Μία Ορθόδοξη άποψη για την ομοφυλοφιλία
«Η ομοφυλοφιλία δεν ειναι ενας σεξουαλικός προσανατολισμός αλλα ενας ΑΡΡΩΣΤΟΣ σεξουαλικός προσανατολισμός. που μαθαινεται δυστυχώς ειτε απο το σπίτι (πανισχυρη μάνα ασθενικός πατέρας) , η στην ηλικία που αρχίζει κανεις να καταλαβαίνει την σεξουαλικότητα και την διαμορφώνει στην σωστή κατεύθυνση η όχι. ειναι ενας τραγικός προσανατολισμός. ειναι μια συμπεριφορά που μπορει να ξεμαθευτη, να θεραπευτη. βεβαια θα μου πης οτι οι ομοφυλοφιλοι εχουν κατοχυρωσει δικαιώματα και θεωρουνται σε αρκετές χωρες το τριτο φυλο. αλλα και η χουντα που αναφερεις (σημ: Βιρμανία) εχει καθιερωσει τα δικαιωματα της, και οι συντεχνίες στην ελλαδα εχουν κατωχυρωσει δικαιωματα, και φυσικα ειναι κατοχυρωμενο το απολυτο δικαιωμα της καταληψης στην ελλαδα. συνεπως δεν σημαινει και πολλα πραγματα η κατοχυρωση. ειναι νομικής φυσεως , οχι ηθικης.
μια ματια στις gay pride πορειες δειχνει την αρρωστεια τους… τι δειχνουν ? την σεξουαλικη ασυδοσία και διαστροφη.
πολλα αλλα σημερα θεωρουνται νομιμα και φυσικα, οπως τα ναρκωτικα, αλλα αυτο δεν παυει να ειναι δραματικο , αρνηση της πραγματικότητας , καταστροφη του εγκεφάλου κτλ.. επισης οι σεξουαλικες σχεσεις με περισσοτερα των 2 ατομα, ολα μαζυ θεωρουνται οκ.
αλλωστε γιατι να μην ειναι φυσιλογικες κατω απο την λογικη των gay? σεξουαλικος προσανατολισμος ειναι και αυτος. το κανω με 3 πχ. οχι με εναν… ολα καλα. τι προβλημα υπαρχει με αυτη την λογικη? κανενα.
αλλα και μόνο την τραγικότητα της αγάπης που δεν ειναι καρπογόνος, που δεν μπορει να δημιουργήση παιδι, ως σαρκα εκ της κοινης σαρκός, να σκεφτη κανεις , καταλαβαινει οτι η ομοφιλοφιλη αγάπη ειναι μια κλειστη αγαπη, ενας καθρεφτης που 2 αλληλοκοιταζονται, που βαδιζουν στον τροπο του υπαρχειν ως θανατος, ως κλειστη σχεση.
δεν υπαρχει κατι τρίτο , το παιδι, ωστε να πορευονται μαζι, η αγάπη να μην ειναι εγωιστική αλλα μια κοινη πορεια και στην πορεια η ολοκληρωση.
δεν ειναι τυχαιο οτι ο θεος ειναι τριαδα και οχι δυαδα.
αλλωστε η εκκλησια την θεωρησε αρρωστεια δηλ αμαρτία και μπορει να την θεραπευση. αλλα και ο βουδισμός , ιδιαιτερα στη χωρα που αναφέρεις το ιδιο την θεωρει, ως αμαρτια και διαστροφη που σε επομενη ζωη θα διορθωθη».
Πηγή: Σχόλιο π. Ιωνά Μούρτου στο ιστολόγιο Άρωμα Ασίας
@ Μαρίνα
Αργά αργά κι αλάργα!
Εγώ θα σου πρότεινα βεβαίως, αν σου προκαλούν οποιουδήποτε είδους ταραχή ή δυσφορία να μην τα διαβάσεις καθόλου. Μια ζωή την έχουμε, άλλωστε.
Ασε που εσύ έχεις κάτι παραπάνω από μια ζωή αυτή τη στιγμή 😉
Ρε παιδιά, χαλαρώστε να πούμε… Έχετε φύγει από το θέμα, να πούμε!
Τι επίθεση είναι αυτή απέναντι στον Πέτρο; Τι σημασία έχει αν έκανε ή δεν έκανε παιδιά;
Την άποψή του εξέφρασε ο άνθρωπος!
Δε συμφωνώ ούτε εγώ μαζί του ότι ο μοναχισμός συμβάλλει στην υπογεννητικότητα, όμως δεν είναι αντεπιχειρήμα ούτε λογική συνέχεια διαλόγου να τον ρωτάς πόσα παιδιά έχει κάνει…
Κι αν δεν έχει κάνει σκέψου τις χιλιάδες παραμέτρους που δεν επιτρέπουν τόσο κοινωνικά όσο και αναπτυξιακά να πραγματοποιηθεί η τεκνοποιία!
Έλεος δηλαδή….
Εσύ που γράφεις με κεφαλαία και φαίνεται καθαρά ο ειρωνικός σου τόνος, είσαι σίγουρη πως είσαι σωστότερη/ος από τους άλλους και φωνάζεις χωρίς επιχειρήματα; Εσύ θεωρείς πως ούτε μεριμνάς ούτε τυρβάζεις που πιάνεσαι από μια ερώτηση και την κάνεις λάβαρο;
Δηλαδή, ντάξει…
Περασα πρν λίγο από εδώ και είδα να έχουν αναρτηθεί πολύ λεπτά και ευαίσθητα θέματα όπως η ομοφυλοφι΄λια,τα ψυχικά νοσήματα,η παρουσία του κακού στη ζωή,κάτω απο τον τίτλο» ορθόδοξη θεώρηση».
Θεωρώ τον τίτλο αυτό αυθαίρετο μιας και απ’οτι διάβασα πρόκειται για προσωπικες απόψεις που είτε θέτονται αποσπασματικά σαν σχολιασμός επί άλλου σχολίου(ανάρτηση του π.Ιωνά),είτε αφορουν συγκεκριμένες περιπτώσεις που με πολύ μεγάλη ποιμαντική λεπτότητα χειρίστηκε ο γ.Πορφύριος και που σε καμία περίπτωση απ’οσο ξέρω, θα φανταζόταν οτι θα κρεμιόταν στα μανταλάκια του διαδίκτυου προς σχολιασμό απο το χριστεπώνυμο κοινό.
Κατά τη γνώμη μου είναι λίγο προβοκατόρικοι οι τίτλοι και μπορούν να παρασύρουν σε αυθαίρετα συμπεράσματα και τζάμπα μαλιοτράβηγμα εν τοις Χριστεπωνύμοις.
ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΩΡΓΟ Α.52-Ο ΝΕΥΡΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ.
ΑΠΛΑ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΝΟΥΜΕ.
Ο ΠΕΤΡΟΣ ΜΙΛΗΣΕ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΧΗΡΕΙΜΑΤΑ,ΚΑΤΗΓΟΡΟΝΤΑΣ
ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ
ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΛΟΓΙΚΑ _+ΦΥΣΙΚΑ ΕΚΑΝΑΜΕΝ ΜΙΑΝ ΕΡΩΤΗΣΗΝ!~!
ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΕΧΕΙ,ΑΠΑΝΤΑΕΙ.
ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ-ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΑΝΤΑ-ΚΡΥΒΕΤΑΙ,
Η ΛΕΕΙ ΑΛΛΑΝΤΑΛΩΝ…
ΤΩΡΑ ΕΣΥ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕΣ ΜΕ ΦΟΡΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΔΗΘΕΝ ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΜΑΧΗ…
ΚΑΙ ΕΠΙΤΙΘΕΣΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ ΜΕ ΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ…
ΜΑΘΕ ΠΩΣ ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ…
ΣΥΓΝΩΜΗ,
ΕΧΟΜΕΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΝ!!! 🙂 REMEMBER?!
SORRY-ALLA DEN EINAI LOGIKO
NA TRAVATE ZORI ME TO DIALOGO KAI ME THN ALH8EIA.
KANENAS DEN MALLIOTRABIETAI-POUTHENA…
HREMHSTE.
DIALOGOS GINETAI.
AS LEME THN ALH8EIA
KAI AS MHN KRYBOMASTE…
ΜΗΝ ΤΑΡΑΣΕΣΘΩ Η ΚΑΡΔΙΑ ΗΜΩΝ…ΚΑΙ ΥΜΩΝ.
ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΙΝ+ΗΜΙΝ+
ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ,
ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΛΕΜΕ ΑΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΒΑΣΙΜΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ,
ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΟΡΙΣΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ.-
Το έτσι θέλω,έτσι μ’αρέσει είναι το παιδί του πιο εγωκεντρικού φασισμού κι ο διάλογος σε αυτό το πλαίσιο είναι στημένος και αδιέξοδος και η αλήθεια την έχει βάψει από χέρι.
WE DIDNT ASK YOU FASIST ANWNYMOUS 55!!!
YOU CAN DROP DEAD IN YOUR POISON.-
Κύριε Μπεκάτσο μου,
τι έχουν πει ΟΛΟΙ οι Άγιοι πάνω στο θέμα (της ανάρτησης και γενικότερα);
Μιλήσανε για την ομοφυλοφιλία ειδικά ή για τα σαρκικά αμαρτήματα;
Τελικά η ομοφ/λία έχει πολιτικές προεκτάσεις ,είναι κοινωνολογική απόκλιση ή ειναι σαρκικό παθος;
Το ζήτημα της φυσιολογικότητας νομίζω οτι το έχουμε λύσει μιας και οι μόνοι φυσιολογικοί και ελέυθερα σκεπτόμενοι είναι οι Αγιοι αφού έχουν περάσει το στάδιο της κάθαρσης απο τα πάθη.Οι λοιποί το παλεύουμε-και τη φυσιολογικότητα και την ελευθερία.
Ποιός είναι ο πιο σκληρός και ανεπίγνωστος πόλεμος;Οαόρατος πόλεμος κατά των παθών ή ο πόλεμος της παγκόσμιας τάξης;
@57. Ανώνυμος
Οι Άγιοι και οι Πατέρες μιλήσανε και γενικά και ειδικά. Πάντως, σίγουρα κανένας τους δεν αμφισβητούσε ότι η ομοφυλοφιλία είναι σαρκικό αμάρτημα. Π.χ. δες στην Α’ Κορ. 6,9 («στη βασιλεία του Θεού δεν θα έχουν θέση ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε θηλυπρεπείς ούτε αρσενοκοίτες»).
Αμαρτία είναι η εσκεμμένη παραβίαση των προδιαγραφών και του σκοπού που έδωσε ο Θεός στη δημιουργία Του και η άρνηση του θελήματος του Θεού. Το να λέει κάποιος ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι φυσικό δεν είναι μόνο αμετανοησία αλλά και χαζομάρα. Είναι προφανής η φυσική ανάγκη της έλξης των 2 φύλων για την αναπαραγωγή και η έλξη μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου δεν εξυπηρετεί αυτόν τον μοναδικό σκοπό αλλά τον υποσκάπτει (προσβάλουμε και την ευφυΐα του Δημιουργού, όχι τίποτε άλλο)… Για να μη ξεκινήσουμε να μιλάμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ομοφυλόφιλο άτομο (συχνά νοιώθει δυστυχία με αυτό που είναι, άλλοτε καταλαβαίνει ότι έχει κάποιο σωματικό ή άλλο πρόβλημα, η ψυχοσύνθεση του συντρόφου του δεν τον ολοκληρώνει/τελειώνει αλλά τον φθείρει, κτλ), όλα χαρακτηριστικά της αμαρτίας. Και εγώ είχα έναν παιδικό φίλο που είχε και έχει τέτοιες τάσεις και ειλικρινά βλέποντας την πορεία του δεν νοιώθω πολύ χαρούμενος γι’ αυτήν…
Δε ξέρω αν ομοφυλοφιλία είναι πιο σοβαρή από τα άλλα σαρκικά αμαρτήματα. Αλλά η επίγνωση της αμαρτωλότητας, η μετάνοια, η θέληση και η προσπάθεια του ανθρώπου είναι που μετράνε. Το να προβάλεις όμως την ΟΠΟΙΑ διαστροφή ή αρρώστια σαν πρόοδο, εξέλιξη ή ελευθερία είναι δαιμονικής φύσεως ενέργεια.
