θεό. Μόνο Εκείνος δίνει τις αφορμές στη ζωή μας και τις κατάλληλες ευκαιρίες, για να πιαστούμε από αυτές και να τις χειριστούμε αναλόγως.
Εύχομαι δε στην ίδια να ρίξει τον εγωισμό της, να ζήσει έστω και λίγο τι σημαίνει ταπείνωση, γιατί αλλιώς θα ερωτεύεται συνέχεια (χωρίς όμως να αγαπά) και θα αφήνει όπως έχει κάνει με πολλούς τον κάθε ένα…γιατί; Δεν με αφορά. Αφορά την ίδια που συνεχώς αναρωτιέται «μα γιατί δεν με καταλαβαίνει κανείς;»….
ΑΛΛΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΜΟΥ ΛΕΤΕ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ. ΕΧΩ ΑΛΛΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΩΡΑ…
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Ton Xristo Ton vriskis ston pono pou dinis stous anthropous???
Mou akougete ligo san… Rasputin… Telospanton…
You sound like a poet… on Facebook, you talk about love, but you express nothing but contempt for the girl that left you.
Good luck with your new girlfriends!! Let us know how things go with your new interest!!
A sinner
Καλό μήνα!
Δεν το εξέφρασα σωστά…εννοώ πως όταν στεναχωρώ, βρίζω, δίνω πόνο στους ανθρώπους, αργά ή γρήγορα μέσα από την πνευματική καθοδήγηση, προσευχή, φώτιση, μετανιώνω πικρά για τις κουβέντες μου, τον πόνο που έδωσα, κι εκεί συναντώ τον Χριστό που δίδαξε «μάθετε απ’ εμού ότι πράος και ταπεινός ειμί» (αν το θυμάμαι ακριβώς όπως το είπε…). Έχω ένα μεγάλο κακό, ανάμεσα στα υπόλοιπα. Μπορώ να ξεφύγω από την μνησικακία για παράδειγμα, αλλά στην ουσία αυτό να υποβόσκει μέσα μου και να μην έχει εξαληφθεί τελείως ή να εκφράζεται με μειωμένη ένταση απ’ ότι πριν. Μπορεί να βρίσω κάποιον, να το μετανοιώσω, να ζητήσω συγγνώμη, αλλά να το ξανακάνω αυτό το λάθος. Πώς να ξεφύγω απ’ αυτό το αδιέξοδο; Όταν δίνω πόνο σε κάποιον, μετά βιώνω αυτό που αφήνει ο πόνος. Και καλά να το αφήνει σε μένα. Το αξίζω. Ο άλλος τι φταίει; Προσπαθώ και αγωνίζομαι να βελτιώνομαι σε αυτό, γιατί δεν στοιχίζει μόνο σε μένα, αλλά και σε ανθρώπους που με αγαπάνε…
Τώρα… μιλάω για αγάπη μου λες. Τι είναι προτιμότερο; Να μιλάς για αγάπη ή να ζεις την αγάπη; Εγώ χαίρομαι όταν μιλάω για αγάπη, γιατί πρώτα βλέπω τον Χριστό που είναι αγάπη. Αλλά εκεί που σκοντάφτω, είναι η αγάπη προς εκείνη που με πόνεσε για αν είμαι συγκεκριμένος. Έχω κι εγώ πολλά αναπάντητα ερωτήματα μέσα μου, τα συζητώ με τον πνευματικό μου ο οποίος είναι ΑΓΙΟΣ άνθρωπος και δεν κακολογεί κανέναν και ΠΟΤΕ. Αυτό κάπου με νευριάζει γιατί θα ήθελα μία επιβεβαίωση, μία δικαίωση, αλλά δικαίωση και επιβεβαίωση ζητά ο εγωιστής άνθρωπος, κι εγώ δυστυχώς απ’ ότι βλέπω έχω αυξήσει τον εγωισμό μου εδώ κι 1 χρόνο. Μου λες ότι εκφράζω περιφρόνηση στην πρώην κοπέλα μου. Έχεις δίκιο. Αλλά φίλε μου ή φίλη μου, δεν θυμάμαι να με αγάπησε. Αυτό είναι αρκετό. Δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο. Όμως εγώ φταίω. Εκείνη τη δουλειά της έκανε. Εγώ φταίω που παρέμενα στη σχέση. Για ένα διάστημα πίστεψα ότι μπορούσαμε ξανά. Όμως ήταν μία επιπολαιότητα. Τώρα βλέπω καθαρά. Δεν έχω πολλές φιλενάδες, γατί μου γράφεις «Good luck with your new girlfriends!!»; Είμαι ελεύθερος προς το παρών… όμως προχωράω καλά… και όταν ενδιαφέρεται μία κοπέλα για σένα και ρωτά να μάθει, σίγουρα εκεί χαίρεσαι. Απλά θα δείξει ο χρόνος… Σ’ ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου πάντως… Το όνομα σου ποιο είναι; Αν μπορείς να μου πεις…
Ένας επίσης πολύ αμαρτωλός που πλέον ελέγχεται από τη συνείδηση του πολύ πιο αυστηρά και ρεαλιστικά….
i have a SAINT pnevmatiko as well. His love is like no other that i have ever lived. His presence is light, his words gentle, and his heart is like a small child that knows God personally and guides each and every person with understanding, patience, wisdom and theia xari.
the last comment of yours was really nice to read. you sounded more sincere and your thoughts were expressed in a more organized manner.
i do not understand what you mean when you say Εκείνη τη δουλειά της έκανε. did you give her something she could not find in another man? as a woman let me inform you that there is not a woman in this world young or old, ugly or beautiful, smart or dumb, tall or short, good or bad that can not find lots and lots of men gia na kanei ti douleia tis. if this is the type of girl she is. what specifically (if i may ask) did she get from you?
i wish you well
my name is Savannah
A sinner (who also is being judged by her conscience)
Hrakli
signomi pou sou ksanagrafo, alla niotho oti prepei na simpliroso kati apo to teleftaio mou comment.
eimai mia ginaika 79 xronon me efta paidia kai efta egonia. tixaia diavasa stin selida afti tin istoria sou kai mou thimises ena apo ta paidia mou pou tou etixe to idio pragma. thelo na sou po oti sigoura den mporo na ksero an isoun i megaliteri tis agapi, alla sigoura itane enas agonas gia sena. afto pou exo mathi apo ti zoi kai to pio simantiko einai ironically kati pou exo mathi tora stin toso proxorimeni ilikia mou kai oxi sta niata mou. oti i zoi einai enas agonas kai tora toso arga sti zoi mou arxizo kai mathaino ti pragmatika esti theos. prosopika to diko mou provima sti zoi mou itan kai einai (akoma to palevo) i katakrisi, pou ematha oti einai oti xeirotero, pou ego to eixa gia tipota to vari. mou akougesai kalo paidi. astin kopela na pai stin efxi. sigoura tha exi ki afti to diko tis agona. katalaveno apo ta logia sou oti exis vathi pnevmatiko ipovathro. work with that. afti einai i efxi mou gia sena pedi mou.
Savannah
Μήπως τελικά η πρόταση της Αγίας Γραφής του να παντρευόμαστε πρωτού έχουμε ερωτικές σχέσεις με τη/το σύντροφο βοηθάει και στο να μη πάθουμε ζημιά από εγκατάλειψη? Θα ήθελα απλά από περιέργεια να ήξερα αν την εφαρμόζει κανείς εκεί έξω (όπως και τις υπόλοιπες προτροπές)… Κατά τα άλλα είμαστε χριστιανοί…
Ελπίζω η ΑΣΘΕΝΗΣ που πόσταρε κάποτε σε αυτό το ισρτολόγιο να είναι καλά γιατί δεν ακούγεται…
Φαίνεται ότι λίγοι έχουν τα κότσια να μιλάνε ανοιχτά κι επώνυμα εδώ μέσα… οι άλλοι υπογράφουν ως απλά αμαρτωλοί…
Ah… and they speak english sometimes…
Καλά πάμε……….
