Μάθε ν' ἀγαπάς
- Πώς μποροῦμε νά δείχνουμε τόν Κύριο ήμῶν Ἰησού Χριστό στούς συνανθρώπους μας;
- Ἡ ἀγάπη, τό παρελθόν καί τό μέλλον μας.
- Ἀγάπη στήν πράξη
- Ἀγάπη, συγχώρεση καί Ἀνάσταση
- Τσακωμοί, συμφιλίωση καί συγνώμη
- Πώς θά λειώσουμε τούς πάγους τῆς καρδιᾶς μας;
Ἀπόσπασμά τῆς ἐκπομπής Ἀθέατα Περάσματα μέ τόν π. Ἀνδρέα Κονάνο ἀπό τήν Πειραϊκή Ἐκκλησία 91,2 FM.
Μάθε ν' αγαπάς
τελικά έγινε αυτό που φοβόμουν. ήρθαν και τα δύο μου μηνύματα.
δεν πειράζει
Προς ΕΕΕ
όλα είναι θέμα προαίρεσης….εσύ ακολούθησε τις οδηγίες σου και ζήσε μόνος σου….κομπλεξικοί χριστιανοί…..κλειστοφοβηκοί…..αναγάγετε το σεξουαλικό θέμα σε μείζον θέμα πάντα όταν μιλάτε για σχέσεις και προγαμιαίες…….λες και αυτό είναι το μοναδικό μεγάλο θέμα που θα μας κλείσει την πόρτα του παραδείσου….ακόμη και το σεξουαλικό θέμα, έχει να κάνει με την προαίρεση μας….τί κάνουμε, γιατί το κάνουμε και με ποια προδιάθεση – προαίρεση (αυτή τη λέξη χρησιμοποιούν οι Πατέρες…)…. υπάρχουν τόσα άλλα θέματα όπως η κατάκριση, η κακία, η θρησκευτική υποκρισία, η μνησικακία….υπάρχει και η περίπτωση μία κοπέλα να είχε προγαμιαίες, να έχει μετανιώσει και να γίνει και σωστή σύντροφος και σωστή μητέρα….έτσι λοιπόν χωρίς να χάνεστε στους λαβύρινθους της σκέψης σας και χωρίς να είστε απόλυτοι, σκεφτείτε ότι ο καθένας είναι ελεύθερος από το Θεό να κάνει ότι θέλει (εδώ ο Θεός σέβεται την ελευθερία του καθενός, εσείς τί παραπάνω είστε από τον Θεό για να μην την σεβαστείτε;) και ο καθένας έχει τη δική του ψυχή και ότι πολλά είναι σχετικά. Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός….υπάρχουν για παράδειγμα κοπέλες που φαίνονται του έξω, για ποτά, ξενύχτια, με άντρες κ.τ.λ. και έχουν θησαυρούς ψυχικούς πολύ καλούς μέσα τους και υπάρχουν κοπέλες που θρησκεύουν, νηστεύουν, δείχνουν (δεν λέω ότι είναι κιόλας….) ότι είναι της εκκλησίας και από την άλλη είναι ανήθικες με μία λέξη…………… άρα πολλά είναι σχετικά…. Οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι……….κανείς δεν ξέρει τι κρύβει η ψυχή του καθενός…………………………………………………… κατά τα άλλα μην γίνεστε τόσοι κομπλεξικοί και φοβικοί προς την κοινωνία και το σεξουαλικό….δεν είναι αμαρτία….είναι ευλογία….εξαρτάται από την προαίρεση σου…….
«Υποθέτω πως κι εσύ αυτό ήθελες να πεις.»
Ναι, αυτό ήθελα να πω !
«Δεν θα μας πει κανένας ότι δεν αγαπάμε το Θεό αν φορέσουμε κάτι κοντό ή κάτι κολλητό»
Βασικά, η δική μου άποψη είναι ότι όποιος σκανδαλίζει δεν τηρεί τις εντολές του Θεού, οπότε δεν αγαπάει το Θεό. Νομίζω ότι γενικά τα κολλητά σκανδαλίζουν εκτός κι αν τα φοράς όταν σε βλέπει μόνο ο σύντροφος. Κατά τα άλλα συμφωνώ. Θα πρέπει να προσπαθείς να κάνεις χαρούμενο τον μόνιμο σύντροφό σου όσο μπορείς, εκτός κι αν ζητάει να κάνεις πράξεις αμαρτωλές ή πράξεις που σε υποβιβάζουν σαν προσωπικότητα και τον κάνουν να σε βλέπει σαν αντικείμενο ή σαν άνθρωπο με τον οποίον μοιράζεται αισχρές και πονηρές δραστηριότητες.
«Εδώ χρειάζεται το κριτικό πνεύμα.»
Δυστυχώς όμως η προπαγάνδα και η πλύση εγκεφάλου στην τηλεόραση σήμερα έχουν γίνει συστηματικά αναπτυσσόμενη επιστήμη και αμφιβάλω αν υπάρχει πλέον άνθρωπος που ενημερώνεται από την τηλεόραση και έχει επίγνωση της πραγματικότητας. Η κρίση βασίζεται σε κάποια δεδομένα που λαμβάνεις από το περιβάλλον. Αν τα δεδομένα είναι λάθος (όπως αυτά που δίνει σήμερα η τηλεόραση), η κρίση και η λογική είναι εντελώς άχρηστα. Ότι και να κάνεις θα βγάλεις λάθος συμπεράσματα. Εκτός αυτού υπάρχει και το υποσυνείδητό σου, το οποίο δεν ελέγχεις και το οποίο όταν είναι ανοιχτή η τηλεόραση βομβαρδίζεται. Σήμερα που υπάρχουν πολλά και αντικειμενικότερα μέσα ενημέρωσης η τηλεόραση είναι, εκτός από επικίνδυνη, και εντελώς άχρηστη. Σήμερα δυο πράγματα είναι τα πιο επικίνδυνα νομίζω: η τηλεόραση και για τα παιδιά τα σχολεία με τις αντίχριστες διδασκαλίες των βιβλίων και το αντίχριστο πνεύμα της νέας φουρνιάς δασκάλων.
«Και κάτι άσχετο με το θέμα. Όταν βλέπω παιδάκια μικρά που είναι τόσο ανέμελα, τόσο χαρούμενα και πάντα χαμογελαστά, τόσο ζωντανά, χαίρομαι πάρα πολύ εννοείται, με συγκινούν αφάνταστα και μου βγαίνει πολύ αυθόρμητα να ευχηθώ για αυτά να παραμείνουν για πάντα χαρούμενα και χαμογελαστά. Κάποτε ήμασταν κι εμείς έτσι. Μάλλον.»
Εγώ το βρίσκω σχετικό. Και εγώ σκεφτόμουν ότι πιθανώς δε θα ήταν καλό να φέρω στον κόσμο παιδιά όταν είναι επιβεβλημένο από την κοινωνία μας αλλά και από την αδράνεια της Εκκλησίας μας να επιλέξουν μόνο ένα από τα δυο: ή το Θεό ή τη χαρά.
«Σε κάποια πράγματα είσαι αρκετά απόλυτος και αυστηρός π.χ. «να μην μείνετε καθόλου μόνοι σας». Σε πάρα πολλά άλλα όμως συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.»
Είμαι απόλυτος γιατί ξέρω ότι είναι πολύ εύκολο ο άνθρωπος να παρασυρθεί από το ένστικτο της αναπαραγωγής και ότι δε ζούμε σε κάποιο παράδεισο αλλά μάλλον σε έναν κόσμο όπου σχεδόν όλοι θέλουν να εκμεταλλευτούν τους άλλους. Εκτός αυτών, η χλιαρότητα μας έφερε ως αυτό το άθλιο σημείο που είμαστε τώρα. Γι αυτό πιστεύω ότι η Εκκλησία (ή ότι έμεινε από αυτήν) θα πρέπει να είναι αυστηρή και απόλυτη στην παράδοσή της και από εκεί και πέρα όσοι θέλουν την ακολουθούν…
«Είπες επίσης για τις διασκεδάσεις, για τους καφέδες, για την τηλεόραση. Ξέρεις ποια είναι η γνώμη η δικιά μου? Δεν πειράζει να υπάρχουν όλα αυτά. Αρκεί να ισχύει το «παν μέτρον άριστον».»
Προσωπικά δε βρίσκω λόγο να υπάρχουν καφετέριες και να τις επισκέπτεται ο κόσμος. Το ίδιο πιστεύω και για τις υπόλοιπες «διασκεδάσεις» που ανέφερα γιατί δεν τις θεωρώ πηγή χαράς αλλά καθαρό χάσιμο χρόνου και απεγνωσμένη προσπάθεια να ξεχαστεί κάποιος για να νοιώσει ότι είναι χαρούμενος. Πιστεύω αυτό ακριβώς που είπα: «Αν το να είστε μαζί σε καθημερινά πράγματα δεν είναι αρκετό για να είστε χαρούμενοι καλύτερα να το διαλύσετε.»
«Επειδή το θέμα είναι «μάθε να αγαπάς» θα πω το εξής: Είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα να παίρνεις αγάπη. Είναι όμως εξίσου ωραίο συναίσθημα να δίνεις αγάπη. Να δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα.»
Σωστά. Απλά εγώ θέλω να είμαι όσο το δυνατόν σίγουρος ότι η αγάπη που δίνω δε θα πάει στράφι, ιδιαίτερα όταν εκτός από την αγάπη μου δίνω και το σώμα μου. Πιστεύω ότι η ερωτική πράξη είναι κάτι μεταξύ δυο ανθρώπων που αν το μοιραστείς με περισσότερους από έναν σύντροφο στη ζωή σου μετατρέπεται από υπερπολύτιμο δώρο αγάπης προς το σύντοφό σου σε απλό και καταμοιρασμένο δώρο ικανοποίησης για τον εκάστοτε σύντροφό σου (αλλά και για σένα). Όταν έχεις αγαπήσει και έχεις κοιμηθεί με άλλους πριν από το σύντροφό σου δε μπορείς να δεις το σύντροφό σου στα μάτια και να του πεις ότι τον αγαπάς γιατί το ίδιο ακριβώς έλεγες και στους προηγούμενους με τους οποίους χώρισες (αν δεν το έλεγες αλλάζει το πράμα…). Και η άποψη ότι ήσουν απλά θύμα είναι συνήθως φθηνή δικαιολογία γιατί είναι συνήθως πολύ εύκολο να διαπιστώσεις αν κάποιος σε αγαπά πραγματικά. Αρκεί να έχεις υπομονή και το υποτυπώδες IQ. Αλλά και ο σύντροφός σου σε βλέπει διαφορετικά όταν περίμενες υπομονετικά για να τον βρεις και εντελώς διαφορετικά όταν όχι.
Ένα θα πω στα παραπάνω που γράφεις, όπου διαφωνώ με τον αφοριστικό τρόπο που τα εκθέτεις για ακφετέριες κ.τ.λ. και φαντάζομαι θα είσαι μόνος ή μόνη στη ζωή με τέτοιες απόψεις…. ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΓΑΠΗ. ΔΕΝ ΔΙΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ…..ΑΝ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΑΡΕΙΣ, ΣΗΚΩΝΕΣΑΙ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙΣ.-
Γράφεις για τους συντρόφους, αν κοιμηθείς με τον έναν και τον άλλον…συμφωνώ…..αλλά υπάρχουν κάτι γυναίκες που φοράνε μάσκες, όχι μάσκα…………………..στον ένα χώρο συμπεριφέρονται έτσι και στον άλλον αλλιώς….η αλήθεια κια η πραγματικότητα δεν είναι πολλές, δεν είναι υποκειμενικές. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ. ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΑΥΤ. ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ. ΟΠΟΙΟΣ / ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕ…. Κατά τα άλλα εδώ είμαστε, η ζωή του καθενός……..θα αποδεικνύει τη φύση του……………..μα ποιο πολύ την προαίρεση του/της.
Προς ΕΕΕ
«περί ενδυμασίας και σκανδαλισμού»
Πάντα ήμουν της άποψης: «Προκαλούμε» το ερωτικό ενδιαφέρον μόνο του συντρόφου μας. Γιατί είπαμε. Καλός ο διάλογος, καλή η αγάπη, καλός ο σεβασμός αλλά για να ξεκινήσει μία σχέση και έπειτα για να κρατήσει πρέπει να υπάρχει και το ερωτικό ενδιάφέρον. Προσωπικά, επειδή χρησιμοποιώ πολύ τα ΜΜΜ δεν μου αρέσει να πέφτουν επάνω μου όλα τα αδιάκριτα βλέμματα, να κοιτάζει ο καθένας και να λέει ό, τι του κατέβει στο κεφάλι γιατί πραγματικά εκεί θες να ανοίξει η γη να σε καταπιεί. Εδώ και προσεκτικά να είσαι ντυμένη ακούς διάφορα, πόσο μάλλον όταν είσαι προκλητικά.
«Περί τηλεόρασης και κρίσεως»
Εξακολουθώ να διαφωνώ μαζί σου. Και σου μιλάω βάσει της πείρας μου. Κι εγώ πήγα σχολείο. Όταν όλοι οι συμμαθητές μου κάπνιζαν, όταν όλοι ξενυχτούσαν άσκοπα και χωρίς κανέναν έλεγχο από τους γονείς τους, όταν όλοι ήθελαν να έχουν μερικές ερωτικές εμπειρίες, όταν όλοι είχαν κινητό, εγώ δεν έκανα τίποτα από αυτά. Δεν είχα ποτέ την περιέργεια να δοκιμάσω. Όσο για την τηλεόραση, δεν μου κινούσε ποτέ το ενδιαφέρον. Γι’ αυτό είπα ότι είναι όλα θέμα χαρακτήρα. Μπορούμε να αντισταθούμε σε κάθε πειρασμό αρκεί να το θέλουμε πραγματικά. Αρκεί να είμαστε κατασταλαγμένοι άνθρωποι. Να ξέρουμε τι θέλουμε από αυτή τη ζωή και να ξέρουμε σε τι πιστεύουμε. Και πιστεύω πως μπορούμε να προστετεύσουμε και τα παιδιά μας. Να τα συμβουλεύσουμε, να τα διαπαιδαγωγήσουμε σωστά, να είμαστε πάντα κοντά τους, να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι η οικογένεια είναι το μοναδικό στήριγμα του καθενός και πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά. Δεν σου κρύβω πως κι εγώ έχω σκεφτεί πολλές φορές σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας. Γιατί από τότε που τελείωσα εγώ το σχολείο τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά και δυστυχώς προς το χειρότερο. Δεν είναι λύση όμως να μην κάνουμε παιδιά για να μην διαφθαρούν. Ο Θεός ευλόγησε το γάμο και τη δημιουργία οικογένειας. Και όπως σου είπα, δεν μπορούμε να πατήσουμε έναν διακόπτη και να κλείσουμε ό, τι δεν μας αρέσει. Πρέπει να προσαρμοζόμαστε στις εκάστοτε συνθήκες. Αλλιώς ποιος ο λόγος ύπαρξής μας στη γη;
«Καφετέριες και λοιπές διασκεδάσεις»
Τις καφετέριες τις βλέπω σαν ένα μέρος συνάντησης κυρίως με φίλους. Για ένα ζευγάρι όμως, ναι, συμφωνώ. Αν δεν νιώθει ευχάριστα σε καθημερινές δραστηριότητες τότε κάτι δεν πάει καλά. Ένα ζευγάρι μπορεί να περάσει καλά πηγαίνοντας μια εκδρομή, μένοντας στο σπίτι, κάνοντας απλά και καθημερινά πράγματα. Ναι. Δεν χρειάζεται να πάει στην καφετέρια και χαριεντίζεται μπροστά σε εκατοντάδες ανθρώπους.
«Ένστικτο αναπαραγωγής»
Πάλι είναι θέμα χαρακτήρα. Μπορείς να συγκρατηθείς. Ή τουλάχιστον αν δεν μπορείς να συγκρατηθείς εσύ, θα μπορέσει να σε συγκρατήσει ο άλλος αν είναι σωστός.
«Δίνω και παίρνω αγάπη»
Ναι. Είναι πολύ ωραίο να δίνεις αγάπη και η αγάπη σου να έχει ανταπόκριση. Αυτό που εννοούσα ήταν ότι ο καθένας εκφράζει την αγάπη του με διαφορετικούς τρόπους. Άλλοι την εκφράζουν με λέξεις. Άλλοι πάλι την εκφράζουν με πράξεις. Προσωπικά ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Δεν έχω πει ποτέ «σ’ αγαπώ» σε καμία διαπροσωπική μου σχέση. Αντίθετα το δείχνω καθημερινά στους ανθρώπους που αγαπώ και το αναγνωρίζουν. Επίσης είπα πως καθένας έχει τα δικά του αποθέματα αγάπης. Καθένας δίνει ό, τι έχει και ό, τι μπορεί. Ίσως αυτό που λέω να μην περιορίζεται μόνο στην αγάπη αλλά να επεκτείνεται και στο πόσο κοντά σου είναι ο άνθρωπός σου ή κάθε άλλος άνθρωπος που υπάρχει στη ζωή σου. Αλλά και αυτό δείγμα αγάπης είναι. π.χ. όταν εγώ δίνω τη βοήθειά μου σε κάποιον δεν θα περιμένω να μου το ανταποδώσει στο έπακρον. Μου αρκεί ένα χαμόγελό του, η παρουσία του στη ζωή μου, το να είναι κοντά μου όταν τον χρειαστώ, κάτι δηλαδή που να φαίνεται ότι αναγνωρίζει και δεν είναι ιδιοτελής.
«Ερωτική πράξη και προηγούμενοι σύντροφοι»
Πόσο συμφωνώ μαζί σου! Το σώμα μας δεν μπορούμε να το δίνουμε παντού.
Προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί ένας άνθρωπος να αγαπάει κάθε τρεις και λίγο. Δεν το καταλαβαίνω. Μάλλον δεν είμαι τόσο προχωρημένη. Όπως δεν καταλαβαίνω επίσης πώς ένας άνθρωπος και μάλιστα που βρίσκεται πολύ κοντά στην Εκκλησία και μάλλον περισσότερο από εμένα, και δηλώνει «μονογαμικός», έχει κάνει δύο και τρεις σχέσεις στη ζωή του και ετοιμάζεται για την επόμενη. Δεν λέω. Μπορεί να νομίσεις ότι βρήκες τον καλύτερο άνθρωπο του κόσμου και τελικά να αποφασίσεις να δωθείς ολοκληρωτικά σε αυτόν αλλά όταν το κάνεις αυτό να αποδειχθεί ότι ο άνθρωπος αυτός που πίστεψες και αγάπησες σε εξαπάτησε. Τι κάνεις εκεί; Δεν χωρίζεις επειδή είσαι μονογαμικός; Δυστυχώς υπάρχει και αυτή η περίπτωση. Γι’ αυτό γίνεσαι καχύποπτος και τον εξετάζεις τον άλλο εξωνυχιστικά πριν από κάθε βήμα. Αλλά δυστυχώς πάντα υπάρχει η περίπτωση του λάθους. Τι σημαίνει αυτό; Ότι επειδή απέτυχες δεν έχεις το δικαίωμα να βρεις το σωστό άνθρωπο; Ότι έχασες την ηθική σου; Ότι πρέπει να μείνεις μόνος σου για πάντα; Δεν το πιστεύω αυτό.
Γιατί άλλο η επιπολαιότητα και άλλο η εξαπάτηση.
Υπάρχουν άνθρωποι που λένε: «Γιατί δεν δοκιμάζεις κάτι με τον τάδε;» Και ας μην αισθάνεσαι ότι είναι ο άνθρωπος της ζωής σου. «Τι έχεις να χάσεις;». Την αξιοπρέπειά σου ίσως; Την ηθική σου; Δεν ξέρω αν θα χάσεις όλα αυτά ή αν θα κερδίσεις κάποια άλλα. Εμένα πάντως δεν μου πηγαίνει να κοροϊδέψω τον άλλο, να παίξω με τα συναισθήματά του. Και όσο για το πώς σε βλέπει ο σύντροφός σου, ειδικά για μια κοπέλα, όσο ερωτευμένος και αν είναι ο άλλος μαζί της, πάντα θα σκέφτεται υποσυνείδητα το αμαρτωλό παρελθόν της (αν έχει πάει με πολλούς πριν από αυτόν) και στην πρώτη στραβή θα της το χτυπήσει.