Σίγουρα πολλοί άνθρωποι δε φταίνε για τις τάσεις τους (όποιας φύσεως κι αν είναι…). Το θέμα είναι τι θέλει ο Θεός για εσένα, τι θέλεις εσύ για εσένα και αν έχεις τη δύναμη να πας κόντρα στα πάθη-τάσεις σου ή γίνεσαι όμηρος των παθών σου.
«Τελικά η ομοφ/λία έχει πολιτικές προεκτάσεις ,είναι κοινωνολογική απόκλιση ή ειναι σαρκικό παθος;»
Την εμποδίζει τίποτα από το να είναι και τα 3 ταυτόχρονα ?
«Ποιός είναι ο πιο σκληρός και ανεπίγνωστος πόλεμος;Οαόρατος πόλεμος κατά των παθών ή ο πόλεμος της παγκόσμιας τάξης;»
Βασικά εγώ δε θα διαχώριζα αυτά τα 2 κακά σε κοινωνικό επίπεδο. Αν είναι εμφανές το ένα είναι εμφανές και το άλλο. Τα πάθη προωθούν την «παγκόσμια τάξη» και η «παγκόσμια τάξη» προωθεί τα πάθη. Γενικά το όλο σχήμα είναι ανατροφοδοτούμενο και ασταθές και οδηγεί στην καταστροφή (από κοινωνικές καταστροφές έχει πολλά η ιστορία να διδάξει…). Μάλλον δεν μπορείς να ενδιαφέρεσαι για τα πάθη τα δικά σου και να αδιαφορείς παντελώς για τα πάθη των άλλων και την πηγή της προώθησής τους. Όλοι και όλα σε ένα καζάνι βράζουμε… Κανένας πάσχοντας από σαρκικά πάθη χριστιανός π.χ. δε θα ήθελε να βλέπει ημίγυμνες και πρόστυχες κάθε φορά που ανοίγει την τηλεκόλαση αλλά τις βλέπει (τουλάχιστον βρε παιδί μου δε σου δίνουν καν την επιλογή ή την πρόβλεψη για το πότε θα τις δεις! Εμφανίζονται συνέχεια, απρόσμενα και από το πουθενά)…
Ωστόσο σε ατομικό επίπεδο πρώτα πρέπει να κοιτάμε τα δικά μας χάλια (που όντως συχνά δεν τα βλέπουμε…), μετά τα χάλια των άλλων και μετά να δίνουμε πνευματικούς πολέμους σε επίπεδο κοινωνίας (και πάντα με αγάπη).
Τουλάχιστον αυτή είναι η εντύπωσή μου…
Αλλά γιατί ρωτάς εμένα ? Τι με πέρασες ?
Μόνο ένα πεινασμένο, νυσταγμένο, ξάγρυπνο, ταλαιπωρημένο, φτωχό και μοναχό πτηνό είμαι !!! 😀 (καλά, πτηνό είμαι μόνο στο παρατσούκλι)
@tsiou tsiou…!!!
«KALA BRE MPEKATSE…TO MWRO TO VRHKES PAXOULO?!
KAI TO ALLO TO TERAS DIPLA…OUDEN SXOLION?!»
Μάλλον έχω μάθει να φοβάμαι μόνο τις όμορφες μάσκες ! (δε μιλώ για το παιδάκι. Αυτό δε φοράει μάσκα. Γενικά μιλάω…)
Σίγουρα και κάτω από το τέρας υπάρχει άλλο ένα παιδάκι (μικρό ή μεγάλο σε ηλικία).
Ίσως πάλι να έχω βαρεθεί όλα τα άσχημα και απλά να τα προσπερνάω…
Μυστήριο η ψυχή του ανθρώπου !
Πάντως πολλά πτηνά του ουρανού μαζευτήκαμε εδώ πέρα βλέπω… !!! (tsiou tsiou)
@Γιώργος Α.
«Εσύ που γράφεις με κεφαλαία και φαίνεται καθαρά ο ειρωνικός σου τόνος…»
Μπορεί και απλά να βαριέται να βάζει τόνους, να βαριέται να διαχωρίζει το ‘σ’ από το ‘ς’, να έχει πρεσβυωπία και να προσπαθεί να βρει απεγνωσμένα τρόπο να βλέπει αυτά που γράφει, να έχει συνηθίσει να γράφει και να διαβάζει κεφαλαία, να έχει επηρεαστεί από τη μόδα γραφής που κυριαρχεί σε αυτό το ιστολόγιο και στα SMS, να προσπαθεί να γράφει με κεφαλαία όπως οι πρόγονοί της (ΙΔΟΥ: http://www.onassis.gr/enim_deltio/35_07/images/topics/article_1_1.jpg ), κτλ…
Ο Μπεκάτσος τώρα πάει για ύπνο (καιρός ήταν)…
Άμα είπα καμιά κοτσάνα sorry, αλλά μάλλον κοιμόμουν όρθιος και πληκτρολογώντας… 😀
@MPEKATSOS
DEN VARIEMAI TIPOTA.
OUTE EXW PRESVIOPIA STA 29.
APLA MOU ARESEI NA GRAFW OPWS APAITEI TO PLHKTROLOGIO
MOU-DIOTI MPLOKAREI KAI DEN VGAZEI PANTA ELLHNIKA
KAI MIKRA…
SORRY-THA TO FTIAXW.
EPISHS
GIA TO MWRO-EIPAME EINAI NORMAL.
POIES MASKES ENNOEIS KAI POU TIS VLEPEIS
DEN KSERW
ALLA MH KYKLOFOREIS POLY STO KOLONAKIO
KAI STAS KHFISIAS TA MERH….
EKEI EXOUN POLLA PROSWPEIA KAI MAKE UP…
OSO GIA THN MODA
SE TIPOTA DEN ME EPHREAZEI…
PANTWS XREIAZESAI PNEYMATIKO KAI EKSOMOLOGHSH…
ETSI THA MATHEIS THN PSYXH SOU
AFOU DEN KSEREIS GIATI EXEIS BARETHEI TO ENA
KAI TO ALLO….
TSIOU TSIOU
AYTOI POU PINOUN HEINEKEN KAI MALBORO LIGHTS
KAI DEN KSEROUN-KAI DEN THELOUN NA AGAPANE
EXOUN ENA PETRINO CLUB …
Βρήκα χρόνο και απαντώ στο θέμα της αίσθησης αρνητικότητας, που με είχε απασχολήσει στα σχόλια 39 και 41.
Ήδη πριν ένα χρόνο, όταν είχα γράψει τη σειρά σχολίων πάνω στο θέμα της ομοφυλοφιλίας, γνώριζα πως σε κάποιους θα κινήσει πολεμικό κλίμα, καχυποψία και δαιμονοποίηση. Γνωρίζω πολύ καλά την υποκρισία και την επιλεκτική αντίληψη με την οποία το θρησκευτικό πλαίσιο διαμορφώνει το επίπεδο ‘κοινωνικού προβληματισμού’ επί του θέματος.
Ολοι είμαστε πέρα ως πέρα εξοικειωμένοι με τις λεκτικές επιθέσεις, τους χλευασμούς, την καταπίεση και την περιθωριοποίηση που ζουν οι πραγματικοί ομοφυλόφιλοι στην πραγματική ζωή (οι συμμαθητές μας, οι γείτονές μας, τα μέλη των οικογενειών μας, οι φίλοι μας κ.λπ.), κι όχι οι καρικατούρες της τιβής στην πλασματική ζωή τους.
Κι εννοείται ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί φοβούνται το θέμα και κρατάνε αποστάσεις για να μην χαρακτηριστούν.
Σε περιστατικά ενδοσχολικής βίας που χλεβάζεται και περιθωριοποιείται κάποιο διαφορετικό παιδί από τα άλλα, συνήθως τηρούμε σιγή ιχθύος ή το ρίχνουμε στο τσάμικο.
Ούτως ή άλλως και το διαφορετικό παιδί, δεν έρχεται για προστασία σε εμάς, ούτε μιλάει στους γονείς του, οπότε μας λύνει τα χέρια.
Είναι ένα πρόβλημα που μπορούμε μια χαρά να το αγνοήσουμε.
Κυρίως οι άντρες εκπαιδευτικοί φοβόμαστε μη χαρακτηριστούμε ομοφυλόφιλοι. Οι γυναίκες εκπαιδευτικοί δεν ανησυχούν τόσο να χαρακτηριστούν λεσβίες, γιατί ακόμα η γυναικεία σεξουαλικότητα στο κοινωνικό μας βίωμα είναι μια δευτερεύουσα σεξουαλικότητα.
Εγώ, εννοείται, ότι από τη στιγμή που πήρα την απόφαση να μιλήσω, δείχνω ξεκάθαρα ότι ποσώς με απασχολεί αν θα χαρακτηριστώ ή αν θα χλευαστώ ως αδερφή, ‘Σίσσυ’ κ.λπ, ούτε ενδιαφέρομαι να εξυπηρετήσω στερεότυπα και υποκρισίες, ούτε φοβάμαι για τον εαυτό μου.
Άλλα σημαντικά θέματα με απασχολουν, όπως το παρακάτω:
Φέτος έμαθα στα μέσα της χρονιάς ότι τα παιδιά της τάξης μου είχαν κι έναν άλλο συμμαθητή πέρυσι (Είμαι πρώτη χρονιά σε αυτό το σχολείο κι έχω 5η δημοτικού).
Ας τον ονομάσουμε Μιχάλη.
Ο Μιχάλης, λοιπόν, ήταν ένα πολύ διαφορετικό παιδί. Κάθε τόσο, σε δραστηριότητες, συζητήσεις ή εργαστήρια που κάναμε, έβγαιναν ιστορίες για το Μιχάλη.
Τον κορόιδευαν ‘αδερφή’ και τον σχολίαζαν τα άλλα παιδιά, δεν έννοιωθαν άνετα να τον κάνουν παρέα, τον αποξένωναν.
Σε όλες αυτές τις ιστορίες, αυτό που φαινόταν ως προβληματισμός από τα παιδιά δεν ήταν το τι έκανε ο Μιχάλης, αλλά το τι και πώς ήταν.
(Σημείωση: Η διαφορετικότητα του Μιχάλη, μεταφραζόταν από όλους ως ομοφυλοφιλία και τον αντιμετώπιζαν ως ομοφυλόφιλο, αλλά δε σχετίζεται αναγκαστικά. Σχετίζεται με το κοινωνικό φύλο που εξέφραζε, τη θηλυπρέπειά του δηλαδή αλλά όχι με το σεξουαλικό φύλο (τον σεξουαλικό προσανατολισμό του). Ξέρουμε ότι η θηλυπρέπεια δε συνδέεται απαραίτητα με ομοφυλοφιλία, και πως οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι είναι αρρενωποί. Ούτως ή άλλως μέχρι την προεφηβία το σεξουαλικό φύλο αν κι έχει ήδη καθοριστεί, δεν εκφράζεται, εκφράζεται μόνο το κοινωνικό φύλο. Αυτό το παρεξηγούν λόγο άγνοιας πολλοί.)
Τους είχα ρωτήσει μάλιστα, ευθέως: «Έκανε τίποτα άσχημο ή περίεργο ο Μιχάλης;» και μου είχαν απαντήσει όλα τα παιδιά «Όχι κύριε, τι άσχημο να κάνει;».
Δεν ήταν λοιπόν θέμα αρνητικής συμπεριφοράς, αλλά αποδοχής κάποιας διαφορετικότητας.
Σε ένα εργαστήριο που κάναμε για τις διακρίσεις, ενώ εγώ το ξεκίνησα για να αναφερθούν θέματα που σχετίζονται με τη φτώχια, με άτομα με ειδικές ανάγκες, τους μετανάστες κ.α., το θέμα γύρισε από τα παιδιά στο Μιχάλη και σε άλλα περιστατικά ομοφοβίας. Το ένα τρίτο από τις περιπτώσεις που αναφέρθηκαν σχετίζονταν με θέματα κοινωνικού φίλου (εξωτερική έκφραση θηλυπρέπειας ή αρρενωπότητας).