Υπεροχες οι ομιλιες σας Πατερ Ανδρεα.
Χρειαζομαστε και καυτες κατα του οικουμενισμου. Μην φοβαστε δεν πεφτουμε σε κατακριση προσωπων. Η συμπραξη ομως με τους Αιρετικους ειναι προδοσια κατα του Χριστου.
Ξερω πολυ καλα τι λεω γιατι εμεις εδω στην Ευρωπη τα ζουμε. Εσεις οι αξιοι λειτουργοι του Χριστου, θα τρομαζατε αν βλεπατε πως μας εχουν ξεπουλησει εδω στον Παπα και στους προτεσταντες. Καποτε υπηρχε ο Μαρκος ο Ευγενικος ο Μεγας Φωτιος ο Γρηγοριος ο Παλαμας. Τους ξεχασαμε; Εδω δεν θελουν να μιλαμε γι αυτους. Εγω ημουν στην πλανη αυτη μεσα και δεν ξαναπεφτω. Χρειαζομαστε την Φωνη σας Πατερ Ανδρεα και αλλων. Εχουμε καταθεσει τα οπλα και τωρα παραδιδουμε για δευτερη φορα την Πολη…
Απο την λανθασμενη ταπεινωση πεφτουμε στην πλανη!!!
Δεν φτανει ενας Πειραιως Σεραφειμ και ενας Λεμεσου Αθανασιος. Αν τους αφησουμε μονους τους καηκαμε.
Αλεξανδρος Βερολινο.
Αγαπητε Ηρακλη,
περι μνησικακιας και επαναληψης της αμαρτιας, μεσω λογισμων κλπ:
αν δεν εχεις καποιον καλο πνευματικο, ψαξε βρες!
Αν αγαπαει τον Χριστο, θα σε ακουσει προσεκτικα και θα ανεβει και ο ιδιος. Εχει την χαρη της Ιερωσυνης. Εμεις λειτουργουμε μεσω του Κυριου και για τους κληρικους χωρις να το καταλαβαινουμε. Ενας καλος πνευματικος ειναι και πραος αλλα και σκληρος.
Πρεπει ομως να δει τα μετρα μας. Διαφορετικα τυφλη υπακοη οδηγει μονον σε καταστροφη και δικη μας και ενος απειρου πνευματικου. Σημερα υπαρχει και η μοδα να κανουμε υπακοη! Σε ποιον οταν ο ιδιος δεν εχει κανει ποτε του υπακοη σε αξιο γεροντα; Βλακειες λεμε, η ζηταμε τον μπελα μας;
Τον Χριστο ψαχνουμε και την αγαπη του, οχι φανφαρες των σαλονιων και της ακαδημαικης θεολογιας!!!
Τα θεματα τα συζηταμε μονον μαζι του, με εμπειρο πνευματικο, για το τι να κανουμε και οχι με 100 αλλους πατερες, γιατι αφαιρειται η χαρη απ τους υπολοιπους και τα κανουμε ολοι μαζι σαλατα.
Το πρωτο που θα μας πει ενας καλος πνευματικος μετραει. Τα αλλα αν συνεχισουμε την συζητηση δεν ειναι του Θεου, αλλα του εγωισμου μας και της πανης και καλα ψυχολογιας.
Καλο ειναι πριν αποφανθει ο πνευματικος μας για το τι θα κανουμε, να του πουμε να μας δωσει την πορεια, η μαλλον την προταση, αφου θα του αναλυσουμε καλα την κατασταση και θα του πουμε τωρα σας ακουω.
Πρεπει να ειμαστε καλοι ακροατες. Εμεις οι Ελληνες εχουμε καποιο προβλημα σε αυτην την περιπτωση.
Ακουμε και καποιες ομιλιες πολλες φορες μετα απο απλη καλη καρδιακη προσευχη. Αν δεν εχουμε πειρα πνευματικη, τα πολλα λογια και αναγνωσματα προσευχων ειναι φτωχια.
Οχι με το ζορι προσευχη.
Π.Χ. » Φωτισον μου το σκοτος Κυριε. Δεν σε γνωριζω. Βοθηθησε με Παναγια μου και ολοι οι Αγιοι, γιατι στην ουσια δεν ειμαι αξιος να μιλησω στον Χριστο. Θελω μονον να τον αγαπησω, ετσι οπως το θελει Αυτος μονον. Δεν ξερω την λυση στο προβλημα που νομιζω οτι εχω. Ελεος και Δοξα Σοι Κυριε»
Αν αγαπησουμε καποιον ψαλμο η προσευχη για τον Χριστο η την Παναγια τελεια.
Ναναι απο την καρδια μονο.
Οσον αφορα τους λογισμους παλαιων αμαρτιων, θα υπαρχουν παντα, μεσω της προσευχης, γιατι απλα η προσευχη, μας δειχνει το τι πληγες, η μαλλον αποτυπωματα εχουν αφησει ολες οι αμαρτιες, παλιες αλλα και τωρινες, στην ψυχη μας.
Ειναι και ο χωρος που ζουμε η παραμενουμε, ειναι και ο τροπος να περασουμε στην πραγματικη ταπεινωση, για να μην νομησουμε οτι κατι πετυχαμε. Μονον ο Θεος μας δινει την δυναμη, μονον σε μας τους Ορθοδοξους εννοειται, γιατι εχουμε την Χαρη και την Δωρεα του Αγιου Πνευματος, ασχετα με το πως πιστευουμε.
Μονον οι μοναχοι αναφερουν τους λογισμους τους, στον γεροντα τους.
Εμεις οχι. Δεν εχουμε τετοια μετρα η ασκηση. Οταν ερχονται οι λογισμοι τους ριχνουμε ασταματητα την ευχη και λεμε μεσα μας, Κυριε βουηθησε με με τον οποιοδηποτε τροπο να μην τους εχω.
Η σωματικη ασκηση, κατι που να μας αρεσει πολυ, χωρις να μας βγαχει τον εγωισμο,ας ειναι και σπορ, οχι για επιδειξη, βοηθαει πολυ. Θελει σωματικη καταπονηση.
Η καλη παρεα, να πεις κανενα αστειο π.χ. χωρις να πεσεις σε κατακριση.
Οσο σκεφτομαι οτι ειμαι αμαρτωλος ειμαι αμαρτωλος ειμαι αμαρτωλος, εχω λογισμους εχω λογισμους,
ειναι οπλα του πονηρου να μας ριξει στην θλιψη.
Γι αυτο μην το παιζουμε σαν χριστιανοι και καλα ταπεινοι,
γιατι θα φαμε τα μουτρα μας.
Μας ταπεινωνει η ζωη καλυτερα.
Για τους λογισμους μας δεν μιλαμε με αλλους, ουτε και με τους καλυτερους μας φιλους.
Με αγαπη εν Κυριω και να σε βοηθησει οι Παναγια και ολοι οι Αγιοι μας.
Ενας που θελει να αγαπησει τον Χριστο.
Savannah
γεια σου!
Με ρωτάς σε κάποιο σημείο, τι μου πήρε; Λυπάμαι που θα το πω αν και 28 ετών νέο παιδί…όνειρα, ελπίδες και γέλιο. Λυπάμαι πολύ που το λέω. Τί της έδωσα; Αυτά που μπορούσα με βάση τις δυνατότητες μου. Για μένα μετράει ότι της έδωσα χαρά, νόημα στη ζωή της όπως έλεγε, χαμόγελο και πάντα της έλεγα το «ευαγγέλιο» μου: Ήρθα στη ζωή σου για να σου δώσω αγάπη. Όμως δεν γνώριζα την τραγική εξέλιξη. Τι εννοώ; Της έδωσα και πόνο, πολύ πόνο, την κακολόγησα, την κατέκρινα. Και διαπίστωσα πως όσο μεγαλώνω, τόσο λυπάμαι, γιατί ολοένα και περισσότερες αμαρτίες κάνω.
