Πως νά βρείτε σύντροφο (αγιορείτικη μέθοδος)
Ἐνδιαφέρον ἄρθρο μέ τίτλο «Γιατί όλο και περισσότερες νέες και νέοι δεν παντρεύονται;» ἀπό τό ἀξιόλογο ἰστολόγιο Λημέρι.
Ὅσοι καί ὅσες ἐπιθυμεῖτε νά παντρευτεῖτε, μήν χάσετε στό τέλος τίς …δοκιμασμένες ὁδηγίες ἀνεύρεσης συντρόφου ἀπό ἀγιορείτη μοναχό!
—–
Αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο, είναι μια φίλη μου …παραπονιάρα, που την αγαπούμε πολύ, τα παιδιά μου, η γυναίκα μου και εγώ και δε θέλουμε να της χαλάμε κανένα χατίρι!
Έτσι σήμερα, μετά τη θαυμάσια εμπειρία της συμμετοχής μας σε έναν ακόμη Επιτάφιο- τη μοναδική αυτή Ορθόδοξη ακολουθία- όπου οι πιστοί συνοδεύουν τον Θεό της Αγάπης στο μνήμα, όπου κείται προσωρινά <<νεκρός>> ,για να μας σώσει εκ της αμαρτίας και με την προσμονή της Αναστάσεως Του, που ολοκληρώνει το μοναδικό συναίσθημα της χαρμολύπης, που βιώνουν μόνον οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, όχι ως ειδικός, αλλά ανησυχώντας για την υποβάθμιση- με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- του ιερού θεσμού του γάμου.
Γι αυτό, αν παρατηρήσετε τη ζυγαριά της αξιολόγησης του κειμένου μου, να γέρνει προς την πλευρά της ανακρίβειας και της απεραντολογίας, παρακαλώ να με συγχωρήσετε και να προσθέσετε στην άλλη πλευρά την καλή μου προαίρεση, μήπως και ισορροπήσει.
Μετά από τον υπερβολικά μεγάλο πρόλογο, που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο φόβο μου, μη σκανδαλίσω ψυχές που θα το διαβάσουν, μπαίνω στην ουσία!
Αν θελήσουμε, να επισημάνουμε τους λόγους, που μένουν πολλοί νέοι και νέες ανύπαντροι(ες) σήμερα, πρέπει πιστεύω να το ψάξουμε πολύπλευρα και να εξετάσουμε τα παρακάτω ενδεχόμενα:
1.Μπορεί να έχει ως βάση τις άσχημες εμπειρίες από ένα κακό οικογενειακό περιβάλλον, που οφείλεται σε λόγους, που περιέγραψα στο κείμενο που προηγήθηκε, για τους παντρεμένους αδελφούς μας.
2.Πιθανόν αντίθετα να οφείλεται σε μια <<υποδειγματική>> οικογένεια, με γονείς <<άψογους>>, που δε μαλώνουν ποτέ μπροστά στα παιδιά τους και τους δίνουν μια εικόνα υποκριτική και ψεύτικη, ανθρώπων <<άμεμπτων>> και <<αψεγάδιαστων>>, οδηγώντας τους όταν μεγαλώσουν, να ψάχνουν αντίστοιχους συζύγους υποδείγματα, πράγμα φυσικά που είναι παντελώς αδύνατο!
Γιατί δεν υπάρχουν άψογοι άνθρωποι. Είναι υποκριτές, όσοι υποδύονται τους τέλειους. Ούτε η διαρκής ενασχόληση με τον Θεό, ακόμη κι αν συνοδεύεται από συνεχή εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία, ακόμη και πράξεις φιλανθρωπίας, εξασφαλίζει -από μόνη της- στον άνθρωπο τελειότητα εν ζωή.
Αυτό που <<διαφοροποιεί>> τον άνθρωπο του Θεού από τους υπολοίπους, είναι ο συνδυασμός όλων των παραπάνω με την απόλυτη γνώση της ασημαντότητας τους και ως εκ τούτου, με διαρκή προσπάθεια ελέγχου του κακού τους εαυτού και άμεσης αίτησης ειλικρινούς συγγνώμης, από όποιον αδίκησαν και μεταμέλειας προς τον Θεό, μέσω του Ιερού Μυστηρίου( δεν είναι τυχαία η λέξη) της Εξομολογήσεως. Αν συνοδεύονται δε αυτά και με διάθεση ανιδιοτελούς θυσίας προς τον συνάνθρωπο και αγάπης, ακόμη και προς τον εχθρό, τότε υπάρχει σοβαρή ελπίδα, ο Πανάγαθος Κύριος μας να τον ελεήσει για τα υπόλοιπα αμαρτήματα του, επιβραβεύοντας την καλή του πρόθεση.
3. Πιθανότατα να επηρεάζει η κατεστημένη νοοτροπία, πως είναι προτιμότερο ο νέος, να κάνει τις …αλητείες του ελεύθερος, παρά όταν παντρευτεί, άρα χρειάζεται το χρόνο του για να …ωριμάσει. Λες και είναι δεδομένο, πως πρέπει ο άνθρωπος, να τα δοκιμάσει …όλα στη ζωή του! Και φυσικά πολλές φορές, αντί να ωριμάσει, μπορεί τελικά να …σαπίσει με τέτοιες θεωρίες και κυρίως συμπεριφορές!
4. Άλλη αιτία είναι, <<πως πρέπει οι άνθρωποι, όταν παντρεύονται, να είναι αποκατεστημένοι>>, με δουλειές καλές και σπίτια έτοιμα! Πω πω πλάνη! Σε μια εποχή, που οι λογαριασμοί των κινητών κοστίζουν όσο ένα ενοίκιο και υπάρχουν δάνεια, ακόμη και για διακοπές, ποιος νέος έχει σπίτι έτοιμο; Εκτός αν έχει ο πατέρας του. Αν δεν έχει δε, υπάρχει περίπτωση -με τους σημερινούς μισθούς- να το φτιάξει πριν τα 40; (Δεν εννοώ πριν τα 40 του χρόνια, εννοώ τα 40 χρόνια από σήμερα και με μια πιο ελεύθερη μετάφραση καλά …σαράντα!).
5. Η αίσθηση του νεανικού σφρίγους συνδυασμένη με την απολύτως δικαιολογημένη αδυναμία κατανόησης της φθαρτότητας του ανθρωπίνου σώματος από τους νέους, είναι ένας άλλος πιθανός λόγος.
6. Η έλλειψη γνώσεων βασικών αρχών επικοινωνίας ένας άλλος λόγος.
7. Η σύγχρονη προσπάθεια των γυναικών να αποδείξουν, πως είναι όμοιες προς τους άνδρες και μπορούν να πετύχουν παντού τα ίδια μ’ αυτούς, είναι μια παγίδα της παγκοσμιοποίησης (άλλη φορά το γιατί, είναι ολόκληρη συζήτηση), στην οποία δυστυχώς έπεσαν οι γυναίκες μέσα και οδήγησαν και τους περισσότερους άνδρες, σε πλήρη αδυναμία να επικοινωνήσουν μαζί τους (δεν αθωώνω καθόλου τους άνδρες για την δική τους αδυναμία, στον άκρατο εγωισμό τους οφείλεται, δεν αλλάζει πάντως την πραγματικότητα). Έτσι υπάρχει το τραγικό φαινόμενο, ο άντρας να φοβάται να συνυπάρξει και να παντρευτεί με μια γυναίκα νέα, όμορφη, καλλιεργημένη, οικονομικά ανεξάρτητη και επαγγελματικά επιτυχημένη, γιατί δε θα …κρέμεται από πάνω του και δε θα εξαρτάται απ’ αυτόν, άρα θα γίνει <<ρόμπα>> στον περίγυρο. Έναν ανδρικό περίγυρο δε, που βιώνει τα ίδια συναισθήματα, για τους ίδιους λόγους και το κρύβει, όπως η γάτα το ..παλτό της! Η δε γυναίκα να χαίρεται από τη μια, που παίζει τους <<δυνατούς>> άντρες στα δάχτυλα, τους έχει του χεριού της και αποδεικνύει διαρκώς τη δύναμη της και από την άλλη να στενοχωριέται, γιατί χάνει τη ζωή της, που δεν βρίσκει ταίρι αντάξιο της (η παγίδα που λέγαμε).
8. Το κυριότερο όμως απ’ όλα όσα θεωρώ ως αιτίες, που κάποιοι νέοι μένουν ανύπαντροι, το άφησα για το τέλος. Πιστεύω, πως οι άνθρωποι βάζουν στη ζωή τους προτεραιότητες, σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις αλληλένδετες εμπειρίες τους (δες αιτίες 1 και 2). Δυο αλληλοσυγκρουόμενες βασικές επιλογές υπάρχουν- κατά τη γνώμη μου- για τους ενήλικες. Μία είναι η όμορφη οικογενειακή ζωή, με τις απολαύσεις και τις στενοχώριες της και δεύτερη η <<καριέρα>>, που στα μάτια ενός νέου ανθρώπου δεν είναι εντελώς ξεκαθαρισμένο, τι ακριβώς σημαίνει και τι θυσίες συνεπάγεται.
Όταν λοιπόν ο …πρώην νέος (χαριτολογώντας το λέω, όχι ειρωνικά), που επέτυχε να αποκτήσει ..πτυχία, πλούτη ή (και) αξιώματα, αντιληφθεί κάποια στιγμή, πως έκανε λάθος επιλογή, είναι συνήθως σε μια ηλικία, όπου οι μέχρι τότε εμπειρίες του τον έχουν οδηγήσει, αφενός μεν σε καχυποψία αφετέρου δε σε διστακτικότητα απέναντι στους ανθρώπους. Από την άλλη πλευρά, πώς να παραδεχτεί ένας <<επιτυχημένος>>, στους ανθρώπους που τον θαυμάζουν για ό,τι <<πέτυχε>>, πως είναι δυστυχής, για την λάθος επιλογή που έκανε νεότερος, διαλέγοντας πρώτα την καριέρα και μετά …<<έχουμε όλα τα χρόνια μπροστά μας>>;
Τέλος να επισημάνω, πως υπάρχει η περίπτωση, ειδικά στους αγωνιζόμενους Ορθόδοξους νέους κι επειδή όλα εκ Θεού επιτρέπονται προς <<οικοδομήν και ωφέλειαν>>,να μην ισχύει τίποτε από τα παραπάνω και απλώς ο Πανάγαθος να θέλει, να δοκιμάσει τους νέους σε έναν τιτάνιο αγώνα κοσμικής ερημίας, που μόνο όσοι τον βιώνουν τον αντιλαμβάνονται, άρα ούτε και ο γράφων.
Επειδή όμως υπάρχει η τάση στον κάθε άνθρωπο, να παίρνει την εκδοχή που τον βολεύει, για να νιώσει καλύτερα, θα σας πρότεινα να μην το διαπράξετε, αλλά να πάρετε εκείνη την εκδοχή, που αντιπροσωπεύει τη δική σας περίπτωση καλύτερα και όχι την τελευταία βολική! Γιατί αν ισχύει πραγματικά η τελευταία, δε θα το μάθετε ποτέ εν ζωή. Θα το μάθουν οι επόμενες γενιές, όταν θα προσκυνούν το άγιο σκήνωμά σας!
Επίσης ποτέ δεν είναι αργά για έναν Χριστιανό, να παραδεχτεί ότι έπραξε ένα λάθος, γιατί έτσι ελκύει τη Χάρη του Θεού.
Κι επειδή είπα ήδη πάρα πολλά και σας ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα, θα κλείσω με μια διδακτική ιστορία.
Πριν κάμποσα χρόνια, είχα επισκεφτεί το Άγιον Όρος με δυο ξαδέλφια της γυναίκας μου. Στη μονή Ιβήρων, πριν πέσουμε για ύπνο, ζητήσαμε από έναν προορατικό μοναχό,, να μας πει μια ευχή. Μόλις μας αντίκρυσε, απευθύνεται σε μένα και με ρωτάει πόσα παιδιά έχω! Στον ένα ξάδελφο τι δουλειά κάνει. Και τέλος ρωτάει τον άλλο ξάδελφο, αν είναι παντρεμένος. Όταν αυτός του απάντησε πως δεν είναι, τότε ο μοναχός τον επιτίμησε λέγοντας:
– Στην ηλικία σου θα έπρεπε, ή να είσαι μοναχός η παντρεμένος. Αλλά φαίνεται πως δεν προσεύχεσαι αρκετά τα βράδια!
– Πως δεν προσεύχομαι (του λέει λίγο αμήχανα και ίσως και κάπως ενοχλημένος ο ξάδελφος)!
– Αποκλείεται να προσεύχεσαι! Τι, πέφτεις δηλαδή στα γόνατα, κλαις με λυγμούς και παρακαλάς την Παναγιά λέγοντας: Παναγιά μου σε παρακαλώ, εγώ δεν είμαι άξιος, μόνος μου να βρω γυναίκα, εσύ που γνωρίζεις τις καρδιές όλων των ανθρώπων, στείλε στο δρόμο μου μία, γιατί θέλω να παντρευτώ; Αν το έκανες αυτό αδελφέ, αποκλείεται να μη στο έδινε, αυτό που ζητούσες!
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε, πως σας γράφει όλα τα παραπάνω ένας άνθρωπος, που στα 24 του χρόνια (και σε μια περίοδο της ζωής του που νόμιζε, πως <<όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει>> και απολάμβανε την ικανοποίηση της αμηχανίας των περισσοτέρων ανθρώπων, τη στιγμή που τον άκουγαν να εφευρίσκει …ευρηματικές βλασφημίες), αναγνωρίζοντας πως είναι πολύ κακός άνθρωπος, ενώ έκανε μπάνιο, έκλαψε με λυγμούς και παρακαλούσε τον Θεό (ναι, αυτόν που βλαστημούσε), να του βρει γυναίκα να παντρευτεί, γιατί με τα χάλια που είχε , αν μεγάλωνε και λίγο ακόμη, θα έμενε μόνος, ενώ αυτός ήθελε παιδιά και οικογένεια!
Και ω του θαύματος, την επόμενη εβδομάδα εμφανίστηκε η γυναίκα του εντελώς <<τυχαία>> (αν σας πω πως!) στη ζωή του και την άλλαξε!
Γι αυτό εφαρμόστε αυτό που προτρέπει ο μοναχός στον …ξάδελφο και δε θα χάσετε!