Η αρχική μου ερώτηση ήταν η εξής:
«Εγώ παιδιά, ξέρω ότι πολλές φορές δεν αισθάνομαι άνετα με κάποιους ανθρώπους. Δε θέλω να καθίσω δίπλα τους, δε θέλω να μιλήσω μαζί τους, δεν τους θεωρώ σημαντικούς, μπορεί και να τους σιχαίνομαι. Αν πάω βόλτα στο πάρκο κι έχει δύο παγκάκια με ένα άστεγο στο ένα κι έναν κουστουμαρισμένο κύριο στο άλλο, θα προτιμήσω να καθήσω δίπλα στον κουστουμαρισμένο κύριο. Δεν μου έχει κάνει κάτι ο άστεγος. Δεν ξέρω την ιστορία του, γιατί είναι άστεγος, ούτε πόσο ενδιαφέρον άτομο μπορεί να είναι. Αποφεύγω λοιπόν κάποιον άνθρωπο γιατί αισθάνομαι άσχημα δίπλα του. Αναγνωρίζω ότι αυτό είναι αδικαιολόγητη και ρατσιστική συμπεριφορά, από μέρους μου. Επίσης αναγνωρίζω ότι έτσι χάνω την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα κάποιον άνθρωπο. Όλοι μπορεί να έχουμε ρατσισμό απέναντι σε κάποιους ανθρώπους.
Εσείς σε ποιες περιπτώσεις έχεται αισθανθεί έτσι για κάποιον; Ποιον σιχαίνεστε;»
Το εργαστήριο αυτό έχει στόχο να μας φέρει αντιμέτωπους με το ρατσισμό μας και τις αδικαιολόγητες διακρίσεις. Η δική μου παρέμβαση, σε κάθε αναφορά που έκαναν τα παιδιά, ήταν απλά να κάνω τη διευκρινιστική ερώτηση:
«Αυτό το πρόσωπο σου έχει κάνει κάτι κακό; Τι κακό φοβάσαι ότι μπορεί να σου κάνει;»
και κατά τα άλλα κρατούσα ουδέτερη στάση, χωρίς να προχωρώ σε ηθικοπλαστικά διδάγματα.
Στα καταληκτικά σχόλια εκφράστηκε σχεδόν από όλα τα παιδιά ότι «πολλές φορές έχουμε αρνητικά συναισθήματα για ανθρώπους που δε μας έχουν κάνει κανένα κακό».
Παρολαυτά, το θέμα με το Μιχάλη συνεχίζει και θα συνεχίσει να απασχολεί τα άλλα παιδιά. Ο Μιχάλης δεν είναι πια μαζί τους, αλλά θα είναι συνέχεια στο μυαλό τους.
Οι δικές μου σκέψεις και προβληματισμοί:
Σκέφτομαι ότι βασικά κάθε παιδί της τάξης, είχε πάρει μέχρι τώρα το μήνυμα (από την οικογένειά του και το σχολείο) ότι «δεν πρέπει να διαφέρεις», ότι «η διαφορά είναι κακό πράγμα». Αυτό το αναπαράγουν.
Με ανησυχεί όμως, γιατί ξέρω ότι κατά βάση, όλοι διαφέρουμε σε μικρό η μεγάλο βαθμό. Αν προβάλουμε κι εκτονώνουμε, περιθωριοποιώντας τους άλλους, αυτή τη βία κατά της διαφορετικότητας, στην ουσία χτυπάμε τον εαυτό μας.
Θέλω να πω, ότι κάθε παιδί, βλέποντας τη βία και την επίθεση κατά της διαφορετικότητας, είναι σα να τη δέχεται το ίδιο. Σκέφτεται και φαντάζεται τα δικά του θέματα, τα σημεία που θεωρεί ότι διαφέρει, αυτά για τα οποία έχει μάθει να αισθάνεται άσχημα για τον εαυτό του.
Αναγκάζεται να γίνει συνένοχος στην επίθεση, ώστε να εξασφαλίσει την αποδοχή της ομάδας. Μέσα του όμως φοβάται. Η επίθεσή του είναι στην ουσία φόβος.
Ο πραγματικός εαυτός του γίνεται ο εχθρός του, η απειλή. Έρχεται σε σύγκρουση με αυτόν και μαθαίνει να τον κρύβει. Φτιάχνει έναν εαυτό ψεύτικο, λέει αυτά που θέλουν οι άλλοι να ακούν. Δε διαχειριζεται τη διαφορετικότητά του, δεν αποδέχεται τη μοναδικότητά του.
Δεν αισθάνεται περήφανο γι’ αυτό που είναι, αλλά ένοχο.
Φοβάται.
Εγώ στεναχωριέμαι, γιατί γνωρίζω ότι πολλά από τα προσωπικά προβλήματά μας πηγάζουν από τέτοια θέματα.
Αν και το πρόβλημα στην επίλυσή του είναι απλό (τα μηνύματα: «Είμαι περήφανος για τον εαυτό μου» και «Όλοι είμαστε διαφορετικοί», αρκούν) , ακόμα δεν έχουμε δείξει την απαραίτητη ευαισθησία κι ενδιαφέρον, ούτε το θάρρος στην εκπαιδευτική κοινότητα. Δεν ασχολούμαστε με το θέμα.
Φοβόμαστε κι εμείς.
Έχουμε κρατήσει ακόμα μέσα μας ζωντανή την εικόνα του ‘Μιχάλη’ των δικών μας παιδικών χρόνων και ανυσηχούμε μη βρεθούμε στη θέση του.
Για να γυρίσω στο συγκεκριμένο παράδειγμα, να προσθέσω ότι συζητώντας με τους συναδέλφους για τον Μιχάλη, δεν κατάφερα να μάθω πολλά πράγματα. Όλοι στο άκουσμα του ονόματός του, απλά κουνούσαν το κεφάλι τους κι έλεγαν: «Ααα, ο Μιχάλης…. Τι παιδί ήταν κι αυτό… Πάλι καλά που έφυγε.».
Ντρέπομαι ως εκπαιδευτικός που συνήθως μόνο αυτό έχουμε να προσφέρουμε…
Οπότε εμένα δε με απασχολεί ποιο ή ποια χαρακτηριστικά θα μου προσδώσετε. Αν θέλετε να είμαι η «Σίσσυ» του ιστολογίου, το δέχομαι με τιμή.
Θα ήθελα να κάνω μόνο την ερώτηση:
Πώς νομίζεται ότι αισθάνεται για τον εαυτό του μία ή ένας έφηβος με ομοφυλόφιλη ερωτική επιθυμία, διαβάζοντας αυτό το άρθρο;
Σημείωση: Οι γκέι και οι λεσβίες έφηβοι αυτοκτονούν 3,7 φορές πιο συχνά από τους ετεροφυλόφιλους έφηβους. (Άλλες πηγές αναφέρουν 6 φορές πιο συχνά.)
Να υπενθυμίσω επίσης ότι η παρακίνηση σε μορφές βίας είναι ένα θέμα πολύ λεπτό.
Η παρακίνηση λειτουργεί ως εξής:
Αν ο αρθογράφος από τη μεριά του «σοβαρού μελετητή» αισθάνεται άνετα να μιλάει για αρρώστια, ανηθικότητα και να καταστροφολογεί χρησιμοποιώντας φτηνά στερεότυπα, βλέπετε μετά παρακάτω ότι ο ευκαιριακός σχολιαστής θα το πάει ένα βήμα παραπέρα και θα αρχίσει την επίθεση και τις ύβρεις. Κάποιος άλλος μπορεί να το πάει ακόμα παραπέρα.
Σκεφτείτε το.
Υ.Γ. Το θέμα με το μοναχισμό και την υπογεννητικότηταπου απασχόλησε αρκετούς από τους παραπάνω, οφείλεται σε καθαρή παρεξήγηση. Διαβάστε την αρχή του σχολίου μου προς τη Μαρίνα (σχόλιο 34) όπου το εξηγώ προσπαθώντας να προλάβω πιθανή παρερμηνεία.
Μην αρπαζόμαστε και χάνουμε το τι είναι σημαντικό.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΖΟΥΜΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΑΜΕΣΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤ’ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΨΕΥΔΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ->ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ.
ΤΟ ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙ ΕΝΑΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ,ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ,
ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΠΕΛΕΞΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΥΤΟ,ΚΙ ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΕΙ
ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ…
ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΣΑΙ ΣΤΟ ΠΩΣ ΝΙΩΘΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΟΥΝΤΑΙ?
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΣΕ ΕΒΡΙΣΕ.
ΑΝ ΘΕΩΡΕΙΣ ΒΕΒΑΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ,ΥΒΡΗ,ΤΟΤΕ ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ.
ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΣΥΓΧΙΣΗ…ΣΤΟ ΠΩς ΕΚΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ…
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ…
ΕΣΥ ΒΕΒΑΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΙΣ->ΠΟΙΟΝ ΘΕΟ?
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!
ΘΑΘΕΛΕΣ!! ΣΕ ΒΟΛΕΥΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ…
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΥΠΑΡΧΕΙ.
ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΜΦΙΒΑΛΛΩ ΠΙΑ.
ΠΕΡΑΣΑ ΚΑΙ γω ΑΠΟ ΜΑΡΞ.ΛΕΝΙΝ ΚΛΠ ΥΛΙΣΤΙΚΑ…
ΑΜΦΕΒΑΛΛΑ 1 ->6ΜΗΝΟ ΑΛΛΑ, ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ…
ΣΥΝΗΛΘΑ.
ΕΙΔΑ ΤΟ+ ΦΩς+
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΙΑ…
ΔΕΝ ΞΑΝΑ ΑΜΦΙΒΑΛΛΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ+
ΤΕΛΟΣ.-
ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ
ΚΑΛΗ ΦΩΤΙΣΗ
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.-
ΑΜΗΝ+
@ Μπεκάτσος (σχόλιο 40)
Τώρα είδα αυτό το σχόλιο, οπότε απαντώ.
Η συλλογιστική ανεπάρκεια που διέκρινα αφορά τον τρόπο με τον οποίο συλλέγετε στοιχεία και φτιάχνετε θεωρίες συνωμοσίας. Τα ίδια τα στοιχεία μπορεί να έχουν ενδιαφέρον. Τη σύγχιση όμως τη σχολιάζω ως συλλογιστική ανεπάρκεια. Το 24 σχόλιό σας είναι κλασικό τέτοιο παράδειγμα.
(Είναι καιρός να αναρτήσω και την απάντηση που εδώ και μήνες έχω γράψει για παλιότερη ανάρτηση για το Avatar, που κι εκεί είχα παρατηρήσει αντίστοιχη διαδικασία.)
Αναφέρεστε σε πολλά διαφορετικά θέματα και αποπροσανατολίζετε. Στην ουσία διαλέγετε σαν ψηφίδες ότι θεωρείτε πως ταιριάζει και το αποτέλεσμα δεν έχει καμία συνοχή. Δεν επιλέγετε να ασχοληθείτε με σοβαρότητα και από κοντά, σχετιζόμενος με το θέμα υπεύθυνα και συγκεκριμένα.
Όσον αφορά στον πνευματικό πόλεμο που βιώνετε, εγώ θα σημειώσω απλά πως ότι προβλήματα λύσαμε, τα λύσαμε με συνεργασία, όχι με πνευματικούς πολέμους.
