Joey, το αγόρι-θαύμα που αρνήθηκε να πεθάνει
Η Kristen Page ξύπνησε ξαφνικά κατά τη διάρκεια μιας ζεστής νύχτας του Μάη, νιώθοντας μούσκεμα. Λίγους μήνες νωρίτερα , η μητέρα τριών παιδιών φοβόταν να κάνει τεστ εγκυμοσύνης όταν είχε καθυστέρηση. Η Kristen είχε φτάσει στα όριά της με τα ζωηρά παιδιά της, ηλικίας 2 έως 7 ετών, αλλά ο άντρας της Matt την ενθάρρυνε λέγοντας της πως «μαζί θα βρούμε λύση, θα τα καταφέρουμε» .
Η Kristen κουνούσε σθεναρά τον Matt για να ξυπνήσει. Τώρα, δεκατριών εβδομάδων έγκυος, είχε αποδεχθεί με χαρά τη νέα ζωή μέσα της, καθώς αναρωτιόταν συγχρόνως το τι μπορεί να φέρει αυτό το μικρό στην οικογένεια τους. «Τα νερά μου πρέπει να έσπασαν», ψιθύρισε με πανικό.
«Είσαι σίγουρη πώς απλά δε βράχηκες;», απάντησε ο Matt μισοκοιμισμένος.
Στο τηλέφωνο ο γιατρός της Kristen τη συμβούλεψε να επισκεφτεί το νοσοκομείο το πρωί για μια εξέταση. Της είπε πως τόσο μικρό το μωρό δε θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς αμνιακό υγρό. Ενας υπέρηχος αποκάλυψε πως δεν υπήρχε καθόλου αμνιακό υγρό, αλλά προς έκπληξη όλων, η καρδιά του μωρού χτυπούσε ακόμη. Ο γιατρός είπε στην Kristen πως το μωρό της θα πέθαινε και της υπέδειξε να πάει στο σπίτι της να ξεκουραστεί, να προσευχηθεί και να περιμένει το μωρό να «φύγει».
Λίγες μέρες αργότερα, η Kristen επέστρεψε για έναν ακόμα υπέρηχο.
Προς έκπληξη όλων πάλι, το μωρό ήταν ακόμη ζωντανό, με πολύ δυνατό παλμό.
Ενας άλλος γιατρός από την αρχή είπε στους γονείς πόσο φριχτή ήταν η κατάσταση. « Χωρίς υγρό, δεν υφίστανται πνεύμονες, άρα και ζωή», είπε και παρότρυνε την Kristen και τον Matt να προχωρήσουν σε έκτρωση ωστέ να αποφύγουν την αυξημένη πιθανότητα σοβαρής μόλυνσης.
Λίγες μέρες αργότερα, ένας ειδικός σε εγκυμοσύνες υψηλού κινδύνου, είπε στους γονείς ρητώς πως η εγκυμοσύνη θα τερματιστεί μόνη της. Ο ειδικός συμβούλεψε τους γονείς να προχωρήσουν σε έκτρωση, υποδηλώνοντας το γεγονός πως αν θα περίμεναν να αποβάλλει, θα ήταν αβάσταχτο για την Kristen, οπότε θα έπρεπε αμέσως να επιλέξουν τη διαδικασία διαστολής και απόξεσης (D&C).
Διανύοντας τη 16η εβδομάδα εγκυμοσύνης, η Kristen πήγε να δει έναν διαφορετικό ειδικό. Άλλος υπέρηχος έδειξε δυνατό παλμό. Το μωρό ευημερούσε. Ο ειδικός είπε στην Kristen πως γινόταν άδικη στον άντρα και τα παιδιά της, αν θα τους άφηνε χωρίς σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα, και όλα αυτά για χάρη ενός παιδιού το οποίο δε θα επιβίωνε παραπάνω από μία μέρα. «Η μόνη σου επιλογή είναι να τερματίσεις την εγκυμοσύνη», είπε. Η Kristen και ο Matt έφυγαν δακρυσμένοι, ισοπεδωμένοι από τη θλιβερότητα της κατάστασής τους.
Ερευνες στο διαδίκτυο τους έκαναν περισσότερο μελαγχολικούς. Οπου κι αν έψαξαν, βρήκαν πως τα μωρά χωρίς αμνιακό υγρό, έχουν μηδέν τοις εκατό πιθανότητες επιβίωσης. Μην έχοντας τίποτα να χάσουν, η Kristen και ο Matt να αφήσουν τον έλεγχο στο Θεό. Είπαν πως ο Θεός θα έπαιρνε το πολύτιμο μωρό τους, όποτε Αυτός θα επιθυμούσε.
«Νιώσαμε πως δεν είχαμε ελπίδα, κι όμως ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, βρήκαμε τη δύναμη απλά να πούμε «ας είναι», και να αφήσουμε αυτό που ήταν σίγουρο πως θα γίνει(τουλάχιστον στα μάτια μας), να γίνει», είπαν.
«Αν Αυτός τον ήθελε, τότε θα ένιωθα ήρεμη ξέροντας πως θα ήταν επιλογή του Θεού και όχι δική μου», είπε η Kristen.
Η μικρότερη ηλιαχτίδα ελπίδας έσπασε το σκοτάδι, όταν οι γονείς πληροφορήθηκαν για το Οικογενειακό κέντρο Tepayac στο Fairtax της Virginia, όπου οι γιατροί πιστεύουν στο δικαίωμα γέννησης όλων των παιδιών, παρά κάποιες φριχτές προγεννητικές συνθήκες. Εδώ ήταν που η Kristen και ο Matt βρήκαν υποστήριξη για τη απόφαση τους να αφήσουν το Θεό να χειριστεί την εγκυμοσύνη.
Την 17η βδομάδα, η θλιβερή κατάσταση δεν είχε αλλάξει, αλλά αψηφώντας όλες τις ιατρικές προσδοκίες, ένας υπέρηχος έδειξε ένα μωρό που ευημερούσε, που φαινόταν απλά να ξεκουράζεται ήρεμα στη μήτρα της Kristen. Η Kristen μπήκε σε αυστηρό πρόγραμμα ξεκούρασης στο κρεβάτι, εξαιρουμένων των εβδομαδιαίων επισκέψεων στο ιατρικό κέντρο για τις απαιτούμενες εξετάσεις. Οι εβδομάδες πέρασαν. Σε κάθε υπέρηχο η Kristen περίμενε να ακούσει τα νέα που φοβόταν περισσότερο αλλά το μικρό δεν άφηνε την ευκαιρία για να ζήσει. «Κάθε μέρα έκλαιγα γιατί σκεφτόμουν πως έμενα ξαπλωμένη μόνο και μόνο για να ζήσει το μωρό λίγες ώρες ή δυο μέρες το πολύ», είπε η Kristen.
Την 26η εβδομάδα, η Kristen μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Fair Oaks, μια ώρα μακριά από τον άντρα της και τα παιδιά της, όπου την παρακολουθούσαν συνεχώς, της παρείχαν διάφορα φάρμακα και την ειχαν σε ορό.
Το μωρό συνέχιζε να ακμάζει.
Στις 32 εβδομάδες και 3 μέρες, ο παλμός του μωρού ξαφνικά άλλαξε. Οι γιατροί υποψιάστηκαν πως το μωρό υποφέρει άδικα, αλλά περίμεναν ακόμη μια μέρα πριν να κάνουν ο,τιδήποτε. Ενας υπέρηχος την επόμενη μέρα έδειξε πως το μωρό ήταν σε λήθαργο και έιχε αρρυθμίες. Η Kristen ετοιμάστηκε αμέσως για επείγουσα επέμβαση καισαρικής τομής. Φοβήθηκε πως θα έχανε το μωρό. «Το ήξερα πως μέσα μου ήταν ασφαλής, αλλά έξω δε θα μπορούσε να αναπνεύσει. Προσευχήθηκα στο Θεό να μας δώσει δύο μέρες με το μωρό μας ώστε να του πούμε πόσο πολύ τον αγαπάμε». Το μωρό βγήκε από τη μήτρα εντελώς μελανιασμένο. Ο άντρας της Kristen έκοψε τον ομφάλιο λώρο. Ολοι ήταν προετοιμασμένοι για το χειρότερο όχι όμως για αυτό που θα ακολουθούσε. «Τότε ακούσαμε τις κραυγές», είπε ο Matt – τις πιο όμορφες, συγκινητικές κραυγές ενός παιδιού που φωνάζει τη μαμά του.
Ο Joseph Charles Page, γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2006, 8 εβδομάδες πρόωρα. «Με άφησαν να τον δω και τον Matt να τον κρατήσει για πολύ λίγο, και αμέσως τον πήραν», είπε η Kristen. Το μωρό είχε αέρα ανάμεσα στα πνευμόνια και το θώρακα (pneumothorax), καταρρευση ενός πνεύμονα και χρειαζόταν χορήγηση οξυγόνου. Είχε επίσης πρόβλημα στο δεξί του πόδι, πιθανόν επειδή ήταν ξαπλωμένος πάνω του, κατά τη διάρκεια που η Kristen ήταν στο κρεβάτι.
Ο Joey πέρασε συνολικά 7 εβδομάδες στη μονάδα εκτενής φροντίδας νεογνών και αφού υποβλήθηκε σε εκτεταμένες εξετάσεις, βγήκε από το νοσοκομείο υγιής.
«Είναι γερός, αστείος και τόσο υπέροχος. Φέρνει την περισσσότερη χαρά σε όλους μας», είπαν οι γονείς του. «Είναι τόσο ευτυχισμένος μαζί μας. Ο αδερφός του και οι αδερφές του τον λατρεύουν». Η Kristen και ο Matt πιστεύουν πως ο γιός τους δεν είναι «τίποτα λιγότερο από άνα θαύμα». Οι ευτυχισμένοι γονείς ξέρουν τώρα πια με βεβαιότητα πως κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον. «Τα αποδεικτικά στοιχεία μπορεί να δείχνουν μοιραίας διάγνωσης, αλλά τελικα ο Θεός αποφασίζει . Είναι εκτός ανθρώπινου ελέγχου».
«Κοιτάζουμε τον Joseph καθημερινά και ευχαριστούμε το Θεό που επέλεξε να τον κρατήσουμε. Είναι ευλογία και ένα πολυαγαπημένο μέλος της οικογένειάς μας. Ολοι ξέρουμε πως είναι ιδιαίτερος. Ακόμα φαίνεται το βαθούλωμα στο πρόσωπό του από την πίεση που υπέστη και η μύτη του είναι κάπως επίπεδη». «Αλλα ειλικρινά μόνο εμείς το καταλαβαίνουμε».
Ο Joseph, 5 ετών τώρα, πρόσφατα ξεκίνησε στα προνήπια, όπου οι δάσκαλοι του, είπαν στην Kristen πως πρέπει να σταματήσει να τον κακομαθαίνει και να του υποβάλλει τις απαιτούμενες συνέπειες για τις πράξεις του. Η Kristen λέει πως ο Joey είναι το αντίθετο του «σοβαρού» παιδιού και πως είναι συνεχώς «χαζούλης».
Αφού πιστεύετε τόσο πολύ στα θαύματα τότε να πηγαίνετε σε εκκλησία για να θεραπευτείτε και όχι σε νοσοκομείο. Γιατί δεν το δοκιμάζετε να δείτε τι θα γίνει; Δύο μέτρα και δύο σταθμά όπως πάντα. Μην τυχόν και ευχαριστήσετε και τον θεράποντα ιατρό που έλιωσε στο διάβασμα μερικά χρόνια. Μόνο τον φανταστικό σας φίλο.
Γιατρός είσαι;
+ ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ
+ στους καλους ΑΝΘΡΩΠΟΥς
ΚΑΙ ΣΤΟΥς ΚΑΛΟΥς ΓΙΑΤΡΟΥς
❤☺❤☺ ❤☺❤☺ ❤☺❤☺ ❤☺❤☺
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤. ❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
@ Αlex
Όχι δεν είμαι. Είμαι λογικός άνθρωπος. Μέχρι πριν λίγα χρόνια όποιος είχε την ατυχία να γενννηθεί με διαβήτη τύπου Ι πέθαινε πρόωρα. Η επιστημονική προόδος όμως επιτρέπει σε αυτούς τους ανθρώπους να ζούνε μία κανονική ζωή. Η χριστιανική θρησκεία θεωρεί τον πόνο ευλογία. Γιατί δεν βλέπω κανένα χριστιανο να κάνει εγχείρηση χωρίς αναισθησιολόγο; Αν δεν ήταν η επιστημονική προόδος άνθρωποι θα πέθαιναν και θα υπέφεραν, ευχαριστήστε την επιστήμη, ευχαριστήστε τους επιστήμονες, και αφήστε τους φανταστικούς φίλους.
[…]
Ας θυμηθοῦμε πόσοι Ιατροί ήταν Αγιοι
και πόσοι Αγιοι ήταν Ιατροι!!!