Δεν περίμενα εγώ που την αγάπησα, να της φερθώ έτσι μετά. Όχι…δεν είναι αγάπη επειδή τελειώνει μία σχέση να συμπεριφέρομαι έτσι. Γκρέμισα ότι έχτισα με πόθο, αγάπη και ενδιαφέρον για την κοπέλα αυτή. Πόσο εύκολα είναι εκεί που βιώνεις κι εκφράζεις αγνά και ειλικρινή συναισθήματα, στη συνέχεια να αναιρείς τον ίδιο σου τον εαυτό, με πράξεις κι ενέργειες εντελώς αντίθετες από αυτό που της έλεγα, από αυτό που της πρόσφερα. Την αγάπη. Μία λέξη ιερή. Όμως για μένα επειδή αγάπη είναι ο ίδιος ο Θεός, θα αποφεύγω από εδώ και πέρα να εκφράζω αυθόρμητα και παρορμητικά (ένα από τα ηλίθια αρνητικά του εαυτού μου που παλεύω να μειώσω και σιγά σιγά το πετυχαίνω, αλλά πολύ δύσκολα και με το διάβα του χρόνου), την αγάπη ως λέξη. Είναι προτιμότερο να δείχνεις αγάπη. Εκείνη όμως δεν το είπε, δεν το έδειξε. Βέβαια κέρδισα κάποια στοιχεία. Υπομονή, υπακοή, υποχώρηση. Μόνο που στο τέλος μου βγήκαν αρνητικά. Ξέδωσα. Την τελευταία μέρα, σαν να έβγαλα από μέσα μου μία δυνατή ανάσα, μία δυνατή φωνή για όσα τράβηξα χωρίς ανταπόκριση, ένα δυνατό και μύχιο «ΑΜΑΝ».
Όταν λέω τη δουλειά της έκανε εννοώ, πως κάθε της προαίρεση, σκέψη και ενέργεια κινείται με βασικό σκοπό να βρει έναν γαμπρό που θα την κάνει ευτυχισμένη και θα της δώσει όσα δεν μπόρεσε να ζήσει και στερήθηκε. Μόνο που αυτή η στέρηση βγαίνει με εγωιστικό, άκρως εγωιστικό θα έλεγα τρόπο και όχι ως ευγνωμοσύνη προς το Θεό που γνώρισε κάποιον που την αγαπά όπως είναι χωρίς να την ενδιαφέρουν κάποια γεγονότα και καταστάσεις μέσα στην οικογένεια… Την δουλειά της έκανε, κινούταν με βάση όσα της έλεγε η μάνα της. Εγώ τι έκανα; Τυφλός. Σε πολλά αν και τα καταλάβαινα, ήθελα να είμαι παρόλα αυτά μαζί της. Μόνο που δεν βοηθούσε τον εαυτό της κι εγώ όσο προσπαθούσα να υποχωρώ, έπεφτα μπροστά στο τοίχος το πελώριο του εγωισμού, καθώς η ίδια θυμάμαι με πολύ ύφος και με ψηλά το κεφάλι να μου λέει «ναι είμαι εγωίστρια». Κι εγώ είμαι πολύ, όμως όταν είσαι σε μία σχέση το να ζεις για τον άλλον, σημαίνει μείωση αυτού του μεγάλου εωσφορικού πάθους, του εγωισμού. Δεν ήμουν η μεγαλύτερη της αγάπη. Όχι…αυτό φαινόταν, εκτός κι αν ήθελε να δώσει πολλά, να πει πολλά, αλλά δεν μπορούσε, γιατί έχει περάσει πολλά η κοπέλα…
Κοίτα Savannah… σε τέτοιες περιπτώσεις 2 συμβαίνουν. 1) Ή θα είσαι ήρεμος μετά το τέλος μίας σχέσης και παρά το ότι η άλλη δεν σου φέρθηκε καλά, εσύ δεν θα την κατηγορείς και κατακρίνεις, αλλά θα δείχνεις πνεύμα αγάπης και αγαλλίασης στην ψυχή σου και όχι ταραχής και εκδικητικότητας ή 2) θα εκδικείσαι, θα κατακρίνεις, θα κακολογείς και θα μαυρίζεις την ψυχή σου και τότε θα αναιρείς τον ίδιο σου τον εαυτό που πριν έλεγε πως την αγαπά και την νοιάζεται. Με άλλα λόγια το χριστιανικό είναι ακόμη και όταν αδικείσαι είτε σε μία σχέση, είτε στο χώρο εργασίας, είτε στη φιλική σχέση με τον φίλο ή την φίλη σου, να κάνεις την κρίση αυτή ευκαιρία και μόνο όταν την κάνεις ευκαιρία … μόνο τότε γίνεσαι χριστοφόρος και πράττεις τους λόγους του Θεανθρώπου και γίνεσαι μιμητής της ίδιας Του της ζωής.
Η σχέση αυτή ήταν ένας αγώνας. Μετά πέρασα πολύ δύσκολα. Δεν θέλω όμως να αναφερθώ στο δυσκολότερο αυτό κομμάτι της ζωής μου. Ναι την αφήνω ήσυχη, την άφησα ήσυχη εδώ και καιρό. Ξέρω πολύ καλά τον αγώνα της. Ξέρω πολύ καλά πως νιώθει και πως έχει περάσει. ΑΛΗΘΕΙΑ την καταλαβαίνω, κι ας δείχνει με τον εγωισμό της ότι περνάει καλά. Είναι πολύ δυστυχισμένο κορίτσι. Κρίμα… αλλά αν της έλεγα τώρα κάτι ένα θα της έλεγα: Έχει τη δύναμη να σταθεί στα πόδια της, να κάνει την κρίση ευκαιρία, όμορφη κοπέλα είναι, έχει και καλά στοιχεία σίγουρα, αλλά θα πρέπει να πολεμήσει πολύ τον εγωισμό της. Αυτός την καταστρέφει και μάλιστα και ο εγωισμός που της δημιουργεί το σπίτι από κόμπλεξ…». Έχει πολύ μεγάλο αγώνα σίγουρα η ίδια. Και είναι σε πολύ πιο δυσκολότερη ψυχολογικά θέση από μένα, διότι δεν είναι και λίγο να πας να δημιουργήσεις τη ζωή σου και να αποτυγχάνεις να ζήσεις με τον άνθρωπο που θες. Κι αυτό της συνέβη 3 με 4 φορές. Οπότε έχει πολύ δύσκολο αγώνα να διεξάγει. Και να πω και κάτι. Δεν την κατηγορά σε όσα γράφω. Κάποια μπορεί να μην αρέσουν, αλλά είναι η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα δεν είναι υποκειμενική. Η πραγματικότητα είναι υποκειμενική για τους εγωιστές. Για εκείνους που σταυρώνουν τον εαυτό τους πρώτα και αναγνωρίζουν τα λάθη, τα πάθη και τις αδυναμίες τους, η πραγματικότητα είναι αντικειμενική.
Γράφεις ότι έχω βαθύ πνευματικό υπόβαθρο. Δεν έχω όμως την πνευματικότητα που θα ήθελα. Αναγνωρίζω που σφάλλω, τα λάθη όμως δεν βελτιώνομαι πάντα κι αυτό με προβληματίζει. Όμως όταν σφάλλω και πονάω για τα λάθη μου, μόνο τότε δακρύζω έστω και αργά. Και κάτι που με χαροποιεί…ξέρεις τελευταία μου συνέβη κάτι, ξέσπασα, μίλησα σε κάποιους πολύ…άσχημα και ένιωσα ο τελευταίος όλων. Το έχω ξανακάνει. Όμως ήταν τόσο ισχυρό αυτό το χτύπημα για μένα (κανείς δεν με εκδικήθηκε), εγώ απλά διδάχθηκα από τον εγωισμό μου και την άσχημη γλώσσα μου και από τότε έχω βελτιωθεί και μιλάω καλύτερα, δεν νευριάζω και μόνο όταν έκλαψα και ζήτησα συγγνώμη, μόνο τότε γαλήνεψα και ένιωσα ότι μπήκε ο Χριστός μέσα μου που είχα διώξει με τις πράξεις μου. Σ’ ευχαριστώ για την ευχή σου. Θα προσπαθώ να εργάζομαι πάνω στην υπομονή, τις καλές σκέψεις και κυρίως στην κατανόηση της συμπεριφοράς εκείνου κι εκείνων που με αδικούν, χωρίς να τους κακολογώ και κατακρίνω. Δεν είναι εύκολο όμως. Απαιτεί απάθεια χριστιανική (όχι στωική), που μπορώ να την αποκτήσω μέσα από πολλά χτυπήματα, αγώνα, προσευχή και παράκληση στον Θεάνθρωπο για διαρκή φωτισμό.
