Lifestyle και Αντίσταση
Γλώσσα που τσακίζει κόκκαλα για την παρακμή μιας κατ’ όνομα χριστιανικής κοινωνίας. Κι αν η περιγραφή δεν μας αφορά, ας μη βιαστούμε «να ευχαριστήσουμε το Θεό που δεν είμαστε σαν κι αυτούς», ας εξετάσουμε ενδόμυχα τις επιθυμίες μας ή τα όνειρά μας για τα παιδιά μας… Καλή Σαρακοστή!
Μεσημέρι, Κολωνάκι, καφέ στην πλατεία. Είναι αποκλεισμένο περιμετρικά, μπράβοι σε σχήμα Π, περαστικοί κοιτάζουν περίεργοι το θέαμα. Στη μέση αυτός, μαύρο κοστούμι, μαύρο πουκάμισο, όρθιος μιλάει στο κινητό.
Πίσω του άλλος μπράβος, κρατάει στα χέρια ευλαβικά το πούρο. Γυρνάει, τραβάει μια ρουφηξιά, συνεχίζει, ο κολαούζος το κρατάει, περιμένει την επόμενη ρουφηξιά. Μπράβος πούρου, επαγγέλματα του μέλλοντος. Φθινοπωρινό μεσημέρι στο κέντρο της πόλης, η δημόσια επίδειξη της αήττητης ηλιθιότητας.
Είναι πλούσιος. Έχει πολλά λεφτά, από πού;
Απροσδιόριστο. Οι πλούσιοι αυτής της χώρας δεν κάνουν, έχουν. Κάτι γενικώς, καράβια, προμήθειες, λαθρεμπόριο πετρελαίου, πλαστά τιμολόγια, ποδοσφαιρικές ομάδες-πλυντήρια, αγοραπωλησίες παικτών, εικονικά συμβόλαια, πουλάει φάρμακα στα νοσοκομεία στην τριπλάσια τιμή, εισαγωγή από την Κύπρο, εκμεταλλεύεται εμπορικά ακίνητα της εκκλησίας, καταπατάει δημόσιες εκτάσεις, χτίζει στη Μύκονο συγκρότημα κατοικιών με συνέταιρο γνωστό πολιτικό, αλλαγές συντελεστή δόμησης μόνο για την περίπτωσή του, έχει αναλάβει τη διαφημιστική καμπάνια υπουργείων, διαχειρίζεται τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων, πουλάει τηλεοπτικά κανάλια που του χαρίζει το κράτος, αύξηση κεφαλαίου, τραπεζική εγγύηση, δάνεια, offshore εταιρείες, κωδικοί, μπράβοι. Πούρα. Χοντρός σβέρκος.
Οι περαστικοί απολαμβάνουν το θέαμα. Κουνάνε το κεφάλι ειρωνικά. Με λίγη ζήλια. Το θέμα είναι τα λεφτά, αυτό μου είπε κι ο μπαμπάς, Τζούλια. Μια χώρα που δεν παράγει τίποτα και έχει τόσους πολλούς πλούσιους. Δεν δημιουργούν αλλά έχουν διασυνδέσεις. Σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις. Βιτρίνες. Ταμίες. Μεταφορά χρήματος, όχι δημιουργία πλούτου. Δεν βγάζουν χρήματα, υπεξαιρούν.
Οι πλούσιοι ξέρουν πολύ καλά από πού προέρχονται τα χρήματά τους. Τα αντιμετωπίζουν και οι ίδιοι ως προϊόν εγκλήματος. Τα τρώνε γρήγορα και επιδεικτικά. Όπως οι γκάνγκστερ. Σε ολόκληρο τον κόσμο μόνο δύο άρχουσες τάξεις έχουν υιοθετήσει ως τρόπο ζωής το lifestyle της κολομβιάνικης μαφίας. Οι Ρώσοι ολιγάρχες και οι Έλληνες πλούσιοι. Θηριώδη τζιπ στα στενά δρομάκια, παρκαρισμένες πόρσε στα κλαμπ, αστυνομική προστασία, γουόκι τόκι, μπράβοι, ημίγυμνες ξανθιές, χοντροί σβέρκοι. ΚΔΟΑ. Κτηνώδης δύναμη ογκώδης άγνοια. Στον υπόλοιπο κόσμο οι πραγματικοί πλούσιοι μοιάζουν με φοιτητές στα Εξάρχεια. Σνίκερς, φούτερ και κουκούλες. Ανακάλυψαν ένα τσιπάκι, έστησαν τη Microsoft, την Apple, έφτιαξαν ένα πρόγραμμα, φαντάστηκαν μια κοινότητα, το FaceBook, βάζουν την εταιρεία τους στο χρηματιστήριο έναντι 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων φορώντας τζιν, στο υπόγειο γκαράζ παίζουν ακόμα Nirvana με τις φοιτητικές τους κιθάρες.
Εδώ δεν υπάρχουν κιθάρες. Ούτε πανεπιστήμια. Ελληνικός ληστρικός μικροκαπιταλισμός, κλοπιμαία. Ξαπλώστρες 3.000 ευρώ στην παραλία, ο ένας δίπλα στον άλλον. Πάνω στον άλλον. Όλοι μαζί. Δεν θέλουν να κρυφτούν, θέλουν να φανούν. Ποιος έχει το πιο μεγάλο, σπίτι, το πιο μεγάλο, κότερο. Αγωνιούν για μια φωτογραφία τους σε φτηνές κίτρινες φυλλάδες που λερώνεσαι άμα τις ξεφυλλίσεις. Αγοράζουν παρέα, δημοσιότητα, σεξ. Σταρ, μις, θεές, απόλυτες, υπέρλαμπρες, δίμετρες. Ξανθιές με μαύρη ρίζα. Από τη μαζική παραγωγή των καλλιστείων. Μια δυο γυμνές φωτογραφίες και μετά στον αγώνα. Στο ανελέητο κυνήγι στη σκληρή ζούγκλα της ζωής. Η ανεργία στις νεαρές γυναίκες μέχρι τα 30 φτάνει στο 40%. Πιράνχας, κόβουν βόλτες από φωτογράφιση σε κότερα, από πασαρέλα σε επισκέψεις κατ’ οίκον. Το ίδιο παμπάλαιο συγκινητικό όνειρο. Μια μέρα ο πελάτης θα ερωτευτεί και θα την κάνει κυρία. Ένας γάμος, τώρα πριν να ’ναι αργά, τα χρόνια περνάνε γρήγορα, νέο εμπόρευμα βγαίνει στην αγορά κάθε σεζόν.
Τα πούρα διαλέγουν. Επιλέγουν την επόμενη trophy wife. Επιλέγουν και επιλέγονται. Ε9 κυκλοφορούν σε φωτοτυπίες, αγοραπωλησίες, ντιλ κλείνονται. Τα κοσμικά περιοδικά γράφουν για πανέμορφα μοντέλα που φωτογραφίζονται σε ακριβά μαγαζιά με νεαρούς ζεν πρεμιέ της αθηναϊκής νύχτας. Εννοούν escort συναντάνε γιους πλουσίων με την ελπίδα να «κατακτηθούν». Νέες ιδιότητες της κοσμικής ζωής. Κληρονόμοι. Γιοι εισηγμένων. Πολύφερνοι γαμπροί με πολλές κατακτήσεις. Οι βίζιτες της πρώτης σελίδας.
Ο πλανήτης μπαίνει στον τρίτο χρόνο της οικονομικής κρίσης. Ο δύσκολος χειμώνας. Οι ελληνικές πολιτικές εφημερίδες, αυτιστικές πάντα, στο πιο βαθύ τούνελ της κρίσης, εισάγουν στην ύλη τους κοσμικά ένθετα. Χρώματα πολύχρωμα, γυαλιστερές φωτογραφίες. Δες το 16χρονο ζάπλουτο ξέκωλο πώς διασκεδάζει στα μπουζούκια. Ζηλεύεις; Δες το νεαρό πάμπλουτο κληρονόμο αγκαλιά με τη θεά, την προκλητική miss young. Θα κάνουν προγαμιαίο συμβόλαιο; Η Ελένη ρίχνει με νάζι το τιραντάκι να φανεί η ρόγα, πέφτει η τηλεθέαση. 5.000 άτομα στο γάμο, τραγούδησε ο Ρέμος, εσύ δεν ήσουν εκεί; Εσένα ο μπαμπάς σου δεν έκανε λαθρεμπόριο πετρελαίου; Η μαμά σου δεν ήταν συμβολαιογράφος στα μεγάλα ντιλ ακίνητης περιουσίας; Δεν ξέρεις ούτε ένα γενικό γραμματέα υπουργείου, έναν ταμία κόμματος έστω; Τι άτυχος που ήσουν. Όλα διορθώνονται όμως, άρχισε τώρα, κάνε κοιλιακούς, κάνε προσθετικές στήθους, κάνε κάτι. Αν δεν είσαι αγοραστής, γίνε τουλάχιστον εμπόρευμα.
Η Ελλάδα, αδιόριστη πτυχιούχος, κλείνει τα μάτια, πέφτει στο κρεβάτι για μια μονιμοποίηση στο δημόσιο, υπέρβαρη πηδάει απ’ το μπαλκόνι. Γυρνάει το ρολόι μια ώρα πίσω μεσάνυχτα Κυριακής, ετοιμάζεται για τον πιο βαρύ χειμώνα. Μπερδεμένη, πεινασμένη, εν πλήρει συγχύσει, δηλώνει αθώα. Ήταν ωραίο το έργο, εύκολο, χωρίς κόπο, θεαματικό σαν μεταμεσονύχτια κολομβιάνικη σαπουνόπερα του Άλφα με βαρόνους κοκαΐνης, μπράβους και μικρά κοριτσάκια που πάνε στον πλαστικό χειρούργο με παιδιάστικη αφέλεια για να πιάσουν την καλή, να τις διαλέξει ο αρχηγός της συμμορίας. Κρατάει 45 λεπτά. Μετά ακολουθεί τελεμάρκετινγκ. Κατσαρόλες, στρώματα και όργανα γυμναστικής, 29,99 ευρώ σε 6 δόσεις.
Συμπληρώνω*:
Πού είναι η άλλη Έλλάδα; Η Ελλάδα του 5% που αντιστέκεται. Η Ελλάδα της γνώσης, της επιστήμης, της έρευνας, της αγάπης για το ρήμαδι τον τόπο που τον ξεπάστρεψε η …ανάπτυξη και η αντιπαροχή. Η Ελλάδα της τέχνης, του πολιτισμού, του πνεύματος. Η Ελλάδα του …αντοπάριστου [] αθλητισμού, της ευγενούς αμίλλης και η Ελλάδα της δουλειάς, των ξενητεμένων, της προκοπής και της εξέλιξης, αλλά και της αμφισβήτησης. Η Ελλάδα που εγείρεται και εξεγείρεται. Η Ελλάδα του μέτρου, της μετριοφροσύνης, της σύνεσης, της αλληλεγγύης και του ουμανισμού.
Κι όμως υπάρχει η Ελλάδα αυτή, υπάρχει, αναπνέει και λειτουργεί. Μόνο που είναι χαμένη στο υπόλοιπο 95% όπως διαβρώνεται ιδεολογικά και περιγράφεται αποσπασματικά, στο παραπάνω κείμενο. Αυτό το παραιτημένο 95% χρεωκόπησε την Ελλάδα. Η διάσωσή της είναι (και θα γίνει από) το 5%, αλλοιώς δεν θα υπάρξει παρα σαν προτεκτοράτο των μανιακών της αγοράς. []
Πηγή: Άρθρο του Φώτη Γεωργελέ, Athens Voice, 4/11/2009 με *σχόλιο του Στέφανου Μυτιληναίου
Ευχαριστίες στον Πέτρο Π. και την Συγκλητική για την αποστολή του κειμένου.