ΠΡΩΤΟς Ο ΑΓΙΟς ΛΟΥΚΑς Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗς
ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΗς ΤΩΝ ΙΑΤΡΩΝ
Ο ΑΓΙΟς ΑΝΤΥΠΑς ΠΡΟΣΤΑΤΗς ΤΩΝ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΩΝ
ΑΓΙΟς ΚΟΣΜΑ ΚΑΙ ΔΑΜΙΑΝΟς ΕΚ ΡΩΜΗς
ΑΓΙΟς ΘΕΡΑΠΩΝ
ΑΓΙΟς ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
ΑΓΙΟς ΚΥΡΟς ΚΑΙ ΑΓΙΟς ΙΩΑΝΝΗς
ΑΓΙΟΙ ΘΑΛΛΑΛΕΟς ΚΑΙ ΤΡΥΦΩΝ
ΑΓΙΟΙ ΚΟΣΜΑς ΚΑΙ ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΕΞ ΑΦΡΙΚΗς
ΑΓΙΟς ΣΑΜΨΩΝ ΚΑΙ ΔΙΟΜΗΔΗς
ΑΓΙΟς ΕΡΜΟΛΑΟς
ΑΓΙΟς ΛΟΥΚΑς Ο ΡΩΣΣΟς Ο ΧΕΙΡΟΥΡΓΟς ΙΑΤΡΟς
ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟς ΚΡΙΜΑΙΑς ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΤΑ ΣΥΓΓΡΑΜΑΤΑ ΙΑΤΡΙΚΗς ΑΚΟΜΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΤΗς ΡΩΣΙΑς
ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΛΛΟΙ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ
ΚΑΙ ΠΟΥ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΥς ΑΓΙΟΥς.
ΕΓΩ Ο ΦΤΩΧΟΣ -ΟΡΦΑΝΟς ΚΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟς ΑΣΘΕΝΗς ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΑ
ΨΥΧΗ ΤΕ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΟΥ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΚΑΛΑΟ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΥ..ΟΠΟΤΕ ΕΙΧΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΚΑΛΑ ΤΟ ΠΟΔΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΤΡΑΜΠΟΥΛΗΞΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗς ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗς ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΠΑΤΗΣΩ-
ΚΙ ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΑΓΙΕ ΜΟΥ ΚΑΝΕ ΜΕ ΚΑΛΑ ΔΙΟΤΙ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΩ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΣΟΥ, ΕΦΥΓΕ ΟΛΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΗΞΙΜΟ ΣΕ 2 ΛΕΠΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΟΝΟΥΣΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΞΕΧΑΣΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΤΙ ΤΟ ΕΙΧΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ!!!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ ΠΟΥ ΠΟΝΟΥΣΑ ΜΟΝΙΣ ΤΟΝ ΕΠΙΚΑΛΕΣΤΗΚΑ ΕΦΕΥΓΕ Ο ΠΟΝΟΣ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥς ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥς ΑΝΑΡΓΥΡΟΥς ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΖΑΛΗ ΜΟΛΙΣ ΑΚΟΥΜΠΟΥΣΑ ΠΑΝΩ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΗΜΟΥΝ ΚΑΛΑ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΛΟΥΚΑ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟ ΤΗς ΡΩΣΙΑς ΠΟΥ ΧΤΕς ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΤΑΧΥΚΑΡΔΙΑ-ΜΟΛΙΣ ΑΚΟΥΜΠΗΣΑ ΤΟ ΕΙΚΟΝΑΚΙ ΤΟΥ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟς ΜΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Η ΤΑΧΥΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΜΗΘΗΚΑ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ
ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ
ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΘΕΟΔΩΡΟ ΧΑΤΖΗ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ
ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΟΥΝ
ΚΑΙ ΜΕ ΣΩΖΟΥΝ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΚΙΝΔΥΝΟ.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ
ΠΟΥ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΠΟΝΟΥΣΕ ΦΡΙΚΤΑ ΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ ΜΟΥ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΑΠΟΜΩΝΟΜΕΝΟ ΧΩΡΙΟΑ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ
ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑΞΙ
ΔΕΝ ΙΕΧΑ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΙΔΙΩΤ.ΓΙΑΤΡΟ
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΑΚΟΥΣΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΝΑ ΛΕΕΙ
-ΕΧΕΙΣ ΕΔΩ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΨΑΧΝΕΙς ΑΛΛΟΥ??
ΕΙΠΑ 3 ΦΟΡΕΣ=ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ
ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ Ο ΠΟΝΟς
ΚΑΙ ΕΝΙΩΣΑ ΜΙΑ ΓΛΥΚΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΕΓΙΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΠΡΙΝ ΓΕΜΑΤΟ ΧΑΡΑ
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ
ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ ΕΜΕΝΑ ΤΟΝ ΑΧΡΗΣΤΟ ΑΣΩΤΟ ΑΜΑΡΤΩΛΟ ΛΕΠΡΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕς
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ
ΕΙΣΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ
ΚΑΙ ΜΗ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙς ΠΟΤΕ ΝΑ ΣΟΥ ΦΥΓΩ.
ΑΜΗΝ
ωχ συγγνωμη
ξεχασα τον ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΟΥ ΜΕ ΣΥΝΕΦΕΡΕ ΟΤΑΝ ΕΙΧΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ -ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ-ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΑΜΙΛΗΤΟ ΣΤΗΝ ΒΕΡΑΝΤΑ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ=ΣΥΝΕΛΘΕ.
ΚΑΙ ΞΥΠΝΗΣΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΠΗΓΑ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΚΛΑΨΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΟ ΛΑΘΟς ΜΟΥ.
ΔΕΝ ΕΛΕΓΑ ΤΟ ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ ΕΝΑ ΜΗΝΑ-ΤΙ ΚΑΤΑΝΤΕΙΑ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ
ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΛΕΩ =ΓΕΝΝΗΘΗΤΩ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ
ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ
ΗΜΑΡΤΟΝ
ΤΟ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ
ΚΑΙ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ
ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩς ΑΛΗΘΕΙΑ
ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΘΕΛΗΜΑ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΘΥΜΩΣΕΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ….
Ο ΑΓΙΟς ΓΕΩΡΓΙΟς ΜΕ ΣΥΝΕΦΕΡΕ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙ ΗΛΙΘΙΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ
ΤΩΡΑ ΠΙΑ
ΘΕΛΩ ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟς ΜΑς ΟΤΙ ΕΚΕΙΝΟς ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΝΑ Του δινω ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ Τον στεναχωρω αλλο με τα λαθη τις αμαρτιες μου και τα πεισματα μου
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟ ΘΕΟ
ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΟΥ
ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟ ΦΩς ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ
ΠΟΥ ΜΕ ΕΧΕΙ ΚΟΝΤΑ Του παρόλο που δεν το αξιζω καθολου
ΣΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΓΙΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΧΑΡΙΣΕΙ
ΚΑΙ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΧΩ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙς Κ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ εγω η αναξια.
ΗΜΑΡΤΟΝ ΚΥΡΙΕ
ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΜΕ
ΩΣ Ο ΜΟΝΟς ΑΓΑΘΟς ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟς.
ΑΜΗΝ
@Leviathan
Ξέρεις τί νομίζω εγώ; ‘Οτι όλα αυτά είναι πολύ δύσκολο να τα καταλάβουμε. Εγώ είμαι σίγουρη ότι γίνονται θαύματα αλλά είμαι επίσης σίγουρη πως δεν γίνονται και δεν θα γίνουν για όλους…(δεν φαντάζομαι να το αμφισβητεί κανείς αυτό). Από κει και πέρα ξεκινά το μυστήριο… Γιατί σε αυτό το παιδάκι και όχι σε κάποιο άλλο… Τί να πω δεν ξέρω…
Το μεγαλύτερο θαύμα που υπάρχει για μένα είναι αυτό της μεταστροφής της ψυχής και της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος.
Ποιός μπορεί να μου πει αν η μεταστροφή του ασώτου ήταν ένα θαύμα ή όχι; Τέτοια θαύματα θέλω να ακούω.
12. Αλεξ.
εχεις το θαυμα μπροστα σου
το άσωτο παιδι που ο Χριστος μας το έσωσε.
ΟΛΗ Η ΜΙΚΡΗ ΖΩΗ μου ειναι ενα ΘΑΥΜΑ
ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟ.
ΕΙΧΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟς ΜΑς ΜΕ ΑΝΕΣΤΗΣΕ
ΕΙΧΑ ΚΙΝΔΥΝΕΨΕΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 100 ΦΟΡΕ
ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟς ΜΑς ΜΕ ΕΣΩΖΕ ΠΑΝΤΑ ΣΤΕΛΝΟΝΤΑς ΑΓΙΟΥς ΤΟΥ!
ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ+
@ Alex
Ακριβώς. Γιατί σε αυτό το παιδί και όχι κάποιο άλλο; Γιατί τα παιδιά της Αφρικής υποφέρουν και όχι εμείς;Οπότε ο δημιουργός είτε έχει 2 μέτρα και 2 σταθμά με ορισμένους ανθρώπους που απλά έτυχε να γεννηθούν στον λάθος τόπο και τους τιμωρεί γι’ αυτό, οπότε είναι ένας μοχθηρός, χαιρέκακος, σαδιστής χαρακτήρας. Είτε αυτό, είτε η έννοια του παντοδύναμουδημιουργού τυρράνου που αδιαφορεί στην δυστυχία των ανθρώπων είναι μία ανθρώπινη δημιουργία.
Αmelie, συγγνώμη αλλά πιστεύεις ότι πραγματικά σε ωφελεί το να αποκαλείς όποιον δεν ασπάζεται την πίστη σου αντίχριστο και να τον στολίζεις; Την επιστήμη δεν την έδωσε ο θεός, αλλά ο άνθρωπος. Η πίστη και η θρησκεία βασίζονται στα δόγματα και στην μη-σκέψη, η επιστήμη βασίζεται στην αμφισβήτηση και δεν είναι απόλυτη. Η θρησκεία διακηρύττει πως έχει την απόλυτη αλήθεια βασισμένη σε ένα βιβλίο. Η επιστήμη έχει χιλιάδες βιβλία και πάντα αναγνωρίζεται πως υπάρχει περιθώριο σφάλματος και αναθεώρησης. Δεν έχω πρόβλημα να ζω με κάτι που δεν είναι απόλυτο, και να είμαι έτοιμος να αναθεωρήσω.
@Λουκάς Χ
O Ιπποκράτης δεν ήταν χριστιανός. Υπάρχουν χιλιάδες άθεοι γιατροί σε όλον τον κόσμο.
Αυτό που θα έπρεπε να αναφέρεις είναι πόσοι αθώοι έχουν πεθάνει στο όνομα του Χριστιανισμού και πόσοι στο όνομα της αθεΐας; Σε προκαλώ να μου ονομάσεις έστω και έναν άνθρωπο που πέθανε στο όνομα της αθεΐας.
Ο Θεός δεν αδιαφορεί για κανένα πλάσμα Του.
Στην Αφρική οι δυνάστες άποικοι έφεραν σε εξαθλίωση τους Αφρικανούς.
και Εκει η Ορθοδοξη Ιεραποστολή κάνει παρα πολυ μεγαλο εργο -χρονια τωρα με σχολεία νοσοκομεια γιατρους εκπαιδευτικους….κλπ
ΔΕΝ εχει 2 μετρα και 2 σταθμα….Ο Χριστος μας.
Απλά εσύ αρνεισαι να δεις τα λαθη και τα εγκληματα των ανθρωπων και τα φορτωνεις ολα στον Θεο που μισεις.
Επισης εσυ δεν διαβαζεις βιους Αγιων να δεις τι σημαινει μαρτυριο.
[…]
Θα ήθελα πολύ να πιστέψω σ αυτά που λες ωρέ Λεβιάθαν.
Γιατί τότε, θα ήταν πολύ απλά τα πράγματα με την λογική και μόνον αυτή.
Αχ να μπορούσα με την λογική και μόνον να ξεπεράσω το πάθος της απληστίας που με δέρνει για τις ηδονές του κόσμου.
Με δέρνει η ακρασία και με μαστιγώνει.
Μόλις τελειώσω με την ηδονή που απόλαυσα μόλις τώρα δα, θέλω να την επαναλάβω αμέσως.
Ή μια άλλη ηδονή να απολαύσω τέλος πάντων γρήγορα, να μου αναπληρώσει το ψυχολογικό κενό μου.
Ας είναι και το αυτοκινητάκι της Πρωτοψάλτη….
Με δέρνει μια ασφυκτική τάση να κυριαρχήσω στον κόσμο γύρω μου- όπου με παίρνει, έτσι;
Υποκρίνομαι για να το πετύχω.
Μνησικακώ ακόμη και για τον κολλητό μου, κι ας του κάνω τον καλό, αρκεί να φανώ στο τέλος στην παρέα πως εγώ είμαι ικανότερος, αφού φρόντισα να τον μειώσω έντεχνα στα μάτια των άλλων.
Αισθάνομαι μειονεκτικά για χίλια πράγματα, που έχουν άλλοι και δεν έχω εγώ, απο σωματικά προσόντα και υλικά, μέχρι πνευματικά.
Και ζηλοφθονώ, δεν μπορώ να παραμένω πάντα στο επίπεδο της ευλογημένης απλής ζήλιας.
Και ταυτόχρονα νοιώθω μια έπαρση για κάποια πετυχημένα μου και για κάποια προσόντα μου και μια κρυφή αλλαζονεία που δεν μπορώ να την ελέγξω ρε παιδάκι μου. Αφού εγώ τα πέτυχα, εσύ τα πέτυχες μήπως;
Τώρα για τα σωματικά, ή διανοητικά μου προσόντα δεν μπορώ να σου απαντήσω ποιός το πέτυχε, άστο άλλη φορά….
Πίνω, καπνίζω για να στηριχθώ.
Θέλω να αυτοκτονήσω ίσως….
Με τίποτε δεν είμαι ευχαριστημένος.
Μέχρι το πρωί να κάτσω να εξομολογούμαι ιστορίες με διάφορα.
Ιστορίες δύναμης και λίμπιντο ουκ ολίγες.