Δεν μου αρέσουν τα άκρα. Ούτε η πολλή απελευθέρωση αλλά ούτε ο φανατισμός με τη θρησκεία. Παντού χρειάζεται το μέτρο.
Δεν κατακρίνω κανέναν για τις πράξεις του. Γιατί ποιος μου λέει εμένα ότι αυτό που κάνω εγώ είναι το σωστό. Αυτός είναι όμως ο δικός μου χαρακτήρας. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Ο καθένας βαδίζει βάσει του δικού του χαρακτήρα.
ΠΡΟΣ elia
Όταν δεν βλέπεις ότι ο άλλος/η σου εκφράζει την αγάπη του/της με τις πράξεις; Τότε τι κάνεις; Μένεις μαζί του/της; Εκτός αν ξέρει ότι δεν μπορεί να αγαπήσει ή δεν πρόκειται να αγαπήσει, οπότε εκεί μιλάμε για έναν άνθρωπο που συναισθηματικά είναι ανάπηρος….
Επίσης αν ο ένας θέλει συνεύρεση και ο άλλος όχι, τότε ας υποκείψει στη συνεύρεση, αυτό εξάλλου το ρηξικέλευθο το αναφέρει και η αγία Γραφή και συγκεκριμένα ο Απόστολος Παύλος…..
Στην ενότητα «Ερωτική πράξη και προηγούμενοι σύντροφοι»
συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ….. υπάρχουν άνθρωποι της εκκλησίας που είναι κοντά και εξομολογούνται κ.τ.λ. και γνωρίζουν το σωστό και το λάθος, κι όμως πάνε με τον καθένα και την καθεμία….. δική τους όμως η ψυχή…..
Στα οερισσότερα, συμφωνώ μαζί σου…..
ένας άγνωστος…
«ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΓΑΠΗ. ΔΕΝ ΔΙΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ…..ΑΝ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΑΡΕΙΣ, ΣΗΚΩΝΕΣΑΙ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙΣ.-»
Δεν εννοούσα ακριβώς να μη δίνεις αγάπη όταν δεν πρόκειται να πάρεις αγάπη. Απλά λέω ότι άλλο η αγάπη, άλλο ο έρωτας, άλλο να κοιμάσαι με κάποιον και άλλο το να παντρεύεσαι με κάποιον. Και επίσης ότι πρέπει να φυλάς τα ρούχα σου για να έχεις τα μισά (όσο είναι δυνατόν τουλάχιστον).
«..και φαντάζομαι θα είσαι μόνος ή μόνη στη ζωή με τέτοιες απόψεις…»
Ναι είμαι μόνος αλλά δεν είναι δικές μου απόψεις, είναι η διδασκαλία της Εκκλησίας η οποία ενώ είναι γραμμένη σε εκατοντάδες βιβλία κανένας δεν την εφαρμόζει και κανένας δεν τη συζητάει. Θες να μου πεις ότι για να μη μείνω μόνος θα έπρεπε να προσαρμοστώ στις κοινωνικές συνθήκες ? Να σου απαντήσω με μια ευαγγελική ρήση ? Ορίστε:
«34 Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην· ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν. 35 ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής· 36 και εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού. 37 Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· 38 και ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος. 39 ο ευρών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν, και ο απολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν» (Ματθαίος 10/ι: 34-39).
Αυτό νομίζω δείχνει ξεκάθαρα τη σχέση που πρέπει να έχει ένας χριστιανός με τον υπόλοιπο κόσμο…
«Και όπως σου είπα, δεν μπορούμε να πατήσουμε έναν διακόπτη και να κλείσουμε ότι δεν μας αρέσει. Πρέπει να προσαρμοζόμαστε στις εκάστοτε συνθήκες. Αλλιώς ποιος ο λόγος ύπαρξής μας στη γη;»
Η δική μου άποψη είναι ότι τα άτομα καθορίζουν την πορεία της κοινωνίας και τις κοινωνικές συνθήκες. Δε θέλω να είμαι παθητικός σε ότι γίνεται τριγύρω, πόσο μάλλον όταν η μη αντίδρασή μου αποτελεί προδοσία της πίστης μου.
Για την τηλεόραση και τα υπόλοιπα που ανέφερα πιστεύω ότι άνετα μπορείς να πατήσεις ένα κουμπί και να τα κλείσεις.
«Αλλιώς ποιος ο λόγος ύπαρξής μας στη γη;»
Η εξυπηρέτηση του λόγου της δημιουργίας μας.
«Τις καφετέριες τις βλέπω σαν ένα μέρος συνάντησης κυρίως με φίλους.»
Εγώ πιστεύω ότι είναι πολύ προτιμότερο να συναντιούνται στο σπίτι κάποιου και να δίνουν τα λεφτά που έδωσαν στην καφετέρια σε κάποιο καλύτερο σκοπό. Εγώ στις καφετέριες με το θόρυβο που έχει δεν μπορώ καν να μιλήσω με τους γύρω μου, ρουφάω τον καπνό των τριγύρω, ακούω μουσική που δε μου αρέσει, σε ένταση που με νευριάζει και χρεώνομαι ένα απλό ποτό σαν κρασί με πολλά έτη ωρίμανσης…
«Πάλι είναι θέμα χαρακτήρα. Μπορείς να συγκρατηθείς. Ή τουλάχιστον αν δεν μπορείς να συγκρατηθείς εσύ, θα μπορέσει να σε συγκρατήσει ο άλλος αν είναι σωστός.»
Εγώ πιστεύω ότι δεν μπορείς να συγκρατηθείς όταν ο άλλος είναι αποφασισμένος να σε «ρίξει», και ιδιαίτερα όταν είσαι σε μικρή σχετικά ηλικία… Και όσοι μπορούν να συγκρατηθούν είναι υπερβολικά λίγοι και πιθανότατα να μειωθούν δραματικά στο μέλλον καθώς αλλάζουν οι αξίες και οι μόδες. Απλά οι στατιστικές είναι απαράδεκτες και δε θα έπρεπε κανένας να νοιώθει άνετα κοιτώντας τες.
«Μπορεί να νομίσεις ότι βρήκες τον καλύτερο άνθρωπο του κόσμου και τελικά να αποφασίσεις να δωθείς ολοκληρωτικά σε αυτόν αλλά όταν το κάνεις αυτό να αποδειχθεί ότι ο άνθρωπος αυτός που πίστεψες και αγάπησες σε εξαπάτησε.»
Ο καιρός τα αποκαλύπτει όλα. Αν έδινες αρκετό καιρό στη σχέση χωρίς τις γλύκες που δίνει η ερωτική σχέση και με τις διασκεδάσεις που συνηθίζουν να κάνουν σήμερα τα ζευγάρια το πιο πιθανό θα ήταν να φανεί αν ο άλλος σε αγαπάει ή σε κοροϊδεύει. Δε θέλω να είμαι απόλυτος απλά λέω τι γίνεται συνήθως. Έχω δει πως νευριάζουν αγόρια όταν μια κοπέλα που δεν αγαπούν τους βάζει αυστηρούς και αμετάκλητους κανόνες. Κανένας δεν είναι μαζόχας για να ταλαιπωρείται χωρίς λόγο. Αν δε σε αγαπάει απλά θα θα σε αφήσει.
Τώρα αν ο σύντροφος αλλάξει γνώμη μετά από καιρό γάμου (επειδή χάθηκε η ομορφιά του άλλου, τον βαρέθηκε, κτλ) δεν ξέρω τι να σου πω. Η άποψή μου είναι ότι θα πρέπει να κάνεις ότι μπορείς για να μείνεις μαζί του ή να κλειστείς σε μοναστήρι. Άλλη επιλογή είναι να ξαναπαντρευτείς. Πάντως το ποσοστό των ατόμων που ξαναπαντρεύονται στην Ελλάδα είναι αδικαιολόγητο. Όπως έλεγε και ο π. Παΐσιος:
«Οι άνθρωποι, βρε παιδί μου,χωρίζουν από τη φιληδονία τους και από τον εγωισμό τους. Από τίποτε άλλο. Όλους τους άλλους λόγους τους εμπνέονται εκ των υστέρων για να δικαιολογούν τους εαυτούς τους.»
Η φιληδονία και ο εγωισμός υπάρχουν επειδή δεν υπάρχει άσκηση στο ζευγάρι (αλλά και στην ανατροφή του καθενός) αλλά καλοπέραση. Όπως λένε, ότι σπέρνεις αυτό θερίζεις… Ξαναλέω ότι δε θέλω να είμαι απόλυτος, απλά λέω τι συμβαίνει συνήθως. Ωστόσο εγώ, με τη μικρή μου εμπειρία, δεν έχω δει καμιά εξαίρεση στον κανόνα…
«Και όσο για το πώς σε βλέπει ο σύντροφός σου, ειδικά για μια κοπέλα, όσο ερωτευμένος και αν είναι ο άλλος μαζί της, πάντα θα σκέφτεται υποσυνείδητα το αμαρτωλό παρελθόν της (αν έχει πάει με πολλούς πριν από αυτόν) και στην πρώτη στραβή θα της το χτυπήσει.»
Αυτό είναι αλήθεια. Έχω και εγώ πολλές εμπειρίες που το επιβεβαιώνουν.
«Δεν μου αρέσουν τα άκρα. Ούτε η πολλή απελευθέρωση αλλά ούτε ο φανατισμός με τη θρησκεία. Παντού χρειάζεται το μέτρο.»
Για εμένα δεν υπάρχει θρησκεία. Υπάρχει μόνο λόγος ζωής. Και ο λόγος ζωής υποδεικνύει έναν τρόπο ζωής και ενέργειας. Και ο Χριστιανισμός στην αρχή ονομάζονταν «Η Οδός». Πιστεύω (με την ίδια βεβαιότητα ότι το νερό βράζει στους 100 οC κάτω από τη συνηθισμένη πίεση) ότι υπάρχω σκόπιμα και ο λόγος είναι αυτός που αποκαλύπτει η Αγιά Γραφή. Η απόκλιση από το λόγο δημιουργίας μου είναι αστοχία μου η οποία μειώνει τη σημασία της ζωής μου. Και εγώ δεν είμαι φανατισμένος με τη θρησκεία αλλά είμαι πολύ φανατισμένος με το λόγο ύπαρξής μου… Όσο για τα άκρα, πιστεύω ότι σε εποχές με ακραίες κοινωνικές συνθήκες και απόψεις τα άκρα επιβάλλονται για να επιφέρουν την ισορροπία.
Προς ΕΕΕ
Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω πολύ σύντομαι γιατί δεν έχω τον χρόνο που θα ήθελα (είναι και πολά…), μόνο αυτά σου λέω: Ο Χριστός είναι αγάπη. Ο Χριστός σέβεται την ελευθερία του καθενός και αυτή σέβονται και θα πρέπει να σέβονται οι πνευματικοί και επίσης ο φανατισμός και η προσκόλληση στο γράμμα του νόμου, σκλαβώνει τα αισθητήρια της καρδιάς και παγιώνει το νου σε ακραίες (ναι μεν η εποχή έχει ακρότητες, αλλά είσαι ελεύθερος να οριοθετήσεις τη ζζωή σου χωρίς να σε νοιάζει η ζωή του άλλου…) και απ΄πολυτες καταστάσεις. Η εποχή μας δόξα τω Θεώ είναι πλουραλιστική, ο σεβασμός στον άλλον, τον διαφορετικό, τον ξένο…. απορρέει μέσα από το σεβασμό της ιδίας μας υπόστασης και με το «φανατισμό» (δεν μ’ αρέσει ο όρος αυτός…) όχι της ύπαρξης μας, αλλά της ελευθερίας που συνάμα σηματοδοτεί και δεκτικότητα (όχι απαραίτητα και ταύτιση) του διαφορετικού….. Αν ο Samuel P. Huntington καλούταν να αναπτύξει μία θεωρία παράλληλη με τη θεωρία περί «Σύγκρουσης των Πολιτισμών», θα ανέπτυσε τη θεωρία «σύγκρουση των ερμηνειών» (μέσα στην ορθοδοξία που είναι χίλλια κομμάτια), μάλλον οι πιστοί οι φανατικοί βιάζουν τους λόγους της Γραφής, των Πατέρων, της Παράδοσης, που είναι λόγι ελευθερίας, σεβασμού, ανοιχτού πνεύματος, οδοδείκτες, πυξίδα πορείας ασφαλούς, μα πάνω από όλα λόγια αγάπης. Τα υπόλοιπα φίλε μου για καφετέρια κ.τ.λ. είναι βλακείες (συγγνώμη για την έκφραση) και πολύ κολλημένα. Και κλείνοντας θα πω μόνο αυτό κι ας τρίζουν τα μυαλά των οργανωσιακών, των ευσεβιστών, των virtual ευλαβών πιστών…. ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΜΟΥΓΚΑ.-
Και κάτι ακόμη. Η φράση σου «σε εποχές με ακραίες κοινωνικές συνθήκες και απόψεις τα άκρα επιβάλλονται για να επιφέρουν την ισορροπία», είναι ΜΕΓΑΛΗ ΒΛΑΚΕΙΑ. Άκρως καθεστωτική, άκρως απόλυτη, άκρως ανήθικη κοινωνικά και δεοντολογικά….. Αλλά ευτυχώς που την έγραψες για να καταλάβουμε έστω μέσα από αυτές τις 3 τελευταίες σειρές του παραληρήματος σου, τις απόψεις σου…. και το είναι σου….
Αν και έχεις κάποιες σωστές απόψεις κατ’ εμέ, γίνεσαι αφοριστικός. Έχεις αγαπήσει; Έχεις ερωτευτεί; Έχεις πονέσει; Έχεις ματώσει; Έχεις δει πως είναι να ματώνεις…………………………………;;;;;;;;; Η ζωή είναι άδικη. Δικαισούνη υπάρχει μόνο μετά τον θάνατο, όταν ο Θεός την αποδώσει δίκαια……………..
Προς – –
Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι για να δείξει κανείς την αγάπη του. Φαντάζομαι πως και ένα χαμόγελο, μια ματιά και φυσικά ο σεβασμός καμιά φορά είναι αρκετά. Δεν ξέρω όμως. Δεν μου έχει συμβεί αυτό στην πράξη σε καμία διαπροσωπική μου σχέση, οπότε δεν μπορώ να είμαι απόλυτη. Συνήθως παίρνω αγάπη έστω και αν δεν είναι τόση όση έχω εγώ δώσει.
Κατά τ’ άλλα μάλλον συμφωνούμε.
Προς ΕΕΕ
Συμφωνώ. Τα άτομα καθορίζουν την πορεία της κοινωνίας και τις κοινωνικές συνθήκες και δεν πρέπει να είμαστε παθητικοί σε ό, τι γίνεται γύρω μας. Ακριβώς αυτό είπα κι εγώ. Πρέπει να είμαστε ενεργητικοί, να έχουμε άποψη και να μην επηρεαζόμαστε/παρασυρόμαστε από τη μάζα. Η τηλεόραση έχει διακόπτη, έχει σύνδεση στο ρεύμα. Μπορείς πανεύκολα να την κλείσεις, μπορείς πανεύκολα να τραβήξεις το καλώδιο. Τι κάνεις όμως μπροστά στη βία, στην ανηθικότητα, στη εκμετάλλευση, στα ναρκωτικά κλπ; Κλείνεις τα μάτια; Κλείνεσαι στο καβούκι σου; Ή μήπως πρέπει να έχεις τη δύναμη και το σθένος να τα αντιμετωπίσεις όλα αυτά;
Για κάποιο λόγο ήρθαμε όλοι στη γη. Εσύ όμως ξέρεις γιατί ήρθες στη γή; Ποιος είναι ο σκοπός που πρέπει να εξυπηρετήσεις; Ίσως έχεις μια υποψία. Αλλά είσαι σίγουρος; Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από αγάπη. Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί γιατί ήρθα στη γη. Ξέρεις γιατί; Γιατί πάντα κοίταζα τους άλλους και μετά τον εαυτό μου, αν και όποτε περίσσευε χρόνος για μένα. Πάντα στήριζα, πάντα βοηθούσα όποιον είχε ανάγκη, πάντα ήμουν εκεί για τους δικούς μου ανθρώπους. Και όταν έβλεπα ότι κάποιος δεν αναγνωρίζε αυτά που του πρόσφερα, εκεί αναρωτιόμουν γιατί ήρθα στον κόσμο. Για να δίνω συνεχώς και να μην συμβαίνει κάτι καλό στη ζωή μου; Ήρθα δηλαδή ως βοήθεια για τους ανθρώπους; Στεναχωριόμουν. Ελπίζω να με καταλαβαίνεις πώς το εννοώ. Δεν λέω. Έχω πάρα πολλά καλά στη ζωή μου και η παρουσία του Θεού ήταν εμφανής σε κάθε φάση αυτής και γι’ αυτό είμαι ευγνώμων. Αλλά κάτι μου λείπει. Κάτι πολύ σημαντικό.
Για τις καφετέριες συμφωνώ κι εγώ. Κι εμένα με εκνευρίζει να μην μπορώ να μιλήσω και να αναπνέω τον καπνό του καθενός. Και αν με ρωτούσες θα σου έλεγα πως είμαι σπιτόγατα και δεν αλλάζω με τίποτα τη ζεστασιά του σπιτιού. Καλώς ή κακώς όμως συναναστρεφόμαστε με κόσμο. Έχουμε φίλους. Που ο καλός ο φίλος δε φαίνεται από τον τρόπο που διασκεδάζει. Υπάρχουν άλλα πράγματα που σας δένουν. Προσωπικά με τους δικούς μου φίλους συναντιόμαστε πολύ σε σπίτια, πηγαίνουμε εκδρομές αλλά ναι. Θα πάμε και για καφέ. Προτιμούμε ήσυχα μέρη, γιατί υπάρχουν και ήσυχα μέρη που μπορείς να πιεις τον καφέ σου. Δεν μου αρέσουν όμως ούτε εμένα τα μέρη όπου πας βράδυ, που παίζουν πολύ δυνατή μουσική, που ο ένας είναι πάνω στον άλλο, που όλοι πρέπει να κρατάνε ένα ποτό και ένα τσιγάρο για να είναι in, που που που.
Οι άνθρωποι δεν το έχουν σε τίποτα να χωρίσουν και να ξαναπαντρευτούν και να ξαναχωρίσουν και πάλι από την αρχή. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι διπρόσωποι, υποκριτές, πολύ καλοί ηθοποιοί. Έχω ακούσει περιπτώση που ζευγάρι μετά από 6 χρόνια σχέσης αποφασίζει να παντρευτεί και μετά από ένα χρόνο γάμου χωρίζει. Τα έξι χρόνια που προηγήθηκαν του γάμου δεν ήταν αρκετά για να γνωρίσει ο ένας όλες τις πτυχές του χαρακτήρα του άλλου; Ρωτάω. Και απαντάω. Και μια ζωή ολόκληρη ακόμα δεν είναι αρκετή για να είσαι σίγουρος για τον άλλο. Ούτε για το γείτονά σου που υποτίθεται ότι τον ξέρεις 20 και 30 χρόνια. Πίστεψέ με. Τα έχω δει όλα αυτά με τα ίδια μου τα μάτια και έχω πέσει από τα σύννεφα. Η επιπολαιότητα και όλα τα παραπάνω που σου ανέφερα δίνουν και παίρνουν την σήμερον ημέρα και δυστυχώς δεν μπορείς πάντα να προφυλάξεις τον εαυτό σου.
Οι άνθρωποι χωρίζουν από τη φιληδονία τους και τον εγωισμό τους. Όντως. Όπως και σε κάθε διαπροσωπική σχέση χρειάζεται υγιής διάλογος, υπομονή, κατανόηση και πολλά άλλα. Χρειάζεται να ρίχνουμε και τα μούτρα μας πού και πού. Να κοιτάμε και λίγο τον άλλο. Όχι μόνο ο εαυτός μας.
Προς »-«:
Αν και δε ρωτάς εμένα, είπα να απαντήσω…
«Επίσης αν ο ένας θέλει συνεύρεση και ο άλλος όχι, τότε ας υποκείψει στη συνεύρεση, αυτό εξάλλου το ρηξικέλευθο το αναφέρει και η αγία Γραφή και συγκεκριμένα ο Απόστολος Παύλος…..»
