μετάνοια

«Θέλω να σας μιλήσω πάτερ για κάτι σοβαρό». Η κοπέλα στεκόταν στην είσοδο του ιερατικού γραφείου, περιμένοντας την άδεια για

Πρωί της εικοστής εβδόμης Νοεμβρίου και κατά τις 11:00 δέχομαι το πιο ευχάριστο τηλεφώνημα από τον πιο ευχάριστο Επίσκοπο, αδελφό

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ του Κωνσταντίνου Κίνα 31 Δεκεμβρίου 1955 Το πρωί πήγαμε με τον αδερφό μου και είπαμε τα κάλαντα. Αν

Εδώ και επτά χρόνια είμαι ιερέας στο παρεκκλήσι των φυλακών Προύνκου στο Κίσιβο (σ.σ.Δημοκρατία της Μολδαβίας). Επειδή παράλληλα υπηρετώ και

Ζούσε την τρέλα της νεότητός του με μοτοσυκλέτα πολλών κυβικών και από ταχύτητα μέγιστη 150 χιλιόμετρα ανά ώρα πού ήταν

Ζούσε στην Αθήνα πρό ετών κάποιος άνθρωπος πού τον έλεγαν Νικόλαο. Ταπεινός, ευσεβής, με τη νηστεία του, την αγρυπνία του

Λυπήσου μας Θεέ μου, λυπήσου μας, Σε παρακαλούμε. Γιατί είμαστε αμαρτωλοί. Γιατί είμαστε απροετοίμαστοι αλλά και αδιάφοροι στον πνευματικό πόλεμο.

Πόσο μετράνε οι καλές μας πράξεις στη ζωή αυτή; Μια ενδιαφέρουσα αλληγορική ταινία για έναν ‘καλό’ άνθρωπο που ίσως μας