Πως νά βρείτε σύντροφο (αγιορείτικη μέθοδος)
Ἐνδιαφέρον ἄρθρο μέ τίτλο «Γιατί όλο και περισσότερες νέες και νέοι δεν παντρεύονται;» ἀπό τό ἀξιόλογο ἰστολόγιο Λημέρι.
Ὅσοι καί ὅσες ἐπιθυμεῖτε νά παντρευτεῖτε, μήν χάσετε στό τέλος τίς …δοκιμασμένες ὁδηγίες ἀνεύρεσης συντρόφου ἀπό ἀγιορείτη μοναχό!
—–
Αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο, είναι μια φίλη μου …παραπονιάρα, που την αγαπούμε πολύ, τα παιδιά μου, η γυναίκα μου και εγώ και δε θέλουμε να της χαλάμε κανένα χατίρι!
Έτσι σήμερα, μετά τη θαυμάσια εμπειρία της συμμετοχής μας σε έναν ακόμη Επιτάφιο- τη μοναδική αυτή Ορθόδοξη ακολουθία- όπου οι πιστοί συνοδεύουν τον Θεό της Αγάπης στο μνήμα, όπου κείται προσωρινά <<νεκρός>> ,για να μας σώσει εκ της αμαρτίας και με την προσμονή της Αναστάσεως Του, που ολοκληρώνει το μοναδικό συναίσθημα της χαρμολύπης, που βιώνουν μόνον οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, όχι ως ειδικός, αλλά ανησυχώντας για την υποβάθμιση- με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- του ιερού θεσμού του γάμου.
Γι αυτό, αν παρατηρήσετε τη ζυγαριά της αξιολόγησης του κειμένου μου, να γέρνει προς την πλευρά της ανακρίβειας και της απεραντολογίας, παρακαλώ να με συγχωρήσετε και να προσθέσετε στην άλλη πλευρά την καλή μου προαίρεση, μήπως και ισορροπήσει.
Μετά από τον υπερβολικά μεγάλο πρόλογο, που οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο φόβο μου, μη σκανδαλίσω ψυχές που θα το διαβάσουν, μπαίνω στην ουσία!
Αν θελήσουμε, να επισημάνουμε τους λόγους, που μένουν πολλοί νέοι και νέες ανύπαντροι(ες) σήμερα, πρέπει πιστεύω να το ψάξουμε πολύπλευρα και να εξετάσουμε τα παρακάτω ενδεχόμενα:
1.Μπορεί να έχει ως βάση τις άσχημες εμπειρίες από ένα κακό οικογενειακό περιβάλλον, που οφείλεται σε λόγους, που περιέγραψα στο κείμενο που προηγήθηκε, για τους παντρεμένους αδελφούς μας.
2.Πιθανόν αντίθετα να οφείλεται σε μια <<υποδειγματική>> οικογένεια, με γονείς <<άψογους>>, που δε μαλώνουν ποτέ μπροστά στα παιδιά τους και τους δίνουν μια εικόνα υποκριτική και ψεύτικη, ανθρώπων <<άμεμπτων>> και <<αψεγάδιαστων>>, οδηγώντας τους όταν μεγαλώσουν, να ψάχνουν αντίστοιχους συζύγους υποδείγματα, πράγμα φυσικά που είναι παντελώς αδύνατο!
Γιατί δεν υπάρχουν άψογοι άνθρωποι. Είναι υποκριτές, όσοι υποδύονται τους τέλειους. Ούτε η διαρκής ενασχόληση με τον Θεό, ακόμη κι αν συνοδεύεται από συνεχή εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία, ακόμη και πράξεις φιλανθρωπίας, εξασφαλίζει -από μόνη της- στον άνθρωπο τελειότητα εν ζωή.
Αυτό που <<διαφοροποιεί>> τον άνθρωπο του Θεού από τους υπολοίπους, είναι ο συνδυασμός όλων των παραπάνω με την απόλυτη γνώση της ασημαντότητας τους και ως εκ τούτου, με διαρκή προσπάθεια ελέγχου του κακού τους εαυτού και άμεσης αίτησης ειλικρινούς συγγνώμης, από όποιον αδίκησαν και μεταμέλειας προς τον Θεό, μέσω του Ιερού Μυστηρίου( δεν είναι τυχαία η λέξη) της Εξομολογήσεως. Αν συνοδεύονται δε αυτά και με διάθεση ανιδιοτελούς θυσίας προς τον συνάνθρωπο και αγάπης, ακόμη και προς τον εχθρό, τότε υπάρχει σοβαρή ελπίδα, ο Πανάγαθος Κύριος μας να τον ελεήσει για τα υπόλοιπα αμαρτήματα του, επιβραβεύοντας την καλή του πρόθεση.
3. Πιθανότατα να επηρεάζει η κατεστημένη νοοτροπία, πως είναι προτιμότερο ο νέος, να κάνει τις …αλητείες του ελεύθερος, παρά όταν παντρευτεί, άρα χρειάζεται το χρόνο του για να …ωριμάσει. Λες και είναι δεδομένο, πως πρέπει ο άνθρωπος, να τα δοκιμάσει …όλα στη ζωή του! Και φυσικά πολλές φορές, αντί να ωριμάσει, μπορεί τελικά να …σαπίσει με τέτοιες θεωρίες και κυρίως συμπεριφορές!
4. Άλλη αιτία είναι, <<πως πρέπει οι άνθρωποι, όταν παντρεύονται, να είναι αποκατεστημένοι>>, με δουλειές καλές και σπίτια έτοιμα! Πω πω πλάνη! Σε μια εποχή, που οι λογαριασμοί των κινητών κοστίζουν όσο ένα ενοίκιο και υπάρχουν δάνεια, ακόμη και για διακοπές, ποιος νέος έχει σπίτι έτοιμο; Εκτός αν έχει ο πατέρας του. Αν δεν έχει δε, υπάρχει περίπτωση -με τους σημερινούς μισθούς- να το φτιάξει πριν τα 40; (Δεν εννοώ πριν τα 40 του χρόνια, εννοώ τα 40 χρόνια από σήμερα και με μια πιο ελεύθερη μετάφραση καλά …σαράντα!).
5. Η αίσθηση του νεανικού σφρίγους συνδυασμένη με την απολύτως δικαιολογημένη αδυναμία κατανόησης της φθαρτότητας του ανθρωπίνου σώματος από τους νέους, είναι ένας άλλος πιθανός λόγος.
6. Η έλλειψη γνώσεων βασικών αρχών επικοινωνίας ένας άλλος λόγος.
7. Η σύγχρονη προσπάθεια των γυναικών να αποδείξουν, πως είναι όμοιες προς τους άνδρες και μπορούν να πετύχουν παντού τα ίδια μ’ αυτούς, είναι μια παγίδα της παγκοσμιοποίησης (άλλη φορά το γιατί, είναι ολόκληρη συζήτηση), στην οποία δυστυχώς έπεσαν οι γυναίκες μέσα και οδήγησαν και τους περισσότερους άνδρες, σε πλήρη αδυναμία να επικοινωνήσουν μαζί τους (δεν αθωώνω καθόλου τους άνδρες για την δική τους αδυναμία, στον άκρατο εγωισμό τους οφείλεται, δεν αλλάζει πάντως την πραγματικότητα). Έτσι υπάρχει το τραγικό φαινόμενο, ο άντρας να φοβάται να συνυπάρξει και να παντρευτεί με μια γυναίκα νέα, όμορφη, καλλιεργημένη, οικονομικά ανεξάρτητη και επαγγελματικά επιτυχημένη, γιατί δε θα …κρέμεται από πάνω του και δε θα εξαρτάται απ’ αυτόν, άρα θα γίνει <<ρόμπα>> στον περίγυρο. Έναν ανδρικό περίγυρο δε, που βιώνει τα ίδια συναισθήματα, για τους ίδιους λόγους και το κρύβει, όπως η γάτα το ..παλτό της! Η δε γυναίκα να χαίρεται από τη μια, που παίζει τους <<δυνατούς>> άντρες στα δάχτυλα, τους έχει του χεριού της και αποδεικνύει διαρκώς τη δύναμη της και από την άλλη να στενοχωριέται, γιατί χάνει τη ζωή της, που δεν βρίσκει ταίρι αντάξιο της (η παγίδα που λέγαμε).
8. Το κυριότερο όμως απ’ όλα όσα θεωρώ ως αιτίες, που κάποιοι νέοι μένουν ανύπαντροι, το άφησα για το τέλος. Πιστεύω, πως οι άνθρωποι βάζουν στη ζωή τους προτεραιότητες, σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις αλληλένδετες εμπειρίες τους (δες αιτίες 1 και 2). Δυο αλληλοσυγκρουόμενες βασικές επιλογές υπάρχουν- κατά τη γνώμη μου- για τους ενήλικες. Μία είναι η όμορφη οικογενειακή ζωή, με τις απολαύσεις και τις στενοχώριες της και δεύτερη η <<καριέρα>>, που στα μάτια ενός νέου ανθρώπου δεν είναι εντελώς ξεκαθαρισμένο, τι ακριβώς σημαίνει και τι θυσίες συνεπάγεται.
Όταν λοιπόν ο …πρώην νέος (χαριτολογώντας το λέω, όχι ειρωνικά), που επέτυχε να αποκτήσει ..πτυχία, πλούτη ή (και) αξιώματα, αντιληφθεί κάποια στιγμή, πως έκανε λάθος επιλογή, είναι συνήθως σε μια ηλικία, όπου οι μέχρι τότε εμπειρίες του τον έχουν οδηγήσει, αφενός μεν σε καχυποψία αφετέρου δε σε διστακτικότητα απέναντι στους ανθρώπους. Από την άλλη πλευρά, πώς να παραδεχτεί ένας <<επιτυχημένος>>, στους ανθρώπους που τον θαυμάζουν για ό,τι <<πέτυχε>>, πως είναι δυστυχής, για την λάθος επιλογή που έκανε νεότερος, διαλέγοντας πρώτα την καριέρα και μετά …<<έχουμε όλα τα χρόνια μπροστά μας>>;
Τέλος να επισημάνω, πως υπάρχει η περίπτωση, ειδικά στους αγωνιζόμενους Ορθόδοξους νέους κι επειδή όλα εκ Θεού επιτρέπονται προς <<οικοδομήν και ωφέλειαν>>,να μην ισχύει τίποτε από τα παραπάνω και απλώς ο Πανάγαθος να θέλει, να δοκιμάσει τους νέους σε έναν τιτάνιο αγώνα κοσμικής ερημίας, που μόνο όσοι τον βιώνουν τον αντιλαμβάνονται, άρα ούτε και ο γράφων.
Επειδή όμως υπάρχει η τάση στον κάθε άνθρωπο, να παίρνει την εκδοχή που τον βολεύει, για να νιώσει καλύτερα, θα σας πρότεινα να μην το διαπράξετε, αλλά να πάρετε εκείνη την εκδοχή, που αντιπροσωπεύει τη δική σας περίπτωση καλύτερα και όχι την τελευταία βολική! Γιατί αν ισχύει πραγματικά η τελευταία, δε θα το μάθετε ποτέ εν ζωή. Θα το μάθουν οι επόμενες γενιές, όταν θα προσκυνούν το άγιο σκήνωμά σας!
Επίσης ποτέ δεν είναι αργά για έναν Χριστιανό, να παραδεχτεί ότι έπραξε ένα λάθος, γιατί έτσι ελκύει τη Χάρη του Θεού.
Κι επειδή είπα ήδη πάρα πολλά και σας ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα, θα κλείσω με μια διδακτική ιστορία.
Πριν κάμποσα χρόνια, είχα επισκεφτεί το Άγιον Όρος με δυο ξαδέλφια της γυναίκας μου. Στη μονή Ιβήρων, πριν πέσουμε για ύπνο, ζητήσαμε από έναν προορατικό μοναχό,, να μας πει μια ευχή. Μόλις μας αντίκρυσε, απευθύνεται σε μένα και με ρωτάει πόσα παιδιά έχω! Στον ένα ξάδελφο τι δουλειά κάνει. Και τέλος ρωτάει τον άλλο ξάδελφο, αν είναι παντρεμένος. Όταν αυτός του απάντησε πως δεν είναι, τότε ο μοναχός τον επιτίμησε λέγοντας:
– Στην ηλικία σου θα έπρεπε, ή να είσαι μοναχός η παντρεμένος. Αλλά φαίνεται πως δεν προσεύχεσαι αρκετά τα βράδια!
– Πως δεν προσεύχομαι (του λέει λίγο αμήχανα και ίσως και κάπως ενοχλημένος ο ξάδελφος)!
– Αποκλείεται να προσεύχεσαι! Τι, πέφτεις δηλαδή στα γόνατα, κλαις με λυγμούς και παρακαλάς την Παναγιά λέγοντας: Παναγιά μου σε παρακαλώ, εγώ δεν είμαι άξιος, μόνος μου να βρω γυναίκα, εσύ που γνωρίζεις τις καρδιές όλων των ανθρώπων, στείλε στο δρόμο μου μία, γιατί θέλω να παντρευτώ; Αν το έκανες αυτό αδελφέ, αποκλείεται να μη στο έδινε, αυτό που ζητούσες!
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε, πως σας γράφει όλα τα παραπάνω ένας άνθρωπος, που στα 24 του χρόνια (και σε μια περίοδο της ζωής του που νόμιζε, πως <<όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει>> και απολάμβανε την ικανοποίηση της αμηχανίας των περισσοτέρων ανθρώπων, τη στιγμή που τον άκουγαν να εφευρίσκει …ευρηματικές βλασφημίες), αναγνωρίζοντας πως είναι πολύ κακός άνθρωπος, ενώ έκανε μπάνιο, έκλαψε με λυγμούς και παρακαλούσε τον Θεό (ναι, αυτόν που βλαστημούσε), να του βρει γυναίκα να παντρευτεί, γιατί με τα χάλια που είχε , αν μεγάλωνε και λίγο ακόμη, θα έμενε μόνος, ενώ αυτός ήθελε παιδιά και οικογένεια!
Και ω του θαύματος, την επόμενη εβδομάδα εμφανίστηκε η γυναίκα του εντελώς <<τυχαία>> (αν σας πω πως!) στη ζωή του και την άλλαξε!
Γι αυτό εφαρμόστε αυτό που προτρέπει ο μοναχός στον …ξάδελφο και δε θα χάσετε!
Και μη φοβάστε να παραδεχτείτε τα λάθη, που τυχόν κάνετε. Είσαι ελεύθερος, αν νιώθεις ασήμαντος και γεμάτος κόμπλεξ, αν πρέπει να αποδεικνύεις διαρκώς, πόσο ικανός είσαι! Άλλωστε <<ο μεγαλύτερος μπούφος είναι, όποιος κάνει τον αετό κι ο μεγαλύτερος αετός, αυτός που κάνει το μπούφο>>.