Ωστόσο εννοούσε για σχέση στα πλαίσια γάμου. Γιατί σύμφωνα με κομμάτια της Αγίας Γραφής που θυμάμαι, αν υπάρξει συνεύρεση πριν το γάμο θα πρέπει να ακολουθήσει γάμος άμεσα. Αλλιώς φαίνεται ότι είτε τον κορόιδευες τον άνθρωπο είτε ότι δεν έχεις κανένα έλεγχο πάνω στις ορμές σου. Το «θα παντρευτούμε αργότερα» είναι απλά κοροϊδία.
Το θέμα είναι ότι το παρελθόν σου και το παρόν σου είναι η ταυτότητά σου σαν άνθρωπος. Μπορεί να μετανοήσεις 100 φορές και να συγχωρηθείς από το Θεό. Αυτό όμως δεν παύει να αλλάζει το ποιος είσαι. Ακριβώς όπως ο απόστολος Παύλος δεν ξέχασε ποτέ ποιος ήταν αφού μετανόησε. Και ο σύντροφός σου δεν είναι παντογνώστης Θεός για να ξέρει ακριβώς τι έχεις στο μυαλό και στην ψυχή σου. Επομένως, αν κάποιος θέλει να έχει καμιά ντουζίνα πηγές προβλημάτων λιγότερα με το μελλοντικό του σύντροφο, πιο υγιή σχέση με το Θεό αλλά και με τον εαυτό του, δική μου άποψη είναι ότι θα πρέπει να ενεργεί ανάλογα.
«Όταν δεν βλέπεις ότι ο άλλος/η σου εκφράζει την αγάπη του/της με τις πράξεις; Τότε τι κάνεις; Μένεις μαζί του/της; Εκτός αν ξέρει ότι δεν μπορεί να αγαπήσει ή δεν πρόκειται να αγαπήσει, οπότε εκεί μιλάμε για έναν άνθρωπο που συναισθηματικά είναι ανάπηρος….»
Κατ’ αρχάς, νομίζω ότι θα έπρεπε να έχεις καταλάβει ότι ο άλλος είναι συναισθηματικά ανάπηρος, και ότι άλλο στραβό πιθανώς να έχει, προτού κοιμηθείς μαζί του. Από τη μια μέρα στην άλλη να γίνει συναισθηματικά ανάπηρος είναι αδύνατο.
Το πρώτο ερώτημα είναι αν νοιώθει αγάπη. Αν νοιώθει, είναι εύκολο με μια χαλαρή και αγαπητική συζήτηση χωρίς πολλές γκρίνιες να του πεις ότι θέλεις να το δείχνει περισσότερο. Αν όχι, η άποψή μου είναι ότι θα πρέπει (αφού ήδη αποφάσισες στο παρελθόν να συσχετιστείς μαζί του) να μείνεις μαζί του γιατί όπως είπε κάποιος πιο πάνω «η αγάπη δίνει και δε ζητάει ανταλλάγματα» και επειδή κάθε ερωτική σχέση είναι από μια άποψη ένας γάμος και επειδή «οὐκ ἀνέγνωτε ὅτι ὁ ποιήσας ἀπ᾿ ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς καὶ εἶπεν, ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ κολληθήσεται τῇ γυναικὶ αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν; ὥστε οὐκέτι εἰσὶ δύο, ἀλλὰ σάρξ μία. ὃ οὖν ὁ Θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω.». Αν όμως δεν είχες καμιά ερωτική σχέση μαζί του δεν είσαι υποχρεωμένη να περάσεις ολόκληρή σου τη ζωή δίπλα του μόνο και μόνο για να του δίνεις αγάπη χωρίς αντάλλαγμα. Για να δώσεις αγάπη σε έναν άνθρωπό δε χρειάζεται να έχεις και ερωτική σχέση μαζί του… Ερωτική σχέση έχεις, κατά δύναμιν, με κάποιον που μπορείς να νοιώσεις ένα σώμα, όχι μόνο από άποψη σωματικής έλξης αλλά και από άποψη συμβατότητας χαρακτήρα, απόψεων, τρόπου ζωής, κτλ.
Εγώ έτσι τα βλέπω τα πράγματα και γι αυτό είμαι και μόνος. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι φτιαγμένος για να είμαι μόνος αλλά το προτιμώ αυτό από το να κάνω εκπτώσεις και λάθη στις σχέσεις μου.
Χθες το απόγευμα, πήγε ένας φίλος μου σε μια συνέντευξη για μία δουλειά. Οπότε συνειρμικά μου ήρθε η εξής σκέψη:
Όταν πάμε για συνέντευξη (φαντάζομαι όλοι λίγο πολύ έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο), υπάρχουν κάποιες standard ερωτήσεις που μας θέτουν με standard απαντήσεις που πρέπει να δώσουμε. Οι απαντήσεις αυτές πολλές φορές δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και πρόκειται για απαντήσεις που έχουμε προετοιμάσει ως homework. π.χ. Θα σε ρωτήσουν «γιατί έφυγες ή θέλεις να φύγεις από την προηγούμενη δουλειά σου;» και θα απαντήσεις «γιατί δεν μου προσφέρει πλέον καμία εξέλιξη» και όχι επειδή δεν σου δίνει αρκετά λεφτά που μπορεί να είναι η πραγματικότητα. Ή στην ερώτηση «πες μου τρία πλεονεκτήματά σου» η πρώτη απάντηση είναι η εργατικότητα. Τελικά είμαστε πολύ εργατικοί όλοι στην Ελλάδα και γι’ αυτό πηγαίνουμε τόσο καλά σαν χώρα! Σε όλες τις απαντήσεις σχεδόν υπάρχει μια δόση ψεύδους και ανειλικρίνειας. Παρόλα αυτά όμως, αν τους τα παρουσιάσουμε και με λίγο ωραίο λόγο, αν το παίξουμε και λίγο ειλικρινείς και λίγο παθιασμένοι με τη δουλειά, μας πιστεύουν και μας δίνουν την ευκαιρία να δουλέψουμε μαζί τους, μέχρι φυσικά να μας πάρουνε χαμπάρι και να μας στείλουν από κει που ήρθαμε (κάποιες φορές, όχι πάντα γιατί καμιά φορά μπορεί να αποδειχθούμε όντως εργατικοί).
Δεν λέω. Υπάρχουν αλήθειες σε μία συνέντευξη. Όταν όμως σε αναγκάζουν να εξυψώσεις τον εαυτό σου, να παρουσιάσεις τον εαυτό σου ως τον καλύτερο εργαζόμενο κλπ. και όταν μόνο μία ερώτηση στις 100 αφορά τα μειονεκτήματά σου, χάνεται η ουσία, φαίνονται όλα τόσο ψεύτικα.
Αυτό που θέλω να πω τελικά με τον πρόλογο αυτό, με το παράδειγμα αυτό, είναι πως κάτι τέτοιο γίνεται πολλές φορές και στη ζωή. Μέσα στις σχέσεις. Υπάρχουν πάρα πολλοί υποκριτές, πάρα πολλοί ηθοποιοί που προκειμένου να αποκτήσουν κάτι, να εκμεταλλευτούν κάπως έναν άλλο άνθρωπο, αλλάζουν πρόσωπο, γίνονται άγγελοι, παρουσιάζουν μόνο τη θετική τους πλευρά και αποκρύπτουν την αρνητική τους και όταν καταφέρουν το σκοπό τους, όταν θα έχουν πάρει αυτό που ζητούσαν από εσένα, είτε αυτό είναι χρήματα, είτε διασκέδαση, είτε αγάπη, όταν θα σε έχουν συνηθίσει και ίσως να σε έχουν βαρεθεί κιόλας και δεν σε έχουν πλέον ανάγκη, τότε σε παρατάνε στα κρύα του λουτρού κι εσύ μένεις άναυδος να αναρωτιέσαι «μα καλά, τι έγινε;».
Σε μία δουλειά, αν κάποιος εμπιστευτεί κάποιον άλλο και τελικά αυτός ο άλλος δεν βγει αξιόπιστος, το κακό είναι μικρό. Απλά επένδυσες κάποιον από το χρόνο σου και κάποια από τα χρήματά σου σε έναν λάθος άνθρωπο. Σε μια σχέση όμως; Όταν έχεις επενδύσει ψυχή και σώμα; Εκεί δεν μπορείς να πεις μικρό το κακό. Το κακό είναι μεγάλο και δεν μπορεί να διορθωθεί.
Γι’ αυτό γίνεται να μην είμαστε καχύποπτοι με τους ανθρώπους; Γίνεται να νομίζουμε ότι όλοι είναι καλοπροαίρετοι; Γίνεται να τα παίρνουμε όλα τόσο χαλαρά; Και πόσο χρόνο πρέπει να περιμένουμε για να βεβαιωθούμε ότι κάποιος είναι αυτό που δείχνει και όχι κάτι άλλο; Πόσος χρόνος χρειάζεται για να εμπιστευτείς στον άλλο τη ζωή σου και την ψυχή σου;
«Η φράση σου «σε εποχές με ακραίες κοινωνικές συνθήκες και απόψεις τα άκρα επιβάλλονται για να επιφέρουν την ισορροπία», είναι ΜΕΓΑΛΗ ΒΛΑΚΕΙΑ. Άκρως καθεστωτική, άκρως απόλυτη, άκρως ανήθικη κοινωνικά και δεοντολογικά…..»
Αυτή είναι η δική σου άποψη φίλε μου. Με τη δική σου λογική, ο στρατός του Χίτλερ, η Τουρκοκρατία και οι σημερινοί μας πιο εξελιγμένοι εχθροί θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν με ροδοπέταλα. Για εσένα οι παπάδες που πήραν τα όπλα για να απελευθερώσουν την Ελλάδα (πράγμα αδιανόητο για παπά κάτω από συνηθισμένες συνθήκες) ήταν βλάκες, ακραίοι, απόλυτοι και ανήθικοι. Όπως και η πράξη του Χριστού στο ναό όπου έδιωχνε τους εμπόρους ζώων, ο ερχομός του ως ξυλουργού ενώ τον περίμεναν ως βασιλέα κατακτητή, ο υπερκαυστικός του λόγος προς τους αρχιερείς της αρχαιότητας, η ρήση του «Μη και υμείς θέλετε υπάγειν;» (Ιω. στ΄ 67) που δείχνει ότι η αλήθεια και ο λόγος των Γραφών δε σηκώνει καμιά τροποποίηση, πόσο μάλλον ο κατακλυσμός του Νώε και η εντολή του Θεού στους Εβραίους της Παλαιάς Διαθήκης να σκοτώσουν με τα ίδια τους τα χέρια όσους από το λαό τους εξέπεσαν σε ειδωλολατρεία μετά την Έξοδο, μάλλον σε κάνουν να πιστεύεις ότι ο Χριστός ήταν από λίγο ως και πολύ ακραίος και απόλυτος. Μάλλον και ο Παΐσιος που είπε αυτό που έγραψα πιο πάνω άκρως απόλυτος σου φαίνεται. Μόνο η πραγματικότητα δε σου φαίνεται άκρως απόλυτη… Σκέφτηκες ποτέ γιατί ο Θεός αποκαλύφθηκε στον απ. Παύλο και όχι σε κάποιον άλλο πιο αφανάτιστο ? Ή μήπως τι εννοεί ο ποιητής παρακάτω ?
«14 Καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ ἐκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ὁ ἀμήν, ὁ μάρτυς ὁ πιστὸς καὶ ἀληθινός, ἡ ἀρχὴ τῆς κτίσεως τοῦ Θεοῦ· 15 οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός. 16 οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου…………»
(Αποκάλυψις Ιωάννου – ᾿Επιστολὴ πρὸς τὴν ἐκκλησίαν τῆς Λαοδικείας)
Και επειδή σήμερα πολλές λέξεις έχουν συνδεθεί ανόητα με διάφορα άσχετα πράγματα και καταστάσεις που είναι είτε πολύ καλές, είτε πολύ κακές θα ήθελα να σου πω ότι τα ακραία πράγματα, όχι μόνο δεν είναι κακά, αλλά και είναι το ζουμί της ζωής. Κάθε μάρτυρας και άγιος έγινε ότι έγινε επειδή έκανε κάτι ακραίο που εμείς δε θα τολμούσαμε να κάνουμε ποτέ. Το να μπορείς να είσαι ακραίος όταν το θέλεις είναι ένδειξη ελευθερίας, ενώ το να παλεύεις να κρατιέσαι κοντά στα νοητά «κέντρα» που ορίζει η ατελής κοινωνία σου, τα οποία ποτέ δεν έχεις αναθεωρήσει, είναι από μόνο του ένδειξη φοβίας, ανελευθερίας, και ύπαρξης ζωικών ενστίκτων.
«…θα ανέπτυσσε τη θεωρία «σύγκρουση των ερμηνειών» (μέσα στην ορθοδοξία που είναι χίλια κομμάτια), μάλλον οι πιστοί οι φανατικοί βιάζουν τους λόγους της Γραφής»
Θα μπορούσα άνετα να καταλάβω πως είναι δυνατόν να υπάρξει σύγκρουση ερμηνειών σε θέματα βαθιά θεολογικά και δογματικά (όπως και υπάρχει), αλλά το ότι θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει αμφιβολία για το ποιες ήταν οι απόψεις του Χριστού και των Αποστόλων στα θέματα των διασκεδάσεων, των ερωτικών και των άλλων ανθρωπίνων σχέσεων, της ασκήσεως, και παρομοίων θεμάτων πραγματικά δε μπορούσα ποτέ να το φανταστώ… Εκτός κι αν δεν έχεις κάτσει να μελετήσεις τι λες ότι πιστεύεις.
Ένα είναι σίγουρο. Αυτοί που έγραψαν την Αγία Γραφή είχαν στο μυαλό τους πάντα μια ερμηνεία. Τώρα αν μας είναι τόσο δύσκολο να συνεννοηθούμε για να τη βρούμε είμαστε για κλάματα. Σίγουρα πάντως οι απόψεις της δεν προορίζονταν να είναι διακοσμητικού χαρακτήρα αλλά υπάρχουν για να υιοθετούνται. Σίγουρα στόχος της είναι η σωτηρία του ανθρώπου, όπως ισχυρίζεται, και όχι μόνο και μόνο η εκτέλεση κάποιων εντολών που είναι ο δρόμος για την επίτευξη της σωτηρίας. Ωστόσο είναι αστείο να λες ότι θα φτάσεις στο στόχο χωρίς να ακολουθήσεις το μοναδικό μονοπάτι που υπάρχει για αυτόν… Δε μπορεί να είμαι εγώ βιαστής των λόγων της Αγίας Γραφής επειδή λέω πως οι συμβουλές των Πατέρων είναι για να τηρούνται και ο μέσος χριστιανός που ζει σήμερα στην Ελλάδα και αυτοαποκαλείται χριστιανός ενώ δεν τηρεί και δεν παίρνει στα σοβαρά καμιά από τις διδασκαλίες του Χριστού (τις οποίες συχνά δεν ξέρει) να είναι ο ευλαβής και γνήσιος πιστός… Υπάρχει διαφορά, νομίζω, μεταξύ του να μην είσαι προσκολλημένος στο νόμο και του να μην είσαι χριστιανός…
«ναι μεν η εποχή έχει ακρότητες, αλλά είσαι ελεύθερος να οριοθετήσεις τη ζωή σου χωρίς να σε νοιάζει η ζωή του άλλου…»
Το θέμα είναι ότι οι περισσότεροι μεμονωμένοι άνθρωποι εξαρτιούνται από τη ζωή των υπόλοιπων ανθρώπων η οποία και καθορίζει τον χαρακτήρα και την πορεία της κοινωνίας. Όταν το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας παίρνει τον κατήφορο, οι περισσότεροι εναπομένωντες υγιείς άνθρωποι παίρνουν και αυτοί τον κατήφορο, διαφορετικά καταπιέζονται αφάνταστα. Θες, δηλαδή, να μου πεις ότι σαν καλός χριστιανός θα έπρεπε να αδιαφορώ βλέποντας ανθρώπους γύρω μου να καταστρέφονται, να υποφέρουν και να εκμεταλλεύονται χωρίς να καταλαβαίνουν καν τι φταίει ?
«ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΜΟΥΓΚΑ.-»
Εγώ είμαι και ήμουν πάντα αυτός που είμαι. Και είμαι αυτός που θέλω να είμαι. Το αν είμαι πρώτος ή τελευταίος δε με ενδιαφέρει καθόλου. Αν ο Θεός μας έβαζε τους ανθρώπους σε σειρά, εγώ μάλλον θα πηδούσα απ’ έξω πιστεύοντας ότι δεν ταιριάζω στο γκρουπ. Δε θέλω να κατακτήσω κανένα τίτλο παρά μόνο να διατηρήσω και να καλλιεργήσω αυτό που έχω, όσο ακραίο, παράξενο, άβολο, ασυνήθιστο και επικίνδυνο φαίνεται. Μιμούμαι όποιον αρέσω και γίνομαι ότι αρέσω. Αν δε με αρέσεις γίνε κάτι διαφορετικό.
«Έχεις αγαπήσει; Έχεις ερωτευτεί; Έχεις πονέσει; Έχεις ματώσει;»
Τα έχω νοιώσει όλα αυτά και συνεχίζω να τα νοιώθω. Και αυτά με έκαναν και με κάνουν αυτό που είμαι. Απλά, μάλλον εγώ, σε αντίθεση με εσένα, ψάχνω να βρω τις αιτίες πίσω από κάθε πρόβλημα, δεν συμβιβάζομαι, δεν αφήνω τα πράγματα στην τύχη τους και δεν πιστεύω ότι αυτά που μου συμβαίνουν είναι τυχαία και μη ελέγξιμα από την κοινωνία. Δεν υπάρχει κακή τύχη, μόνο λάθος επιλογές της κοινωνίας και των ανθρώπων της και το θέλημα Θεού. Επίσης δεν πιστεύω ότι υπάρχουν πάνω από 1000 άνθρωποι σε αυτή τη γη που να είναι πραγματικά κακοί. Όταν κάποιος γίνεται θύμα δε φταίει τόσο ο θύτης όσο η κοινωνία που ανέθρεψε τον θύτη. Ο ίδιος ο θύτης είναι θύμα μιας κακής κοινωνίας.
«Η ζωή είναι άδικη.»
Η ζωή και ο κόσμος είναι ότι τα κάνουμε. Αν π.χ. οι χριστιανοί ακολουθούσαν αυτά που έλεγε η Αγία Γραφή και παντρεύονταν μεταξύ τους, και όχι με κάποιον που γνώρισαν σε κάποιο κλαμπ, οργάνωναν τις κοινωνίες τους για συνεργασία και επίτευξη κοινών στόχων που έρχονται σε αντίθεση με το πνεύμα της εποχής, κάποιες από τις πολλές ‘αδικίες’ αυτού του κόσμου θα εξαλείφονταν για αυτούς. Όπως είπα ξανά «ότι σπείρεις αυτό θα θερίσεις». Και το λέω αυτό αρχικά για κοινωνικές ομάδες όπως την Εκκλησία και μετά για ξεχωριστά άτομα. Οι τιμωρίες που έδωσε ο Θεός στον Αδάμ και στην Εύα ήταν πολύ περιορισμένες. Όλα τα υπόλοιπα όπως κι αν το δεις είναι από το «ξερό μας το κεφάλι» σαν κοινωνία. Και η Εκκλησία αντί να ακολουθεί το δικό της μοναδικό και δοκιμασμένο δρόμο κοιτάζει πάντα να συμβιβάζεται με τις συνήθειες της εποχής. Λες και είμαστε αμέτοχοι και ανίσχυροι θεατές στην πορεία της κοινωνίας, ενώ στην πραγματικότητα είμαστε μέτοχοι και συνυπεύθυνοι για αυτήν. Και οι ποιμένες της Εκκλησίας είναι οι πρώτοι υπεύθυνοι για το ότι γίνεται στο σώμα της Εκκλησίας και αποδεικνύουν έμπρακτα την απουσία αγάπης τους προς το Χριστό:
«Ὅτε οὖν ἠρίστησαν, λέγει τῷ Σίμωνι Πέτρῳ ὁ Ἰησοῦς· Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾷς με πλεῖον τούτων; λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ· βόσκε τὰ ἀρνία μου. λέγει αὐτῷ πάλιν δεύτερον· Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾷς με; λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ· ποίμαινε τὰ πρόβατά μου. λέγει αὐτῷ τὸ τρίτον· Σίμων Ἰωνᾶ, φιλεῖς με; ἐλυπήθη ὁ Πέτρος ὅτι εἶπεν αὐτῷ τὸ τρίτον, φιλεῖς με, καὶ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, σὺ πάντα οἶδας, σὺ γινώσκεις ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· βόσκε τὰ πρόβατά μου. » (Ιω. 21,15)
Προς ΕΕΕ …
Κατ’ αρχήν γράφεις πολλά και αυτό είναι κουραστικό, μετά δεν νομίζω ότι είναι τόσο μεγάλη ανάγκη να στέκεσαι επίμονα σε κάθε τι που λέει ο καθένας και να το ερμηνεύει…
Κατ’ αρχήν συγγνώμη που την προηγούμενη φορά ήμουν απόλυτος μαζί σου…
Δεν εννοούσα έτσι το αυταρχικό, ούτε το απόλυτο…δεν καταλαβαίνω καν τι θες να πεις… ο π. Παϊσιος δεν ήταν απόλυτος….