Καλημέρα! το αρχικό κείμενο με το όνομα του συγγραφέα του και την πηγή του είναι εδώ:
http://www.antifono.gr/portal/Κατηγορίες/Ελλάδα-Διάφορα/Άρθρα/1821-Ελλαδάρα-σήμερα.html
Ένα κείμενο σε παρόμοιο μήκος κύματος.
—
Ελλάδα, τίτλοι τέλους.
Γιώργος Πήττας, Σάββατο, 20 Μαρτίου 2010
Το Εργαστήρι Δημοσιογραφίας ήταν στη γωνία Ακαδημίας και Σίνα.
Μέσα δεκαετίας 80 και τότε, για μία περίοδο είχα διδάξει εκεί ραδιόφωνο και τεχνικές επικοινωνίας.
Εκείνο το απόγευμα, μεταξύ δύο τάξεων, βρήκα ευκαιρία για ένα τσιγάρο και βγήκα στη βεράντα –σκονισμένη και γεμάτη κουτσουλιές από τα αντιπαθητικά περιστέρια.
Χάζευα κάτω την Ακαδημίας, αυτοκινητάκια να πηγαίνουν και να έρχονται, κόσμο να περπατάει βιαστικά και το καυσαέριο να πήζει στην ατμόσφαιρα και να θυμίζει δακρυγόνο.
Το μόνιμο δακρυγόνο της υποταγής μας στην «χημεία της εποχής».
Ο Κοσκωτάς, ο άνθρωπος από το πουθενά έχει ήδη αγοράσει την Τράπεζα Κρήτης, ανοίγει την εκδοτική εταιρία Γραμμή, έχει γίνει «ίνδαλμα» για πολλούς, ενώ ακόμα δεν έχει δολοφονηθεί ο Μιχάλης Καλτεζάς, και έχει ήδη προηγηθεί η αλησμόνητη κατάληψη του Χημείου από τους «τρελούς κι ευτυχισμένους» σηματοδοτώντας το «τέλος της αθωότητας».
Σε μερικούς από μας, είχε ήδη αρχίσει να μυρίζει έντονη «παρακμίλα».
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ του Ανδρέα, ιστορική αναγκαιότητα κατά πολλές αναγνώσεις, έχει προλάβει να χειρουργήσει δραστικά τον κοινωνικό ιστό και κυρίως έχει δώσει την ευκαιρία σε πολλούς να αποκτήσουν τεράστια δύναμη χωρίς να έχουν ούτε την παιδεία ούτε τη διάθεση να την χειραγωγήσουν προς όφελος της κοινωνίας.
«Έχεις ένα τσιγάρο;» Ήταν η γνώριμη και μάλλον σιγανή φωνή του Αντρέα Λεντάκη.
Δέχτηκε το άφιλτρο που του πρόσφερα και ρώτησε «τι σκέφτεσαι έτσι βαρύς;»
«Νομίζω πιάνουμε πάτο όπου νάναι» του απάντησα για να ακούσω ένα κατηγορηματικό
«Γιώργο, ακόμα δεν έχεις δει απολύτως τίποτα! Ακόμα έχει πολύ δρόμο».
Τον κοίταξα, δεν θυμάμαι με τι ύφος, και εκείνος συνέχισε «αν υπήρχε κράτος, θα κατέρρεε γρήγορα. Αλλά στην Ελλάδα δεν δημιουργήθηκε ποτέ, ο μόνος «θεσμός» είναι ένα άτυπο παρακράτος που κυβερνά. Σαν το μαύρο χρήμα, βρίσκει πάντα τρόπο να επιβιώνει λαθραία».
1985 είπα και στην αρχή.
Είναι η εποχή που η πλήρης ανυπαρξία βάσεων στην κοινωνία, απελευθερώνει δυναμικά προς την επιφάνεια τις χυδαιότερες τάσεις που θα μπορούσαμε να φανταστούμε.
Είναι η εποχή στην οποία ο έντυπος εμετός της Αυριανής επιβραβεύεται πανηγυρικά από τον «λαό» με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία καθημερινής εφημερίδας σε πανελλήνια κλίμακα: 243.534 φύλλα την ημέρα…!
Η «εφημερίδα» που εξύβρισε με τον πιο επαίσχυντο τρόπο τον Μάνο Χατζιδάκι, που είχε την ελεεινολογία ως επιλεγμένο επικοινωνιακό ύφος. Και ένα από τα τεράστια εγκλήματα του ΠΑ.ΣΟ.Κ , η αναγνώριση της και μάλιστα δια στόματος Ανδρέα Παπανδρέου ως της εφημερίδας που…στηρίζει το κίνημα.
Η Ελλάδα είχε πάρει τη μορφή ενός γιγάντιου καζανιού στο οποίο μέσα πετάγονταν και ανακατεύονταν τα πλέον ετερόκλητα υλικά για να μαγειρευτεί το απίθανο υλικό του μέλλοντος της.
Η Αυριανή και ο Αυριανισμός ήταν μόνο ένα από τα πολλά συστατικά.
Ο Κοσκωτάς, οι χρηματισμοί, οι εξαγορές συνειδήσεων ένα άλλο.
Η Ελλάδα του τσιφτετελιού, του ουίσκι, των χιλιάδων νυχτερινών κέντρων με τις πίστες και τα «μωρά» τους που χόρευαν στις μπάρες ανέμελα, ο υπουργός Γιαννόπουλος που βάφτιζε τα κέντρα «πολιτιστικά ιδρύματα», το περιοδικό ΚΛΙΚ και το Life Style, η καθιέρωση της μαγκιάς και των κολλητών ξύπνιων, οι χιλιάδες επί χιλιάδων διορισμοί στο Δημόσιο με κομματικά κριτήρια, η επέλαση των κάφρων σε όλα τα επίπεδα της Δημόσιας ζωής, η πλήρης ανυπαρξία θεσμών και αξιοκρατίας , η δικτατορία του χαβαλέ και ο καθεστωτικός σχεδόν, σαρκασμός προς τους ανθρώπους του πνεύματος κατέστρεψαν κάθε είδους αντιστάσεις.
Το νεοελληνικό όνειρο πια είναι Αρμάνι, Γκούτσι, Φιλιππινέζα, πούρο, χρηματιστήριο, πούλα, αγόρασε, BMW, και ταυτόχρονα σπρωξίδη, υστερία, συνωστισμός, καβαλημένοι δικτατορίσκοι πίσω από τα γραφεία της Εφορίας και της κάθε Κρατικής Υπηρεσίας. Ένας εκρηκτικός συνδυασμός με μία και μοναδική ταυτότητα.Αλήθεια κάτι τέτοιους σκαφάτους λελέδες & τσόγλανους γιατρούς, δικηγόρους κλπ η εφορία τους έχει τσιμπήσει ή τους αφήνει ανέπαφους γιατί ενδεχομένως ως κανονικοί μαφιόζοι κρατάνε «μυστικά και ντοκουμέντα» για πολιτικά πρόσωπα; Ποιος θα φταίει μεθαύριο αν ένας εξωθημένος στην ανέχεια άνθρωπος βρει μπροστά του έναν από δαύτους και τον σαπίσει στο ξύλο; Υπάρχει δικαστήριο που να αποφανθεί πως ο ξυλοφορτωμένος συνιστά δημόσια πρόκληση; Όχι! Βέβαια δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο μιας που όλοι αυτοί κουβαλάνε μαζί τους και κάτι κουρδισμένα ανθρωποειδή ως κρεατοφύλακες.
Απόλυτη, συμπαγής, αδιαπέραστη Αναξιοπρέπεια.
Κάπου εκεί, μέσα σε αυτόν τον αχταρμά της χυδαιότητας που από το περιθώριο και την ανυπαρξία γίνεται κυρίαρχη τάξη, συνεχίζουν να υπάρχουν ομάδες, παρέες, πυρήνες νέων ανθρώπων που αρνούνται να μπουν στα κοστούμια που τους προτείνει το περιβάλλον.
Και όταν θα δολοφονηθεί ο Μιχάλης Καλτεζάς, το σχέδιο θα μπει σε πλήρη εφαρμογή. Και το σχέδιο είναι οι αμέτρητοι τόνοι πρέζας που ρίχτηκαν στα Εξάρχεια ώστε αυτά από φούρνο ιδεών να μεταβληθούν σταδιακά σε κρεματόριο συνειδήσεων.
Έγιναν όλα αυτά τα χρόνια, πάρα πολλά και έγιναν ταυτόχρονα.
Περισσότερα από όσα προλαβαίνει να αφομοιώσει η συνείδηση και να βγάλει δέκα συμπεράσματα της προκοπής.
Από τη μια οι φυλές της Μυκόνου και τα νεοεμφανιζόμενα τζάκια.
Διάφοροι απίθανοι άνθρωποι που έπεφταν με το αλεξίπτωτο και διαχειριζόντουσαν απίστευτα χρήματα που κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει πως τα είχαν βρει.
Από την άλλη καμία αντίσταση. Κάποιοι αντιδρούσαν βέβαια. Κάποιοι κάθε τόσο έγραφαν. Βιβλία, άρθρα, ομιλίες, διακηρύξεις, μανιφέστα, όλα, έπεφταν στο κενό.
Η κοινωνία διάβαζε Αυριανή και χαμογελούσε όταν η βρωμερή φυλλάδα καλούσε το αναγνωστικό της κοινό να…καταγγείλει οτιδήποτε γνωρίζει για την προσωπική ζωή του «κίναιδου Χατζιδάκι».
Και για να κάνω ένα άλμα στο χρόνο, αλλιώς θα πρέπει να γράφω αμέτρητες σελίδες, φτάσαμε στην Ελλάδα των απέραντων ηδονών. Όταν ξαφνικά χιλιάδες επί χιλιάδων νεοέλληνες έγιναν…παίκτες του χρηματιστήριου.
Όταν ξαφνικά, τα νησιά των διακοπών μας, γέμισαν με τρελαμένους τύπους που φορώντας το μαγιό και την πλαστική σαγιονάρα περιφέρονταν επιδεικτικά με τα κινητά κολλημένα στα αυτιά φωνάζοντας τις λέξεις-κλειδιά της ευτυχίας: Πούλα! Αγόρασε!
Και όλα αυτά τα χρόνια, τα θυμάμαι με αμέτρητο κόσμο σε όλες τις ώρες του 24ώρου να γεμίζει ασφυκτικά τις πλατείες και πίνει τις φραπεδιές ή να πλημμυρίζει τα διάφορα ψευτονεοϋορκέζικα στέκια στο Χαλάνδρι και αλλού και να μασουλάει αβέρτα σολομούς και καρπάτσιο-έτσι ακριβώς όπως κάνανε και στα χωριά τους…
Η Ελλάδα, μπήκε σε ένα τεράστιο μπαλόνι και ανέβηκε στα ουράνια.
Έζησε για πολλά χρόνια ένα τεράστιο ψέμα καταληστεύοντας το μέλλον των παιδιών της.