Επειδή δε και ως νυν εκπαιδευτής ενηλίκων και λόγω συγκεκριμένων σπουδών στην Οργάνωση και Διοίκηση των Επιχειρήσεων και το Μάρκετινγκ, πρέπει να ξεκινώ με την εκφώνηση στόχων και να κλείνω με την αποτίμηση της επίτευξης τους, ελπίζω η πολύ καλή μου φίλη, που μου ζήτησε το παρόν κείμενο, να έμεινε ικανοποιημένη, που ανταποκρίθηκα άμεσα!
Καλή Ανάσταση! Και Χριστός Ανέστη, για όσους το διαβάσουν μετά το Πάσχα!
Ξημερώματα Μεγάλου Σαββάτου 26 Απριλίου 2008
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ
βαγια
Και ο πιο δυνατός άνθρωπος στον κόσμο χρειάζεται που και που ένα στήριγμα να επιβεβαιώσει την προσπάθειά του, να του δώσει έναυσμα για το επόμενο βήμα.
Εγώ είμαι άνθρωπος που μπορώ να κρατήσω μεγάλες περιόδους συναισθηματικής »ασιτίας»…αλλά εδώ και καιρό ούτε ψίχουλα δεν βρίσκω να με κρατήσουν.
Κι αφού δεν θέλω να φύγω δίπλα από τον Θεό ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ τότε πρέπει να δεχτώ μια κατασταση κι αφού ο Θεός δεν θέλει να μου δώσει τα ψίχουλα τότε σκέφτομαι ότι ίσως τελικά αυτή η κατάσταση δεν είναι παροδική αλλά μια αλήθεια που πρέπει να αποδεχτώ.
Μην με ρωτάς αν ξέρω…δεν ξέρω….ισορροπία προσπαθώ να βρω…
Δεν έχω θυμό ούτε απελπισία…παράπονο έχω.
Ούτε έπαινο ζητάω ούτε κανενός είδους αναγνώριση…
μόνο με κάποιον τρόπο να πειστώ ότι όλη αυτή η προσπάθεια έχει νόημα…ότι όλο αυτό που έκανα για να διορθώσω τα στραβά έχει λογική και πρακτική χρησιμότητα…
αλλιώς τι να το κάνω;…δεν ήθελα να γίνω καλόγερος ποτέ και τα φιλοσοφικά ερωτήματα για την ύπαρξη και την ζωή τα χουν λύσει ο Σωκρατης και ο Αριστοτέλης πολύ νωρίτερα από μένα…
Όταν φτάσεις στο σημείο να μην μπορείς να παρακολουθήσεις τα προβλήματα των φίλων σου τότε έχεις μείνει από καύσιμα…
Sawyer39,
Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ Ο-Λ-Ο-Υ-Σ ΜΑΣ!
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ, ΔΥΝΑΤΑ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΙΣΤΗ & ΥΠΟΜΟΝΗ.
ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΟΝ ΙΩΒ;;!
ΠΡΟΣΕΥΧΗΣΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ ΜΕ ΗΡΕΜΗ ΚΑΡΔΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΦΕΣΟΥ ΑΠΑΛΑ ΣΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ.
«ΚΑΝΕ ΕΣΥ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΜΕ ΕΜΕΝΑ. ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ, ΟΧΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ. ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΕΣΥ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ»….
ΑΥΤΟ ΝΑ ΛΕΣ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΝΝΟΕΙΣ!
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ!
ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ ΣΙΓΟΥΡΗ ΓΙ ΑΥΤΟ.
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΡΓΗΣΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ Ή ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΕΣΥ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ, ΟΜΩΣ ΘΑ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ!
ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ Σ’ ΑΓΑΠΑΕΙ, ΟΣΟ ΕΣΥ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ(!) ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ.
ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ, ΟΙ ΧΟΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΣΚΕΠΤΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΜΑΤΑΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΕΚΕΙΝΟΣ ΟΜΩΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΨΥΧΗ ΜΑΣ.
ΚΑΙ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ ΑΞΙΑ
ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ!
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ;!
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ;!
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΜΗ.
ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΕ, ΑΝ ΕΓΡΑΨΑ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΣΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΣΑ.
(ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ zarzoni_v@hotmail.com)
@Sawyer39,
Η ίδια αυτή η αλλαγή που πέτυχες στον εαυτό σου έχει ΟΛΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Γύρω μας άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς να πλησιάσουν καν στη μετάνοια… Πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου απίστευτα τυχερό.
Είναι λογικό να νιώθεις ότι μένεις πίσω όταν οι γύρω σου προχωρούν στη ζωή τους αλλά ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και η ψυχή του πρέπει να περάσει από διαφορετικό μονοπάτι. Κατ’ αρχάς δεν το περνάς μόνος σου αυτό – ξέρεις πόσοι βρίσκονται ακριβώς στην ίδια θέση μ’ εσένα; Κι απ’ την άλλη, μη ζητάς σύντροφο για να νιώσεις ότι έχει αξία η προσπάθειά σου. Πρέπει πρώτα να νιώσεις πλήρης ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ, χωρίς να θεωρείς το γάμο σκοπό της ζωής σου. Διοχέτευσε όλη αυτήν την αγάπη που έχεις μέσα σου προς τους συνανθρώπους σου και κυρίως προς το Θεό. Αυτός σε αγάπησε πρώτος και αποκλείεται να σε αγαπήσει κάποιος άνθρωπος περισσότερο, ούτε καν εσύ. Γίνε για Εκείνον αυτό που έγραψες πως θέλεις από τη σύντροφό σου: μάθε να του δίνεσαι χωρίς όρους και να τον αγαπάς χωρίς όρους και να τον σκέφτεσαι και να χάνεσαι… γιατί κι Εκείνος δεν μπορεί να αγαπήσει αλλιώς. Κάνε Τον τον έρωτα της ζωής σου, και όταν Εκείνος κρίνει ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για ‘σένα θα σου δώσει σύντροφο – όχι για να της δώσεις ολόκληρο τον εαυτό σου, αλλά για να δοθείτε παρέα σ’ Εκείνον. Και να φτιάξετε ανθρώπους για Εκείνον, και να τους μάθετε να αγαπούν Εκείνον, και τέλος πάντων να εξασκηθείτε πρακτικά στην αγάπη ώστε να είστε έτοιμοι να συναντήσετε Εκείνον όταν έρθει η ώρα. Μέχρι τότε υπομονή, και δουλειά πάνω στον εαυτό σου. Των φρονίμων τα παιδιά…
Και σκέψεις ότι μπορεί ο Θεός να μη σε κρίνει άξιο για οικογένεια βγάλ’ τες από το κεφάλι σου γιατί δε σε βοηθούν και γιατί δεν είναι δικές σου, είναι φυτευτές από τον αντίπαλο για να σε ρίξουν σε κατάθλιψη. Εδώ δυο λόγια έγραψες στο ίντερνετ και άγγιξες αρκετά δύο εντελώς άγνωστές σου γυναίκες, ώστε να αφιερώσουν χρόνο για να σου γράψουν ολόκληρα κατεβατά! Ξέρεις πόσες ψάχνουν κάποιον σαν εσένα; Γι’ αυτό έχε ελπίδα και τα μάτια σου ανοιχτά.
Και παραμέρισε λίγο αυτό το παράπονο, μέρες που είναι. Έχε τα μάτια σου στο Νυμφίο – άλλωστε μπορεί να θέλει απλώς να σε δοκιμάσει. Μόνος σου έγραψες ότι η σχέση σου με το Θεό ήταν ο λόγος που απομακρύνθηκαν και οι δυο εκείνες γυναίκες.
Ανωνυμη
τι νόημα έχει να υπάρχουν άνθρωποι που περνάνε τα ίδια (όπως λες) και να μην μπορείς να ταιριάξεις;Τι να το κάνεις;Να συζητάς μαζί τους για το πόσο «ανώτεροι» άνθρωποι είστε ή το πόσο «κακοί» είναι οι »αλλοι»;Οι άνθρωποι είμαστε όντα που χρησιμοποιούν »εργαλεία»…όταν κάτι δεν δουλεύει και σου δημιουργεί προβλήματ απλά το αλλάζεις.Λογικό δεν είναι;
Τι νοημα έχει να μένεις ακλόνητος σε αρχές και να περνάνε τα χρόνια όταν σχεδόν όλοι τριγύρω σου τα γράφουν όλα εκεί που δεν πιάνει μελάνι και απλά παίρνουν ότι δίνεται χωρίς πολλά-πολλά αρκεί να τους ευχαριστεί…
Τι νόημα έχει να κάνεις τον εαυτό σου καλύτερο άνθρωπο (άσε τα «μονος σου» τα ζησα χρόνια, you’re preaching to the quire που λενε και οι Αγγλοι) αν δεν μπορείς να βρεις ευτυχία μέσα από αυτό;
Τι νόημα έχει να ωφελείται όποιος σε πλησιάζει κι εσύ να μένεις κάθε μέρα και πιο φτωχός;
Δουλειά πάνω στον εαυτό σου;…στα 39;;…ακόμα;;…μέχρι πότε…;….και για ποιον λόγο;;….όταν όλοι «έχουν» κι εσύ όχι θες να μου πεις ότι δεν σε πιάνει το παράπονο;Όλη η »δουλειά» που έκανες πάνω σου δεν μπόρεσε να σου βρει αυτό το ένα πράγμα που ήθελες οπότε γιατί να συνεχίζεις την προσπάθεια;
Να «δοθείτε» στον Θεό λες….μα δεν ψάχνω καλόγρια ούτε εγώ θέλω να γίνω καλόγερος ούτε ζητάω πράγματα που δεν γίνονται ούτε θέλω η σύντροφός μου να ξυπνάει και να κοιμάται με το ψαλτήρι….καταλαβαίνεις τι σου λέω;
Εδώ φτάσαμε σε σημείο θεωρητικά νορμάλ άνθρωποι να σου γυρνάνε την πλάτη επειδή θες να μεγαλώσεις παιδιά σε χριστιανικό περιβάλλον…μελλοντικές μανάδες να απορούν γιατί πρέπει τα παιδιά να κοινωνούν και να εκκλησιάζονται.Καταλαβαίνεις τι σου λέω;Εγώ μιλάω για απλά πράγματα κι εσείς μου λέτε για το ζευγάρι που θα πλησιάσει το Θεό;
Οι άνθρωποι είμαστε όντα λογικά και γήινα.Η όποια προσωπική υπέρβαση πρώτιστα έχει την έννοια του να κάνει καλύτερη την ζωή του καθενός, να γίνει καλύτερος άνθρωπος και μετά να ωφεληθούν και οι άλλοι από αυτό.
Αν κάνεις, κάνεις, κάνεις και δεν ωφελείσαι τότε γιατί να το κάνεις;Κι εσύ που τόσο εύκολα προτείνεις να κάνω τον Θεό προσωπικό έρωτα πες μου σε παρακαλώ…εσύ δεν έχεις ανάγκη από άνθρωπο δίπλα σου;Δεν έχεις σκάσει από την κούραση και τα προβλήματα ποτέ;
Την στιγμή που ένας άνθρωπος είναι έτοιμος να εκραγεί εσύ προτείνεις κάτι (ναι μεν Θεεικό) τόσο απελπιστικά εξω-γήινο;
Μόνο φιλόσοφοι και καλόγεροι υπακούνε τυφλά στην Αρχή χωρίς να ζητάνε το ελάχιστο κι εγώ δεν είμαι τίποτε από τα δυο.
Σας ευχαριστώ και τις δυο για τα λόγια σας, δεν ξέρω αν «άγγιξα» κανέναν ή όχι αλλά αυτά που μου λέτε τα γνωρίζω καλά, δεν είμαι άγνωστος στο Ορθόδοξο γίγνεσθαι αλλά δεν με βοηθάνε.
Είμαι σοκαρισμένος με το γεγονός ότι οι ίδιες γυναίκες που λένε ότι ζητάνε αρσενικούς άντρες είναι οι πρώτες που γυρνάνε την πλάτη μόλις δουν τις «γωνίες» τους.
Τα παραπάνω ερωτήματα για μένα είναι ρητορικά, εγώ τις ξέρω τις απαντήσεις, θέλω να δω αν μπορείς εσύ να μου απαντήσεις λογικά εφόσον μου απευθύνεις τον λόγο.
Sawyer39,
«Πέταξε το εγώ σου, μην το φοβάσαι. Κι αν το πετάξεις, θα το βρεις στην αγκαλιά του Θεού»!
γέροντας Παΐσιος
Και θυμάμαι τη συγκίνηση ενός φίλου μου, που έλεγε «σιγά μην παντρευτώ, σιγά μη με παντρευτεί καμιά κοπέλα».
Είχε λίγο απογοητευτεί και στη ζωή του ήταν κλονισμένος. «Ε, ας βρω μία όποια να’ναι. Μια να βρεθεί να με πάρει κι εμένα τον καημένο».
Δηλαδή, ήθελε απλώς μια απλή κοπέλα.
Μια κοπέλα να’ναι, χωρίς απαιτήσεις και χωρίς αξιώσεις.
Και βρήκε όχι απλώς μια απλή, αλλά μια καταπληκτική κοπέλα!
Σ’όλα τα επίπεδα: γνώσεων, παρουσιαστικού, ψυχολογίας, καρδιάς, νοικοκυροσύνης… Όλα τα καλά!
Όλα τα καλά τα είχε!
Ζήταγε κάτι ασήμαντο αυτός.
Του δίνει ο Θεός.
Τελείως ξαφνικά, ε;!
Eκεί που δεν το περίμενε, εκεί που η λογική του έλεγε ότι δεν γίνεται- του τα’δωσε όλα!
Και μου έλεγε μετά: «Α, ρε πάτερ. Είδες που γκρίνιαζα στο Θεό; Τι έλεγα και τι μου’δωσε ο Θεός;
Άλλα νόμιζα και άλλα ο Θεός μου ετοίμαζε».
Του λέω: «Δε λέω τίποτα, γιατί το’πες μόνος σου.
Μόνος σου είπες κάτι πολύ θεολογικό: ότι ο Θεός μας είναι πλούσιος Θεός. Άπειρος Θεός. Αρχοντικός Θεός.
Sawyer39,
ΥΠΟΜΟΝΗ, ΠΙΣΤΗ, ΕΛΠΙΔΑ.
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΟΣ & ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΣ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΜΕ, ΤΑ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ, ΑΛΛΑ……………………….