Σχετικά με το χωρίο από την Αποκάλυψη, δεν θα αναφερθώ, γιατί κανείς κανείς Πατέρας δεν την ερμήνευσε…
Τώρα…. όταν αναφέρομαι στη σύγκρουση των ερμηνειών, εννοώ τις ερμηνείες από τους πιτούς…. ο καθένας κρίνει, κατακρίνει, στηλιτέυει, αναφέρεται στο θέμα της νηστείας όπως το λέει ο τάδε άγιος που εννοεί…. ο άλλος πσιτός λέει «όχι δεν εννοεί αυτό, αλλά αυτό….», ο καθένας τα δικά του…. άλλοι πιο ανεκτικοί, άλλοι πιο αυστηροί κ.τ.λ. Η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΗΔΙΑ Η ΖΩΗ….ΜΕ ΟΤΙ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ (ΧΑΡΑ, ΕΛΠΙΔΑ, ΑΝΑΣΤΑΣΗ ….).
Ούτε εγώ συμβιβάζομαι, ίσα ίσα είμαι και ανατρεπτικός και επαναστάτης με την έννοια της ελευθερίας…. χωρίς αυτή η ελευθερία να είναι βάρος σε κάποιον, ούτε να προσβάλλει…. απλά εκφράζομαι ελεύθερα με σαφή πάντα όρια στη ζωή μου, όρια ελευθερίας….
Βγάζεις κάτι κομπλεξικό σχετικά με τις σχέσεις….γράφεις για γνωριμία σε club, πριν μας μίλησες για καφετέριες….ψάχνεις να βρεις το πρόβλημα εκεί που για τους πολλούς δεν υπάρχει. ΑΝ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ SITE, ΓΡΑΦΑΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΑΝΤΟΥΣΕ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ, ΑΥΤΗ Η ΛΕΞΗ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΛΕΞΗ «ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ»….
ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΧΕΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΚΑΙ ΠΡΑΤΤΕΙΣ….
Κατά τα άλλα συμφωνώ σε αρκετά μαζί σου, απλά βγάζεις (με όλο το θάρρος….) κάποιο κόμπλεξ και είσαι αυστηρά προσηλωμένος στο γράμμα του νόμου….
Όπως είπε και ένας ιερέας που μαρτυρεί όλη η πόλη μου, το παράδειγμα του, την παρουσία του, την μορφή του…. οι άγιοι φοράνε παντελόνια και φούστες….
Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΕΠΛΑΣΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ…. ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥ ΞΕΝΥΧΤΑΕΙ, ΠΙΝΕΙ ΤΟΙΝ ΚΑΦΕ ΤΟΥ, ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΜΙΛΑΕΙ, ΤΙ ΛΕΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΕΙ Κ.Τ.Λ.
ΤΟ ΑΓΙΟ ΚΑΛΛΟΣ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Ο ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΜΑΡΤΩΛΟ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ…. Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ….ΑΥΤΗ ΜΕΘΑΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΠΙΟ ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ…..Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ….
ΠΡΟΣ ELIA…
Συμφωνώ μαζί σου….
«Η τηλεόραση έχει διακόπτη, έχει σύνδεση στο ρεύμα. Μπορείς πανεύκολα να την κλείσεις, μπορείς πανεύκολα να τραβήξεις το καλώδιο. Τι κάνεις όμως μπροστά στη βία, στην ανηθικότητα, στη εκμετάλλευση, στα ναρκωτικά κλπ; Κλείνεις τα μάτια; Κλείνεσαι στο καβούκι σου; Ή μήπως πρέπει να έχεις τη δύναμη και το σθένος να τα αντιμετωπίσεις όλα αυτά;»
Το ότι δε βλέπεις τηλεόραση δε σημαίνει ότι δεν ενημερώνεσαι. Σήμερα υπάρχουν πολλές πηγές πληροφόρησης που είναι καλύτερες από την τηλεόραση (προς το παρών τουλάχιστον). Υπάρχουν αμέτρητα site ενημέρωσης στο ίντερνετ και πολλά blogs.
Δεν λέω ότι η τηλεόραση είναι εντελώς άχρηστη, απλά είναι ένα επικίνδυνο μέσο ενημέρωσης που σήμερα κατά 99,9% μόνο για ενημέρωση δε χρησιμοποιείται… Ευτυχώς στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά τοπικά κανάλια που μερικές φορές έχουν το δικό τους λόγο και κρίση και παλεύουν να διαδώσουν την αλήθεια όπως και αν την κατανοούν. Ωστόσο τα ποσοστά τηλεθέασης τους είναι αμελητέα. Σχεδόν όλοι προτιμούν τα ‘μεγάλα’ κανάλια. Μια άλλη αλήθεια όμως είναι ότι όταν βλέπεις τηλεόραση δε μπορείς να κρίνεις τόσο εύκολα όσα ακούς, όπως όταν τα διαβάζεις.
«Εσύ όμως ξέρεις γιατί ήρθες στη γη; Ποιος είναι ο σκοπός που πρέπει να εξυπηρετήσεις; Ίσως έχεις μια υποψία. Αλλά είσαι σίγουρος;»
Σίγουρο δεν είναι τίποτα. Αλλά είμαι το ίδιο βέβαιος για το σκοπό ύπαρξής μου με το ότι αύριο θα ισχύουν οι ίδιοι νόμοι που ξέρω για το σύμπαν. Τα πάντα είναι θέμα εμπειρίας και πίστης. Οι δυνατότητες του ανθρώπου να βρίσκει και να συλλαμβάνει την πραγματικότητα είναι περιορισμένες. Εγώ απλά προχωρώ με ότι καλύτερο έχω. Και έχω κάποιες προτάσεις-θεωρίες για το σκοπό μου στη γη (κάποια από τις οποίες ισχυρίζεται ότι έχει Θεία προέλευση) και, συνήθως, κάποιες ενδείξεις που υποστηρίζουν την κάθε μια. Απλά στο τέλος τείνει να επιβιώνει μόνο μια… Το καλό είναι ότι ακόμα και αν κάνω λάθος και ισχύει μια από τις άλλες, τις οποίες απέρριψα, δε φαίνεται να χάνω τίποτα !
«Για να δίνω συνεχώς και να μην συμβαίνει κάτι καλό στη ζωή μου; Ήρθα δηλαδή ως βοήθεια για τους ανθρώπους; Στεναχωριόμουν. Ελπίζω να με καταλαβαίνεις πώς το εννοώ. Δεν λέω. Έχω πάρα πολλά καλά στη ζωή μου και η παρουσία του Θεού ήταν εμφανής σε κάθε φάση αυτής και γι’ αυτό είμαι ευγνώμων. Αλλά κάτι μου λείπει. Κάτι πολύ σημαντικό.»
Και εγώ έτσι ακριβώς νοιώθω. Και σε εμένα η παρουσία του Θεού ήταν εμφανής σε κάθε φάση της ζωής μου αλλά πάντα κάτι που μου έλειπε δεν έρχονταν όσο κι αν παρακαλούσα και προσπαθούσα. Θα μπορούσα να πω και ότι συνέβαιναν ακόμα και απίθανα πράγματα για να μην έρθει… Ίσως δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή, ίσως δεν ήταν ο κατάλληλος τρόπος, ίσως πήγαινα να κάνω κάποιο λάθος…
Βλέπω όμως τι επίδραση είχε αυτό πάνω μου. Τώρα είμαι πιο ελεύθερος, πιο δυνατός, πιο αποφασισμένος, πιο ψαγμένος, πιο ανήσυχος, πιο… ζεστός. Και ακόμα και αν μπορούσα να αλλάξω το παρελθόν δε θα το έκανα. Απλά η ερώτηση μου είναι ως πότε θα συνεχίζεται αυτό…
«Που ο καλός ο φίλος δε φαίνεται από τον τρόπο που διασκεδάζει.»
Όμως ο καλός και ο κακός άνθρωπος μπορεί άνετα να φανεί από τον τρόπο που διασκεδάζει.
«Έχω ακούσει περίπτωση που ζευγάρι μετά από 6 χρόνια σχέσης αποφασίζει να παντρευτεί και μετά από ένα χρόνο γάμου χωρίζει. Τα έξι χρόνια που προηγήθηκαν του γάμου δεν ήταν αρκετά για να γνωρίσει ο ένας όλες τις πτυχές του χαρακτήρα του άλλου;»
Αυτό είναι τυπικό παράδειγμα. Η άποψή μου είναι ότι αυτό έγινε επειδή στα 6 χρόνια υπήρξε μόνο η γλύκα και η διασκέδαση που ανέφερα πριν. Η ύπαρξή τους μαζί εξυπηρετούσε μόνο ένα σκοπό. Να περνάνε καλά. Και όσο περνούσαν καλά και δεν ενοχλούσε ο ένας τον άλλο, αλλά αντίθετα τον ικανοποιούσε, όλα ήταν εντάξει. Αμφιβάλλω αν ο χαρακτήρας του άλλου (γνωστός ή άγνωστος) τους ενδιέφερε στο ελάχιστο… Όταν παντρεύτηκαν και άρχισαν να έχουν υποχρεώσεις και απαιτήσεις ο ένας προς στον άλλο, τότε φάνηκε ότι κανένας από τους δυο δεν ήταν διατεθειμένος να ανεχτεί το παραμικρό από τον άλλο γιατί απλά δεν αγαπιόντουσαν. Αγαπούσαν μόνο τις χαρές και τις ηδονές. Γι αυτό λέω να μην υπάρχουν σιρόπια στην αρχή μιας σχέσης αλλά αυστηροί κανόνες και απλή κοινωνία. Τίποτε άλλο. Έτσι ο άλλος δεν έχει τίποτα να κερδίσει στο άμεσο μέλλον με το να φοράει μάσκες και η σχέση είναι σχέση κοινωνίας και όχι εκμετάλλευσης με σκοπό την ικανοποίηση.
Φαντάσου στο παράδειγμα με τη συνέντευξη που ανέφερες πως θα φερόσουν όταν πήγαινες σε μια συνέντευξη όπου ξέρεις ότι δε θα πληρωθείς καθόλου καλά ή και καθόλου για αρκετό καιρό (1,5 χρόνια ας πούμε), το αφεντικό είναι αυστηρό όπως και οι κανόνες του, θα δουλεύεις σκληρά χωρίς να μπορείς να έχεις άλλη παράλληλη απασχόληση, και όταν/αν κάποτε στο μακρινό μέλλον το αφεντικό αποφασίσει να σε πληρώσει καλύτερα δε θα σε αφήνει να ξεμυτίζεις από την επιχείρησή του και θα σε φορτώσει ευθύνες τριπλάσιες από τις αρχικές. Δεν ξέρω πόσοι που δεν αγαπούσαν ή εκτιμούσαν το αφεντικό θα έκαναν τον κόπο να πατήσουν στη συνέντευξη…
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση το αφεντικό να δίνει πάρα πολύ μεγάλο μισθό στο μακρινό μέλλον, αλλά στην περίπτωση των ερωτικών σχέσεων δε νομίζω ότι υπάρχει τόσο εξαιρετικά ελκυστικός άνθρωπος που θα υποκινήσει κάποιον κακόβουλο να περάσει τόση πίκρα για να πάρει κάτι που στην εποχή μας υπάρχει σχετικά άφθονο και δίνεται απλόχερα. Εξ άλλου η εποχή μας δε χαρακτηρίζεται ακριβώς από την αλύγιστη υπομονή και επιμονή των ανθρώπων της…
Επομένως δεν είναι μόνο ο χρόνος που μετράει στο να γνωρίσεις αρκετά καλά τον άλλο αλλά και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γνωρίζεστε.
«. ΑΝ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ SITE, ΓΡΑΦΑΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΑΝΤΟΥΣΕ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ, ΑΥΤΗ Η ΛΕΞΗ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΛΕΞΗ «ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ»….
……
ΤΟ ΑΓΙΟ ΚΑΛΛΟΣ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Ο ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΜΑΡΤΩΛΟ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ…. Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ….ΑΥΤΗ ΜΕΘΑΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΠΙΟ ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ…..Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ….»
Ξεχνάς κάτι βασικό. Για να αφήσεις ελεύθερη την προαίρεση του ανθρώπου χωρίς φόβο να λειτουργήσει πρέπει ο άνθρωπος να είναι ελεύθερος. Μπορεί ο Θεός να έπλασε τον άνθρωπο ελεύθερο, σήμερα όμως δεν είναι ελεύθερος. Ελεύθερος είναι μόνο ο άγιος. Φυσικά δε θα τον δέσεις χειροπόδαρα όταν δεν είναι ελεύθερος, αλλά η ιεραρχία της Εκκλησίας έπρεπε να φωνάζει, να συμβουλεύει και να προειδοποιεί αυτούς τους ανθρώπους. Εκτός κι αν η καταστροφή τους σου είναι εντελώς αδιάφορη. Και για να γίνουν ελεύθεροι οι άνθρωποι θα έπρεπε η Εκκλησία να παλεύει ακόμα πιο μεθοδικά και επίμονα από τη στιγμή της γέννησης ως τη στιγμή του θανάτου του ανθρώπου. Σήμερα απλά δεν κάνει τίποτα από αυτά.
Και ξεχνάς ακόμη κάτι. Ο Χριστός δε συγχώρεσε κάθε αμαρτωλό πάνω στη γη. Συγχώρεσε κάθε αμαρτωλό που μετανόησε. Έχει τεράστια διαφορά. Και η μετάνοια δεν είναι η απλή σου εξομολόγηση σε έναν πνευματικό. Είναι κάτι που κανένας από εμάς δεν έχει νοιώσει ακόμα. Σίγουρα κάτι Άγιο από εκεί πάνω θα βάλει το χέρι του για να βοηθήσει να σωθεί όποιος σώνεται, αλλά κανένας δε θα λογοδοτήσει για τα καμώματα κάποιου άλλου παίρνοντας τη θέση του. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει».
«…ψάχνεις να βρεις το πρόβλημα εκεί που για τους πολλούς δεν υπάρχει.»
Σε αυτόν τον κόσμο τίποτα δεν είναι αθώο για ένα χριστιανό. Αυτό θα χώραγε πολύ συζήτηση που προφανώς τη βαριέσαι… Ακόμα και τα ρούχα που φοράς, το αυτοκίνητό σου, το σπίτι σου, το ντύσιμό σου, ο τρόπος που κοιτάς, ο τρόπος που σκέφτεσαι, κα, ΟΛΑ είναι πιθανή πηγή καταδίκης. Αυτή είναι η διδασκαλία του Χριστού και των αποστόλων. Τίποτα δεν είναι αθώο. Οι αμαρτίες που φαίνονται μικρές είναι οι πιο θανάσιμες γιατί ποτέ κανείς δε μετανιώνει γι αυτές.
Όσο για τις καφετέριες και τα υπόλοιπα, θα έπρεπε να είναι προφανέστατο ότι δεν είναι ουδέτερο πνευματικά και ηθικά να πηγαίνει εκεί ένας χριστιανός. Από εκεί φαίνεται η σχέση που έχεις με τους ανθρώπους, το τι θεωρείς σημαντικό, το τι σε ευχαριστεί, το τι επιδιώκεις, το τι σου λείπει, τι κοσμοθεωρία έχεις, κα. Η διάθεσή σου να πηγαίνεις σε τέτοιους χώρους για διασκέδαση προδίδει την πνευματική σου κατάσταση. Ποτέ ένας άγιος δε θα πήγαινε να διασκεδάσει σε καφετέρια.
«Κατά τα άλλα συμφωνώ σε αρκετά μαζί σου, απλά βγάζεις (με όλο το θάρρος….) κάποιο κόμπλεξ και είσαι αυστηρά προσηλωμένος στο γράμμα του νόμου….»
Δε νομίζω ότι είμαι προσηλωμένος στο γράμμα του νόμου. Αντίθετα θα έλεγα ότι είμαι προσηλωμένος στο πνεύμα του νόμου. Όσο για τον διαφαινόμενο εκνευρισμό μου, είναι επειδή εδώ και χρόνια ακούω άτομα να γκρινιάζουν ότι είναι θύματα κάποιου άλλου σε μια σχέση, ότι η κοινωνία πάει κατά διαόλου, ότι ο κόσμος είναι άδικος, ότι μας φέρνουν τον Αντίχριστο, κα και να βγάζουν τους εαυτούς τους εντελώς άγιους και θύματα ενώ ταυτόχρονα έχουν να σου πλασάρουν 1002 δικαιολογίες που δεν γίνεται τάχα να εφαρμόσουν το δρόμο του χριστιανισμού που θα έλυνε όλα αυτά τα προβλήματα. Γιατί δεν πρόκειται για το γράμμα του νόμου αλλά για τον υγιή πνευματικά δρόμο. Τον δρόμο προς το Χριστό. Το δρόμο της ελευθερίας, της ευθύνης, και της αναγνώρισης της αξίας του ανθρώπινου προσώπου. Δε μπορείς να ακολουθείς άλλους δρόμους και να γκρινιάζεις μετά για τα αποτελέσματα. Συγνώμη που το λέω αλλά σε αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχουν θύματα, μόνο συνένοχοι. Τα μόνα θύματα είναι αυτοί που πάνε κόντρα στο ρεύμα της εποχής (δυστυχώς ανεξάρτητα) και συνθλίβονται από αυτό. Και αυτοί θεωρούν τους υπόλοιπους θύματα, όχι τους εαυτούς τους.
Θα μπορούσα να μοιραστώ εμπειρίες μου από διάφορες σχέσεις άλλων ανθρώπων αλλά δεν έχει και πολύ νόημα. Μάτια έχετε και έπρεπε να τα ξέρατε ήδη.