Έφτασε στο αποκορύφωμα το 2004 με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το Euro αλλά εκεί είναι που άρχισε να δείχνει την σάπια οδοντοστοιχία με την οποία καταβρόχθιζε τόσον καιρό.\
Οι υποδομές των Αγώνων, που θα αποδίδονταν στην κοινωνία καταστράφηκαν ή καταστρέφονται, το Euro –καθώς το βλέπω από απόσταση κατακτήθηκε κυρίως με κουτοπονηριά παρά με αξιοσύνη, και από το 2004 και μετά η πιο ανίκανη κυβέρνηση όλων των εποχών απλά χόρεψε πρώτο τραπέζι πίστα στην Τσιφτετελλάδα που κληρονόμησε.
Δεν ξέρω ποιο είναι το μέλλον μας. Οι εποχές που έρχονται είναι εξαιρετικά άγριες. Δεν είναι λίγοι αυτοί που βλέπουν ένα μακρύ χειμώνα για την ανθρωπότητα, τον χειμώνα της Κρίσης του Καπιταλισμού η οποία περιλαμβάνει πολλά φαινόμενα για τα οποία δεν είμαστε έτοιμοι.
Όπως οι επιπτώσεις της Κλιματικής Αλλαγής που σημαίνουν εκατομμύρια επί εκατομμυρίων οικοπρόσφυγες, νέες εστίες πολέμου και Μετανάστες.
Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα όμως, δεν είναι απλά το προϊόν της Παγκόσμιας Κρίσης του Καπιταλισμού. Αυτή, ίσως και να είναι ευλογία κατά κάποιο τρόπο, γιατί στάθηκε η αφορμή για να φανούν με τραγικό τρόπο οι αναπηρίες του τόπου μας.
Όταν όμως συλλαμβάνεται ένας Μάριος Ζ. ως…τρομοκράτης και ένα μπουκάλι σαμπουάν υποδεικνύεται ως βόμβα μολότοφ ενώ την ίδια ώρα κυκλοφορεί ελεύθερος ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, τότε, ο μόνος δρόμος που ανοίγει (ξανά) είναι αυτός του Χάους.
Αν συνεχίσουν τα πράγματα έτσι, ο Δεκέμβρης του 2008 θα μοιάζει με παιδική χαρά.
Πηγή: http://politispittas.blogspot.com/2010/03/blog-post_20.html
ΟΡΙΣΤΕ?! ΠΑΡΝΤΟΝ>? ΤΙ ΛΕΕΙ ΚΑΛΕ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ?
ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΩΣ ΖΩΝΤΑΝΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ? ΚΑΛΕΕΕΕ ΣΥΝΑΣΠΙΣΤΗΡΙ ΕΙΣΑΙ ΒΡΕ ΚΑΙ ΚΡΥΒΕΣΑΙ?
ΠΟΙΟΣ Π.ΨΩΜΙΑΔΗΣ? Ο ΝΟΜΑΡΧΗΣ?!
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΗΤΤΑΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ?
ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΜΜΑΖΕΥΕΤΑΙ>?
Eνας άνθρωπος που αποκαλεί αντιπαθητικά τα περιστέρια με βάζει σε σκέψεις…
Καλημέρα κορίτσια!
Είναι γκρινιαρούλης ο δημοσιογράφος, αλλά δεν μπορείτε να πείτε ότι δεν είναι πολύ γλαφυρή η εικόνα που σχεδιασε για τη μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Θα μου πείτε, οκ, τα έχουμε ζήσει, τα ξέρουμε, τι άλλο προσθέτει;
Θεωρώ όμως ότι είναι χρήσιμη η αναδιήγηση.
Κι ας μην εντάσσει μέσα της την εκκλησιαστική ηθική ισοπέδωση ή τον νεορθόδοξο εθνικισμό, τα δύο σημεία κλειδιά, που κατά τη γνώμη μου φωτίζουν το γιατί και το πώς του μπλοκαρίσματος στο θέμα της ελληνικής πολιτικής ταυτότητας.
(Απλή προσέγγιση, για να μην προχωρήσω πάλι στο αν τελικά αναδομούμε ή όχι τα νοητικά μας μοντέλα, αν τελικά παραμένουμε οι ίδιοι υπήκοοι-ραγιάδες της καθ’ ημάς ανατολής, ενδεδυμένοι ευρωπαϊκά παντελόνια.)
«Είναι η εποχή που η πλήρης ανυπαρξία βάσεων στην κοινωνία, απελευθερώνει δυναμικά προς την επιφάνεια τις χυδαιότερες τάσεις που θα μπορούσαμε να φανταστούμε.»
Το πρόβλημα δεν είναι ότι παρουσιάζονται αρνητικά μεταβατικά φαινόμενα. Αυτό είναι πανανθρώπινο φαινόμενο.
Ειδικά σε μια τόσο μεταβατική, διεθνώς, περίοδο.
Για εμένα το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε, δεν είμαστε ικανοί να τα αντιμετωπίσουμε. Και όποια κακομοιριά έχουμε τη διατηρούμε, είμαστε περίφανοι, ελληναράδες της κακιάς ώρας, αμόρφωτοι, άξεστοι, κακομαθημένοι.
Μέσα σε ένα διεθνές σκηνικό, εμείς συνεχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας ως σουί τζένερις, εξαιρετικές περιπτώσεις.
Πληρώνουμε το κόστος, λοιπόν, μιας μετάβασης η οποία είναι αναγκαία, αλλά ποτέ δεν ολοκληρώνεται.
Μένει πάντα στη μέση, δικαιολογεί την ανικανότητά της να ενηλικιωθεί, να σηκώσει τις ευθύνες τις, να επωμιστεί τις συνέπειες των επιλογών της.
Περιμένουμε από τους ευρωπαίους να μας «εξευρωπαϊσουν», ενώ εμείς παίζουμε ακόμα με τις αυτοκρατορικές μήτρες μας και όλα τα καραγκιοζιλίκια του συλλογικού μας υποσυνείδητου.
Από ένα δημοσιογράφο περιμένω κάτι περισσότερο από την απλή καταγραφή. Ίσως όχι το να προσωρήσει σε κοινωνιολογικές αναλύσεις, αλλά τουλάχιστον να εντάξει τα γεγονότα στο στενότερο και στο ευρύτερο πλαίσιό τους.
Όλα ήδη υπάρχουν εδώ.
Εμείς και το πρόβλημα, και τα εργαλεία.
Πίστη κι εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, στη συνεργασία, στην παραγωγή έργου, στη δημιουργικότητα, χρειάζεται. Να δούμε την πραγματικότητα με απομυθοποιημένο τρόπο, να αμφισβητήσουμε τα στερεότυπα, να αναδομήσουμε τα μοντέλα μας.
Να σταματήσουμε τη γκρίνια και να απαιτήσουμε στον εαυτό μας να χτίσουμε τη νέα κοινωνική ηθική, να την δούμε κατά πρόσωπο, να την οργανώσουμε.
Γιατί εδώ και δεκαετίες δεν έχουμε ηθική.
Το «τέλος της αθωότητας» είναι αυτό ακριβώς το σημείο. Το πέρασμα από την ετεροπροσδιορισμένη ηθική, στον ηθικό αυτοπροσδιορισμό, στην ενηλικίωση.
Στην επανάστασή μας κατά της αλλοτριωμένης ελληνοχριστιανικής ηθικής, θάψαμε και την ίδια την έννοια της ηθικής.
Τόσο πολύ είχαμε σιχαθεί ότι ζήσαμε στο παρελθόν μας, που μαζί με τα ξερά κάψαμε και τα χλωρά.
Και ακόμα δεν καταλαβαίνουμε ότι η ηθική χρειάζεται. Είναι δική μας, εμείς την διαμορφώνουμε, για το ευ ζειν το δικό μας την οργανώνουμε.
Είναι ο πιο όμορφος τρόπος να πολιτευόμαστε, να συνεργαζόμαστε, να υπάρχουμε κοινωνικά.
Ωραίοι και οι νοσταλγοί του παρελθόντος, αγαπητοί και οι ανεδαφικοί αιθεροβάμονες. Ρομαντικοί και γραφικοί και οι δυό τους.
Όμως αυτό το κατακαημένο «τέλος της αθωότητας», θα το πενθήσουμε επιτέλους;
Θα το θάψουμε ή θα το αφήσουμε μουμιοποιημένο, μπας και θαυματοποιήσει;
Η ΕΛΑΧΙΣΤΟΤΙΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΚΑΘΗΣΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΠΗΤΤΑ-ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ-ΤΟ ΣΤΥΛΑΚΙ ΤΟΥ….ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ…
ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΑΠΛΑ-ΠΑΙΔΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ…ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΤΑ ΠΟΛΥΠΛΟΚΑ….
ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΕ…
ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΝΤΗΠ ΧΑΖΗ ΚΑΙ ΝΤΗΠ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ….
+ΚΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΣΑΛΟΟΟΟΟΟ….ΚΟΥΚΟΥ!!
ΕΔΩ Η ΘΕΟΤΡΕΛΗ ΑΓΑΠΗ!!!!!!!!!!
ΜΑΚΙΑΑΑΑ
ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ….ΠΕΤΡΟ Ο ΠΗΤΤΑΣ?
ΟΤΙ Ο ΝΟΜΑΡΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ ΕΝΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΓΙΑ ΛΥΣΙΜΟ?!!!
ΖΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΜΗ.ΑΗ ΕΜ ΧΑΖΟΝ,
ΕΞΗΓΗΣΤΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΡΥΒΕΣΤΕ
ΔΕΝ ΔΑΓΚΩΝΟΜΕΝ!
Αγαπη μου, γεια χαρά νταν…και γω τρελαίνομαι για τις περιπέτειες του Μικρού Νικόλα, και ένα ωραίο φιλμάκι με ένα μικρό κοριτσάκι και το Ντάνυ ντε Βιτο που έκανε το μπαμπα της…
Λες να μας ανοδομήσει τα νοητικά μας μοντέλα, οσονούπω ο Πέτρος; 🙂
ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΥΚΙΑ ΤΗΓΑΝΙΤΑΝΝΝΝ??!!
ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟΝ ΠΕΤΙ ΝΙΚΟΛΑ,ΟΜΩΣ ΠΗΓΑ ΚΑΙ ΕΙΔΑ 1Η ΤΟ ΦΙΛΜ-ΓΑΛΛΙΚΟ-ΚΑΙ ΤΡΕΛΛΑΘΗΚΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ!!ΤΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ+ΟΜΟΡΦΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΑ? ΠΟΛΥ ΠΛΑΚΑ ΕΙΧΕ…ΤΟ ΕΙΔΕΣ?
Ο ΝΤΑΝΥ ΝΤΕ ΒΙΤΟ ΔΕΝ ΜΕ ΑΡΕΣΕΙ-ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ!
ΑΝΑΔΟΜΗΣΕΙ ΤΑ ΝΟΗΤΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΑ?!
ΓΟΥΕΛ ΓΟΥΕΛ….ΑΝ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ—ΑΣ ΤΟ ΑΝΑΔΟΜΗΣΕΙ ΚΙ ΑΣ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΟΥΡΑΝΟΞΥΣΤΗ!!!!!!!!!!!ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ!
ΣΥΜΦΩΝΕΙΣ?!
ΑΠΟΡΙΑ
ΕΝΝΟΩ ΟΤΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΘΕΑΔΕΙΑΑΑΑΝΟΝ-
Η ΑΠΟΡΙΑ ΕΛΕΓΕ=ΠΩΣ ΒΑΖΕΙΣ ΦΑΤΣΟΥΛΕΣ ΕΙΣ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟΝ-ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΥΤΙ?????????!!!!!!!!!