Και κάτι τελευταίο. Όσα έγραψα, δεν κάθισα να «φάω» τις ώρες για να δείξω κάτι…τα πιστεύω και το βασικότερο; Απόψε έγραψε η καρδιά μου, όπως πάντα…. Να είσαι καλά κι εσύ Savannah. Εύχομαι κάποια στιγμή να ζήσω στο φως…έχω κουραστεί να ζω τη ζωή όπως τη ζω τώρα. Έχω αλλάξει πολύ. Θέλω πολύ να ζήσω κάποιες χαρές. Αλλά από τη φύση μου είμαι απαισιόδοξος. Και πολλές φορές άκρα απαισιόδοξος. Θέλω η ψυχή μου κάποια στιγμή να γεμίσει φως και να ζήσω όμορφα… Αν ο Θεός θέλει θα το κάνει. Αν όχι δεν θα το κάνει. Εγώ απλά το εκφράζω, το πιστεύω, το θέλω, όσο τίποτε άλλο αυτή τη στιγμή στον κόσμο…
Καλό βράδυ!
ΠΡΟΣ ΖΗΤΩΝ ΣΕ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ:
Ο πνευματικός που έχω είναι άγιος άνθρωπος, κάτι που ομολογεί όλη η κοινωνία…τον έχω από το Γυμνάσιο και αν δεν ήταν ο συγκεκριμένος, θα είχα φάει τα μούτρα μου. Δεν τον αλλάζω. Και τώρα αγώνας…
irakli
kapou grafeis gia ton eauto sou oti «Δεν έχω όμως την πνευματικότητα που θα ήθελα.»
isos afto ta leei ola…
efxomai oti kalitero exei Ο ΘΕΟΣ na tis dosi kai i efxi tis Παναγίας να την ακολουθεί παντού.
stin teliki analisi i agapi ΤΟΥ ΘΕΟΥ gia afti tin kopela einai pou metraei. emeis oi anthropoi exoume distixos kai egoismo. isos na einai o egoismos sou pou milaei kai oxi i kardia sou.
thelo na sou po kai kati allo, signomi irakli alla den mas endiaferei i prosopiki zoi tis kopelas. gia fantasou na ta diavaze auta ta pragmata pou les gia aftin.
krima…
an egrafe i kopela isos tha eixa alla na mas pei…
agonas agonas agonas gia olous mas irakli
Ο ΘΕΟΣ na mas kathodigei kai na mas gemizei olous me tin agapi tou.
savanah
Θέλει μεγάλα κότσια να παραδεχτείς την πνευματική σου κατάσταση savanah! Και ναι…τολμώ να πω πως μπορούσα και μπορώ ακόμη και τώρα να το παλέψω ώστε να αποκτήσω την χριστιανική απάθεια στο ζήτημα αυτό…δεν έχει δηλ. πως μου συμπεριφέρθηκε, σημασία έχει εγώ να μην την κακολογώ και κατακρίνω… ναι έτσι είναι…όμως δεν είναι καραμελίτσα να την καταπιείς και να γιατρευτείς αμέσως…απλά εκεί πέφτεις σηκώνεσαι κ.τ.λ….μιλάει ο εγωισμός μου, αλλά και η πονεμένη καρδιά.
Δεν πονάει μόνο εκείνη. Αυτούς τους μήνες που ήμαστε μαζί πονούσα, πονούσα, πονούσα. Εύκολα είναι να μιλάς για εκείνη σαν να την ξέρεις….όμως δεν είσαι και δεν ήσουν στη θέση μου για να ζήσεις καταστάσεις που δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να αναφέρω εδώ μέσα.-
Εμένα δεν με ενδιαφέρει πλέον η προσωπική της ζωή, γιατί δεν την έχω κάτι πλέον για να πω ότι μ΄ ενδιαφέρει… τώρα…κοίτα να δεις…απ’ όσο ξέρω έχει δει κάποια πράγματα στο internet, αλλά δεν λέω είναι αυτή η τάδε…επίθετο τάδε…κ.τ.λ. Έχω κάθε δικαίωμα όπως όλοι γράφουν κάποια πράγματα στα site, να γράφω κι εγώ…δεν λέω όμως είναι αυτή…που το επίθετο της είναι αυτό…
Όμως ξέρω πως και να μην ξέρει κανείς ποια είναι, σίγουρα κάποια πράγματα που έχω γράψει είναι σκληρά. Και να μην την ξέρει κανείς, αν τα διαβάσει ή αν τα έχει διαβάσει, σίγουρα έχει πονέσει. Έκανα ένα σφάλμα. Δεν έκανα την κρίση ευκαιρία. Έγινα όμοιος της με την συμπεριφορά μου μετά το χωρισμό και απλά κατρακύλησα μαζί της. Όμως το έχω ξαναπεί, το έχω εξομολογηθεί κι έχω μετανιώσει πολύ, τόσο που έχω κλάψει πολύ για τη συμπεριφορά μου. Ποτέ δεν ήμουν έτσι. Έγινα κακός, έγινε έτσι, έγινα αλλιώς. Δεν αρκεί όμως μία συγγνώμη, μία εξομολόγηση. Μόνο ο Θεός κι εγώ ξέρουμε πόσο έχω πονέσει που έβγαλα κάποια πράγματα οικογενειακά της στη φόρα. Μην νομίζεις όμως ότι δεν πληρώνω γι’ αυτό. Πληρώνω πιστεύω. Όμως πολλές φορές πονάω που μίλησα έτσι. Να πω και μία ΑΛΗΘΕΙΑ; Έτσι είναι τα πράγματα για εκείνη. Εγώ απλά δεν έπρεπε να γράψω κάποια πράγματα που θα την πονέσουν. Το χριστιανικό είναι ότι κι αν σου κάνουν, εσύ να μην ανταποδίδεις. Εγώ ανταπέδωσα. Κι αυτό το έκανα πρώτη φορά στη ζωή μου στα 28 μου.
