Μάς κάνουν ἀντικοινωνικούς οἱ νέες τεχνολογίες;
Φωτογραφία τοῦ 1950.
Κέρασμα
Η γυναίκα πλάστηκε από το πλευρό του άνδρα. Δεν δημιουργήθηκε από το μυαλό του για να τον κυβερνάει. Ούτε από το πόδι του για να την ποδοπατάει. Δημιουργήθηκε από το πλευρό του, για να είναι ισοδύναμη μ' αυτόν. Κάτω από το μπράτσο του, για να την προστατεύει. Κοντά στην καρδιά του για να την αγαπάει.
Η μοναξιά είναι επιλογή, δεν είναι κατάσταση αντικοινωνική,
όμως μέσα από την τεχνολογία κάποιες φορές καταργείται,
χωρίς ν’ αναζητά την ταυτότητά της, όταν την χάνει κάτω από τα πόδια της!
Αυτό θα πει και μαζί και μόνοι!
Η φωτο δε του ’50 βγάζει από το εδώλιο την κακομοίρα- την τεχνολογία- που έχει περισσότερη
κοινωνία πάνω της, απ’ ό,τι ένα ελαφρύ εκκλησίασμα σε μια καθώς πρέπει εκκλησία,
όπου όλοι ψάχνονται και ψάχνουν τ’ ανερμήνευτα και ανούσια, επιφανειακά και κάποιες φορές ακούσια!