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
ΜΟΥ ΑΡΕΣΑΝΕ ΤΡΕΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΦΡΟΥΤΟΠΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΓΑ ΤΗΓΑΝΙΣΤΑΝ, ΚΑΛΕ,
Ο ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ
ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΟΣ ΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕΝΑΑΑΑ!
ΓΡΑΦΑΜΕ ΜΑΖΙ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ, οταν ήμεθα μικροι, αδυνατούληδες και ζαβοί!
ΓΕΛΑΣΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΙ Ο ΠΕΤΡΑΚΟΣ ΚΑΝΕΝΑ ΝΟΗΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΔΟΜΗΣΕΙ!
ΟΙ ΦΑΤΣΟΥΛΕΣ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝΕ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ ΑΜΑ ΠΑΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΝΩ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ, ΠΑΥΛΑ, ΚΑΙ ΜΕΤΆ ΔΕΞΙΑ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ , ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ, ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΙΑ ΓΕΛΑΣΤΗ ΦΑΤΣΟΥΛΑ, ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΚΑΠΩΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΘΑ ΒΓΕΙ ΚΑΙ ΛΥΠΗΜΕΝΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΡΩΤΑ ΤΟΝ ΑΝΑΔΟΜΗΤΗ ΤΩΝ ΜΟΝΤΕΛΩΩΩΩΝ!
Ο Πέτρος δε θέλει να αναδομήσει με το δικό του τρόπο τα νοητικά μοντέλα κανενός.
Να ωριμάσουμε, θέλει.
Να ωριμάσω κι εγώ.
Υπενθυμίζω πως σε αυτό το ιστολόγιο έρχομαι και σχολιάζω για τη δική μου βελτίωση – αναδόμηση.
Έρχομαι αντιμέτωπος με την αντίδραση των ίδιων μοντέλων που έχω κι εγώ εσωτερικεύσει.
Εδώ μπορώ να τα βλέπω καλύτερα, να παρατηρώ πώς λειτουργούν.
Δεν είμαι εδώ για να αλλάξω «εσάς», τον όποιδήποτε εμπάση περιπτώσει θεωρεί ότι ανήκει σε διαφορετική κατηγορία ανθρώπου από εμένα (!).
Με βοηθά πολύ να παρατηρώ αυτό που γίνεται εδώ.
Είναι μια μικρογραφία του ευρύτερου κοινωνικού μας μπλοκαρίσματος.
Είναι η ανεπίλυτη σύγκρουση που βιώνουμε στο ελληνικό κράτος.
Όμως σε κάθε περίπτωση:
Επίλυση προβλημάτων σημαίνει αναδόμηση.
Μάθηση, σημαίνει αναδόμηση.
Αν δε επιτρέπεται η αναδόμηση, ούτε μάθηση έχουμε, ούτε τα προβλήματά μας τα λύνουμε.
Όσο μυθοποιούμε τα μοντέλα μας, τίποτα από τα δύο δεν γίνεται.
Μπλοκάρουμε, απλά.
@ Αγάπη+
Θεωρώ ότι θέλει να πει κάτι πολύ σημαντικό ο κύριος Πήττας, με την αναφορά του στα ‘Δεκεμβριανά’ του ’08.
Τα γεγονότα αυτά, συνέβησαν αμέσως μετά την πλήρη απαξίωση της εκκλησιαστικής ηθικής που είδε ο κόσμος τους αμέσως προηγούμενους μήνες.
Η απαξίωση της πολιτικής ηθικής είχε ολοκληρωθεί ήδη πολλά χρόνια πριν, αλλά δεν έχει καμία σημασία από μόνη της.
Σε ένα ηθικά ετεροκαθορισμένο λαό, όπως είμαστε εμείς οι Έλληνες, την ηθική λειτουργία την εξυπηρετεί η θρησκεία, όχι η πολιτική.
Τόσο αλλοτριωμένα, όσο ακούγεται.
Ο κόσμος απλά σκέφτεται:
‘Δε μου αρέσει η ηθική, δεν ξέρω να φτιάχνω δική μου ηθική, έχω όμως για καλό και για κακό στην μπάντα τη θρησκευτική ηθική.’
Κάνει σαν ένα κακομαθημένο παιδί.
Έτσι κρατάει κάποιου βαθμού «αθωότητα» για να μην αντιμετωπίζει τις ευθύνες του.
Όταν όμως βλέπει τόσο φανερά ότι ούτε εκείνη η ηθική υπάρχει, αντιδρά όπως το κακομαθημένο παιδί που κατάλαβε ότι οι γονείς του το κοροϊδεύουν.
Τα σπάει όλα.
Ε, νομίζω ότι είναι καιρός να σοβαρέψουμε, να δούμε τα πράγματα με προσωπική ευθύνη, να συνεργαστούμε, να χτίσουμε επιτέλους μια κοινωνική ηθική.
Η θρησκευτική ηθική δε μπορεί πλέον σε καμιά περίπτωση να αποτελεί κοινωνική ηθική.
Αυτό μας τελείωσε ιστορικά.
Όσο επιμένει η θρησκεία να καπελώνει την κοινωνική ηθική, ο κόσμος θα μένει ανήθικος.
Αν θέλεις, μπορείς να με ρωτήσεις πώς και γιατί λέω το τελευταίο.
Η ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ->Η ΑΓΑΠΗ….
ΣΥΓΧΩΡΑ ΜΕ ΠΕΤΡΟ
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΟΣΗ ΑΝΤΟΧΗ ΝΟΟΣ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΩ ΤΑ ΠΕΡΙΠΛΟΚΑ ΛΟΓΙΑ.
ΠΟΙΟΙ-ΠΟΤΕ ΑΠΑΞΙΩΣΑΝ ΤΙ-ΠΟΛΥ ΓΕΝΙΚΑ ΜΙΛΑΣ.
ΑΣ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΜΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ
ΚΙ ΑΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΑΣΘΕΝΗ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΜΕ ΑΠΑΞΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ-ΑΛΛΑ ΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΨΥΧΑ ΝΑ ΑΝΑΡΡΩΣΕΙ.,…
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΛΛΗ ΩΡΙΜΑΝΣΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΩΣ+ΑΓΑΠΗΣ=ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ.
ΜΑΚΙΑ ΣΑΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!
ΥΓ. Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΜΑ=ΖΩΗ= Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΚΑΝΕΝΟΣ ΓΙΗΝΟΥ ΟΝΤΟΣ,
ΩΣΤΕ ΝΑ ΛΕΣ ΤΟΝ ΟΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ.
ΔΕΝ ΜΙΛΑΣ ΣΕ ΒΟΥΔΑ-Η ΑΛΛΑ ΕΠΙΝΟΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ.
ΠΕΤΡΟ ΣΥΝΕΛΘΕ+ΞΕΚΟΛΑ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ…ΜΕ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ.
ΑΣΕ ΤΑ ΝΟΗΤΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΑ.
Η ΕΞΥΠΝΑΔΑ+Η ΕΥΣΤΡΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ…
ΟΣΟ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΑΡΚΕΙ….
ΔΟΞΑ ΣΟΙ ΚΥΡΙΕ+ΔΟΞΑ ΣΟΙ
@ Αγάπη +
Όπως βλέπετε, δε με απασχολεί η σωτηριολογική προσέγγιση των δογμάτων ή των θρησκείών – παραθρησκειών – σεκτών, πνευματιστικών ομάδων.
Σεβομαι τις πεποιθήσεις σας, όπως και τις πεποιθήσεις άλλων ανθρώπων. Όσο έχω δει, στην ίδια βάση και με την ίδια τεχνική οικοδομούνται κι έχουν το ενδιαφέρον τους.
Δεν στέκουν όμως ως κοινωνική πρόταση.
Τα ακούμε ως ωραία λόγια, λόγια που γνωρίζουμε ότι δεν μπόρεσαν να προσφέρουν απαντήσεις στα κοινωνικά αιτήματα.
Δεν είναι κακό αυτό.
Αν κάποιος αισθάνεται ότι στα προσωπικά του αιτήματα δίνουν απαντήσεις, είναι πολύ ωραίο και να το συνεχίσει!
Στον κοινωνικό μας βίο όμως, κατά την άποψή μου, είναι καιρός να ξεκαθαρίσουμε ότι τα θρησκευτικά μοντέλα σκέψης και η θρησκευτική ηθική δεν πρέπει να υποκαθιστούν την κοινωνική ηθική.
Και στην πολιτική διάσταση και στην εκπαιδευτική, σε όλο τον κοινωνικό μας βίο.
Η κοινωνική ηθική πρέπει να μπορεί να είναι μια οργανωμένη, συνεπής κι εκκοσμικευμένη ηθική.
α μπέμπη μπλομ! του κιθε μπλομ , α μπέμπη μπλομ του κιθε μπλομ, μπλιμ, μπλοοοομ! 😉
@ Σαλόγραια
Κοπελούδα μου εσύ!
Βρε, έχω γράψει 2 σχόλια για το βλογάκι σου, αλλά ενδρέπομαι ο πτωχός να τα στείλω.
Εσένα σε ξέρω ως πρόσωπο, που λέει ο λόγος. Δε θέλω να το πάρεις προσωπικά, γιατί είμαι ευαισθητούλης σε κάτι τέτοια.
😀
Πετράκη από το λίγο που σε γνωρίζω (απο την κόψη και όχι απο την όψη) έχω καταλάβει ότι αυτό που σε κούρασε στους εκκλησίαστικους κύλους είναι ο ηθικισμός, και πάλι για ηθική ψάχνεις; Τι κοινωνική , τι θρησκευτική΄, ηθική; Αλλάξε ο Μανωλιος τα ρούχα του ………….. Το θέμα είναι να πάμε παρακάτω από την ηθικη, στην αγάπη , στον έρωτα, στον Χριστό! Καλή Ανάσταση!
υ.σ. Η αγαπημένη ιστορία των παιδιων από αυτήν την περίοδο είναι η άρνηση του Πέτρου και η τριπλή ερώτηση του Χριστου σε αυτον μετα την μετάνοια «μ΄αγαπάς Πετρο;»
Πέτρο
καλέ, δε ντρέπεσαι να λες ότι ενδρέπεσαι;
Στείλτο το βλογημένο, να το κρεμάσω με αγάπη! 🙂
………………………
Μαρίνα μου,
αυτή η σκηνή με την τριπλή ερώτηση προς τον Πέτρο και την τριπλή του απάντηση, είναι η ΠΙΟ αγαπημένη μου από ό λ α τα Ευαγγέλια!
Αν γεννήσεις με το καλό πες σε κάποιον να μας στείλει τα καλά νέα!
Φιλιάααα!
Μιλώντας για την κοινωνική ηθική χωρίς το Χριστιανισμό μου ήρθαν αυτά τα videos στον βρόσερ:
http://video.google.com/videoplay?docid=-5938600797075743578#
http://www.youtube.com/watch?v=G-F-4WhvHqU
http://www.youtube.com/watch?v=x4YLhKtdSvg
Καλά μου το λεγε εμένα κάποιος ότι μερικοί άνθρωποι είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως…
Άμα δεν υπάρχει Θεός θα ήθελα πάρα πολύ να μου εξηγήσει κάποιος (που δεν του αρέσει η ιδέα μιας κοινωνίας με αναφορά στο Θεό) με καθαρή λογική γιατί είναι κακό να σκοτώσεις κάποιον αν φαίνεται να υπάρχουν κάποια οφέλη (προσωπικά, κοινωνικά, εθνικά, κτλ) από αυτό. Σοβαρά τώρα. Αφήστε κατά μέρους τον κοινωνικό προγραμματισμό σας και αναρωτηθείτε.