Και μη φοβάστε να παραδεχτείτε τα λάθη, που τυχόν κάνετε. Είσαι ελεύθερος, αν νιώθεις ασήμαντος και γεμάτος κόμπλεξ, αν πρέπει να αποδεικνύεις διαρκώς, πόσο ικανός είσαι! Άλλωστε <<ο μεγαλύτερος μπούφος είναι, όποιος κάνει τον αετό κι ο μεγαλύτερος αετός, αυτός που κάνει το μπούφο>>.
Επειδή δε και ως νυν εκπαιδευτής ενηλίκων και λόγω συγκεκριμένων σπουδών στην Οργάνωση και Διοίκηση των Επιχειρήσεων και το Μάρκετινγκ, πρέπει να ξεκινώ με την εκφώνηση στόχων και να κλείνω με την αποτίμηση της επίτευξης τους, ελπίζω η πολύ καλή μου φίλη, που μου ζήτησε το παρόν κείμενο, να έμεινε ικανοποιημένη, που ανταποκρίθηκα άμεσα!
Καλή Ανάσταση! Και Χριστός Ανέστη, για όσους το διαβάσουν μετά το Πάσχα!
Ξημερώματα Μεγάλου Σαββάτου 26 Απριλίου 2008
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ
Δύο ερωτήσεις:
Τί θα πει ‘ασύμβατοι σεξουαλικά’; Αν δύο άνθρωποι αισθάνονται έλξη μεταξύ τους πριν το γάμο, γιατί να είναι ασύμβατοι σεξουαλικά; Δε μπαίνεις έτσι σε μπακάλικες καταστάσεις να μετράς…και να αντιμετωπίζεις τον άλλον σαν πράγμα;
Κι αν βρεις έναν αριθμό περιπτώσεων που να σου φαίνονται καλές, τί κάνεις, δοκιμάζεις μία-μία και αν δε σου κάνει πας στην επόμενη, ίσως αναπόφευκτα μέσα σου συγκρίνοντάς τες και μεταξύ τους; Τί δυνατότητα να αγαπήσεις θα μείνει μετά απ’αυτό;
@ Ανώνυμος
Στο καθαρά σεξουαλικό μέρος της σχέσης, όντος μπορεί να είσαι ολότελα ασύμβατος κι ας έχεις αισθανθεί την έλξη, τον έρωτα, την αγάπη. Μπορείς βεβαίως να το θέσεις ως θέμα δευτερεύουσας σημασίας, κι εγώ συμφωνώ πως μεγαλύτερη σημασία έχει ο ερωτας και η αγάπη. Θα σου δημιουργήσει όμως προβλήματα στη συζηγική σου ζωή. Κάποιοι βεβαίως λένε πως και σεξουαλικά συμβατός να είσαι, όλο και θα αντιμετωπίσεις προβληματάκια σε βάθος χρόνου. Το θέμα είναι πόσο μπορείς να ανοίγεις αυτές τις πιθανότητες. Είναι θέμα τύχης το τι θα σου κάτσει, αν δεν έχεις ιδέα.
Το αν «ξοδέυεις» τον εαυτό σου μέσα από πολλές σχέσεις και χάνεις τη δυνατότητα να αγαπήσεις πραγματικά, έχει να κάνει με το τι είδους σχέσεις έχεις κάνει.
Αν ήταν ξεπέτες, πιθανώς τον έχεις ξοδέψει.
Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που έχασαν τη δυνατότητα να αγαπούν μετά από το τραύμα της μεγάλης και πρώτης τους σχέσης ή γάμου. Είχαν επενδύσει τα πάντα σε αυτήν και το πλήγμα ήταν καθοριστικό. Συνήθως ο λόγος που κάνει κάποιον «οριστικά» ανήμπορο να αγαπήσει είναι ένα τέτοιο τραύμα.
Το τι προβάλλουμε στον άλλον μέσα από τη σχέση, πόσο εγωιστικός είναι ο έρωτας, αν υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη, ποιους ρόλους υποδυόμαστε και τι προσπαθούμε να λύσουμε μέσα από τη σχέση, είναι ένα θέμα που μας έχει ή θα μας απασχολήσει όλους μας. Από τα κεντρικότερα της ζωής μας.
Εγώ αυτό που λέω είναι πως δεν είναι θέμα για να δογματίζουμε ή να απαξιώνουμε, αλλά να στεκόμαστε απέναντί του με προσωπική και κοινωνική γνώση και σεβασμό. Γιαυτό άλλωστε και υπεραμύνομαι της διαπαιδαγώγησης για τις σχέσεις και την ανθρώπινη σεξουαλικότητα στα σχολεία. Νομίζουμε πως αυτό είναι ένα μάθημα «κάμα σούτρα» και βιολογίας. Τόσα καταλαβαίνουμε, τόσα λέμε.
Η θέωση και ο αγιασμός μπορεί να ακούγονται πολύ βαριές λέξεις, αλλά είναι το φυσικό του ανθρώπου. Μόνο οι άγιοι ήταν τέλειες, ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Καλά τι νομίζεις ότι είναι οι άγιοι; Σκυθρωποί; μίζεροι; ανέραστοι ; κομπλεξικοι;
Δεν είναι η αγιοτητα υψιλός στοχος, είναι το φυσικό για το οποίο πλάστηκε ο άνθρωπος.Όπως για έναν ποδηλάτη είναι φυσικό να κάνει πετάλι. Υψιλός στόχος και λάθος είναι να θέλουμε να έχουμε χαρίσματα, π.χ. θαυματουργίας, διορατικά ή να κάνουμε αυστηρή άσκηση.κ.τ.λ.
Η αμαρτία μας καταστρέφει, επομένως στην αμαρτία δεν γίνεται οικονομία. Πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Στην άσκηση ο καθένας έχει τους ρυθμούς του, άλλος πάει με τα πόδια , άλλος με ποδήλατο και άλλος με αμάξι. Όταν αμαρτάνουμε είναι σαν να βάζουμε τα πόδια μας μέσα στους τροχούς. Θα πληγωθούν, ίσως και να σπάσουν και το ποδήλατο δεν θα προχωράει και μάλλον θα καταστραφεί.
Το να λες θέλω να αγαπήσω το Χριστό είναι υψιλός στόχος; Αυτό είναι και ο αγιασμός. Νομίζω όταν λέμε δεν ασχολούμε με την θέωση τις περισσότερτες φορές το λέμε από αμετανοησία και όχι από ταπείνωση. Το να προσπαθείς για την κάθαρση φυσικά δεν καταργεί την κοινωνία μέσα στην εκκλησία, την λειτουργία που είναι κοινωνία αγάπης. Κανείς δεν σώζεται μόνος του.
Το θέμα επυθυμία- θέλημα το έχουν λύσει οι Πατέρες με την καταδίκη του μονοθελητισμού. Ο καθένας έχει θέλημα και μπορεί να το εκφράσει, αλλά κάνει υπακοή στο θέλημα του Θεού. Και ο Χριστός ειπε το θέλημα Του, «παρελθέτω απέμου το ποτήριον τούτο» και πρόσθεσε «γεννηθήτω το θελημα Σου».
Πολλές φορες οι άνθρωποι αν και αγωνίζονται χρόνια πνευματικά , τελικά δεν έχουν τα αποτελέσματα που περιμέναν. Είτε γιατί αγωνίζονταν λάθος, είτε γιατί περίμεναν λάθος αποτελέσματα, πχ.να κάνουν θαύματα. Και τότε ή κατηγορούν την εκκλησία γιατί τους κοροιδεψε ή Ξεχωρίζουν τον εκκλησιαστικό άνθρωπο από τον ψυχικό ή κοινωνικό άνθρωπο. Τα τελευταία χρόνια λοιπόν ακούγεται η άποψη ότι μπορεί κάποιος άνθρωπος να είναι τέλειος πνευματικά, αλλά να έχει ψυχολογικά ή κοινωνικά προβλήματα. Αυτό δεν στέκει. Ο πνευματικός άνθρωπος δεν είναι κομπλεξικός, είναι χαρούμενος, δεν έχει φοβίες, δεν είναι κλεισμένος στον ευατό του.
Όσο αφήνουμε τον Χριστό να μπαίνει στην καρδιά μας τόσο και οι σχέσεις μας γίνονται πιο ανιδιοτελείς, πιο χαρούμενες, πιο αγαπητικες. Η κοινωνία δεν λύνει τα προβλήματα μας. ο Χριστός μας θεραπεύει. Καλά κανεις και αποθρησκειοποιεις την ζωή σου. Όπως όμως κάποιοι χρησιμοποιούν την θρησκεία για να καλύψουν το κενό τους, κάποιοι το κάνουν αυτό με την κοινωνική δράση. Για το Χριστό δεν έχει μόνο σημασία τι κάνεις, αλλά γιατί το κάνεις. Αν είμαι ένας τέλειος κοινωνικά άνθρωπος άλλα ότι κάνω το κάνω από φιλοδοξία και υπερηφάνεια τι αξία έχει; Αν μοιράσω τα υπάρχοντά μου στους φτωχους και δεν έχω αγάπη δεν είμαι τίποτα.
Για την σεξουαλικη συμβατότητα πολλές φορές το έχω ακούσει ως επιχείρημα απο αυτούς που υπραμύνονται των προγαμιαίων σχέσεων, αλλά μέχρι τώρα δεν έχω συναντήσει ούτε ένα ζευγάρι κοσμικών ή χριστιανών που να έχει αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα. Μια γνωστή μου που έχαν μια δυσλειτουργία επισκέφτηκαν ένα γιατρο και το ίδιο βράδυ είχε λυθεί το θέμα.
Γνωρίζεις καμιά έρευνα που να αναφέρει τι ποσοστο ασυμβατότητας υπάρχει μεταξύ των ζευγαριών;
Νομίζω εξάλλου ότι αυτό δεν στέκει σαν επιχείρημα. Γιατί τότε θα μπορούσες να πας με τον άλλο μια φορά να δεις ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και μετά μέχρι να παντρευτείς να μην ξαναπάς μαζί του/της. Πόσοι το κάνουν αυτό;
Φιλείς με Πέτρο; Αυτό μας ρωτάει ο Χριστός και με αυτήν τηνερώτηση αναμετριόμαστε όλοι μας.
Δεν σου μιλάω από τις εμπειρίες μου, γιατί δεν έχω. Εμπιστεύομαι το Χριστό την εκκλησία και τους αγίους της.
@ Μαρίνα
Χαίρομαι όταν διαβάζω σχόλια σαν το δικό σου ή του Ανώνυμου στο σχόλιο 49. Εκφράζετε το εκκλησιαστικό φρόνημα του χριστιανού που προσπαθεί να αγωνίζεται με διάκριση και γνώση.
Νομίζω πως καταλαβαίνεις το πνεύμα των αντιρρήσεών μου. Δεν λέω ότι συμφωνείς με αυτά που λέω έτσι όπως τα λέω, αλλά αισθάνομαι πως καταλαβαίνεις τουλάχιστον σε τι εναντιώνομαι.
Εγώ με μια πιο κοινωνική κατεύθυνση, εσύ με μια πιο πνευματική. Τουλάχιστον σε αυτά που λέμε. Ούτε ο δικός σου δρόμος είναι αυτονόητα καθαρός, χωρίς σκόπελους, ούτε ο δικός μου. Έχεις τη βεβαιότητα του Χριστού και των αγίων και περισσεύει το σου πω το εύγε. Σε αυτούς όμως που νομίζουν πως μιλούν πνευματικά και νομίζουν πως αγωνίζονται ενώ με τα δικά μου αισθητήρια αντιλαμβάνομαι πως λένε πράγματα που πληγώνουν το σώμα της Εκκλησίας και της κοινωνίας, επέτρεψέ μου να εναντιώνομαι.
Δεν την παλεύω αλλιώς! 😉
Λοιπον και λιγο στην πραξη.Nα δωσουμε ενα ραντεβου και να πατε ολοι οι ανυπαντροι να γνωριστητε.Καποιος μπορει να βρει την μεγαλη του αγαπη.Αθηνα στην ακροπολη,Θεσσαλονικη στο Λευκο πυργο Πεμπτη 21/8 9.00μ.μ. Συμφωνειτε?
δεν προλαβαινω να ανεβω απο ναξο για το ραντεβου…παντως ωραια ιδεα
πάντως όσοι πάτε στο ραντεβού σας πάρτε πρώτα την ευλογία του πνευματικού σας . εύχωμαι για ότι είναι το καλό σας να γίνει στην ψυχή σας. Ο ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΣΥΚΟΛΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΓΑΜΟΣ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ. ΌΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΎΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Η ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΑς. ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟ ΑΥΤΟ ΠΟΛΥ,……………………………..ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟΣΗ ΗΡΕΜΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΊς ΜΑ ΚΑΝΕΊς ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΏΣΕΙ………ΟΣΟΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΚΑΛΩΣ . ΌΣΟΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΨΑΞΤΕ ΜΕΣΑ ΣΑς ΠΡΩΤΑ. ΑΡΧΙΣΤΕ ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ, ΤΙ ΖΗΤΑΤΕ ΞΕΡΕΤΕ?
εγω προτεινω να παμε σε κανα ψυχολογο να μας μαθει τεχνικες ενθαρρυνσης, αυτοπεποιθησης και θετικων σκεψεων.μονο αυτο μας σωζει.ξερετε ποση προσευχη εχω κανει γι αυτο το θεμα? το αποτελεσμα ανυπαρκτον. …
προς κατερινα: πολυ καλη η ιδεα σου!!! να συναντηθουμε στην ακροπολη αλλα πως θα σας γνωρισω?
«… γιατί δεν απαξιώνω σε φαγούρα τον έρωτα. Είτε καταλήγει σε γάμο, είτε σε αδιέξοδο, είναι η δύναμη που μας φέρνει κοντά.»
Όταν 2 άνθρωποι έρχονται κοντά (πραγματικά) δεν απομακρύνονται μετά απο λίγο (ούτε τόσο εύκολα).
Και τα ζώα έρχονται κοντά για πολλούς και διαφορετικούς λόγους και με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Δεν ερωτεύονται όμως.
Το μόνο αδιέξοδο σε μια σχέση ανθρώπων είναι όταν ο ένας χάνεται (καταστρέφεται η ψυχή του) και ο άλλος για να γλυτώσει τον εαυτό του τον εγκαταλλείπει (όπως σε περίπτωση πορνείας). Άλλο όμως το αδιέξοδο και άλλο η φυγοπονία, η φιληδονία και η ανεραστία.