Λυπάμαι που μίλησα έτσι για εκείνη που κάποτε…αγάπησα. Αν μιλούσε η ίδια, δεν θα είχε να πει τίποτε. Γιατί δυστυχώς η κοπέλα είναι αισθηματικά ανάπηρη. Να πω ψέματα; Και κάτι ακόμη…Έχει δικαίωμα να τυρρανάει τον εαυτό της. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ, ΜΑ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ, ΑΓΝΑ ΚΑΙ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΟΣΩΝ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΑΓΑΠΗΣΕΙ. ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ 1 ΚΑΙ 2 ΚΑΙ 3 ΦΟΡΕΣ. ΕΓΙΝΕ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ… ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο Λ Ο Ι ΟΣΟΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΣΤΡΑΒΟΙ ΚΑΙ ΚΑΚΟΙ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΟΠΩΣ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ ΔΕΞΙΑ ΚΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. ΕΛΕΟΣ.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όμως savannah τα «βάζεις» μαζί μου. Εκτός κι αν τη γνωρίζεις…
Έτσι λοιπόν αν έγραφε η κοπέλα, δεν θα είχε άλλα να μας πει. Απλά θα είχε να πει ΜΟΝΟ που την κατέκρινα και που την κακολόγησα όταν πληγώθηκα. Αλλά πάλι πολλοί ενεργούν έτσι μετά από ένα χωρισμό, όταν τους πνίγει το παράπονο και νιώθουν αδικημένοι. Έχει δίκιο για όσα έγιναν για μετά τη σχέση. Για το μέσα στη σχέση…δεν τολμά να το αγγίξει, θα την κάψει, μάλλον την έχει ήδη κάψει…
Και κάτι ακόμη…τι να τα διαβάσει…μα δεν μ΄ ενδιαφέρει και δεν νομίζω να έχω γράψει τελευταία για εκείνη άσχημα…εκτός κι αν κάνω λάθος…έχει περάσει 1 χρόνος και 3 μήνες…ακόμη θα γράφω για εκείνη; Ειλικρινά να είναι καλά να ρίξει τον εγωισμό της για τον οποίον χαιρόταν και καμάρωνε με ύφος, μα το ΈΖΗΣΑ….ΤΟ ΈΖΗΣΑ…χαιρόταν όταν έλεγε «ναι έχω εγωισμό»… και η Παναγιά να την φωτίζει…είναι κρίμα το παρελθόν της να την ακολουθεί…ας τη φωτίσει η Παναγιά ώστε να μπορέσει να δει με τα μάτια της ψυχής…της καρδιάς…της αγάπης…
Αλλά με όλο το σεβασμό (αν και πρέπει να σου μιλάω στον πληθυντικό λόγω της ηλικίας σου και από σεβασμό), γιατί σαν αν παίρνεις το μέρος της; Δεν είπα να υποστηρίξεις εμένα. Η συνείδηση μετράει για τον καθένα. Αν με υποστηρίζουν όλοι και η συνείδηση μου με ελέγχει και μου «λέει», «ε…. Ηρακλή που πας; Τι κάνεις; Γιατί μίλησες έτσι; Γιατί ξεγελάς τους άλλους;», τότε εγώ μπορώ να ησυχάσω; Εγώ προσωπικά όχι.
Ξέρω που έφταιξα. Ξέρω πότε αμάρτησα. Ξέρω πως όσο μεγαλώνω αμαρτάνω όλο και πιο πολύ και ανησυχώ και θέλω να βελτιώνομαι … Ξέρω τα λάθη μου μέσα στη σχέση. Τις ανωριμότητες μου, τις επιπολαιότητες μου. Ξέρω πως μίλησα άσχημα. Τόσο που κάποιες φορές «σκότωσα» τον ψυχικό της κόσμο που σίγουρα θέλει να βρει γιατρειά. Ξέρω πολύ καλά πως η κοπέλα αυτή έχει ανάγκη από πολύ αγάπη, ή μάλλον απλά από αγάπη. Έχει ανάγκη την αγάπη. Της λείπει η αγάπη. Και ξέρω πολύ μα πάρα πολύ καλά, πως το κορίτσι αυτό δεν φταίει εξολοκλήρου γι΄ αυτό που είναι και για κάποιες συμπεριφορές της. Απλά πιστεύω πως δεν της λείπει κάτι και θα μπορούσε να κάνει αυτή την κρίση της ζωής της, πολύ μεγάλη ευκαιρία. Όμως έχει περάσει πολύ δύσκολα και τα βιώματα που σε ακολουθούν από μικρή ηλικία, καθορίζουν κατά πολύ τη ζωή σου. Αλλά δεν την καταδικάζουν. Είναι ελεύθερη να στηριχτεί στα πόδια της, να διορθώσει πολλά (ας διορθώσει όλα όσα πλήγωσαν όσους την αγάπησαν, αλλά ας αφήσω τους άλλους…ας διορθώσει αυτό που χαιρόταν να το λέει «ναι έχω εγωισμό»…), αλλά επειδή εδώ μέσα στο site δεν νομίζω να κάθεται να γράφει κάποιος που δεν έχει δίκιο τόσα πολλά (συνήθως …συνήθως λέω…γράφει αυτός που έχει αδικηθεί και θέλει να τα βγάλει από μέσα του…), σκέψου savannah ότι έχω περάσει πολύ δύσκολα και συνεχίζω να περνάω ακόμη πιο δύσκολα που σχεδόν όλοι δεν το γνωρίζουν τι….περνάω…και φυσικά το ξέρουν 2 με 3 άτομα μόνο.
Εκείνο που με κρατάει είναι η δουλειά μου…οι δραστηριότητες μου…2 με 3 καλοί φίλοι και φίλες…κατά τα άλλα αν με γνωρίσεις και δεις μόνο τα μάτια μου, θα καταλάβεις τι έχω περάσει. Όταν σου μιλάω σε κοιτάω στα μάτια… ποτέ δεν λένε ψέματα, έτσι πιστεύω… Είναι αυτό που είπε για μένα μία κοπέλα που γνώρισα πέρυσι το καλοκαίρι: «φαίνεσαι καλό παιδί, αλλά τα μάτια σου δείχνουν ότι έχεις περάσει πολύ δύσκολα…»… εμένα με ρώτησε η ίδια μετά το τέλος … πως ήμουν…;
Έφτασα πολύ κάτω, πιο κάτω είναι η ανυπαρξία, την σκέφτηκα, αλλά δεν την άγγιξα…Δόξα τω Θεώ…
Συγγνώμη αν κάπου στα όσα έγραψα ήμουν απότομος, απλά δεν μου αρέσει να γράφω γι΄ αυτό το θέμα. Καταλαβαίνεις…. Τα μάτια μου….τα μάτια μου…
Δόξα τω Θεώ…κι ένα ευχάριστο…με προσέλαβαν αριστερό ψάλτη στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνας Τρικάλων, αν κι έχω μόνο 1 χρόνο και 3 μήνες που ξεκίνησα να ψάλλω … ο πιο νεός ψάλτης στην πόλη μου!
Δόξα τω Θεώ!
Συγχαρητήρια για το site…
Έχω διαβάσει όσα γράφουν εδώ μέσα…η ζωή εντάξει και χαρές έχει και λύπες, αλλά κι εγώ με τη σιερά μου πιστεύω ότι οι λύπες και είναι περισσότερες και χαλάνε την όλη εικόνα της ζωής…δυστυχώς…και οι λέξεις «κουράγιο» και «υπομονή», σαφώς και δεν αναπαύουν την ψυχή μας…τι να πω….