Και ο Χίτλερ καλό πίστευε ότι έκανε. Αν δεν υπάρχει Θεός ίσως όντως καλό να έκανε. Όπως λέει και ο Richard Dawkins:
«What’s to prevent us from saying Hitler wasn’t right? I mean, that is a genuinely difficult question.»
Αν δεν υπάρχει Θεός τι αξία έχει ο άνθρωπος ? Και αν υπάρχει Θεός τι αξία έχει να αποφεύγουμε να αναφερθούμε σε Αυτόν σε κάθε πτυχή της ζωής και της ύπαρξής μας.
Αν η ιστορία ήταν δασκάλα θα είχε μαλλιάσει η γλώσσα της και τα νεύρα της θα είχαν γίνει σμπαράλια μέχρι τώρα…
Να και ένα σχετικό-άσχετο για να δείτε ποιοι κυβερνάν τον κόσμο:
http://www.youtube.com/watch?v=GHFoUZEjuNM
Και άλλα:
http://www.flickr.com/photos/atheism_christian_apologetics/
Sam Harris:
«If I could wave a magic wand and get rid of either rape or religion, Harris explains, I would not hesitate to get rid of religion.[3]
…
there’s nothing more natural than rape. Human beings rape, chimpanzees rape, orangutans rape, rape clearly is part of an evolutionary strategy to get your genes into the next generation if you’re a male. You can’t move from that Darwinian fact about us to defend rape as a good practice. I mean no-one would be tempted to do that; we have transcended that part of our evolutionary history in repudiating it.»
ELEOS VRE PETRO-GIATI PNIGESAI SE MIA KOUTALIA NERO+PAIZEIS ME TIS LEKSEIS KAI TIS ENNOIES? TI LEEI O XRISTOS MAS? AGAPATE ALLHLOUS- TELOS.
GIA POIA KOINWNIKH H8IKH KAI PRASINA ALOGA MILAME? GIATI S’ARESEI NA KANEIS DIAXWRISMOUS. O XRISTIANOS O ALH8INOS AGAPAEI,ANEU ORWN KAI AITIWN -TOUS PANTES….TI PSAXNEIS NA VREIS GIA NA IKANOPOIH8EIS?
OLA OSA GYREUOUME EINAI MESA STON LOGO TOU XRISTOU MAS.
AGAPH-TAPEINWSH.
OLA T ALLA EINAI PERIPLOKA,.
AGAPH_+TAPEINWSH____________________+
TELOS.
ANESTH XRISTOS+
XRISTOS H ALH8EIA,TO FWS -H ZWH-TOU KOSMOY H ANASTASIS……
SALOOOOOOOOOOOO MAKIA-MARINAAAAA?GENNAS?STELA?????KOUKOU!
PS. AN DEN SE APASXOLEI NA SWTHEIS—>SWTHRIA PSYXHS—TOTE TI SE APASXOLEI AKRIVWS?
DEN SE KATALABAINW.
SYGXWRA ME……………….
DEN PISTEVEIS STON XRISTO MAS?
DEN 8ELEIS NA EISAI MAZI TOU?
DEN S’ARESEI H AGAPH TOY?
TI 8ES APO THN ZWH SOU? H PSYXH SOU TI ZHTAEI?
THN AKOUS?
http://video.google.com/videoplay?docid=-5938600797075743578
http://www.youtube.com/watch?v=G-F-4WhvHqU
@ Μαρίνα
Γεια στο στόμα σου!
Έπιασες λαβράκι, βρήκες στόχο, είσαι επί του θέματος, επί του very θέματος, θα έλεγα.
Για την κοινωνία μας, η έννοια της ηθικής έχει ταυτιστεί με το θρησκευτικό ηθικισμό, τον απεχθή ηθικό ετεροκαθορισμό, την αλλοτρίωση.
Όπως σκεφτόμαστε ‘αγάπη’ και την ταυτίζουμε με ένα άλλο νοητικό μοντέλο που έχουμε εσωτερικεύσει, ενώ η αγάπη που ζούμε, που έχουμε ανάγκη να δώσουμε ή να πάρουμε μπορεί να είναι πολύ διαφορετική από αυτό το μοντέλο.
Εδώ ακριβώς είναι όλο το λάθος.
Με αυτήν την παρατήρησή σου, φωτίζεις ακριβώς το τι σημαίνει νοητικό μοντέλο.
Τι παθαίνουμε αν θεωρούμε ότι τα νοητικά μοντέλα είναι θέσφατα, μεταφυσικώς προσδιορισμένα και δεν τα κατασκευάζουμε ούτε τα αναδόμούμε εμείς.
Τότε ταυτίζουμε το ‘αντικείμενο’ (είτε είναι φυσικό αντικείμενο, είτε έννοια, είτε θεσμός), με την ερμηνεία του, με το μοντέλο δηλαδή που έχουμε εσωτερικεύσει γι’ αυτό.
Όπως ένας πρωτόγονος που δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του ούτε έχει ακούσει για άλλο σπίτι πέρα από την καλύβα του. Γι’ αυτόν η έννοια ‘σπίτι’ ταυτίζεται με το μοντέλο μόνο της καλύβας του.
Αν του πεις ‘σπίτι’ και του δείξεις ένα σημερινό σπίτι, θα σου πει απλά «Αυτό δεν είναι σπίτι!».
Αυτό είναι έλλειψη παιδείας.
Έτσι και όσοι έχουν μεγαλώσει σε χριστιανικά πλαίσια, θεωρούν την ηθική ως θρησκευτικό άθυρμα.
Αν ταυτίζουμε ακόμα την έννοια με κάτι δογματικό, με την κακή μας εμπειρία, εννοείται πως αισθανόμαστε ότι είναι κάτι ξένο σήμερα, το μισούμε, δε θέλουμε να έχουμε καμία σχέση με αυτό, θέλουμε να κρυβόμαστε, να τρέχουμε μακριά.
Αλλά τελικά από τον ίδιο μας τον εαυτό κρυβόμαστε.
Αν δουλέψεις θέματα που σχετίζονται με την ηθική σε πλαίσια κοινωνικά, θα δεις ότι αυτό είναι μια πολύ οικεία κι ενδιαφέρουσα διαδικασία.
Η ηθική, η κοινωνική ηθική που συνεχώς διαμορφώνεται, είναι ως έννοια και λειτουργία κάτι πολύ αγαπημένο κι ας μην το ξέρουμε.
Στη διαμόρφωση κοινωνικής ηθικής δεν υπάρχει δογματική απόλυτη αυθεντία.
Έρχεσαι σε επαφή με τις ανάγκες σου και τις ανάγκες των άλλων, τα προσωπικά σου συναισθήματα αλλά και τα συναισθήματα των άλλων, σχετίζεσαι.
Μαζί διαμορφώνετε τους κανόνες του παιχνιδιού.
Καμιά σχέση δηλαδή με τον ενοχικό συγκρουσιακό θρησκευτικό ηθικισμό.
Βλέπω σε τι βαθμό μας απασχολεί όλους, από τα μικρά παιδιά που παίζουν, μέχρι και τον εργαζόμενο στη δουλειά του, από την παρέα των φίλων μέχρι τα εσωτερικά του ζευγαριού, από τον πολιτευτή μέχρι τον ακτιβιστή, όλοι ασχολούμαστε κι απασχολούμαστε διαρκώς με θέματα ηθικής.
Έχουν γραφτεί πολλά γύρω από το θέμα, αλλά εδώ στην Ελλάδα η ταύτιση ακόμα παραμένει.
Θεωρώ ότι είναι θέμα παιδείας.
Είναι απαράδεκτο ότι θέματα ηθικής (αξίες, σχέσεις) δεν τα αντιμετωπίζουμε στο σχολείο μας ως ξεχωριστή ενότητα και τα έχουμε παραχωρήσει στο μάθημα των θρησκευτικών.
Κάνουμε το τραγικό σφάλμα με αυτό τον τρόπο να διαιωνίζουμε την ταύτηση της ηθικής με το θρησκευτικό ετεροκαθορισμένο ηθικισμό.
Προκαλούμε την αντίδραση των πολιτών στην ηθική, αποκλείοντάς τους κάθε άλλη δυνατότητα.
Δεν επιτρέπουμε να διαμορφωθεί μια οργανωμένη και συνεπής κοινωνική ηθική.
Μεταφέρω από παραπάνω σχόλιό μου:
«Όσο επιμένει η θρησκεία να καπελώνει την κοινωνική ηθική, ο κόσμος θα μένει ανήθικος.»
(Πολύ σχετικά με όλα αυτά είναι και η αντιπαραβολή του συμπεριφοριστικού μοντέλου με το εποικοδομητικό. Δες το σχόλιο 150 στο «Ο κουρέας, ο Θεός και το κακό στον κόσμο».)
Το έχουμε εσωτερικεύσει το μοντέλο περί ‘ηθικής’ και δεν αλλάζει, δεν αναδομείται, αν δεν αναπτύξουμε τις μεταγνωστικές δεξιότητες:
1. να αναγνωρίζουμε ότι είναι μοντέλο κατασκευασμένο από εμάς,
2. να το απομυθοποιούμε (να χάσει δηλαδή τη μεταφυσική, εξωκοινωνική του διάσταση),
3. να το παρατηρούμε, να το δοκιμάζουμε να το διαχειριζόμαστε,
4. τελικά να το αναδομούμε σε άλλο πιο αποτελεσματικό.
Στην ουσία το θέμα είναι πολιτειακό, θεσμικό.
Η ηθική νομιμοποίηση στην Ελλάδα, είναι παραχωρημένη από την πολιτεία στην επίσημη θρησκεία του κράτους.
Διάβασε και το σύνταγμά μας, δες και το τι γίνεται στην εκπαίδευσή μας.
Αυτό το ονομάζω ηθική κακοποίηση.
Για εμένα έχει ρόλο κλειδί στη διαμόρφωση της κακοδαιμονίας μας, στην κρατική – πολιτειακή ανυπαρξία μας, στην αδυναμία κοινωνικής συνεργασίας.
@ Σαλόγρια
Άντε, θα το κάμνω το απονενοημένο! Θα προχωρήσω στην ανάρτηση σχολίου ευθύς αμέσως, μόλις φύβγουν οι επισκέψεις.
Α! για πε’μ!
Είχα προσπαθήσει να στείλω ένα σχόλιο τις προάλλες και δεν τα κατάφερα. Υπάρχει κάποιο κόλπο που πρέπει να ξέρω;
@Πέτρο
Αυτά που γράφεις τα πιστεύεις ?!?!
Πέτρο, θα στείλεις απο επιλογή ανώνυμος και θα γράψεις κάτω το όνομά σου…είχε το ίδιο πρόβλημα και ο 777 αλλά τα κατάφερε…:-)
PETROOOOOOOOOOOOOOOOO
PERASTIKA SOU….SE RWTHSE ENA SWRO PRAGMATA H AGAPH KAI THN EGRAPSES.
OSO GIA TA NOHTIKA MONTELA SOU PERI KOINWNIKHS H8IKHS
TAXOMEN VARETHEI…..
ANTE GEIA….
EISAI ADIORTHWTOS .-KAI POLY KOURASTIKOS.
PEISE TON EAUTO SOU KAI META SKOTWNESAI NA MAS PEISEIS.
TWRA EINAI POLY DYSKOLO.
TRAVA STO TSUPRA.TAIRIAZETE NOHTIKA,TO IDIO MONTELAKI FORATE.
http://www.youtube.com/watch?v=-CkE1QDFutg
δες τε το , 2 μέρες πέρασαν μόνο, δεν έγινε απόδοση της εορτής εξ άλλου…:-).