Sawyer39,
Λυπάμαι αν σε στενοχώρησα. Αυτά που σου έγραψα δεν τα έγραψα με καμία ευκολία, πίστεψέ με. Τα είπα γιατί εμένα δεν μου φαίνονται καθόλου εξω-γήινα. Αυτά έχω μέσα μου πλέον, από την ημέρα που ο Χριστός ο ίδιος με έβγαλε από την κατάθλιψη. Και λέω ο Χριστός γιατί εγώ δεν έκανα ΚΑΜΙΑ προσπάθεια να τον προσεγγίσω. Δεν έδειξα με ΚΑΝΕΝΑΝ τρόπο καλή θέληση απέναντί Του, δεν άρχισα να εκκλησιάζομαι ώστε να πεις ότι αυτό με βοήθησε. Πίστευα μόνο εγκεφαλικά και φυσικά αυτό το είδος πίστης με άφηνε εντελώς άδεια, δε με εμπόδιζε να βλέπω τη ζωή κατάμαυρη και ανώφελη. Δεν είχα τα «κότσια» να αυτοκτονήσω, ακριβώς από τυφλή υπακοή στην «Αρχή», όπως έγραψες κι εσύ, γι’ αυτό ευχόμουν να με χτυπήσει αυτοκίνητο ή ν’ αρρωστήσω. Το μόνο δικαίωμα που Του έδωσα για να παρέμβει ήταν ότι τα βράδια στο κρεβάτι μου σπάραζα από δυστυχία και ζητούσα βοήθεια. Και όταν έφτασα στον πάτο, μου έβγαλε τη μετάνοια ΜΕ ΤΟ ΤΣΙΓΚΕΛΙ. Αυτό που ήξερα από χρόνια ότι έπρεπε να κάνω ως υπακοή στην «Αρχή», και από εγωισμό δεν μπορούσα, το έκανε Εκείνος για ‘μένα. Έτσι άλλαξε η δική μου καλωδίωση.
Και πλέον έχω καταλάβει αυτό που λένε οι άγιοι 2000 χρόνια τώρα, ότι δηλαδή η ορθοδοξία είναι προσωπική σχέση με το Χριστό και δεν έχει καμία, ΜΑ ΚΑΜΙΑ σχέση με φιλοσοφίες και ιδεολογίες με τις οποίες τη συγκρίνεις. Σκοπός σου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ να γίνεις καλύτερος άνθρωπος (άλλωστε πώς ορίζεται ο «καλός άνθρωπος»;), ή να κάνεις την προσωπική σου υπέρβαση ή όπως αλλιώς το τραγουδάνε οι νεοεποχήτικες σειρήνες. Σκοπός σου είναι να αγαπήσεις το Χριστό, και από αγάπη προς Αυτόν να ζεις όσο μπορείς όπως σου ζήτησε, όχι για να τον ικανοποιήσεις και να σου εξασφαλίσει την ευτυχία, αλλά για να Του μοιάσεις – όσο μπορείς. Αυτός είναι το μέτρο σύγκρισης γιατί με πρότυπο Αυτόν δημιουργήθηκες. Και με τη ζωή και τη διδασκαλία Του σου έδωσε πολύ σαφείς οδηγίες για το πώς να το καταφέρεις. Είναι δύσκολο, αλλά για να το πέτυχαν τόσα εκατομμύρια άγιοι προφανώς δεν είναι ακατόρθωτο. Απλά θέλει συνεχή δουλειά μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις, όχι απλώς μέχρι τα 39.
Αυτή η προσπάθεια είναι το νόημα της ζωής σου. Και όχι, δεν υπάρχει τίποτα το ανθρωπίνως λογικό σ’ αυτήν. Δεν είναι λογικό να πιστεύεις ότι ο Θεός που έφτιαξε ολόκληρο το σύμπαν και τελευταίο και καλύτερο τον άνθρωπο δέχτηκε να υποστεί τους εξευτελισμούς που θυμόμαστε τη Μεγαλοβδομάδα μόνο και μόνο για να σώσει το θρασύ κι αχάριστο δημιούργημά Του από το θάνατο. Δεν είναι λογικό να αγαπάς τους εχθρούς σου. Το ανθρωπίνως λογικό είναι αυτό που κάνουν όλοι γύρω σου. Αλλά για να σταμάτησες να το κάνεις προφανώς δε σ’ έκανε ευτυχισμένο, έτσι δεν είναι;
Επί του πρακτέου: όταν έγραψα «να δοθείτε στο Θεό» δεν εννοούσα να καλογερέψετε, αλλά ότι ο Θεός θα παρέμενε το κέντρο γύρω από το οποίο θα στρεφόσαστε, και εσείς ως ζευγάρι και η ανατροφή των παιδιών που τυχόν έρχονταν. Θα μπορούσε να συμβεί αυτό με μια γυναίκα επιθετικά άθεη όπως τη χαρακτήρισες; Για τη θεωρητικά χριστιανή δε δίνεις άλλες πληροφορίες αλλά ψιλοκαταλαβαίνω: φίλη μου που δηλώνει πιστή πέταξε σε μια συζήτηση περί προγαμιαίων σχέσεων «Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί δεν επιτρέπονται, κι αφού δεν καταλαβαίνω δε θα υπακούσω. Τι δηλαδή, αν μου πει ο Χριστός να πάω να πέσω από το γκρεμό θα το κάνω;». Η απάντηση που έπρεπε να πάρει είναι «Ναι, αν όντως πιστεύεις ότι είναι ο Θεός θα το κάνεις», αλλά ήμουν υπερβολικά αποσβολωμένη για να της τη δώσω. Αυτό το πράγμα φυσικά δεν είναι πίστη (πίστη = εμπιστοσύνη), είναι κουτοπονηριά – αν πιστεύεις όντως ότι η samsung έφτιαξε το dvd-player που αγόρασες, ακολουθείς τις οδηγίες χρήσης του manual, άσχετα αν τις καταλαβαίνεις ή όχι (διαφορετικά πρέπει να είσαι έτοιμος να αναλάβεις την ευθύνη της βλάβης και της επισκευής, και όχι να κατηγορείς την τύχη σου ή την εταιρία όταν το μαραφέτι τα παίξει). Μ’ αυτά θέλω να πω ότι έχει σχετικοποιηθεί ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ η πίστη, και θέλει διπλή προσοχή η επιλογή συντρόφου αν έχεις αποφασίσει να ζήσεις ως ορθόδοξος. Φαντάσου να είχες παντρευτεί κάποια απ’ αυτές τις γυναίκες και να έβγαιναν αυτά τα θέματα αργότερα στην επιφάνεια… Όπως και να ‘χει, δεν ξέρεις τι έζησαν αυτές οι γυναίκες, πώς τις μεγάλωσαν, τι σόι άντρες γνώρισαν, οπότε μην κρατάς πίκρα μέσα σου, και κυρίως μη γενικεύεις, μόνο σε κακό μπορεί να σου βγει.
Αυτά από ‘μένα. Εγώ πραγματικά βοηθήθηκα από αυτά που σου έγραψα παραπάνω, γι’ αυτό και σου τα μεταφέρω, όχι για να σου κάνω κήρυγμα πασχαλιάτικα… Αν σου φαίνονται σαν ξερή θεωρία τι να πω, ας απαντήσει και κάποιος άλλος, μήπως σε βοηθήσει περισσότερο.
Α, και μια απορία: τι εννοείς «γωνίες»;
Αγαπητέ/ή Γ….όποιον προτείνει αυτην την απόλυτη ταπείνωση περιμένω να τον δω να ζει με ένα τρύπιο σακάκι, άστεγος και άπορος, με ένα ξεροκόματο για φαγητό και μόνη συντροφιά το κομποσχοίνι.
Μέχρι τότε επίτρεψε μου να σου πω ότι ο εγωισμός, για εμάς τους γήινους ανθρώπους, παράγει και καλές ποιότητες όπως η αξιοπρέπεια και ο αυτοσεβασμός…πράγματα που είναι εξόχως απαραίτητα αν θέλεις να επιβιώσεις ψυχικά απέναντι στην αχαριστία των ανθρώπων αλλά και την κακή πλευρά του εαυτού σου.
Δεν έχουμε όλοι το ίδιο μέτρο,πολύ περισσότερο δεν έχουμε το μέτρο των γεροντάδων.Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε αυτοέλεγχο και αυτοπεριορισμό, ότι δεν έχουμε συνείδηση να μας ελέγχει και να μας βάζει στην θέση μας.
Κάνεις αυτά που μπορείς…όταν κάτι το «μπορείς» για αρκετό καιρό τότε προσπαθείς για λίγο παραπάνω…αν το αντέξεις τότε χαίρεσαι για την προσπάθειά σου…αν δεν το αντέξεις γυρνάς πίσω ένα σκαλί και προσπαθείς ξανά….
αν παλέψεις με χίμαιρες για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί και να κλατάρεις….
Η Πίστη και η Ελπίδα δεν παύουν ποτέ.
Η Υπομονή όμως δεν είναι άπατο πηγάδι…που και που χρειάζεται λίγο συμπλήρωμα με κανένα κουβαδάκι.
Ανωνυμη
εγώ μιλάω για συντροφικότητα κι εσύ μιλάς για σωτηρία…δυο διαφορετικά πράγματα.
Ναι η ορθοδοξία είναι προσωπική σχέση με τον Χριστό αλλά ποιος είπε ότι εγώ σύγκρινα την ορθοδοξία με την φιλοσοφία;
Εγώ είπα ότι «θέλω» και «ζητάω» πράγματα που δεν είναι καθόλου περιττά (συντροφικότητα), ότι έχω κάνει μεγάλη προσπάθεια και έφτασα να νιώθω παράπονο…και ψάχνω να βρω μια λογική ακολουθία σε όλο αυτό (δλδ να προσπαθείς ποικιλοτρόπως για κάτι και να μην παίρνεις αποτέλεσμα) γιατί με έχει -σχεδόν- απελπίσει…ναι αμφισβητώ, όχι τον Θεό, την ικανότητά μου να κάνω κι άλλη υπομονή ή και την χρησιμότητα όλης αυτής της διαδικασίας σε ανθρώπινο επίπεδο…ΚΑΙ ΑΦΟΥ είμαι σε αμφιβολία ΤΟΝΙΖΩ πως ούτε είμαι ούτε θέλω να γίνω καλόγερος ή φιλόσοφος ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ αυτοί οι δυο ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ υπακούνε στην Αρχή αναμφισβήτητα και πολλές φορές συνεχίζουν να κάνουν πράγματα που σε όλους τους άλλους φαίνονται παράλογα.
Ελπίζω να εξήγησα ξεκάθαρα τι έλεγα…πουθενά δεν συνέκρινα ορθοδοξία και φιλοσοφία.
Τι σχέση έχει η προσωπική υπέρβαση ενός ανθρώπου με την ΝΤΠ;
Η ΝΤΠ προωθεί τον άκρατο ατομικισμό για να καταστρέψει την οικογένεια και την κατάλυση των εθνικών και πολιτισμικών δεσμών για να καταστρέψει τις κοινωνίες…τι σχεση έχουν αυτά με την προσωπική υπέρβαση ενός ανθρώπου στην ζωή;
Η προσωπική υπέρβαση είναι μια προσπάθεια να ξεπεράσεις την ζώνη άνεσής σου, να βγεις από αυτά που σε κάνουν ναι αισθάνεσαι ασφαλής και να δεις τι υπάρχει παραπέρα.Φυσικά ν κάποιος έχει Αρχές δομημένες μέσα του δεν έχει να φοβηθεί τίποτα…όποιος δεν έχει τότε καλώς ανησυχεί και φοβάται.
Αν δεν γίνεις καλός άνθρωπος πως θα γίνεις καλός χριστιανός;
Γνωρίζω αρκετούς καλούς χριστιανούς που είναι απαίσιοι άνθρωποι…εσύ τι λες να θέλει ο Χριστός περισσότερο από αυτούς;
Μήπως δεν είναι η χριστιανική αφύπνιση ενός ανθρώπου η μάχη ενάντια στον παλιό εαυτό;
Η λέξη «προσωπική υπέρβαση» σε πείραξε;
Δουλειά μέχρι να πεθάνεις ναι συμφωνώ…έλα να σε δω εσένα λοιπόν (που το λες τόσο εύκολα) να το κάνεις αυτό ασυντρόφευτη…έλα να δω οποιονδήποτε εύκολα μιλάει για εφ’όρου ζωής προσπάθεια ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΠΡΑΞΗ ΜΟΝΑΧΙΚΑ….ΑΣΥΝΤΡΟΦΕΥΤΑ…τότε ξαναμιλάμε…
Γιατί -ξαναλέω- εγώ σχολίασα για το προσωπικό μου πρόβλημα το οποίο εστιάζεται εκεί, στην συντροφικότητα, όχι στην σωτηρία της ψυχής.Και αναρωτιέμαι παραπονούμενος »μέχρι πότε;»…
Όχι μέχρι πότε θα προσπαθώ να ΣΩΘΩ…αλλά να βρω σύντροφο…έναν άνθρωπο όπως τον θέλω.
Από κει που γράφεις «επι του πρακτέου…» και κάτω συμφωνώ…
Τα παραπάνω με συγχωρείς αλλά μιλάς για άλλο πράγμα αγαπητή Ανωνυμη.
Δεν στεναχωριέμαι εύκολα μην αγχώνεσαι.
Έχω τα προβλήματά μου, δεν με στεναχωρεί κάτι που είπε κάποιος σε ένα site.
Σ’ευχαριστώ πάντως που μπήκες στον κόπο να γράψεις.
ΥΓ
«Γωνίες» είναι οι σκληρες αρσενικές άκρες, αυτά που μας διαχωρίζουν ορμονικά και ψυχολογικά από εσάς και ενίοτε σας εκνευρίζουν.
πχ ένας άντρας ηγετικός με πρωτοβουλία και αποφασιστικότητα (που τόσο αρέσει στις γυναίκες) θα έχει αρκετές τέτοιες γωνίες (που…δεν θα αρέσουν και τόσο πολύ αλλά πάνε πακέτο).
Για τα περί συντροφικότητας συμπάσχω απόλυτα. Tα περί σκοπού της ζωής τα ανέφερα γιατί μου έδωσες την – εσφαλμένη, προφανώς – εντύπωση ότι επέστρεψες στην ορθοδοξία έχοντας Α-συνείδητα ως σκοπό τη χρησιμοθηρική αυτοβελτίωση (εξ ου το κομμάτι περί νέας εποχής) – «θα γίνω καλύτερος άνθρωπος, θα βρω τη γυναίκα που θέλω και θα ζήσω ευτυχισμένος» (καλά, αυτό το τελευταίο κι αν είναι μύθος…). Και επιμένω ότι δεν μπορείς να ορίσεις τον «καλό άνθρωπο», γιατί χρειάζεσαι μέτρο σύγκρισης: αν είσαι κοσμικός θα πάρεις αυτό που θεωρεί η κοσμική ηθική της εκάστοτε κοινωνίας ως «καλό» – οπότε ο ορισμός του καλού ανθρώπου θα αλλάζει κάθε 10 χρόνια και από χώρα σε χώρα – και αν είσαι χριστιανός θα πάρεις αυτό που θεωρεί η Εκκλησία ως «καλό» εδώ και 2000 χρόνια, δηλαδή το Χριστό. Δε γίνεται να είναι κάποιος ταυτόχρονα καλός χριστιανός και απαίσιος άνθρωπος -είναι σχήμα οξύμωρο. Αυτοί για τους οποίους το έγραψες είναι απλώς τυπολάτρες, οι φαρισαίοι της εποχής. Δεν είναι χριστιανοί.