Της έγραψα ότι με έχει διαλύσει. Ότι δεν μπορώ να πετάξω. Ότι τα λάθη μου και τα πάθη μου δεν διαγράφουν αυτό που είμαι. Και ότι όλοι κάνουμε λάθη. Της ζήτησα να μην μου απαντήσει, γιατί πόσο κάτω να φτάσω; Της έγραψα να της πάνε όλα καλά. Κι όσα της έγραψα είναι αλήθεια. Ποτέ δεν θα ευχόμουν σε κανέναν να του πάνε όλα στραβά. Ποτέ. Αλήθεια. Μα το καλό επιδιώκουμε στη ζωή. Άσχετα αν σφάλλουμε. Δεν είναι ηθικό να ζητάς από τον άλλον να τιμωρηθεί. Ξέρετε γιατί; Γιατί πρώτος θα έπρεπε να τιμωρηθώ εγώ για τα λάθη μου, τα πάθη μου και τις αμαρτίες μου. Αυτό το καλοκαίρι θα είναι απρόβλεπτο. Το σίγουρο πάντως είναι πως δεν θα κάνω διακοπές στο εξοχικό μου, 4 km από την πόλη της. Γιατί; Χμ……………. αν την δω δεν θα το αντέξω. Θα είναι σαν να κλαίω μέσα μου αιώνια… δεν θέλω να την δω…όχι ότι την σιχαίνομαι. Δεν θα το αντέξω απλά….τα μέρη που πηγαίναμε, που ήμαστε μαζί, που σχεδιάζαμε, που ονειρευόμασταν, είναι τα μέρη εκεί στην πόλη της, στο χωριό μου όπου έμενα το καλοκαίρι. Τώρα όμως δεν θα πάω. Δεν το αντέχω να την δω, δεν το αντέχω να μυρίζω τον αέρα που στο φύσημα του μεθούσαμε τα όνειρα μας, που στο άγγιγμα των λουλουδιών τα χείλη μας έτρεχαν «ροδόνερο»….όπως έτρεχαν τα όνειρα μας…. Δεν ντρέπομαι για όσα της έγραψα για 2η φορά αν και είμαστε πλέον χώρια 16 μήνες τώρα. Ποτέ δεν ντράπηκα στη ζωή μου για όσα ένιωσα. Όχι, ποτέ…ξέρετε γιατί; Γιατί είναι ότι πιο αυθεντικό αναβλύζει από την ψυχή μου. Όχι δεν ντράπηκα που της έγραψα. Αυτά ένιωσα. Αυτά νιώθω. Δεν φυλακίζω τις σκέψεις μου, τον πόνο μου κι ας δείχνω αδύναμος απέναντι της. Μα της έγραψα πως δεν θα ήθελα να είμαι μαζί της και να γινόταν κάτι τέτοιο. Γιατί; Γιατί δεν μπορεί να με αγαπήσει. Δεν ξέρω αν θέλει. Ξέρω ότι δεν με αγάπησε καθόλου. Δεν είναι ανάγκη να μου το έλεγε, μα δεν το έδειξε. Αλήθεια ξέρει κανείς από εσάς εδώ μέσα που πονάτε, χωρίζετε, μένετε μόνοι, πως είναι να είσαι με κάποια και να μην σου έχει δείξει ότι σε αγαπάει; Ξέρει κανείς σας από εδώ μέσα πως είναι να ματώνει μια ψυχή, μια καρδιά κι ένα σώμα; Ναι ένα σώμα…………………………. Να σας πω εγώ…..δεν κλαίνε τα μάτι σου, μα κλαίει η ψυχή σου. Δάκρυα που δεν φαίνονται, χτυπήματα στην καρδιά που νιώθεις σαν να σου κόβετε η ανάσα, αίμα στο σώμα σου …………… αδιέξοδα στο νου….. Δεν λυπάμαι που ένιωσα, που αγάπησα. Λυπάμαι που δεν κατάλαβα από την αρχή ότι δεν με αγάπησε. Λυπάμαι και για τα λάθη μου. Μα τα λάθη μου ΔΕΝ ΔΙΑΓΡΑΦΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΡΑΚΛΗΣ. Κι ο Ηρακλής δεν άλλαξε. Είναι ο ίδιος με τότε….ίδιοι πόθοι, ίδια συναισθήματα, ίδια όνειρα, ίδιοι αναστεναγμοί….όλοι κάνουμε λάθη το είπα. Τα λάθη μας δεν είναι αυτά που μας κρίνουν, ούτε χαλάνε την εικόνα μας. Απλά εκείνο που προβάλλει είναι ένας πληγωμένος εγωισμός. Ναι της έγραψα πάλι….. δεν περίμενα, δεν περιμένω απάντηση. Δεν θέλω. Η εικόνα της. Τα λόγια της, κάτι «χειροπιαστό» που την θυμίζει, με φτάνει πολύ κάτω. Κάποιες στιγμές κάθομαι σε ένα μέρος με φίλους, στην πόλη μου έξω από ένα εκκλησάκι τα βράδια όπου στο βάθος βλέπουμε τα Μετέωρα και μία πόλη…..είναι τα μέρη όπου υπάρχουν πληγωμένες καρδιές, σκοτωμένοι έρωτες, νεκρές ελπίδες, βαλσαμωμένα όνειρα, φιλιά που ακόμη χορεύουν στη δίνη του αέρα…… κι όλα αυτά δεν φεύγουν από τον νου. Και η ζωή μου είναι …… μία ανάσα….ικανή αν σε κάνει να ζεις ακόμη….όμως φεύγεις πάντα με μία απορία…… τόσο τίποτα που να μην την άγγιξε κάτι; Κατά τα άλλα κανείς δεν ξέρει πως είναι να ματώνει μία ψυχή, μία καρδιά μα κι ένα σώμα…………………………………………………………………………………….
Σ’ αγάπησα….. μα δεν έμαθες από πουθενά ότι για την αγάπη αυτή απαρνήθηκα πολλά και μετά το τέλος……………μας……… συνεχίζω να ζω χάρη στον Θεό…… αυτό δεν το ξέρεις…………….δόξα τω Θεώ που με έσωσε……………………………
Η αγάπη είναι ένα τριαντάφυλλο που ευωδιάζει μεθυστικά, τα χρώματα του ζωγραφίζουν τα όνειρα σου, αλλά σε ματώνει πάντα αν το αγγίξεις…..
Εγώ θα κάνω μια πρόταση που κανονικά δε θα έπρεπε να ακούγεται παράλογη σε ένα χριστιανό. Το αν φαίνεται παράλογη φταίει η Εκκλησία όλη και κανένας άλλος. Ούτε οι κοινωνία, ούτε οι καιροί, ούτε οι μη χριστιανοί. Δεν είμαι ειδικός πάνω στις ερωτικές σχέσεις αλλά να τι πιστεύω:
Πρωτού έχετε ερωτική επαφή με μια κοπέλα φροντίστε να την παντρευτείτε και να τη γνωρίσετε καλά. Επίσης δώστε της να καταλάβει ότι δε θα περάσετε ζάχαρη και μέλι και ότι θα πάτε σύμφωνα με το Ευαγγέλιο σε όλα (ή έστω ότι αυτός θα είναι ο σκοπός σας). Δεν ξέρω πολλές του δρόμου που θα ήθελαν να μπούνε σε τέτοιες διαδικασίες και δοκιμασίες. Δε θα ξοδεύετε χρήματα, δε θα πηγαίνετε σε ακριβά μερή, δε θα πηγαίνετε εκεί που πάνε οι υπόλοιποι (καφετέριες, κλαμπ, σινεμαδες, θέατρα, κτλ), δε θα λέτε αστεία για να σκοτώνετε ευχάριστα το χρόνο σας, δε θα την ακουμπάτε και δε θα μένετε καν μόνοι πρωτού παντρευτείτε. Το μόνο που θα κάνετε θα είναι να κοινωνείτε μεταξύ σας. Αν το να είστε μαζί σε καθημερινά πράγματα δεν είναι αρκετό για να είστε χαρούμενοι καλύτερα να το διαλύσετε.
Ακόμα, η ελάχιστη εμπειρία μου λέει ότι για να μείνετε μαζί καλό θα ήταν να μην είχε κανένας από τους 2 άλλες ερωτικές επαφές στο παρελθόν γιατί τότε μειώνεται η σημασία αυτού που νοιώθει ο πολυγαμικός σύντροφος και να μην είναι επηρεασμένος από άρρωστα και ασχρά θεάματα. Έτσι αποφεύγεται να βλέπει κάποιος από τους 2 πονηρά τον άλλον (συνηδειτά ή ασυνείδητα).
Πρέπει να την πείσετε ότι μπορεί να σας λέει τα πάντα όσο χαζά/άρρωστα/ενοχλητικά/τρομακτικά/κ.α. μπορεί να ακουστούν και ότι δε θα την κατακρίνετε, δε θα τη δείτε περίεργα, δε θα ενοχληθείτε, δε θα πάψετε να την αγαπάτε όταν σας τα πει. Πρέπει να σας λέει τα πάντα, από τι δεν αρέσει πάνω σας ως το ποιοι την κάνουν να νοιώθει ερωτική έλξη. Και αφού έχετε πλήρη επικοινωνία θα λύνετε μαζί όλα τα προβλήματα που έχετε.
Επίσης θα πρέπει, αφού παντρευτείτε, να περνάτε μαζί την περισσότερη ώρα της μέρας σας και πάντα να δείχνει ο ένας την αγάπη του στον άλλο, να μοιράζεστε τα πάντα και να είστε γενικότερα σαν ένας άνθρωπος: να ξεκουράζεστε μαζί, να τρώτε μαζί, να αποφασίζετε μαζί, να δουλεύετε μαζί, κτλ. Να κοιτάζεστε πάντα στα μάτια. Να δείχνει συνέχεια ο ένας την αγάπη του στον άλλο και να μη θεωρεί ότι είναι δεδομένη. Αν πάτε ζητήσετε να διορθώθεί ο σύντροφος σε κάτι μην τον πιέζετε καθόλου και δείχνετε πάντα πολύ αγάπη.