Η ανθρωπότητα χωρίς το Χριστιανισμό:
http://video.google.com/videoplay?docid=-5938600797075743578#
http://www.youtube.com/watch?v=G-F-4WhvHqU
http://www.flickr.com/photos/atheism_christian_apologetics/
Αγαπητέ Πέτρε,
χαιρε οτι ζωντανεψες το ΖΩΝΤΑΝΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ!
Αν κατι εχουμε εσωτερικεύσει και συμφωνώ απολυτα μαζί σου, είναι το μοντέλο της ιδιωτικής θεολογίας, ιδιαίτερα εμεις οι εκκλησιαστικοί αλλά μακρυά νυχτωμένοι απο την οντως αληθινή(που αληθεύει στη ζωή μας δηλ.)και ζωντανή (τη σαρκωμένη στο προσωπο του Αναστημένου Χριστου)παράδοση της εκκλησίας.
Και ναι,εκει είναι απαραιτητο να εξασκούμε τις μεταγνωστικές μας δεξιότητες,στο βαθμό που τις διαθέτουμε:
1. να αναγνωρίζουμε ότι η ιδιωτικη μας θεολογία είναι μοντέλο κατασκευασμένο από εμάς,
2. να το απομυθοποιούμε (να χάσει δηλαδή τη μεταφυσική, εξωκοινωνική του διάσταση),
3. να το παρατηρούμε, να το δοκιμάζουμε να το διαχειριζόμαστε,
4. τελικά να το αναδομούμε σε άλλο πιο αποτελεσματικό.
Αυτη είναι σε γενικές γραμμές η διαδικασια της μετάνοιας με μετανεωτερικους ορους.
Και λεω ιδιωτικη θεολογια ολα τα μορφώματα που προερχονται απο την πιστη που διαθέτουμε εξ ακοής, οπως λειει και η φίλτατη Σαλογραία.(αφου μπαίνεις στο μπλοκακι της θα το εχεις δει).
Ηθεραπεία αυτού ειναι να αποκτήσουμε πίστη εξ εμπειρίας η οποία δωρίζεται στις καρδιές οι οποίες έχουν περάσει απ΄το καμίνι αυτής της συνεχους αναδομησης της αυταπάτης μας, το γκρεμισμα του αυτοειδωλου μας,τα ρηγματα των βαιβαιοτήτων μας,και άλλα πονετικά, ωσπου να μορφωθει μέσα μας Χριστός.
Στην ουσια το θέμα ειναι υπαρξιακο ,αφορα δηλ.τον όλον άνθρωπο(οπως λέμε το ολον ΠΑΣΟΚ,ΧΑ,ΧΑ)
Παντως χαιρομαι το λαμπερό σου μυαλό!
@ΑΓΓΕΛΕ,ΑΓΑΠΗ ΚΛΠ
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΈΝΑ ΒΡΕ ΤΡΕΛΟΠΑΙΔΟ(ΣΑΛΟΠΑΙΔΟ ΙΣΩΣ;)
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!
@Πέτρο+ΣΤΕΛΑ
Τι είναι αυτά που λέτε ωρέ!
Τι θα πει «ιδιωτικη μας θεολογία»?
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα!
Θεολογία χωρίς φώτιση Θεού και συζήτηση από όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας είναι φιλοσοφία ή ιδεολογία.
Και τα 2 τελευταία έχουν αποδειχθεί επανειλημμένα από ανεπαρκή έως άκρως επικίνδυνα (και ο Χίτλερ από μια τέτοια «μετάνοια» ξεκίνησε να σκοτώνει κόσμο…-δείτε τα links μου παραπάνω είναι ενδιαφέροντα…).
Ειδικά σήμερα, η (καθιερωμένη) θεολογία, μετά από ζύμωση χιλιετιών και εμπειρία χιλιάδων μεγάλων αγίων (και όχι ιδεολόγων ή φιλοσόφων) έδωσε συγκεκριμένες πολλαπλά επαληθευμένες στην πράξη εκφράσεις της Αλήθειας του Ευαγγελίου και τις έδωσε πνοή χωρίς να αφήνει πλέον πολλά περιθώρια για νεκρές «ιδιωτικές θεολογίες». Στη χειρότερη περίπτωση, αν κάποιος είναι δύσπιστος σε κάτι καθιερωμένο θα μπορούσε να διατυπώσει τις σκέψεις του και να αποδείξει γιατί κάποιος σαν π.χ. τον Μάξιμο Ομολογητή (συνήθως μαζί με άλλους 20 ανεξάρτητους ασκητές που ασκήτευαν ο καθένας σε διαφορετική έρημο) έκανε λάθος ενώ κατέληξε στο σωστό αποτέλεσμα – πλάκα θα είχε να το δω και αυτό προτού πεθάνω !!!
«Όπως σκεφτόμαστε ‘αγάπη’ και την ταυτίζουμε με ένα άλλο νοητικό μοντέλο που έχουμε εσωτερικεύσει, ενώ η αγάπη που ζούμε, που έχουμε ανάγκη να δώσουμε ή να πάρουμε μπορεί να είναι πολύ διαφορετική από αυτό το μοντέλο.»
Πέτρο με τρομάζεις! Αγάπη είναι μόνο μία!
Μάλιστα, θα έβαζα στοίχημα ότι αυτό που ονομάζεις «θρησκευτικό ηθικισμό» είναι καθαρή αγάπη για το Θεό.
Ο ηθικισμός έγινε ψωμοτύρι στο στόμα μερικών τελευταία. Για την ανηθικότητα ούτε μηλιά όμως. Εγώ είμαι 100% βέβαιος ότι άτομα που φαντάζουν καθαρόαιμοι ηθικιστές είναι συνήθως καθαρόαιμοι ασκητές.
Τι είναι αυτά που λέτε ωρέ!!!
Θα ξενιτευτώ, δεν αντέχω άλλο !
Το χαζοκούτι φταίει, δεν μπορεί…
ME,
ωραία τα λες ωρέ με τον «ιδιωτική θεολογία».
¨Ομως, αν και δεν ξέρω τι θες να πεις στον Πέτρο, αυτό που εγώ ξέρω είναι, πως ασφαλώς υπάρχει ανηθικότητα, αλλά ερωτώ, διαφωνείς πως τη γεννά σε μεγάλο βαθμό σαν λόγος αντίδρασης, ο ηθικισμός, η ευσεβοφάνεια, η υποκρισία με άλλα λόγια;
Και πες μου αλήθεια, πως γίνεται αυτό με τους καθαρόαιμους ηθικιστές που είναι ασκητές; Εκτός και αν υπάρχει σύγχυση εννοιολόγησης των ορισμών μεταξύ μας.
Γι αυτό άστο μη ξενιτευτείς ακόμη, έχεις να μας εξηγήσεις κάποια πράγματα πριν……
ΥΣΤ, εν τω μεταξύ ψάχνω τα λίνκς σου, όπως λες παραπάνω και δε τα βρίσκω, που είναι ;
@ Σαλόγραια
Μετά από πολλές προσπάθειες, πολλών ημερών, νομίζω ότι έχει αποσταλεί τελικά το μήνυμα!
(Γιούπιιι! Γιάχουυυ! Ούραααααα! Τα κατάφεραααα!)
Έχασα βεβαίως ένα μήνυμα, έκοψα στο ένα τρίτο αυτό που τελικά έστειλα, αλλά ένιγουέι, κάτι έγινε…
Α! και δοκίμασα και κάτι που ίσως βοηθάει. Πάτησα πρώτα την προεπισκόπηση.
Τι πράμμα είν’ αυτό όμως με το μπλοκ σου;
Κάτι σχετικό με τις ρυθμίσεις σου πρέπει να φταίει.
Τα λινκς μου έκαναν φτερά για καποιο λογο (δεν είναι η 1η φορά). Μάλλον το ιστολόγιο δεν αρέσει τα λινκς. Δεν ξέρω.
Η υποκρισία δεν είναι κάτι καλό αλλά με ποια κριτήρια θα βγάλεις κάποιον υποκριτή ? Είναι κανένας μας καρδιογνώστης ? Πολλοί άνθρωποι μεγάλωσαν μέσα στην αμαρτία (ίσως θα έπρεπε να πω όλοι μας…) και γι αυτούς είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγουν από αυτήν. Πολλοί από αυτούς κατακεραυνώνουν την αμαρτία που κάνουν άμα τους ρωτήσεις, επειδή ξέρουν πόσο κακό τους κάνει, και ενδεχομένως πολλοί να την κρατούν και κρυφή. Αυτούς κάλλιστα κάποιος θα μπορούσε να τους βαφτίσει υποκριτές. Δεν είναι όμως. (Για να μη θυμίσω το «μη κρίνεις ινα μη κριθείς» και το «Ο πνευματικά υγιής άνθρωπος έχει καλούς λογισμούς για όλους τους ανθρώπους. Τους βλέπει όλους καλούς, «καλούς λίαν», αγίους.»)
Είχα κάποτε βρει μια χαρακτηριστική ιστορία με κάποιον μοναχό που μεθούσε και προκαλούσε προβλήματα και όλοι τον αντιπαθούσαν. Αν κάποιος τη θυμάται και μπορεί να τη βρει ας δώσει λινκ.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι πράξεις του ανθρώπου δε φανερώνουν πάντα τα θέλω του και τα πιστεύω του. Μπορεί π.χ. μια καπνίστρια μάνα να συμβουλεύει την κόρη της να μη καπνίσει ποτέ, χωρίς αυτή να το τηρεί. Το αν είναι υποκρίτρια ή απλά εξαρτημένη το ξέρει μόνο ο Θεός και η ίδια. Οι άνθρωποι ποτέ δεν είναι όπως φαίνονται και καλό θα είναι να το έχουμε υπ’ όψιν μας αυτό. Γι αυτό εγώ πάντα όταν ακούω για υποκρισίες, ηθικολογίες και πράσινα άλογα τείνω να θεωρώ τον αφηγητή ως παντογνώστη αφηγητή σε ένα διασκεδαστικό παραμύθι εκτός πραγματικότητας.
Το καλό είναι καλό ανεξαρτήτως από το ποιος στο λέει. Διαφορετικά, εντολές όπως το «αγάπα τον εχθρό σου» θα έπρεπε να είναι απαγορευμένες για συζήτηση μιας και κανείς μας δεν είναι άξιος να τις ξεστομίσει. Το να περιμένεις αυτός που σου δείχνει το δρόμο για την κορυφή να σε σύρει και μέχρι επάνω είναι καθαρός εγωισμός.
Πάντως έστω και αν κάποιος ξέρει πως κάποιος άλλος είναι ηθικιστής, και ο ηθικιστής του πει ότι είναι κακό να πάει να πάρει ναρκωτικά, δε νομίζω ότι θα πάει τρέχοντας να μαστουρώσει. Ο καθένας σε αυτή τη ζωή κάνει ότι του αρέσει. Αυτοί που ενεργούν καθαρά από αντίδραση είναι ανώριμοι και δεν εκτίμησαν ακόμα την αξία της ζωής τους. Μου φαίνεται ότι θα πρέπει να πάψουμε να δίνουμε δικαιολογίες στους ανθρώπους που κάνουν σφάλματα. Ο κάθε ένας πρέπει να μάθει κατηγορεί τον εαυτό του για την κατάντια του (ακόμα και αν υπάρχουν και βαθύτερες αιτίες). Είναι η εντύπωσή μου ότι και οι μοναχοί αυτό κάνουν: οι γέροντες επιπλήττουν τους υποτακτικούς τους όταν τους έχουν μπροστά τους και τους δικαιολογούν όταν αυτοί λείπουν (και όχι το αντίθετο).