Κατά τα άλλα τα παράπονα προς το Θεό είναι και αναμενόμενα και ευπρόσδεκτα. Ο καθένας μας έχει κάμποσα. Αν προσπαθήσεις όμως να καταλάβεις με ποια λογική ικανοποιεί ή όχι τα αιτήματά μας θα χάσεις το μυαλό σου.
Σκέψου πάντως μήπως έδειξες κάπως… έντονα τις γωνίες σου. Ακόμα κι αν δεν το έκανες σε απόλυτο βαθμό, μπορεί, σε σχέση με τον ψιλομετροσέξουαλ τύπο του άντρα που κυκλοφορεί πλέον και στην Ελλάδα, να φάνηκες κάπως… Θέλω να πω, όντως, πολύ ωραίο το «ηγετικός με πρωτοβουλία και αποφασιστικότητα» αλλά εκείνα τα ορμονοψυχολογικά που «δεν αρέσουν και τόσο πολύ αλλά πάνε πακέτο» ακούγονται λίγο, εμ, περίεργα. Ξέρεις… τουλάχιστον τοποθετημένα γραπτώς από έναν άγνωστο θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι παραπέμπουν σε συμπεριφορά ανατολίτη (μπούφλες και τα ρέστα – συγγνώμη για την ορολογία αλλά αφού εξαντλήσαμε το θεωρητικό του θέματος μια πρακτική προσέγγιση ίσως σου προσφέρει κάτι πιο χρήσιμο για το μέλλον).
Ανωνυμη
Η εντιμότητα, η αρετή, η βοήθεια στον συνάνθρωπο, η αυτοθυσία, δεν ειναι «κοσμική ηθική» της σημερινής κοινωνίας για να αλλάξει μετά από 10 χρόνια…υπάρχουν ως έννοιες εδώ και αιώνες και τουλάχιστον αυτόν τον τόπο που πατάμε εμείς τον έχουν χαρακτηρίσει γονιδιακά.Αυτά τα πράγματα είναι Αρχές και ως τέτοιες είναι διαχρονικές, έχουν ρίζες και πολλαπλές εφαρμογές.Δεν ζούσαν κανίβαλοι σε αυτόν τον τόπο πριν τον Χριστό, ειδωλολάτρες ναι, όχι κανίβαλοι, ήξεραν πολύ καλά τι σημαίνει Αρετή και εντιμότητα. Ενάρετοι άνθρωποι υπάρχουν και εκτός Ορθοδοξίας όπως απαίσιοι άνθρωποι υπάρχουν εντός της.
Αν για να καταλάβεις τι σημαίνει »γωνία» σε έναν αρσενικό πρέπει να ορίσεις το πεδίο συζήτησης στο ένα άκρο βάζοντας τους μετροσέξουαλ (…) και στο άλλο αυτούς που δέρνουν τις γυναίκες τους…τότε η όλη συζήτηση είναι αστεία και άνευ νοήματος.Ίσως όμως και να μην είναι…ίσως απλά να είναι ενδεικτική του πως αντιλαμβάνονται οι σύγχρονες γυναίκες τους άντρες και τον ρόλο τους.
Και συγνώμη που θα γίνω σαρκαστικός αλλά αν μου βρεις έναν άντρα «μπουφλαδόρο» και χρησιμοθήρα που να αγκάλιασε 2 διαφορετικές περιπτώσεις γυναικών ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ τότε θα ζητήσω συγνώμη γονυπετής και θα φύγω στα βουνά για εξιλεωθώ μιλώντας με τα πουλιά και τις αρκούδες.
Δυστυχώς δεν μπορώ σε δημόσια θέα να απαριθμήσω προσωπικές παραμέτρους…εάν το έκανα θα καταλαβαίνατε καλύτερα…και πίστεψέ με, όπως οι προσωπικοί μου φίλοι, έτσι κι εσείς ή δεν θα με πιστεύατε ή θα κοκκινίζατε από ντροπή για το γυναικείο φύλο σήμερα.
Ας πω όμως αυτό κι ας είναι γενικόλογο (όποιος παρατηρεί συστηματικά τον περίγυρο και δεν καταλήγει σε συμπεράσματα τότε είναι άνθρωπος από χόμπι, ανίκανος να κατανοήσει, να αυτοματοποιήσει και να μεταδόσει γνώση)….
αν φτάσαμε σε σημείο να πρέπει να εξηγήσουμε τον ρόλο του άντρα και της γυναίκας στην κοινωνία σήμερα τότε ΗΔΗ κάτι έχουμε κάνει λάθος για ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ…
και εφόσον μίλησες για αξίες Ορθόδοξες δισχιλιετείς τότε δεν θα πρεπε καν να διαννοηθείς να ρωτήσεις…
Και πάλι σε ευχαριστώ.
Περαιτέρω θεωρητική συζήτηση δεν με ενδιαφέρει.
Αν ήθελα να μιλήσω φιλοσοφικά ή αν εξηγήσω το πως λειτουργεί ο κόσμος σίγουρα δεν θα το κανα σε μια ανάρτηση που λέει «πως να βρείτε σύντροφο».
Εγώ παραμένω με την απορία…κάποτε έκανα τα ανείπωτα και μόνος μου δεν έμεινα ποτέ.Μετά συνήλθα, έγινα άνθρωπος, δεν έκανα πίσω ποτέ σε σοβαρότατα προβλήματα των εκάστοτε συντρόφων και έκτοτε παραμένω σε απομόνωση.
Και εκεί ακριβώς είναι η απορία μου…ή η έλλειψη υπομονής…
Ξέρω πως δεν είμαι μόνος μου, πολύς κόσμος θα νιώθει έτσι.Θα ήθελα -που λέει ο λόγος- να γνωρίσω μερικούς να μου πουν τι πέρασαν και πως το αντιμετωπίζουν.
Κάνεις πάλι το λάθος να γενικεύεις – ποιος σου είπε ότι δεν ξέρω ούτε εγώ το ρόλο του άντρα σε μια σχέση όπως και οι γυναίκες που ανέφερες; Αυτό που έγραψα ήταν ότι σε γραπτό λόγο, χωρίς να μπορώ να έχω μια εικόνα σου, ακούγονταν λίγο αμφιλεγόμενα αυτά που έγραψες. Κατανοητό το ότι δεν μπορούσες να γράψεις λεπτομέρειες εδώ, κατανοητό όμως και ότι εγώ δεν μπορώ να σχηματίσω σωστή εικόνα για το τι εννοείς. Αν οι φίλοι σου, έχοντας πλήρη εικόνα, ντράπηκαν για λογαριαμό του γυναικείου φύλου δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω τα λεγόμενά σου.
Εμένα θα μου επιτρέψεις όμως να νιώθω ντροπή και για τα δύο φύλα σήμερα. Γιατί οι γυναίκες δε θα φέρονταν έτσι αν δεν είχαν από την αρχή βολευτεί οι άντρες μ’ αυτήν τη συμπεριφορά. Για κάθε άμυαλη που κάνει τη ζωή της χωρίς δεσμεύσεις υπάρχει κι ένας άντρακλας που αρέσκεται να μετράει πόσες γυναίκες τσαλαπάτησε. Για κάθε χωρισμένη με παιδιά που φέρνει άλλον άντρα στο σπίτι κάθε εξάμηνο υπάρχει και ένας πρώην παντρεμένος που ξελογιάστηκε από άλλη και τον πήρε ο πόνος για τα παιδιά του όταν η πρώην γυναίκα του βρήκε έναν άνθρωπο της προκοπής να συνεχίσει τη ζωή της. Κι αν αυτά σου φαίνονται αόριστα να σου πω για το 40χρονο «άντρα» που άφησε έγκυο 30χρονη γνωστή μου και της πέταξε «Πήγαινε ρίξ’ το, εγώ δεν πρόκειται να έχω καμία ανάμειξη αν το κρατήσεις, δεν είμαι καν ερωτευμένος»…Ωραίος ε; Και η κοπέλα προς μεγάλη της τιμή το κράτησε το παιδί – ζώντας σε μικρή πόλη, παρακαλώ, οπότε καταλαβαίνεις τι κουτσομπολιό θα έχει να αντιμετωπίσει – περνώντας όμως όλη την εγκυμοσύνη με κατάθλιψη, με ό,τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό για το παιδί. Μπορείς να πεις ότι αυτός ξέρει ποιος είναι ο ρόλος του άντρα σε μια σχέση; Έχεις τα δικά σου, το καταλαβαίνω, αλλά μη λέμε κι ό,τι θέλουμε.
Μόνος σου έγραψες ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια έκανες τα ανείπωτα και μόνος σου δεν έμεινες ποτέ. Το ίδιο κάνει η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων σήμερα, ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ. Η αμαρτία ασκεί την ίδια έλξη και στα δύο φύλα. Και όποιος βολευτεί ωραία και καλά μέσα σ’ αυτή δε θέλει καμία σχέση με ανθρώπους που μετανόησαν και άλλαξαν ζωή, γιατί του θυμίζουν την κατάντια του. Αυτή η κατάσταση είναι λόγος θρήνου, όχι θυμού.
Τελοσπάντων, ας απαντήσει και κανένας άλλος, να μη μιλάμε μόνοι μας…
Καλό Πάσχα σου εύχομαι και ό,τι άλλο επιθυμείς!
Ρε παιδιά γιατι αισθάνεστε χωρίς σύντροφό; Ο Χριστός ; Τι είναι;
Και κάτι ακόμα οι χριστιανοί άντρες είναι δυσευρετοι, αν είναι ανοιχτοί συνήθως εύκολα βρισκουν σύντροφο, μεσα στην εκκλησία.
Ανοιχτοί εννοω να μην έχουν βάλει χίλιες προυποθέσεις για να ερωτευτούν και κυρίως εξωτερικές (ομορφια, ομορφια, ομορφια κ.α.).
Ο άνθρωπος που αισθάνεται καλός κρυβει έναν εγωισμό , γι΄αυτο δεν υπάρχει άγιος που να αισθανόνταν καλός. Και συχνά ο καλός ανθρωπος απογοητευεται, γιατί; Κανει κάποιο λάθος και λεει, εγω; ο τόσο καλός; πώς και έκανα τετοιο πραγμα;; ρεζιλευτηκα! πώς θα με συχγωρέσει ο Θεός; Ο πραγματικά ταπεινός όλα τα περιμένει από τον ευατό του, γιατί ξέρει ότι ακόμα και οι μικρες αρετές του δεν προέρχονται από τον ευατό του και τα χαρισματά του , αλλά από τον Θεό. Καλή ταπείνωση ας αποκτήσουμε λοιπόν.
Sawyer 39, σε καταλαβαίνω απόλυτα, καθότι περνάω την ίδια φάση. Η υπομονή δεν είναι ανεξάντλητη, είναι ανθρώπινο πιστεύω καπου να «κλατάρουμε» και να στεναχωριόμαστε και – γιατί όχι – να εξοργιζόμαστε. Πιστεύω στον Θεό, προσεύχομαι, δεν είμαι υπόδειγμα θρήσκου και ταπεινού ανθρώπου, αλλά τον τελευταίο καιρό ειλικρινά αναρωτιέμαι εάν ο Θεός με ακούει και εάν υπάρχει αυτό που λέμε «Θεία Δίκη». Πέρα από το προσωπικό μου ζήτημα που αδικήθηκα από τον άνθρωπο που αγάπησα, δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι πώς όλοι οι φίλοι μου και γνωστοί μου – που δε τους λες υποδείγματα Χριστιανών – είναι δεσμευμένοι και ευτυχισμένοι και μένα η ζωή μου τον τελευταίο χρόνο έχει πάρει την κάτω βόλτα και έπεται συνέχεια. Ίσως είναι ασέβεια από την πλευρά μου, αλλά πολλές φορές απευθύνω στον Θεό το «γιατί» και αναρωτιέμαι εάν το «σχέδιο» που έχει διαλέξει για εμένα είναι αυτό, δηλ. η μοναξιά και η κατάθλιψη.
M.
Ο Θεος ακούει, δεν υπάρχει αμφιβολία γι αυτό.
Εγώ δεν αμφισβητώ τον Θεό, τον εαυτό μου αμφισβητώ και τις αντοχές μου….δεν έχω οργή για τον Θεό-αλίμονο- παράπονο έχω όπως ένα μικρό παιδί έχει παράπονο από τον πατέρα του.Για μένα η δοκιμασία δεν ήταν ένας άνθρωπος μόνο ούτε ένας χρόνος μόνο…τραβάει αρκετό καιρό και ήταν το διάστημα που εγώ άλλαξα σαν άνθρωπος και πίστευα/νόμιζα/θεωρούσα ότι επειδή άλλαξα εγώ, κάποια πράγματα θα γινόταν ευκολότερα στην ζωή μου.
Οι άνθρωποι που είναι μακριά από τον Χριστό (ή εντελώς άθεοι) έχουν άλλο μέτρο από τους ορθόδοξους, το ξέρω καλα, έζησα ως τέτοιος για πολλά χρόνια….εμάς μας ενοχλεί το γεγονός ότι βλέπουμε τους «άλλους» να περνάνε καλά (εξωτερικά περνάνε καλά, αν τους αγγίξεις μέσα τους θα βρεις ένα κάρο σημάδια) και θλιβόμαστε γιατί…τι να κάνουμε, άνθρωποι είμαστε και επιθυμούμε γήινα πράγματα (όχι μάταια για μένα, η συντροφικότητα, η ευτυχισμένη αγαπητική σχέση δεν είναι μάταιο πράγμα)…
Σίγουρα η κατάθλιψη ΔΕΝ είναι σχέδιο του Θεού για κανέναν μας.Αυτά είναι κόλπα του εξαποδω…
Η ΟΡΓΗ όμως που αναφέρεις είναι μεγάλη παγίδα (όπως και η κατάθλιψη) και βλέπω πολύ καθαρά πόσο εύκολα μπορεί να σε οδηγήσει στο να εξοργιστείς με τον Θεό και τότε….Θεός φυλάξει…!!!