Για το επόμενο σχόλιό σας (το 58) επικεντρώνομαι σε αυτό που είπατε:
«Για να μη ξεκινήσουμε να μιλάμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ομοφυλόφιλο άτομο (συχνά νοιώθει δυστυχία με αυτό που είναι, άλλοτε καταλαβαίνει ότι έχει κάποιο σωματικό ή άλλο πρόβλημα, η ψυχοσύνθεση του συντρόφου του δεν τον ολοκληρώνει/τελειώνει αλλά τον φθείρει, κτλ), όλα χαρακτηριστικά της αμαρτίας. Και εγώ είχα έναν παιδικό φίλο που είχε και έχει τέτοιες τάσεις και ειλικρινά βλέποντας την πορεία του δεν νοιώθω πολύ χαρούμενος γι’ αυτήν…»
Επειδή πολύ συχνά αναφέρεται η δυστυχία που βιώνουν κάποιοι ομοφυλόφιλοι που μεγάλωσαν σε ομοφοβικά περιβάλλοντα, σαν κάτι για το οποίο ευθύνεται η ερωτική φύση τους, θέλω να πω ότι είναι τουλάχιστον στραβομάρα να μην βλέπουμε τον προφανή λόγο.
Ο ομοφυλόφιλος από μικρός εσωτερικεύει, λόγο της περιθωριοποίησης και τις ψυχολογικής κακοποίησης, ένα σωρό προβλήματα. Με τον εαυτό του, με την οικογένειά του, με την κοινωνία. Είναι ανυπεράσπιστος σε όλα αυτά. Σε άλλες εποχές και σε άλλες κοινωνίες, όμως, δε θα μπορούσε με τίποτα να σταθεί τέτοια σύνδεση μεταξύ δυστυχίας και ομοφυλόφιλης επιθυμίας.
(Αυτή την αίσθηση «δυστυχίας’ η ψυχολογία την είχε ονομάσει ‘ομοφυλοφιλία δυστονική με το εγώ’. Είναι η διαταραχή που εμφανίζουν όσοι ομοφυλόφιλοι λόγω εσωτερικευμένης ομοφοβίας δεν καταφέρνουν να αποδεχτούν τον εαυτό τους. Αλλά ακόμα και αυτό εντάσσεται στα προβλήματα ταυτότητας και δεν αντιμετωπίζεται ως ξεχωριστή διαταραχή. Εννοείται ότι η ίδια η ομοφυλοφιλία δεν είναι διαταραχή.)
Αντί λοιπόν να άρουμε το αφόρητο και άδικο αυτό βάρος που ρίχνει ακόμα η κοινωνία, την/τον κάνουμε κι από πάνω να νιώθει ενοχές γι’αυτό. Ότι φταίει η ομοφυλοφιλία του, ότι και καλά έτσι είναι η φύση της ομοφυλοφιλίας.
Οι ομοφυλόφιλοι, ανάλογα με την κοινωνία που μεγαλώνουν, έχουν τη δυνατότητα να ευτυχήσουν ή να δυστυχίσουν. Να ζήσουν κοινωνικά ή να ζήσουν αντικοινωνικά. Με υποκρισία ή με παρρησία.
Τι κοινωνία θέλουμε εμείς;
Αλλά εγώ για να το πάω και λίγο παρά πέρα, θα προβληματιστώ:
Η περιθωριοποίηση συγκεκριμένων προσώπων σχετίζεται κι επηρεάζει μόνο τα πρόσωπα που περιθωριοποιούνται;
Δεν επηρεάζει στο σύνολο της κοινωνίας, το πως αντιμετωπίζουμε την έκφραση της ταυτότητας και τη μοναδικότητα του προσώπου;
Το τελειωτικό χτύπημα σε κάθε είδους λογική, έρχεται βεβαίως με την παρέμβαση στο πιο πάνω σχόλιο: «ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΣΑΙ ΣΤΟ ΠΩΣ ΝΙΩΘΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΟΥΝΤΑΙ?
Και ρωτάω εγώ: Είναι δυνατόν ακόμα να επαναλαμβάνουμε χωρίς ντροπή το «Δεν φταίω εγώ που είμαι ρατσιστής, εσύ φταις που είσαι μαύρος» ???
Οκ!
Να θυμηθώ την επόμενη φορά που θα παρατηρήσω ομοφοβική επίθεση στο σχολείο, να πιάσω στην άκρη το παιδί που του επιτίθενται και να του πω:
Κάνε κάτι βρε συ, δεν καταλαβαίνεις ότι με την ύπαρξή σου δημιουργείς προβλήματα; Κάνε κάτι για να μη φαίνεσαι.
Ανυπάρξου!
Πάντως αν είναι αληθινή η ιστορία με τον «τρελλογιάννη»,εκεί φαίνεται ότι η ομοφυλοφιλία είναι πάθος με δαιμονική ενέργεια.Αλλά είναι συγκλονιστική και η αγάπη του «τρελλογιάννη» που κατάφερε να λυτρώσει αυτήν την ψυχή.
τι λεσ βρε Πετρε…
σου ειπε κανεις οτι ειμαστε ρατσιστεσ?
αυτο καταλαβεσ?
το οτι στεναχωριομαστε με καποιον που εχει «καρκινο» και δεν θελει να παει στο γιατρο…αλλα καθεται και λεει=τιμη μου +καμαρι μου ναμαι «καρκινοπαθης» ασ πουμε…
αυτα τελικα εισπρατεισ?
εχεις οντωσ συγχιση….
«Δεν ήταν λοιπόν θέμα αρνητικής συμπεριφοράς, αλλά αποδοχής κάποιας διαφορετικότητας.»
Πέτρο και εγώ ήμουν διαφορετικός στα μαθητικά μου χρόνια και περιθωριοποιήθηκα και εμπαίχτηκα (ακόμα και σήμερα το «γενικό ρεύμα» δε με αποδέχεται με μεγάλο ενθουσιασμό), αλλά δεν μπορώ να πω ότι με επηρέασε αρνητικά (ίσως να μου βγήκε και σε καλό από πάνω…). Η ζωή δε γίνεται να είναι παραδεισένια. Οι δυσκολίες πλάθουν τον άνθρωπο αρκεί να τις χειρίζεται με υπομονή, να μην απελπίζεται, να μην θυμώνει, κ.α. Οι δυσκολίες μας κάνουν δυνατότερους.
«Πώς νομίζεται ότι αισθάνεται για τον εαυτό του μία ή ένας έφηβος με ομοφυλόφιλη ερωτική επιθυμία, διαβάζοντας αυτό το άρθρο;»
Όπως αισθάνεται κάποιος που ξέρει ότι έχει κάποια μακροχρόνια αρρώστια. Θα πρέπει να δεχτεί ότι έχει κάποιο πρόβλημα (όπως και να το δεις το να θες ή να σου βγαίνει να είσαι γυναίκα αλλά να είσαι εξωτερικά άντρας είναι πρόβλημα…) και να μάθει να ζει με αυτό ή και να προσπαθήσει να γιατρευτεί όταν γίνεται (για τις ομοφιλόφιλες κοπέλες δεν το σχολιάζω γιατί εκεί έχω την εντύπωση ότι είναι 100% θέμα επιλογής). Αυτός ο ιστοχώρος αναφέρεται σε πνευματικά θέματα. Και εγώ π.χ. θα ήθελα να κάνω ότι θέλω και ότι μου βγαίνει ή φαίνεται στιγμιαία σαν φυσικό αλλά προσπαθώ να μην τα κάνω επειδή τότε θα γινόμουν πνευματικά ίσος με ζώο. Και υπάρχουν και πράγματα που τα ήθελα συνέχεια στη ζωή μου αλλά δεν εκπληρώθηκαν. Αν κάποιος έχει ορμονικά προβλήματα και δε γίνονται να λυθούν, ΟΚ. Αλλά όταν μπαίνει το θέλημα μέσα (π.χ. ερωτικός προσανατολισμός) δε χωράνε συζητήσεις. Άλλος π.χ. μπορεί να θέλει να ζευγαρώνει με σκύλο (γίνονταν τέτοια τα παλιά χρόνια…). Το θέμα είναι ότι υπάρχουμε για ένα σκοπό και αυτόν πρέπει να εξυπηρετούμε. Δεν είναι κακό ένας ομοφυλόφιλος να θέλει να είναι χαρούμενος και να το ζητήσει αυτό από το Θεό. Αλλά δεν μπορεί να κυνηγά τη χαρά με όποιο τρόπο θέλει αυτός (ούτε και εμείς οι υπόλοιποι…). Για να μην αναφέρουμε τι θα βρούμε αντί για χαρά στο τέλος, όταν ψάχνουμε χαρές εκεί που δεν πρέπει… Κανονικά θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες και χαρούμενοι μόνο και μόνο που είμαστε ζωντανοί – αλλά άνθρωποι είμαστε και λέμε τώρα…
«Αναφέρεστε σε πολλά διαφορετικά θέματα και αποπροσανατολίζετε. Στην ουσία διαλέγετε σαν ψηφίδες ότι θεωρείτε πως ταιριάζει και το αποτέλεσμα δεν έχει καμία συνοχή.»
Πέτρο αυτός είναι ο βασικός τρόπος λειτουργίας του εγκεφάλου. Ακόμα και εσύ σκέφτεσαι έτσι ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνεις. Ωστόσο όλες οι ψηφίδες κολλάνε απλά πρέπει να έχεις τα κατάλληλα στοιχεία για να τις κολλήσεις. Είναι σαν αστυνομική υπόθεση ένα πράγμα! Μπορεί να βλέπουμε το ίδιο πράγμα και εσύ να μη μπορείς να βγάλεις το νόημα που βγάζω εγώ επειδή σου λείπουν κάποια δεδομένα, κάποιες εμπειρίες, κάποια φώτιση, κάποια σκότιση, κτλ. Γενικά τα λινκς πιο πάνω είναι πράγματα που εκατοντάδες άνθρωποι ανά τον κόσμο, ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, έχουν συνδέσει και επισημάνει από ανησυχία. Σίγουρα 5 λινκς δε θα δώσουν την πλήρη εικόνα αλλά ίσως είναι αρκετό για αρχή…
«Όσον αφορά στον πνευματικό πόλεμο που βιώνετε, εγώ θα σημειώσω απλά πως ότι προβλήματα λύσαμε, τα λύσαμε με συνεργασία, όχι με πνευματικούς πολέμους.»
Στον πόλεμο που αναφέρω κανένας δε σε ρωτά αν θέλεις να συμμετέχεις. Απλά γεννιέσαι μέσα του και διαλέγεις στρατόπεδο ή καμιά φορά σε διαλέγει το στρατόπεδο… Σε επίπεδο κοινωνίας κανένας άνθρωπος ή κοινωνία δεν τον ελέγχει. Απλά υπάρχει και δε σταματιέται.
«Ο ομοφυλόφιλος από μικρός εσωτερικεύει, λόγο της περιθωριοποίησης και τις ψυχολογικής κακοποίησης, ένα σωρό προβλήματα.»
Προσωπικά δε δέχομαι ότι φταίει το περιβάλλον που ο ομοφυλόφιλος δε νοιώθει καλά. Και εγώ είμαι υπερβολικά διαφορετικός αλλά δόξα το Θεό μια χαρά νοιώθω όντας «εξωγήινος» επί της γης (ίσως επειδή έχω τη δύναμη να αλλάξω όποτε το θελήσω).
Με το παιδί που έλεγα πριν μεγαλώσαμε μαζί και κάναμε και παρέα. Προσωπικά δε θυμάμαι να τον πολυενοχλούσε κανείς. Πάντα όμως πετάγονταν εμπρός του πράγματα που του έδειχναν ότι είναι διαφορετικός και συχνά σε μειονεκτικότερη θέση από τους άλλους. Τώρα εγώ χαρούμενο από αυτό που είναι δεν τον βλέπω.
Τέλος πάντων, αν ισχύει αυτό που λες γιατί τότε οι ομοφυλόφιλοι κάνουν εγχειρήσεις αλλαγής φύλου ? Τους βοηθάει αυτό σε τίποτα ουσιαστικό ? Εγώ έτσι όπως το βλέπω δε θέλουν να είναι αυτό που είναι και θέλουν να το αλλάξουν. Άμα οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι δε σέβονται τη δική τους διαφορετικότητα και θέλουν να την αλλάξουν πως είναι δυνατόν ποτέ να τη σεβαστεί κάποιος άλλος ?