«Θεωρείς αυτονόητο πως οι χριστιανοί συμφωνούν στην ερμηνεία των γραφών και της παράδοσης; Ανιστόρητο, totally!»
Ποιο μέρος από το «βασικές αρχές» δεν κατάλαβες ? Δε θυμάμαι να διαφώνησε κανείς ποτέ π.χ. στο ότι η πορνεία είναι αμαρτία (ή τι είναι πορνεία) και ότι δεν πρέπει να πέφτουμε σε αυτήν.
«Αυτό, αν κατάλαβα καλά, αποτελεί τεκμήριο πως σήμερα δεν εμφανίζεται ηθικισμός; Α! Τι καλά! Γλυτώσαμε απο αυτό! Πάμε γι’ άλλα!»
Όχι. Αποτελεί μια εύστοχη παρατήρηση για την τάση διαστρεύλωσης της πραγματικότητας σύμφωνα με τις ψυχολογικές μας τάσεις ή την διαστροφή μας. Από την ανηθικότητα εγώ προτιμώ τον ηθικισμό. Ίσως γιατί στο τέλος το δεύτερο αφήνει και κάτι όρθιο για να χτίσεις πάνω του… ενώ το πρώτο φέρνει -στην καλύτερη περίπτωση- τον κατακλυσμό της εποχής του Νώε… Δυστυχώς οι κατακλυσμοί μας τελείωσαν, οπότε τώρα πάμε για τα χειρότερα…
«Ναι καλέ μου φίλε, αλλά εγώ σου μιλούσα για τον πλουτισμό, όχι για τις ερωτικές σχέσεις, όταν σου είπα πως δεν ανέφερες τα λόγια του Χριστού.»
«Αυτό είναι το σημείο που ποτέ δε μου απάντησες»
Σου απάντησα αναλυτικά και σε αυτό πριν (read again)…
«Στο θέμα του ναού, όμως μπορούν!!!!! Ναιιιιι!!!!! Το κάνουν;;;;;; (έχω κι εγώ τα κολλήματά μου, σόρυ!)»
Και για το ναό σου απάντησα…
«Ακόμα και το γνωστό της γεννέσεως, πως η γυναίκα φτιάχτηκε για να κάνει «παρέα» στον άντρα.»
Για να είναι βοηθός και σύντροφος (και ισάξιος μάλιστα).
«Εννοώ, πολύ απλά πως η ερωτική και η σεξουαλική μας υπόσταση δεν πρέπει να είναι “άγνωστος τόπος”.»
Γι’ αυτό υπάρχουν οι ορμόνες… που το καθιστούν αυτό πρακτικά αδύνατο (ακόμα και εαν είσαι παρθένος/α) ! Μη φοβάσαι ! Όλα τα έχει προβλέψει ο Μεγαλοδύναμος !!!
«Ειδικά η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι «ανύπαρκτη» στην καλύτερη περίπτωση και θεωρείται μιαρή στη χειρότερη.»
Κατ’ αρχάς να πω ότι η λέξη σεξουαλικότητα δε μου δηλώνει τίποτα (που να μην είναι τραγικό τουλάχιστον). Είναι άλλη μια μπουρδολογία κάποιων μπουρδο-ειδικών που αναγάγουν τα πιο απλά και αυτονόητα πράγματα σε επιστήμη με μόνο σκοπό να τα διαστρευλώσουν έχοντας πλέον τον τίτλο του γνώστη αλλά κατέχοντας ενός κοκκόρου γνώση. Αρκεί να δεις τους πιο γνωστούς σεξολόγους και τη ζωή τους για να καταλάβεις ακριβώς τι σου λέω… Η έλξη προς το αντίθετο φύλο και ο τρόπος της έκφρασης του πόθου είναι ένα από τα πολλά ένστικτα που έχει ο άνθρωπος και -κάτω από φυσιολογικές συνθήκες- δεν χάνονται ούτε αναστέλλεται η εκδήλωσή τους.
Έτσι, η «σεξουαλικότητα» δεν είναι ανύπαρκτη γιατί απλά αυτό ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Αν εννοείς ότι οι γυναίκες δεν «ικανοποιούνται» σωματικά μέσα στο γάμο αυτό σημαίνει -ξανά- ότι οι άντρες τους δεν τηρούν τις συμβουλες της Αγίας Γραφής !!!
Ότι είναι στη φύση μας δεν είναι σιχαμερό. Η αμαρτία όμως είναι. Αν δεν το κατάλαβες δεν είπε κανείς ότι μόνο οι γυναίκες θα πρέπει να μένουν παρθένες. Μιαρή η γυναίκα αυτή καθ’ εαυτή δε θεωρήθηκε ποτέ από την Εκκλησία (ούτε και ο πόθος της). Για να καταλάβεις τι ακριβώς θεωρήθηκε μιαρό θα έπρεπε να δεις πως ήταν οι γυναίκες προτού ανακαλυφθούν οι σερβιέτες (μη σου πω και πρωτου ανακαλυφθούν τα υφάσματα…).
«Από το ποιο μέρος του γυναικείου σώματος χρησιμοποιούμε για να βρίσουμε κάποιον, μέχρι το γιατί οι γυναίκες δεν χειροτονούνται ιερείς, δεν μπαίνουν στο ιερό και δεν κοινωνούν όταν έχουν περίοδο.»
Ότι αποφάσισε η Εκκλησία είχε κάποια πρακτική και ουσιαστική σημασία. Όσο για την Κοινωνία, η κατηγορία των ανθρώπων που δεν κοινωνούν για τον ίδιο ακριβώς λόγο είναι πολύ μεγαλύτερη και δεν περιορίζεται στις γυναίκες. Και υπάρχει ουσιαστικός λόγος που γίνεται αυτό.
Αν θες τον λόγο ψάξε να τον βρεις. Υπάρχουν απαντήσεις σε όλο το internet, αλλά προφανώς δε σε νοιάζει να τις μάθεις. Ακόμα και εάν στις δώσω είμαι πλέον βέβαιος ότι θα τις αγνοήσεις.
Καλό θα ήταν να δεις πως αντιμετωπίζονταν οι γυναίκες πριν το χριστιανισμό και πως αντιμετωπίζονται και σήμερα από μη χριστιανούς και ψευτοχριστιανούς…
«Η δική μου εμπειρία είναι διαφορετική. Είναι τόσοι πολλοί οι καταπληκτικοί άνθρωποι που υπάρχουν γύρω μου κι έχω να πω και να ζήσω τόσα πολλά πράγματα μαζί τους που απλά δεν προλαβαίνω.»
Νομίζω ότι η Ευθαλία εννοεί ουσιαστική συζήτηση (με άνοιγμα ψυχής) και όχι συνάντηση σε καφετέρια.
Ξέρουν οι άνθρωποι με τους οποίος μιλας τόσο πολύ τι κρύβεις στην ψυχή σου ? Τι φοβάσαι ? Τι επιθυμείς και λαχταράς στη ζωή σου ? Τα όνειρά σου ? Τα πάθη σου ? Το σταυρό σου ? Τον πόνο σου ? Μπορείς να τους τα πεις όλα αυτά ? Θα τους ένοιαζαν καθόλου όλα αυτά ή μήπως ασχολούνται μαζί σου μόνο επιφανειακά και για να περνάνε την ώρα τους ευχάριστα ? Θα τους εμπιστευόσουν τη ζωή σου ?
Και εγώ έναν άνθρωπο βρήκα να επικοινωνήσω έτσι και ήταν ικανός για τέτοια επικοινωνία (πιθανολογώ) γιατί κάποτε κόντεψε να γίνει μακαρίτης.
Βρε τι σου κανει ο θάνατος όταν τον κοιτάς στα μάτια καθώς σε πλησιάζει! Κρίμα όμως να είναι ο μόνος τρόπος να έρθουμε στα συγκαλά μας (καλά για άλλους ούτε αυτό είναι αρκετό…).
Και όσα άλλα άτομα έχουν κάποια δυνατότητα επικοινωνίας είναι συνήθως πιστοί (χριστιανοί/εβραίοι/ισλαμιστές) και κουβαλούν τεράστιο σταυρό. Με κάποιους άλλους το μόνο θέμα που σου επιτρέπεται (από το κλίμα που φτιάχνουν) να συζητήσεις είναι για ταξίδια, για άλλες χώρες, ταινίες, κουτσομπολιά και ότι άλλο ανούσιο -και αυτό άμα είσαι τυχερός και σε δεχτούν στην «ολόσωστη»/»άψωγη»/»αλάνθαστη»/»καταπληκτική» παρέα τους (ή αλλιώς Αρία φυλή τους). Κάποτε και στα καφενεία οι άνθρωποι θεολογούσαν. Τώρα μιλούν για τις κοιλιές τους, παίζουν χαρτιά, λένε αστείες ιστορίες και γενικά σκοτώνουν την ώρα τους. Νομίζω ότι συνδέσαμε την επικοινωνία με τους άλλους με την απόλαυση, το ξέδομα, τη διασκέδαση, το σκότωμα του χρόνου κ.α. και αυτά κάναμε μοναδικό σκοπό της συνάντησης με άλλους ανθρώπους. Με αυτή την λογική καλά κάνουν τα πωρωμένα παιδάκια που κολλούν σε μια οθόνη υπολογιστή και δε βγαίνουν έξω καθόλου. Εξάλλου, ένας υπολογιστής μπορεί να γίνει πολύ πιο διασκεδαστικός, ευχάριστος και δημιουργικός από ένα τέτοιο «ξέδομα».
Γιατί άραγε κάποιος που λέει αστεία και κάνει τρέλες αποκτά πολλούς φίλους, ενώ κάποιος σοβαρός και φρόνιμος όχι ? Δεν είναι αυτό σημάδι ότι ζητάμε την καλοπέραση και τη διασκέδαση και ότι αποφεύγουμε τις «άβολες» καταστάσεις στις παρέες μας ? Ευτυχώς, λέω εγώ, που ο Χριστός ήρθε 2000 χρόνια πριν γιατί σήμερα ποιος ξέρει… ίσως ούτε τη δωδεκάδα δε θα κατάφερνε να συμπληρώσει μέσα σε μόνο 30 χρόνια…
«Το βασικό μας πνευματικό τεκμήριο είναι το ακραίο θαύμα, το αναζητάμε διαρκώς, στριφογυρίζουμε γύρω από την ιδέα του.»
Δε νομίζω ότι το να βρεις έναν σύντροφο είναι θαύμα (με την λαϊκή έννοια του όρου – πόσο μάλλον ακραίο θαύμα).
Αυτό το πρόβλημα με τα θαύματα είναι υπαρκτό, αλλά όπως είπες και εσύ υπάρχουν πολλοί δρόμοι για τη σωτηρία.
Ακόμα και ο Θωμάς ήθελε να δει με τα μάτια του και ο Χριστός ο ίδιος τον προέτρεψε να το κάνει.
Μπορεί να μην είναι η τελειότερη πνευματική κατάσταση, αλλά το θέμα είναι η σωτηρία και όχι η σωτηρία με τον καλύτερο τρόπο.
Αλλά από την άλλη αν μπορούμε να σωθούμε με καλύτερο τρόπο γιατί να μη διαλέξουμε αυτό τον τρόπο ?
Νομίζω όμως ότι το να θες σύντροφο δεν είναι απαιτηση θαύματος από το Θεό, αλλά απλή έκφραση της επιθυμίας μας (όπως και άλλοι είπαν).
Εγώ εύχομαι σε όποιον ζητάει τον «τέλειο» σύντροφο να τον βρει (και ας είναι τέλειος στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού). Και ας προσπαθήσει να γίνει και αυτός τέλειος/άγιος καθώς περιμένει γ’ αυτόν. Έτσι, ακόμα και εάν δεν βρει άλλον άγιο θα έχει κάτι άγιο πάνω του ο ίδιος…
«Ποιος μπορεί να σταθεί και να εκφέρει προσωπικό λόγο, όταν ο πατερικός λόγος κυριαρχεί σε τέτοιο βαθμό;»
Οι Πατέρες της Εκκλησίας αφιέρωσαν όλη τους τη ζωή σε άσκηση, ταπείνωση, μελέτη των γραφών, γνώση και εμπειρία του Θεού.
Οι περισσότεροι ήταν φωτισμένοι, θεόπτες και άγιοι.
Μέχρι να τους φτάσουμε σε αγιότητα τα μόνα που έχουμε για να «πιαστούμε» είναι οι γραφές, οι ιερείς και το έλεος και η αγάπη του Θεού. Μάλιστα, οι Απόστολοι δεν προσέθεσαν τίποτα στη διδασκαλία του Χριστού και οι Πατέρες απλά την επέκτειναν με την εμπειρία τους. Εσύ μπορείς να πεις ότι θες, αλλά αν δε συμφωνεί με τους Πατέρες δε θα συμφωνεί και με το χριστιανισμό. Μπορείς να κάνεις και δική σου αίρεση αν θες, αλλά δε θα ‘ταν και πολύ πρωτότυπο πλέον.
«Μπερδεύουμε την πραγματικότητα με τις ιδέες, γιατί νομίζουμε πως ο αγιασμός στη ζωή μας είναι πραγματικότητα, ενώ έχει παραμείνει μια ιδέα.»
Αυτό όμως τι σχέση έχει με το θέμα ?
Σίγουρα πάντως εάν θέλουμε να αγιάσουμε θα πρέπει να σταματήσουμε να πορνεύουμε.
Όταν ξεκινάς να κτίσεις σπίτι ξεκινάς από τα θεμέλια και όχι από τα κεραμίδια. Ούτε αποφεύγεις να χτίσεις τα θεμέλια επειδή ξέρεις ότι δεν μπορείς να βάλεις τα κεραμίδια…
Εξάλλου: Εις άγιος…
«Ωρέ αγαπητέ, αδερφέ. Αυτό που λέω και ματαξαναλέω, είναι πως ο Χριστός, ουδόλως νοιάζεται για το αν είσαι παρθένος ή όχι. Πόσο μάλλον η μέλουσα γυναίκα σου….Όταν μας λέει πως «έστω και στο νού σας να μοιχεύσετε, έχετε διαπράξει μοιχεία ενώποιόν μου», για εσένα τι διευκρινίζει ακριβώς;
Διευκρινίζει και ξεκαθαρίζει με αυτόν τον τρόπο σε κάποιους, οι οποίοι έχουν μείνει “σαρκικά” παρθένοι και το διατυμπανίζουν έναντι των “μιαρών” άλλων, πως δεν πρέπει να γελιούνται και να νομίζουν πως είναι αγνότεροι και καθαρότεροι. Γιατί πολύ απλά η ανθρώπινη επιθυμία δεν βρίσκεται στο σώμα, αλλά στο πνεύμα.»