EEE…
Έχω γράψει επώνυμα εδώ μέσα πολλές φορές…. ο χρόνος είναι σχετικός….συμφωνώ μαζί σου…Μπορεί να γνωρίσεις κάποια για 6 χρόνια και να χωρίσετε…μπορεί να γνωρίσεις κάποια και σε 1 χρόνος να παντρευτείτε και να πετύχει αυτό….επομένως ξανά ο «θείος» Αϊνστάιν με τη σχετικότητα…..μας υπενθυμίζει πως όλα είναι σχετικά….πολλοί λένε είναι θέμα τύχης…άλλοι λένε ότι είναι από τον Θεό…εγώ πιστεύω ότι ο πιστός ο άνθρωπος, ενεργεί ελεύθερα στη ζωή του και επικαλείται τον Θεό να τον φωτίσει….όχι να του διαλέξει τον άνθρωπο, αλλά δοκιμάζει ο άνθρωπος και ο Θεός δείχνει. Υπάρχει όμως και μία σημαντική παράμετρος…… να είσαι με κάποια/ον που τελικά θα αποδειχθεί ότι δεν είναι για σένα…..εκεί τι λες; Εγώ προσωπικά τα έβαλα με τον Θεό, πέρασα από πολλά μονοπάτια δύσβατα, αναπροσδιορισμού του είναι μου κ.τ.λ. αλλά έμαθα πολύ απλά, ήρεμα, χωρίς θρησκευτικές εξάρσεις, να πιστεύω στον Θεό….. όχι βέβαια πάλι όπως κάποτε….απλά είναι μία φάση όπου περνάει όλο μου το υπαρξιακό πιστεύω από ένα χωνευτήρι….. και θέλω να πω σε όλους σας πως η ζωή μας παρά τις μικρές της χαρές, είναι πόνος και μάλιστα μεγάλος πόνος….και σωματικός……….και ψυχικός…και σας μιλάω γιατί έζησα κάποιες καταστάσεις που αν δεν με έσωζε ο Θεός, τώρα δεν θα σας έγραφα αυτά που σας γράφω….εκεί….που έπεσα πολύ χαμηλά…στο βάθος….εκεί γλίτωσα από την «ανυπαρξία»….. και ευχαριστώ το Θεό που με έσωσε…..έχω μετανιώσει για πολλά στη ζωή μου, ακόμη όμως παραδέχομαι ότι είμαι μνησίκακος, αν και το έχω παλέψει εδώ κι 1.5 χρόνο μετά από ένα χωρισμό….είμαι μόνος….με πολλούς ανθρώπους και φίλους δίπλα μου. Αυτό κι αν είναι τραγική ειρωνεία. Η μοναξιά να «συγκρούεται» με τους πολλούς που έχεις δίπλα σου…. Λυπάμαι….λυπάμαι γιατί είδα τον εαυτό μου να έχει αρνητικά και άσχημα συναισθήματα μετά από ένα χωρισμό….όμως σας μιλάω τώρα με όλη μου την καρδιά: «Ξέρετε πως είναι μία ωραία μέρα να σε χωρίζουν από απόσταση, χωρίς να σου δίνουν την ευκαιρία να μιλήσεις;». Εκεί καταρρέεις…..δεν περίμενα ο άνθρωπος που αγάπησα κάποτε…..να με αφήσει…..έκανα λάθη…όμως το να σε χωρίζει μέσα από ένα τηλέφωνο…είναι ανήθικο….όπως ανήθικο είναι να μην σου εξηγεί γιατί σε χωρίζει…..και να μην μιλάει μαζί σου….τη στιγμή που ο ένας ένιωθε τον άλλον και τη στιγμή που ο ένας ήθελε να ζήσει τον άλλον…..τώρα είμαι καλά….ετοιμάζομαι να ξεκινήσω κάτι καινούργιο….. αλλά με πληγώνει το γεγονός ότι δύο άνθρωποι που ο ένας ήθελε τον άλλον, μετά ……. είναι δύο ξένοι……γιατί ο ένας από τους δύο επέλεξε να παίξει μαζί σου………….κρύβοντας πολύ καλά κάτω από το χαλί της ζωής του, μία ζωή που ήξερε ότι δεν την εγκρίνεις…..αλλά αυτό έχει επίπτωση στην ψυχή του άλλου….και όταν παίζει μαζί σου…….τότε απλά κάθεσαι σε ένα βουνό ψηλά, μαγεύεσαι από τη θέα, αφήνεσαι στον αέρα που σε ξυπνάει….αφήνεσαι στην ευωδία των λουλουδιών, συντροφεύεσαι από τα ζωάκια της φύσης και απλά κοιτάζεις από πάνω τη γη…..τους ανθρώπους….εκεί νιώθεις ήρωας….γιατί συνεχίζεις να μάχεσαι για τα υψηλά…..
Προς – –
Έφτασε η μεγάλη στιγμή της διαφωνίας μας! Με εντελώς φιλική διάθεση σου λέω (αν και δεν απευθυνόσουν σε μένα) πως δεν είναι κακό να σχολιάζουμε τις απόψεις των άλλων και πως αντίθετα είναι καλό να γίνεται διάλογος. Ίσα ίσα που σκεφτόμαστε, μαθαίνουμε από τον άλλο, προβληματιζόμαστε, εξελισσόμαστε. Και φυσικά ο σχολιασμός δεν σημαίνει ότι κρίνουμε τον άλλο για τις πράξεις του, απλά ανταλλάσσουμε απόψεις. Γιατί απλά όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Έχω άδικο; Εγώ πάντως αυτό νομίζω ότι κάνουμε τόσο καιρό. Και βλέπω αυτό το forum ως μια πολύ καλή ευκαιρία να συζητήσω με ανθρώπους που είναι πολύ κοντά στη δική μου ιδιοσυγκρασία γιατί αν και έχω κάποιους φίλους και μάλιστα πολύ καλούς τα ενδιαφέροντά μας δεν συμπίπτουν 100%.
Κατά τ’ άλλα, θα συμφωνήσω ξανά μαζί σου ότι «Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΕΠΛΑΣΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ…. ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥ ΞΕΝΥΧΤΑΕΙ, ΠΙΝΕΙ ΤΟΙΝ ΚΑΦΕ ΤΟΥ, ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΜΙΛΑΕΙ, ΤΙ ΛΕΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΕΙ Κ.Τ.Λ.»
Προς ΕΕΕ
Νομίζω πως αρχίζουμε να βρίσκουμε τη χρυσή τομή. Και νομίζω πως τελικά συμφωνούμε.
Για την τηλεόραση θέλω να σου πω πως ποτέ δεν είχαμε ιδιαίτερη σχέση. Ούτε σαν παιδί αλλά ειδικά τώρα σαν ενήλικας πολύ περισσότερο. Ενημερώνομαι όμως καθημερινά για το τι γίνεται στον κόσμο από δύο τρία site στο internet. Έχεις δίκιο για την τηλεόραση. Ας ξεκινήσουμε από το ότι όλα τα κανάλια είναι πολιτικοποιημένα και οι δημοσιογράφοι με τις συζητήσεις που κάνουν στα περιβόητα παράθυρα, σου παρουσιάζουν τα γεγονότα ακριβώς όπως τους βολεύει. Οι συζητήσεις είναι κατευθυνόμενες και σε εμποδίζουν να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα. Συμφωνώ. Ο έγγραφος τύπος είναι πιο αποστασιοποιημένος.
«Και έχω κάποιες προτάσεις-θεωρίες για το σκοπό μου στη γη (κάποια από τις οποίες ισχυρίζεται ότι έχει Θεία προέλευση) και, συνήθως, κάποιες ενδείξεις που υποστηρίζουν την κάθε μια.»
Πραγματικά θα ήθελα να μου το αναπτύξεις λίγο παραπάνω αυτό για να καταλάβω ακριβώς τι εννοείς. Αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είσαι διατεθιμένος να αναπτύξεις τον εαυτό σου και τη σκέψη σου σε ένα δημόσιο forum ακόμα κι αν όλα λέγονται ανώνυμα. Το αφήνω όμως στη δική σου ευχέρεια. Κι εγώ έχω κάποιες θεωρίες όπως το λες εσύ ή κάποια υποψία όπως το είχα πει εγώ. Δεν ξέρω αν οι υποψίες οι δικές μου έχουν Θεία προέλευση. Δεν ξέρω. Πάντως για κάποιο λόγο με έκανε ο Θεός τον άνθρωπο που είμαι μέχρι σήμερα.
Και αυτό που λες ότι «όσο κι αν παρακαλούσα και προσπαθούσα πάντα κάτι έλειπε και δεν ερχόταν», το νιώθω όσο ποτέ άλλοτε σε αυτή τη φάση της ζωής μου. Μέσα μου ξέρω και το πιστεύω δυνατά ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο και ότι ο Θεός αν έπρεπε κάτι να γίνει θα το επέτρεπε και θα το έδινε απλόχερα. Όμως η «έλλειψη» αυτή πονάει και θα πονάει μέχρι να καλυφθεί το κενό που δημιουργεί η έλλειψη. Γιατί θα καλυφθεί κάποια στιγμή. Απλά τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Όλα αυτά που αναφέρεις σε αυτή την παράγραφο τα έχω σκεφτεί κι εγώ.
Οι δυσκολίες στη ζωή μου ποτέ δεν έλειψαν αλλά ο Θεός ήταν πάντα μαζί μου. Δεν ξέρω αν οι δυσκολίες και οι ελλείψεις ήταν αυτά που διαμόρφωσαν το χαρακτήρα μου ή αν θα γινόμουν έτσι κι αλλιώς αυτό που είμαι σήμερα, αλλά είμαι απολύτως βέβαιη ότι δεν θα άλλαζα ούτε μία πράξη μου στην πορεία μου στη ζωή.
Όσο για την ερώτησή σου «ως πότε θα συνεχίζεται αυτό» καταλαβαίνω πάρα πολύ την αγωνία σου και την επιθυμία σου να δωθεί ένα ευχάριστο τέλος και έχω να σου δώσω μια απάντηση, αν και νομίζω πως η ερώτησή σου ήταν μάλλον ρητορική γιατί σίγουρα την ξέρεις την απάντηση. Αυτό θα συνεχιστεί μέχρι τότε που θα επιτρέψει ο Θεός. Μπορείς βέβαια να δώσεις το τέλος και μόνος σου και να σταματήσει όταν το θελήσεις εσύ αλλάζοντας νοοτροπία, αν δεχόσουν να συμβιβαστείς κάπου. Αλλά αν ήταν να κάνεις κάτι τέτοιο θα το είχες κάνει προ πολλού φαντάζομαι. Οπότε, το μόνο που μπορείς να κάνεις κι εσύ κι εγώ και όλοι όσοι έχουν την ίδια νοοτροπία με εμάς, είναι υπομονή.
Στις απαντήσεις που σου δίνω, μη νομίζεις, απαντάω εμμέσως και στον εαυτό μου.
Στις γνωριμίες παίζουν σαφώς ρόλο οι συνθήκες. Όταν τα πράγματα είναι μονίμως ρόδινα όλα φαίνονται τόσο υπέροχα και ιδανικά. Η πραγματική ζωή όμως δεν είναι έτσι. Οι δυσκολίες είναι αυτές που κρίνουν τον άνθρωπο. Απλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς, μετά από 6 χρόνια και μπορεί και περισσότερα, δεν έχει εμφανιστεί καμία δύσκολη στιγμή στο ζευγάρι; Ή μήπως περπατάμε στα σύννεφα και έχουμε την αυταπάτη ότι όλα στο γάμο θα είναι εύκολα; Δεν ξέρω όμως τι γίνεται στην πραγματικότητα. Βλέπω όμως ότι πολύ εύκολα οι άνθρωποι εγκαταλείπουν και στην πρώτη στραβή σε παρατάνε. Γιατί; Γιατί έχουν μάθει να τους έρχονται όλα όπως θέλουν. Γιατί δεν έχουν μάθει να αγωνίζονται για τίποτα.
Στη δουλειά που θα με άφηνε απλήρωτη για 1,5 χρόνο δεν θα πήγαινα καν για συνέντευξη γιατί η δουλειά έχει σκοπό να σου δώσει κάποια λεφτά για να ζήσεις. Εγώ δεν θα μπορούσα να μην πληρώνομαι για μεγάλο χρονικό διάστημα και να ζω εις βάρος της οικογένειάς μου που πιθανόν να με έτρεφε, να με στέγαζε κλπ. όσο ευοίωνο και αν ήταν το μέλλον σε μια τέτοια δουλειά. Τώρα αν είχα την οικονομική δυνατότητα να ζήσω χωρίς να πληρώνομαι για ένα χρόνο και αγαπούσα τόσο πολύ το αφεντικό μου και τη δουλειά που μου πρόσφερε, ίσως να πήγαινα. Αλλά όλα αυτά είναι υποθετικά.
Τώρα για μία σχέση δεν ξέρω να σου απαντήσω. Δεν ξέρω και πώς το εννοείς το ελκυστικό. Για μένα το πιο ελκυστικό σε έναν άνθρωπο είναι ο χαρακτήρας και τα πιστεύω του σε όλα τα θέματα της ζωής. Αν τα είχε λοιπόν όλα αυτά δεν ξέρω. Ίσως να έκανα υπομονή, ίσως να άφηνα χρόνο, ίσως να έδινα ευκαιρίες. Ίσως. Αλλά με όλα αυτά δεν θα επιβάρυνα κάποιον άλλο παρά μόνο τον εαυτό μου ίσως. (Όπως βλέπεις μπήκαν πολλά ίσως).
Για μένα ο χρόνος δεν είναι τόσο σημαντικός όσο η επικοινωνία και η κατανόηση!
Προς – –
Μόλις πρόσεξα και κάτι άλλο σε αυτά που γράφεις. Κάπου αναφέρεις λοιπόν ότι: «ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΧΕΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΚΑΙ ΠΡΑΤΤΕΙΣ….»
Είσαι της άποψης ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Εγώ πάντως, χωρίς να είμαι απόλυτη και επειδή κανείς δεν ξέρει πώς θα τα φέρει η ζωή τελικά, λέω πως τείνω προς το ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Αλλά δεν μπορώ να είμαι βέβαιη.
Κατά τ’ άλλα με βρίσκεις σύμφωνη στις δύο τελευταίες παραγράφους σου.
ΠΡΟΣ Elia …
Elia πιστεύω πως δεν αρκεί μόνο η προαίρεση, αλλά και το αποτέλεσμα. Συνδυασμός είναι. Απλά η προαίρεση είναι η βάση, αυτή που πιστεύω ότι διαπνέει το όλο «είναι», τη θέληση του ανθρώπου…
Υπάρχουν στιμές που μπορεί να είμαι απότομος εδώ μέσα με κάποιον άλλον, συγχωρέστε με … το παλεύω…
Προς ΗΡΑΚΛΗ
Πράγματι είναι πολύ σκληρό να σε εγκαταλείπουν. Εύχομαι όταν κάνεις παιδιά να τα μεγαλώσεις έτσι ώστε να μην έχουν τη σημερινή νοοτροπία και να μην φέρονται στους άλλους τόσο σκληρά. Φυσικά δεν μπορώ να κατανοήσω πλήρως την κατάσταση που υπήρχε στη σχέση σου. Πχ, εκεί που λες «που έπεσα πολύ χαμηλά…στο βάθος….εκεί γλίτωσα από την ανυπαρξία» εννοείς ότι όλα αυτά τα πέρασες για την κοπέλα (αφού χωρίσατε, πριν τη γνωρίσεις ή κατά τη διάρκεια της σχέσης)? Μάλλον καλύτερο θα ήταν να σηκώσεις εκείνη αντί να πέσεις μαζί της. Αν δεν ήθελε δε θα τη βοηθούσες με το ζόρι. Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα. Και δεν μπορείς να τους αλλάξεις με το ζόρι (εκτός βέβαια κι αν ελέγχεις τα ΜΜΕ και έχεις 150 χρόνια στη διάθεσή σου…).
Προς elia
«Πραγματικά θα ήθελα να μου το αναπτύξεις λίγο παραπάνω αυτό για να καταλάβω ακριβώς τι εννοείς.»
Εννοώ ότι υπάρχει η άποψη της Εκκλησίας ότι ο άνθρωπος υπάρχει επειδή τον δημιούργησε ο χριστιανικός Θεός (οπότε σαν δημιούργημα έχει καθήκον να ευαρεστεί Τον δημιουργό του ανάλογα), η άποψη ότι ο άνθρωπος εμφανίστηκε τυχαία οπότε δεν υπάρχει για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, η άποψη ότι ο άνθρωπος είναι κομμάτι κάποιου σύμπαντος-θεού, τους ‘νόμους’ του οποίου θα πρέπει να υπακούει, η άποψη ότι ο άνθρωπος είναι θεός και αυτός καθορίζει το σκοπό της ύπαρξής του, κα.
«Δεν ξέρω αν οι υποψίες οι δικές μου έχουν Θεία προέλευση. Δεν ξέρω. Πάντως για κάποιο λόγο με έκανε ο Θεός τον άνθρωπο που είμαι μέχρι σήμερα.»
Και εγώ… «Ἓν οἶδα, ὅτι οὐδὲν οἶδα» ! Επομένως και εγώ δεν «ξέρω». Ωστόσο πιστεύω ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να αποκτήσει ουσιαστική και σίγουρη γνώση για οτιδήποτε παρά μόνο εμπειρία ή μερική αποκάλυψη από κάτι ανώτερό του. Ακόμα και η επιστήμη περιγράφει τους φυσικούς νόμους και δεν τους ανακαλύπτει. Το 2ο είναι αδύνατο. Το πόσο καλά τους περιγράφει εξαρτάται από την πίστη του καθενός… Έτσι το δικό μου «πιστεύω» δεν είμαι βέβαιος αν είναι διαφορετικό από το κοινό «ξέρω»… Όπως και να χει, για να μη σε ζαλίζω, και εγώ τα ίδια σκέφτομαι!
«Αλλά αν ήταν να κάνεις κάτι τέτοιο θα το είχες κάνει προ πολλού φαντάζομαι.»
Ακριβώς…
«Απλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς, μετά από 6 χρόνια και μπορεί και περισσότερα, δεν έχει εμφανιστεί καμία δύσκολη στιγμή στο ζευγάρι; Ή μήπως περπατάμε στα σύννεφα και έχουμε την αυταπάτη ότι όλα στο γάμο θα είναι εύκολα;»
Κανονικά και εμένα θα με παραξένευε κάπως αυτό μερικά χρόνια πριν, αλλά έχοντας δει πλέον τη λογική του μέσου ανθρώπου σήμερα, δε θα με ξάφνιαζε σχεδόν τίποτα. Οι αυταπάτες για το γάμο σίγουρα υπάρχουν μερικές φορές (αν και τα απάντρευτα ζευγάρια που γνώρισα εγώ φαινόταν να τρομάζουν όταν τους ανέφερα ότι υπάρχει κάτι που λέγεται «γάμος» και ότι ίσως θα έπρεπε να το δοκιμάσουν…). Είναι και οι άνθρωποι λίγο ελαφρόμυαλοι, τους τυφλώνει και λίγο ο έρωτας, και γίνεται το… «θαύμα». Γενικά πάντως έχω την πεποίθηση ότι, όσο υπάρχει δυνατή σωματική έλξη, και οι δυο στο ζευγάρι κάνουν υποχωρήσεις επειδή παίρνουν κάτι πίσω που το θεωρούν άξιο του κόπου. Όταν το πάθος χάνεται, τότε φαντάζουν δυσβάσταχτα τα καμώματα του άλλου. Δυστυχώς σήμερα οι περισσότερες σχέσεις είναι σχέσεις συναλλαγής και εκμετάλλευσης και με αυτούς τους νόμους λειτουργούν. Σίγουρα θα υπήρξαν δύσκολες στιγμές. Ίσως το πάθος τους έσβησε γύρω στα 4 χρόνια, ας πούμε, και παντρεύτηκαν επηρεασμένοι από το περιβάλλον. Δεν ξέρω το ζευγάρι για να έχω γνώμη, πάντως η εμπειρία μου λέει ότι σχεδόν πάντα ο π. Παΐσιος επαληθεύεται… Πάντα υπάρχουν τα ίδια καταστροφικά συστατικά (φιληδονία, εγωισμός, φυγοπονία, νεύρα, καταπίεση, έλλειψη επικοινωνίας) σε διαφορετικές κάθε φορά αναλογίες…
«Τώρα για μία σχέση δεν ξέρω να σου απαντήσω. Δεν ξέρω και πώς το εννοείς το ελκυστικό. Για μένα το πιο ελκυστικό σε έναν άνθρωπο είναι ο χαρακτήρας και τα πιστεύω του σε όλα τα θέματα της ζωής.»
Πάντως το να μην έχεις σαρκικές σχέσεις για κάποιο διάσημα δεν είναι θέμα επιβίωσης όπως το εισόδημα στο παράδειγμα της εργασίας (αν και μερικοί το αντιμετωπίζουν σαν να είναι…).
Και για μένα αυτά που αναφέρεις είναι ελκυστικά αλλά κοιτώ και την εμφάνιση. Δεν μπορεί, και εσένα θα σε νοιάζει έστω και λίγο, ε?
«Για μένα ο χρόνος δεν είναι τόσο σημαντικός όσο η επικοινωνία και η κατανόηση!»
Μπορεί όμως να υπάρχει η επικοινωνία και η κατανόηση και να μην υπάρχει αγάπη. Γι αυτό ο χρόνος είναι χρήσιμος. Εξ’ άλλου, «όποιος βιάζεται σκοντάφτει»! Σκέψου το κι αλλιώς. Όταν περίμενες αρκετό καιρό για κάτι και ξαφνικά πιστεύεις ότι το βρήκες, θα ήταν πολύς κόπος να περιμένεις λιγουλάκι ακόμα αντί να πέσεις με τα μούτρα πάνω του?
Πάντως, μιας και συμφωνούμε σε γενικές γραμμές, θα ήθελα να σε γνωρίσω (αν δε σε πειράζει). Γενικά είναι δύσκολο να ταιριάζουμε και σαν σύντροφοι (εννοώ να υπάρχει και αμοιβαία έλξη) αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Και έστω και σαν φίλοι καλά θα είμασταν νομίζω.