Να σου πω κάτι που έκανα εγώ τις τελευταίες μέρες (βασικά με επισκέφτηκε μια φωνούλα που την έστειλε ο Θεός να με κρατήσει) και με βοήθησε….
εκνευρίστηκα με τον εαυτό μου και με ρώτησα…»οκ μεγάλε έχεις πρόβλημα….οκ άντε να δεχτούμε ότι έφταιξαν όλοι οι άλλοι κι εσύ όχι…μπορείς να κάνεις κάτι γι αυτό;;;….ΟΧΙ….άρα λοιπόν τι θα κάνεις;;;….θα χαλάσεις την σχέση σου με τον Χριστό επειδή σου ρθαν στραβά;;;……
εγώ απαντησα Ο-Χ-Ι….
εφόσον παρομοιάζω τον εαυτό μου με παιδί που έχει παράπονο από τον πατέρα του τότε σκέφτομαι «δεν άφησες ποτέ την οικογένειά σου και θα αφήσεις τον Χριστό;;(που είναι πατέρας μας)»
δεν θα επιτρέψω σε τίποτα και κανέναν να μου χαλάσει αυτό που έφτιαξα με κόπο προσωπικό και κόστος προσωπικό….δεν άλλαξα εγώ την ζωή μου να γίνω άνθρωπος διπλα στον Χριστό για να το επιτρέψω να καταπέσει επειδή η ζωή μου δεν είναι όπως την φαντάστηκα…ΟΧΙ….ακόμα κι αν ο δρόμος μου είναι μοναχικός, ακόμα κι αν έτσι είναι να γίνει για μένα, δεν πρόκειται να αφήσω τον Χριστό….θα ήμουν ελεεινός άνθρωπος αν το έκανα, θα έκανε την σχέση μου με τον Χριστό ωφελμιστική και ΑΥΤΟ θα ήταν ακριβώς ότι έκαναν οι άνθρωποι στην ζωή μου….θα έκανα δλδ αυτό που κατηγορώ στους άλλους…πήρα όταν »χρειάστηκα» αλλά όταν «ήθελα» και δεν μου δόθηκε εφυγα…!!!!….αυτό ακριβώς είναι ο ορισμός του καιροσκόπου.
ΟΧΙ δεν θα επιτρέψω να με πιάσει κατάθλιψη ή άρνηση ή οτιδήποτε….έχω πρόβλημα ναι, η προσευχή μου έχει ατονήσει ναι, η προσπάθειά μου έχει πεσει ναι….αλλά ξέρω πολύ καλά τι έχω κάνει πριν όπως ξέρει κι ο Χριστός …κι αυτό στο πρόγραμμα είναι, που και που να πέφτουμε σε αμφιβολία και πόνο και θλιψη και αγωνία κτλ….
Εδώ χρειάζεται πείσμα…ναι πείσμα κι εγωισμός, ΔΕΝ θα πέσω, δεν δέχομαι να φύγω από τον Χριστό, θα αντέξω και την πίεση και τα προβλήματα και την υποτονική μου προσπάθεια και όλα…
αντί να σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι με πλήγωσαν προτιμώ να σκέφτομαι ότι ο εξαποδω τους έβαλε για να με τραβήξει μακριά από τον Χριστό και δεν θα του κάνω το χατήρι…ακόμα και πληγωμένος και άτονος και χωρίς όρεξη και όπως κι αν είμαι ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΩ ΟΧΙ δεν το δέχομαι μέχρι να με πάρει ο ύπνος θα λέω το όνομά Του…
δεν δέχομαι να με μετρήσει ο Χριστός και να βρεθώ λειψός.
Δεν δέχομαι να με χωρίσουν από την φαμίλια μου ΟΧΙ ΠΟΤΕ….αντί να σκέφτομαι ότι μου λείπουν πράγματα προτιμώ να σκέφτομαι (και να θυμώνω και να ξυπνάω) ότι ο κερατάς από πίσω πάει να μου φάει κάτι πολυτιμότερο, να πέσει η άμυνά μου και να μου κλέψει την οικογένειά μου, Τον Ευεργέτη μου που έκανα χρόνια για να Τον βρω….όχι ρε…!!!
Όχι ρε….Με τίποτα.
‘Ετσι μπράβο! 🙂 🙂
Η σκέψη σου και η προσέγγισή σου είναι υποδειγματική. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά πολλές φορές πέφτω στην παγίδα της οργής και του κλονισμού της πίστης μου. Αλλά το τελευταίο διάστημα με παίρνει τόσο πολύ από κάτω..Θα προσπαθήσω να βλέπω τα πράγματα από τη δική σου οπτικη γωνία.
M.
Δεν είναι ντροπή να πέφτεις και να θλίβεσαι και να έχεις παράπονο, είναι μια σκληρή πραγματικότητα μέσα στην ζωή μας.Την πατάμε επειδή βλέπουμε την κουρτίνα, βλέπουμε τους ηθοποιούς από μπροστά, τους ανθρώπους που μας πληγώνουν και μας φέρνουν σ’αυτή την κατάσταση.
Αν δεις ποιος ελεεινός σκηνοθέτης κρύβεται πίσω από την κουρτίνα τότε θα ξυπνήσεις και θα καταλάβεις ότι κάτι χειρότερο πάει να συμβεί και τότε θα οργιστείς προς την σωστή μεριά.
Πάρε τον χρόνο σου, δες το σαν κάτι το φυσιολογικό, μην το αφήνεις να σε τραβήξει σε κατάθλιψη και το βράδυ βάλε την εικόνα της Παναγίας κάτω από το μαξιλάρι σου και πες το παράπονό σου σαν να είσαι 8χρονο παιδί που του χάλασε το αγαπημένο του παιχνίδι…και άσε να σε πάρει ο υπνος έτσι.Κάντο κάθε βράδυ.
Και από πρακτικής άποψης, βρες ένα χόμπι και πλακώσου και κάθε μέρα προσπάθησε από λίγο να μειώνεις τις ώρες που μένεις μόνη με τις σκέψεις αυτές και θλίβεσαι.
Άιντε έρχεται Ανάσταση σε λίγες μέρες, την άλλη βδομάδα όλοι θα νιώθουμε διαφορετικά.
@ [43. Μαρινα Αυγούστου 14, 2009]
Αγαπητή Μαρίνα, είπες: (προ…ετών!!)
«Όταν αγαπάς κάποιον του δίνεσαι ολοκληρωτικά και δεν ζητάς δώρα. Στην πραγματικότητα δεν ζητάς τίποτα από αυτόν. Αν μια κοπέλα ή ένα αγόρι έπεσε και μετανόησε δεν μπορούμε εμείς σαν χριστιανοί να την συχωρέσουμε;
Δυστυχώς οι περισσότεροι παρθένοι χριστιανοί και χριστιανές έχουμε κάποιο μικρό κόμπλεξ. […]
Ιδίως τα αγόρια της εκκλησίας θέλουν μια γυναίκα εσωτερικά σαν την Παναγία και εξωτερικά σαν φωτομοντέλο. Θελούν να τους βλέπουν οι «άλλοι» και να σκέφτονται,
-Κοίτα ρε τον μπαγάσα τι γυναικάρα έριξε!
Ο Θεος να μας χαρίζει μετάνοια και ταπείνωση να μάθουμε να βλέπουμε τους ανθρώπους σαν εικόνες Του και να μην τους κρίνουμε εξωτερικά.»
Αυτό αποτελεί ένα λογικό πρωθύστερο. Λές ότι «όταν αγαπάς, δε ζητάς δώρα κλπ». Δηλαδή πρώτα θα αγαπήσεις τον άλλο, και μετά θα τον ερωτευτείς! Μα ποτέ δε γίνεται έτσι. Πρώτα έλκεσαι απο μια γυναίκα, και μετά την αγαπάς (αν την αγαπήσεις δηλαδή… αν στεργιώσει κάτι μεταξύ σας). Επομένως σε κατάσταση ΦΛΕΡΤ, δεν υπάρχει καμμια προσωπική αγάπη, παρα μόνο η γενική αγάπη. Αφού λοιπόν ΔΕΝ την αγαπάς προσωπικά την κοπέλα, τί σε τραβάει; Η εμφάνιση, και ό΄τι διαφαίνεται απο την προσωπικότητά της και μπορεί να σου αρέσει αυτό που ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι έχει στο χαρακτήρα της.
Συνεπώς, η εμφάνιση ΠΑΙΖΕΙ ρόλο στο φλέρτ. Και δέν είναι «κατάκριση» της όποιας κοπέλας, το να ΜΗ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ σε φίλε! Γούστα είναι αυτά. Δικαιούμαι να έλκομαι απο ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ! Γιατί να φάω μπάμιες αφού προτιμώ τα κολοκυθάκια; (παρομοίωση…) Θα μου επιβάλεις το γούστο σου ζορι στανιό; Το ότι ΚΑΘΕ γυναίκα είναι Εικόνα Κυρίου, σημαίνει ότι ΚΑΘΕ γυναίκα είναι ερωτεύσιμη απο ΚΑΘΕ άντρα; Ακυρο, και παράλογο. Στον έρωτα δέν ισχύει η »ανιδιοτελής» αγάπη, ερωτεύεσαι εκεί που ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ. Δηλαδή εκεί που ικανοποιείται το ΓΟΥΣΤΟ σου.
Συμπερασμα:
Λογικό Σφάλμα #1, όταν λές ότι «Επειδή αγαπάς μια γυναίκα, δεν πρέπει να ζητάς δώρα» καθώς για να φτάσεις να την αγαπήσεις πρέπει ΠΙΟ ΠΡΙΝ να σε έχει ΕΛΚΥΣΕΙ ερωτικά…με τα ΔΩΡΑ της! Εμφάνιση, χαρακτήρας, ό’τι σε τραβάει τέλος πάντων. Ακόμα και η παρθενιά, για κάποιους είναι ερωτεύσιμο χαρακτηριστικό! Τι να κάνουμε, ότι τον »φτιάχνει» τον καθένα!
Λογικό Σφάλμα #2: Δέν είναι απουσία αρετών και ταπείνωσης, να έλκεσαι απο το ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ μιας γυναίκας, αφού ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΟΥΣΤΟ ΣΟΥ, εκεί ικανοποιείται το ερωτικό ένστικτο και βρε αδελφέ, πρέπει να έχεις και κάποιο κίνητρο για να ζήσετε μαζί το υπόλοιπο της ζωής σας! Αλλά καλό είναι να μή μένουμε μόνο εκεί, επειδη «η εμφάνιση τραβάει και ο χαρακτήρας κρατάει».
Με αγάπη…
@ [Μαρίνα- Απριλίου 19, 2013]
Σχολιασμών συνέχεια: «Και κάτι ακόμα οι χριστιανοί άντρες είναι δυσευρετοι, αν είναι ανοιχτοί συνήθως εύκολα βρισκουν σύντροφο, μεσα στην εκκλησία.
Ανοιχτοί εννοω να μην έχουν βάλει χίλιες προυποθέσεις για να ερωτευτούν και κυρίως εξωτερικές (ομορφια, ομορφια, ομορφια κ.α.).»
Δεν ξερω φίλη Μαρίνα αν ο έρωτας έρχεται κατα παραγγελία και βάσει προϋποθέσεων. Απο την εμπειρία μου, ανάβει σα φλόγα εκεί που δε το περιμένεις…και ναι, η εμφάνιση ΠΑΙΖΕΙ ρόλο! Γούστα είναι αυτά. Μόνο που μπορεί εγώ να λιώνω για μια ψηλή κι ο άλλος να τη θέλει κοντή, εγώ να προτιμώ αθλητική και ο άλλος να τη θέλει με καμπύλες… η ελκυστική εμφάνιση ειναι υποκειμενική. Κάποιοι μπορεί να θέλουν πχ τις πολύ παχουλές.
Υπάρχουν γυναίκες για όλα τα γούστα. Αυτό που δέν υπάρχει είναι έρωτας χωρίς σαρκική έλξη. Τότε δέν είναι έρωτας! Είναι αγνή αγάπη, αδερφική. Δε φτάνει ώστε να γίνουν «δυο εις σαρκαν μιαν»!
Αλέξανδρε , καλή χρονιά! Θέλεις απάντηση;
@Sawyer39
«Ο κόσμος σήμερα είναι σαλταρισμένος…»
Ναι είναι.
ΕΙΜΑΙ Κ ΕΓΩ ΜΙΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΑΡΩΤΙΟΥΝΤΑΙ ΤΙ ΛΑΘΟΣ ΚΑΝΟΥΝ Κ ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ Ο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.ΠΑΝΤΑ ΖΟΥΣΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ, ΠΑΝΤΑ ΗΛΠΙΖΑ Κ ΟΜΩΣ ΕΧΩ ΠΑΕΙ 39 Κ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ.ΔΕ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΤΥΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ Η’ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ ΝΑ ΘΕΛΗΣΕΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΑΖΙ ΜΟΥ.ΕΧΩ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΕΙ ΠΙΑ…
Συμφωνω απολυτα (flower) και εγω αναρωτιέμαι τι λαθος κανω και πεφτω πανω σε ανθρώπους που αλλα λενε αλλα κανουν και αλλα εννοουν κουραστικα με ολο αυτό αλλιως ξεκινουν και αλλιως καταληγουν ποσο υπομονη πια και ότι δεν εχεις και δουλεια και εξαρτασε από τους αλλους ποσο να αντεξεις και μετα σου λενε δεν ξερεις τι ζητας τα ακους και αποπανω…
flower και sia δεν σας ξέρω, αλλά οι φίλοι/ες μου που δυσκολεύονται να παντρευτούν έχουν κάποια χαρακτηριστικά
1. Έχουν τον λογισμό ¨τόσα χρόνια είμαι στην εκκλησία, δεν έχω προγαμιαίες σχέσεις, δεν έχω δικαίωμα να παντρευτώ τον/την καλύτερο/η;» Αυτό δείχνει ότι και η σχέση τους με τους με τον Θεό είναι ανταλλακτική και όχι σχέση αγάπης.
2.Θέλουν να παντρευτούν για να πάρουν (συντροφιά, παιδιά, κοινωνική καταξίωση…) και όχι για να δώσουν ή να αγιάσουν.
3.Είναι κλειστοί/ες και κατακρίνουν εύκολα. Νομίζω αυτός είναι ο λόγος που ο ένας/ η μία τους βρωμάει και ο άλλος τους ξινίζει. «Να παντρευτώ μια που δεν αγαπώ» λένε. Όχι , αλλά αν αγαπάς μόνο πρόσωπα της φαντασίας σου, ηθοποιούς και φωτομοντέλα, υπάρχει πρόβλημα.