Κανένας δε διατυμπανίζει ότι είναι παρθένος. Άλλωστε στην εποχή μας αυτά είναι για να τα κρύβεις… Σε λίγο και το να είσαι χριστιανός ντροπή θα γίνει – θα το δεις… Ωστόσο, δεν ξέρω εάν το πρόσεξες, αλλά ότι γράφω το γράφω ανώνυμα και δεν έχω τίποτα να κερδίσω από ότι λέω: ούτε δόξα, ούτε τίποτε. Και ακόμα και επώνυμα να τα έγραφα, και πάλι δε θα κέρδιζα τίποτε γιατί πολύ απλά κανένας σας (και καμιά γνώμη που πιθανώς να έχετε για εμένα) δεν επηρεάζει τη ζωή μου στο ελάχιστο. Επίσης, δεν ξεκίνησα την κουβέντα με καμιά διάθεση αυτοεπιβεβαίωσης (είτε το πιστεύεις είτε όχι).
Δε ενδιαφέρομαι εάν νοιάζεται κανείς εάν είναι κάποιος παρθένος ή όχι. Στην πραγματικότητα κάποτε και εγώ πίστευα ότι σε μια κοινωνία πορνεύουσα σαν και τη δική μας κανένας δε θα νοιάζονταν. Πρόσφατα μόνο κατάλαβα πόσο λάθος έκανα… Φαίνεται να έχει να κάνει με τον ψυχισμό του ανθρώπου. Καθένας θέλει να έχει δίπλα του μια γυναίκα που θα τον κάνει εκτός από χαρούμενο (αν και η χαρά είναι πολύ παρεξηγημένος όρος) και κάπως περήφανο. Κανείς δε θα ήθελε να νοιώθει ντροπή για τη γυναίκα του. Μου φαίνεται λοιπόν ότι, το όποιο σκοτεινό παρελθόν της/του δημιουργεί προβλήματα, ενώ το καθαρό παρελθόν της/του χαρά – τουλάχιστον αυτό βλέπω να γίνεται τριγύρω μου. Εγώ λοιπόν θα έλεγα ότι πολλοί νοιάζονται. Και μιας και κανείς δεν ξέρει ποιος θα είναι ο μελλοντικός του σύντροφος, το να λες ότι δε θα τον πειράξει προτού τον βρεις είναι χαζό και ανώριμο.
Εξάλλου αυτά τα «δε θα τον πειράξει», «δε θα το μάθει», «θέλω να *ζήσω* τη ζωή μου» καταστρέφουν τους γάμους στο 99% των περιπτώσεων…
Από την άλλη όμως έχει μεγάλη σημασία εάν είσαι πόρνος (με τη χριστιανική έννοια) ή όχι. Και ερωτική επαφή εκτός γάμου = πορνεία. Γι’ αυτό πράγμα δε χρειάζεται να νοιάζεται κανένας άλλος πλην του εαυτού μας. Πρέπει κανείς να έχει αυτοεκτίμηση, αξιοπρέπεια και υπακοή στο θέλημα του Θεού του. Τα 2 πρώτα νομίζω είναι προφανή και αρκετά. Το 3ο είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα.
Και αφού κόπτεσαι τόσο πολύ για τον νου, εντάξει… αν και όταν θα παντρευτώ θα κάνω το παν να μη θελήσω άλλη γυναίκα εκτός αυτής που παντρεύτηκα. Ευχαριστημένος ?
Το πνεύμα σου το κατάλαβα αρκετά καλά και φαίνεται να κινείται σε πολλά διαφορετικά περιβόλια μαζεύοντας αταίριαστα μεταξύ τους φρούτα για να κάνει κοκτέιλ. Καταλαβαίνω τι λες, απλά εγώ σου λέω ότι κάτι είναι αμαρτία και εσύ μου λες ότι και κάτι άλλο είναι αμαρτία. Αν το κάνεις από ενδιαφέρον το δέχομαι, αλλά δε χρειαζόταν. Μόνο που μεγάλη ή μικρή, στο σώμα ή στο πνεύμα παραμένει… αμαρτία! Από κάπου θα πρέπει να ξεκινήσει κανείς να αποκόπτεται από αυτήν και όχι να κάθεται και να περιμένει έργο μόνο από τη Θεία παρέμβαση.
Αυτό που τόνιζα από την αρχή είναι η διάθεσή μας ως πρός την αμαρτία (και όχι τους ανθρώπους που αμαρτάνουν), όπως και η τάση μας να τραβάμε και άλλους σε αυτήν.
Εάν κάποιος αμαρτάνει βαριά μόνος του μπορεί κάποτε να μετανιώσει (ας το ελπίζουμε), να συγχωρεθεί και να είναι σχεδόν «σαν» να μην έχει κάνει τίποτα κακό. Εάν όμως με την αμαρτία του τραβάει και άλλους στην αμαρτία, ακόμα και εάν μετανοήσει και συγχωρεθεί, έχει ήδη καταστρέψει πολλούς ανθρώπους για τους οποίους δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
—
Κανένας δε γίνεται “οριστικά” ανήμπορος να αγαπήσει (πόσο μάλλον από μια στραβή σχέση). Μόνο να εκδηλώσει σωστά τον πόθο του (για να μην ονομάσω τον πόθο όπως τον είχα ονομάσει πριν)… Μάλιστα τα άτομα που το παθαίνουν αυτό είναι κατά 99% αυτά που σε πολύ μικρή ηλικία είχαν ερωτική επαφή με (λίγο ή πολύ) μεγαλύτερο άτομο σε ηλικία (προφανώς λόγω της αηδίας που ένιωσαν από τις διεστραμμένες του ορέξεις) ή κορίτσια που έμειναν έγκυες σε μικρή ηλικία ή περιπτώσεις βιασμών.
Να υποθέσω ότι πολλά από αυτά που λες είναι αυτά που διδάχθηκες σε κάποια παιδαγωγική σχολή ? Ρωτάω γιατί ξέρω από πρώτο χέρι ότι η σημερινη «παιδαγωγία» είναι αρκετά (ίσως και πολύ ή και εντελώς – δεν ξερω ακριβώς πόσο) αντίθετη με τη διδασκαλία της Εκκλησίας (και δεν μπορώ να πω πως εκπλήσσομαι γι’ αυτό).
———
@Μαρίνα
«Αν έκανε και σε σένα το ίδιο Κeko τι θα του απαντούσες;»
🙂 Yes Sir ! Just point her out ! 🙂
Δε θα τρελαινόμουν και από χαρά πάντως (μιας και είναι ενάντια στο θελημά μου)… ούτε και θα τα έβαφα μαυρα…
Δε νομίζω ότι θα έλεγα τίποτα…
Εγώ είμαι παράξενη περίπτωση… Ακόμα και εάν δεν υπήρχε ζωή μετά τον θάνατο και εμφανίζονταν κάποιος που θα με βεβαίωνε ότι είναι ο δημιουργός μου και ότι πρέπει να κάνω κάποιες θυσίες προτού πεθάνω και χαθώ, θα έκανα ότι μπορούσα να εκπληρώσω την επιθυμία του. Όταν κάτι (ή κάποιος) φτιάχτηκε για κάποιο λόγο, πρέπει να κάνει αυτό για το οποίο φτιάχτηκε. Αλλίως δεν έχει νόημα η ύπαρξή του. Αν αυτός που με έφτιαξε λέει ότι υπάρχω για να παντρευτώ μια πόρνη τι μπορώ να πω εγώ ? Φυσικά έχουμε ελεύθερη βούληση και μπορούμε να πάμε αντίθετα στο θελημά Του, αλλά πιο το νόημα σε κάτι τέτοιο (ειδικά όταν το ξαναδοκιμάσαμε και είδαμε τα αποτελέσματα) ? Έχουμε μόνο 80 χρόνια σε αυτόν τον κόσμο. Αν πραγματικά το θέλει κάθομαι και μόνος ως το τέλος…
«Όταν αγαπάς κάποιον του δίνεσαι ολοκληρωτικά και δεν ζητάς δώρα.
Στην πραγματικότητα δεν ζητάς τίποτα από αυτόν.
Αν μια κοπέλα ή ένα αγόρι έπεσε και μετανόησε δεν μπορούμε εμείς σαν χριστιανοί να την συχωρέσουμε;»
Το θέμα είναι ότι άλλο αγάπη και συγχώρεση και άλλο να στήνεις οικογένεια με έναν άνθρωπο.
Για να το κάνεις αυτό πρέπει ο άλλος άνθρωπος να σου προκαλεί κάποια έλξη και να συμφωνείτε (εκτός από την αγάπη που πρέπει να υπάρχει).
Μ’ αυτόν θα ζεις στο ίδιο σπίτι για μια ζωή και θα κοιμάστε στο ίδιο κρεβάτι.
Προσωπικά, δεν έχω πρόβλημα με το να συγχωρέσω κάποιον που έπεσε ή ακόμα και μια πόρνη και να δεχτώ ότι αυτήν θα αγαπήσει ο Θεός περισσότερο από εμένα.
Άλλωστε οι περισσότερες πόρνες έγιναν ότι έγιναν από το διεστραμμένο κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσαν και ίσως δεν έφταιγαν καθόλου γι’ αυτή τους την επιλογή.
Μπορεί να έβαζε και εμένα ο Θεός σε τέτοιο περιβάλλον και να γινόμουν και χειρότερος από αυτές (ίσως να είναι και σίγουρο αυτό).
Όμως βρίσκω εμπόδια στο να θεωρήσω μια τέτοια γυναίκα σώμα μου και γι’ αυτό θα προτιμούσα κάποια άλλη με την οποία θα ένοιωθα πιο δεμένος. Σίγουρα δεν είμαι στην τελειότερη πνευματική κατάσταση, αλλά τα βιώματά μου εκεί με σπρώχνουν (εξάλλου και αν ήμουν στην τελειότερη πνευματική κατάσταση πιθανότατα δε θα ήθελα να παντρευτώ γιατί θα ζητούσα άλλες εμπειρίες). Και για την ακρίβεια, αυτό δεν είναι μόνο αυτό που με διώχνει από μια κοπέλα που πόρνεψε. Τα πάθη και οι εμπειρίες μας χτίζουν το χαρακτήρα και την αντίληψή μας. Συνήθως δε μπορώ καν να συνεννοηθώ μαζί της, οι συζητήσεις που ανοίγει (και ο τρόπος που τις ανοίγει) μου ρίχνουν τη διάθεση και με κάνουν να σκέφτομαι άλλα πράγματα (π.χ. πως σπαταλάω τη μέρα μου μαζί της ή ότι πιθανώς να ανήκω σε άλλο είδος ή σε άλλο πλανήτη), τη βρίσκω βαρετή, φλύαρη και καθόλου πρωτότυπη, οι απόψεις της δε με εκφράζουν, κ.α. πολλά και τραγικά…
Πάντως η αναπαραγωγική πράξη είναι για ανθρώπους που αγαπιούνται και θέλουν να περάσουν ολη τους τη ζωή μαζί.
Δεν είναι για να περνάμε καλά. Γι’ αυτό και υπάρχουν τόσα διαζύγια. Νομίζουν όλοι ότι αφού παντρευτούν θα αισθάνονται πάντα το ίδιο πόθο για τη σύντροφό τους και ότι θα τους έρθουν όλα ρόδινα.
Μόνο που ο γάμος είναι συμβιβασμός, διαρκείς υποχωρήσεις και υποχρεώσεις, εξουσιασμός του εαυτού σου από τον άλλο και ΠΟΝΟΣ.
Και εάν σου έρθει κάποια κοπέλα που έχει πάει με άλλους 5, αυτό τι μπορεί να σημαίνει ?
– Ότι δε στεριώνει με κανένα (πιθανώς γιατί είναι ανισόρροπη).
– Ότι αυτό που ψάχνει (ηδονή με διάρκεια, τον τέλειο άνδρα, κτλ) δεν το βρίσκει, ούτε πρόκειται να το βρει ποτέ, γιατί απλά δεν υπάρχει.
– Ότι δεν την ενδιαφέρει να στεριώσει ο γάμος της, αλλά απλά παντρεύεται για να μη νιώθει μόνη, για να περνά «καλά» και για να μη «γελά» μαζί της ο κοινωνικός περίγυρος. Πόσα από τα προβλήματα του γάμου μπορεί να ανεχθεί μια τέτοια γυναίκα που ζητά μόνο τη χαρά, την ηδονή και την αναγνώριση ?
– Τέλος ότι η διεστραμμένη κοινωνιά που της έκανε πλύση εγκεφάλου την έκανε να πορνεύει και τώρα μπορεί να έχει μετανιώσει ή και όχι. Πάντως η μετάνοια είναι μεγάλη λέξη και δε θα έπρεπε να τη θεωρούμε δεδομένη και να τη λέμε τόσο εύκολα. Πολύ λίγοι μετανιώνουν και όχι όλοι από αυτούς που μετανιώνουν έχουν τη δύναμη να σταματήσουν την παλιά τους αμαρτία. Πολλές αμαρτίες δεν κόβονται έτσι απλά, αλλά μας στοιχιώνουν και μας σημαδεύουν για πάντα. Ποιος έκοψε τα ναρκωτικά μόνο με τη μετάνοια ? Αν συνηθίσεις τον εγκέφαλό σου στην ηδονή και τα πάθη μπορεί μια μετάνοια και συντριβή να σου αλλάξει τη δομή και λειτουργία του εγκεφάλου σε λίγες μέρες ? Στον τόπο μου έχουν ένα ρητό: «πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι». Παρά του ότι δεν πιστεύω πως αυτό αληθεύει (πάντα γίνονται θαύματα…), μόνο και μόνο το γεγονός ότι διατυπώθηκε δηλώνει ότι γενικά ισχύει (αυτό λέει άλλωστε και η εμπειρία). Επομένως, εάν κάποιος θέλει να έχει το κεφάλι του εκεί που ανήκει ας μη το χώνει στη γκιλοτίνα εξ’ αρχής. Αν πάλι γεννήθηκε και μεγάλωσε με το κεφάλι στην γκιλοτίνα, μάλλον είναι καιρός να αλλάξουμε την κοινωνία μας προς το καλύτερο, αφού προφανώς γέρνει προς το χειρότερο (ή ίσως και να έκανε βουτιά μέσα του…).