Για τις διδασκαλίες του Χριστού, συγκεκριμένα, δε νομίζω να έχει κανείς το δικαίωμα να κατηγορεί τους «ηθικιστές» παπάδες και χριστιανούς επειδή δεν τις ακολουθεί, γιατί οι παπάδες τα λόγια του Χριστού λένε. Εκτός κι αν στη μοντέρνα εποχή μας θεωρείται και ο Χριστός ηθικιστής…
«Είναι η εντύπωσή μου ότι και οι μοναχοί αυτό κάνουν: οι γέροντες επιπλήττουν τους υποτακτικούς τους όταν τους έχουν μπροστά τους και τους δικαιολογούν όταν αυτοί λείπουν (και όχι το αντίθετο).»
Σε αυτήν την περίπτωση όμως, να συμπληρώσω, πρέπει ο υποτακτικός να ξέρει ότι ο γέροντάς του τον αγαπά. Άμα το φιλοσοφήσεις το πράγμα όλα ξεκινάνε από την αγάπη. Γι αυτό οι παπάδες θα πρέπει να αγαπάνε το ποίμνιό τους (και όχι να είναι άγιοι που είναι αδύνατο).
Έτσι τα βλέπω εγώ τα πράγματα. Άμα διαφωνείτε καλώς.
Γενικά πάντως είναι της μόδας στην επιστήμη της χειραγώγησης μαζών να προσδίδεται έντονη συναισθηματική φόρτιση σε λέξεις (π.χ. ανάπτυξη, δημοκρατία, τρομοκρατία, ηθικισμός, κτλ) για να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον για χειραγώγηση. Επομένως καλό θα ήταν να διαχωρίζετε τα συναισθήματά και τα υποσυνείδητα νοήματα από τα πραγματικά νοήματα. Ίσως έτσι στο μέλλον δεν ψηφίσετε και το λάθος κόμμα…
@ Αγάπη+
Η ‘σωτηρία της ψυχής’ για εμένα είναι να είμαι χαρούμενος, θετικός, ανοιχτός, δημιουργικός.
Να είμαι όλο και περισσότερο ‘Πέτρος’.
Μέχρι εκεί μπορώ να ‘παίξω’, να βρω ανατροφοδότηση, να μην άγομαι και φέρομαι σε θολά νερά.
Η ‘προσωπική σωτηρία’ που προϋποθέτει πολωτικά και την ‘προσωπική απώλεια’ και την ‘τελική κρίση’ και ‘τον χωρισμό των ανθρώπων σε πρόβατα και κατσίκια’, είναι μοντέλα αδιάφορα για εμένα.
Αν εσύ έχεις ένα συγκεκριμένο μοντέλο μέσα στο μυαλό σου, πράγμα που το σέβομαι, μην θεωρείς ότι αυτό το μοντέλο ισχύει στην τελική αντικειμενικά για όλους.
Όσο για τα ερωτήματα:
DEN PISTEVEIS STON XRISTO MAS?
DEN 8ELEIS NA EISAI MAZI TOU?
DEN S’ARESEI H AGAPH TOY?
δήλωσα εγώ ποτέ κάτι σχετικό; Ότι πιστεύω ή ότι δεν πιστεύω; Αυτό που σχολιάζω είναι ότι τα ίδια τα ερωτήματα είναι άκυρα.
Μη θεωρείς ότι τέτοιου είδους ερωτήματα είναι έγκυρα για όλους.
Από τη ζωή μου πολλά ζητάω, η ψυχή μου πολλά ζητάει, κάθε τόσο διακρίνω και κάτι νέο, κάθε τόσο σχετίζομαι με κάτι περισσότερο, παίρνω μια νέα χαρά, μια νέα ικανοποίηση, μαθαίνω, ζω, αγαπώ, γνωρίζω ανθρώπους, σχετίζομαι.
Είναι μια πολύ όμορφη πορεία.
Δε χρειάζεται αυτή την πορεία να την στενεύω μέσα στα στημένα ερωτήματα κανενός. Αντιθέτως, βρίσκω πολύ λυτρωτικό να απεγκλωβίζομαι από τέτοιες αξιολογικές συνθήκες.
@ Πέτρα
Καλή μου, είναι δυνατόν να έχουμε οποιαδήποτε επικοινωνία αν απευθύνετε τέτοιους προσωπικούς χαρακτηρισμούς; Δεν είναι υποχρεωτική η επικοινωνία. Μην ασχολείστε.
@ Στέλλα
Οι «πολλαπλά επαληθευμένες στην πράξη» αλήθειες των θρησκειών, είναι «πολλαπλά επαληθευμένες στην πράξη» μόνο για όσους πιστεύουν και τις δέχονται δογματικά.
Υπάρχει και θεολογία σε αυτό, ότι ο θεός δε θέλει να εκβιάζει την επιλογή μας.
Εσείς γιατί ντε και σώνει θέλετε να κλείνετε το διάλογο ορίζοντάς τις μονοδιάστατα ως «πολλαπλά επαληθευμένες στην πράξη»;
Αυτό ονομάζεται κυκλικός συλλογισμός. Δεν εξυπηρετεί διάλογο, παρά μόνο αν είναι να τον τερματήσει.
Ναι, είναι γνωστό ότι το κάθε μοντέλο έννοιας, όπως ‘αγ’απη’, ‘προσωπική σωτηρία’, ‘ενοχή’ κ.λπ., έχουν μια ή πολλές θεολογικές ερμηνείες.
Κάθε θρησκεία, όπως και κάθε δογματική αλήθεια έχει τα «πολλαπλά επαληθευμένα στην πράξη» μοντέλα της.
Εγώ όμως έχω ξεκαθαρίσει ότι δεν ενδιαφέρομαι για τις θεωρητικές ερμηνείες και τα θρησκευτικά μοντέλα, παρά μόνο στο βαθμό που επηρεάζουν το κοινωνικό βίωμα.
Στην προσωπικές μου επιλογές δοκιμάζω, παρατηρώ, συλλογίζομαι, προσπαθώ να συνεργάζομαι.
Τρομάζεις που ακούς ότι η αγάπη δεν είναι μόνο μία;
Θεωρώ ότι αναφέρεσαι σε ένα θεωρητικό, θεολογικό μοντέλο περί ‘αγάπης’.
Εγώ αναφέρομαι στην αγάπη (στις πολλές και διαφορετικές αγάπες) που έχω ζήσει.
Μόνο γι’ αυτές μπορώ να μιλάω.
@ Στέλλα , ΜΕ
Στο παραπάνω σχόλιό μου, δεν απευθύνομαι σε εσένα Στέλλα, αλλά στη ΜΕ. Έγραψα λάθος όνομα.
😀
Σε αυτό απαντώ σε εσένα Στέλλα:
Μου αρέσει η προσέγγισή σου, ότι δηλαδή στην ορθόδοξη θεολογία, η μετάνοια είναι η αλλαγή νοητικού μοντέλου.
Όμως:
Πάλι αυτό το νέο μοντέλο είναι προσωπικό μοντέλο.
Εσύ σε συνεργασία με τους άλλους το φτιάχνεις, για εσένα ισχύει, δεν έχει διάσταση μεταφυσική.
Για πολλούς υπάρχει μια συλλογιστική, που όμως δεν έχει διατυπωθεί ξεκάθαρα, ότι τελικά το σύνολο αυτών των μοντέλων στο σώμα της εκκλησίας και σε βάθος χρόνου, ορίζουν την δογματική της αλήθεια.
Είναι ένα ανοιχτό ζήτημα, θεωρώ.
Σε κάθε περίπτωση όμως, μπορείς να το εφαρμώσεις σε όλα τα ρεύματα, αιρέσεις, θρησκείες.
Δε βγάζεις κάποιο σταθερό αξιολογικό συμπέρασμα, απλά διαπιστώνεις τη διαδικασία.
Όπως και το παρακάτω:
«Ηθεραπεία αυτού ειναι να αποκτήσουμε πίστη εξ εμπειρίας η οποία δωρίζεται στις καρδιές οι οποίες έχουν περάσει απ΄το καμίνι αυτής της συνεχους αναδομησης της αυταπάτης μας, το γκρεμισμα του αυτοειδωλου μας,τα ρηγματα των βαιβαιοτήτων μας,και άλλα πονετικά, ωσπου να μορφωθει μέσα μας Χριστός.»
Ισχύει και αυτό για όλους και για τα πάντα.
Όσο προσωράς σε βάθος σε ένα σύστημα, τόσο επηρεάζεσαι περισσότερο, βιώνεις πράγματα που πριν δεν τα βίωνες. Σε οποιοδήποτε σύστημα.
Το ερώτημα είναι:
Πόσο κοινωνική είναι αυτή η διαδικασία;
Πόσο αντικειμενική είναι;
Βλέπουμε να ισχύει για όλους;
Ακόμα κι αν κάποιος καταφέρει κάτι, πώς ξέρω εγώ για ποιο λόγο το κατάφερε; Η τεχνική που ακολούθησε είναι αρκετή για να εξηγήσει το αποτέλεσμα, την επίτευξη του δηλωμένου στόχου;
Και πού ξέρω εγώ τι πραγματικά γίνεται μέσα του;
Εγώ θεωρώ ότι τα πράγματα δεν έχουν τόσο γραμμική εξέλιξη.
Να στο φέρω σε παράδειγμα:
Για κάθε ένα ‘πετυχημένο’ πιστό, πόσοι ‘αποτυχημένοι’ αναλογούν;
Κατ’ αντιστοιχίαν: Σε κάθε ένα πετυχημένο καπιταλιστή, πόσοι αποτυχημένοι αναλογούν;
PETRO-EISAI APERIGRAPTA EGWISTHS=EGLWVISMENOS STO EGW SOU….
SYGXWRA ME
+DEN SE ANTEXW.
H AGAPH SKOTWNETAI APO TON EGWISMO.
KATALAVES?
@ Αγάπη+
Αμέ, κάτι κατάλαβα θεωρώ.
Κι εγώ απ’ τη μεριά μου το μόνο που μπορώ να σου ευχηθώ είναι το να χαίρεσαι!
Μην πλησιάζεις ανθρώπους που δεν τους αντέχεις. Δεν υπάρχει λόγος.
Κάθεσαι και διαβάζεις τις χαζομάρες που λέω εγώ;
Ζορίζεις την ψυχούλα σου;
Γιατί;
Σοβαρά στο λέω, δεν κάνω πλάκα.
Εγώ στη θέση σου δε θα το έκανα, είναι πολυ ψυχαναγκαστικό βρε συ…
Δώσε χρόνο στη ζωή σου μόνο σε ό, τι σε γεμίζει χαρά και νόημα.
Όσο για το «συγχώρα με» που συνηθίζεις να λες, έχει νόημα;
Εγώ σε συγχωρώ 100 φορές και προκαταβολικά. Αν είχα κάτι προσωπικό μαζί σου δε θα σε συγχωρούσα, πιθανώς.
Αλλά βρε Αγάπη, πού θες να συν+χωρέσουμε, αφού δε με αντέχεις;
Μάλλον σαν την κόλλασή σου με βλέπεις.
Me , έχεις πρόβλημα να επικοινωνείς με τους συνανθρώπους σου; Έχω όνομα. Εκτός αν σε ενοχλεί το 777 και θες το πραγματικό μου όνομα, ή το ψευδώνυμό μου. Οπότε να στο δώσω αδελφέ.