¨Εχω καλέσει πολλές φορές την λογική μου να κάνει κάτι, εκείνη την ώρα που φλογίζομαι, ή μου τρέχουν τα σάλια, ή θέλω να κάνω κακό κάπου, κάπως, ή, ή, ή, ή, ή ….
Διάνοια, νους, έ που είσαστε μωρέ τώρα που σας θέλω, λογική πάπαλα, μας τελείωσε.
Καμία ανταπόκριση, θολωμένο τοπίο μέσα μου κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά……
Α, όχι εδώ είναι, κάτι ακούω.
Τι;
Γιατί αντιστέκομαι;
Λέτε, ποιοι είναι αυτοί που μου λένε πως είναι κακό πράγμα η απόλαυση των ηδονών, το άφεμα και λίγο στο θέμα της βίας, του σεξ και άλλων τέτοιων;
Λέτε πως φυσικά πράγματα είναι;
Τι; λέτε, να μην ακούω τον Κάφκα που λέει πως οι συνέπειες έλκονται απ αυτούς που τις προκαλούν;
Λέτε, πως είναι υπερβολές αυτά με το άχρονο του Χρόνου και πως δεν υπάρχει άλλη ζωή και τέτοιες αηδιούλες;
Και λέτε πως το νόημα της ζωής είναι λάθος να το αναζητούμε στο τι ψυχή θα παραδώσουμε;
Και λέτε επίσης, πως δεν χρειάζεται να γίνει καμιά υπέρβαση του εαυτού μας με πίστη και αφοσίωση σε κάτι έξω απ τον εαυτό μας και πως είναι μια χαρά τα πράγματα όπως είναι;
Και πως τα πάθη μας και τις κατινιές μας, με την λογική θα τα καταφέρουμε όλα να τα ξεπεράσουμε και να σώσουμε τον κόσμο, να μην πονάει, αλλά να απολαμβάνει;
Τι; λέτε ωρέ; τι σας έλεγα τόση ώρα πιο πάνω, αλλά τέλος πάντων συνεχίστε…
Λέτε, πως δεν είναι λογικό να πονάμε, σαν συνέπεια που θέλουμε να απολαμβάνουμε τις ηδονές που μας προσφέρονται;
Τι ; λέτε πως δεν θα υπήρχαν αν δεν ήταν ωφέλιμες;
Ά, όλες δηλαδή λέω με την σειρά μου και γω και η ομοφυλοφιλία και η μαριχουάνα και η παιδεραστία;
Απαντάτε ναι και γιατί όχι; ρωτάτε αν ο πόνος δεν είναι άραγε τρελό πράγμα και μαζοχιστικό;
Καλά σας λέω εγώ, αλλά ελάτε που παρατηρώ πως όταν έχω χάσει την ευαισθησία μου λόγω της κραιπάλης αυτής, τότε παρατηρώ πως έτσι, χωρίς να το θέλω, γίνεται κάτι που θα με πονέσει και τότε νοιώθω πως δεν γινόταν αλλιώς, γιατί τότε μόνον ένιωσα πιο άνθρωπος, πιο πονετικός, πιο κοντά στον πόνο του άλλου και τότε μόνον ένοιωσα κάτι μικρό να αλλάζει μέσα μου, έστω λίγο.
Τι λέτε; μα δεν βλέπεις τον Λεβιάθαν που παρ όλα αυτά, είναι τόσο πονετικός στα λόγια και τις πράξεις;
Δεν ξέρω, είναι ίσως η εξαίρεση του κανόνα και στο κάτω κάτω, μόνον αυτό που μου συμβαίνει εμένα ξέρω, πως μπορώ να ξέρω για τον Λεβιάθαν, ή τον Πέτρο, ή οποιοδήποτε άλλο συνάνθρωπο;
Και ακούστε, μέχρις εδώ, γιατί είναι και περασμένα μεσάνυχτα, τα ξαναλέμε….
Λοιπόν Λεβιάθαν, είμαι αφημένος στα χέρια ικανών γιατρών, ως προς τα σωματικά μου προβλήματα.
¨Ομως κι αυτοί μου λένε πως οι αρρώστιες στο σύνολό τους είναι ψυχογενούς μορφής.
Έχουν πρωτογενές αίτιο την ψυχοπνευματική κατάσταση.
Από καρκίνο μέχρι ένα απλό έλκος.
Τους ρωτάω τι είναι αυτή η ψυχοπνευματική κατάσταση και μου λένε πως δεν είναι αντικείμενο της δικής τους επιστήμης, αλλά έχουν δει πολλά τα μάτια τους που δεν περιγράφει η επιστήμη τους και πως σέβονται απόλυτα την δυνατότητα ύπαρξης καταστάσεων, μη απτομένων μιας ορθολογιστικής επιστήμης και απαραίτητα εργαστηριακά αποδεικτέων
Μου λένε ακόμη, πως όπως το ηλεκτομαγνητικό κύμα δεν φαίνεται αλλά υπάρχει, έτσι και κάποιες δυνάμεις μη σχετικά ανθρωπίνως ελεγχόμενες, έχει αποδειχθεί εμπειρικά πως λειτουργούν ανάλογα με το τι, πως, που και γιατί, η ανθρώπινη ελευθερία, γνωστικά, ή ανεπίγνωστα, με προσωπική επιλογή, τις καλεί και ανάλογα, της προσωπικής δουλειάς του καθενός, με τον προσανατολισμό της προαίρεσής του, δημιουργούν και τα ανάλογα αποτελέσματα.
Μια πάρα πολύ καθαρά επιστημονική εξήγηση, βασισμένη σε λογικούς συνειρμούς, σαν αυτούς που άνθρωποι σαν και σένα και εμένα, θέλουν να ακούν.
Έ, η λογική μέχρι εκείθε, κάνει το έργο της πολύ καλά- άριστα θα λέγαμε…..
Χριστέ, τότε αναφωνώ και ο Κόσμος αλλάζει σύντομα μέσα μου και γίνεται διάφανος σαν κρυστάλλινα γάργαρα νερά…..
Αυτά ωρέ Λεβιάθαν….
+Ο ΘΕΟς ΕΙΝΑΙ ΕΝΑς !!! ΜΟΝΟ ΈΝΑς+!!!
ΚΑΙ ΘΕΟΤΡΕΛΟς ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ.
Ο ΜΟΝΟς ΤΕΛΕΙΟς ΛΟΓΙΚΟς ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟς ΚΑΙ ΕΥΦΥΕΣΤΕΡΟς ΠΑΝΤΩΝ =Ο ΠΟΙΗΤΗς ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ.
ΛΟΓΙΚῶν και αΛόγων όντων.
ΗΜΩΝ ΚΑΙ ΥΜΩΝ.
Ο ΘΕΟς ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΑΓΑΠΗΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΙΣΟΤΙΜΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΑ ΑΠΛΩΜΕΝΗ ΠΑΝΤΟΥ.
ΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑς
ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΔΗΘΕΝ ΛΟΓΙΚΗ
ΜΙΑ ΑΠΟΒΛΑΚΩΜΕΝΗ ΠΑΡΑΝΟΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ
ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥς
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΜΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥς
ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΗ ΤΟΥς.
Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΗ
ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟΤΑΤΗ
ΟΣΟ ΛΟΓΙΚΟς ΔΙΚΑΙΟς ΚΑΙ ΣΩΣΤΟς ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟς.
ΟΡΘΩΣ.ΛΟΓΙΚΩς.
ΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΙΚΟΙ
ΠΑΡΑΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
ΣΤΟ ΨΕΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΤΟΥς-ΠΟΥ ΤΟΥς ΑΠΟΒΛΑΚΩΝΕΙ.
ΚΙ Ας ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ ΑΠ ΕΞΩ-ΚΑΤΕΒΑΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΑ.
ΟΠΟΤΕ ΑΣ ΜΗΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥς
ΟΛΟς Ο ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟς ΤΟΥς -Ο ΔΗΘΕΝ ΟΡΘΟς
ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥς ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
ΚΑΙ ΜΕ ΡΗΤΟΡΙΕς ΤΟΥ εξ απο δῶ
προσπαθουν να μας πεισουν ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΝΟΙΚΑ
ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΙΚΑ ΣΥΝπερασματα τους.
ΤΖΑΜΠΑ ΚΟΠΟΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ
ΔΕΝ ΜΑΣΑΜΕ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Ποιός ΆΛΛΟς θα μποροῦσε να δημιουργήσει τον άνθρωπο
τοσο τέλεια, ΜΕ ΤΟΣΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΜΕ ΤΟΣΗ ΛΕΠΤΟΜΈΡΕΙΑ
ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΣΗ ΣΟΦΙΑ…εκτός απο τον ΠΑΝΣΟΦΟ ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΤΗ ΠΑΝΑΓΑΘΟ ΘΕΟ??
ΟΠΟΙΟς ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, πολυ απλα υπηρετει το ψεμα .
ποιος υπηρετει το ψεμα? ποιος ειναι ο πατηρ του ψευδους??
ποιος άλλος εκτος απο τον μισόκαλο πανκάκιστο κ παμπονηρο ΓΕΛΟΙΟ ΒΛΑΚΑ διάβολο!
οποιος λοιπον υπηρετει τον εξ απο δῶ
ειναι αντιχριστος.
ΤΕΛΟς
και αν προσβαλεται
τοτε πολυ απλα Ας ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟ ΨΕΜΑ.
ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΠΡΟΣΒΑΛΕΤΑΙ.
ΚΙ Ας ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΘΙΓΕΤΑΙ Ο ΕΓΩΙΣΜΟς του!!!!
ΜΕΓΑς ΚΑΙ ΜΟΝΟς ΙΑΤΡΟς ΟΛΩΝ
ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΧΡΙΣΤΟς ΜΑς.
ΟΠΟΙΟς ΔΕΝ ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΕΙ
ΕΙΝΑΙ Α Ν Τ Ι Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ..
ΤΕΛΟΣ.
ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΤΑΝ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ
ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥς ΙΕΡΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΙΕΡΕΣ ΜΟΝΕΣ -ΠΧ ΜΕΤΕΩΡΑ ΚΑΙ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ-ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΥς ΝΑΡΘΗΚΕΣ
ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΣΩΚΡΑΤΟΥς ΣΟΦΟΚΛΕΟΥς ΚΛΠ ΠΡΟΣΩΠΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ.
Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΩΣ ΙΑΤΡΟΣ ΗΤΑΝ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟς ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟς
ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑ ΘΕΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΟΛΑ ΟΣΑ ΒΡΗΚΕ.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΚΟ ΤΟΥ Κ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙς ΠΟΛΛΑ.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΟΦΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕς ΗΤΑΝ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΥΤΟ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑς ΜΕ ΤΟΣΗ ΛΑΧΤΑΡΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ!
Στο νοσοκομεῖο πᾶμε φυσικά @Λεβιαθαν@
αφοῦ κάνουμε την ΠΡΟΣΕΥΧΗΗ μας στον Χριστό μας!
Και τους γιατροῦς ευχαριστοῦμε φυσικά
διότι αλλιῶς θα είμασταν αχάριστοι
και την αχαριστία ΔΕΝ την θέλει ουτε ο Θεός.
Αφοῦ λοιπόν κάνουμε ΟΛΑ τα ανθρωπίνως δυνατά
και εάν αυτά είναι αρκετα για να έχουμε πάλι την υγεια μας πισω….ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΟ
διοτι Ολα τα Καλα ειναι δικα Του ΔΩΡΑ!
ΑΝ ΟΜΩΣ
τα ανθρωπινως και Ιατρικῶς δυνατα δεν ηταν αρκετα και δεν μας εκαναν καλά,
πᾶμε ξανά στην Εκκλησια μας -στα Μοναστηρια μας
στους Αγιους μας και παρακαλουμε το Θεό.
διοτι πολυ απλα
ΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ ΠΑΡΑ ΤΟΙς ΑΝΘΡΩΠΟΙς
Δ Υ Ν Α Τ Α ΠΑΡΑ ΤΩ ΘΕΩ ΕΣΤΙΝ.
και εκει πλέον αφηνομαστε ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ στα χερια Του
και λεμε Κυριε γεννθητω τω θελημα Σου.
αμην
ΕΙΧΑ ΟΓΚΟ ΣΑΝ ΑΥΓΟ ΚΑΙ ΣΕ 2 ΛΕΠΤΑ
ΑΦΟΥ ΤΟ ΣΤΑΥΡΩΣΑ ΜΕ ΛΑΔΑΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ-(που μου εστειλε μαζι με πολλες αλλες ευλογιες ΔΩΡΕΑΝ=ο ΚΑΛΟς Κ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΟς ΑΠΟ ΤΙς ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕς-γ.Εφραιμ) ΕΓΙΝΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ Ο ΟΓΚΟς ΑΥΤΟΣ. ΕΧΩ ΤΗΝ ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΟΓΚΟ ΓΙΑ ΣΟΥΒΕΝΙΡ!!
ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ-ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ.
ΟΙ ΟΓΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑς
ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑς ΚΑΙ ΤΟΥς ΑΓΙΟΥΣ ΜΑς.
ΑΡΚΕΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕΤΑ ΠΟΝΟΥ ΔΑΚΡΥΩΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΩς Κ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ…
ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ Ο ΘΕΟς ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ
ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΩ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΠΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΦΕΛΕΙΑ ΠΑΝΤΩΝ ΗΜΩΝ.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ
ΜΕ ΤΟΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΟ ΣΕ 2 ΛΕΠΤΑ ΟΓΚΟ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΣΕ ΣΤΙΓΜΕς ΠΟΥ ΚΛΟΝΙΖΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΩ ΓΥΡΩ ΜΑς ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΑΛΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩς.