Εμένα αυτά μου έρχονται στο νου.
Αυτά τα «δεν ταιριάζουμε και χωρίζουμε» κτλ εγώ δεν τα δέχομαι. Έχω δει ανθρώπους που περνούν τη ζωή τους όλη με θεόμουρλους συζύγους και τα πάνε μια χαρά. Και όταν υπάρχει οργανικό πρόβλημα πάλι υπάρχουν λύσεις και φυσικά δεν είναι αυτός λόγος για χωρισμό.
Εκεί να δω εγώ τη συγχωρητικότητα που λες Μαρίνα! Εκεί είναι προφανές ότι ο άνθρωπος έτσι είναι γεννημένος/μεγαλωμένος και δε φταίει αυτός.
Γιατί τον παρατάνε ? Εξάλλου, αυτόν δε διάλεξαν να παντρευτούν ? Δεν είχαν αγάπη όταν τον παντρεύτηκαν ? Που πήγε ξαφνικά ?
Όταν διαλέξεις σύντροφο δε θα πρέπει να τον αλλάξεις ποτέ. Και μαι απλή ερωτική επαφή είναι επιλογή συντρόφου. Βέβαια καμιά φορά τα πράγματα γίνονται πολύ πολύπλοκα, αλλά συνήθως στο χέρι μας είναι να μη δημιουργούμε πολύπλοκες καταστάσεις.
Ανέφερε κάποια σχετικά παραδείγματα πριν ο Πέτρος και αυτοί, ευτυχώς, σαν χριστιανοί έμειναν στο γάμο και δίπλα στον προβληματικό σύντροφό τους.
Εμένα μου φαίνεται ότι ο πόνος κάνει τους ανθρώπους σωστούς. Ο άνθρωπος (δυστυχώς) πρέπει να πονάει για να καταλαβαίνει ποιος είναι και να βγαίνει από λούκια που οδηγούν στην καταστροφή. Όταν όλα μας πάνε καλά, συνήθως, παίρνουν τα μυαλά μας αέρα και χάνουμε τη λογική μας. Τραγικό αλλά αληθινό.
Εμένα μου φτάνει ο πόνος που παίρνω όταν αντιλαμβάνομαι τι γίνεται γύρω μου και ο πόνος που μου δίνουν οι σταυροί που ήδη κουβαλάω. Εάν θέλει ο Θεός να φορτωθώ κι αυτό το σταυρό (πρώην πόρνη για σύντροφο) ας μου το ζητήσει γιατί δύσκολα θα αποφασίσω να τον σηκώσω μόνος μου (δεν τον θέλω άλλωστε).
Το πράμα είναι πολύ απλό: δεν παντρεύεσαι τυχαία κάποιον που αγαπάς. Αυτός που θα παντρευτείς πρέπει να πληρεί κάποιες προϋποθέσεις όπως: να είναι του αντίθετου φύλου, να μην είναι ήδη παντρεμένος, να σε κάνει χαρούμενο (έστω στην αρχή), πιθανώς να σε εντυπωσιάζει, να σε συγκινεί, κτλ.
Ο γάμος μπορεί να είναι δύσκολος, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνουμε και λάθος επιλογές για να τον κάνουμε ακόμα πιο δύσκολο…
Φυσικά θα μου πείτε πως ξέρεις ποια είναι η λάθος και ποια η σωστή επιλογή… Εγώ δεν το ξέρω, απλά το διαισθάνομαι.
Εξάλλου, η ζωή ενός ανθρώπου δείχνει λίγο-πολύ και το ποιος είναι. Τώρα εάν σε όλη του τη ζωή ήταν μεσα στην αμαρτία και ξαφνικά μετάνιωσε πραγματικά, εγώ δεν μπορώ να το ξέρω και δε νομίζω ότι θα διακινδυνέψω την υπόλοιπη ζωή μου για να το μάθω (είμαι φοβητσιάρης ο άτιμος, τι να κάνω ? Είμαι όμως και απρόβλεπτος).
Τώρα εάν παντρευτώ αγία και γίνει πόρνη τι να κάνουμε… μάλλον θα την αφήσω και θα πάω στο Αγιο Όρος να της ανάβω κάθε μέρα ένα κερί… ή ίσως εάν έχουμε παιδιά να κάτσω μαζί της αν το μετανιώσει – πραγματικά δεν ξέρω τι θα έκανα τότε.
Πάντως θα ήτανε άσχημα και για τους δυο μας και δε θα ήθελα να ξεκινήσω από εκεί.
Αν παντρευτώ κάποια που δεν με εντυπωσιάζει με αυτό που είναι, είμαι σίγουρος πως μετά θα αναρωτιέμαι για την υπόλοιπή μου ζωή πως θα ήταν εάν είχα παντρευτεί κάποια άλλη που ήταν πολύ καλύτερή της (εδώ δε μιλάμε για ομορφιά που χάνεται με το χρόνο έτσι και αλλιώς, αλλά για την προσωπικότητα του ανθρώπου). Αν και δεν είμαι ειδικός στις σχέσεις (ποιος είναι άλλωστε), σίγουρα αυτά τα «τι θα γινόταν αν είχα…» δεν φέρνουν καλό σε έναν γάμο και είναι μια άλλη μορφή «μετάνοιας» που μόνο προβλήματα προκαλεί…
Αν μου το ζητούσε ο Θεός, ΟΚ.
Πάντως πάντα πίστευα ότι θα προόδευα ακολουθώντας άλλο δρόμο και όχι αυτόν.
Νομίζω όμως ότι εάν ήμουν στη θέση της θα παντρευόμουν κάποιον από αυτούς με τους οποίους πόρνεψα. Αν μετάνιωσα αληθινά και ήθελα να διορθώσω ότι έκανα, αυτό θα έκανα. Τι με θέλει εμένα λοιπόν ? Προφανώς ένιωθε έλξη προς όλους αυτούς. Ποιο είναι το πρόβλημα λοιπόν ? Ας πάει να διορθώσει το λάθος της όπως μπορεί. Δεν πόρνεψε μόνο αυτή, αλλά και οι άλλοι μαζί της. Μπορεί να μετανόησε και να συγχωρέθηκε, αλλά δεν παύει να είναι υπεύθυνη μιας κατάστασης που αυτή δημιούργησε.
Θα μου πείτε βέβαια ότι μπορεί να θέλει και αυτή τον καλύτερο δυνατό σύντροφο όπως και εγώ, κτλ. Και όπως πάντα κάποιος άγιος ή αδιάφορος (αν βρεθεί) καλείται για να βγάλει το φίδι από την τρύπα… Μόνο που τελευταία φορά που το ‘ψαξα δεν ήμουν άγιος και ούτε είχα όρεξη να τον παριστάνω, αλλά ούτε και αδιάφορος για τη ζωή της είμαι. Αν με θέλει τόσο πολύ λοιπόν (και δεν υπάρξει θεϊκή παρέμβαση) εγώ τη συμβουλεύω να προσεύχεται για την αγιότητά μου. Δεν ξέρω πόσα χρόνια θα περιμένει προσευχόμενη, αλλά εάν αυτό θέλει τότε έτσι πρέπει να γίνει. Και όταν/άμα αγιάσω και άμα παντρευτούμε θα περάσουμε μαζί το δικό μας Γολγοθά και σταύρωση που θα έχει πολύ πόνο, ταλαιπωρία και στενοχώρια (μη κάνουμε μισές δουλειές…). Απλά ελπίζω να μην έχει γίνει καπνός μέχρι τότε…
Προσκαλώ λοιπόν όποια πορνεύουσα κοπελίτσα εκεί έξω θέλει να με παντρευτεί να έρθει να ζήσει μαζί μου 2 χρόνια γεμάτα στερήσεις, εγκράτεια (σε όλα), χωρίς τηλεόραση, χωρίς κινητά τηλέφωνα, χωρίς σύνδεση ADSL, χωρίς δικό μας αυτοκίνητο, χωρίς βραδυνές ή άλλες εξόδους, χωρίς γλέντια, χωρίς αρκετά λεφτά που να μας κάνουν να ζούμε άνετα, με νηστεία, με προσευχή, σε ένα μικρό σπιτάκι που θα μοιάζει με κλουβί και θα βρίσκεται στο πιο απομακρυσμένο/απομονωμένο χωρίο στην Ελλάδα με φάλτσους και αγράμματους παπάδες και ψάλτες (if any…) και εάν αντέξει τόσο καιρό και πιστεύει ότι μπορεί να αντέξει έτσι για μια ζωή (γιατί τέτοια και χειρότερη ζωή θέλω και θα περάσουμε) ίσως να την παντρευτώ (αν δε βρεθεί φυσικά καμιά -φαινομενικώς- καλύτερη). Τέτοια ασκητική ζωή δεν κάνουν οι άγιοι ? Αλλιώς δεν έχει νόημα να το συζητάω καν. Ή θα είμαι άγιος ή δε θα είμαι δηλαδή… ας αποφασίσει τι θέλει από εμένα…! Τα δυο χρόνια είναι ο ελάχιστος χρόνος για να μάθεις καλά έναν άνθρωπο. Άμα αντέξει τα 2 χρόνια, θέλει να συνεχίσουμε έτσι για μια ζωή, συμφωνούμε σαν χαρακτήρες, είναι σχετικά όμορφη και έχω όρεξη να κάνω παιδιά, θα παντρευτούμε και θα άρουμε και τον περιορισμό της σωματικής επαφής για να αναπαραγάγουμε το ανθρώπινο είδος. Θα είναι πιστεύω πολύ ενδιαφέρον για εμένα από όποια πλευρά και εάν το δω το θέμα, so… be my guest !
Πάντως, από άποψη πιθανοτήτων, είναι πολύ πιο πιθανό να βρω κάποια πανέμορφη και παν-αγνή κοπέλα παρά μια πανέμορφη μετανοημένη πόρνη (το «πανέμορφη» είναι φυσικά υποκειμενικό). Εγώ δεν έχω δει καμία/κανέναν να μετανιώνει στις μέρες μας για τις πορνικές της/του στάσεις ζωής. Πιθανώς γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που τις προωθεί με μεγάλο ενθουσιασμό. Και φυσικά η πορνεία είναι συνήθως μόνο το σύμπτωμα. Από κάτω της βρίσκεται ολόκληρη η ρίζα του κακού κρυμμένη βαθιά μέσα στην αντίληψη, στην κοσμοθεωρία, την παιδεία και τον ψυχισμό του ανθρώπου.
Γενικά πάντως συμφωνώ μαζί σου όπως και με αρκετούς άλλους. Είμαι λίγο πεισματάρης στο τι θέλω όμως ! 🙂
Άμα το βρω, καλώς.
Άμα δεν το βρω, δε βαριέσαι… απλά σπατάλησα την ενέργειά μου στην αναζήτηση και αναμονή.
Σίγουρα το να είσαι μόνος είναι δύσκολο, αλλά υπάρχουν και πιο δύσκολες καταστάσεις.
@Πέτρος
«Για πράγματα που σου έτυχαν, ακριβώς γιατί εσύ τα προκάλεσες, βάζοντας στην άκρη το δικό σου θέλημα και νομίζοντας πως πράττεις το θέλημα του θεού.
Το τραγικό τότε, είναι πως κατηγορείς το Θεό.
Είτε συνειδητά, είτε υποσυνείδητα.
Θες δε θες….
Έτσι είναι φίλε μου.
Το βλέπω στα βλέματα πάρα πολλών χριστιανών. Παραμένουν χριστιανοί, μπορώ να σου πω με “μεγαλύτερη” φαινομενικά πίστη.
Διακρίνεις όμως στο βλέμα τους τη θλίψη. Το πένθος για τη ζωή που δεν έζησαν.»
Εγώ σου είπα τι ζωή θέλω να ζήσω και δεν περιλαμβάνει κάτι αμαρτωλό (πιστεύω). Και θα στενοχωρηθώ εάν περιλάβει ποτέ γιατί ποτέ δεν το θέλησα. Για τους άλλους δεν ξέρω… Σου είπα πάντως ότι η πορνεία (όπως και όλες οι αμαρτίες) έχουν βαθύτερη ρίζα. Το γεγονός ότι δεν εκδηλώνεται ένα σύμπτωμα δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει η ασθένεια, αλλά στην περίπτωσή μας συνήθως δηλώνει ξεκάθαρα την επιθυμία του ανθρώπου να απαλλαγεί από αυτήν.
Εγώ από την εμπειρία μου πιστεύω ότι ο μόνος λόγος που μισείς κάποιον (Θεό ή άνθρωπο) είναι γιατί δεν δέχεσαι κάτι που αντιπροσωπεύει. Όλα τα άλλα είναι αφορμές και δικαιολογίες.
Η θλίψη (σταυρός) είναι αυτό που μας είπε ο ίδιος Χριστός να σηκώσουμε. Όποιος δε δέχεται σταυρό είναι ελεύθερος να μην είναι χριστιανός. Αυτοί που μετάνιωναν που προσπάθησαν να ακολούθησαν το Χριστό υπήρχαν πάντοτε, αλλά δεν είναι χριστιανοί.
Εγώ ξέρω περισσότερους ανθρώπους που έζησαν χριστιανικά ως το τέλος και πέθαναν χαρούμενοι.
Από την άλλη δεν είδα ούτε έναν άθεο ή πόρνο να είναι χαρούμενος. Πραγματικά ! Κάνουν πάντα σαν να μη ξέρουν τι τους φταίει, καμιά φορά κάνουν και σαν αχόρταγα ζώα για κάποια αμαρτία. Ξέρουν ότι κάτι τους πάει τραγικά λάθος, αλλά σε καμιά περίπτωση δε δέχονται ότι αυτό το κάτι είναι ότι δεν έγιναν «δούλοι Κυρίου». Κάνουν ότι τρελό φανταστείς και τίποτα ουσιαστικό, καταστρέφοντας ή διαστρέφοντας συνήθως ότι βρουν μπροστά τους. Η μόνη περίπτωση που τους βλέπεις να χαμογελούν (χωρίς ανέκδοτα) είναι ή όταν σκέφτονται κάτι κακό και δεν το λένε ή όταν κάνουν κάποια καταστροφή και αμαρτία (που επ’ ευκαιρία δεν τους δίνει χαρά αλλά ίσως μερικά δευτερόλεπτα για να ξεχάσουν ποιοι είναι και πως έχουν καταντήσει).