Το θέμα είναι ποιον αγαπάς. Αν αγαπάς την καλοπέραση πας και με ζώο άμα λάχει… Για μερικούς είναι και αυτή άλλη μια φυσική επιλογή… Άμα αγαπάς το Θεό πας μόνο με ότι ήθελε και θέλει ο Θεός να πηγαίνεις. (Ωστόσο ΠΡΕΠΕΙ να ξέρει το πρόβλημά σου ο σύντροφός σου. Αλλιώς δεν μπορεί να σε βοηθήσει και είναι σαν να τον ξεγελάς.)
@Πέτρος
«Να υπενθυμίσω επίσης ότι η παρακίνηση σε μορφές βίας είναι ένα θέμα πολύ λεπτό.»
Πέτρο η αλήθεια είναι το ζητούμενο. Δε μπορούμε να λέμε ψέματα για να αποφύγουμε κάποιες συνέπειες. Αν πούμε ψέμματα ή κρύψουμε την αλήθεια θα υπάρξουν χειρότερες συνέπειες.
Γενικά μόνο μια περίπτωση ξέρω που έκρυβαν Άγιοι την αλήθεια από ανθρώπους και αυτή ήταν όταν οι άνθρωποι ήταν πραγματικά πολύ άρρωστοι ψυχικά. Εγώ δε θεωρώ τους ομοφυλόφιλους ή τους υπόλοιπους τόσο άρρωστους πάνω στο θέμα…
@59. tsiou tsiou…!!!
«GIA TO MWRO-EIPAME EINAI NORMAL.»
Ναι βρε ! Και το κάπως παχουλό normal είναι !
Σίγουρα θα υπάρχουν και πιο αδύνατα μωρά πάντως…, εε ?
«POIES MASKES ENNOEIS KAI POU TIS VLEPEIS»
Μιλώ γενικότερα… για «μάσκες προσωπικότητας», «μάσκες διαθέσεως», γιατί όχι… και για το make-up !
Άμα είσαι όμορφος δε χρειάζεσαι να φοράς όμορφη μάσκα, έτσι δεν είναι ? Εκτός κι αν έχεις μανία με το φαίνεσθαι ! 😀
«PANTWS XREIAZESAI PNEYMATIKO KAI EKSOMOLOGHSH…»
Ναι… Αυτό το χρειάζομαι.
Φαίνεται, εε ?
«Προσωπικά δε δέχομαι ότι φταίει το περιβάλλον που ο ομοφυλόφιλος δε νοιώθει καλά.»
Εδώ εννοώ δε νοιώθει καλά με τον εαυτό του…
@BRE MPEKATSE-TSIOU TSIOU..
NAI -EIPAME TA PIO LEPTA EINAI THS KATOXHS…
TWRA OLA TA MWRA EINAI ETSI
AKOMA KAI STHN AFRIKH!
KAI FYSIKA ENNOHSA TO MASKARILIKI GENIKWS
KAI TO MAKE-UP HTO MIA EKFRASHS MATAFORIKH.
PROSWPIKWS
DEN BAFOMAI POTE
KAI DEN MASKAREYOMAI POTE
OYTE KYRIOLEKTIKWS-OYTE METAFORIKWS
GIATI O KYRIOS ME BLEPEI
KAI GIATI SEVOMAI TOUS SYNAN8RWOUS MOU.
PANTWS EISAI LIGO MPERDEMENOS
MON AMI….
OLOI XREIAZOMASTE EKSOMOLOGHSH
ALLA ESENA SOU FAINETAI KIOLAS
APO TO MPERDEGRAFEIN!!!
+EYLOGHSON+
SYGXWRA ME. {LAST OF ALL+MOST SINFULL}
EYXOU+
@68. pros MPEKATSOS!!!!!!!
«OLOI XREIAZOMASTE EKSOMOLOGHSH ALLA ESENA SOU FAINETAI KIOLAS APO TO MPERDEGRAFEIN!!!»
Έχω δυσκολία και οκνηρία να εκφράσω πλήρως αυτά που σκέφτομαι το καημένο !!!
😀
Μπεκατσο μου ,
στον κηπο μου ερχονται πολλες μπεκατσες με την ομορφη κοκκινη μυτη και τα μαυρα φτερα τους, σιγοσφυριζω, πλησιαζουν, πινουν νερακι, τρωνε ψιχουλακια του Θεου και μου σφυριζουν κι αυτες.
Αλλά σαν και σενα όμορφα που τα σερβιρεις παλληκαρι μου μπεκατσα παρομοια δεν εχω ματαδει.
Να σε χει καλα η Παναγια μας φιλαρακο μου.
Πράκτορά μου, είσαι ποιητής!…
Κυρ Μπεκάτσο μου,
στην αρχή το μπάσιμό σου στα σχόλια με τρόμαξε λιγουλάκι γιατί μου φάνηκε κάπως γενικευτικό και
ισως κάπως …ασπρόμαυρο,χωρίς να διαφωνώ κατ’ουσίαν.Εξ’ου και τα ερωτήματα που έθεσα νυχτιάτικα χτες.
Όμως οι επόμενες τοποθετήσεις ομολογώ οτι ήτο σοφαί και καίριαι αν και όχι τόσο political correct (γιαυτό τις πάω με τρέλλα!!)
🙂 @TSIOU TSIOU TSIOU!!!!!!!!!!!!
DYSKOLIA KAI OKNHRIA -LES-NA EKFRASEIS AYTA POU SKEFTESAI-TO KAHMENO!!!!
EYXOMASTE LOIPON OLOPSYXWS….
NA SOU FEREI O AGIOS NIKODHMOS O AGIOREITHS
THN EYKOLIA TOY LALEIN+GRAFEIN
KAI O AGIOS GEWRGIOS NA DIWKSEI THN OKNHRIA POU SE EXEI
AIXMALWTHSEI -WSTE NA AGWNIZESAI SE OLA KALWS…
!!!!
AMHN+
EYXOU TA OMOIA
KAI ALLA TOSA
DI HMAS
KAI DIA TAS ELLEIPSEIS -HMWN!
THANK YOU!!!
🙂
Ποιητης εκ του προχειρου εχον την μορφη του χοιρου, το ξερεις ανωνυμη η -με μου το χωρατο. ευχαριστιες για τη φιλοφρονηση και ουστ στα δαιμονια που με γυροβολησαν ψιθυριζοντας πως σε λιγο 000 θα γινεις 111 ακους τι λεει ο #71;
αφεσου ρε συ λεω μεσα μου πες οτι εχεις να πεις λιγο πιο ελευθερα χωρις λογικοποιησεις , αγαπα και κανε οτι θες .
Και στα δικά μας φίλτατε πρακτωρ θου βου 000!
Τώρα τα είπες όλα…
Φιλιά στις μπεκατσούλες σου!
και συ οπου αγαπας.
αχ να ξερες καποτε περασα μια περιοδο εντονης προσευχητικης καταστασης και τι να σου πω τωρα.
οτι τα πουλια οι πεταλουδες και ολα τα ερποντα εκτος βοα και κροταλια θελανε να μου κανουν παρεα;
αφοβα πλησιαζανε και με κοιταζανε το ενοιωθα και το βλεπα και τ ακουγα στο τιτιβισμα η στο γουργουρητο τους .
αλλ αυτο ηταν .
οι πολλες ασχολιες με φαγανε , η προσευχη λιγοστεψε, τα ζωα φοβηθηκανε, οι ανθρωποι αλλαργεψανε .
τοτε που σου λεω ηταν γλυκουτσικοι κι αχνοι δε μπορουσα να δω μεσα τους τιποτα το επιβαρυντικο, τους εβλεπα με χαρα κι αναλαφρα, οπως εκτοτε αντικρυζω μονο τα αγαπημενα μωρα ολου του κοσμου .
αλλα κι αυτοι με κοιτουσαν διαφορετικα με εμπιστοσυνη.
αντε κι η Παναγιά κι ο Θεος βοηθος, που θα παει.
και ακου να δεις τι επαθα τωρα παλι.
εγινα κατσικα , μηρυκαστικο δηλαδη.
και αναμασησα αυτά που εγραψα ισαμε 4-5 φορες , δε λεω παραπανω γιατι ντρεπομαι .
τα εξωαποδακια επεμεναν για παραπανω αλλα τους ειπα μεχρις εκει.
κοιτα βρε χαζουλη τι ωραια που σου βγαινουνε .
ε και τοτε αφου τα χα διαβασει 7 φορες αντισταθηκα και τους το κοψα μαχαιρι, βρε ουστ απο δω σας λεω.
και θαυμασα τις γνωσεις μου γύρω απ τα Πατερικα, τη γλαφυροτητα του λογου μου αλλα και την αποφασιστικοτητα μου.
δηλαδη ετσι νομιζα ο χαζουλης.
και μ αρεσουν και τ αστειακια ο μπαγασουλης.
και τωρα που θα το στειλω θα εγκρατευθώ και θα το διαβασω μονο 2 φορες,
αντε κι η Παναγια μαζι μας και παλι
…τελικά πρακτωρ θου βου 000-τι εισαι? 🙂
κατσικουλα? μπαγασουλης? χαζούλης? ολα μαζί?
μας εμπέρδεψες τελείως…!!!
ζουμε μεσα σ ενα ονειρο που τριζει σαν το ξυλινο ποδαρι της γιαγιας μας, θα ελεγα .
Παιδιά,
δεν το έχετε το θέμα.
Άλλο πράγμα το να θέλετε να το προσεγγίσετε πνευματικά (όπως θα μιλούσατε για τον εγωισμό πχ) και άλλο κοινωνιολογικά, με πραγματική γνώση κι εμπειρία.
Αυτά που λέτε, δίνουν εικόνα από εμπειρία τραγικά καθυστερημένου κοινωνικού επιπέδου.
Περιγράφετε το ομοφυλόφιλο άτομο μέσα από τη μίζερη δική σας εμπειρία, μέσα από τον κοινωνικό προσδιορισμο και τα περιθώρια που του έδινε το καθυστεριμένο κοινωνικό πλαίσιο που βιώσατε.
Σαν να αναφέρεστε, να αναλύετε και να περιγράφετε ένα κωφάλαλο πρόσωπο, από την εμπειρία σας με τον κωφάλαλο του χωριού, πριν 100 χρόνια.
Ναι, πριν 100 χρόνια, ο κωφάλαλος του χωριού ήταν ένα άτομο που κανείς δεν το καταλάβαινε, περιφερόταν μισοτρελαμένο και κουρελιασμένο στην πλατεία κραυγάζοντας ακατάληπτα και όλοι θεωρούσαν πως έχει δαιμόνιο.
Σήμερα ο κωφάλαλος είναι (ανάλογα πάλι με το πού μεγάλωσε και τι αποδοχή είχε) ένα πρόσωπο ενταγμένο, μορφωμένο και πλήρως ενσωματωμένο στην κοινωνία.
Ξαναρωτάω, σε τι κοινωνία θέλουμε να ζούμε;
Η κάθε κοινωνία κρίνεται από το πώς αντιμετωπίζει τη διαφορετικότητα.
Θα έπρεπε να γνωρίζετε τις λεσβίες φίλες μου (νηπιαγωγός και καθηγήτρια) με τα τέσσερα παιδιά τους, το εξοχικό τους με τον ωραίο κήπο και τις εκδρομές τους. Θα έπρεπε να γνωρίζετε τον Νίκο με το Δημήτρη, τους φοιτητές (ιατρική και διαιτολογία) που είναι ζευγάρι, αριστεύουν στη ζωή τους πασχίζοντας να φέρνουν βόλτα όλες τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει ένας νέος σήμερα, αλλά επιπλέον και όλες όσες έχουν λόγο τις ιδιαιτερότητάς τους (προβλήματα με τις οικογένειές τους και τον κοινωνικό περίγυρο).
Εννοείται ότι αυτά τα πρόσωπα θα παραμένουν στη σκιά, όσο η αντίληψή μας είναι φορτωμένη από τα στερεότυπα και τις κακοδαιμονίες παρωχημένων εποχών.
Εννοείται ότι η ποιότητα της ζωής τους επηρεάζεται σε τραγικό βαθμό από το βαθμό αποδοχής που δίχνει η κοινωνία.