ΠΡΟΣ ΕΕΕ …
Αν ο Θεός με αξιώσει να κάνω παιδιά (γιατί όντως σε αξιώνει … να φέρεις ψυχές στον κόσμο και να τις μεγαλώσεις με γερά και ηθικά διδάγματα….), ένα είναι το σίγουρο…. ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΝΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΩΝ ΛΑΘΩΝ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ….πιο έτοιμα να ζήσουν στην σκληρή κοινωνία και στις σκληρές και ανήθικες συμπεριφορές των ανθρώπων. Και για μένα το ανήθικο είναι ακόμη κι ένας δειλός χωρισμός, μία τακτική να σε θάβουν στον χώρο εργασίας, η τακτική του να λες ψέμματα και άλλα πολλά…. Όταν φίλε μου γράφω για το βάθος που έφτασα και την ανυπαρξία….χμ………. ναι….. για μια κοπέλα……..για μια κοπέλα…..για εκείνη που ήθελα κάποτε….να γίνει γυναίκα μου….κομμάτι μου….μέρος μου….ζωή μου….κι αυτά όλα μετά το χωρισμό……πολύ μετά…..όταν δεν έχεις άγχος για τη ζωή…..φίλε μου…..εννοώ πως από ένα σημείο και μετά στη ζωή μου, έπαψα να έχω άγχος (επαγγελματικά, κοινωνικά πηγαίνω αρκετά καλά…..), αλλά δεν με ένοιαζε το αύριο….γιατί; Γιατί ήξερα ότι δεν ήθελα να το ζήσω….δεν μπορώ να γράψω περισσότερα εδώ μέσα για καταστάσεις που γνωρίζει ο Παντογνώστης Θεός μόνο κι εγώ….αλλά έφτασα τόσο κάτω που αν αυτή τη στιγμή σου γράφω, ευχαριστώ τον Θεό που όταν τον έβριζα που απουσίαζε από τη ζωή μου, Εκείνος με αγάπη με γέμισε με δύναμη να σηκωθώ και να συνεχίσω να ζω… Με άλλα λόγια, αν δεν υπήρχε Θεός, δεν θα ζούσα……….. δόξα τω Θεώ! Κι όμως έπεσα πολύ κάτω και αυτοταπεινώθηκα όταν μετά από μήνες την ήθελα…. αλλά λυπάμαι που το λέω….. πώς να συγκινηθεί και να ευαισθητοποιηθεί μία καρδιά μαύρη σαν τη δική της (λυπάμαι που το λέω….αλλά δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς το τι ένιωθε…..)….έπεσα στο επίπεδο της, ότι ήθελε το κατάφερνε, εγώ έλεγα πάντα «αφού την αγαπώ, θα κάνω τα πάντα» κι επειδή είναι έμπειρη σε σχέσεις και γενικά στη ζωή…..με έκανε ότι ήθελε…ΕΒΛΕΠΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙΝΗ…Δεν ήθελα να αλλάξει, ήθελα να προσπαθήσει για την επιβίωση της σχέσης….μα δεν το ήθελε…..όταν είδε ότι ξυπνάω και ότι αντιδρώ στις νοοτροπίες της που είχε υιοθετήσει από την μάνα της, τότε…..έβλεπε ότι το δικό της δεν περνάει…..ποιος θα έβαζε τη μάνα της στο σπίτι να μείνει, κάτι που μου ζήτησε; Φυσικά για να κάνει η μάνα ότι θέλει αφού ο πατέρας είναι απών. Σταματώ εδώ όμως δεν θέλω να ξαναγίνω γραφικός και απλά αν και πέρασα δύσκολες καταστάσεις 1.5 χρόνο, θα έχω στο νου μου τους λόγους ενός άγιου γέροντα «παιδί μου εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις κάποια πράγματα που έχουν συμβεί και έχουν επηρεάσει τη ζωή της». Τι να πω; Ας την φωτίσει ο Θεός να μην πονέσει άλλους, γιατί την έχουν αφήσει ήδη 3 παιδιά πριν αρραβωνιαστούν μαζί της και πόσοι άλλοι φαντάζομαι και φυσικά χωρίς να υπολογίζω τον εαυτό μου σε όλους αυτούς. Πιστεύω πως αν και πέρασα δύσκολα, ο Θεός με έσωσε…..με γλίτωσε, γιατί αν ζούσα μαζί της, σίγουρα θα την χώριζα κάποια στιγμή αν είχαμε παντρευτεί….μπορεί να εκφράζω τον πόνο μου, μπορεί να έχω μιλήσει άσχημα για εκείνη, όμως η συμπεριφορά μου άρχισε να γίνεται χειρότερη μετά τον χωρισμό…..και δεν αλλάζει αυτό που είμαι……ξέρω τα αισθήματα που έχω μέσα μου, ξέρω τι μπορώ να δώσω σε μία σχέση…..αλλά πλέον αυτό είναι το θέμα….το κάτι καινούργιο που ξεκινάει στη ζωή μου…….δεν θα αφήσω το παρελθόν να το αμαυρώσει…….ελπίζω στο Θεό, γνωρίζω πλέον γιατί μας δίνει τις θλίψεις (διάβασα και τα λόγια του π. Πορφυρίου πάνω στο θέμα των θλίψεων που μας δίνει ο Θεός) και ελπίζω……. Ευχαριστώ τον Θεό που συνεχίζω να ζω…….θέλω να ζήσω ευχάριστα πλέον τη ζωή μου………..με τη δουλειά μου καλά….με τους ανθρώπους μου καλά…..με τους φίλους μου καλά……δόξα τω Θεώ….απλά η ………… δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στην αγάπη αυτή, ήξερε ότι είναι αδύναμη να ανταποκριθεί και συναισθηματικά ανάπηρη………ας την φωτίσει ο Θεός να τα βρει με τον εαυτό της, γιατί έχει δίκιο ο γέροντας που μας ξέρει και τους 2 και είπε ότι έχει βιώσει δύσκολες καταστάσεις στη ζωή της…….και εύχομαι να μην πονέσει άλλους που θα την αγαπήσουν……είναι ένα κεφάλαιο που έχει κλείσει…..έχω τώρα θέληση να ανοίξω μετά από 1.5 χρόνο ένα άλλο κεφάλαιο…..είμαι έτοιμος………….δεν θα αφήσω να χαθεί κάτι που αξίζει……….
Προς —
Έχω διαβάσει πάρα πολλά κείμενά σου (όχι μόνο σε αυτόν το χώρο). Ναι. Ώρες ώρες είσαι πολύ απότομος και φαίνεται πως έχεις αρκετό θυμό μέσα σου. Σε πιστεύω όμως ότι το παλεύεις. Θέλεις λίγη δουλίτσα ακόμη. Συνέχισε να το παλεύεις! Τουλάχιστον στον γραπτό λόγο είναι πιο ελέγξιμο.
Προς ΕΕΕ
Γενικώς στα μάτια τα δικά μου στη σχέση μου με το Θεό δεν υπάρχει «πρέπει». π.χ. δεν υπάρχει «πρέπει να υπακούω τους νόμους του Θεού για να μου χαριστεί η αιώνια ζωή»,
δεν υπάρχει «πρέπει να εφαρμόζω τους νόμους της Εκκλησίας για να θεωρούμαι καλή Χριστιανή». Ό, τι κάνω το κάνω γιατί έτσι αισθάνομαι. Γιατί δεν μου ταιριάζει να κάνω αλλιώς. Υπάρχει μια περίπτωση να μην έχω καταλάβει ξανά τι εννοείς γιατί μπερδεύτηκα λιγάκι έτσι όπως τα αναφέρεις όλα μαζί (Θεός, σύμπαν, άνθρωπος θεός).
Παρένθεση. Δεν με ζαλίζεις. Εμένα τουλάχιστον.
«Είναι και οι άνθρωποι λίγο ελαφρόμυαλοι, τους τυφλώνει και λίγο ο έρωτας»
Λίγο;
Οι ειδικοί πάντως λένε πως ο έρωτας κρατάει κατά μέσο όρο 7 χρόνια. Ο έρωτας τυφλώνει και δεν σε αφήνει να δεις τα ελαττώματα του άλλου. Ή τα βλέπεις αλλά από το πολύ το πάθος και τον πολύ έρωτα τα θεωρείς μηδαμινά. Και όταν περάσει το πάθος και ο έρωτας σου φαντάζουν τεράστια και αξεπέραστα.
Πάντως επειδή το παράδειγμα με το ζευγάρι είναι υπαρκτό, αλλά δεν είναι κοντινό μου ώστε να ξέρω λεπτομέρειες, το μόνο που ξέρω είναι ότι με την συγκατοίκηση σε καθημερινή βάση όμως, φαίνονται πολλά.
Προφανώς από το ζευγάρι αυτό έλειπε η επικοινωνία.
«Πάντως το να μην έχεις σαρκικές σχέσεις για κάποιο διάσημα δεν είναι θέμα επιβίωσης όπως το εισόδημα στο παράδειγμα της εργασίας »
Συμφωνώ απόλυτα! Γι’ αυτό και δεν μίλησα για σαρκικές σχέσεις αλλά για χαρακτήρα. Θα μπορούσε κανείς να περιμένει κάποιον/κάποια αν ο χαρακτήρας του/της ήταν τόσο ελκυστικός για τα δεδομένα του/της;
«Και για μένα αυτά που αναφέρεις είναι ελκυστικά αλλά κοιτώ και την εμφάνιση. Δεν μπορεί, και εσένα θα σε νοιάζει έστω και λίγο, ε?»
Όχι. Όχι. Στην εμφάνιση δεν δίνω καμία σημασία. Άκου εμφάνιση! Αν είναι δυνατόν!
Και ΦΥΣΙΚΑ εννοείται πως κάνω πλάκα. Πάντως το ήξερα ότι η απάντησή μου αυτή θα δημιουργούσε ερωτήματα. Η εμφάνιση με ενδιαφέρει από αρκετά έως πολύ. Είχαμε αναφέρει εξάλλου στις αρχές για τα γυμναστήρια, για την ωραία εξωτερική εμφάνιση, για το ότι πρέπει να προσέχουμε και λίγο τον εαυτό μας. Αυτό που εννοούσα ήταν ότι δεν με έλκει απλά μια όμορφη εξωτερική εμφάνιση. Δεν θα «τυφλωθώ» από μια όμορφη εικόνα. Θα θαυμάσω το ωραίο αλλά αν δεν διαθέτει και το χαρακτήρα που επιθυμώ ο θαυμασμός θα μείνει απλά ένας θαυμασμός. Όπως και το αντίθετο. Αν κάποιος διαθέτει έναν θαυμάσιο χαρακτήρα αλλά η εικόνα του δεν μου λέει τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει αυτό.
Τώρα για τη γνωριμία μας, δεν ξέρω. Γενικώς το φοβάμαι το internet. Δεν έχω ξανακάνει γνωριμία μέσω διαδικτύου. Αν θέλεις, για αρχή μπορούμε να έχουμε μια πιο προσωπική αλληλογραφία (και πιο άμεση) μέσω msn και σιγά – σιγά βλέπουμε. Εξάλλου το είπες και εσύ ο ίδιος. «Όποιος βιάζεται σκοντάφτει». Σωστά;
Αν το επιθυμείς αυτό γράψε το hotmail σου και θα επικοινωνήσω μαζί σου.
Α και κάτι άλλο.
ΗΡΑΚΛΗ, προσπάθησε να δώσεις ένα τέλος σε αυτό που έζησες γιατί κάνεις κακό μόνο στον εαυτό σου. Φαίνεται πως είσαι από τους ανθρώπους που δίνονται ολοκληρωτικά σε μία σχέση, που δένεται, που επενδύει και που σκοπός του δεν είναι να «παίξει».
Προσπάθησε όμως να ξεκολλήσεις και να προχωρήσεις παρακάτω. Να κάνεις μια καινούρια αρχή. Δες την προηγούμενη εμπειρία σου ως μάθημα για την επόμενη. Εξάλλου είδες, όπως λες, πως αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν για σένα κατάλληλος. Αν μη τι άλλο, έμαθες να «διαβάζεις» τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν.
Σταμάτα να κατηγορείς την άλλη πλευρά. Το έχεις πει και μόνος σου άλλωστε: «Δική τους η ζωή, δική τους η ψυχή». Ας κάνουν ότι θέλουν. Εσύ πάλεψε για την δική σου ψυχή και μην τη δηλητηριάζεις εκούσια.
Η μοναξιά είναι δύσκολο πράγμα. Και όπως είπες κι εσύ, το ότι έχουμε αγαπημένους μας ανθρώπους γύρω μας δεν σημαίνει ότι δεν νιώθουμε μόνοι. Οι φίλοι μας έχουν τη δική τους ζωή. Οι γονείς μας έχουν ο ένας τον άλλο. Τα αδέρφια μας έχουν τους συντρόφους/συζύγους τους. Κι εμείς;
Καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά όλα σου τα συναισθήματα αλλά αν θέλεις πραγματικά να κάνεις ένα βήμα παρακάτω, βγάλε το θυμό από μέσα σου και δες μπροστά. Όχι πια πίσω. Και τα καλύτερα έρχονται….
Αυτά από μια φίλη.
Χθες είχα μία άσχημη ημέρα……. πήγα με παρέα για μπάνιο σε θάλλασα, στην Άμφισο……………… και το απόγευμα που γύρισα σπίτι, χτύπησα με δύναμη με το χέρι μου το πλαστικό παράθυρο του θερμοσίφωνα……..και κόπηκα….ευτυχώς όχι άσχημα…..απλά έκανα 4 με 5 ράματα. Θα μπορούσε να είναι χειρότερα……..δόξα τω Θεώ! Αυτό το γεγονός για μένα υπήρξε το «μπαμ» για να βρω τον εαυτό μου όπως ήμουν κάποτε….πριν 2 χρόνια……πνευματικά επωφελήθηκα, αν και είχα μνησικακία, έβριζα τον Θεό, είχα φοβερό εγωισμό που δεν έλβεπα (σαν να ήμουν τυφλός), τώρα δόξα τω Θεώ….είμαι αυτός που ήμουν κάποτε…….δεν κρατάω κακία…..συγχωρώ όσους με πίκραναν….ευχαριστώ τον Θεό που είμαι καλά……..εντείνω τον πνευματικό μου αγώνα……και την Κυριακή πρώτα ο Θεός ο Σεβασμιότατος Τρίκκης θα με κάνει αναγνώστη στην ενορία της αγίας Μαρίνας μέσα στα Τρίκαλα όπου και ψάλλω……
όλα τα άσχημα τελείωσαν……δόξα τω Θεώ που είμαι καλά….που έχω την υγεία μου……και πιστεύω ότι μόνο με την αληθινή μετάνοια και τα εμφανή δείγματα της, ο Θεός θα ευλογήσει …..και θα δείξει…..απλά χρειάζεται πίστη ότι είναι δίπλα μας……δόξα τω Θεώ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Χθες που έσπασα το πλαστικό, ένας άνθρωπος που ήταν δίπλα μου μου είπε: «Εκείνη την ώρα φοβήθηκα…..δεν ήσουν εσύ που έκανες έτσι….ήσουν εκτός εαυτού…..». Και ναι….έτσι είναι…….σαν να μην ήμουν εγώ…..αλλά με το σπάσιμο….έβγαλα όλο το θυμό και πλέον από χθες είμαι πολύ ήρεμος, γαλήνιος, ήσυχος, συζητήσιμος, δόξα τω Θεώ…. αυτά για να επωφεληθεί όποιος διαβάσει αυτά που έγραψα……πέρασα από φωτιά για 1.5 χρόνο. Χθες ο Θεός με τον πόνο και τον σωματικό……με επισκέφτηκε…..κι εγώ αυτή τη φορά δεν Τον αρνήθηκα…….και δεν θα Τον αρνηθώ ποτέ μου…..ελπίζω….δόξα τω Θεώ……
Ηρακλής
ΠΡΟΣ ELIA….
Elia…… κατ’ αρχήν αυτές τις μέρες δοκιμάστηκα σωματικά. Την Πέμπτη που μας πέρασε πήγα θάλασσα και χθες μου είπε ο γιατρός ότι έπαθα στο πόδι έγκαυμα β’ προς γ’ βαθμού….καθάρισε το πόδι….ακολουθώ αγωγή,αλλάδεν μπορώ να περπατήσω…το πατάω λίγο και πονάω πριν προλάβω….ουφφφφφφφφφφφφφφ.στο δάχτυλο έχω ράμματα…άσε…..αυτές τις μέρες πόνεσα πάρα πολύ……ωχ Θεέμου…..έχω άδεια από το γραφείο………..και ο γιατρόςμου είπε ότι την άλλη Τετάρτ η θαείμαι καλά. Αυτό το Σάββατο θα βγάλω και τα ράμματα……και μόλις γίνω καλά,θα πάω ναεξομολογηθώ…..όλα όσα έκανα που πλήγωσα ανθρώπους μου,την πρώην μου κ.τ.λ….. θα κοινωνήσω και θα πάω να μείνω 2 μέρες στο Βαρλαάμ που είναι μοναστήρι…..στα Μετέωρα……..
Όλα αυτά που πέρασα με ξύπνησαν….εκτίμησα πολλά…..άλλαξα διάθεση, δεν νευριάζω, δεν θυμώνω,ακούω……έχω μετανοήσει ειλικρινά γιαπολλά και θα πάω να εξομολογηθώ…… ναι δίνομαι σε μίασχέση….όμως τώρα έχωμάθει…έχω ξεχάσει ταπερασμένα….δενθέλω να βλάψω κανέναν……..όλοι όσοι μας γνωρίζουν…ξέρουν ότι εκείνη τους ξεγέλασε με την διπροσωπία της……και δεν την έχουν στα ώπα ώπα όπως πριν…..και ξέρουν ότι πέρασα δύσκολα κάνοντας πολλές υποχωρήσεις και μεγάλη υπομονή…….οκαθένας απολαμβάνει στη ζωή του ότι σπέρνει…….εγώ από τα λάθημου ΕΜΑΘΑ…….και γι’ αυτό είμαι σίγουρος…….
Μου λες να κάνω νέα αρχή…….αυτό ετοιμάζομαινα κάνω……αλλά με το πόδικαιτοχέρι……δεν κατάφερα να κάνωμία νέα γνωριμία…..από την επόμενη Πέμπτη πρώτα ο Θεός……….θα βγω για ένα καφέ…..και γιαμία νέα γνωριμία……που όπως μου την περιέγραψε η φίλη μου…….που ήταν μαζί της (είναι δασκάλα…..) φέτος ……..αξίζει……τώραμένει να γνωριστούμε…..και είναι η πρώτη φοράπου πλέον ΘΕΛΩ να κάνω ΑΡΧΉ……..
Θα παλέψω για την ψυχήμου……για τη ζωή μου….αρκετάτη δηλητηρίασα…….θα βάλω….ήδη έχωβάλει…..Χριστό μέσα στη ζωή μου….
Πλέον δεν νιώθωμόνος……πλησίασα όσους πλήγωσα…..αλλά πλέον μένει μόνο να φτιάξω την προσωπική μουζωή….μεένα γλυκό κορίτσι σε αισθήματα και καρδιά και ψυχή…..
Με τα ράμματα που έκανα…..μετο βαρύ έγκαυμαπου δεν μπορώ να περπατήσωκαι πέθανα στον πόνο όταν μουκαθάριζαν το πόδι……έχωδει αλλιώς τη ζωή……την βλέπω όπως πριν γνωρίσω εκείνη που απλάήθελε να παίξει μαζίμουκαι να ζήσει καλά…..μεανέσεις….κρυβοντας τι είναι και τι χαρακτήρας όντως είναι.…
Έχω βγάλει το θυμό….έχωγαληνέψει…..συζητάωμετον καθένα…..δεν κρατάω κακίασεκανέναν….απλά λίγη πίκρα…..για όσα μου έκανε…χωρίςαυτό όμως να επηρρεάζει πλέον την ψυχολογία μου……είπαμε…αφού πάωγιαάλλα τώρα….πιστεύω ότι τα καλύτερα έρχονται όπως γράφεις…….