Το έχω παράπονο ! Ούτε ένας πια από αυτούς χαρούμενος και να κάθεται ήσυχος στα αυγά του ? Ξέρεις κανέναν ? Εγώ όχι.
Γιατί για παράδειγμα οι άθεοι πολεμάνε τόσο πολύ τους πιστούς π.χ., ενώ οι χριστιανοί δεν πολεμούν με τόση μανία (με καμία μανία στην πραγματικότητα) τους ινδουιστές (που έχουν και κάποιο λόγο να το κάνουν αφού είναι αντίθετη διδασκαλία) ή οι εβραίοι (μιλάω για τον πιστό λαό) τους χριστιανούς (που έχουν κάθε λόγο να τους πολεμούν για πολλούς και διάφορους λόγους…) ? Αν οι άθεοι και πόρνοι είναι χαρούμενοι γιατί δεν κάθονται στα αυγά τους και να απολαύσουν τη χαρά τους ? Γιατί θέλουν να εξαφανίσουν όλους τους υπόλοιπους ? Την απάντηση φυσικά την έχει δώσει η ψυχολογία εδώ και πολύ καιρό (όσο ποιοτική απάντηση μπορεί να δώσει η ψυχολογία, τέλος πάντων)… και δεν είναι για τα αυτιά κανενός άθεου και φιλαμαρτωλού με συμπτώματα άρνησης…
Και μπορούμε να πάμε και στο λόγο που πολλοί έγιναν άθεοι. Υπάρχει ένα ενδιαφέρον άρθρο του «Paul C. Vitz» πάνω στο θέμα:
http://www.leaderu.com/truth/1truth12.html
Για να κλείσω λοιπόν, εγώ δεν έχω δει κανέναν υγιή και ισορροπημένο άνθρωπο στη ζωή μου εκτός ατόμων που πλησίαζαν στην αγιότητα (χριστιανοί, εβραίοι ή μουσουλμάνοι). Επίσης, δεν έχω δει κανέναν χαρούμενο άνθρωπο εκτός ατόμων που πλησίαζαν στην αγιότητα ή την πλήρη ηλιθιότητα (χαζό παιδί χαρά γεμάτο που λέμε…).
Αυτά τα δεδομένα έχω εγώ. Εσύ πως είσαι Πέτρο ? Είσαι χαρούμενος ?
τα πολλα λογια ειναι φτωχεια ΚΕΚΟ. ξερω εγω περιπτωσεις χριστιανων που παντρευτηκαν μετα απο προσευχη οντες εγκρατεις πριν το γαμο. βλεποντας τους διακρινεις την ηρεμια στο βλεμμα τους που ειναι ζηλευτο. υπαρχει τετοια αρμονια στο ζευγαρι(πως θα μπορουσε να μην υπαρχει αφου ο θεος τους αρμοσε) που λειτουργουν σαν μια ψυχη!αυτες ομως οι περιπτωσεις δεν προβαλλονται αλλα μενουμε στις αρρωστες περιπτωσεις….
φιλικα
Δεν χρειάζεται να τρέχετε στην Ακρόπολη ή στον Λευκό τον Πύργο, σε κάθε μεγάλη πόλη υπάρχουν κάποιες ενορίες που έχουν καλούς πνευματικούς και συνήθως γύρω τους μαζεύνται νέοι και νέες ανύπαντροι , δημιουργούνται παρέες κ.τ.λ. Στην Αθήνα τέτοια ενορίες υπάρχουν στην Γλυφάδα, στην Αγία Παρασκευή, στην Πλάκα, και άλλες σίγουρα αλλά δεν τις ξέρω εγώ. Στην Θεσαλλονίκη ξέρω την Λαοδηγήτρια. Στην επάρχία συνήθως πνευματική κίνηση συνήθως δημιουργείται γύρω από τα μοναστήρια. Δεν είναι απαραίτητο όσοι πάνε στα μοναστήρια ότι θα γίνουν μοναχοί.
Δυστυχώς KEKO εμείς οι Χριστιανοί ενώ διακρίνουμε πολύ εύκολα την αρρώστια των άλλων δεν βλέπουμε τη δική μας. ΕΓΩΙΣΜΟΣ. Γιατί τα αναλύεις όλα τόσο πολύ και μπερδεύεσαι; Νομίζεις είναι πιο δύσκολο να αντέξεις μια πόρνη από μια γκρινιάρα γυναίκα; Το θέμα δεν είναι να παντρευτεις πόρνη, αλλά να αντέξεις όποια παντρευτείς και συ σαν κλασσικός χριστιανός θέλει μία εξωτερικά σαν φωτομεντέλο και εσωτερικά σαν αγία και αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν.
Λες είμαι πεισματάρης. Πώς θα κάνεις οικογένεια αν είσαι πεισματάρης; Πάντα θα γίνεται το δικό σου; Ο γαμος είναι εκοπη θελήματος.
Ξέρεις γιατί οι γυναίκες προτιμάμε τους άντρες με χιούμορ γιατί μας χαλαρώνουν λιγάκι. Τι να κάνω έναν άντρα που μόλις βγαίνουμε από κύρηγμα και αρχίζει το δικό του κύρηγμα, με ρωτάει για να μάθει το παρελθόν μου , μην τυχόν και είχα αγαπήσει κάποιον πριν από αυτόν, με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω να δει πως είμαι εξωτερικά, μην είμαι ούτε πολύ «θεούσα» ούτε «άσεμνη» κ.τ.λ. Γιατί να τον θέλω; Αυτός μόνο να κρίνει ξέρει και με τα πάθη του δεν ασχολείτε καθόλου.
Ας κόψει ο καθένας τα πάθη του και μετά ας ασχοληθούμε με των άλλων.
Φρόσω μία θετική σκέψη υπάρχει .Είμαι εικόνα του Θεού. Ο Θεός μ΄άγαπάει τόσο που Σταυρώθηκε για μένα.
Το να απογοητεύτε κάποιος με τον ευατό του είναι σημάδι υγείας. Α ν δεν καταλάβεις την αρρώστιά σου , δεν μισήσεις τα πάθη που έχουν καλλιεργηθεί μεσα σου, πώς θα αλλάξεις;
Ασε λοιπόν τους ψυχυάτρους και γίνε ευφρόσυνη!
@ Μαρίνα
«Λες είμαι πεισματάρης. Πώς θα κάνεις οικογένεια αν είσαι πεισματάρης; Πάντα θα γίνεται το δικό σου; Ο γαμος είναι εκοπη θελήματος.»
Έχεις δίκιο σ’ αυτό, αλλά με την ίδια λογική θα έπρεπε να παντρευτώ κάποια για την οποία δε νοιώθω καμιά έλξη μόνο και μόνο για να μη γίνει το θέλημά μου, αλλά το θέλημα αυτής της κοπέλας. Είναι ακριβώς το ίδιο.
Καθένας περιμένει ο σύντροφός του να έχει κάποια χαρακτηριστικά. Αυτό θέλω και εγώ, απλά εμπεριέχει κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ενδεικτικά του χαρακτήρα της.
«Νομίζεις είναι πιο δύσκολο να αντέξεις μια πόρνη από μια γκρινιάρα γυναίκα;»
Το θέμα μου δεν είναι να την αντέξω, αλλά να μη μετανιώσω που την παντρεύτηκα. Γι’ αυτό προσπαθώ να διαλέξω κάποια που να θέλω πραγματικά γι’ αυτό που είναι.
«Ξέρεις γιατί οι γυναίκες προτιμάμε τους άντρες με χιούμορ γιατί μας χαλαρώνουν λιγάκι»
Καλό το χιούμορ, αλλά μόνο όταν αρμόζει στην περίσταση και όταν εμπνέει κάτι ωφέλιμο. Και η χαλάρωση μπορεί να γίνει εθιστική και αυτοσκοπός ξέρεις.
«…με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω να δει πως είμαι εξωτερικά, μην είμαι ούτε πολύ “θεούσα” ούτε “άσεμνη” κ.τ.λ.»
Και αυτό κακό είναι ? 🙂
«ΕΓΩΙΣΜΟΣ»
Ναι. Και απ’ αυτό έχω !
«…εξωτερικά σαν φωτομοντέλο και εσωτερικά σαν αγία και αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν.»
Δεν είπα ότι θέλω φωτομοντέλο. Για την ακρίβεια βρίσκω τα περισσότερα φωτομοντέλα άσχημα. 🙂
@ marianaxos
Ναι, και εγώ ξέρω πολλά τέτοια ζευγάρια απλά έχω την τάση πάντα να εξετάζω πρώτα το «worst case scenario» σε ότι αφορά τη ζωή μου.
🙂
@ Μαρίνα
Είπα:
«Δεν είπα ότι θέλω φωτομοντέλο. Για την ακρίβεια βρίσκω τα περισσότερα φωτομοντέλα άσχημα.»
…και συμπληρώνω:
Για την ακρίβεια, ούτε αγία περιμένω να είναι.
Αλλά αυτό διορθώνεται… αρκεί να μην είναι διάβολος.
Βασικά ζητάω λίγα από τη σύντροφό μου (αν και προφανώς δεν μου φαίνεται 🙂 ). Αυτό που θέλω είναι να μην κινούμαστε σε αντίθετες κατευθύνσεις. Θέλω απλά να είναι ο εαυτός της και όχι αυτό που το περιβάλλον, η παρέα, η μόδα, η εποχή, η αγέλη -και ότι άλλο ανούσιο υπάρχει- επιτάσσει. Θέλω να ξέρει τι θέλει και αυτό πάντα να αναζητά (και αυτό το κάτι να συμπίπτει με το δικό μου κάτι). Είναι τόσο πολύ αυτό ? Και θέλω να είναι και υπομονετική, καλή και όμορφη.
Τα τελευταία 2 τα έχουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ (και το *όμορφη* είναι πάντα υποκειμενικό). Όλες όσες συνάντησα και έχουν αυτά τα 2 όμως, κολλούν στο πρώτο. Δεν ξέρω εάν το αντιλαμβάνεσαι, αλλά το βασικό μου πρόβλημα είναι οι επιλογές τους/σας που είναι σχεδόν πάντα οι ίδιες.
Μήπως τελικά εσείς οι κοπέλες έχετε υπερτιμημένη την ομορφιά και ξεχνάτε όλα τα άλλα ?
Αφού λοιπόν αυτό που εγώ ψάχνω είναι τόσο μεγάλο, πες τε μου εσείς τι στο καλό ψάχνετε και δεν το βρίσκετε ? Εγώ ένα από τα «προσόντα» της «λίστας» να έβγαζα θα την είχα βρει σίγουρα (και χωρίς να ψάξω κιόλα – και δεν είμαι κανένα αρσενικό «φωτομοντέλο»). Εσείς γιατί δεν βρίσκετε ?
Τέσπα. Για να μη λέω πολλά (πάλι), εάν κάποια κοπέλα έκανε κάποιο λάθος κάποτε, είμαι πεπεισμένος ότι θα της βρει ο Θεός ένα αγόρι που θα τη συγχωρήσει και θα την αγαπήσει, εάν θέλει να παντρευτεί. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι εκεί έξω. Εάν δεν έχουν ισοπεδωθεί οι περισσότεροι (ακόμα) από κάποια τάση της μόδας, κοσμοθεωρία, κτλ θα βρείτε σύντροφο όλοι όσοι θέλετε. Εγώ ότι και να γίνει θα τα βγάλω πέρα και μόνος… Άλλοι δεν ξέρω.
Αυτό που ήθελα να πω εξ’αρχής είναι να σκεφτόμαστε προτού κάνουμε κάτι και να μη βασιζόμαστε σε θαύματα για ναυάγια (π.χ. αμαρτίες και χαζομάρες) που πάμε να προκαλέσουμε/πράξουμε με τη θέλησή μας. Γι’ αυτό έχουμε και λογική τέλος πάντων…
Τι εννοεις να μετανοιωσεις για τον γαμο σου? Αν ο σκοπος της ζωη σου ειναι να αγιασεις δεν προκειται να μετανιωσεις.Αν η γυναικα σου ειναι τελικα οχι οπως ηθελες απλα θα αγιασεις λιγο πιο γρηγορα.Σε πειραζει?Δες παραδειγματα των αγιων και θα καταλαβεις(αγ.Φιλοθεη,κ.α.)
Να τι θέλουν οι «χριστιανοί «΄’αντρες από τις γυναίκες τους¨.
ΟΜΟΡΦΙΑ, εξωτερική εννοείτε. Να πως είναι τα χριστιανικά φωτομοντέλα. Γλυκες κοπέλες, περιποιημένες, σεμνές αλλά μοντέρνες ταυτόχρονα, έτσι ώστε να μην κάνουν μπαμ από μακρυά «Μια της εκκλησίας!» Να βάθονται αλλά όχι έντονα, αόρατο βάψιμο, περιποιημένο νύχι κ.τ.λ. Και φυσικά κανένα παραπανίσιο κιλό δεν δικαιολογείτε. (φιλος μου εκμυστηρευτικε ότι για να προχωρήσει με μια κοπέλα κοιτάει την μητέρα της, γιατί αν η μητέρα της είναι χοντρή σημαίνει ότι και αυτή μπορεί να παχύνει μετά τις εγκυμοσύνες!!)
ΥΠΑΚΟΗ, γιατί σκέφτονται «πού να αλλάζω τώρα τον εγωισμό μου; Να κάνω υποχωρήσεις; Αδύνατον ! Καλύτερα να βρω μία να με υπακούει και να με υπομένει. Δεν είμαστε εμεις για αγιασμό!»
ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΖΕΙ. Ποιος θέλει μια χαζή; Κανείς! Αλλά και ποιος θέλει μια γυναίκα πιο έξυπνη από αυτόν, που να έχει αποψη; Κανεις! Όλη θέλουν έξυπνες κοπέλες με ενδιαφέροντα, που να μπορούν να συζητήσουν μαζί τους, αλλά δεν θέλουν να μιλάει στις παρέες, να γίνεται το κέντρο, να εκφράζει διαφωνίες. Προς Θεού!
Και μετά αναλόγως το περιβάλλον έχουν και κάποιες ακόμα προυποθέσεις. Π.χ. οι οργανωσιακοί θέλουν συνήθως και μορφωμένη, οι μοναστηριακοί να είναι από καλη οικογένεια. Αλλοι επηρεάζονται θετικά αν έχει και κάτι η κοπέλα κανένα διαμερισμα κάποιο εισόδημα κ.τ.λ.
Α! Ξέχασα Τελος όσο πιο μεγάλος είναι ο άντρας τόσο πιο μικρή θελει.