Ευτυχώς, σήμερα είμαστε σε μεταβατικό στάδιο και (με αρκετές δυσκολίες) ένας ομοφυλόφιλος μπορεί να καταφέρει να ξεπεράσει πολλά από αυτά, να τα βρει με τον εαυτό του και να ζήσει ανθρώπινα.
Μπορεί όμως και να μην τα καταφέρει. Δεν είναι ακόμα εύκολο πράγμα, μόνο οι πιο τυχεροί και ικανοί το καταφέρνουν.
Ακόμα οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι είναι φορτωμένοι εσωτερικά με όλα τα τραύματα και τις ανοιχτές πληγές που τους δημιουργεί η ομοφοβία. Αυτό το θέμα δεν μπορείτε να το αναλύσετε χωρίς εξειδικευμένες γνώσεις και βαθιά εμπειρία. Δεν είναι θέμα ευκαιριακού κι επιφανειακού σχολιασμού.
Αλλά απ’ ότι βλέπω, ούτε καν η απροκατάληπτη διάθεση δεν υπάρχει…
Από τα σχόλια παραπάνω, μπορώ να μαζέψω πάρα πολλά άκυρα που έχουν ειπωθεί και να τα αναλύσω.
Γιατί όλα αυτά τα άκυρα αναπαράγουν τη στρεβλή κοινωνική αντίληψη και συνεχίζουν να πληγώνουν ανθρώπους.
Δεν ξέρω όμως άν θα είχε νόημα.
Απ’ ότι βλέπω δε θέλετε να προσεγγίσετε το θέμα.
Το έχετε ρίξει ήδη στο τσάμικο, όπως οι συνάδελφοί μου.
(Άμυνα ονομάζεται αυτό…)
@ΠΕΤΡΟΣ
Ξαναρωτάω, σε τι κοινωνία θέλουμε να ζούμε;
Στην κοινωνία που περιγράφει τόσο…. γλυκούτσικα κι αχνά ο πρακτοράκος μου …κι όποιος δε καταλαβαίνει δε ξέρει που πατά και πού πηγαίνει…
Καλως όρισες πουλί μου…
Kύριε Πέτρο μας.
Ο Μπεκάτσος, σας λέει τόσο μα τόσο όμορφα και ψυχολογημένα, ας αποδεχθούν πρώτα αυτοί τον εαυτό τους και ας μάθουν να ζουν με την αρρώστειά τους.
Επίσης σας λέει πάλι , πως θελημένα ή αθέλητα, έχουν επιλέξει τον ευδαιμονιστικό τρόπο ζωής, στα μαλακά πούπουλα και στις ανεξέλεγκτες ηδονές και θέλουν να είναι όλα καλά καμωμένα.
Μα υπάρχουν κι άλλα πράγματα άρρωστα που ζητούν κοινωνική νομιμοποίηση. Θα ενδώσουμε σ αυτά επειδή κάπου λετε πως πχ ομοφυλοφιλικά συμπεριφέρονται και και τα ζώα; Μα εσύ είσαι άνθρωπος.
Εμάς που όπως μας κατηγορείτε απο πέρυσι πως «Αυτά που λέτε, δίνουν εικόνα από εμπειρία τραγικά καθυστερημένου κοινωνικού επιπέδου.» , προσπαθούμε να κάνουμε διαχωρισμούς στο κάθε πράγμα και όχι συλλήβδην όλα νόμιμα και καλά καμωμένα.
Είναι βρε παιδάκι μου του ίδιου βάρους η περίπτωση των κωφαλάλων; Κι αν είναι για σας, τότε την ίδια κοινωνική συμπεριφορά έχει ο κωφάλαλος με τον ομοφυλόφιλο;
Ο δεύτερος προσπαθεί να επιβάλει τις απόψεις του στο κοινωνικό περιβάλον και είναι κάτι που ερεθίζει, πως να το κάνουμε. Λέει αποδεχτείτε με γιατί είμαι φυσιολογικός και ζητάει και νομικές κατοχυρώσεις.
Ήδη, πάνω σ αυτό που σας λέει και ο Μπεκάτσος πολύ ωραία πως θα βγουν δηλαδή και άλλοι να ζητάνε παρόμοια πράγματα, στο Βέλγιο κατέβασαν κόμμα ακόμη και οι παιδεραστές.
Ε να πάρει. Χριστέ μου και Παναγιά μου δηλαδή.
Εσείς έχετε επιλέξει σαν διευκολυντές να τους απαλλάξετε απ τις ενοχές με κάθε τρόπο και κάθε πνευματικό κόστος. Μα αυτές δε φεύγουν έτσι εύκολα. Και σ ακολουθούν στη ζωή και στη στιγμή κόμπλας που λέγαμε και στο στρατό θα βγουν σα κόμπρες να σε καταφάνε. Δεν θα έπρεπε να τους μάθετε να ζουν με αυτό, να το αποδέχονται σαν πρόβλημα που στο κάτω κάτω αντιμετωπίζεται με το ανάλογο κόστος και να ταπεινώνονται, όχι να σηκώνουν και μπαιράκι;
Όχι να τους βάζετε σε θέση τρομερής αντιπαράθεσης και διεκδίκησης.
Ποιών δικαιωμάτων, που απορρέουν απο που και στο όνομα τινος πράγματος;
Λέτε ¨»Μπορεί όμως και να μην τα καταφέρει. Δεν είναι ακόμα εύκολο πράγμα, μόνο οι πιο τυχεροί και ικανοί το καταφέρνουν.»
Ε και λοιπόν, χιλιάδες άνθρωποι με παθήσεις ψυχοσωματοπνευματικές παλεύουν με την ανάλογη ιατρικώς ψυχολογική- πνευματική υποστήριξη και άλλοι τα καταφέρνουν και άλλοι όχι. Γιατί συμβαίνει αυτό εδώ και να μη συμβαίνει και αλλού;
Και το έχουμε ρίξει και στο τσάμικο λέτε, ωραία. Κι εγώ θα μπορούσα να αμολάω πυροτεχνήματα δίκην φοιτητικής συνέλευσης και να δημιουργώ εντυπώσεις και να προκαταβάλω συνειδήσεις.
Καλά είπα εγώ κύριε Πέτρο μου πως θα τρώμε μια ζωή τα μουστάκια μας……..
Πέτρο,
1. ΜΟΥ ΆΡΕΣΕ ΠΟΛΥ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΊΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΌ! Θα την χρησιμοποιήσω!
2. Ο όρος κωφάλαλοι έχει προ πολλού καταργηθεί, οι άνθρωποι είναι κωφοί κι όχι άλλαλοι. Και ενημερωτηκά οι κωφοί είναι ίσως η μοναδική «μειωνότητα» που δεν επιθυμεί, τουλάχιστον στην εκπαίδευση, ενσωμάτωση.
3.παραλλάζω τα λόγια σου, γιατι νομίζω ότι δεν αποδεικνύουν τίποτα
» Θα έπρεπε να γνωρίσεις τον Γιάννη και την Χριστίνα αλκοολικούς, φίλικό μου ζευγάρι με τα έξι παιδιά τους, το εξοχικό τους με τον ωραίο κήπο και τις εκδρομές τους. Θα έπρεπε να γνωρίσεις Παντελή ναρκομανη παλιό συμφοιτητή μου, που προς το παρόν τουλάχιστον, αριστεύοει στη ζωή του πασχίζοντας να φέρνει βόλτα όλες τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει ένας νέος σήμερα, αλλά επιπλέον και όλες όσες έχει λόγο τις ιδιαιτερότητάς του (προβλήματα με την οικογένεια του και τον κοινωνικό περίγυρο).
3. Σεβομαι το διαφορετικο, δεν μπορώ όμως τα πάθη του καθενός να τα ονομάσω διαφορετικότητα. Σεβομαι τον νευρικο, προσπαθώ όμως να θεραπεύσω τον νευρωτικό.
4. Η κοινωνία μας θα μου πεις αποδέχεται την ομοφυλοφιλία. Και τι σημαίνει αυτό; Και την «θεραπευτική» έκτρωση δέχεται. Ρωτα έναν κωφό, άν θα του άρεσε να τον «θεραπευσουν» με αυτον τον τρόπο; Η κοινωνία μας γίνεται όλο και πιο ανεκτική σ΄αυτό που η εκκλησία ονομάζει εκκλησία, κι όμως οι άνθρωποι δεν έγιναν πιο ευτυχισμένοι. Αντιθετα δεν κοινωνίες τελείως ανεκτικές, οι αυτοκτονίες είναι περισσότερες και όσοι καταφέρνουν να την βγάλουν αυτή τη ζωή με χαπάκια είναι. Γιατί; Δώσε μου μια κοινωνιολογική εξήγηση.
5. Όπως ανέφερες και ο ίδιος τα ποσοστά αυτοκτονιών στους ομοφυλόφιλους νέους είναι πολυ μεγάλα, το ίδιο και τα ψυχολογικά προβλήματα, καταθλίψεις κ.α. Και οι χριστιανοί πολλές φορές στην διάρκεια της ιστορίας διώκτηκαν, είδες να αυξάνονται οι αυτοκτονίες στα μέλη της εκκλησίας εκείνες τις δύσκολες στιγμές; Ή μήπως είναι αυξημένες οι αυτοκτονίες στις τάξεις των μοναχών που πολλοί από αυτούς βρίσκονται εκεί και τους έχουν ξεγράψει οι δικοί τους.
έχεις γιαγιά με ξύλινο πόδι εσύ?!
ΚΑΙ ΤΡίΖΕΙ ΄κιόλας?!!!
γιατί? ! πειρατειίνα είναι/ήταν η γιαγιά σου?!
σορρυ παιζάκια ζεν σας καταλαβαίνω…
όσο για τον Πέτρο-!!!
που μας χαρακτιρίζει ολους
οσους διαφωνουμε μαζι του…
και τραγικα καθυστερημένους και μίζερους…
τι να πω…
τι άλλο θάλεγες βρε Πέτρο για να δικαιολογήσεις
τα ΑΔΙΚΑΙΟΛόΓΗΤΑ?!
ΕΛΕΟΣ.
τα 4 παιδακια λυπάμαι
που επιβιώνουν με τις λεσβίες φίλες σου…
που τα βρήκαν αλήθεια?!
τα απέκτησαν κανονικά σε προηγούμενη
φάση της ζωής τους με αντρες
και μετά ανακάλυψαν την λεσβιακή τους «ταυτότητα»?!
ΗΜΑΡΤΟΝ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ.
ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ+
ΑΜΗΝ+
ασθενης.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΦΆΛΑΛΟ
ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΧΩΡΙΟ-ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΑΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙ’ΕΓΡΑΨΕΣ.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟ ΙΔΙΟ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ.-
ΣΥΝΕΛΘΕ.
ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΛΕΓΕΤΑΙ
ΚΩΦάΛΑΛΟΣ.
ΑΠό ΠόΤΕ ΔΕΝ ΙΣΧύει ΑΥΤΟΣ Ο ΟΡΟΣ/ΛΕΞΗ/ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ?
ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΝΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ
ΤΟΥ ΑΠΛΑ ΚΩΦΟΥ
ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΚΙΟΛΑΣ?
Η ΜΗΠΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΩΦΟΣ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ?
ΣΥΓΝΩΜΗ
ΡΩΤΑΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ..
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ
ΓΕΝΙΚΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΙ
ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΟΣ ΕΙΔΟΥΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ
ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ…
Οι κωφοί δεν είναι αλλαλοι. Εχουν φωνητικες χορδες και μπορουν να παράγουν ήχους. Απλώς επειδή δεν ακούν χρειάζονται λογοθεραπεία για να μπορέσουν να μιλήσουν. Να μάθουν να εκφέρουν τους φθόγγους και τις λέξεις. Φυσικά θα υπάρχουν και ανθρωποι άλλαλοι,΄από εγκεφαλικά ή με κατεστραμενες φωνητικες χορδες κ.α. αλλά δεν είναι υποχρεωτικά κωφοί.