Μάλιστα έχω την εντύπωση ότι γράφεις σαν να μεξέρεις Έλια……
Δοξάζω τον Θεό κι ευχαριστώ την αγία Μαρίνα (στην ενορία της οποίας ψάλλω στα Τρίκαλα), διότι με ευεργέτησαν και τώρααγωνίζομαιγιατοκαλύτερο……πολλοί που με είδαν μετά τα ράμματα, είπαν «να ο Ηρακλής που ξέραμε…άλλαξε σε λίγες ώρες….»….ναι άλλαξα…..πλέον έχω μόνο καλά συναισθήματα και κοιτάω μόνο μπροστά…έχωμια ψυχή να θρέψω…..μεεξομολόγηση και θείακοινωνία……κι έχωκαι μια ζωή να χαρώ…..μεμία νέα γνωριμία…….!!!!!!!!
Ηρακλή
Κατ’ αρχάς περαστικά σου γιατί όλα αυτά που έπαθες είναι όντως περαστικά.
Δεν σε ξέρω και δεν με ξέρεις. Δεν μένουμε καν στην ίδια πόλη αλλά πολλά χιλιόμετρα μακριά. Απλά, όπως είπα και κάπου παραπάνω, έχω διαβάσει πάρα πολλά από αυτά που έχεις γράψει, όχι μόνο σε αυτό το site.
Και όλα αυτά που σου γράφω είναι απλές συμβουλές. Είναι πράγματα που θα σου έλεγε ο καθένας. Και είναι η λογική συνέχεια μιας κατάστασης που έχει τελειώσει. Μετά από ένα κακό, μια συμφορά (πες το όπως θέλεις) έρχεται πάντα ένα καλό. Είναι κάτι σαν νόμος της ζωής. Τουλάχιστον κάπως έτσι έχω δει να γίνονται τα πράγματα μέχρι τώρα.
Προς ΗΡΑΚΛΗ
Σου εύχομαι καλή πορεία στη ζωή σου !
Και καλή ανάρρωση.
Προς elia
«Ό,τι κάνω το κάνω γιατί έτσι αισθάνομαι. Γιατί δεν μου ταιριάζει να κάνω αλλιώς.»
Και εγώ έτσι κάνω. Πάντως μου φαίνεται δίκαιο και σωστό το όποιο δημιούργημα να υπακούει τις εντολές του δημιουργού του ακόμα και αν δεν τις «νοιώθει» και τόσο. Αυτό είναι μάλλον και ένα είδος υπακοής την οποία διδάσκει η ορθόδοξη Εκκλησία. Έτσι, εγώ καμιά φορά παλεύω να κάνω πράγματα που δε «νοιώθω» και να μην κάνω άλλα πράγματα που «νοιώθω»… Ωστόσο, και αυτή η αίσθηση δικαίου που αναφέρω είναι πάλι μια… αίσθηση! Επομένως δε διαφωνώ μαζί σου και κάνοντας πιο συγκεκριμένο αυτό που είπες θα έλεγα «Ό,τι κάνω το κάνω γιατί αυτό αισθάνομαι/βλέπω ως σωστό και δίκαιο.»
«Υπάρχει μια περίπτωση να μην έχω καταλάβει ξανά τι εννοείς γιατί μπερδεύτηκα λιγάκι έτσι όπως τα αναφέρεις όλα μαζί (Θεός, σύμπαν, άνθρωπος θεός).»
Δεν πειράζει! Το περίμενα ότι θα μπερδευτείς. Και αυτά που έγραψα τα έκοψα στη μέση γιατί στην πορεία συνειδητοποίησα ότι ήμουν προετοιμασμένος να γράψω τόμο για να καταλάβεις πλήρως τι εννοώ…!!!
«Ο έρωτας τυφλώνει και δεν σε αφήνει να δεις τα ελαττώματα του άλλου. Ή τα βλέπεις αλλά από το πολύ το πάθος και τον πολύ έρωτα τα θεωρείς μηδαμινά.»
Μου φαίνεται ότι συνήθως είναι το δεύτερο. Ίσως οι άνθρωποι δεν προετοιμάζονται κατάλληλα από την κοινωνία ώστε να αναλύουν πολύ και σε βάθος τις καταστάσεις της ζωής τους. Γι αυτό είμαστε και έτσι.
«Θα μπορούσε κανείς να περιμένει κάποιον/κάποια αν ο χαρακτήρας του/της ήταν τόσο ελκυστικός για τα δεδομένα του/της;»
Όταν τον έχει ήδη γνωρίσει και πάνε όλα καλά μεταξύ τους? Γιατί όχι? Μερικοί περιμένουν χωρίς να τον/την έχουν βρει! Ίσως ο δρόμος για την Ιθάκη να είναι όντως ο πιο γλυκός. Δε λέω να περάσουν καμιά δεκαετία μαζί μέχρι να παντρευτούν και να έχουν ερωτική επαφή, απλά λέω να αφήσουν το χρόνο (κάποιο χρόνο) να κάνει τη δουλεία του.
Διαφορετικά, σε περίπτωση που κάνεις λάθος επιλογή συντρόφου, η άποψή μου είναι ότι δεν πρέπει να χωρίσεις γιατί ο γάμος δεν είναι παιχνίδι. Εξαρτάται από το πόσο θέλεις να ρισκάρεις. (Και εγώ ξέρω ότι δεν είναι πολύ εύκολο να κάνει κάποιος αυτό που λέω, επομένως ίσως και εγώ να το παρακάμψω κάποτε…)
«Δεν θα «τυφλωθώ» από μια όμορφη εικόνα.
Αν κάποιος διαθέτει έναν θαυμάσιο χαρακτήρα αλλά η εικόνα του δεν μου λέει τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει αυτό.»
Και εγώ έτσι είμαι!
«Γενικώς το φοβάμαι το internet.»
Και καλά κάνεις. Πάντως νομίζω θα άξιζε να γνωριστούμε. Θα μπορούσαμε να γνωριστούμε με προσοχή. Π.χ. δε θα ανταλλάζουμε φωτογραφίες, επώνυμα, διευθύνσεις, κτλ μέχρι να τα πούμε από κοντά (αν αποφασίσεις ποτέ να τα πούμε από κοντά). Εγώ πάντως είμαι ήδη αποφασισμένος ότι θέλω να σε συναντήσω.
«Αν θέλεις, για αρχή μπορούμε να έχουμε μια πιο προσωπική αλληλογραφία (και πιο άμεση) μέσω msn και σιγά – σιγά βλέπουμε. Εξάλλου το είπες και εσύ ο ίδιος. «Όποιος βιάζεται σκοντάφτει». Σωστά;»
Σωστά! Και εγώ σιγά-σιγά έλεγα να γνωριστούμε.
Ένα μικρό προβληματάκι είναι ότι δεν έχω σύνδεση στο internet από το σπίτι μου (γι αυτό και αργώ να απαντήσω λιγάκι) και μέχρι να αποκτήσω θα πρέπει να συνεννοούμαστε κάπως για το πότε θα μιλήσουμε!
Προκειμένου να γλιτώσω το spam σου δίνω μια φόρμα επικοινωνίας για να μου στείλεις το mail σου:
http://kontactr.com/user/P031323JUL11
Η μόνη πληροφορία που χρειάζεται να συμπληρώσεις με σωστά στοιχεία είναι το mail σου και ο κωδικός επιβεβαίωσης (captcha) της εικόνας. Όταν το στείλεις θα μου έρθει ένα mail με ότι συμπλήρωσες και έτσι θα πάρω το mail σου!
Αν δε σου αρέσει η παραπάνω ιδέα να σου δώσω κατευθείαν το mail μου από εδώ.
ΠΡΟΣ ELIA….
Elia σ’ ευχαριστώ για τις ευχές σου……. σε ποια άλλα site έχεις διαβάσει; Συμφωνώ σε όσα γράφεις…..τώρα μόνο χαρά και απόλαυση της ζωής……………
ΠΡΟΣ ΕΕΕ….
Σ’ ευχαιστώ για τις ευχές σου…
Ηρακλή
Σε ένα ακόμη site έχω διαβάσει κείμενά σου, το οποίο όμως δεν νομίζω πως είναι ανάγκη να αναφέρω. Και καθώς, όπως έχεις πει κι εσύ, έχεις γράψει πολλές φορές επώνυμα, έχω διαβάσει και άλλα κείμενά σου διάσπαρτα και όχι προσωπικά.
Πάντως, παρακαλώ για τις συμβουλές.
Elia…..
δυστυχώς έχω γράψει και κείμενα στα οποία δεν αναφέρομαι σωστά……. αλλά αυτό πάει…πέρασε….. (φαντάζομαι σε ποιο site έχεις διαβάσει…..)…έχω μετανοιώσει για τον τρόπο έκφρασης μου…..που τα έβαλα με τον Θεό……όμως ΜΟΝΟ μέσα από τις αμφισβητήσεςι μου, τα λάθη μου, τα πάθη μου και τις αδυναμίες μου έγινα πιο σοφός, πιο έμπειρος, πιο συγκρατημένος……δόξα τω Θεώ!
σημασία στη ζωή έχει να μετανοιώνεις για τα λάθη σου…..να εξομολογείσαι……να κοινωνείς……να μεταμορφώνεσαι……..
όλα είναι δυνατά…….αρκεί να το θες……….
Γεια σου….. elia
Elia…..σαν το Εμμέλεια…………………………………………………..
Ποιο είναι το όνομα σου;
Ηρακλή,
μακάρι όλα αυτά που λες (ότι έχεις μετανοιώσει, ότι έγινες πιο σοφός κλπ.) να τα εννοείς πραγματικά!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι από τα λάθη μας μαθαίνουμε. Καλό είναι βέβαια να μην γίνονται, να τα προλαβαίνουμε δηλαδή, αλλά δεν πειράζει.
«όλα είναι δυνατά…….αρκεί να το θες……….»
Πολύ θα ήθελα να ισχύει αυτό που λες αλλά πλέον δεν είμαι σίγουρη αν τελικά ισχύει. Ίσως πριν από μερικά χρόνια να το πίστευα. Αλλά τώρα μάλλον βρίσκομαι κάπου στη μέση. Δηλαδή στη μέση του: μπορείς να πετύχεις τα πάντα αρκεί να το θες πραγματικά και του όσο και να προσπαθείς δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα.
Όσο για το όνομά μου, το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι δεν είναι elia.
Elia……..
ναι έχεις δίκιο τελικά…..έτσι είναι…..δεν αρκεί μόνο να θες……
Elia…….. θέλω να σου πω κάτι……….. δεν ξέρω πως να το πω όμως…….έγιναν όλα ξαφνικά…..δεν περίμενα μέσα σε 4 μέρες, να ξαναέρθουν στο νου μου όλα….τα πάντα….που έζησα πριν μήνες……………
Elia………….. έχω τόσους γνωστούς…..έχω καλούς φίλους….έχω καλή δουλειά….κι όμως δεν έχω τίποτε…….δεν είμαι αχάριστος….άλλο θέλω να πω……
Elia…………. μου λείπει…….την είδα…….δεν είμαι καλά……..δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό……………………..δεν μπορώ άλλο………………………..
Ναι…..έχω μετανοιώσει…….πολύ…….αλλά τι να το κάνεις; Το μόνο θετικό είναι ότι έστω κι αργά απέκτησα επίγνωση…..του εαυτού…….έπαψα τον παρορμητισμό μου……ελέγχομαι καλύτερα……έγινα πιο σοφός….ουουου……………..πολύ σοφός……έχω δουλέψει αφάνταστα με τον εαυτό μου……με τη λογική…..με όλα…..μέσα από τις δυσκολίες ……μέσα από όλα……..
ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΕΤΑΝΟΙΩΝΩ……ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΚΛΗΡΟΣ, ΑΚΑΡΔΟΣ, ΥΒΡΙΣΤΗΣ…….
ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΟΥ, ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΜΟΥ, ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΑΝΑΙΡΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ…….ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΜΟΥ………………………….
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΓΥΡΝΟΥΣΑ ΠΙΣΩ ΤΟ ΧΡΟΝΟ………………………..ΜΑΚΑΡΙ…………………………..ΑΛΛΑ ΑΦΟΥ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ…………………………………ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ…………………….ΕΔΩ ΚΙ 1.5 ΧΡΟΝΟ Ο ΨΥΧΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΑΜΙΛΗΚΤΟΣ……………………………….
ΑΠΛΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΣ ΜΙΛΗΣΩ…………..ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΝ ΔΩ……………………ΚΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ…………………..
ΑΥΤΟΣ ΕΙΜΑΙ……………………… Elia…….. (γιατί δεν μπορείς να πεις το όνομα σου;)
Ηρακλή,
Αναφέρεσαι σε μένα και θα σου τα πω έξω από τα δόντια.
Όλα τα κάνει το μυαλό σου. Το μυαλό σου έχει κολλήσει. Γιατί βρε παιδί μου;
Νομίζω πως ό, τι και να σου πει ο καθένας από εμάς, είτε είναι οικογένειά σου, είτε είναι φίλος σου, είτε είναι ένας άγνωστος, είτε είναι ακόμα και ο πνευματικός σου, εσύ θα κάνεις πάλι τα ίδια πράγματα. Φαίνεται να μην ακούς κανέναν.
Αυτό πάντως που πιστεύω εγώ είναι ότι όταν κάποιος μας πληγώνει, γιατί μας φέρθηκε αχάριστα είναι πιο εύκολο να τον
διαγράψουμε. Δεν ξέρω αν όντως σου φέρθηκε αχάριστα η κοπέλα, γιατί έχω ακούσει μόνο την μία πλευρά (και δεν θέλω φυσικά να μου το αναλύσεις περαιτέρω για να μου αποδείξεις ότι όντως σου φέρθηκε έτσι), αλλά αυτό που κάνεις να την κατηγορείς επώνυμα και να την αναφέρεις συνεχώς δεν είναι σωστό.
Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη ζωή του. Εμείς αν μπορούμε να τον βοηθήσουμε έχει καλώς. Αν δεν μπορούμε όμως, δεν χρειάζεται να του ρίχνουμε «λάσπη». Όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Και η δική σου ιστορία θα μπορούσε να έχει τελειώσει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Και θα μπορούσες να έχεις προχωρήσει παρακάτω. Με αυτό όμως που κάνεις δεν πρόκειται να προχωρήσεις σύντομα
παρακάτω.
Σε αυτά που γράφεις βλέπω πως μετανοιώνεις και μετά ξανακάνεις τα ίδια. Και μετά ξαναμετανοιώνεις και πάλι από την αρχή. Δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να σου πω. Αισθάνομαι ότι σου λέω τα ίδια και τα ίδια και άκρη δεν βγάζουμε. Πάντως εγώ δεν θα ήθελα να σε δω να ξαναγράφεις για αυτή την κοπέλα. Γράψε για ό, τι άλλο θέλεις. ΌΧι όμως για την κοπέλα αυτή. Και σταμάτα να μιλάς για τη σχέση που τελείωσε με τους φίλους σου, με την οικογένειά σου. Αν δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, τι άλλο μπορώ να πω εγώ;
Ίσως αυτά που σου λέω να σου φαίνονται κάπως σκληρά για να λέγ ονται από μια άγνωστη αλλά καμιά φορά χρειάζονται και τα σκληρά λόγια για να συνερχόμαστε.
Το όνομά μου δεν θέλω να το πω γιατί δεν έχει νόημα να το πω. Εξάλλου δεν αλλάζει τίποτα είτε με λένε Κατερίνα, είτε Ελένη, είτε Ευτέρπη, είτε ….
Elia…………………
πιστεύω ότι είσαι κάποια που γνωρίζει ……………… είσαι ακριβώς μέσα στο μυαλό μου …………….. ναι ίσως έχω κολλήσει ……. και δεν μπορώ να πετάξω …….. ΑΛΛΑ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ ΕΧΩ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ SITE ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ ……………… ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΛΕΣ ΑΥΤΟ; Αν φέρθηκε αχάριστα; Ναι …………………….. πάρα πολύ ……………………. μακάρι να μπορύσα να βγάλω μεγάλη φωνή να βγάλω αυτά που νιώθω μέσα μου ………. ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ……………….. ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΣ ΑΥΤΟ;
Λες δεν πρόκειται να προχωρήσω σύντομα παρακάτω; Εγώ σου λέω δεν πρόκειται ΚΑΘΟΛΟΥ να προχωρήσω παρακάτω …….. γιατί πρέπει να φεύγω από το μέρος όπου έμενα το καλοκαίρι; Γιατί να μένω μόνος; Να εργάζομαι μόνο; Να πηγαίνω στην εκκλησία και να ψάλλω μόνο; Να βγαίνω με τους φίλους μου; ΜΟΝΟ ….. ΜΟΝΟ ….. ΜΟΝΟ ….. την είδα τόσες φορές …….. δεν το αντέχω …….
Όντως την μία αισθάνομαι έτσι ….. την άλλη αισθάνομαι αλλιώς …….
Πάντως δεν έχω γράψει πολλά για εκείνη σε σένα …….
ΑΛΛΑ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙ …. ΟΠΩΣ ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ……
Τελικά κανείς δεν θα μπορέσει να με καταλάβει …….. όμως η τραγικότητα είναι ότι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για μένα …….. υπάρχει όμως μία φυσική ψυχολογική εξάντληση …….. ψυχικών δυνάμεων ………. φοβάμαι πολύ ………. ο μοναδικός που ελπίζω είναι ο Θεός …… κάποτε Τον αρνήθηκα …….. τώρα πιστεύω …..
Όμως δεν πρόκειται ποτέ να την ξεχάσω …… επένδυσα πολύ και πολλά …… δόθηκα ολοκληρωτικά …… πίστεψα ……. τώρα κοιτιόμαστε σαν ξένοι …………………….
Ξέρω ότι έφταιξα ….. ότι έκανα πολλά λάθη ……. αλλά τα πλήρωσα τα λάθη μου …….
Θεέ μου σε παρακαλώ δεν το αντέχω άλλο …………. βασανίζομαι πάρα πολύ ………. σε παρακαλώ βοήθησε με ………… σε παρακαλώ ………….. κάθε λεπτό …….. με σκοτώνει …………….. έχω εξαντληθεί ……………… δεν θα αντέξω άλλο …………………………
Elia……….
Εκείνο που με πονάει ……. είναι να ξέρω πως δεν μπορώ να αλλάξω την κατάσταση ……… και πως είτε βρέξει, είτε χιονίσει …….. εγώ δεν μπορώ και δεν θέλω να πάψω να την σκέφτομαι …….
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα ……………………….
Πάντως καλά κάνεις και μιλάς σκληρά ……. είσαι η λογική φωνή ……… απλά ο ψυχικός μου κόσμος ….. έχει ποδοπατηθεί ………
Να είσαι καλά και σ’ ευχαριστώ για τα όσα μου έγραψες ……. το λιγότερο που θα μπορούσες να κάνεις είναι να θυμάσαι το όνομα μου στην προσευχή σου ……. γιατί πολύ φοβάμαι ότι απομακρύνομαι ακόμη και από τη θέα του παραδείσου …………………
Αυτά τώρα πάω για καφέ στην Πύλη Τρικάλων με έναν φίλο από τη δουλειά ………… που κι αυτός τα έχει βιώσει …… αλλά μαζί του περνάω υπέροχα …. είναι φοβερός τύπος και έξυπνος και genius στους υπολογιστές …… χαχα ……………………..
Στο αγιορείτικο βήμα διάβασα το παρακάτω διδακτικό άρθρο:
Ήταν μια φορά ένας νεαρός, ο οποίος συμπεριφερόταν μερικές φορές βίαια.
Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακουλάκι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα καρφί στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον κήπο κάθε φορά που θα έχανε την υπομονή του και θα μάλωνε με κάποιον.
Την πρώτη μέρα έφτασε στο σημείο να καρφώσει 37 καρφιά στο πεζοδρόμιο.
Κατά τις εβδομάδες που ακολούθησαν έμαθε να ελέγχει τον εαυτό του και ο αριθμός των καρφιών που κάρφωνε στο πεζοδρόμιο λιγόστευε συνεχώς μέρα με τη μέρα: είχε ανακαλύψει ότι ήταν πιο εύκολο να συγκρατείται από το να καρφώνει καρφιά.
Τελικά, έφτασε η μέρα κατά την οποία ο νεαρός δεν έβαλε ούτε ένα καρφί στο πεζοδρόμιο.
Τότε πήγε στον πατέρα του και του είπε ότι εκείνη την ημέρα δεν χρειάστηκε να βάλει ούτε ένα καρφί.
Τότε ο πατέρας του, του είπε να βγάζει ένα καρφί για κάθε μέρα που θα περνούσε χωρίς να χάσει την υπομονή του.