Γι΄αυτό και η προσευχή δεν έχει αποτελέσματα. Γιατί δεν παρακαλάμε «στείλε μου Χριστέ μου αγάπη για μια κοπέλα ή ένα αγόρι που νομίζεις ότι είναι κατάλληλος για σύζυγος μου.» αλλά ΄Κάνε Χριστέ μου τον Μπρατ Πιτ ορθόδοξο, και να με αγαπήσει!»
keko Με τόσες προυποθέσεις που βάζεις δύο τινά θα συμβούν, ή θα μείνεις στο ράφι ή θα φας μερικές χυλόπιττες θα ταπεινωθείς και θα παντρευτείς μία που σ΄αναπαύει αλλά δεν έχει όλα αυτά .
Υπάρχει και η πιθανότητα 0,001% να βρεις αυτο που ψάχνεις.
@ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
«Αν η γυναικα σου ειναι τελικα οχι οπως ηθελες απλα θα αγιασεις λιγο πιο γρηγορα.»
Δεν είμαι σίγουρος ότι θα αγιάσω έτσι.
Η Αγία Φιλοθέη αναγκάστηκε να παντρευτεί άρχοντα. Ούτε τον άρχοντα διάλεξε ούτε να παντρευτεί ήθελε.
Εξάλλου, άμα ήθελα απλά να αγιάσω υπάρχουν πολλοί δρόμοι και όχι μόνο ο γάμος.
@ Μαρίνα
Δεν είπα τίποτα από αυτά. Από την άλλη αν ποτέ παντρευτείς πιθανότατα να χρειαστεί να ανεχθείς και χειρότερα.
» Όλη θέλουν έξυπνες κοπέλες με ενδιαφέροντα, που να μπορούν να συζητήσουν μαζί τους, αλλά δεν θέλουν να μιλάει στις παρέες, να γίνεται το κέντρο, να εκφράζει διαφωνίες. Προς Θεού!»
Παίζει ρόλο και το πως εκφράζεις τις «διαφωνίες» σου. Και πιστεύω ότι, εάν έχετε διαφωνίες με το σύζυγό σου, μέσα σε μια παρέα δεν είναι ο καταλληλότερος τόπος να τις λύσετε καυγαδίζοντας. Ποιο το νόημα να εκφράσεις την άποψή σου στην παρέα άμα ξέρεις ότι θα μαλώσετε ? Τι σε καίει περισσότερο δηλαδή, να πεις τη γνώμη σου ή να μην μαλώσετε ? Και μετά σου λένε ότι οι γυναίκες ξέρουν να «χειρίζονται» τους άνδρες… Μήπως λέω εγώ άμα έμενες μουγκή συνέχεια και δεν έλεγες τίποτα θα κατάφερνες περισσότερα ? Ή ίσως να του μιλούσες προσωπικά με το καλό σε μια στιγμή ηρεμίας… ?
Άμα αύριο κάνεις παιδιά και βγουν τρελά (όπως τα περισσότερα) τι θα τα κάνεις ? Θα τα μιλήσεις με το καλό ή θα τα αφήσεις στο δρόμο ?
Ξαναλέω λοιπόν: Μήπως οι κοπέλες έχετε χάσει πλέον όλα τα ελκυστικά χαρακτηριστικά του φύλου σας ? Μήπως εμείς οι άνδρες ψάχνουμε κοπέλες με στοργή και τρυφερότητα (πράγματα που συνήθως λείπουν από εμάς) και βρίσκουμε γενίτσαρους αντ’ αυτού ? Μήπως μπορείτε να μας κάνετε αρνάκια με μια λέξη και απλά ξεχάσατε πως ?
Ξέρεις, τα 2 φύλα υποτίθεται ότι είναι για συμπληρώνουν το ένα το άλλο. Τώρα τελευταία όμως φαίνεται να μη συμπληρώνουν τίποτα. Έτσι άμα είστε γενίτσαροι μη παραπονιέστε ότι δε βρίσκετε σύντροφο. Καθένας ψάχνει το άλλο του μισό και όχι συγκρούσεις για μια ζωή…
@ Ανώνυμος
Δυστυχώς για να φάω χυλόπιτα θα πρέπει να βρω κάποια που να μου αρέσει πρώτα (με πιθανότητα 0,001% να συμβεί κάτι τέτοιο). Το ράφι πιο πιθανό είναι, αλλά ποτέ δε με συγκινούσαν οι πιθανότητες (τυχαία γεγονότα δεν υπάρχουν έτσι και αλλιώς…). Η ύπαρξή μου η ίδια είναι απίθανη, αλλά δεν παύω να υπάρχω.
Από την άλλη άμα δεν την βρω, δεν τη βρήκα. Ποιο το νόημα να διαλέξω κάποια που δε θέλω ? Ούτε ο πρώτος στο ράφι θα ‘μαι ούτε ο τελευταίος…
Aγαπητε keko ΄μιλάω γενικά , εξάλλου δεν σε ξέρω προσωπικά. Πανω -κάτω αυτά θέλουν οι ‘χριστιανοί » (με πρωτο και κύριο την ομορφια).
Εγω αγαπητέ μου έχω εφαρμόσει εδώ και καιρό την αγιορείτική μέθοδο , με κάποιες παραλλαγες, και έχω βρει σύντροφο και νυν σύζυγο. Όμως κατα περιέργο τρόπο αν και είχα βάλει μόνο μία προυπόθεση ο άντρα μου δεν είχε ούτε αυτήν, Αυτό δεν με εμπόδισε όμως να τον ερωτευτώ και τελικά να τον παντρευτώ. Αυτό που θέλω να σου πω δηλαδή είναι ότι όταν βάζεις προυποθέσεις δεν αφήνεις χώρο στον Θεό και στον έρωτα.
Παρατηρώ πολλούς φίλους- «χριστιανούς» να κάνουν παρέα με κορίτσια να περνάνε καλά μαζί τους και να μην κάνουν καμιά κίνηση γιατί τους λείπει κάποια προυπόθεση!
Νομίζω ότι τελικά αυτοί που δεν παντεύονται δεν θέλουν να παντρευτούν. Θέλουν να ζήσουν τον έρωτα όπως τον βλέπουν στις ταινίες, αλλά δεν έχουν όρεξη να κάνουν θυσίες. Και καλά οι κοσμικοί που το παραδέχονται κι όλας οι άνθρωποι ότι θέλουν να περάσουν καλά, αλλά και οι χριστιανοί; Πού και καλά είναι άνθρωποι της άσκησης, της ταπεινωσης , της αγαπης;
Πως θα ερωτευτείς μια κοπέλα αν με το που την βλέπεις και πριν της μιλήσεις την έχεις απορρίψει; Οι άνθρωποι, και γυναίκες και άντρες ,που κρίνουν δύσκολα ερωτευονται. Το ίδιο και αυτοί που προγρμματίζονται. Θελω η γυναίκα μου να είναι τέλεια, να γυρίζω από την δουλεία, να με περιμένει χαρούμενη με το τραπέζι στρωμένο, τα παιδιά να κοιμούνται.κ.τ.λ……. Δεν λέω ότι τα όνειρα δεν είναι ωραία, αν όμως για να είναι κάποιος ευτυχυχισμένος πρέπει το «πρόγραμμα» που έχει στο μυαλό του να εφαρμόζεται, τότε όλα γίνονται τραγωδίες. Ο Θεός, η ζωή, ο έρωτας δεν μπαίνουν σε πρόγραμμα.
Καλή φώτιση ! Και καλή ταπείνωση!
υ.σ. Δεν καταλαβαίνω γιατί αν διαφωνώ με τον άντρα μου π.χ. για το μουσείο της Ακρόπολης, πρέπει να μαλώσουμε και να συγκρουστούμε.
«Αυτό που θέλω να σου πω δηλαδή είναι ότι όταν βάζεις προυποθέσεις δεν αφήνεις χώρο στον Θεό και στον έρωτα.»
Σ’ αυτό έχεις δίκιο.
«Πού και καλά είναι άνθρωποι της άσκησης, της ταπεινωσης , της αγαπης;»
Κανένας δεν είναι τέλειος. Ο καθένας όμως δίνει σημασία σε κάποια πράγματα που τον ενδιαφέρουν περισσότερο όταν ψάχνει για σύντροφο. Δε νομίζω ότι θα πρέπει σώνει και καλά κάποιος να παντρευτεί από απλή συμπόνια ή αίσθημα αποτυχίας. Εξάλλου ο ίδιος ο σύντροφός του δε θα το ‘θελε.
«Πως θα ερωτευτείς μια κοπέλα αν με το που την βλέπεις και πριν της μιλήσεις την έχεις απορρίψει;»
Δε θα την ερωτευτώ.
«Δεν καταλαβαίνω γιατί αν διαφωνώ με τον άντρα μου π.χ. για το μουσείο της Ακρόπολης, πρέπει να μαλώσουμε και να συγκρουστούμε.»
Απλά έτσι που τα έλεγες φαινόταν σαν να το ήθελες.
Ας μη γεμίζω όμως άλλο το site με άσχετα.
Ευχαριστώ για την ευχή !
Καλή επιτυχία και σε όσους ψάχνουν για σύντροφο.
Γυρίζω στον πλανήτη μου τώρα…
Με αφορμή την εκτενή και γόνιμη συζήτηση, καθώς και το ότι σιγά σιγά δημιουργείται μια όμορφη παρέα, μου γεννήθηκε ένα ερώτημα το οποίο θέλω να θέσω προς όλους:
Θα είχε ενδιαφέρον για εσάς ένας ανοιχτός ιστότοπος με χαρακτηριστικά κοινωνικού δικτύου (π.χ. facebook) ο οποίος θα προσφέρει πολλαπλούς τρόπους επικοινωνίας, συζήτησης, ανταλλαγής απόψεων μεταξύ μελών;
θα ειχε
@Ζωντανό Ιστολόγιο
Πιθανώς να είχε. Αλλά μπορεί και να βγει χαμένος κόπος/χρόνος/χρήμα για εσάς αν δε συμμετέχουν πολλοί.
καλο θα μας εκανε βρε. εγω θα θελα να σε γνωρισω να δω αν εισαι τοσο αντιδραστικος στ αληθεια
@ marianaxos
Δράση-αντίδραση : βασική προϋπόθεση για ισορροπία ! 🙂
Πιθανώς εγώ να το παρακάνω λίγο…
Εντάξει λοιπόν. Θα είχε. Θα πέσει πολύ φακέλωμα όμως ?
Παιδιά διαβάζω τα σχόλια και βλέπω μια γενική απαισιοδοξία και ταραχή. Προσπαθήστε να βρείτε και να επικοινωνήσετε με ζευγάρια από το χώρο της εκκλησίας για τα μυστικά της επιτυχημένης επιλογής συντρόφου που δικαιολογημένα ίσως μας αγχώνει τόσο εφόσον είναι η πιο σημαντική επιλογή στη ζωή. Να σας πουν » έρχεται μια μέρα στη ζωή σαν συστημένο γράμμα», » όταν ο Θεός κρίνει πως είμαστε έτοιμοι να το δεχθούμε ανταμώνει τους δρόμους μας», «όταν ο Θεός μεριμνά για τα πετεινά του ουρανού και τα λουλούδια του αγρού θα αφήσει στο έλεος της τύχης το αγαπημένο του πλάσμα». Ας μην ακούμε τα αρνητικά σενάρια γύρω μας για αποτυχίες και δυσκολίες. Ας έχουμε όλη μας την ελπίδα στο Θεό και δε θα αφήσει. Πιστη χρειαζόμαστε . . . για να έχουμε ελπίδα. . . και να βρούμε την αγάπη. . . Αυτά τα λίγα φιλικά και βιωματικά. . .από Θεσσαλονική
διαβαστε και το βιβλιο του Γεωργιου Κουγιουμτζογλου .πολυ διαφωτιστικο!!θα σας μαθει πολλα. το συστηνω ανεπιφυλακτα σε οσους αγχωνονται για την αποκατασταση τουςή για το αν πετυχει η σχεση που ηδη εχουν
Ποιος είναι ο τίτλος του βιβλίου που προτείνεις Σταματία; Αναφέρεις μόνο τον συγγραφέα , χωρίς τον τίτλο. Επίσης ποιος εκδοτικός οίκος το εκδίδει;
@ Keko
Διάβασα κάτι που είχες γράψει στην αρχή.
Θα σταθώ σε ένα σημείο.
Γιατί απαξιώνεις αυτές τις κοπέλες που δεν είναι παρθένες? Γιατί είσαι επιθετικός απέναντί τους?
Αλήθεια πιστεύεις οτι θα σε παρατούσαν αν κάνατε κάποια σχέση μαζί?
Εγώ δεν έχω κανένα θυμό προς αυτές. Το αντίθετο, τις λυπάμαι. Είμαι απόλυτα σίγουρος οτι κάποιες από αυτές είναι κοπέλες οι οποίες θα ήθελαν ΠΑΡΑ πολύ να είχαν αγαπήσει 1 και μόνο 1 άνθρωπο & να μην είχαν χωρίσει ποτέ μα ΠΟΤΕ. Γιατί τις φτύνεις? Εγώ απλώς τις λυπάμαι.
κουγιουμτζογλου
η πορεια προς το γαμο
Μου πήρε αρκετό χρόνο αλλά διάβασα αρκετά από τα μηνύματα του θέματος ώστε να βγάλω κάτι που να έχει νόημα.
Το πρώτο που παρατήρησα είναι ότι πολλές απαντήσεις ξέφυγαν αρκετά από το θέμα που ήταν η εύρεση συντρόφου και όχι το τι αρέσει στον καθένα και οι προσωπικές προτιμήσεις του.
Επίσης ταπεινά παρατήρησα σε κάποιες απαντήσεις επιθετικότητα και δυστυχώς και ένα τρόπο σκέψης που φανερώνει προσωπικές ιδέες που ενώ μοιάζουν χριστιανικές τουλάχιστον στο μυαλό μου μόνο χριστιανικές δεν φαίνονται.
Χριστιανός σημαίνει αγαπάω χωρίς όρια, συγχωρώ και δίνομαι δίχως να περιμένω ανταπόδοση. Δεν είναι εύκολο, ιδίως στη σημερινή κοινωνία και με τα πρότυπα που προβάλλονται από κάθε μέσο και πηγή όμως για το Χριστιανό υπάρχει μια ακόμα πηγή που ξεπερνάει τα στενά ανθρώπινα όρια και του δίνει δύναμη όταν την αποζητάει.