Οι εκ γενετής κωφοί που εχουν κατάλληλα εκπαιδευτεί μιλουν, συνήθως όχι τοσο καθαρά. Αυτοί που επέκτησαν κώφωση σε κάποια ηλικία ή βαρυκοοι συνήθως μιλάνε κανονικά.
S’EYXARISTW POLY.
AYTA HKSERA KAI gw.
APLA YPARXOYN DIAFORES KATHGORIES KWFWN.
GIAYTO MPERDEYTHKA ME AYTO POY EIPES.
EXW 1 EN XRISTW ADELFO POU AKOYEI LIGO,ME AKOUSTIKO,ELAXISTA KAI MILAEI PALI LIGO.
ALLA KAI 1 ADELFO KWFALALO ENTELWS KSERW.
KAI MIA ADELFH,POY MILAEI KANONIKA,ALLA DEN AKOUEI KATHOLOY.
KALH PENTHKOSTH+
ιτιαμ ιτιαμ λουλουδιασμενη μου κανες την καρδια ωρ την καρδια καμενη. φστ…….
αρε ανωνυμη τι εχουμε να παθουμε απο καποιους κι απο δω μεσα στο εγγυς μελλον αλλα εμεις θα χορευουμ τσαμικ μωρε και θα πεφτουμε στο ζαλογγο , εισαι ; θα κολώσουμε τι λες μη γένοιτο;
καλύτερα να κανουμε ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ,
ΠΑΡΑ ΝΑ ΧΑΖΟΛΟΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΓΟΛΟΓΟΥΜΕ…
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ=
—->αρε ανωνυμη τι εχουμε να παθουμε απο καποιους κι απο δω μεσα στο εγγυς μελλον ——>
ΤΙ ΕΙΝΑΙ?
ΦΟΒΙΑ?
ΧΙΟΥΜΟΡ? ΕΙΡΩΝΙΑ?
ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΙΕΡΓΟ-ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ
ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ….
ΖΟΡΙΖΕΣΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΑ?
ΚΑΛΗ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ+
@πρακτοράκο μου,
αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννάν οι κότες…κάτι ξέρεις εσύ!
Και τσάμικο και ροκ εν ρολ άμα λάχει..τι να λέμε;
Κολώνει ο καμένος;
Τρέχει σε μοναστήρια κι εκκλησιές
κι από παντού
«ρήματα ζωής αιωνίου» φορτώνεται.
Καί καθώς του ‘ρχονται βαριά,
στους ώμους άλλων τα ξεφορτώνεται.
Ταχεῖαν καὶ σταθηρὰν δίδου παραμυθίαν τοῖς δούλοις σου, Ἰησοῦ, ἐν τῷ
ἀκηδιάσαι τὰ πνεύματα ἡμῶν, μὴ χωρίζου τῶν ψυχῶν ἡμῶν ἐν θλίψεσι, μὴ
μακρύνου τῶν φρενῶν ἡμῶν ἐν περιστάσεσιν, ἀλλὰ ἀεὶ ἡμᾶς πρόφθασον.
Ἔγγισον ἡμῖν, ἔγγισον ὁ πανταχοῦ, ὥς περ καὶ τοῖς Ἀποστόλοις σου πάντοτε
συνῇς, οὕτω καὶ τοῖς σὲ ποθοῦσιν ἕνωσον σαυτὸν οἰκτίρμον, ἵνα
συνημμένοι σοι ὑμνῶμεν, καὶ δοξολογῶμεν τὸ πανάγιόν σου Πνεῦμα
Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2010/05/blog-post_5832.html#ixzz0oh3nNEMv
Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος μα΄ εις την Πεντηκοστήν
Την Πεντηκοστή εορτάζουμε καί την παρουσία του Αγίου Πνεύματος καί την πραγματοποίηση της υποσχέσεως καί την εκπλήρωση της ελπίδας. Το μυστήριο, πόσο και μεγάλο είναι και σεβαστό! Τελειώνουν λοιπόν όσα έχουν σχέση με το σώμα του Χριστού, ή μάλλον με τη σωματική παρουσία Του(1). Διότι διστάζω να πω τα σωματικά, εφ’ όσον κανένας λόγος δεν μπορεί να με πείσει ότι θα ήταν καλύτερα να είχε απαλλαγεί από το σώμα [ο Χριστός](2). Αρχίζουν δε όσα έχουν σχέση με το Άγιο Πνεύμα(3). Ποια δε ήταν όσα έχουν σχέση με το Χριστό; Η Παρθένος, η γέννηση, η φάτνη, το σπαργάνωμα, οι άγγελοι που τον δοξάζουν, οι ποιμένες που τρέχουν προς Αυτόν, η διαδρομή του αστέρα, η προσκύνηση και η προσφορά των δώρων από τους μάγους, ο φόνος των νηπίων από τον Ηρώδη, ο Ιησούς που φεύγει στην Αίγυπτο, που επιστρέφει από την Αίγυπτο, που περιτέμνεται, που βαπτίζεται, που δέχεται την μαρτυρία από τον ουρανό, που πειράζεται, που λιθάζεται για μας (για να μας δώσει υπόδειγμα κακοπάθειας υπέρ του Λόγου) που προδίνεται, που προσηλώνεται [στον Σταυρό], που θάπτεται, που ανασταίνεται, που ανεβαίνει [στους ουρανούς]. Από αυτά και τώρα υφίσταται πολλά από τους μισόχριστους μεν, αυτά που Τον ατιμάζουν και τα υπομένει (διότι είναι μακρόθυμος)• από τους φιλόχριστους δε, αυτά που Του αποδίδουν τιμή. Και αναβάλλει να ανταποδώσει όπως σ’ εκείνους την οργή, έτσι σε μας την αγαθότητα• επειδή ίσως σ’ εκείνους μεν δίνει καιρό μετανοίας, σε μας δε δοκιμάζει τον πόθο, εάν δεν λιποψυχούμε και δεν αποκάμουμε στις θλίψεις και στους αγώνες για την ευσέβεια• όπως ακριβώς ορίζεται από την θεία οικονομία και τα ανεξιχνίαστα κρίματά Του, με τα οποία κυβερνά με σοφία τη ζωή μας. Όσα λοιπόν αναφέρονται στο Χριστό είναι αυτά’ και τα πέρα απ’ αυτά θα τα δούμε ενδοξότερα [στη βασιλεία των ουρανών] και μακάρι και μεις να φανούμε [δοξασμένοι από το Θεό]. Όσα δε αναφέρονται στο Άγιο Πνεύμα, παρακαλώ το Πνεύμα να έλθει εντός μου και να μου δώσει(4) λόγο όσον επιθυμώ κι’ αν όχι τόσον, αλλ’ όσος απαιτείται σ’ αυτή την περίπτωση. Πάντως όμως θα έλθει με εξουσία δεσποτική, και όχι με τρόπο δουλικό, ούτε περιμένοντας πρόσταγμα, όπως νομίζουν μερικοί. Διότι πνέει όπου θέλει, καί σ’ όσους θέλει, και όποτε και όσο θέλει. Μ’ αυτόν τον τρόπο εμείς εμπνεόμαστε να νοούμε και να μιλούμε για το Άγιο Πνεύμα.
ΣΤ. Το Άγιο Πνεύμα όσοι Το υποβιβάζουν στην τάξη των κτισμάτων είναι υβριστές και δούλοι κακοί κι’ απ’ τους κακούς χειρότεροι. Διότι των κακών δούλων είναι (γνώρισμα) το να αθετούν την [θεία] δεσποτεία και να επαναστατούν κατά της κυριότητας [του Θεού] και να θεωρούν όμοιο με αυτούς δούλο το ελεύθερο [Πνεύμα]. Όσοι όμως Το πιστεύουν ως Θεό είναι θεοφόρητοι και φωτισμένοι στο νου. Εκείνοι όμως που και Το ομολογούν [ως Θεό], εάν μεν το κάνουν σε ανθρώπους με ευσεβές φρόνημα, θεωρούνται μεγάλοι• αλλ’ εάν το κάνουν σ’ όσους έχουν φρόνημα χθαμαλό, θεωρούνται όχι φρόνιμοι• διότι εμπιστεύονται το μαργαριτάρι στον πηλό [δηλ. την αλήθεια της πίστεως σ’ εκείνους που δεν έχουν την διάθεση να την δεχθούν] και σε ακοή ασθενική ήχο βροντής και σε αδύνατους οφθαλμούς ηλιακό φως και στερεά τροφή σ’ εκείνους που πίνουν ακόμα γάλα(5). Αυτούς πρέπει να κατευθύνει κανείς σιγά-σιγά προς τα εμπρός και να τους ανεβάζει προς τα υψηλότερα, ώστε από το φως να ζητούν [περισσότερο] φως και στην αλήθεια να προσθέτουν αλήθεια(6). Γι’αυτό κι’ εμείς αφήνοντας για λίγο τον τελειότερο λόγο (γιατί δεν είναι ακόμα καιρός) έτσι θα μιλήσουμε προς αυτούς.
Ζ. Άνθρωποί μου, εάν μεν θεωρείτε ότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι ούτε άκτιστο ούτε άχρονο, αυτό είναι καθαρά ενέργεια του πονηρού πνεύματος• επιτρέψτε στο ζήλο μου να πω αυτό το τολμηρό. Εάν όμως έχετε τόση τουλάχιστον υγεία [ψυχής], ώστε ν’ αποφεύγετε την φανερή ασέβεια και θέτετε έξω απ’ την δουλεία Αυτό [το Άγιο Πνεύμα] που κι’ εμάς κάνει ελευθέρους, εξετάστε και σεις στην συνέχεια μαζί με το Άγιο Πνεύμα και μας. Διότι δέχομαι ότι σε κάποιο βαθμό μετέχετε Αυτού και σεις, και στο εξής θα συνεξετάσω με σας ως με οικείους πλέον [στην πίστη]. Ή παραχωρήστε μου το μέσον μεταξύ της δουλείας και της δεσποτείας, για να θέσω εκεί την αξία του Πνεύματος• ή εφ’ όσον αποφεύγετε την δουλεία δεν είναι άδηλο, πού θα τοποθετήσετε αυτό το οποίο ζητούμε. Αλλά στενοχωρείσθε για τις συλλαβές και σκοντάφτετε επάνω στον λόγο και αυτό [το να ονομάζει κανείς το Άγιο Πνεύμα Θεό] γίνεται για σας «λίθος προσκόμματος» και «πέτρα σκανδάλου», αφού και ο Χριστός γίνεται για μερικούς(7). Ανθρώπινο είναι να πάθει κανείς κάτι τέτοιο. Ας σταθούμε κοντά ο ένας στον άλλο πνευματικά. Ας γίνουμε περισσότερο φιλάδελφοι παρά φίλαυτοι. Αναγνωρίστε την δύναμη της θεότητας κι’εμείς θα σας δώσουμε την συγκατάθεση για τη λέξη• ομολογείστε την [θεία] φύση με άλλες λέξεις, που συμπαθείτε περισσότερο, κι’εμείς θα σας γιατρέψουμε ως ασθενείς• αφού υποκλέψουμε με τρόπο αυτά που σας είναι ευχάριστα. Διότι είναι άξιο ντροπής και αρκετά παράλογο, ενώ είστε εύρωστοι στην ψυχή, να δείχνετε μια νοσηρή μικρολογία γύρω απ’ τις λέξεις και να κρύβετε τον θησαυρό [της αλήθειας], ακριβώς σαν να φθονείτε τους άλλους ή να φοβάστε μήπως αγιάσετε και την γλώσσα σας [με την ομολογία της θεότητας του Αγίου Πνεύματος]. Ακόμα δε πιο άξιο ντροπής για μας είναι να πάθουμε αυτό που κατηγορούμε, και ενώ καταδικάζουμε την μικρολογία στους άλλους, να μικρολογούμε εμείς γύρω απ’ τα γράμματα(8).