4. Είναι δυσκίνητοι. Τι εννοώ; Δύσκολα θα χαλάσουν το πρόγραμμά τους, θα κουραστούν , θα ξοδέψουν τα χρήματα τους , γενικώς θα θυσιαστούν για χάρη των φίλων τους, της παρέας, των αναγκεμένων. Πιο πολλές είναι οι παντρεμένες που κάνουν κατηχητικά , πηγαίνουν σε νοσοκομεία , μαγειρεύουν στα συσσίτια παρά οι ελεύθεροι/ες. «Μια Κυριακή έχω να ξεκουραστώ, δεν μπορώ να τρέχω».
Ποιος λύσεις υπάρχουν;
1.Σκοπός της ζωής μας δεν είναι να παντρευτούμε , αλλά να αγαπήσουμε τον Χριστό.
2. Για να ανοίξουμε και να αγαπήσουμε τους ανθρώπους καλό είναι να πηγαίνουμε σε μέρη που υπάρχει πόνος. Να διακονούμε όπου είναι δυνατόν, (σε νοσοκομεία, σε φυλακές, στην ενορία μας, σε μοναχικούς ηλικιωμένους, σε πολύτεκνες οικογένειες). Με την διακονία μαλακώνει η καρδία του ανθρώπου, και μπορεί να ερωτευτεί ανθρώπους που παλιότερα τους απέρριπτε.
3. Καλό είναι να μάθουμε να καταπονούμε τον εαυτό μας, να είμαστε εύκολοι στις αλλαγές, να θυσιάζουμε την καλοπέραση μας.
ο Θεός μαζί μας!
Σε ευχαριστούμε θερμά Μαρίνα για την σοφή και κυρίως χρήσιμη & πρακτική απάντησή σου. Οι προτάσεις σου μου φαίνονται εύλογες. Αν ειρηνεύσουμε (με αγώνα προσωπικό & πνευματικό κατά της βόλεψής μας), τα υπόλοιπα θα έρθουν (όχι βέβαια μαγικά ή αυτόματα). Το εύχομαι σύντομα για όλους/ες…
Καλησπέρα και από εμένα, διάβασα πολλά από τα σχόλια που έχετε γράψει και ρε παιδιά, έλεος! Είμαστε τόσα άτομα με τις ίδιες απόψεις και πιστεύω και είμαστε όλοι μόνοι και απελπισμένοι! Και ρωτάω γιατί δεν κάνουμε το εξής απλό:γιατί δεν βρίσκουμε ο ένας τον άλλον;;; Γιατί δεν παντρευόμαστε μεταξύ μας;;;;;;;; ας κανονίσουμε μία ομαδική συνάντηση να γνωριστούμε και είναι πολύ πιθανό να βρούμε πολύ την αδελφή ψυχή μας.
Και κάτι τελευταίο, τα ζευγάρια μετά θάνατον ΔΕΝ είναι χωριστά, πως είναι δυνατόν να έχετε γίνει μία ψυχή και ένα σώμα και μετά όταν θα πάτε στον Θεό, ο ένας να είναι εδώ και ο άλλος κάπου αλλού;
επίσης και τα χαρακτηριστικά μας παραμένουν και μπορούμε να αναγνωρίζουμε συγγενείς μας κ.τ.λ
και κάτι τελευταίο τελευταίο: Μαρίνα πως μπορώ να σε γνωρίσω;
Ήθελα να σας πω κανα δυο πράγματα συναισθηματικής φύσης μπας και βοηθηθεί κανένας αλλά ξέρω πολύ καλά πόσο πονάει ειδικά αυτό το πρόβλημα τον κάθε ένα ξεχωριστά…και δεν είναι για να παίζεις με την καρδιά και την μοναξιά του καθενός.
Το μόνο που μπορώ να πω με κάποια σιγουριά είναι ότι όλα γίνονται για κάποιον λόγο.Ναι είναι κλισέ το ξέρω.Αν όμως κάποιος κάνει «ησυχία» στην ζωή του (δλδ μακριά από το να κυνηγάει σχέσεις και ανθρώπους και δήθεν ευτυχία) τότε θα μπορέσει να «ακούσει» εκείνη την φωνή μέσα του που του λέει πως όσα έγιναν, έγιναν για να αποσοβήσουν κάτι χειρότερο ή για να σε οδηγήσουν κάπου καλύτερα.Εσύ δεν μπορείς να δεις ΠΟΥ είναι το καλύτερο ή ΠΟΤΕ θα έρθει.Αυτό είναι και το νόημα της Πίστης.Ο κίνδυνος στο παραπάνω είναι να πιστέψεις μέσα σου ότι ΕΣΥ αξίζεις κάτι πολύ περισσότερο κτλ κτλ κτλ….έπαρση δλδ.Ο τρόπος για να αποφευχθεί ειναι η προσευχή.
Ούτε μυστικό είναι (το γνωρίζετε όλοι), ούτε κρυφό, ούτε μαγικό κόλπο ούτε τίποτε από όλα αυτά.
Η προσευχή δεν θα σε αφήσει να πέσεις σε ναρκισισμό και έπαρση γιατί θα είσαι πολύ απασχολημένος με τα χάλια σου…θα σου δείξει ήρεμα και σταδιακά ΟΟΟΟΟΟΛΑ τα λάθη σου, όλες τις παρανομίες σου, όλα εκείνα που ούτε έβλεπες ούτε ήξερες ούτε φαντάστηκες ποτέ ότι θα μπορούσαν να σε κατηγορήσουν γι αυτά.
Και θα σαι πολύ απασχολημένος με αυτό το μαύρο χάλι σου που δεν θα θες να ασχοληθείς με το γιατί «οι άλλοι» είναι ευτυχισμένοι κι εγώ όχι, γιατί «οι άλλοι» είναι πλούσιοι κι εγώ όχι, γιατί «οι άλλοι» περνάνε σούπερ κι εγώ όχι.
Αν μείνεις στην προσευχή τότε δεν θα κινδυνέψεις από την επερχόμενη απελπισία.Αν έχεις κάνει πραγματική ησυχία στην ζωή σου τότε θα ακούς ακόμα και ψυχικούς «ψιθύρους» που θα σου δείχνουν τα λάθη σου μεν αλλά θα σου δίνουν και κουράγιο.
Κοντολογίς, δεν ξέρω γιατί ο Θεός δίνει εκεί που δίνει κι αλλού (φαίνεται να) παίρνει. Δεν έχω ιδέα. Δεν ξέρω αν ο Ορθόδοξος πρέπει να πάρει μια Ορθόδοξη κοπέλα, αν είναι λάθος να συντροφεύουν πιστοί με άπιστους, αν η διαφορά ηλικίας πρέπει να είναι μικρή ή μεγάλη, αν πρέπει ντε και καλά οι οικογένειες των δυο να αποδέχονται τον άλλο, γιατί κάποιος βρίσκει με την μια τον άνθρωπό του ενώ άλλοι παιδεύονται μια ζωή να βρούνε ταίρι, γιατί μια στρίγκλα γυναίκα έχει δίπλα της έναν άντρα «χρυσάφι», γιατί ένας άντρας «γαιδούρι» έχει δίπλα του μια γυναίκα υπομονετική και γλυκιά, κτλ κτλ…όλα αυτά δλδ που μας απασχολούν όλους κατά διαστήματα.40 χρονών έγινα, πέρασα από χίλια κύματα και απάντηση δεν βρήκα πουθενά…
Παρά μόνο στην σιωπή και την ησυχία και την προσευχή.
Δεν ξέρω πως λειτουργεί, ειλικρινά.
Δεν ξέρω πως το κάνει ο Θεός, δεν έχω ιδέα. Τι είδους μηχανισμό έχει βάλει μέσα μας και πως ενεργοποιείται αυτό το πράγμα…
Και είναι δύσκολο πράγμα η προσευχή, δεν είναι παίξε-γέλασε.Δλδ να «ουρλιάζει» το είναι σου από την αδικία που σε τρώει κι εσύ αντί να ωρύεσαι και να φωνάζεις να χαμηλώνεις τον εαυτό σου και να μιλάς στον Θεό σαν μωρό παιδί κι Αυτός να είναι ο μπαμπάς σου που έχει λεφτά να σου πάρει το πιο όμορφο παιχνίδι που έχουν όλα τα άλλα παιδιά ΑΛΛΑ ΕΣΕΝΑ ΔΕΝ ΣΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙ!!!…
Και για όλους εμάς που μάθαμε σε άλλη ζωή, μακριά από τον Θεό, μέσα στην «φασαρία» και τις εύκολες λύσεις της σάρκας, η προσευχή είναι από αδιανόητη μέχρι πρακτικά αδύνατη.
Μέχρι να το δεις να δουλεύει….αμα το δεις να δουλεύει τότε το βλέπεις αλλιώς.
Κι αν η στιγμή της σιωπής και της προσευχής σου δώσει απαντήσεις τότε αρχίζεις ν φεύγεις από τον θόρυβο και να θες να είσαι περισσότερο «εκεί».
Όταν λοιπόν δεις τα χάλια σου, τα πραγματικά σου χάλια κι όχι αυτά που νόμιζες, τότε θα πάψεις να ασχολείσαι τόσο πολύ με «τους άλλους» που έχουν κι εσύ όχι.
Ο Θεός από κάτι σε γλύτωσε…ή γλύτωσε εσένα από τον άλλον ή τον άλλο από εσένα ή εσένα από τον χειρότερο εαυτό σου ή και τους δυο από κάτι που θα σας κατάστρεφε και τους δυο…ίσως να σε προετοιμάζει για κάτι άλλο, κάτι που εσύ ούτε καν φαντάζεσαι και για το οποίο ο Θεός είδε ότι δεν είσαι έτοιμος ακόμα.Μπορεί να είναι υλικά όλα αυτά…μπορεί να είναι πνευματικά.
Εγώ αυτά κατάλαβα, αυτά σας λέω.
Ας τα μεταφέρει ο καθένας στα δικά του δεδομένα κι ας βγάλει συμπέρασμα.
Εγώ εδώ κι ένα χρόνο περίπου ευχαριστώ τον Θεό που ήρθαν τα πράγματα έτσι και έφυγαν αυτοί οι άνθρωποι από την ζωή μου….χαλάλι ο πόνος.
Αμα δεν αντέχεις λίγο πόνο τότε τι ήρθες να κάνεις σ’αυτή την ζωή;
Όσες συναντήσεις κι αν κάνεις, όσες γυναίκες/άντρες κι αν γνωρίσεις, όσο ορθόδοξοι κι αν λένε ότι είναι (που δεν αποκλείεται να είναι), σε όσα διαφορετικά μέρη κι αν τους πετύχεις δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα…τίποτα απολύτως…θα ξανακάνεις τα ίδια λάθη ΑΝ ΔΕΝ ΗΣΥΧΑΣΕΙΣ πρώτα, αν δεν κάτσεις στον πάγκο λίγο να ηρεμήσεις να μείνεις μόνος και να βρεις κάποια πράγματα μέσα σου…να σταματήσεις να ασχολείσαι με τους άλλους ΚΑΙ οπωσδήποτε να πάψουν τα απωθημένα της »αδικίας» μέσα σου γιατί ο επόμενος που θα βρεις θα «πληρώσει» το απωθημένο που έκρυψες κάτω από τον μανδύα της (δήθεν) μακροθυμίας.
Ησυχία…
Sawyer 40 η ησυχία δεν κρύβει πάντα μέσα της ταπεινή προσευχή, αλλά λογισμούς. Η έξοδος από τον εαυτό μας, ο κόπος , ο πόνος μας βοηθούν στην ταπείνωση.
Μαρίνα η ησυχία από μόνη της δεν είναι ικανή αλλά σίγουρα είναι αναγκαία συνθήκη για προσευχή.Δεν μπορείς να κάνεις προσευχή/κουβέντα με τον Χριστό αν δεν πάψεις τον θόρυβο τριγύρω σου και μέσα σου.Δεν μπορείς να ασχολείσαι με χίλια δυο κοσμικά πράγματα (άλλα σωστά κι άλλα περιττά) και να περιμένεις να γίνει καρδιακή προσευχή.
Ακόμα και η αγαθοεργία/ελεημοσύνη δύναται να σε παραπλανήσει, να σε κάνει να λειτουργείς αυτοματοποιημένα χωρίς συναίσθημα, χωρίς συναίσθηση του ΓΙΑΤΙ κάνεις αυτό που κάνεις, να σε παρασύρει ακόμα και σε λογισμούς μεγαλείου και προσωπικής αξίας.
Παγίδες υπάρχουν παντού, ακόμα και στα καλά έργα.
Κι επειδή ΔΕΝ είναι εύκολο πράγμα η ελεημοσύνη (όποιος έχει πόνο δικό του πολύ δύσκολα ασχολείται με τον πόνο του άλλου) θέλει ακόμα περισσότερη ησυχία μέσα του.
Ησυχία στα «εισερχόμενα» κυρίως…τι ακούς, τι βλέπεις, τι ακουμπάς, τι οσφρίζεσαι, τι επιτρέπεις να περνάει μέσα σου και να κάνει φασαρία.
Δεν είναι όλες οι προσευχές καρδιακές και δακρύβρεχτες…η ησυχία όμως σε βοηθάει να φιλτράρεις σιγά-σιγά τα «εισερχόμενα» και να αγωνίζεσαι κάθε μέρα (ο καθένας στο μέτρο του) με διαφορετική αίσθηση ευθύνης για το πόσο έχεις απεκδυθεί τον παλαιό άνθρωπο.
Πολλοί, πάρα πολλοί, υπερβολικά πολλοί άνθρωποι «κρύβονται» πίσω από καλά έργα και δεν ζουν μυστηριακά, ούτε προσεύχονται ούτε κάνουν στοιχειώδη ενδοσκόπηση για το ποιοι είναι και ποιοι θα πρεπε να είναι.
Sawyer 40 κατά βάση συμφωνώ μαζί σου για την ησυχία και την προσευχή.
Οι άνθρωποι δεν έχουν όλοι τον ίδιο χαρακτήρα, υπάρχουν εξωστρεφείς και εσωστρεφείς. Όλοι ( αν αυτό θέλουν) μπορούν να «βολευτούν» μέσα στην εκκλησία. Οι εξωστρεφείς με τα καλά έργα, τις γιορτές, την φιλοξενία, που μπορεί μέσα τους να κρύβουν έπαρση, φιληδονία, φιλοδοξία. Και οι εσωστρεφείς με την ησυχία, την μελέτη, την προσευχή που όμως πάλι μπορεί να κρύβουν ακηδία, φιλαυτία, τσιγκουνιά. Επειδή όμως σκοπός μας δεν είναι οι αρετές αυτές καθεαυτές αλλά η σχέση μας με τον Θεό και τους ανθρώπους , μπορούμε να «δοκιμάζουμε» τις αρετές μας. Αν είμαι εξωστρεφείς και όλοι μέρα τρέχω σε καλά έργα , έχω πόθο να βρω και κάποια ώρα ησυχίας να προσευχηθώ; Να βρεθώ μόνος με τον Αγαπημένο μου; Αν όχι, πρέπει να προβληματιστώ γιατί κάνω ότι κάνω.