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΣΟΥ!
Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑς
ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑς ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΛΥΚΗΤΕΡΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ…
ΠΑΜΕ ΠΡΩΤΑ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΚΟΣΜΙΚΑ ΝΟΣΚΟΜΕΙΑ
ΟΤΑΝ ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ….
***προσ δοξαν Θεοῦ-συγγνωμη,λάθος
@ Αγάπιος
Αναφέρεστε σε εγωκεντρισμό, σε ηθική βία, σε ανάγκες κι επιθυμίες, σε πόνο, σε συναισθηματικά μπλοκαρίσματα, σε εξαρτητικές συμπεριφορές, σε αυτοεικόνα (μειονεξία, ζήλια), σε διανοητική σύγχυση και πολλά πολλά άλλα.
Αυτά τα θέματα για τη σύγχρονη σκέψη αποτελούν αντικείμενα αρκετών τομέων του επιστητού (βιολογία, ψυχιατρική, ψυχολογία, κοινωνιολογία, ιατρική κλπ). Και μέσα στα χρόνια της έρευνας μαθαίνουμε όλο και κάτι περισσότερο, γινόμαστε ικανοί να αντιλαμβανόμαστε αυτές τις λειτουργίες με πολύ πιο ολοκληρωμένο τρόπο και να λύνουμε τα προβλήματα όλο και πιο ικανοποιητικά. Και συνεχίζουμε να το ψάχνουμε διατυπώνοντας διαρκώς νέα ερωτήματα. Αυτά για τον σύγχρονο τρόπο σκέψης.
Υπάρχει βέβαια και η θρησκευτική προσέγγιση η οποία θέλει να προσφέρει μια απάντηση για όλα, γιατί αυτή είναι η απαίτηση του θρησκευτικού νοητικού μοντέλου.
Θέλει να προσφέρει το απόλυτο, το αδιαπραγμάτευτο, το όντως Αληθινό.
Οπότε χτίζει εξαρχής μια τελολογία, ένα συγκεκριμένο «νόημα της ζωής» και μετά προσπαθεί να τα συνταιριάσει σε ερμηνευτικά σχήματα όλα τα στοιχεία. Προϋποθέτοντας όμως ότι αυτό που έχει ορίσει ως αρχική τελεολογική υπόθεση δεν είναι μια απλή υπόθεση αλλά είναι η θεία αποκάλυψη.
Αυτό κάνουν όλες οι θρησκείες.
Εκ των υστέρων όλη η οικοδόμηση της «γνώσης» που παράγεται στο θρησκευτικό πλαίσιο δε γίνεται με αμφισβήτηση των προκαταλήψεων αλλά ακολουθεί εντελώς αντίθετο δρόμο.
Ο σκοπός είναι να «ντυθούν» οι προκαταλήψεις, να βρεθούν και να επιλεχθούν τα στοιχεία που φαίνεται ότι εξυπηρετούν στην υποστήριξη της αρχικής προϋπόθεσης. Και όπου «δε μας βγαίνει» πάντα υπάρχουν διάφορες εύκολες απαντήσεις όπως «άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου» κλπ.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σε οποιαδήποτε εποχή κυριαρχεί ο θρησκευτικός τρόπος σκέψης εκεί καθηλώνεται η πραγματική ελεύθερη έρευνα. Δεν είναι δυνατόν να επιτρέπονται οι αμφισβητήσεις, άλλωστε.
Όλα όσα φέρνετε, λοιπόν, τα προσεγγίζετε με αυτό το νοητικό μοντέλο που δεν μπορεί να διακρίνει μεταξύ αυτών, αλλά τα τσουβαλιάζει όλα μαζί.
Είναι σαν να εντάσσουμε τη βαρύτητα μαζί με την οξείδωση στο ίδιο πλαίσιο και να θέλουμε να βρούμε ΜΙΑ απάντηση και για τα δύο. (π.χ. και για την οξείδωση και για την βαρύτητα φταίει η πτώση των πρωτοπλάστων και η συνεπακόλουθη πτώση της ίδιας της φύσης, οπότε δώσαμε την απάντηση και καθαρίσαμε. Λεπτομέρειες όπως η άνωση, η πτήση, η δομή του ατόμου κλπ δεν μας αφορούν).
Χαρακτηριστικό είναι ότι στην ίδια πρόταση βάζετε την ομοφυλοφιλία, τη μαριχουάνα και την παιδεραστία.
Το κάνετε άνετα, χωρίς κανέναν προβληματισμό. Με την ίδια άνεση που πριν εκατό χρόνια «θεράπευαν» την κώφωση με εξορκισμούς.
Χωρίς να ενδιαφέρεστε να διακρίνετε ότι στη μαριχουάνα έχουμε εξάρτηση, στην ομοφυλοφιλία έχουμε έρωτα μεταξύ προσώπων και στην παιδεραστία έχουμε καθήλωση. Ή οτιδήποτε τέλος πάντων θα μπορούσε να μας πει η σύγχρονη έρευνα γι’ αυτά τα θέματα.
Το κάνετε με άνεση γιατί γνωρίζετε ότι στο νοητικό μοντέλο που έχετε επιλέξει η διασύνδεση των θεμάτων δίνει αναφορά μόνο στην προκατειλημμένη δογματική Αλήθεια. (Εδώ χρησιμοποιώ το επίθετο «προκατειλημμένη» με την πραγματική του σημασία: Αυτό που έχω εκ των προτέρων πάρει-δεχτεί»)
Οπότε δεν εξετάζετε την πιθανή αυθαιρεσία της πρότασής σας με κριτήρια πανανθρώπινα κι επιστημονικά. Δεν μπαίνετε σε ανάλυση, ο στόχος είναι προδιαγεγραμμένος: Η ανασύνθεση της ίδιας δογματικής εικόνας με νέες ψηφίδες.
Αυτή ακριβώς η λειτουργία του θρησκευτικού νοητικού μοντέλου προσφέρει νοητικές εποικοδομήσεις που να ικανοποιούν ψυχολογικά όσους έχουν δεχτεί τη συγκεκριμένη θρησκεία.
Το ίδιο γίνεται άλλωστε σε όλες τις θρησκείες (κλασικό μότο, μπορείτε να το βάζετε στο τέλος κάθε πρότασης που αναφέρεται σε οποιοδήποτε θρησκευτικό θέμα).
Δεν προσφέρουν όμως μία απάντηση που να βελτιώνει την κατανόησή μας για τα διάφορα θέματα και να προσφέρει καλύτερες λύσεις με πραγματικό και μετρήσιμο τρόπο στα προβλήματά μας.
Το θρησκευτικό πλαίσιο δεν είναι ικανό ούτε καν να επιλύει τα πολύ συγκεκριμένα προβλήματα που παρουσιάζονται μόνο μέσα στο δικό του «θερμοκηπιακό βιότοπο».
(Η εκκλησία δεν μπορεί να κάνει «εκκλησία» ούτε καν τον εαυτό της.)
Δηλαδή δεν μπορεί να αντιλαμβάνεται και να αναλύει ούτε καν τα προβλήματα που δημιουργεί το ίδιο (υποκρισία, διαφθορά, κοινωνική αναλγησία, κλπ). Πόσο μάλλον να αντιλαμβάνεται και να αναλύει τα ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα.
Ως χαρακτηριστικό κι εφαρμοσμένο παράδειγμα, μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία που είχε γράψει πριν κάτι μήνες μια κοπέλα σε ένα σχόλιο. Από μικρή έζησε μέσα στην εκκλησία και στα μοναστήρια, παντρεύτηκε το καλό παλικάρι που της έφερε ο ιερέας πατέρας της, το παλικάρι βγήκε (αρκετά σύνηθες) χριστιανός ομοφυλόφιλος σε άρνηση, η κοπέλα έχει ενοχές και μαυρίλα.
Αν και προβλήματα σαν αυτά εμφανίζονται και προαπαιτούν την ύπαρξη του θρησκευτικού πλαισίου, το ίδιο το θρησκευτικό πλαίσιο αρνείται να προχωρήσει σε ανάλυση των ιδιαίτερων συνθηκών, και μπορεί μόνο να προτείνει ξανά την ίδια συνταγή.
Χίλιες φορές να βλέπει μπροστά στα μάτια του το ίδιο περιστατικό να επαναλαμβάνεται, χίλιες φορές θα προτείνει περισσότερη προσευχή κι εξομολόγηση. Εννοείται ότι η συζήτηση απαγορεύεται να πάει σε θέματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης ή σε «κοσμική» συμβουλευτική ψυχοθεραπεία.
Με απλά λόγια:
Έχεις πρόβλημα; Φταις. Προσευχήσου να το λύσεις.
Δεν ξεπερνιέται; Προσευχήσου περισσότερο, πέσε στα γόνατα, ξεπέρασε τον εαυτό σου.
Δεν ξεπερνιέται και πάλι; Κάνε τάματα, προσκύνα λείψανα, κάνε ευχέλαια και αγιασμούς κλπ κλπ
Παραμένει το πρόβλημα; Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου. Αυτός είναι ο σταυρός σου και ο θεός ξέρει γιατί στον έστειλε.
Δεν θα χαρακτηρίσω αυτή τη λύση.
Να την ακολουθούν όσες κι όσοι το βλέπουν έτσι.
Απλά υποψιάζομαι ότι για να ακολουθήσει κάποια ή κάποιος αυτή τη λύση πρέπει να έχει τύχει να γεννηθεί σε πολύ δεδομένο κοινωνικό πλαίσιο (εντελώτατα δεδομένο θα έλεγα).
Δεν αναπτύσσει κανείς τέτοιου είδους τελετουργικά με την επιστημονική έρευνα.
Κι ευτυχώς δεν αποτελούν αυτά τα τελετουργικά πανανθρώπινα αποδεκτές πρακτικές.
Το ερώτημα βέβαια είναι ποιο νοητικό μοντέλο από τα δύο θέλουμε να προάγει η εκπαίδευση.
Γιατί πέρα από τις θρησκευτικές πρακτικές που ελεύθερα μπορεί η καθεμία και ο καθένας μας να εξασκεί στον ιδιωτικό του χώρο, στο χώρο της εκπαίδευσης οφείλουμε να εξασκούμε συγκεκριμένες ποιότητες που να μην χαρακτηρίζονται από την αυθαιρεσία.
Δεν μπορεί να εφαρμοστεί μια πραγματική κοινωνική διαχείριση ώστε να επιτευχθεί συναίνεση όπως γίνεται στα πιο προηγμένα (και λιγότερο θρησκόληπτα) κράτη.
Για εμένα αυτή είναι η βασική αιτία που επέτρεψε στη διαφθορά να κυριαρχήσει στην κοινωνία μας.
Υ.Γ.
Πλιζ, ας απαντήσει σε εμένα προσωπικά, μόνο όποια ή όποιος διάβασε πραγματικά αυτά που γράφω. Όσες κι όσοι δούνε την λέξη «ομοφυλοφιλία» και ανάψουν, ας ηρεμήσουν πρώτα, ας διαβάσουν ό,τι γράφω κι ας απαντήσουν με μια σχετική (έστω) ψυχραιμία.
Μην αισθανθώ ξανά ως μάγισσα στην πυρά.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία!
O Θεός δεν αδιαφορεί για κανένα πλάσμα του; Ο Θεός αγαπάει όλα τα πλάσματα; Ωραία λοιπόν. Θα σας παραθέσω ένα απόσπασμα από τον λόγο του θεού προς τον Σαμουήλ (συγκεκριμένα από το βιβλίο του Σαμουήλ Α’ κεφάλαιο 15):
» Έτσι λέει ο Κύριος των δυνάμεων: Θα εκδικήσω όσα έκανε ο Αμαλήκ στον Ισραήλ, ότι του αντιστάθηκε στον δρόμο όταν ανέβαιναν από την Αίγυπτο·
3 πήγαινε τώρα και πάταξε τον Αμαλήκ, και εξολόθρευσε κάθε τι που έχει, και μη τους λυπηθείς· αλλά, θανάτωσε και άνδρα και γυναίκα, και παιδί και βρέφος που θηλάζει, και βόδι και πρόβατο, και καμήλα και γαϊδούρι. »
Είναι προφανές εδώ πως η αγάπη για όλους τους ανθρώπους, και όλα τα πλάσματα ξεχειλίζει σε κάθε λέξη. Παρακαλώ πείτε μου πώς ένας τέλειος αψεγάδιαστος χαρακτήρας που είναι γεμάτος με αγάπη διατάζει μία μαζική σφαγή ανυπεράσπιστων παιδιών και γυναικών, μία γενοκτονία, με στόχο την εκδίκηση; Αν το τυφλό ρατσιστικό μίσος, η δίψα για αίμα, για εθνοκάθαρση και η απουσία οίκτου σας παραπέμπουν σε αγάπη τότε υπό αυτό το σκεπτικό και ο Χίτλερ ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος.
Ο υπογράφων Alex. στο σχόλιο 15 δεν είναι η υποφαινόμενη Alex των σχολίων 9,10,11.
«Ιατρέ και θεραπευτά των ψυχών ημών».
Σε μία από τις ιερατικές ευχές της ακολουθίας των Προηγιασμένων Δώρων αποκαλούμε τον Ιησού Χριστό ιατρό και θεραπευτή των ψυχών μας, «Ποίησον μεθ’ ημών κατά την επιείκειάν σου, ιατρέ και θεραπευτά των ψυχών ημών».
