Προσευχή με παρέα
Κέρασμα
Δεν θεωρώ αντίσταση απλώς και μόνο να πάρεις τα όπλα να ανέβεις στα βουνά. Αυτό είναι εύκολο πράγμα, σχετικά εύκολο. Το πρόβλημα είναι να μείνεις αυτό που είσαι, και αυτό βέβαια συνδυάζεται με την πολιτισμική συνέχεια του ελληνισμού. Με το γεγονός ότι όταν κατακτήθηκε ο ελληνικός λαός, είτε από τους Ρωμαίους αρχικά είτε αργότερα από τους Τούρκους, είχε εθνική ενότητα και συνείδηση της ενότητας αυτής. Υπήρχε μια λαική ενότητα με τη γλώσσα, με τα ήθη και τα έθιμα, και είχε συνείδηση της ταυτότητάς του αυτής, η οποία του επέτρεψε να αντισταθεί, να αντισταθεί στην απορρόφηση από άλλους λαούς, οι οποίοι ήταν κατακτητές του.
τέλειο…
THIS PHOTO SHOULD OF BEEN REMOVED
Στυλιανέ, αυτή τη φωτό την πήρες μήπως από ένα ξένο Ορθόδοξο σάιτ monachos.net? Μοιάζει πολύ με μία που είχα δει εκεί και μάλιστα ο εικονιζόμενος έλεγε ότι κάθε φορά που πάει για προσευχή, η γάτα κάθεται πάνω του και αναρωτιόταν: συμπροσευχή ή πειρασμός;
Ο προσευχώμενος άνθρωπος ενώνει τον εαυτό του με τον Θεό και διά του Θεού ενώνεται μέ όλη την ανθρωπότητα, με όλόκληρη την κτίση, κυριολεκτικά με όλο το υλικό σύμπαν!
Αδιαλείπτως προσευχώμενος άνθρωπος είναι εκείνος που μπορεί να πεί συνειδητά και με πλήρη συναίσθηση αυτό είπε ο Αγ. Απόστολος Παύλος… «ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δ’ εν εμοί Χριστός».
Παναγιώτα, αν κάνεις κλικ επάνω της, θα δεις την προέλευσή της φωτογραφίας.
Ευχαριστώ Στυλιανέ! Ναι τελικά είναι η ίδια που είχα δει κι εκεί.