- Σπάζοντας τον Φαύλο Κύκλο της Αρνητικότητας
- Το βλέμμα ενός αληθινού χριστιανού…
Κέρασμα
Ὁ ἔρωτας πρὸς τὸν Χριστὸ εἶναι κάτι ἄλλο. Δὲν ἔχει τέλος, δὲν ἔχει χορτασμό. Δίνει ζωή, δίνει σθένος, δίνει ὑγεία, δίνει, δίνει, δίνει... Κι ὅσο δίνει, τόσο πιὸ πολὺ ὁ ἄνθρωπος θέλει νὰ ἐρωτεύεται. Ἐνῷ ὁ ἀνθρώπινος ἔρωτας μπορεῖ νὰ φθείρει τὸν ἄνθρωπο, νὰ τὸν τρελάνει. Ὅταν ἀγαπήσομε τὸν Χριστό, ὅλες οἱ ἄλλες ἀγάπες ὑποχωροῦν. Οἱ ἄλλες ἀγάπες ἔχουν κορεσμό.. Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ δὲν ἔχει κορεσμό. Ἡ σαρκικὴ ἀγάπη ἔχει κορεσμό. Μετὰ μπορεῖ ν᾿ ἀρχίσει ἡ ζήλια, ἡ γκρίνια, μέχρι κι ὁ φόνος. Μπορεῖ νὰ μεταβληθεῖ σὲ μῖσος. Ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη δὲν ἀλλοιώνεται. Ἡ κοσμικὴ ἀγάπη λίγο διατηρεῖται καὶ σιγὰ-σιγὰ σβήνει, ἐνῷ ἡ θεία ἀγάπη ὁλοένα μεγαλώνει καὶ βαθαίνει. Κάθε ἄλλος ἔρωτας μπορεῖ νὰ φέρει τὸν ἄνθρωπο σὲ ἀπελπισία. Ὁ θεῖος ἔρως, ὅμως, μᾶς ἀνεβάζει στὴ σφαῖρα τοῦ Θεοῦ, μᾶς χαρίζει γαλήνη, χαρά, πληρότητα. Οἱ ἄλλες ἡδονὲς κουράζουν, ἐνῷ αὐτὴ διαρκῶς δὲν χορταίνεται. Εἶναι μία ἡδονὴ ἀκόρεστος, ποὺ δὲν τὴν βαριέται κανεὶς ποτέ. Εἶναι τὸ ἄκρον ἀγαθόν.
Αφορισμοί που μοιάζουν με νεωτερισμούς στην πνευματική ζωή,
χωρίς προηγούμενο ή επόμενο παράδειγμα,
είναι κλούβα φυλακής που πέφτει μέσα πρώτα ο νεωτεριστής!
Εξηγούμαι….
Άραγε πόσο άγιος Του φαινόταν ο Ιούδας, ο Πιλάτος, οι «σταυρώσον-σταύρωσον αυτόν»,
ο Ηρώδης με τις σφαγές του, και όλοι όσοι ακολούθησαν την μοίρα των μαρτύρων εν μέσω βασανιστηρίων,
συκοφαντιών πόσο άγιους βλέπανε τους βασανιστές τους!
Είναι καλής ποιότητας η σκέψη να τους συγχωρείς για ν’ αναχωρήσεις ήσυχος,
αλλά είναι ανόητο χωρίς λειτουργικότητα το σθένος να τους αγιοποιείς!
Νομίζω πως ό,τι έχει ειπωθεί εκάστοτε από τους πνευματικούς » οδηγούς» μας,
επειδή κι αυτοί πέρασαν στάδια πνευματικότητας μέχρι να καταξιωθούν στην συνείδησή μας,
κι επί το πλείστον λόγω εγκλεισμού τους, δεν δοκίμασαν στο πετσί τους όλα τα στρεβλά του κόσμου,
ν ο μ ί ζ ω πως χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή όταν αποφασίζουμε να κάνουμε γνωμικά
τα πολύ καλά λόγια τους τις περισσότερες των περιπτώσεων!
Ευλογείτε πάτερ Ιωσήφ από τον ουρανό
διορθώνοντας τα λάθη μας και…λάθη που τυχόν κάναμ(τε) όλοι
εν αδυναμία λόγου και έργων!