Μάς κάνουν ἀντικοινωνικούς οἱ νέες τεχνολογίες;
Φωτογραφία τοῦ 1950.
Κέρασμα
Για να γίνει κανείς χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής. «Χοντρές» ψυχές κοντά Του ο Χριστός δεν θέλει. Ο χριστιανός, έστω και μόνο όταν αγαπάει, είναι ποιητής, είναι μες στην ποίηση. Την αγάπη ποιητικές καρδιές την ενστερνίζονται, τη βάζουν μέσα στην καρδιά τους, την αγκαλιάζουν, τη νιώθουν βαθιά.
Η μοναξιά είναι επιλογή, δεν είναι κατάσταση αντικοινωνική,
όμως μέσα από την τεχνολογία κάποιες φορές καταργείται,
χωρίς ν’ αναζητά την ταυτότητά της, όταν την χάνει κάτω από τα πόδια της!
Αυτό θα πει και μαζί και μόνοι!
Η φωτο δε του ’50 βγάζει από το εδώλιο την κακομοίρα- την τεχνολογία- που έχει περισσότερη
κοινωνία πάνω της, απ’ ό,τι ένα ελαφρύ εκκλησίασμα σε μια καθώς πρέπει εκκλησία,
όπου όλοι ψάχνονται και ψάχνουν τ’ ανερμήνευτα και ανούσια, επιφανειακά και κάποιες φορές ακούσια!