Κάτι άλλο είναι να μη παραμελείτε τους εαυτούς σας αλλά να γυμνάζεστε και να τρώτε με μέτρο για να υπάρχει και κάποια σωματική έλξη ως το τέλος…
Το πιο σημαντικό: μη βλέπετε καθόλου τηλεόραση και όχι πολλές ταινίες.
Βέβαια, το πιο πιθανό είναι να μη βρείτε ποτέ κάποιο σύντροφο ακολουθώντας τις πρώτες συμβουλες αλλά η δική μου άποψη είναι ότι αυτός είναι ο σωστός δρόμος…
Προσωπικά δε βρισκω καθόλου περίεργο που δε στεριώνει καμιά σχέση σήμερα. Και γι αυτό έχει τεράστια ευθύνη κυρίως η Εκκλησία που αφήνει τους χριστιανούς ανοργάνωτους, ακατήχητους, ακοινώνητους και έρμαια της αντίχριστης κοινωνίας.
προς ΕΕΕ
Αλήθεια τα λες όλα αυτά? Τα πιστεύεις πραγματικά? Δεν θα διαφωνήσω με όλα αυτά που γράφεις αλλά μου φαίνεται περίεργο που υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται σαν εσένα τη σήμερον ημέρα. Και για να μην παρεξηγηθώ, σου ξαναλέω πως συμφωνώ πάρα πολύ μαζί σου.
Το μόνο ίσως σημείο στο οποίο θα διαφωνήσω είναι η σειρά που αναφέρεις: πριν την ερωτική επαφή φροντίστε να την παντρευτείτε και να τη γνωρίσετε καλά. Θα έλεγα εγώ πως πρώτα πρέπει να γνωριστείτε και ύστερα να παντρευτείτε και τέλος έρχεται και η ερωτική επαφή. Υποθέτω πως κι εσύ αυτό ήθελες να πεις.
Δεν ξέρω γιατί έχουν γίνει έτσι τα πράγματα σήμερα αλλά οι νέοι, και άντρες και γυναίκες, τα έχουν όλα πολύ εύκολα και πολύ απλά. Δεν τους νοιάζει αν κάνουν και μερικές σχέσεις στη ζωή τους. Ε και? Σημασία έχει να περνάς καλά. Έτσι λένε. Αυτό είναι βέβαια στον άνθρωπο.
Έχεις δίκιο ΕΕΕ. Το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο είναι να μπορείς να επικοινωνείς με τον άλλο. Να επικοινωνείς για να μπορέσεις να τον γνωρίσεις τον άλλο. Να τον γνωρίσεις πραγματικά. Να του δώσεις όσες ευκαιρίες χρειάζεται για να ανοιχτεί και να αναπτύξει όλες τις πτυχές της προσωπικότητάς του. Όλοι όμως βιάζονται. Θέλουν να τα δουν όλα από την πρώτη στιγμή. Δυστυχώς. Ακόμη και άνθρωποι της Εκκλησίας. Άνθρωποι που πραγματικά πιστεύουν στο Θεό και σε ό,τι διδάσκει η Εκκλησία. Άνθρωποι που δηλώνουν μονογαμικοί και φυσικά άνθρωποι που τα κρατάνε όλα μέσα τους. Που είναι κλειστά βιβλία αλλά παρόλα αυτά απαιτούν από εσένα να τα δείξεις όλα. Μου φαίνεται αδιανόητο και δεν μπορώ ούτε η ίδια να το πιστέψω ακόμη και τώρα που το έχω ζήσει.
Συμφωνώ επίσης με αυτό που λες για την εικόνα μας. Για το τι δείχνουμε στόν άλλο. Δεν πρέπει ποτέ να παραμελούμε τον εαυτό μας. Δεν ξέρω αν έχω δίκιο, αλλά εδώ θα αναφέρω την άποψή μου. Το ότι πιστεύουμε στο Θεό και το ότι θέλουμε να είμαστε κοντά στην Εκκλησία, δεν μας κάνει ανθρώπους με παρωπίδες. Δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να είμαστε μοντέρνοι, περιποιημένοι, με ωραία ρούχα(δεν λέω ακριβά). Δεν προοριζόμαστε όλοι για καλόγεροι και καλόγριες. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν επιλεγεί για το ρόλο αυτό. Εμείς οι υπόλοιποι, που αγαπάμε το Θεό, το δείχνουμε με τις πράξεις μας προς τους άλλους, με τη συμπεριφορά μας, με τη στάση μας. Δεν θα μας πει κανένας ότι δεν αγαπάμε το Θεό αν φορέσουμε κάτι κοντό ή κάτι κολλητό π.χ.Όλα τα άλλα είναι εξάλλου επιλογή του καθενός.
Τέλος, θα ήθελα να πω και τη γνώμη μου για την τηλεόραση. Τίποτα δεν είναι κακό όταν χρησιμοποιείται με σύνεση και κριτικό πνεύμα. Σε όλα τα πράγματα πρέπει να ξέρουμε πότε να πατάμε φρένο. Καλή και η τηλεόραση, καλές και οι διασκεδάσεις, καλοί και οι καφέδες αλλά που και που. Δίνουμε σε όλα τον απαραίτητο χρόνο. Δεν κάνουμε κάτι εις βάρος κάποιας άλλης δραστηριότητας. Ζυγίζουμε τα πράγματα. Δίνουμε προτεραιότητες. Και φυσικά βάζουμε και το μυαλό μας να δουλέψει. Δεν δεχόμαστε ότι μας πλασάρουν. Αλλά δυστυχώς δεν είναι μόνο η τηλεόραση. Δε σημαίνει ότι αν κλείσεις την τηλεόραση γλίτωσες. Βλέπουμε πράγματα στην καθημερινότητά μας. Τα παιδιά στα σχολεία, βγαίνουμε έξω πάμε στις δουλειές μας. Βλέπουμε χίλια δύο πράγματα. Εδώ χρειάζεται το κριτικό πνεύμα. Αλλά ταυτόχρονα χρειάζεται και ένας ισχυρός χαρακτήρας. Δεν μπορούμε να προφυλαχθούμε αλλιώς. Δεν μπορούμε να κλειστούμε μέσα στα σπίτια μας. Δεν μπορούμε να πατήσουμε έναν διακόπτη και να κλείσουμε ό, τι δεν μας αρέσει. Εκπαιδευόμαστε να μαθαίνουμε το καλό και το κακό.
Η ζωή είναι δύσκολη. Πολύ δύσκολη. Γεμάτη πειρασμούς. Γεμάτη πόνο, θλίψη. Άλλοι υποφέρουν πιο πολύ, άλλοι λιγότερο, άλλοι καθόλου. Υπάρχουν όμως και οι χαρές. Όλα μέσα στη ζωή είναι. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχουμε πίστη και ελπίδα για το καλύτερο. Είναι δύσκολο να μην λυγίσουμε αλλά και η απογοήτευση είναι ανθρώπινη.
Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να μπορούσαν να βρουν το άλλο τους μισό. Τον άνθρωπο που θα τους καταλαβαίνει, που θα τους αγαπάει. Όλα μπορούν να αντιμετωπιστούν αν έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο να σε στηρίζει. Έναν άνθρωπο που είναι κοντά σου και στα εύκολα αλλά κυρίως στα δύσκολα. Έναν άνθρωπο που όπως είχε πει και ο πατέρας Παΐσιος, όταν σε φανταστεί με καμένο πρόσωπο θα συνεχίσει να σε αγαπάει με αμείωτο ρυθμό. Και ο πιο μεγάλος πόνος ξεχνιέται όταν έχεις κάποιον να σε αγαπάει.
Η μοναξιά όμως δεν παλεύεται με τίποτα! Τι να τα κάνεις όλα τα άλλα όταν είσαι μόνος σου? Η υγεία βέβαια είναι το υπέρτατο αγαθό αλλά όταν είσαι μόνος σου δυστυχώς διαταράσσεται και αυτή.