Κατά τα άλλα, κάτσε εδώ όπως σου προείπα και μη πας πουθενά, γιατί ίσως ξέρεις πολλά και πρέπει να μας επιμορφώσεις, ίσως πρέπει να μάθεις και εσύ αρκετά αδελφέ μου, για τα περί υποκρισίας και ευσεβισμού και δήθεν, στη διαφορετικότητά τους από τον αγώνα που κάνει ένας άνθρωπος να ντυθεί τη λαμπρή στολή της ψυχής, αγωνιζόμενος στην αφομοίωση των εντολών του Χριστού.
Ϊσως να υπάρξει και αλληλοπεριχώρηση που λέμε.
¨Οχι από εμένα απαραίτητα, ή όχι μόνο από εμένα, αλλά απο πολλούς εδώ μέσα- μιλάω για το μπλοκ της Σαλογραίας- με τους οποίους έχω πάθει πλάκα.
Σε πολλά θέματα νόμιζα πως τα ήξερα όλα………
Και άκου ένα πρώτο παράδειγμα υποκρισίας, αγαπητέ Μe.
Σήμερα στο Νυμφίο, ο θαυμάσιος Ιερέας μας ( απ τους λίγους για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, ξέρεις αυτά για τα περί κρίσεως που λες και είναι πολύ σωστά, θέλουν κρησάρα και διάκριση παρομοίως), ο Ιερέας μας λέω, μας θύμισε προσωπική του εμπειρία με τον Πατέρα Παίσιο.
Τον ευλόγησε την ώρα του αποχαιρετισμού εκτός των άλλων και με το «και καλή Πνευματική αρχοντιά».
Τότε ο πατερούλης μας γύρισε και ρώτησε τον Π. Παίσιο τι είναι αυτό που του λέει.
Με παράδειγμα ως συνήθως απάντησε ο Π. Παίσιος, πως
μια οικογένεια ολόκληρη ήρθε για εξομολόγηση.
Μετά απ αυτούς μια γυναίκα βαμμένη, με τσιγάρο, σκουλαρήκια στη μύτη, κλαίγοντας με αναφιλητά εξομολογήθηκε μες τ άλλα και το θυμό της, γιατί οι προηγούμενοι την αγνόησαν εντελώς στο αίτημά της, πως επειδή ήταν μια κι αυτοί πολλοί και πως πιθανόν θα έχανε το αεροπλάνο, αν μπορούσαν να της έδιναν τη θέση τους.
Αυτό θα ήταν η πνευματική αρχοντιά για τον πατέρα Παίσιο. Πνευματική μιζέρια έτσι; αλλά και υποκρισία.
Τι θα έλεγε άραγε ο Χριστός μας γι αυτό; Θα διαφωνούσε;-
Πετρο,
Ισως έχεις δικιο στο εηξς:
Δεν έκανα ξεκαθαρο οτι όταν μιλαμε για μετάνοια δεν μπορουμε να τη δουμε αυτόνομα σαν μια διανοητικη εξάσκηση ή σαν ατομικό επιτευγμα το οποίο έχει τα χαρακτηριστικά που αναφέρεις, ειναι δηλ. ένα προσωπικό μοντέλο με αμφίβολη αποτελεσματικότητα και δυνατότητα επιρροής στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Η μετάνοια ειναι ενας τρόπος ύπαρξης , ο πλέον αυθεντικός, γιατι προϋποθέτει ελευθερία και πραγματωνεται μέσα στο χωρο της Εκκλησίας ως Σωμα Χριστού και όχι ως σύστημα.
Η δογματκή αληθεια της εκκλησιας δεν ειναι σύνολο νοητικων μοντέλων, αλλα ειναι σαρκωμένη, δηλ. βιωμένη,εμπειρία των μελων της ,τα οποία δια της μετανοίας περασαν τα στάδια της κάθαρσης απο τα πάθη,του φωτισμου του Νου τους και κατα το μέτρο της τελείωσης τους ,της φανέρωσης του Θεού στη ζωή τους.
Αυτός είναι ο αυθεντικος τρόπος βίωσης της άληθειας του ΘΕΟΥ.Τα υπολοιπα ειναι αυτό που λεω ιδιωτική θεολογία, που σ’αυτην ισχύουν όλα αυτα που λες και που ισχυει γιαόλα τα συστήματα ,αιρέσεις και θρησκείες.
Και ναι, είναι κοινωνική αυτή η διαδικασια γιατι πραγματοποιείται εν κοινωνια και σχέση μεσα στο σωμα της εκκλησιας .Η αγαπη για τον αλλο είναι το μετρο της τελειωσης μας ,κατα το προτυπο του Σταυρωμενου ΧΡΙΣΤΟΥ.Αυτος ειναι και ο δηλωμένος στοχος.
Η μετανοια δεν ειναι τεχνικη με γραμμικη εξελιξη αλλα ειναι μια κυκλικη πορεα με σπειροειδη φορα ανελιξης και κατ αυτη την εννοια οσο πιο αποτυχημενος εισαι, τοσο το καλυτερο για σενα και τη σωτηρια του κοσμου.
@ 777
Sorry, 777 που δεν ανέφερα το όνομά σου. Μη τα παίρνεις στο κρανίο κι ολας!
Ξανά εγώ θα πω: Μη κρίνεις ινα μη κριθείς. Δεν ξέρεις τι σκέφτονταν οι άνθρωποι αυτοί. Ο πάτερ Παΐσιος ήταν καρδιογνώστης.
Εξάλλου, εγώ άνετα θα μπορούσα να θεωρήσω υποκριτικό να κατηγορούμε την υποκρισία των άλλων. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι σε αυτόν τον κόσμο όλοι μας λίγο ή πολύ είμαστε υποκριτές. Το να φωνάζεις για την υποκρισία των άλλων είναι σαν την κυβέρνηση Μπους που εισβάλλει σε ξένες χώρες για να σταματήσει την τρομοκρατία, ενώ οι ίδιοι είναι τρομοκράτες. Ίσως τελικά μεγαλύτερη υποκρισία από το να γκρινιάζεις για την υποκρισία των άλλων δεν υπάρχει…
Εσύ, άμα ήθελες να κάνεις το καλό, τίποτα δε θα σε σταματούσε. Το να κατηγορείς τους άλλους για τη δική σου υποκρισία και τις δικές σου αποφάσεις είναι άκρως υποκριτικό. Ο καθένας σε αυτή τη ζωή είναι (και θα πρέπει να είναι) ελεύθερος να κάνει ότι θέλει και όπως το θέλει. Αφήστε τους ανθρώπους ελεύθερους να εκφραστούν όπως αυτοί θέλουν. Άμα θέλετε να βοηθήσετε κάποιον δώστε του μια φιλική συμβουλή. Αλλιώς ράψτε το!
@ 777
41 Γιατί βλέπεις την αγκίδα που είναι εις το μάτι του αδελφού σου, και δεν αντιλαμβάνεσαι το δοκάρι που είναι εἰς το δικό σου μάτι; 42 Πώς μπορείς να λες εις τον αδελφόν σου, «Αδελφέ, άφησε με να βγάλω την αγκίδα που είναι εις το μάτι σου», ενώ εσύ δεν βλέπεις τό δοκάρι που είναι εις το δικό σου μάτι; Υποκριτά, βγάλε πρώτα το δοκάρι από το μάτι σου και τότε θα ιδής καθαρά για να βγάλης την αγκίδα από το μάτι του αδελφού σου.
Από το στόμα του Κυρίου μας παρακαλώ…
PETRO
OTAN AGAPAME TIS PSYXES TWN ANTHRWPWN DEN TOUS PERIFRONOUME-TOYS AKOUME+TOUS DIAVAZOUME.
TO SYGXWRA ME TO LEW+TO ENNOW
DIOTI EIMAI KAI ASTHENIS
KI AYRIO DEN KSERW AN THA ZW
DEN THELW NA EXW EKKREMOTHTES
OUTE NA MOU KRATAEI KANEIS MOUTRA.
OK?
Me ,
φαίνεται να κάνεις προβολή του δικού σου ύφους στα γραφόμενά μου. Για διάβασέ το σε παρακαλώ με άλλο ύφος, ήρεμο και θα αλλάξεις γνώμη μάλλον.
Επιπλέον, αυτή είναι και η δυσκολία όταν δεν βλεπόμαστε.
Κατά τα άλλα σου ζητώ συγγνώμη, αδυνατώ να συνεχίσω, «με έβγαλες νοκ άουτ».
Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω.
Κάποιος άλλος πιο υπομονετικός, φωτισμένος, με πιότερες γνώσεις απο μένα, ίσως να θελήσει να σου απαντήσει λεπτομερώς, πιθανόν απ το μπλοκ της Σαλογραίας κάποιος.
Και μια διόρθωση γι αυτό που έγραψα για το μπλοκ της τελευταίας, πως δηλαδή σε πολλά θέματα, νόμιζα πως τα ήξερα όλα.
Τι μου έβαλε να πω το πνεύμα του ναρκισσισμού, έ;
Δηλαδή , υπάρχουν και κάποια θέματα που τα ξέρω όλα;
Γενικά, συγχωράτε με όλοι.
Καλή Ανάσταση. –
Λατρεμένο μου 777
όποιος νέκρωσε το ναρκισσισμό του, αγίασε, αλλά αυτή η νίκη μόνο μετά θάνατον κατακτάται, γι αυτό και η Εκκλησία μόνο μετά θάνατον επιβεβαιώνει επίσημα την αγιότητα κάποιων προσώπων που σκληρά αγωνίστηκαν -όσο ήσαν εν τη παρούση ζωή- προκειμένου να αφανίσουν το ναρκισσισμό τους.
Και γω νεότερη είχα για κάποια πράγματα την απόλυτη βεβαιότητα.
Επειδή έμαθα δυο κολλυβογράμματα της συφοράς , και διάβασα, δήθεν και τρία βιβλία νόμισα ότι κάτι ήξερα.
-Μούτζες και τύφλεεες!
Και τώρα κοιτάω τα αμέτρητα βιβλία στα ράφια των βιβλιοθηκών του σπιτιού μου -που κοντεύουν από το χώρο να με εκτοπίσουν ολότελα- και αναρωτιέμαι:
-Ηταν ανάγκη, ρε παιδί, να διαβάσω τόοοοσα προκειμένου να καταλάβω μετά λόγου γνώσεως οτι αγνοώ τα πάντα , εκτός από κείνο που τό πε και ο μακαρίτης ο αρχαίος φιλόσοφος ο Σωκράτης, το:
ΕΝ ΟΙΔΑ , ΟΤΙ ΟΥΔΕΝ ΟΙΔΑ!;
-Φαίνεται πως ήταν ανάγκη!
-Μανδάμ, οι βιβλιοπώλες, κλέφτες θα γίνουν;
Για Ονομααα! 🙂
@ 777
Πλάκα έκανα ωρέ με το κρανίο!
Ψυχολόγος είσαι ή απλά διαβάζεις βιβλία ψυχολογίας ? 🙂
Σε έβγαλα νοκ-αουτ από εξάντληση ή από «μπουνιά» ? 🙂
Και εγώ νοιώθω να με έχει βγάλει νοκ-αουτ κάποιος εδώ και 10 χρόνια περίπου… 🙁 Θα μου κάνεις καμιά ψυχανάλυση ?
Άντε καλό Πάσχα σε όλους.
Το δικό μου δεν το βλέπω καλό…