Είμαι της προσευχής , την Κυριακή που θα πάω στην εκκλησία και ο ένας θα μου πάρει το στασίδι, ο άλλος θα με ρωτήσει κάτι αδιάκριτο, ένας τρίτος θα με στραβοκοιτάξει. Πώς θα αντιδράσω; Θα τρέξω γρήγορα να κλειστό «στο κελί «μου στην ησυχία μου, κοντά στο Χριστό μου που μόνο αυτός με καταλαβαίνει; Κάτι δεν πάει καλά μαζί μου. Πώς μπορώ να είμαι χριστιανός χωρίς σχέση με τους ανθρώπους.
Sawyer 40 κάτι ακόμα , στην ελεημοσύνη υπάρχουν δυο παγίδες. Η μια είναι να νομίζει ο άνθρωπος ότι μπορεί να σώσει τους άλλους ανθρώπους. Ξεχνάει ο άνθρωπος τα δικά του «προβλήματα» γιατί δεν έχει τη δύναμη να ασχοληθεί μαζί τους και κοιτάει πώς θα σώσει τους άλλους. Από την άλλη υπάρχει ή περίπτωση να θεωρήσουμε τα προβλήματά μας τοοοσοοο μεγάλα που παραλύουμε και δεν μπορούμε να σταθούμε δίπλα σε κανέναν.
Συμφωνώ μαζί σου , το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος είναι στροφή προς τον Θεό, με τη προσευχή.Αν είναι ταπεινός θα καταλάβει ότι το σημαντικό δεν είναι το πρόβλημα του, ο πόνος του , αλλά ότι το «πρόβλημα «είναι ο ίδιος που ζει χωρίς Θεό. Αν με αυτον τον τρόπο προσεγγίζει τον Θεό τότε θα φωτιστεί και τελικά θα αποκτήσει σχέση αληθινή με τον Θεό και με τους ανθρώπους. Όταν όμως προσεγγίζει τον Θεό στραμμένος στον εαυτό του , τότε το μόνο που θα τον απασχολεί θα είναι το πρόβλημά του , τα βάσανα του, ο πόνος του. Ο άνθρωπος τότε θα είναι σκοτισμένος , γεμάτος λογισμούς για τους άλλους ανθρώπους (ίσως και για το Θεό) και τελικά θα απομονωθεί.
Διακονώ δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάω στην ιεραποστολή, ή να σώσω τον κόσμο, αλλά απλά καθημερινά πράγματα. Είμαι άγαμος και ζω με τους γονείς μου, πώς συμπεριφέρομαι σαν να είμαι 10 χρονών και περιμένω ακόμα να με διακονούν; Τι κάνω στην πολυκατοικία μου; Είμαι κλεισμένος στον πόνο μου και στο κελί μου και δεν σκέφτομαι κανέναν; Μήπως με την συμπεριφορά μου (μαλώνω για τα κοινόχρηστα, για την μπουγάδα της αποπάνω..) μεγαλώνω την απελπισία που υπάρχει στον κόσμο; Τι κάνω για τους φίλους μου; Για τα αδέρφια μου; Διακονώ ή περιμένω από τους άλλους να με διακονήσουν , να με πάρουν τηλέφωνο , να με καλέσουν; Αυτά τα απλά.
Πολύ καλό το κείμενο. όντως το εφάρμοσα! και η Παναγία με άκουσε. Mέσα σε λιγους μήνες μου έστειλε έναν υπέροχο άνθρωπο!
όμως εγώ με τον τρόπο μου τον έδιωξα, επομένως δεν ήμουν έτοιμη για οικογένεια, η κατάθλιψή μου με έχει καταστήσει ανίκανη στο να αγαπώ τον εαυτό μου και να μπορώ να δίνω αγάπη! οπότε προσευχήθηκα μάλλον με λάθος προτεραιότητα . Πρώτα έπρεπε να αποκτήσω σωφροσύνη και μετά έναν άντρα :/
καλησπέρα!!!Δεν ξέρω αν ασχολείται κάποιος με αυτήν την σελίδα ακόμη,αλλά μου γεννήθηκε η επιθυμία να ρωτήσω αν τελικά κανονίστηκε ποτέ συνάντηση μεταξύ σας.Οχι απο περιέργεια,απλά διαβάζω τις συνομιλίες σας απο το 2009,εδώ και πολύ ώρα και πραγματικά εύχομαι να εισακούστηκαν οι προσευχές σας και να έχετε αποκατασταθεί όσοι θέλατε να παντρευτείτε.Αν το διαβάσει κάποιος που ξέρει ας μου απαντήσει..Ευχαριστώ!!
Αυτό που γράφεις για συνάντηση των σχολιαστών μού θυμίζει μια ιστοσελίδα που βρήκα πρόσφατα. Είναι το gamos-oikogeneia.blogspot.com που έχει ένα e-mail εκδήλωσης ενδιαφέροντος.
Διαβασα την καταχώριση 433.. Εγώ και ο πρώην -τελικα- αρραβωνιαστικος μου, παρακαλουσαμε με πόνο να μας βρει ο Θεος τον σύντροφό μας.. Εγω παρακαλουσα συγκεκριμενους Αγιους, να μου στειλουν ένα δικό τους παιδί.. Και πραγματικά, στη ζωη του πρωην αρραβωνιαστικού μου υπήρχαν όλοι αυτοί οι Άγιοι..Ήταν παιδί δικό τους.. Η σχεση μας όμως… κόλλαση…Ισως τελικα, εμείς να μην ήμασταν ικανοί να σηκώσουμε αυτό που ζητάγαμε… Έπρεπε πρώτα να φτιάξουμε τον εαυτό μας, για να μπορεσουμε να κάνουμε οικογέννεια…Δεν ξέρω,,, Μακάρι να ευτυχίσετε όλοι σας..!
Καλησπερα!
Διαβασα καποια σχολια και συμφωνω οτι ολα εχουν ´´μετατοπιστει ´´-αναβληθει -οπως θετε πειτε το τουλαχιστον μια δεκαετια μετα, για τον καθε ανθρωπο ατομικα.Ακομα κι οσοι βρηκαν το ταιρι τους νωρις ,πολυ λιγοι καταφεραν να μεινουν μαζι.Παλια ηταν εντελως διαφορετικα.
Σημερα το μονο που ακουγεται ειναι οτι ´ δεν υπαρχουν ανδρες απτη μια κ οτι οι γυναικες εχουν ξεφυγει απτην αλλη.Σιγουρα οι αλαζονικες τασεις ,η υπερηφανεια η ελλειψη αντιληψης και κυριως ελλειψη σεβασμου προς το συνανθρωπο
τους θα δικαιολογουσαν εν μερη τετοιες σκεψεις.
Ομως η πιο σημαντικη αλοιωση στην αλλαγη σκεψης ,εχει επελθει απτα ΜΜΕ κ κυριως της τηλεορασης.Οταν πχ προμοταρονται ατομα ομοφυλοφυλα η ξεξιποτα στα μεσημεριαναδικα ως ´´ισαξιοι ´´,αλλα κ στα βραδινα σοου ως κριτες νορμαλ ανθρωπων,τοτε ο ´´σκληρος δισκος´´του ευαλωτου και ελαφρομυαλου ανθρωπου που τα παρακολουθει το καταγραφει και το εχει ως προτυπο συγκρισης για την κοινωνια και κυριως το αλλο φυλλο.Εξωφρενικο μεν ,ρεαλιστικοτατο δε!
Η απιστευτη παρακμη της μοδας δε τα τελευταια 10χρονια εχει επιφερει τεραστιες αλλοιωσεις και στα δυο φυλλα,κυριως ομως στο ασθενες οπου ως πιο ευαλωτο απορροφα με ευκολια ….τα παντα.
Ισως τελικα η πιο απλη λυση να ειναι μεσα στο ιδιο μας το μυαλο και στο πως ΕΜΕΙΣ θελουμε να βλεπουμε τα πραματα,κι οχι οπως θελουν καποιοι αλλοι.
Ο θεος ουτος η αλλως δεν ειναι εχθρος μας- πως θα μπορουσε αλλωστε – κ σιγουρα οι θετικες δυναμεις απτι στιγμη που εμεις ειμαστε ´´ωραιοι και σωστοί´´ απεναντι ΣΕ ΟΛΟΥΣ ,θα ναι διπλα μας ευνοοντας καθε μας κινηση.
Πως νά βρείτε σύντροφο (αγιορείτικη μέθοδος)
– Το δοκίμασα αλλά δεν άλλαξε κάτι….
Βλέπω παλιά σχόλια, και σκέφτομαι ότι είπα πολλά , ίσως σκληρόκαρδα, ζητώ ταπεινά συγνώμη.
Sawyer 40 γεια σου..τι κανεις;; ευχομαι η διαθεση σου να ειναι πολυ καλυτερη τωρα..επειδη αυτες τις αγιες μερες νομιζω πως στο μυαλο ολων μας ειναι μονο τα παθη του Xριστου μας….κ πως θα καταφερουμε να εξαφανισουμε τα δικα μας παθη ..μπας κ κερδισουμε την Ανασταση της ψυχης μας!!!!!!! Διαβασα πολυ σωστες αποψεις μεσα εδω..τοσο δικες σου οσο κ πολλων αλλων παιδιων!!! Πανω απο ολα ψυχραιμια κ ηρεμια κ θα τη βρουμε την ακρη. Αλλος λιγο πιο αργα η αλλος πιο γρηγορα δεν εχει σημασια.. Το βασικο ειναι οσο μπορουμε να προσπαθουμε να ειμαστε κοντα στον ΘΕΟ!!! Γιατι χανομαστε παιδια κ με πολυ γρηγορους ρυθμους. Εχουν αρχισει τα δυσκολα..κ οτι επιτρεψει ο Κυριος. Μην ξεχνας πως η μοναξια παει συννεφο…ειναι πολυς κοσμος μονος…κ συ δεν εισαι ο μονος που νιωθεις ετσι..Αν
θελεις μπορουμε να μιλησουμε μεσω μειλ..θαθελα να μαθω πως εισαι. Ευχομαι καλη Μεγαλη εβδομαδα,καλη δυναμη και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ σε ολους!!!!!
Δεν το πιστεύω ότι ακόμα συνεχίζει κόσμος και σχολιάζει σε αυτό το θέμα. Πλάκα έχει… Αγγελική σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου, είμαι όχι απλά καλύτερα αλλά πολύ διαφορετικά.Η ησυχία και το αναμένο καντήλι μπροστά από το εικόνισμα κάνουν θαύματα, μαζί με 2-3 φίλους από κείνους που ψιθυρίζουν στον Χριστό το όνομά σου όταν Του μιλάνε για τα δικά τους.
To μόνο που μπορώ να πω περί προσωπικών είναι βρείτε την ησυχία σας παρατώντας όποια συνήθεια αναγνωρίζετε να σας τραβάει μακριά Του, βρείτε ένα εικόνισμα & ανάψτε ένα καντήλι μπροστά του και βρείτε άλλον έναν με καλύτερο «σήμα» από εσάς να στέλνει «sms» στον ουρανό για πάρτη σας. Και τα 3 είναι εύκολα. Το δύσκολο είναι να δεις τα χάλια σου στον καθρέφτη, να αντέξεις την θέα τους και μετά να αποφασίσεις ότι κάθε μέρα θα τα απομακρύνεις κι από λίγο. Κάθε μέρα μια μικρή μάχη. Κάθε μέρα μια μικρή πίστη.
Αμα κερδίζεις εσύ καθημερινές μικρές μάχες τότε θα ρθει ο Χριστός να δώσει την μάχη που δεν μπορείς εσύ και τότε θα πάρεις αυτό ζήτησες.
Κι αν ακόμα δεν το πάρεις θα σε έχει απαλλάξει ο Χριστός από τέτοιο βάρος που θα κλαις από την χαρά σου για τα «σκουπίδια» που έφυγαν από πάνω σου.
Χρόνια πολλά.Χριστός Ανέστη.
Για εμάς Ανέστη….όχι για τον εαυτό Του.Για εμάς.
Επειδή εμείς Τον έχουμε ανάγκη.
Καλησπέρα, καλά είμαι Δόξα Τω Θεώ, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Ανέβασα ένα σχόλιο χτες αλλά σήμερα το είδα εξαφανισμένο…!!!…περίεργα πράγματα.
Γεια σε όλους σας.Επισκέφτηκα την ιστοσελίδα γιατί κι εγώ έψαχνα για απαντήσεις στο ζήτημα εύρεσης κατάλληλου συντρόφου.Είμαι 29 ετών , μια χαρά κοπέλα δεν το λέω εγώ μόνο αλλά και όσοι με ξέρουν και βλέπω και τον καθρέφτη μου που και που, μορφωμένη από καλή σχολή ,νομίζω πως είμαι καλός άνθρωπος και λογικός και δεν ζητάω τίποτα το τρομερό, αλλά κάτι το φυσιολογικό.Έναν άνθρωπο της προκοπής να είναι καλός και να με αγαπά για να δημιουργήσουμε οικογένεια μιας κι αγαπώ τα παιδιά τρελά.Έκανα υπομονή χρόνια , είχα κάτι σχέσεις η μία χειρότερη από την άλλη, απογοητεύτηκα , τους τελευταίους μήνες με έχει πιάσει μία αγωνία αν θα παντρευτώ κάποια στιγμή κι αν παντρευτώ να μην είναι πια πολύ αργά κι όλο αυτό με έχει καταβάλλει και κλαίω με λυγμούς κάθε λίγο και λιγάκι. Προσπαθώ και πάντα θα προσπαθώ έτσι πρέπει να γίνει , αλλά νιώθω πως ο Θεός πολλές φορές δε με ακούει.Είμαι ενεργό μέλος της Εκκλησίας , κοινωνώ , πάω σε λειτουργίες , σε αγρυπνίες και προσεύχομαι και μέχρι τώρα δεν βλέπω κάτι.Θεωρώ πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο κι ας μην τον καταλαβαίνω εγώ τώρα.Το σίγουρο είναι πάντως πως δεν θέλω να αγιάσω ούτε να γίνω μοναχή. Οι εποχές μας μου θυμίζουν την ιστορία με τον φιλόσοφο Διογένη που κρατούσε το φανάρι και αναζητούσε τον άνθρωπο.Ίσως αυτό που λείπει είναι η πίστη μου. Ποιος ξέρει τι θα συμβεί αύριο?