Έχει ο Θεός!
Σόρρυ για τον τρόπο γραφής, ίσως τα γράφω λίγο περίπλοκα αλλά ποτέ δεν ήμουν καλή στην έκθεση.
Και κάτι άσχετο με το θέμα. Όταν βλέπω παιδάκια μικρά που είναι τόσο ανέμελα, τόσο χαρούμενα και πάντα χαμογελαστά, τόσο ζωντανά, χαίρομαι πάρα πολύ εννοείται, με συγκινούν αφάνταστα και μου βγαίνει πολύ αυθόρμητα να ευχηθώ για αυτά να παραμείνουν για πάντα χαρούμενα και χαμογελαστά. Κάποτε ήμασταν κι εμείς έτσι. Μάλλον.
ΕΕΕ να είσαι καλά και όλοι να είστε καλά.
προς ΕΕΕ
Αγαπητέ ΕΕΕ. Πίστευα ότι σου είχα απαντήσει (όχι ότι είχες ζητήσει απάντηση από κανέναν απλά ήθελα να σχολιάσω λίγο τη σκέψη / πρότασή σου και να την συνεχίσω κι εγώ λίγο) αλλά μάλλον κάτι έκανα λάθος και η απάντηση δεν ήρθε ποτέ. Γι’ αυτό ξαναγράφω. Ελπίζω μόνο να μην εμφανιστούν ξαφνικά δύο μηνύματα, από τον ίδιο αποστολέα, με παρόμοιο περιεχόμενο.
Σε κάποια πράγματα είσαι αρκετά απόλυτος και αυστηρός π.χ. «να μην μείνετε καθόλου μόνοι σας». Σε πάρα πολλά άλλα όμως συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Συμφωνώ ότι το παν για να χτιστεί μία σχέση και πολύ περισσότερο για να κρατηθεί χρειάζεται επικοινωνία ή κοινωνία όπως λες εσύ. Διαφωνώ λίγο στη σειρά εκεί που
λες «πριν την ερωτική πράξη φροντίστε να την παντρευτείτε και να τη γνωρίσετε». Μάλλον ήθελες να γράψεις «φροντίστε να τη γνωρίσετε και να την παντρευτείτε». Πρέπει να εκφραζόμαστε και να μην κρατάμε μέσα μας τις σκέψεις μας. Είναι καλό να ξέρει ο άλλος με τι άνθρωπο έχει να κάνει. Γιατί ό, τι κρύψουμε κάποτε θα βγει στην επιφάνεια και το πιο πιθανό είναι πως η αποκάλυψη της αλήθειας θα είναι κάτι οδυνηρό για τον άλλο.
Όταν είπα ότι είσαι απόλυτος σε κάποια πράγματα εννοούσα αυτό που είπες ότι δεν θα την ακουμπάτε και δεν θα μένετε καν μόνοι σας πρωτού παντρευτείτε. Προσωπικά δεν βρίσκω τίποτα κακό στο να μένουν δύο άνθρωποι μόνοι τους και να συζητάνε, όπως δεν βρίσκω και καθόλου κακό να έχουν μια ευγενική επαφή, ένα χάδι, ένα άγγιγμα που δεν θα είναι προσβλητικό αλλά ευγενικό και ευαίσθητο.
Είπες επίσης για τις διασκεδάσεις, για τους καφέδες, για την τηλεόραση. Ξέρεις ποια είναι η γνώμη η δικιά μου? Δεν πειράζει να υπάρχουν όλα αυτά. Αρκεί να ισχύει το «παν μέτρον άριστον». Όλα χρειάζονται στη ζωή. Γιατί γινόμαστε πιο ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Ξέρεις κάτι? Και αυτά που ανέφερες να μην υπήρχαν, υπάρχουν τόσα πολλά άλλα πράγματα που βλέπουμε στην καθημερινότητά μας, στο δρόμο που πηγαίνουμε για τη δουλειά, τα παιδιά στο σχολείο. Θα έπρεπε να κλειστούμε όλοι μέσα σε ένα σπίτι και να μην βγαίνουμε καθόλου από εκεί. Ή αλλιώς, θα έπρεπε να μπορούμε να πατήσουμε έναν διακόπτη και να κλείνουμε ό, τι μας ενοχλεί. Όλα όμως είναι μες στη ζωή. Μαθαίνουμε να ζούμε στον κόσμο και εκπαιδευόμαστε να αντιστεκόμαστε σε πειρασμούς. Όλα εξαρτώνται από εμάς.
Συμφωνώ ότι δεν πρέπει να παραμελούμε τους εαυτούς μας. Η ωραία εικόνα μας είναι πολύ σημαντική. Το ότι αγαπάμε το Θεό δεν σημαίνει ότι ντυνόμαστε σαν καλόγεροι/καλόγριες, κάνουμε ασκητική ζωή κλπ. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν επιλεγεί για αυτό το ρόλο. Σεβόμαστε κάποια πράγματα αλλά δεν ξεχνούμε και σε ποιον κόσμο ζούμε. Ζούμε σαν απλοί άνθρωποι. Δεν βάζουμε παρωπίδες.
Επειδή το θέμα είναι «μάθε να αγαπάς» θα πω το εξής: Είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα να παίρνεις αγάπη. Είναι όμως εξίσου ωραίο συναίσθημα να δίνεις αγάπη. Να δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Σίγουρα θα υπάρξουν απογοητεύσεις. Σίγουρα θα βρεθούν κάποιοι που δεν θα εκτιμήσουν αυτό που τους δίνεις. Ϊσως να μην λάβεις ποτέ όλα όσα έχεις δώσει. Δεν έχει σημασία όμως. Εσύ δώσε όσα μπορείς. Θα νιώσεις πάρα πολύ όμορφα. Και σίγουρα θα ανταμειφθείς κάποτε για το καλό που έδωσες.
Και φυσικά η αγάπη είναι και για τα εύκολα και κυρίως για τα δύσκολα. Αγαπάμε τον άλλο πραγματικά όταν τον σκεφτούμε με καμμένο, παραμορφωμένο πρόσωπο και εξακολουθούμε να τον θέλουμε δίπλα μας, όπως έλεγε και ο πατέρας Παΐσιος.
Η ζωή είναι δύσκολη. Πολύ δύσκολη. Για άλλους περισσότερο, για άλλους λιγότερο, για άλλους καθόλου. Κατά τη γνώμη μου, όλα τα προβλήματα του κόσμου ξεπερνιούνται όταν έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε αγαπούν. Ακόμα και ο μεγαλύτερος πόνος φαίνεται μικρότερος όταν δεν τον αντιμετωπίζεις μόνος σου. Η μοναξιά όμως δεν παλεύεται. Η υγεία, λένε και το πιστεύω, είναι το υπέρτατο αγαθό. Όταν όμως είσαι μόνος, τότε και η υγεία σου κάποια στιγμή θα κλονιστεί. Πολύ εύκολα μπορούμε να πτοηθούμε, να απελπιστούμε. Άνθρωποι είμαστε. Μακάρι να μπορούσε να βρεθεί για όλους το άλλο τους μισό. Ας ελπίζουμε και
Έχει ο Θεός.
Ο Θεός είναι πάντα κοντά μας είτε το βλέπουμε έιτε όχι. Ίσως όταν περνάμε μια δυσκολία να μην το καταλαβαίνουμε και να απελπιζόμαστε και να αναρωτιόμαστε για το άν υπάρχει Θεός ή όχι. Το βλέπουμε όμως όταν θα έχει περάσει ο καιρός, όταν θα μας έχει συμβεί κάτι άλλο καλό και θα έχει ηρεμήσει η ψυχή μας.
Δεν είμαι σοφή. Δεν έχω το αλάθητο. Εκφράζω τη γνώμη μου και τη σκέψη μου που προκύπτουν από τις εμπειρίες μου.
ΕΕΕ να είσαι καλά που μου έδωσες την αφορμή να γράψω.