Ο Χριστός είναι ιατρός και θεραπευτής. Ένας αρχαίος εκκλησιαστικός συγγραφέας, ο Ωριγάνης, ονομάζει τον Ιησού «αρχίατρον ». Άλλωστε η Καινή Διαθήκη γράφει πως ο Χριστός «τους κακώς έχοντας εθεράπευσεν». «Αυτός τας ασθενείας ημών έλαβεν και τας νόσους εβάστασεν ». Ακόμη μας λέγει· «δυναμις παρ’ αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας».
Ο Χριστός δεν δανειζόταν από κάποιον άλλον την δύναμη για να θεραπεύσει τους ασθενείς. Ως Θεός θεράπευε όλους εκείνους που ήταν άρρωστοι. Θυμόμαστε την περίπτωση του λεπρού, που έπεσε στα πόδια του Ιησού και τον παρακαλούσε λέγοντας: «Κύριε εάν θέλεις, δύνασαί με καθαρίσαι». Ο λεπρός είχε πίστη στο πρόσωπο του Ιησού και έγινε το θαύμα. Ο Κύριος έκανε το θαύμα εξουσιαστικά· «θέλω, καθαρίσθητι». Δεν έκανε προσευχή για να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τη λέπρα. Ήταν Θεός.
Όχι μόνον ο Ίδιος είναι η πηγή της ιατρείας και της θεραπείας, αλλά τη χάρη αυτή τη δίνει εξουσιαστικά και στους άλλους. Έδωσε στους αποστόλους εξουσία «επί πάντα τα δαιμόνια και νόσους θεραπεύειν». Ο άγιος Κύριλλος σχολιάζοντας σχετική φράση του Ευαγγελίου γράφει πως ο Χριστός έδωσε τη δόξα και τη χάρη Του και στους ανθρώπους ενώνοντάς τους με τον Εαυτό Του. Επίσης η έκφραση «εδωκεν αυτοίς εξουσίαν», δείχνει πως η ενέργεια του Χριστού ξεπερνά τα ανθρώπινα μέτρα. Πρόκειται για ιδιότητα του Θεού.
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/04/blog-post_6835.html#ixzz1rZW6CWSC
προς όλους
όταν ο άνθρωπος ξεκινά να τοποθετείται πάνω σε κάτι με το σκεπτικό πως δεν θα αφήσει να τον «τουμπάρουν», και 100 αλήθειες να ακούσει για τη πίστη μας, τις όποιες εκδοχές που θα τονώσουν τη δική του στάση αυτές θα ασπαστεί και ας είναι και λάθος. Ο φίλος Leviathan προφανώς δεν θέλει να ακούσει αλλά μόνο να πει. Δυστυχώς για σένα, και το λέω με μεγάλη συμπόνια αυτό, απαιτείς από τον εαυτό σου να τα εξηγεί όλα. Ψάχνεις για να επιβεβαιώσεις αυτά που νομίζεις πως γνωρίζεις. Αλλά δεν ξέρεις πως για να αρχίσεις να γνωρίζεις πρέπει να είναι δεις τον εαυτό σου σαν άγραφο πίνακα, μια λευκή ψυχή έτοιμη να ακούσει, να φιλτράρει, και κατόπιν να δεχτεί.
Eχεις δίκιο. έτσι είναι.ΔΥΣΤΥΧΩς.
ΑΚΡΙΒΩς όπως τό πες
ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ Ν ΑΚΟΥΣΕΙ
ΚΑΙ
ΚΑΝΕΙ ΕΝΑΝ ΒΑΡΕΤΟ ΝΟΣΗΡΟ ΜΟΝΟΛΟΓΟ ΚΑΤΗΓΟΡΩΝΤΑς ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑς.
ΤΟ φίλος βάλτο σε εισαγωγικα
διότι Δεν ειναι φίλος.
φιλῶ στα αρχαία σημαινει αγαπῶ.
δυστυχως εκεινος ΔΕΝ αγαπαει κανεναν ΔΥΣΤΥΧΩς
και γι αυτο ειναι και νεκρος πνευματικα και νοσεῖ ψυχικα.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Δεν ξέρουμε αν αγαπά και μην κατηγορείς άδικα… οι λόγοι που ένας άνθρωπος κρατά αυτή τη στάση είναι άγνωστοι. δεν ξέρεις τι μπορεί να του έχει συμβεί και να τοποθετείται έτσι. όσο για το ΦΙΛΟΣ δεν θα το βάλω σε εισαγωγικά διότι τουλάχιστον εγώ προσπαθώ να αγαπώ ακόμη και αυτούς που σκέφτονται έτσι. άλλωστε… οι φίλοι είναι για να κουβαλούν τα βάρη των άλλων. μόνο συμπόνια πρέπει να νιώθει κάποιος για έναν άνθρωπο που ταλαιπωρείται μέσα στο μένος του έτσι.
@ Σοφία και υπόλοιποι:
Γράφετε ότι «για να αρχίσεις να γνωρίζεις πρέπει να δεις τον εαυτό σου σαν άγραφο πίνακα, μια λευκή ψυχή έτοιμη να ακούσει, να φιλτράρει, και κατόπιν να δεχτεί».
Αυτό που περιγράφετε είναι αυτό που κάνουν οι θρησκευόμενοι;
Πηγαίνουν δηλαδή οι θρησκευόμενες τα παιδιά τους στους ιερείς και τους κατηχητές των άλλων θρησκειών ή δογμάτων και τα δασκαλεύουν να «ανοίξουν το μυαλό και την ψυχή τους για να δούνε την αλήθεια», ώστε μετά να επιλέξουν τη θρησκεία που θέλουν;;
Μήπως προτείνεται στους άλλους αυτό που πολλοί πιστοί θεωρούν ως το μεγαλύτερο κίνδυνο για το δικό τους παιδί; Θα προτείνατε στο παιδί σας να ανοίξει την ψυχή του και να βιώσει τις αλήθειες των ισλαμιστών; Των χιλιαστών; Των βουδιστών;
Κρίνουμε τις άλλες θρησκείες (αλλά και οτιδήποτε «βιωματικό» που πιθανώς εγκλωβίζει σε έναν άκρατο υποκειμενισμό) με βάση ορθολογιστικά κριτήρια.
Οι χριστιανοί χρησιμοποιούν τη λογική για να καταρρίψουν τις γραφές των χιλιαστών ή των ισλαμιστών. Ακριβώς αυτό κάνουν και οι άλλοι για το χριστιανισμό.
Μπορείτε λοιπόν πολύ εύκολα να μπείτε στη θέση αυτού που αμφισβητεί και ζητάει λογικές εξηγήσεις ώστε να οικοδομήσει μια ποιοτική άποψη.
Εύκολα μπορείτε να καταλάβετε ότι τα μπερδεμένα απολογητικά λόγια οποιασδήποτε θρησκείας δεν ικανοποιούν καθόλου αυτόν που δεν ανήκει ήδη σε αυτό το δόγμα, που δεν ζητάει «ειδική μεταχείριση» για τις δικές του θρησκευτικές δοξασίες.
Η κατηχητική απολογητική των θρησκειών και τα τελετουργικά βιώματα δεν παράγουν κανενός είδους πανανθρώπινη ποιοτική γνώση.
Αναπαράγουν μόνο δογματικές αντιλήψεις κι αισθήσεις βιωμάτων.
Αυτός είναι ο λόγος που η σύγχρονη γνώση χτίζεται πάνω σε ερωτήματα και σε αμφισβήτηση, όχι πάνω σε κληρονομημένες θρησκευτικές βεβαιότητες.
Κι αυτό δεν είναι μια πρακτική μόνο των «δυστυχισμένων» άθεων. Είναι ακριβώς η ίδια τακτική που ακολουθεί και ο πιστός κάθε θρησκείας απέναντι σε οποιαδήποτε άσχετη γνώση ή άποψη.
Αν βέβαια δε σχετίζεται με το δόγμα του…
Αυτό δηλαδή κάνετε κι εσείς απέναντι στις άλλες θρησκείες.
Κι εκεί το θεωρείτε σωστό.
Φανταστείτε ότι κάνετε μια συζήτηση με έναν πιστό μουσουλμάνο. Πόση σημασία θα δίνατε αν σας έλεγε ακριβώς τα λόγια που είπατε εσείς στο Λεβιάθαν;
(Μπορείτε να παίξετε αυτό το παιχνίδι. Διαβάστε ακριβώς αυτά που γράψατε και αλλάξτε τα πρόσωπα. Τι νιώθετε;)
Να ρωτήσω, λοιπόν:
Εσείς απέναντι σε πόσες θρησκείες ακολουθήσατε την προτροπή σας, «ανοίξατε το μυαλό σας σαν άγραφο χαρτί και παραδώσατε τη λευκή ψυχή σας», χωρίς να απαιτείτε εξηγήσεις;
Είστε σίγουρη ότι ο οποιοσδήποτε Λεβιάθαν είναι το πρόσωπο που χρειάζεται συμπόνια;
Είναι πράγματι δυστύχημα που απαιτεί ικανοποιητικές εξηγήσεις;
Είναι αυτός το αδιάλλακτο πρόσωπο που έχει εγκλωβιστεί σε υποκειμενικές προκαταλήψεις;
Ποιος από τους δύο τρόπους τελικά είναι ο πιο συνεπής;
Ποιον τρόπο θέλετε ως μοντέλο για την κοινωνία και την εκπαίδευσή μας;
νομίζω ότι εδώ λέμε τα πράγματα ως έχουν. δεν έδειξα ότι δεν σέβομαι τη διαφορετική σκέψη. και δεν κοιτώ με οίκτο κανέναν. όταν λέω «για να αρχίσεις να γνωρίζεις πρέπει να δεις τον εαυτό σου σαν άγραφο πίνακα, μια λευκή ψυχή έτοιμη να ακούσει, να φιλτράρει, και κατόπιν να δεχτεί» το εννοώ και ναι είναι δύσκολο αλλά όχι επικίνδυνο γιατί στο τέλος κανείς δεν χάνεται. ποιος είπε ότι είναι εύκολος ο δρόμος για να φτάσεις στην αλήθεια; υπάρχουν άνθρωποι που έψαξαν και έπαθαν πολλά και κατόπιν κατέληξαν και ηρέμησαν. ο τρόπος για να καταλήξεις; κάθε φορά διαφορετικός. (άρα δεν υπάρχουν μοντέλα, πρότυπα ή στερεότυπα..) η τριβή με την ίδια τη ζωή διδάσκει τον άνθρωπο και η αλήθεια είναι μια. η Αγάπη μέσα μας είναι ο ίδιος ο Θεός. την αξία της θυσίας (και όχι απλώς της αρωγής) για τον συνάνθρωπο που είναι η υπέρτατη Αγάπη δεν θα τη συναντήσεις σε καμιά άλλη φιλοσοφία, κανένα αλλο δόγμα. και ναι επιμένω πως πρώτα μαθαίνεις και μετά επιλέγεις…. αν και ήδη εξ αρχής ξέρεις……
Σοφία εσύ γιατί δεν είσαι έτοιμη να δεχτείς το Ισλάμ; Ακριβώς την ίδια δικαιολόγηση θα έδινε και ένας ιμάμης σε κάποιον που δεν πιστεύει. Aυτά που λες δεν είναι επιχειρήματα, είναι επίκληση στην τυφλή πίστή. Σοφία, τι είναι σοφό; Να πιστεύεις στις ιστορίες Εβραίων βοσκών ή να σκέφτεσαι για τον εαυτό σου; Δεν γίνεται κάθε φορά που κάποιος σας λέει το αυτονόητο, δηλαδή πως είναι απαράδεκτο να προσκυνάτε κάποιον που διατάζει τις σφαγές γυναικόπαιδων να λέτε πως πρέπει να δω τον εαυτό μου σαν λευκό χαρτί. Όχι, αρνούμαι να δω τον εαυτό μου σαν λευκό χαρτί, έχω ανεξάρτητη σκέψη, δεν είμαι πρόβατο και δεν θέλω κανένα βοσκό. Λες ότι εγώ ψάχνω για να επιβεβαιώσω – αυτό εξ αρχής πέφτει κάτω γιατί έχω υπάρξει (έστω και κατά δήλωση) χριστιανός. Δηλαδή πόση προσπάθεια να χρειάζεται επιβεβαιώσω πως δεν γίνεται ένα τέλειο πλάσμα να διατάζει τις σφαγές γυναικόπαιδων; Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να το συμπεράνω μόνος μου. Το να μπορέσω να δικαιολογήσω κάτι τέτοιο ως ηθικό, ως κάτι άξιο να υποκλιθώ όντως θα σήμαινε πως είμαι πνευματικά νεκρός.
Ο μικρός μαθητής, ο κατηχητής του και «ο Σατανάς που μπαίνει στο κεφάλι μας»
(Μια πραγματική ιστορία από τη φετινή μου τάξη)
Θα σας μεταφέρω ένα αρκετά σύνηθες, για εμένα, περιστατικό από τη σχολική ζωή που νομίζω ότι είναι εξαιρετικά σχετικό.
Έχω ένα καινούργιο μαθητή από πολύ προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον. Πατέρας στη φυλακή, μητέρα που εργάζεται από το πρωί μέχρι το βράδυ ως καθαρίστρια και δεν μπορεί να επιβλέπει.
Το παιδί έχει μια συμπεριφορά χαρακτηριστικά αντικοινωνική και παραβατική. Φέτος μετακόμισαν και άλλαξε σχολείο, γιατί είχε αρχίσει να μπλέκει σε περίεργες παρέες από μεγαλύτερα παιδιά της γειτονιάς.
Εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς την αίσθηση μειονεξίας που έχει απέναντι στα άλλα παιδιά, την αναζήτηση αποδοχής που κάνει με λάθος τρόπους, την ανάγκη του για πραγματική επικοινωνία και κοινωνικοποίηση.
Πραγματικά, όλοι οι εκπαιδευτικοί είδαμε αμέσως ότι πίσω από την επιθετική συμπεριφορά κρύβεται μια πολύ ευγενική ψυχή.
Ποια είναι η συμβουλευτική με την οποία θα αντιμετωπίσουμε αυτό το «μικρό πρόβλημα»?
Μέσα στην τάξη κάνουμε πολλά και διάφορα εργαστήρια, ώστε τα παιδιά να βρίσκουν τη θέση τους στην ομάδα, να μαθαίνουν τον εαυτό τους, να γίνονται φίλοι με τα διαφορετικά παιδιά.
Επίσης αφιερώνουμε πολύ χρόνο σε συζητήσεις σχετικά με τους κανόνες που θέλουμε να έχουμε (συμβόλαιο τάξης), τις διαδικασίες που θέλουμε να ακολουθούμε για να είναι ικανοποιητική η σχολική ζωή μας, τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να συνεργαζόμαστε, να συζητάμε, να εκφράζουμε τα συναισθήματα και τις ανάγκες μας, να ζητάμε από τους άλλους κάτι που θέλουμε κλπ κλπ.
Επιλύουμε τις συγκρούσεις μας, αναφέρουμε ότι μας απασχολεί.
Προσπαθούμε δηλαδή να μην αδιαφορούμε για τίποτα από αυτά που μας προβληματίζουν. Καθημερινά αυτό γίνεται, όποτε υπάρχει ανάγκη. Το μάθημα έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Αν και ο συγκεκριμένος μικρός εντάχθηκε στο τμήμα με καθυστέρηση 2 μηνών, έχει αλλάξει ήδη πάρα πολύ τη συμπεριφορά του. Βρίσκει τον τρόπο να επικοινωνεί με τα παιδιά χωρίς να γίνεται βίαιος, χαίρεται στις συνεργασίες, κατανοεί κι ακολουθεί τους κανόνες, αισθάνεται μέλος της τάξης. Η μητέρα του είναι πανευτυχής που επιτέλους ο μικρός θέλει να πηγαίνει σχολείο και δε γυρνάει στους δρόμους.
Για να τον εντάξει η μητέρα του και σε άλλα προγράμματα, ώστε να μην γυρίζει στους δρόμους, τον έγραψε στο ποδόσφαιρο και στο κατηχητικό. Πολύ καλές ιδέες και οι δύο, κατά τη γνώμη μου. (Έχω κάνει άλλωστε και κατηχητής για κάποια χρόνια).
Ο μικρός στο κατηχητικό περνάει πολύ καλά, παίζει το πιγκ πογκ του και τα ομαδικά παιχνίδια και ακούει τις ιστορίες που τους λένε με ενδιαφέρον.
Όταν κάτι του φαίνεται περίεργο έρχεται και μου το λέει. Εγώ τον καθησυχάζω ότι αυτά που ακούει είναι η μυθολογία του εβραϊκού λαού και των χριστιανών και να μην τον τρομάζουν. Όπως διαβάζουμε σήμερα την αρχαιοελληνική μυθολογία ή τα παραδοσιακά παραμύθια, έτσι διαβάζουμε και αυτά, επειδή ζούμε στην συγκεκριμένη κοινωνία, του είπα.
Να χαίρεται λοιπόν την καλή παρέα και να πάει και στην κατασκήνωση του κατηχητικού να κάνει και τις διακοπές του.
Πριν από μία εβδομάδα όμως ο μικρός ήρθε φρικαρισμένος από το κατηχητικό.
Άκουσε κάτι που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με ότι κάνουμε στην τάξη.
Τους είπε ο κατηχητής ότι «ο Σατανάς μπαίνει στο κεφάλι μας και μας κάνει να κάνουμε κακά πράγματα.»
Στην τάξη όμως είχε ζήσει κάτι εντελώς διαφορετικό.
Ήξερε ότι όποτε είχε μπλεχτεί σε κάποια φασαρία, θα είχε το χρόνο να περιγράψει το περιστατικό χωρίς ερμηνείες για το ποιος φταίει, θα έπρεπε να σεβαστεί και τους άλλους που θα περιγράψουν κι αυτοί χωρίς κατηγορίες κι ερμηνείες αυτό που έγινε.
Μετά ήξερε ότι θα μιλούσαν όλοι για τα συναισθήματα που ένιωσαν.
Ύστερα θα ανέφεραν τις ανάγκες που είχαν.
Και τέλος θα ζητούσε κάθε παιδί κάτι από τα άλλα παιδιά.
Αυτά τα τέσσερα βήματα του άρεσαν πολύ κι έφευγε πάντα ευχαριστημένος, γεμάτος ασφάλεια, με ζεστή καρδιά και χαμόγελο.
Όπως άλλωστε και τα άλλα παιδιά.
Τώρα όμως νιώθει ανασφάλεια και φόβο.
Τι να το κάνει αυτό το μοντέλο με το «Σατανά που μπαίνει στο κεφάλι μας».
Μήπως μπήκε και στο κεφάλι του πατέρα του?
Μήπως όποιο παιδί του κάνει κάτι κακό «έχει το Σατανά στο κεφάλι» του?
Και πώς θα μιλήσει για τις πραγματικές του ανάγκες και τα πραγματικά του συναισθήματα αν τελικά «ο Σατανάς μπαίνει στο κεφάλι μας»???
Υ.Γ. (Το είχα για εισαγωγή, το έβαλα τελικά ως υστερόγραφο)
Πολύ ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση του Λεβιάθαν, ότι δηλαδή η δικαιολόγηση των θρησκευτικών δοξασιών οδηγεί με τις σημερινές συνθήκες στον πνευματικό θάνατο των κοινωνιών μας.
Επιτρέπεται σήμερα να ταυτίζουμε την «πανανθρώπινη αλήθεια» με τα οποιαδήποτε υποκειμενικά βιώματα ζει ο κάθε θρησκευόμενος στη δική του θρησκεία?
Χτίζουμε έτσι ώριμες κοινωνίες που να έχουν την ικανότητα να βλέπουν τον πραγματικό εαυτό τους?
Εφοδιάζουμε τους πολίτες με τις γνώσεις και τις δεξιότητες που απαιτούνται για την κοινωνική συναίνεση?
Προσφέρουμε τελικά πραγματικό όραμα και ελπίδα ή μόνο ένα φαντασιακό της επερχόμενης θείας δικαιοσύνης και της καταστροφής του κόσμου;
Ή απλά αρκούμαστε στο feeling good θρησκευτικό βίωμα και παραμένουμε αμήχανοι απέναντι στα κοινωνικά προβλήματα?
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ+
ΑΜΗΝ
[…]
ο πατέρας μου είναι μουσουλμάνος και η μητέρα μου καθολική.
Καλή φώτιση σε όλους.
Λεβιάθαν το όνομά σου λοιπόν και γνωρίζεις πιθανότατα πως το όνομα, φωτογραφίζει την προσωπικότητα.
Εξ άλλου με τέτοιο μυαλό που σε έχει χαριτώσει ο Θεός, δεν θα πρέπει να έχεις επιλέξει το όνομα τυχαία.
Λοιπόν διαβάζουμε πως είναι : Σύνθετη εβραϊκή λέξη εκ του λεβιάθ και θαννέμ = «σύνολο δρακόντων», σημαίνουσα θαλάσσιο τέρας. Μεταφορικώς: «το κολοσσιαίον και τερατώδες», εις την Αγία γραφή αναφέρεται ο Λεβιάθαν ως μέγιστο τέρας φοβερό στην εμφάνιση που τρέπει τους θεωμένους εις φυγή.
Ο Ιώβ το παρουσιάζει ως κροκόδειλο και ο Ησαΐας ως όφι, «σκοτεινό δράκοντα». Κατά την Καββάλα, την από στόματος παραδοθείσαν μυστηριώδη Ιουδαϊκή διδασκαλία, ο Λεβιάθαν είναι ένα από τα πνεύματα των τεσσάρων σημείων του ορίζοντα και κυβερνά την Θάλασσα εις το κράτος του Βεελζεβούλ. »
Από κει και πέρα οι απόψεις σου, σε συνδυασμό με το υποκοριστικό σου, απλά έρχονται να κλειδώσουν τμια χαρά…
Πέτρο,
νοιάζεστε» για τα παιδιά στην Αφρική, ή για τους σφαγμένους περισσότερο απ ότι ο Ίδιος ο Θεός.
¨Όπως λέει και ο πατήρ Σωφρόνιος του Έσσεξ, στην περίοδο των έντονων εσωτερικών του αμφισβητήσεων, όπως το «τι κάνει ο Θεός για τα εκατομμύρια που υποφέρουν και τη βία που ασκείται κλπ» πήρε την απάντηση στη καρδιά του με μια ερώτηση «Μήπως συ σταυρώθηκες γι αυτούς;».
Κι όταν επέστρεψε εντονότερα στην αμφισβήτηση με το να του αποδίδει και ευθύνες «είσαι ό μόνος ένοχος της άμετρης θλίψης της γης…», τότε πάλι τον επισκέφθηκε στη καρδιά του με την σκέψη «Ο Πατέρας εξαπέστειλε το Υιό του για να σώσει τον κόσμο. Αλλά και αυτόν τον εφόνευσαν….».
Και συμπληρώνει «… το πρόβλημα του καλού και του κακού δεν λύνεται στα όρια της γης….. ¨Οσοι πορεύθηκαν σε σφαγή ως πρόβατα, θα ομοιωθούν με τον Υιό του Πατρός και θα συναναστηθούν μαζί Του μέσα σε άληκτη δόξα.»
Απ το βιβλίο «περί προσευχής» του Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ.
Αυτός βέβαια είχε καλή προαίρεση ο ΄Άγιος άνθρωπος και είχε προχωρήσει σε βαθμούς ανάλογης κάθαρσης νοός και καρδίας.
@ Sofia
Καταπληκτικό! Αν αντιμετωπίζουμε τις θρησκευτικές μας παραδόσεις απλά ως πολιτιστικές κληρονομιές, όλα είναι ωραία!
Δε διαφωνώ!
Αν αρχίσουμε όμως να τις παίρνουμε σοβαρά και να τις πιστεύουμε ως θείες αποκαλύψεις και μοναδικές αλήθειες τότε αρχίζει το πρόβλημα.
Ξέρεις φαντάζομαι τι έγινε στην πρώην Γιουγκοσλαβία μόλις άρχισε ο κόσμος να παίρνει σοβαρά τις παλιές θρησκευτικές του ταυτότητες.
Μουσουλμάνοι πατέρες με καθολικές μητέρες και ορθόδοξα παιδιά γίνανε από 13 χωριά χωριάτες…
Κατά τ’ άλλα εννοείται ότι όσο τα βλέπουμε όλα αυτά ως μια ποικιλόμορφη και πλουραλιστική πνευματική παράδοση (τύπου κουλέρ λοκάλ), είναι υπέροχα!
Έχει πολλές θλίψεις ο παρών βίος. Δυστυχώς τα περισσοτερα από τα δυσάρεστα γεγονότα εξηγούνται μόνο υπό το πρίσμα της «άλλης οχθης»όπως έλεγε η γεροντισσα Γαβριηλία. Αν δεν εχει κανείς υπόψην του αυτό, τα πράγματα δεν εξηγούνται. Η ευσπλαγχνια του Θεού μας εχει ως προτεραιότητα την αλλη ζωή και όχι αυτή.
@ παιδί εγκαταλελειμμένο
Πολύ συγκινητική η μαρτυρία σου πραγματικά… Σου εύχομαι τα καλύτερα και να είσαι πάντα ευτυχισμένος από δω και μπρος.
Πέτρο,
από παλαιότερα λεγόμενά σας, ίσως βγαίνει το συμπέρασμα πως μεγαλώσατε σε περιβάλλον Προτεσταντικής νοοτροπίας , του φαίνεσθαι, του απόλυτου προορισμού, της νοησιαρχίας, μιας αυταρχικότητας (στην αντιδιαστολή της με την αγαπητική αυστηρότητα) κλπ.
Ϊσως από ανθρώπους που κατ όνομα ήταν Ορθόδοξοι, αλλά βίωναν μια Προτεσταντική στείρα ηθική.
Προτιμήσατε την εύκολη λύση στην αντιπέρα όχθη σε αθειστικά περιβάλλοντα, ακριβώς επειδή αηδιάσατε με την υποκρισία και το συμμερίζομαι απόλυτα.
Μπορούσατε όμως να ψάξετε με καλή διάθεση και ζεστή καρδιά προς την ορθή πλευρά του Χριστιανισμού, προς τους φωτισμένους, όχι τους ξεμωραμένους όπως τους αποκαλείτε.
Για τον Προτεσταντισμό στην αντιδιαστολή του με την Ορθοδοξία, υπάρχουν μελέτες πολλές.
Και απαντήσεις περί της αντίληψης για τον απόλυτο προορισμό του ανθρώπου που βιώνει ο Προτεστάντης.
Διάβαστε λοιπόν περί αυτού, απ τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου σε άρθρο του σχετικό με τον Προτεσταντισμό και τον Καπιταλισμό. http://www.oodegr.com/oode/koinwnia/kapitalismos1.htm
Η ψυχανάλυση –ψυχολογία-ψυχιατρική σηκώνει τα χέρια σε καταστάσεις που υπερβαίνουν το επιδιωκόμενο, την λεγόμενη όπως την αποκαλούν ομοιοστασία.