Αυτή η δύναμη και η ελπίδα για το δρόμο που θα βαδίσει ο καθένας είναι που θα πρέπει να μας χαρακτηρίζει και όχι να μας φοβίζει ο δρόμος ούτε να μας θολώνουν το μυαλό ιδέες και φιλοσοφίες που δεν ταιριάζουν σε κανένα άνθρωπο πόσο μάλλον σε αυτούς που προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους κοντά στο χώρο της εκκλησίας (και όχι με τη στενότερη/δογματική έννοια).
Προσωπικά τώρα, πιστεύω πως είναι άδικο να κρίνονται όλοι και να ρίχνονται τα πάντα σε ένα καζάνι που τη φωτιά σιγοψήνουμε οι ίδιοι. Κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος και μπορεί να ζήσει τη ζωή του όπως την επιλέγει, να πάρει αποφάσεις, σωστές ή λάθος και όλοι εμείς είμαστε μικροί για να κρίνουμε και να καταδικάσουμε.
Μπορεί να ακούγεται ιδανικό αλλά είτε την πόρνη, είτε τον έμπορο ναρκωτικών, είτε το δολοφόνο όλους η εκκλησία τους δέχεται στους κόλπους της όπως και τον Άγιο και όσο και δύσκολο είναι να το δεχθεί το μυαλό μας η μετάνοια, η συγχώρεση και η θέωση είναι όσο κοντά όσο οι ίδιοι την αναζητήσουμε.
Τα κριτήριά μας στην αναζήτηση συντρόφου πιστεύω πως δεν πρέπει να είναι επιφανειακά. Ένας άνθρωπος που έκανε μια μεγάλη (ή πολλές) παρανομίες (ή αμαρτίες) πληρώνει το χρέος του στην κοινωνία αλλά και ενώπιων του «φοβερού βήματος» κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ.
Με άλλα λόγια ας έχουμε ανοιχτό μυαλό, ανοιχτή καρδιά και αγκαλιά προς κάθε συνάνθρωπό μας και αργά ή γρήγορα – δεν είναι στο χέρι μας – αν αυτό είναι εκείνο που πραγματικά χρειάζεται η ψυχή μας, ο άνθρωπός μας θα βρεθεί στη ζωή μας χωρίς καν να το καταλάβουμε.
Η αδελφή ψυχή θα ξεχωρίσει ανάμεσα από τις υπόλοιπες σαν λουλούδι στα στάχυα και πιστεύω πραγματικά πως ο κάθε άνθρωπος που μπορεί να φροντίσει ένα τέτοιο λουλούδι θα το βρει μπροστά του και αν είναι θέλημα Θεού θα ανθίζουν μαζί για πάντα !
Ευχαριστώ Λουλούδι για τη καταχώρησή σου.
δεν ξερω τι να πω πραγματικα! και εγω θα ηθελα τωρα πια να εχω παντρευτει και να εχω παιδια. απετυχα ομως , μαλλον ειχα λαθος αξιωσεις και προσδοκιες ! η αποτυχια ομως νομιζω οτι με συνετισε,αν κι εχω πολυ δρομο ακομη μπροστα μου, και μεφερε κοντα στο χριστο! γιαυτο και μονον ειμαι ευγνωμων! αν και πονεσα απιστευτα απο την αποφαση του να με χωρισει ,ενω ειχε γνωρισει τους γονεις μου και ημαστε ετοιμοι να αρραβωνιαστουμε…ταπεινωθηκα…οργιστηκα…ζητησα συγχωρεση…αναγνωρισα τοσα λαθη δικα μου….
συχγωρεσα και εκεινον… δε ξερω γιατι τα γραφω ολα αυτα, μαλλον για να πω οτι οσα ελεγα οτι εγω θε θα τα κανω ,τα επαθα….ισως γιατι εκρινα τους παντες και τα παντα ,ενω τον εαυτο μου τον ειχα σε περιοπτη θεση και τελικα γκρεμοτσακιστηκα και καλα επαθα, μηπως και συνετιστω!
δε ξερω γιατι τα εγραψα ολα αυτα…
IRO,KALO MHNA…
NA THYMASAI OTI MONO OTI EPITREPSEI O KYRIOS MAS-O XRISTOS…(ME KEFALAIO X !!!)…MAS SYMBAINEI…
MH LYPASAI GIA KATI POY DEN EGINE
GIATI DEN HTAN NA GINEI…
MPOREIS NA PROSPA8HSEIS POLY SE MIA SXESH
KAI ME THN PROSEYXH KAI ME KOPO KATI NA GINEI…
OMWS AN DEN PETYXEI KATI,DEN SHMAINEI OTI EISAI
APOTYXHMENH…
ISWS NA MHN HTAN GIA KALO SAS…
MILHSE ME TON PNEYMATIKO SOU,
KANE PROSEYXH KAI DEN KSEREIS POTE…
TI THA SOU KSHMERWSEI…
KALH DYNAMH STON EN XRISTW
AGWNA SOY
+KALH EPITYXIA SE OTI KALO KANEIS.
ME AGAPH XRISTOY
MIA ASTHENIS
EYXOY DIOTI EIMAI APO TO PRWI STO NOSOKOMEIO.
TWRA TO ESKASA GIA 1 WRA!!!
MIA SKEPSHΣ
Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ! ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΕ ΟΛΑ! ΑΥΤΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕΦΕΡΕ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΞΑΝΑΠΗΓΑ ΣΤΟΝ ΠΜΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΟΥ( ΜΕΤΑ ΑΠΟ 6 ΧΡΟΝΙΑ). ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΗΤΑΝΕ ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ ,ΝΑ ΜΗ ΣΥΜΒΕΙ , ΠΑΡΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ.
ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΕΧΟΥΝΕ ΠΕΡΑΣΕΙ 4 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΜΟΛΙΣ ΧΘΕΣ ΠΗΡΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΘΛΙΜΜΕΝΗ. ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΜΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝΕ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ( ΣΚΕΨΗ), Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ !
PARAKALW+
XAIROMAI POU EISAI KALYTERA KAI
DEN KOITAS PIA PISW…
OTI EGINE,EGINE…
NA XAIRESAI POU DEN XWRISATE META TON ARRABWNA
H -W MH GENOITO-META TO GAMO
GIATI AYTO THA HTAN POLY PIO ODYNHRO.
TWRA APLA KSEREIS PWS O KYRIOS
SE FYLAKSE APO TA XEIROTERA
KAI SE EFERE KONTA TOU …
OLA THA PANE KALA
KAI OLA THA EINAI KALYTERA
ME THN XARH TOU XRISTOU MAS.
KAI ME SENA H PANAGIA MAS
KAI H AGIA ARGYRH+OI AGIOI ANARGYROI
=AN SE LENE ARGYRW-AN OXI DEN PEIRAZEI
PALI NA S’EYLOGOUN…
EN XRISTW ASPASMOUS+
A+
AGAPH XRISTOU NA EXOUME
KAI NA STHRIZOUME O ENAS TON ALLON
ME EIRHNH+XARA….
ALLHLWN TA BARH BASTAZETE…
ΣΚΕΨΗ Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ! ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕΣΑ ΣΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΥΡΙΣΕ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΑΛΙ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΟΥ ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΕΡΩΘΗΚΑ!ΙΣΩΣ ΝΑ ΣΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΣΤΕΙΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ «ΣΗΚΩΝΕΣΑΙ» ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΕΙΟΥΣ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΝΑ ΠΕΙΣ ! ΣΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ! ΝΑ ΣΕΧΕΙ ΚΑΛΑ Ο ΘΕΟΣ !
ΑΝ ΚΑΙ ΞΕΦΥΓΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΜΑ , ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ Η ΕΥΡΕΣΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ! ΟΤΑΝ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΩΡΗΣΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ, ΘΑ ΜΑΣ ΣΤΕΙΛΕΙ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ! ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑΝΑΛΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΡΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΤΟ ΚΑΘΕΤΙ , ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ, ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ Κ.Τ.Λ. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΝΑΛΥΣΗΣ , ΤΗΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ , ΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΤΥΠΟΥ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΜΑΣ ΕΧΕΙ «ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ» ΟΛΟΥΣ. ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ! ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΑΕΙ ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ! ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝΕ ΘΑΥΜΑΤΑ>
H PANAGIA MAS,
EINAI H MHTERA OLWN MAS…
KAI PANTA MAS FRONTIZEI,
ARKEI NA THS TO ZHTHSOUME….
min m’eyxaristeis,den ekana tipota apolytws
apo to aytonoHto,ayto pou leei H en Xristw Agapi=
epikoinwnia kai empraktws na noiazomaste gia ton
kathe ena-thn ka8e psyxi…
KALH DYNAMH STON AGWNA SOY
KAI KALO PARADEISO NA EXOUME..
asthenis kata panta
kai poly eksantlimeni…
{eyxeste}-EYXARISTW+
A+
εκανα που λετε και γω τις προσευχες μου να βρω εναν συντροφο-συνοδοιπορο σ αυτην τη ματαιη ζωη…επεσα πανω σ εναν ανθρωπο που ειναι της εκκλησιας μεν αλλα δε μ αρεσει η φατσα του δε. μ επιασε ενας αρνητισμος απεναντι του απ τη μια κι απ την αλλη απογοητευτηκα τοσο, γιατι εκανα και την προσευχη μου λεει για το θεμα..αυτον μου επεφυλασε η τυχη??μη σπευσετε να με σταυρωσετε λεγοντας οτι κοιταω μονο την επιφανεια.ειμαστε ψυχοσωματικα οντα και πρεπει να μας ελκει ο αλλος και εσωτερικα και εξωτερικα.για μια στιγμη νομιζα πως εισακουστηκαν οι προσευχες μου…
κοπελιά,αν είσαι η Ιρω,
τι να σου πω…
αν εννοεις ελξη τον ερωτα…
σε καταλαβαινω…
η αληθεια ειναι πως αν δεν ερωτευθω
δεν μπορω να κανω ουτε σχεση
ουτε ονειρα.
ο ερωτας ειναι ανεξηγητος με την λογικη
και απεριγραπτος με τις λεξεις…
το χειροτερο απο’ολα
ειναι να ερωτευθεις εναν ανθρωπο
και μετα απο λιγο να παθεις σοκ απο
την σκληροκαρδια του και την αμετανοησια του.
και να παρακαλας πια μόνο για την ψυχη του
γιατι ο έρωτας εκανε φτερα…
δεν ειμαι η ηρω.απεριγραπτος ο ερως πραγματι.ειναι μαρτυριο να σαι μ εναν ανθρωπο που δε σε ελκει και εξωτερικα παντως…ωχ δε μας εφτανε η μοναξια μας
συγνώμη,αλλά δεν υπάρχει λόγος
να είμαι με κάποιον αφου δεν νιωθω τἰποτα…
προσωπικα,δεν νιώθω καμια μοναξια,
έχω τους Αγγέλους και τους Αγίους,
αν νιώσω την ανάγκη να πω κατι…
οι ανθρωποι ως τωρα
μου απεδειξαν ποσο απροβλεπτα απανθρωποι
μπορουν να γίνουν…
και δεν ζητησα ποτἐ απο το Θεό να μου
φερει/ή να μου στείλει ενα συντροφο..
απο τον Θεο ζητάω πραγματα
που δεν μπορω να κανω μονη μου,
διοτι δεν ειναι σωστο να ζηταμε εφικτα απο μας πραγματα.
αλλωστε,
τα αδυνατα τοις ανθρώποις
δυνατα παρα τω Θεὠ…
δεν ειναι αδυνατο καποιος να βρει εναν συντροφο,…
εσυ κοπελια εισαι τοσο ομορφη
ωστε να ζητας κατι αναλογο?
ή απλα θελεις καποιον να σου αρεσει πρωτα εξωτερικα.?
παντως αυτο που ειπα πριν ειναι
οτι ειναι χειροτερο
να ερωτευτεις καποιον ωραιο
και ο χαρακτηρας του να ειναι τοσο ανυποφορος
που αυτη η αντιθεση να σε τρελλαινει και
να σε κανει να απορείς πως γινεται
ένας ανθρωπος φαινομενικα αξιαγάπητος
να ειναι τοσο αξιολύπητος+ «αποκρουστικος»
στο χαρακτηρα/στην συμπεριφορα…
σκεψου το..
γιατι θα πρεπει να σκεφτομαι τα χειροτερα παντα.φυσικα και δεν ειμαι πανεμορφη αλλα οχι και σαν αυτον που συναντησα.οι ομορφοι δηλαδη με τους ομορφους?
ti ennoeis vre @akou na deis@?!
den eisai san ki auton …pws diladi?!
asximi?!
ekeino pou katalabainei kaneis
diavazontas osa grafeis einai oti den emvathineis
kan ston ant8rwpo…
sygnwmi,
den egrapsa egw oti oi omorfoi me tous omorgous!
ayto tha Htan kai BLAKEIA KAI RATSISMOS.
1n dioti H omorfia einai ypokeimeniki
kai 2n dioti o erwtas den rwtaei.
erwteyetai H kardia opoion thelei.
meta prosgeiwnesai analoga me tin symperifora tou allou…
esy psaxneis elksi apla.
e ayta den einai pneymatika themata.
theleis na se elkyei o allos erwtika…
to meta den to skeftesai,profanws…
KSEREIS POSOI MPAINOGVAINOUN STOYS NAOUS
KAI DEN EXOUN KAMIA MA KAMIA PNEYMATIKOTHTA?
KSEREIS POSES EINAI THEATRINES?
KSEREIS OTI XEIROTERO APO THN YPOKRISIA DEN YPARXEI?
an eimastan tapeinoi
tha agapoysame olous kai den tha tous kriname kat’opsin.
{aporia=to akou na deis-den stekei logika!}
-ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΟΝ ΗΜΕΡΑΝ-ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΕΙΝΑΙ,
ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΟΛΑ
ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΕΣΧΑΤΑ.
ΕΨΥΓΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ…
ΗΜΑΡΤΟΝ ΚΥΡΙΕ.
ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ.
ΑΜΗΝ
Προς akou na deis:
Για πε, πως τον γνώρισες ?
εσυ τώρα γιατι την ρωτας?!
-απο περιεργεια?!
[ή μηπως εισαι εσυ αυτος?!}
ευλόγησον!!!
(((ειμαι η ασχετη που εγραφε -ως-ερως ανικατε μάχαν!))))