Χριστός Ανέστη αγαπητή Μαριάννα.
Επιτρέψτε μου μία ερώτηση παρακαλώ.
Είναι δυνατόν να είναι «καλός και λογικός » ο άνθρωπος,
δίχως να είναι άγιος ;
δηλαδή δίχως να είναι αφιερωμένος στον μόνον απόλυτα αγαθό και Άγιον Θεό ;
Κάτι άλλο, εξίσου παράλογο κατά την γνώμη μου, διάβασα στο σχόλιό σας.
Λέτε ότι:
» Είμαι ενεργό μέλος της Εκκλησίας , κοινωνώ , πάω σε λειτουργίες , σε αγρυπνίες και προσεύχομαι και μέχρι τώρα δεν βλέπω κάτι.»
και λίγο πιο κάτω :
«Το σίγουρο είναι πάντως πως δεν θέλω να αγιάσω»…
Συγγνώμη, αλλά εδώ κάτι δεν πάει καθόλου
καλά – γι’αυτό και οι μέχρι τώρα «σχέσεις η μία χειρότερη από την άλλη» – και ευτυχώς,
που δεν έχετε ακόμα παντρευτεί.
Ιωάννης
Μαριαννα μου θελω να ξερεις οτι και εγω ημουν μια τετοια ψυχη. Εψαχνα. Με αγωνια. Ομως καταλαβα οτι ο Θεος στελνει τον εναν για ολους μας. Για να αξιοποιήσουμε αυτή τη δυνατοτητα χωρις παρενεργειες, χρειαζεται η ταπεινωση και η εμπιστοσυνη στο θελημα του Θεου.
Με τη συντριπτικη προσευχή καθε μερα, την εξομολογηση και την αρνηση του εγωισμου μας, να εισαι σιγουρη οτι θα βρεις συντροφο. Φτανει να μην απορριπτεις απο το πρωτο ραντεβου λογω επιπολαιων λογων, πχ εμφανιση ή κατι αρνητικο που αμεσως τον διαγραφεις αλλα δινεις ευκαιριες στα πλαισια που εχει ορισει η εκκλησια μας παντα. Ωστε να μην υπαρχει φθορα και τα ματια, το μυαλο και η καρδια να εχουν οαντα διαυλο επικοινωνιας.
Να ξερεις οτι ετσι βρηκα συντροφο και συζυγο και δε λεω αερολογιες. Τωρα εχω οικογενεια και οταν κατι δεν παει καλα ξερω πως ειναι ο εγωισμος μου και η αναλογη αποχη του Αποστολου Παυλου στον Υμνο της Αγαπης.
Γιατι για να σου φανερωσει ο Θεος τον ανθρωπο σου μετα απο προσευχες ειναι σιγουρο ομως το να κρατησεις μια οικογενεια θελει να εχεις ηδη αγιασει. Να εισαι θεραπευμενος ανθρωπος μεσω της εκκλησιας, το ιατρειο της ψυχης.
Ισως και αυτο να περιμενει απο εμας ο Θεοσ. Τη θεραπεια μας. Και τοτε οταν δει οτι εχει θεταπευτει να σου στειλει τον ανθρωπο σου.
Πλησιασε κατηχητικα, ρωτα τον πνευματικο σου. Δεν ειναι κακο να ειναι συστημενος. Ξερω πολλους που βρηκαν τον ανθρωπο τους ετσι. Μια προσεκτικη γνωριμια δε βλαπτει. Και με σκοπο να αποδεχτεις τον αλλον οπως ειναι και οχι οπως εσυ σχεδιαζεις να τον αλλαξεις και να τον διορθωσεις.
Η εμφανιση εχει μικρο ρολο. Ερχεται και παρερχεται. Η ψυχη μετραει. Αυτο να κοιταμε κυριως. Αυτο ελκυει τελικα.
Και προσευχη και εξομολογηση και ναι. Να αγιασουμε με την εννοια της προσεγγισης και αγαπης και εμπιστοσυνης και θεραπειας τελικα της ψυχης…
Και να θυμασαι οτι τα γραφω οπως τα βιωσα εγω. Που η ψυχη μου τοτε ειχε προσκοληθει οσο ποτε στον Θεο. Και μου εστειλε οπως τον σκεφτομουν. Της εκκλησιας. Με πολυ προσευχη και εξομολογηση. Και με κοινο πνευματικο μολις αποφασισαμε πως θα ειμαστε μαζι.
Μαριάνα καλησπέρα! Θα ακουστεί κάπως τρελό αλλά θα το τολμήσω! Θέλω να σε γνωρίσω μου κίνησες το ενδιαφέρον! Είμαι ο Βασίλειος από Χανιά έχω σπουδάσει Πολιτιστικά και Υπολογιστές και ψάχνω να κάνω μια όμορφη και σωστή οικογένεια! Θα περιμένω! 🙂
Ισως να υπαρχει σε ολους ´´κατι ´´που αναστελει την βοηθεια που αναμενουμε απτον θεο στα ζητηματα που απασχολουν τον καθενα μας.
Πολλα πραγματα μπορει να γινονται σωστα ,ομως ενα απτα σημαντικοτερα (κατ´εμε) τιθεται στο περιθωριο και ΔΕΝ διδεται η πρεπουσα σημασια.
Αυτο ειναι η……γλωσσα μας ,που πολλες φορες αθελα μας παιρνει φορα κ δε σταματα,συμμετεχοντας ετσι σε κουτσομπολια ,κακοηθιες η κατηγοριες εναντιον αλλων συνανθρωπων, πολλες φορες ΑΔΙΚΑ!!!Επαναλαμβανω οτι πολλες φορες αυτο γινεται ,ακουσια- μηχανικα λογω συνηθειας και δεν το παιρνουμε χαμπαρι.
Πιστευω λοιπον οτι πρωτα απ´ολα πρεπει να ´τιθασευτεί ´αυτη
η σκοτεινη πλευρα που αθελα μας την αγνουμε και δεν μας αφηνει να κανουμε το μεγαλο ´βημα´ εμπρος.
Συγνώμη αλλά να αποφασίζει ο Θεός για τον ποιον ή ποια θα παντρευτεί κάποιος έρχεται σε σύγκρουση με την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος αποφασίζει για το σύντροφο του ανάλογα με τα θέλω του. Άμα διαβάσει κάποιος νέος αυτο το άρθρο και μερικά σχόλια μπορεί να σκανδαλιστεί και να διώχνει όλες τις υποψήφιες νύφες που είναι θεούσες σαν αντίδραση.
Χρηστο, προφανως η προσευχη αφορα οχι την εκκληση για επιβολη συντροφου αλλα τη φανερωση ή τη διευκόλυνση. Να βρεθει ενα καλο παιδι, δε λεμε; ε, ζηταμε να μας το φερει στο δρομο μας.
Εδω ο Θεος δεν ασκει την εξουσια Του αλλα η αγαπη Του φροντιζει για εμας. Η απορριψη ειναι επιλογη μας επισης.
.. κάποιες φορές μπορεί να αποδεικνύεται ότι οι σχέσεις και οι συνθήκες υπό τις οποίες δημιουργούνται, παραμένουν ή επιβιώνουν δεν είναι ούτε τόσο λογικές, ούτε προφανείς!!
Τόση συζήτηση, τόση σοφία.., περισσότερο για την έκφραση. Αναρρωτιέμαι κι αν μόνη της η προσευχή φέρνει το ζητούμενο..
Ανάθεση στον Άγιο ή την Αγία, που νιώθεις πιο κοντά σου, που θεωρείς «κολλητό» σου…Το παίρνει «προσωπικά» & με την παρρησία,που έχει προς Τον Άγιο Θεό, βοηθάει με κινήσεις που δεν φαντάζεσαι…Η μόνη δοκιμασμένη λύση.
ΥΓ:
Μόνο αν πιστεύεις γνήσια & χωρίς αμφιβολίες μπορεί να ευοδοθεί…»Συνοδεύεται» με νηστεία & προσευχή. Από κάποιον που ξέρει,γιατί έχει ευεργετηθεί…αμφοτεροδέξιος.- http://amfoterodexios.blogspot.gr/?view=flipcard
Άγιος Γιάννης ο Ρώσος…
Ο «κολλητός» μου Άγιος ήταν εκείνος, που με βοήθησε (και ακόμα με βοηθάει…) με 1002 ανεξερεύνητους τρόπους και στο ευαίσθητο αυτό θέμα. Στην πορεία, οι «κολλητοί» Άγιοι γίνανε πολύ περισσότεροι (είμαστε μια ωραία παρέα, είμαστε…). Ανάθεση! Στο κάτω-κάτω δεν χάνεις και τίποτα. Δοκιμάστε το!
ΥΓ: Κι αν δεν γίνει κάτι, δεν σημαίνει πως δεν μας άκουσαν. Απλά, για λόγους που το μυαλουδάκι δεν είναι ικανό να καταλάβει, δεν πρέπει να γίνει αυτό που ζητάμε. «Προς το συμφέρον της αιτήσεως» δεν ψέλνουμε τώρα τον 15αύγουστο;
Χαίρετε πάντοτε (και εν παντί…)
ο και σκανδαλωδώς ευεργετημένος, αμφοτεροδέξιος.-
Ακομα ανυπαντροι ε; Τα… καταφέραμε! Λοιπον, ενα μπράβο απο μενα στους ασυμβίβαστους και στις ασυμβίβαστες, που δε βρήκαν κάποιον «οποιον να’ναι» αρκει να θελει να τους παρει. Ο στόχος δεν είναι η οικογένεια αλλά η αγάπη, και μετά κάνουμε και παιδιά κι εγγόνια και δισέγγονα αμα λαχει.
Εισαι δύσκολος / δύσκολη; Ευγε! Συζυγο ψάχνεις, έρωτα ψυχής! Οχι περίπτερο να παρεις σοκολατα! Υπάρχει ένα μυστικο: Αν εισαι καλόβολος, πολλές / πολλούς μπορείς να αγαπήσεις και δυνητικά να περάσεις αρμονικά μια ζωή μαζί τους. Αλλα…. αν νιώθεις «ναι μεν αλλά» τι γίνεται; Αν νιώθεις συμβιβασμενος; Κριμα δεν ειναι, για σενα; Για τον αλλο;
Θα μου πεις «ο γαμος θελει συμβιβασμούς». Μεταξύ δύο προσώπων που ασυμβίβαστα αλληλοεπιλέχθηκαν! Υποχωρήσεις προς χαριν του ερωμενου προσώπου. Οχι υποχωρήσεις στο θέμα της επιλογής του ερωμενου προσώπου.
Και εξηγουμαι: ασυμβίβαστος δε σημαίνει «ζητώ το δεκα το καλό σε όλα τα στοιχεία» δλδ την καλη περιπτωση. Η καλη περιπτωση ικανοποιεί μια τελειομανία ή μια ματαιοδοξία.
Ασυμβίβαστος σημαίνει «δε θα σε πληγώσω επιλέγοντάς σε για σύζυγο ενώ στην πραγματικότητα δε με ψήνει αρκετά το μεταξύ μας».
Και αν περνάνε τα χρόνια; Δεν ξερω, κ ιεγώ ασυμβίβαστος είμαι. Προσευχήσου, κάνε, ράνε, και αμα ειναι να επιλέξεις να είναι λεβέντικα και ειλικρινά, όχι με το ζόρι και για εξωτερικούς λόγους. Μιζεριες…
H μοναξιά είναι μεγάλη ευλογία γιατί μας φέρνει σε επαφή με τον εαυτό μας.
Ήμασταν μια συντροφιά, 6-7 φίλοι, όλοι άγαμοι τότε και, καθισμένοι κάτω από ένα πεύκο, ακούγαμε το Γέροντα να μας μιλά σχετικά: «Μη σας βασανίζει το πρόβλημα να διαλέξετε μεταξύ γάμου και αγαμίας. Αλλοτε έρχονται μέρες, που αισθάνεσθε ψυχικές και σαρκικές επιθυμίες για γάμο, κι άλλοτε αυτές οι επιθυμίες υποχωρούν, γιατί αισθάνεσθε θείες επιθυμίες, ανώτερες από το γάμο. Κάποτε η ζυγαριά θα γείρει σε μιά πλευρά».
Ο Γέροντας σταμάτησε να μιλά και φαινόταν πως κάτι σκεφτόταν. Επειτα ξαναμίλησε: Μπορεί κανείς να φθασει σε προχωρημένη ηλικία και να αμφιταλαντεύεται ακόμα μεταξύ γάμου και αγαμίας και να του κάνει τότε ο σατανάς την πιο σκληρή επίθεση: να του βάλει στην ψυχή του τον πανικό της αγαμίας και τότε με αγωνία ν’αρχίσει να αναζητα σύζυγο, να βάζει ανθρώπους να του βρούν, εκείνοι να γελούν μαζί του κι αυτός να μπαίνει πλέον σε μια κατάσταση ψυχικής αρρώστιας. Γι’ αυτό σας λέω, μην κολλάτε σ’ αυτό το ερώτημα: γάμος ή αγαμία. Αντί να φθείρεστε, προσπαθώντας μάταια να δώσετε εσείς απάντηση για τον εαυτό σας, δώστε όλη την προσπάθειά σας στο να αγαπήσετε ολόψυχα το Χριστό κι Εκείνος θα σας δώσει, στον κατάλληλο χρόνο, την απάντηση που ταιριάζει στην ψυχή σας και που θα την δεχθείτε χωρίς βία και στενοχώρια, αλλά ήσυχα και με ευχαρίστηση.
Ανθολόγιο συμβουλών Αγίου Πορφυρίου,
Σ’ένα φίλο που δυσκολεύθηκε πολύ να παντρευτεί, ο Γέροντας απεκάλυψε ότι το βαθύτερο αίτιο των μακροχρόνιων αναστολών του μπροστά στο γάμο, ήταν ένα καταπιεσμένο στο ασυνείδητό του, αποτυχημένο εφηβικό του αίσθημα. Του είπε: Αγάπησες εκείνη με όλη τη δύναμη της ψυχής σου, την έκανες ιδανικό της ζωής σου, τραυματίστηκες με την αδιαφορία της, διχάσθηκες. Προσπαθούσες να βρεις, στο πρόσωπο κάθε κοπέλας, που σε προξένευσαν, το πρόσωπο εκείνης και, επειδή αυτό ήταν αδύνατο, η καρδιά σου έμενε κλειστή.
Με τη βοήθεια του Γέροντα, συνειδητοποίησε το κρυμμένο του εμπόδιο, ελευθερώθηκε οριστικά απ’ αυτό κι έτσι μπόρεσε να δημιουργήσει δική του οικογένεια.
Ανθολόγιο συμβουλών Αγίου Πορφυρίου