Μα εσείς ξέρετε, αφού ήσασταν και κατηχητής, πως εμείς οι πνευματικά άπληστοι Ορθόδοξοι, δεν μένουμε ικανοποιημένοι με μια απλή νηφαλιότητα και νηνεμία.
Αυτή έτσι κι αλλιώς ένας γνήσιος μύστης της Ορθοδοξίας την έχει στα αυτονόητα.
Θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι σαν άνθρωποι και να υπερβούμε την τελματώδη κατάστασή μας.
Οι ψυχοοποιεσδήποτε σχολές δεν έχουν κάτι τέτοιο σαν επιδίωξη.
Ως προς τους μουσουλμάνους και άλλους, ίσως να αγνοείτε πως εντός του Κορανίου υπάρχει εδάφιο που αναφέρεται στην αναίρεση ( δολοφονία) των αλλοθρήσκων.
Αυτό φυσικά καλό είναι να το μάθουν τα παιδιά , έτσι δεν είναι, γιατί όχι πράγματι;
Θα τους το διδάξετε όμως εσείς , ή θα το αποκρύψετε:
¨Η τα λοιπά περί πολυγαμίας ας πούμε, περί της θέσης της γυναίκας κοκ;
¨Όλα τα άλλα πάλι που λέτε και που κάνετε στην τάξη που διδάσκετε, γιατί προσπαθείτε να τα διαχωρίσετε απο μια Ορθόδοξη Χριστιανική στάση ζωής;
Και να επιδιώκετε να σπιλώσετε την Χριστιανοσύνη και με αυτόν τον τρόπο;
Αν είχατε βιώσει όπως είπαμε οδυνηρές καταστάσεις, από ανθρώπους μόνον κατ όνομα Χριστιανούς και κατά βίωμα ειδωλολάτρες, ή Προτεστάντες, δεν σας φταίει ο Ιησούς Χριστός ο οποίος ανέβηκε στον Σταυρό για να σώσει εσάς κι εμένα.
Αυτά Πέτρο…
@ Αγάπιος
Δεν έγραψα εγώ για το τι ακριβώς νοιάζομαι. Πιθανώς σε άλλον απαντάτε.
Η κατανόηση που προτείνετε με τη σταύρωση, τη δευτέρα παρουσία και την πάλη του πνευματικού κόσμου, πώς βοηθάει συγκεκριμένα;
Ποια κοινωνική εφαρμογή έχει;
Αυτό θέλω λίγο να το ξεδιαλύνετε, γιατί έχουμε πλέον τα ιστορικά και κοινωνιολογικά δεδομένα. Δε μιλάμε στον αέρα για φανταστικές υποθέσεις, αλλά για πράγματα που έχουν εφαρμοστεί κοινωνικά και γνωρίζουμε τι παράγουν.
Τελικά δηλαδή με ποια κατανόηση βελτιώνουμε την ζωή μας;
Με την εικόνα του Σατανά και της Θείας Δίκης ή με αυτήν που προσφέρουμε στη σύγχρονη εκπαίδευση;
Και οι δύο μαζί δε γίνεται να λειτουργούν.
Ή το κακό προέρχεται από την λάθος αντιμετώπιση των κοινωνικών ζητημάτων, οπότε στρωνόμαστε στη δουλειά να βελτιώσουμε τα κοινωνικά ζητήματα μέσα από έρευνα, παρεμβάσεις, αξιολογήσεις κλπ,
ή το κακό προέρχεται από το Σατανά, οπότε όλες οι κοινωνιολογικές έρευνες και οι εκπαιδευτικές παρεμβάσεις που στηρίζονται στην επιστημονική κατανόηση θεωρούνται εκ προοιμίου χαζά κι αποτυχημένα πράγματα.
Ως ιδιώτης ο καθένας και η καθεμία μας μπορεί να κάνει τους πνευματιστικούς μετεωρισμούς του, ανάμεσα σε πτερωτούς αγγέλους και δαίμονες, θεούς και μυθικά πλάσματα. Ελεύθεροι είμαστε.
Ως πολιτικά όντα όμως τι βγάζουμε στην πολιτεία;
Θα εμπιστευτούμε τον ορθολογισμό ή θα συνεχίσουμε να στοιχηματίζουμε στο συναίσθημα;
Εσείς σε ποια από τις δύο στάσεις θα στηρίζατε το μέλλον του τόπου μας;
Αγάπιέ,
αν θέλετε να αναφέρεστε σε εμένα, να απαντάτε σε αυτά που έχω γράψει.
Μην κάνετε υποθέσεις για το πρόσωπό μου, πέφτετε έξω. Κι εγώ δεν κάνω υποθέσεις για το πρόσωπό σας άλλωστε.
Μην βάζετε λόγια στο στόμα μου που δεν έχω πει («…τους ξεμωραμένους όπως τους αποκαλείτε…»). Δεν αποκάλεσα κανέναν «ξεμωραμένο.
Είναι κουραστικό αυτό.
Επίσης, μην προσπαθείτε να βελτιώσετε την εικόνα της ορθόδοξης παράδοσης υποτιμώντας την δυτική ή τη μουσουλμανική.
Και στη δική μας γραφή ο Χριστός παρομοιάζει τον εαυτό του με βασιλιά που απαιτεί να φέρουν μπροστά του όσους δεν δέχτηκαν τη βασιλεία του και να τους σφάξουν. Και τα δικά μας πατριαρχεία πουλούσαν συγχωροχάρτια μέχρι τη δεκαετία του 1950. Και οι δικές μας θεολογικές και ιστορικές σελίδες περιέχουν τραγελαφικά αποσπάσματα.
Αλλά δεν κολλάω σε αυτά.
Γιατί αν θέλουμε μπορούμε να τα δούμε, να τα αναθεωρήσουμε και να τα αφήσουμε πίσω όπως έκαναν αρκετοί λαοί μέχρι τώρα.
Αυτογνωσία ονομάζεται…
Όπως έχετε καταλάβει, με νοιάζει εξαιρετικά πολύ το τι νοοτροπίες χτίζουμε ως λαός.
Από τη μια έχουμε χτίσει υπερβολικά μυθεύματα σε όλα τα επίπεδα για τον εαυτό μας. Είτε είναι σχετικά με ορθοδοξία, είτε είναι σχετικά με ελληνικό πνεύμα, είτε σχετικά με αριστερά ιδεώδη.
Κατά τ’ άλλα δεν μπορούμε ούτε τη λάμπα που κάηκε να αλλάξουμε…
Αρπάζουμε τα ευρωπαϊκά κονδύλια ως κακομαθημένα και χτίζουμε τις φαντασιώσεις μας. Ακόμα και το άγιο όρος με αυτά ανέκτησε τη λάμψη του. Κι όταν αυτά κόβονται αρχίζουμε να τσιρίζουμε και να κατηγορούμε.
Πού τα μάθαμε αυτά;
Ποιος πνευματικός χώρος μας έχει ανοίξει το κουτί της αυθαιρεσίας και μας έχει διαστρέψει τη λογική σε τέτοιο βαθμό;
Βλέπετε, η αίσθηση ότι εμείς τα έχουμε καλώς (ηρωικώς, αγίως κλπ) καμωμένα και μας φταίνε οι άλλοι, είναι κάτι που έχει μπει βαθιά μέσα στην ταυτότητά μας μετά από τόσες δεκαετίες κακής ελληνορθόδοξης εκπαίδευσης.
Θα έπρεπε να μας προβληματίζει ιδιαίτερα αυτό που έχει συμβεί στο λαό μας, γιατί έτσι δεν καταφέρνουμε να έχουμε πραγματική εικόνα της κατάντιας μας.
Οπότε δεν εμπιστευόμαστε ορθολογικές διαδικασίες για να ορθοποδήσουμε.
Και καταλήγουμε ξανά να διαβάζουμε συλλογές παραμυθιών και να φαντασιωνόμαστε τη δευτέρα παρουσία όπου μαζί με τα παιδάκια της Αφρικής ο θεός θα αποκαταστήσει κι εμάς τους αδικημένους Μεγάλους Έλληνορθόδοξους.
Θλίψη ή φρίκη?
Διαλέξτε…
Ούτε θλίψη, ούτε φρίκη,
Ούτε ορθολογισμός, ούτε συναίσθημα.
Το τελευταίο, αν μελετήσετε Πατέρες της Εκκλησίας και σύγχρονους μάλιστα, θα διαπιστώσετε πως είναι κάτι που απεύχονται.
Ξεγελιέστε, ή ηθελημένα παραβλέπετε Άγιες συμπεριφορές κοινωνικού και ατομικού επιπέδου.
Συνεργασίες ανθρώπων βαθιά Χριστιανών, που κινούνται στον χώρο ακόμη και της υποατομικής φυσικής και της Ιατρικής επιστήμης και, και, και , που συμβάλουν σε όλα αυτά, που λέτε περί πολιτείας , εκπαίδευσης κλπ.
Δανείζεστε μόνον ότι εξυπηρετεί την ενίσχυση της καθαρά Προτεσταντικής, η αθειστικής σας υπόστασης.
Αφήστε τώρα αυτά περί του Χριστού και της σφαγής, μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε……
και δεν είναι θέμα απλά υποτίμησης των άλλων αντιλήψεων και τρόπων ζωής.
Είναι θέμα σεβασμού μεν ως προς τα πρόσωπα που είναι φορείς τους, αλλά ως προς τις ίδιες τις αντιλήψεις, υπάρχει πλήρης απόρριψη.
Μην το μπερδεύουμε, με το ότι μπορούμε να δανειζόμαστε κάποια στοιχεία στα οποία βλέπουμε πως εμείς μειονεκτούμε και ασφαλώς δεν έχουν σχέση με το Δογματικό μέρος.
¨Οπως πχ. η ησυχία εντός των ναών και η τάξη.
Άραγε γιατί δεν είναι αντιληπτό πως δεν γίνεται να ανήκω πνευματικά, παρά μόνον σε ένα Δογματικό μονοπάτι;
Μέσω της αυτογνωσίας, που σωστά επικαλείσθε, είναι που θα αντιληφθείτε πως κι αυτό που κάνει ένας, ο οποίος λέει πως είναι ας πούμε ανοικτός σε πολλά, αυτομάτως είναι δογματικός σε αυτό ακριβώς που λέει.
Αυτό που διαφοροποιεί τα πράγματα είναι ο τρόπος που το κάνει.
Συνήθως είναι ο ξύλινος λόγος, που εκπηγάζει από κάποιον που δεν βιώνει στην ουσία αυτό το οποίο λέει.
Είναι η εμπάθεια με την οποία αντιμετωπίζει τα πράγματα.
Είναι ο γενικότερος τρόπος ζωής του που δεν πείθει και λέμε , ά αυτός είναι δογματικός.
Ενώ αποφεύγουμε να το πούμε για τον ζεστό, αγαπητικό, θυσιαστικό άνθρωπο.
Κι αν το πούμε θα το μετανιώσουμε μετά από λίγο, εκτός κι αν είμαστε τελείως μα τελείως…..
Το πρόβλημα βρίσκεται στο ό,τι έχετε συνταχθεί, όπως δηλώνετε, με τον άκρατο ορθολογισμό.
Δεν αφήνεστε καθόλου ελεύθερος στην διαισθητική αντίληψη των πραγμάτων.
Στην Ορθοδοξία έχουμε τα πάντα και μέθοδο και σύστημα και νου χρησιμοποιούμε και λογική αναπτύσσουμε, αλλά μόνον ως μέσον και με την σειρά προτεραιότητας που τους αναλογεί.
Για μας πρώτο λόγο έχει η αγάπη και η ελευθερία.
¨Εχετε λοιπόν συνταχθεί με αυτούς, που όπως λένε κάποιοι Πατέρες της Εκκλησίας είναι δυστυχώς, άγευστοι έστω και μιας υπερβατικής εμπειρίας.
Γιατί ακριβώς τους λείπει η αυτοπαρατήρηση και η αυτογνωσία, ώστε συνεπακολούθως να υπάρχει παρατήρηση μικρών-ελάχιστων, έως και μεγαλύτερων καθημερινών θαυμάτων στην κάθε στιγμή της ζωής τους.
Τότε θα καταλαβαίνατε πως έχετε συνταχθεί με δυνάμεις σκοτεινές και όλα τα άλλα είναι απλά μια επικάλυψη για να κρύβεστε απ τον εαυτό σας, απ το εγώ σας.
Το αν δεν σας βοηθάει η Σταύρωση του Κυρίου μας, η Δευτέρα παρουσία και είστε ξεγελασμένος στο ότι δεν υπάρχει πνευματική πάλη, ή πόλεμος, δεν είναι κάτι που μπορεί να κάνει κάποιος άλλος αντί για σας. ¨Εχετε πλήρη ευθύνη της επιλογής.
Τελικά διερωτούμε τι προσπαθείτε να επιτύχετε τόσα χρόνια που μπαίνετε σε ένα Ορθόδοξο μάλλον Ιστολόγιο.
Θέλετε να πείσετε ποιούς;
Ίσως τους αμφιταλαντευόμενους;
Εντάξει ο κάθε ένας τελικά θα ακούσει αυτά που θέλει να ακούσει.
Ίσως προσωρινά να αμφιταλαντευθεί.
Αλλά κι αν τους πείσετε, έχετε ποτέ σκεφτεί έστω και μία στο δισεκατομμύριο αν υπάρχουν Άγγελοι του Κυρίου και Σατανάδες, ποιά είναι η θέση σας;
Το έχετε ποτέ αναλογισθεί;
Είστε τόσο πεπεισμένος, που δεν αφήνετε έστω την παραμικρή πιθανότητα;
Δεν είστε καν επιφυλακτικός.