Οι μέρες πέρασαν και ο νεαρός τελικά μπόρεσε να πει στον πατέρα του ότι είχε βγάλει όλα τα καρφιά απ το πεζοδρόμιο.
Ο πατέρας τότε, οδήγησε τον υιό του στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον κήπο και του είπε:
– «Παιδί μου, συμπεριφέρθηκες καλά, αλλά κοίτα πόσες τρύπες έχει το πεζοδρόμιο. Αυτό δεν θα είναι πια όπως πριν.
Όταν μαλώνεις με κάποιον και του λες κάτι προσβλητικό, του αφήνεις μια πληγή όπως αυτή.
Μπορείς να μαχαιρώσεις έναν άνθρωπο και μετά να του βγάλεις το μαχαίρι, ωστόσο όμως θα του μείνει πάντα μια πληγή.»
«Λίγη σημασία έχει πόσες φορές θα ζητήσεις συγνώμη, η πληγή που γίνεται με τα λόγια κάνει τόση ζημιά όσο και μία πληγή στο σώμα σου…»
Ηρακλή,
Δεν γνωρίζω τίποτα και κανέναν. Απλά καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά κάποια πράγματα.
Όταν σου είπα πως κατηγορείς επώνυμα, εννοούσα πως γράφεις το δικό σου όνομα και όποιος ξέρει εσένα ξέρει πιθανόν και την κοπέλα.
Όλες αυτές οι δραστηριότητες που κάνεις (να βγαίνεις με τους φίλους σου, να εργάζεσαι κλπ.) δεν είναι «ΜΟΝΟ». Είναι πάρα πολλά. Και όταν θα έρθει η ώρα για μια νέα σχέση θα δώσεις τον απαραίτητο χρόνο και χώρο για αυτήν. Αλλά το θέμα είναι κατά πόσο το θέλεις αυτό. Γιατί όπως φαίνεται και σου το ξαναείπα και το επιβεβαίωσες εσύ ο ίδιος, δεν θέλεις.
Επίσης, ποτέ δεν σου είπα πως έχεις γράψει πολλά σε μένα συγκεκριμένα για εκείνη. Έχεις κάθε δικαίωμα να γράφεις ό, τι θες. Εγώ απλά προσπάθησα να σε βοηθήσω λέγοντάς σου να μην ξαναγράψεις με εκείνη.
«ΑΛΛΑ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙ …. ΟΠΩΣ ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ……»
Έτσι ακριβώς είναι. Εσύ γράφεις και όποιος θέλει τα διαβάζει, ;όποιος θέλει απαντάει, όποιος θέλει προσπερνάει. Θα μπορούσα να μην ασχοληθώ ούτε κι εγώ. Απλά προσπάθησα να βοηθήσω κάπως. Αν δεν θες είναι δικό σου θέμα.
Δεν έχω μάλλον να πω κάτι άλλο.
Πάντως το άρθρο που ανέβασες είναι πάρα πολύ καλό και πρέπει ο καθένας μας να το έχει στο μυαλό του.
Καλό μήνα!
Elia………………………
Καλό μήνα…..
Ναι δεν θέλω να ξεκινήσω κάτι άλλο…….όπως το λες είναι……για έναν λόγο………. επειδή δεν θέλω να σταματήσω να την σκέφτομαι………αυτή είναι η τραγικότητα……της ζωής μου…….ότι την σκέφτομαι και άλλα πολλά……
το άρθρο το διάβασα και είναι φοβερά διδακτικό……..και το ανέβασα γιατί όταν το διάβασα στο μικρό παιδί είδα τον εαυτό μου…….και αναγνώρισα τις πληγές που άφησα…..και τις αναγνωρίζω……και φυσικά ο καθένας θα δει τον εαυτό του στο καταπληκτικό αυτό άρθρο από το αγιορείτικο βήμα……………
Σ’ ευχαριστώ που προσπάθησες να με βοηθήσεις…πολλοί θέλησαν και θέλουν, αλλά δεν συμπίπτουν οι απόψεις μας. Και το βασικότερο; ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ. ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΑΤΑΝΟΩ……. ΜΟΝΟ 2 άνθρωποι με κατανοούν……………….και βρίσκονται πάντα δίπλα μου και μου λένε να προσεύχομαι γι’ αυτό το θέμα που με απασχολεί…………..
Δεν εγκαταλείπω ποτέ τις απόψεις μου όταν αυτές είναι απόρροια ωρίμανσης και σκέψης………και φυσικά καρδιάς…………………………….. αγωνίζομαι γι’ αυτές και φυσικά δεν θα σταματήσω να προσεύχομαι, να την σκέφτομαι και να ………………………………………….. κάποια στιγμή ……………………….
Καλό μήνα και καλά μπάνια!!!
Κάποτε ένα παιδί για 1.5 χρόνο, βίωνε τον πόνο και η ψυχή του βασανιζόταν….. πέρασε πολλά στάδια…..αγάπησε, προδώθηκε, εκδικήθηκε, κατέκρινε, πλήγωσε, είπε λόγια που ικανοποιούσαν τον εγωισμό του….. αυτό το παιδί χαμηλών τόνων……με πολύ αγάπη για τον υάκινθο του, το λουλούδι του, εκείνη που ερωτεύτηκε και αγάπησε…..σιγά …σιγά… μεταάνιωσε….κι αυτό κάπως γαληνεύει την ψυχή του. Ο ψυχισμός του πλέον δεν είναι μπερδεμένος…..απλά είναι πονεμένος….πολύ πονεμένος….δεν περίμενε στα 28 του να βιώσει τη θλίψη………… όχι ποτέ…..άκουγε γι’ αυτό και απλά λυπόταν όσους πονάνε στη ζωή…..πλέον το βίωσε και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό……. Το παιδί αυτό όχι δεν ήθελε να πει κουβέντες…..όχι δεν ήθελε να κατακρίνει…..όχι ΠΟΤΕ δεν ήθελε να την πληγώσει……..όμως έγινε…..κι άφησε τα καρφιά του στην ψυχή της και την μάτωσε…..όπως μάτωσε κι εκείνη την καρδιά του και πρόδωσε την αγάπη που της είχε………. Κάρφωσε στην καρδιά της τα καρφιά της εκδικητικότητας, του μίσους, της κακίας, της μνησικακίας…….. στην καρδιά εκείνης που αγάπησε…….πέρασε σκόπελους………..καλύτερα που δεν γνώριζε ΚΑΝΕΙΣ τον βασανισμό της ψυχής του……………….σε μια τέτοια περίπτωση τα δάκρυα είναιποτάμι στις μύχιες σκέψεις και στα ατελείωτα βράδυα που σαν πέπλο σκεπάζουν το αίμα της ημέρας……..μα ήξερε πως επειδή έχασε αυτό που αγαπούσε κι επειδή δεν το άντεχε ….κι επειδή άκουγε κατόπιν διάφορα……..την πολέμησε………..την μίσησε………..όμως ήξερε……ήξερε τουλάχιστον ότι αν και ο ίδιος ήταν λάθος…..ότι αυτός ο δρόμος ίσως κάποια στιγμή τον οδηγούσε στον γκρεμό………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………. υπήρξαν 2 καλοί άνθρωποι………………………..2 άνθρωποι που αυτό το παιδί όταν άρχισε να χάνετε από παντού……το πλησίασαν όπως έκαναν πάντα……κάτι παραπάνω από φίλοι……….2 άνθρωποι που μέσα από δάκρυα και φοβερούς ψυχικούς πόνους……….έσπερναν μέσα τους σπόρους της μετάνοιας, της κατανόησης, της συναίσθησης της αμαρτωλότητας, της ταπείνωσης, της αγάπης προς όσους τον πλήγωσαν………της αγάπη προς εκείνη που τον άφησε……..μα εκείνος ήταν τυφλός….τυφλός από μίσος από κακία….από δίψα για εκδίκηση…..χαχα…….γελούσε όταν του έλεγαν για αγάπη και συγχωρητικότητα……..δεν άκουγε κανέναν……………δεν μπορούσε να καταλάβει πως εκείνη που αγάπησε………έχει πονέσει στη ζωή της…..πως εκείνη που αγάπησε έχει περάσει τα δικά της…. και ίσως έτσι να δικαιολογούνταν κάποιες συμπεριφορές της…….μάταια να γαληνέψει η ψυχή του για πολλούς μήνες………..όμως επειδή μέσα του είχε ακόμη κάποιες πληγές που φώτιζαν με το φως της μετάνοιας και της θέλησης πάνω από όλα για λύτρωση από αυτή την ζωή που του έπαιρνε χρόνια…………….………..κάποια στιγμή μετά από πολλά χτυπήματα……………μετά από δοκιμασίες……μετά από δουλειά με τον εαυτό……μετά από τη θέληση να ξεφύγει από όλα αυτά που αμαύρωναν την ψυχή, μετάνιωσε ……… δεν ήταν εύκολο να μετανιώσει….και δεν το πίστευε ότι θα το πετύχει………. μα πάνω απ’ όλα, η μετάνοια αυτή υπήρξε πάνω από λόγια, η αλλαγή του……η θέληση του για εκείνη……..όμως τον είχε στηρίξει από πολύ κοντά ένας άγιος άνθρωπος…………όταν το παιδί αυτό τόσους μήνες απομακρυνόταν από αυτόν τον άγιο άνθρωπο…..εκείνος με διάκριση και αγάπη…..ήταν έτοιμος να τον δει να καταθέτει ενώπιον του τα δάκρυα του…………..και να του λέει «μου λείπει………….». Μα αυτή η μικρή φράση…………………..αυτή η φράση των δύο λέξεων……………….αμέσως «χτυπούσε» την καρδιά του και τα μάτια του έδειχναν ………………………………… τι πραγματικά ένιωθε το παιδί αυτό……….ο άγιος αυτός άνθρωπος όσο το παιδί αμφισβητούσε τον Θεό, όσο απομακρυνόταν από κοντά του………………….εκείνος ο άγιος άνθρωπος βρισκόταν και βρίσκεται και τώρα δίπλα του……………………… το παιδί αυτό δούλεψε πολύ με τον εαυτό του για να ξεριζώσει από την ψυχή του πάθη και αδυναμίες………ΕΠΗΡΡΕΑΣΤΗΚΕ………από όλους εκείνους που του έλεγαν για εκείνη……….και του λεγαν……του λεγαν…..του βαζαν λόγια μετά το τέλος της σχέσης και εκείνο το παιδί ξέσπασε σ’ εκείνη που αγαπούσε…………κακώς όμως…………………………………….ίσως ναι…….ίσως να ήταν παιδί………………τώρα; Αυτό το παιδί στο διάβα του χρόνου…………….1.5 χρονο μετά ……………………………… άφηνε όσες ευκαιρίες είχε για να ζήσει την αγάπη, τον έρωτα…………………….. γιατί ήξερε πως ότι και να κάνει…………….θα πληγώσει έναν νέο έρωτα……………….αφού δεν θα μπορούσε να δοθεί όπως κάποτε……..γνώριζε καλά αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα πως η σκέψη του βρισκόταν μόνο σ’ εκείνη………………………………….κι αυτό δεν αλλάζει……κι αυτό ο
Χαίρομαι ελάχιστες στιγμές ….. στιγμές που ακόμη και τα πιο μικρά πράγματα, κάνουν την ψυχή μου να φτερουγίζει για λίγο ….. πηγαίνω συχνά στη φύση και κάθομαι μόνος και σκέπτομαι τα λάθη και τις αμαρτίες που έχω κάνει στη ζωή μου. Κλαίω που πλήγωσα, που μάτωσα …… όμως ξανά εκεί στο έρεβος της απαισιοδοξίας μου, της σκοτεινής μου σκέψης που απομακρύνεται από κάθε τι όμορφο που έχει χαρίσει η ζωή, ακούω ξανά και ξανά το κελαϊδισμα των πουλιών, κοιτάζω απέναντι μου το μεγαλείο της ορθοδοξίας, αναπνέω τον φρέσκο και αναζωογονητικό αέρα και εύχομαι αυτή η στιγμή ηρεμίας και γαλήνης, να είχε σκεπάσει κάθε άσχημο λεπτό που περνάω εδώ και μήνες …….
Γεννήθηκα για να φύγω…… όπως το λουλούδι που μεγαλώνει και αναπνέει και στη συνέχεια «χαμηλώνει» τα πράσινα του φτερά ……… και ζει στην αιωνιότητα. Το φως της μέρας. Το φως του φεγγαριού. Οι όμορφες μέρες. Μια ανάμνηση; Μια υπόσχεση; Για μένα ένα χθες. Μα κι ένα σήμερα που δεν μπορώ μόνος να το ζήσω. Θέλω να το ζήσω με τη ζωή μου. Ποια είναι η ζωή μου; Ξέρει ……… Ο άνθρωπος που θέλω να ζήσω και να πεθάνω. Ο άνθρωπος που μόνο εκείνος θα με κάνει να γελώ όπως πρώτα να ονειρεύομαι όμως πρώτα, να θέλω μαζί του να ζήσω, να θέλω μαζί του να πεθάνω. Συγγνώμη για όσα γράφω. Συγχωρέστε με. Μα είναι αληθινά. Κι αυτό με φοβίζει. Που είναι αληθινά. Τελικά η ζωή δεν είναι τίποτα, αν δεν την ζεις με τον άνθρωπο που αγαπάς. Ή πορεύεσαι μόνος και ζεις τη μοναξιά ή ζεις μαζί με εκείνον που αγαπάς. Το πρώτο δεν το αντέχω. Είναι αργός θάνατος. Το δεύτερο για μένα έχει όνομα. Είναι πρόσωπο. Είναι γυναίκα. Είναι ο άνθρωπος που αγαπώ και θα αγαπώ μέχρι να φύγει η ψυχή μου από αυτόν τον τραγικό και άθλιο κόσμο. Τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται. Και τίποτε δεν φαίνεται όπως είναι. Η σχετικότητα έχει «κολλήσει» τους ιστούς της σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Στο χαμόγελο. Στο φιλί. Στον έρωτα. Στη λύπη.
Είναι η τελευταία φορά που γράφω εδώ μέσα. Δεν μου ταιριάζει πλέον να εξωτερικεύω σε άγνωστους τον ψυχισμό μου. Απλά το κάνω για τελευταία φορά…..για να βγάλω όσα δεν μπόρεσα να πλημμυρίσω με δάκρυ στης νιότης μου τα μονοπάτια, στο πέπλο της ζωής που σκεπάζει ανυποψίαστες σκέψεις, ερωτεύεται μυστικούς πόθους και εκρύγνει την ασχήμια των σκοτεινών μου σκέψεων. Σαν το πουλάκι που χάνεται τόσο ξαφνικά στο βάθος της δύσης, σαν την ηλιαχτίδα που «τρυπά» κάθε τι όμορφο, σαν την πεταλούδα που «πνίγει» τον αέρα με το φτερούγισμα της…… σκέψεις και σκέψεις ……. ελπίδες και ελπίδες ….. όνειρα και όνειρα ……. τα πνίγω στο νου μου, κυριαρχούν την καρδιά μου που μάταια ……. χμ ………….. είναι άδικη η ζωή …….. μα ποιο άδικες είναι οι σκέψεις μας …….. σκέψεις και αποφάσεις που καταδικάζουν μία πονεμένη ψυχή που αγάπησε ……………
Λόγια που θα θυμίζουν μόνο ότι κάποτε έζησε ένα αγόρι που παρά τις αδυναμίες του, τα λάθη του, τα πάθη του, τις αμαρτίες του, τα καρφιά που άφησε στο σώμα …. μετάνιωσε και η ζωή του απέδειξε τη μεταμόρφωση αυτή. Μα δεν είναι αρκετό αυτό. Τα συναισθήματα παγώνουν. Η καρδιά χάνει την αγάπη της. Η ψυχή δεν νιώθει.
Θέλω να προσεύχεστε για την άθλια ψυχή μου. Λυπάμαι που κάποια στιγμή θα δώσω πολύ πόνο στους ανθρώπους μου. Θα λυτρωθώ, μα δεν θα σωθώ. Ήλπιζα στον Χριστό. Στην μανούλα μου την Παναγιά. Πιστεύω ακόμη, απλά δεν το αντέχω άλλο….. κάποια στιγμή …… αρχίζει και φεύγει το άγχος μου για το αύριο …… είμαι γαλήνιος …… το αύριο δεν μου ανήκει ….. Μάτωσα, πλήγωσα, πληγώθηκα και αυτό με πονάει. Τελικά όλα είναι μάταια. Τα μεγάλα σπίτια, οι όμορφες αυλές, τα αυτοκίνητα…..όλα.
Το μόνο που θα συνεχίζει να ζει είναι η ψυχή μου. Μία ματωμένη ψυχή. Σαν το αεράκι που σταματά να χαϊδεύει το πρόσωπο της, σαν το χάδι που άφησα πάνω της για τελευταία φορά, σαν το φιλί που χάθηκε στα χείλη της, όλα θα σβήσουν έτσι …… Σ’ αγαπώ αγάπη μου ……………………………….
Συζήτηση πολύ μεγάλη βλέπω εδώ. Φαίνεται πολύ ενδιαφέρον για εμένα αυτό που βλέπω εδώ (ενδιαφέρον διότι θεώρησα πως κατά τη γνώμη μου πρόκειται για πολύ ατόφια, αυθεντική, μαρτυρία, κι όχι τυπικό καθημερινό σχόλιο) αλλά δεν έχω χρόνο να διαβάσω ούτε μισό σχόλιο από τα 293 σχόλια. Είμαι πολύ βιαστική αυτή τη στιγμή. Οκ, τώρα διάβασα μισό από το σχόλιο νούμερο 293. Ευχαριστώ πολύ τον άγνωστο για την μαρτυρία, που μου φαίνεται τόσο πολύ αυθεντική!
Γεωργία είμαι από το σχόλιο 293…..
Τί εννοείς «ευχαριστώ πολύ τον άγνωστο για τη μαρτυρία που μου φαίνεται τόσο πολύ αυθεντική;»…….
«ευχαριστώ πολύ τον άγνωστο που έγραψε το σχόλιο 293, για το σχόλιό του, το οποίο φαίνεται σε εμένα σαν μια πολύ αυθεντική μαρτυρία.» για αυτή την αυθεντικότητα, έστειλα ένα ευχαριστώ.
Γιωργία…… δεν κατάλαβα γιατί με ευχαριστείς…..
φαντάσου να ακούσεις ένα μουσικό κομμάτι παιγμένο από τον άλλο με όλη του τη ψυχή, να ‘χει δώσει όλο του το είναι.
κι ένα άλλο κομμάτι όπου ο μουσικός παίζει ρουτινιάρικα.
Το πρώτο έχει ως αποτέλεσμα να νιώσουμε κι εμείς (οι ακροατές) τα βάθη της ψυχής μας.
Συνήθως, ένα τέτοιο κομμάτι εντυπώνεται στη μνήμη μας πιο βαθιά από όσο ένα κομμάτι παιγμένο με τρόπο ρουτινιάρικο.
Τώρα.. από εκεί και πέρα.. για το περιεχόμενο…
Αυτό είναι μια άλλη κουβέντα, κι είναι πολύ μεγάλη κουβέντα.
Εγώ απλώς εκείνη τη στιγμή ήμουν περαστική, βιαζόμουν, κι έπεσε το μάτι μου για μια στιγμή στο μήνυμά σου, το οποίο μου φάνηκε σα να βγαίνει από τα βάθη της καρδιάς, κι απλά είπα ένα «ευχαριστώ» για την αυθεντικότητα αυτή.
Βασικά, τώρα έπεσε λιιιιίγο το μάτι μου στις πρώτες παραγράφους στο 248, και μου φαίνεται σαν ένα διαμαντάκι.
κάποτε πριν 2-3 χρόνια είχα μια εμπειρία που ήταν τόσο δυνατή ώστε ένας άθεος άνθρωπος (εγώ) μετατράπηκε σε θρήσκος.
αυτά που είδα εδώ με μια ματιά γραμμένα από εσένα, μου θύμισαν τα δικά μου που συνέβαιναν τότε πριν 2-3 χρόνια, θεώρησα οτι μοιάζουν (κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια)
ήταν κι αυτός ένας λόγος που εκείνη τη στιγμή αυθόρμητα πληκτρολόγησα ένα «ευχαριστώ», διότι η δική σου κατάθεση-μαρτυρία ήταν κάτι που θύμισε σημαντικά πράγματα σε εμένα.