Και αν βρε παιδάκι μου; λέω αν…
Αυτά Πέτρο…
Αγάπιε έχουμε συνταχθεί με σκοτεινές δυνάμεις; Αλήθεια αυτό σε κάνει να νιώθεις βολικά κάθε φορά που κάποιος σου λέει πως ίσως δεν έχεις την απόλυτη αλήθεια με το μέρος σου;Επειδή δεν πιστεύουμε στα δόγματά σου; Αυτή η ακριβώς είναι η αλαζονεία της θρησκείας – «είτε έλα μαζί μας είτε πας στην κόλαση ως το απόλυτο κακό». Αλήθεια τόσα ξέρεις για μένα; Σε πληροφορώ πως είμαι δότης οργάνων, και δίνω αίμα τακτικά. Επίσης δουλεύω στον χώρο της υγείας. Δεν διεκδικώ κανένα βραβείο καλοσύνης, ούτε κάνω τον δάσκαλο ηθικής όπως κάτι αυτόκλητοι «πατέρες» αλλά το δικαίωμα να είμαι καλός άνθρωπος χωρίς να προσκυνάω κάποιον παντοδύναμο τύραννο, δημιούργημα της νοσηρής φαντασίας Εβραίων αγράμματων βοσκών, δεν θα μου το υπαγορεύσεις.
@ Αγάπιος
Χμμμ!
Ίσως βοηθάει στο ξετύλιγμα του κουβαριού το ερώτημα που θέτετε:
» Άραγε γιατί δεν είναι αντιληπτό πως δεν γίνεται να ανήκω πνευματικά, παρά μόνον σε ένα Δογματικό μονοπάτι;»
Το οποίο ερώτημα στην ουσία το βάζετε στον εαυτό σας και σε κάθε θρησκευόμενο οποιασδήποτε θρησκείας.
Δεν το θέτετε σε όσους απορρίπτουν τα δόγματα κι αναζητούν την πανανθρώπινη επιστημονική κατανόηση.
Εγώ αντιλαμβάνομαι απόλυτα ότι (θέλετε να) ανήκετε σε ένα δογματικό μονοπάτι!
Αυτό μάλιστα σας περιγράφω με όλους τους δυνατούς τρόπους.
Αυτό ΕΙΝΑΙ το πρόβλημα!
Υπάρχει βέβαια και η πνευματικότητα της Νέας Εποχής με τα πολλά μονοπάτια, αλλά νομίζω ότι δεν αναφερόμαστε σε αυτήν.
Η Σοφία παραπάνω, καθώς και πολλά άλλα θρησκευόμενα πρόσωπα, σε αυτήν αναφέρονται, αν και δεν το καταλαβαίνουν. Οι περισσότεροι πιστοί (ακόμα κι εσείς ο ίδιος), έχουν αποδεχτεί μια τόσο εκτεταμένη «ωραιοποίηση» της θρησκευτικής εξέλιξης και μια τόσο διευρυμένη κι εκσυγχρονισμένη ερμηνεία των δογμάτων με βάση τις νέες αντιλήψεις (συναφιακή θεολογία) που δεν έχουν εικόνα της θρησκειολογικής πορείας.
Νομίζουν ότι μιλάνε για το ίδιο μονοπάτι, όμως το μονοπάτι αυτό έχει αλλάξει δραστικότατα και αρχίζει να πλησιάζει ορατά πλέον αυτό που θα λέγαμε πανανθρώπινη θρησκεία.
Το πρόβλημα λοιπόν, που θέτει το δογματικό μονοπάτι δεν είναι ανάμεσα σε μία θρησκεία (π.χ. την ελληνορθοδοξία) και τον επιστημονικό τρόπο σκέψης.
Ο εχθρός μίας θρησκείας δεν είναι η επιστημονική αντίληψη. (Αυτήν αναγκαστικά, αργά ή γρήγορα, την εντάσσει στα θρησκευτικά της σχήματα μεταλλάσσοντας τις ερμηνείες και αποσιωπώντας ότι έρχεται σε ευθεία κόντρα).
Ο εχθρός της μέχρι τώρα είναι οι άλλες θρησκείες, τα άλλα δογματικά μονοπάτια.
Ε, αυτό ξεπερνιέται πλέον σιγά σιγά.
Σε λίγες δεκαετίες θα μας φαίνεται ως περσινά ξινά σταφύλια.
Όπως εσείς σήμερα δε νιώθετε καμία ευθύνη ή συγγένεια για όσα έκαναν ή υποστήριζαν οι πιστοί του δόγματός σας πριν από κάποια χρόνια,
(Παρένθεση: Δεν ιδρώνει το αυτί κανενός χριστιανού όταν αναφέρω ότι μόλις πριν κάποιες δεκαετίες έκαναν ακόμα εξορκισμούς στα κωφά άτομα, επειδή η ήχοι που έβγαζαν από το στόμα τους ήταν ακατάληπτες κραυγές. Ούτε όταν αναφέρω για άλλα θέματα όπως το γυναικείο ζήτημα. Είναι σα να τους μιλάω για μια άλλη θρησκεία. Δεν στέκονται καθόλου να προβληματιστούν ότι πιθανώς για αυτά τα προβλήματα έφταιγε το δόγμα, και αυτό σημαίνει ότι οφείλουν να αμφισβητούν πάντα τις θρησκευτικές δοξασίες.) ,
έτσι λοιπόν σε κάποιες δεκαετίες θα διαβάζουμε για τα σημερινά θρησκευτικά καμώματα και θα μας φαίνονται αστεία.
Ήδη σήμερα οι περισσότεροι πιστοί αναπτύσσουν μια νεοεποχήτικη θρησκευτική αίσθηση.
Ενδιαφέρονται απλά για το feeling good και τις βιωματικές εμπειρίες, «όλα καλά κι ωραία», «λετς σπρέντ δε λαβ αράουντ», επηρεασμένοι από τις ανθρωπιστικές ιδέες του διαφωτισμού.
Και πολύ καλά κάνουν.
Κι ας μην το ξέρουν.
Αρχίζουν να βλέπουν μπροστά κι επιλέγουν από τα παλιά μόνο ότι ακούγεται ωραίο. Το δόγμα παίρνει απαλές αποχρώσεις. Παλ, που λέμε.
Χρειάζεται όμως να ενημερώνονται ότι η καθαρή θρησκευτική πρόσληψη των μονοθεϊστικών θρησκειών είναι το νοητικό μοντέλο της ύπαρξης του διάβολου, ο πνευματικός πόλεμος.
Όχι ένας πνευματικός πόλεμος «θεωρητικοποιημένος» σε λεπτά επίπεδα ευγενικών αποχρώσεων, αλλά ένας πνευματικός πόλεμος με δαίμονες κι αγγέλους, με το απόλυτο κακό και το απόλυτο καλό.
Αυτή τη δεισιδαιμονία, που ούτως ή άλλως χαροπαλεύει, οφείλουν να εξαλείψουν οι σημερινοί πιστοί.
Να αρχίσουν δηλαδή να έχουν συναίσθηση των σταδίων που ακολουθεί η θρησκευτικότητα.
Είμαι σίγουρος ότι θα φτιάξουν και γι’ αυτή τη δεισιδαιμονία ένα όμορφο ανθρωπιστικό κουτάκι, που θα ερμηνεύει τον πνευματικό πόλεμο με ένα πιο διαλλακτικό και σύγχρονο τρόπο.
Η δαιμονοποίηση, η αιρετικοποίηση, ο αφορισμός και η αποκοπή ήδη ξινίζουν τους περισσότερους πιστούς. Υπολείπονται πλέον ως θρησκευτικές αρετές
Εδώ φτιάξαμε την ταμπέλα «ο χριστιανισμός εξύψωσε τη γυναίκα». Αυτό το κουτάκι θα μας χαλάσει?
Θα λένε οι πιστοί: «Τότε, το 2012, ήταν άλλες εποχές. Υπήρχαν ακόμα δόγματα, το παραδεχόμαστε, αλλά ας μην κρίνουμε το παρελθόν με βάση το σήμερα! Η θρησκεία έχει πολλά ονόματα, πολλά μονοπάτια και κανένα δεν είναι ανώτερο από το άλλο. Αυτό πάντα το ξέραμε! Το είχε υπαινιχτεί κι ο Άγιος Ταδόνιος από το 473 μ.Χ. στον Λόγο του «Περί αοράτου αορατότητος.»
Και θα δίνουν ένα αμφι-πολύ-σημο εδάφιο από τον μέγα πατέρα Ταδόνιο, με ερμηνεία γλυκά ετεροχρονισμένη.
Αυτά είναι τα ωραία της θρησκείας!
Τη φοράς και πετάς!
Ελπίζω δηλαδή να γίνουν τα πράγματα έτσι.
Γιατί δεν είναι δεδομένο ότι θα γίνουν.
Κάποιες φορές οι κοινωνίες οπισθοδρομούν για εκατοντάδες χρόνια.
Οφείλουμε να έχουμε ιστορική μνήμη και να θυμόμαστε πότε το πρωτοπάθαμε αυτό…
Υ.Γ. 1
Αυτά ήταν τα σχόλια μόνο για τη μία συγκεκριμένη πρόταση που γράψατε.
Υπάρχει και το θέμα «προτεσταντισμός», η «διαισθητική αντίληψη», το «Αν μία στο δισεκατομμύριο υπάρχουν Άγγελοι του Κυρίου και Σατανάδες», το » τι προσπαθείτε να επιτύχετε» που μου απευθύνετε, το αν «έχω συνταχθεί με αυτούς που είναι άγευστοι έστω και μιας υπερβατικής εμπειρίας», την «λογική και τη μέθοδο» της ορθοδοξίας, το τι σημαίνει και τι ΔΕΝ σημαίνει το επίθετο «δογματικός», το αν έχω «συνταχθεί με τον άκρατο ορθολογισμό» (πολλά «συνταχθεί» χρησιμοποιείτε και αυτό σχετίζεται με συγκεκριμένη πολεμική αντίληψη), τα εξαιρετικά πολλά συλλογιστικά σφάλματα (πανικός) και πολλά πολλά άλλα!
Για το καθένα θα έγραφα τόσα όσα έγραψα για τη μία πρόταση.
Ευχαριστώ πολύ γιατί πάντα ξεχνώ!
Υ.Γ. 2
Σκέφτομαι να ανοίξω ένα ιστολόγιο και να σας παραπέμπω για τους εκτενείς σχολιασμούς, ώστε να μην καταχρώμαι της φιλοξενίας εδώ.
Αγάπιε, αν δεν υπάρχει πρόβλημα με τα «πνευματικά δικαιώματα», θα ήθελα να κάνω copy paste το μισό Νο 17 σχόλιο σου για την επόμενη εξομολόγησή μου 🙂
Επίσης οι τοποθετήσεις και οι δικές σου και της Σοφίας εκφράζουν πολύ εύστοχα αυτά που σκέφτομαι διαβάζοντας αυτό το ποστ (και άλλα).
ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ:
Αντί να ξανααναρτήσω κάτι που έγραψε η Σοφία, θα το πω με άλλα λόγια. Απ’ τη στιγμή που και ο Πέτρος και ο Λεβιάθαν έχουν πάρει τις αποφάσεις τους για το τι πιστεύουν και πώς ζουν, και είναι δικαίωμά τους, δε βλέπω να υπάρχει όφελος στις συνέχειες πάνω σε αυτά που λένε. Για τους δικούς τους λόγους μπαίνουν εδώ και διαλέγονται -ή κηρύττουν.
Μέρες που είναι ας μην «τσιμπάμε» τόσο εύκολα σε ανούσιες αντιπαραθέσεις. Άλλωστε «Μετά πρώτης και δευτέρας νουθεσίας, παραιτού» 🙂
Με πολλή αγάπη εύχομαι να ζήσουμε σταυροαναστάσιμες και άγιες μέρες..
Αδελφή Παναγιώτα,
σε πρώτη φάση, ίσως ακαριαία πέρασε ένα κύμα έπαρσις πως μόνος μου το κατάφερα και ένοιωσα την κρυφή υπερηφάνεια να μου λούζει το μυαλό και τα φυλλοκάρδια….
Αμέσως ξεπλύθηκα με την δόξα του Θεού και μια βαθιά συγγνώμη.
Ηρέμησα και είδα σε μήκος χρόνου τις οικονομίες του, την πρόνοιά του…..Δόξα του λοιπόν.
Έχεις δίκηο για την συνέχιση, ή όχι της συζήτησης.
Ναι δεν έχει νόημα πέραν ενός σημείου.
Γι αυτό και δεν συνέχισα.
Συνεχίζει μέσα μου ωστόσο να παραμένει, η προς τον συνάνθρωπο αγάπη, και όπως λένε οι Πατέρες, αγαπάμε το πρόσωπο και »μισούμε» τις πράξεις του.
Πράγμα για το οποίο είχα σοβαρό πρόβλημα πριν το πιστέψω και το βιώσω, μεταστρέφοντας σε πρώτη φάση τους λογισμούς.
Μεγάλη η αξία της ανόθευτης προσευχής πάντως και δη της νοερής εννοείται….
¨Οταν μου έκανε κάποιος κάτι, τότε μέσα μου, αλλά και απ έξω μου έβγαζα θυμό και ενίοτε το μετεξελιγκτικό του στάδιο, που είναι το μίσος και η κακία.
Πολύς εγωισμός μιλάμε.
Με πολλή εν Χριστώ αγάπη και καλή των ψυχών μας Ανάσταση αδελφή.