Η. Ομολογείστε, άνθρωποί μου, ότι μιας θεότητας είναι η Αγία Τριάς, ή, αν θέλετε, μιας φύσεως. Κι’ εμείς θα ζητήσουμε από το Άγιο Πνεύμα για σας και τη λέξη Θεός. Διότι γνωρίζω καλά ότι Εκείνος που έδωσε το πρώτο [την πίστη στο ομοούσιο του Υιού] θα δώσει και το δεύτερο [και του Αγίου Πνεύματος] και μάλιστα, όταν το ζήτημα για το οποίο αντιλέγουμε είναι μία πνευματική δειλία και όχι διαβολική εναντίωση. Θα το πω ακόμα πιο καθαρά και πιο σύντομα. Μήτε σεις ν’ αποδώσετε σε μας ευθύνη για τον υψηλότερο λόγο που χρησιμοποιούμε (διότι δεν υπάρχει κανένας φθόνος των άλλων μήπως ανέβουν), ούτ’ εμείς θα σας κατηγορήσουμε για τον μέχρι τώρα δικό σας «προσιτό», εφ’ όσον κι’ από διαφορετικό δρόμο οδηγείστε προς το ίδιο [πνευματικό] κατάλυμα. Διότι δεν ζητούμε να νικήσουμε, αλλά να σας προσλάβουμε ως αδελφούς, που για τον χωρισμό σας από μας σπαραζόμαστε απ’ τη λύπη. Αυτά [λέγουμε] προς εσάς, που υγιαίνετε ως προς την πίστη σας για τον Υιό, πού βρίσκουμε μέσα σας κάποια δύναμη ζωής [πνευματικής]• αυτών που αν και θαυμάζουμε τον τρόπο της ζωής, δεν επαινούμε εξ ολοκλήρου τον λόγο. Σεις που έχετε τα έργα του Πνεύματος, αποκτείστε και το Πνεύμα, για να μη «αθλήτε» μόνο, αλλά και «νομίμως», απ’ όπου και ο στέφανος(9). Αυτός ο μισθός εύχομαι να σας δοθεί για την πολιτεία σας, να ομολογήσετε δηλαδή την πίστη σας στο Άγιο Πνεύμα κατά τρόπο τέλειο και να Το κηρύξετε [ως θεό αληθινό] μαζί με μας καί περισσότερο από μας όσο είναι άξιο. Τολμώ κάτι και μεγαλύτερο για σας να πω τον λόγο του Αποστόλου. Τόσο πολύ σας αγαπώ, και τόσο πολύ ευλαβούμαι σε σας αυτή την κόσμια περιβολή και το χρώμα της εγκράτειας καί τα ιερά αυτά τάγματα και την σεμνή παρθενία και τον αγνισμό και την ολονύκτια ψαλμωδία και την φιλοπτωχία και φιλαδελφία και φιλοξενία, ώστε και ανάθεμα [χωρισμένος] από τον Χριστό να είμαι δέχομαι και ο,τιδήποτε να πάθω ως καταδικασμένος• αρκεί να θελήσετε να σταθείτε μαζί μας και να θελήσετε να δοξάσουμε ενωμένοι την Αγία Τριάδα(10). Διότι για τους άλλους [που δεν ομολογούν το ομοούσιο του Υιού] τι πρέπει να πούμε, τους φανερά πεθαμένους [στην ψυχή] (που μόνο ο Χριστός που ζωοποιεί τους νεκρούς μπορεί ν’ αναστήσει σύμφωνα με τη δύναμη που έχει), οι οποίοι κακώς διαχωρίζονται κατά τον τόπο, ενώ συνδέονται με το λόγο, και τόσο πολύ φιλονεικούν μεταξύ τους όσο οι αλλοίθωροι οφθαλμοί, που βλέπουν ένα πράγμα και δεν συμφωνούν όχι ως προς την όψη αλλ’ ως προς την θέση. Αν βέβαια πρέπει να τους κατηγορήσει κανείς για αλλοιθωρισμό, και όχι όμως για τύφλωση. Αφού ανέπτυξα όσο έπρεπε αυτά που έχουν σχέση με σας, ας επανέλθουμε πάλι προς το Πνεύμα• πιστεύω ότι και σεις τώρα θα παρακολουθήσετε.
Θ. Το Άγιο Πνεύμα πάντοτε υπήρχε και υπάρχει και θα υπάρχει, δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, αλλ’ είναι πάντοτε ενωμένο και αριθμείται μαζί με τον Πατέρα καί τον Υιό. Διότι δεν θα άρμοζε ποτέ να ελλείπει ο Υιός από τον Πατέρα ή το Πνεύμα από τον Υιό, επειδή θα ήταν σε μέγιστο βαθμό άδοξη η θεότητα, σαν από μεταμέλεια ακριβώς να ήλθε σε συμπλήρωση για να γίνει τέλεια. [Το Άγιο Πνεύμα] λοιπόν πάντοτε και αιώνια μεταλαμβάνεται [με τις θείες ενέργειές Του], δεν μεταλαμβάνει• οδηγεί στην τελείωση [τους ανθρώπους], δεν τελειώνεται• παρέχει την πνευματική πλήρωση, δεν έχει ανάγκη πληρώσεως• αγιάζει, δεν αγιάζεται• κάνει [τους ανθρώπους] θεούς, δεν θεώνεται αυτό προς Εαυτό, και προς εκείνους με τους οποίους είναι ενωμένο, είναι πάντοτε το ίδιο και απαράλλακτο• αόρατο, άχρονο, αχώρητο, αναλλοίωτο, υπεράνω από κάθε έννοια ποιότητας, ποσότητας και μορφής, αψηλάφητο, κινούμενο αφ’ Εαυτού, κινούμενο συνεχώς, έχοντας αφ’ Εαυτού εξουσία, έχοντας αφ’ Εαυτού δύναμη, παντοδύναμο (αν καί ως προς την πρώτη αρχή, όπως ακριβώς όλα τα αναφερόμενα εις τον Μονογενή Υιό, έτσι και του Πνεύματος ανάγεται [εις τον Θεό Πατέρα]). Είναι ζωή και πρόξενος ζωής, το φως και χορηγεί φως, αφ’ Εαυτού αγαθό και πηγή αγαθότητας. Πνεύμα ευθές, ηγεμονικό, κύριο [καλεί και] αποστέλλει [τους άξιους, όπως ο Πατήρ και ο Υιός], θέτει όρια [σε όλη την κτίση] κάνει τους ανθρώπους ναούς οίκους Του, οδηγεί, ενεργεί όπως θέλει, διανέμει χαρίσματα. Είναι Πνεύμα υιοθεσίας [κάνει τους ανθρώπους υιούς του Θεού], αληθείας, σοφίας, συνέσεως, γνώσεως, ευσέβειας, βουλής, δυνάμεως, φόβου [θείου], όσων έχουν απαριθμηθεί. Δια του Αγίου Πνεύματος γνωρίζεται ο Πατήρ και δοξάζεται ο Υιός, και από Αυτούς μόνο γνωρίζεται Αυτό, είναι δηλαδή τα τρία πρόσωπα Εν, μία είναι η λατρεία και η προσκύνηση [που προσφέρεται], μία η δύναμη, η τελειότητα, ένας ο αγιασμός [που παρέχεται]. Και γιατί να μακρολογώ; Όλα όσα έχει ο Πατήρ, είναι του Υιού, εκτός από την αγεννησία. Όλα όσα έχει ο Υιός, είναι του Αγίου Πνεύματος, εκτός από την γέννηση. Αυτά (τα ιδιώματα), όσο βέβαια μπορώ να εκφρασθώ με τον λόγο μου, δεν ξεχωρίζουν ουσίες, αλλ’ ορίζουν την μία και ενιαία ουσία της θεότητας.
Ι. Στενοχωρείσαι για τις αντιθέσεις (που χρησιμοποίησα); Εγώ όμως για το μήκος του λόγου. Τίμησε λοιπόν την (σημερινή) ημέρα του Πνεύματος• συγκράτησε λίγο τη γλώσσα, αν γίνεται. Για άλλες γλώσσες γίνεται ο λόγος• αυτές ευλαβήσου ή φοβήσου, πύρινες καθώς φαίνονται. Σήμερα ας υψώσουμε μ’ ευλάβεια όλο μας τον νου στο θείο μυστήριο [της καθόδου του Αγίου Πνεύματος], ας κάνουμε αύριο ανάλυση λέξεων σήμερα ας εορτάσουμε [με κατάνυξη], ας ειπωθεί κάτι άξιο ντροπής [από τους αντιλέγοντες] αύριο. Αυτά γίνονται με τρόπο μυστικό [στο ταμείο της ψυχής ενώπιον του Θεού], εκείνα γίνονται με τρόπο πομπώδη [ενώπιον των ανθρώπων]• αυτά γίνονται στις εκκλησίες, εκείνα στις αγορές• αυτά αρμόζουν σε ανθρώπους σώφρονες και νηφάλιους, εκείνα σε ανθρώπους που μεθούν αυτά είναι όσων ενεργούν με σοβαρότητα [όση αξίζει στο μεγάλο μυστήριο], εκείνα όσων παίζουν κατά του Πνεύματος. Αφού λοιπόν απαλλαγήκαμε απ’ ό,τι είναι αλλότριο [της ευσεβείας], ας καταρτίσουμε το δικό μας [το λόγο περί του Αγίου Πνεύματος].
ΙΑ. Αυτό [το Άγιο Πνεύμα] ενεργούσε πριν απ’ όλα στις αγγελικές και ουράνιες δυνάμεις, σ’ όσες είναι πρώτες μετά το Θεό και σ’ όσες είναι κοντά στο Θεό. Διότι η τελείωση και η έλλαμψη σ’ αυτές και η δυσκινησία ή η ακινησία τους προς το κακό δεν είναι από άλλη αιτία, αλλά από το Άγιο Πνεύμα. Έπειτα [ενεργούσε] στους Πατέρες και τους Προφήτες. Απ’ αυτούς οι μεν είχαν θέα του Θεού ή Τον εγνώρισαν [με αποκάλυψη], οι δε προγνώρισαν και το μέλλον, με το να σχηματίζει το Πνεύμα εικόνες στο νου τους και σαν να ήσαν παρόντες συναναστρεφόμενοι όσα επρόκειτο να πραγματοποιηθούν στο μέλλον. Τέτοια είναι η δύναμη του Πνεύματος. Έπειτα [ενεργούσε] στους μαθητές του Χριστού (διότι δεν λέγω για το Χριστό, στον Οποίο παρευρίσκετο [το Άγιο Πνεύμα] όχι ωσάν να ενεργούσε, αλλ’ ως συμπαρευρισκόμενο σε ομότιμη σχέση [με Αυτό])• και σ’ αυτούς κατά τρεις τρόπους, στο μέτρο πού μπορούσαν να Το δεχθούν, και κατά τρεις καιρούς: πριν να δοξασθεί ο Χριστός με το πάθος Του• αφού δοξάσθηκε με την Ανάσταση• και μετά την Άνοδό Του στους ουρανούς ή την αποκατάσταση, ή όπως και πρέπει να την ονομάσουμε, φανερώνει δε [την ενέργεια αύτη] η πρώτη θεραπεία και κάθαρση από τις ασθένειες και τα πονηρά πνεύματα, η οποία βέβαια δεν γινόταν χωρίς το Άγιο Πνεύμα• και το εμφύσημα [του Κυρίου στα πρόσωπα των μαθητών Του] μετά την τελείωση της [ενσάρκου] οικονομίας, πού είναι φανερά προσθήκη περισσοτέρας χάριτος• και τώρα ο διαμερισμός των πύρινων γλωσσών, που πανηγυρίζουμε. Αλλά το πρώτο έγινε αμυδρά• το δεύτερο, πιο φανερά• και το [τρίτο] τώρα, τελειότερα … Και δεν παρίσταται τώρα [το Άγιο Πνεύμα] κατά την ενέργεια, όπως πρωτύτερα, αλλά κατά την ουσία , ή όπως αλλιώς θα μπορούσε να το πει κανείς, και μένοντας μαζί τους και μέσα τους [στους αγίους αποστόλους] βοηθός και παραστάτης στο έργο τους(11). Διότι έπρεπε, αφού ο Υιός συνανεστράφη με μας σωματικά, καί Αυτό να φανερωθεί σωματικά(12)• και αφού επανήλθε προς Εαυτόν ο Χριστός, Εκείνο να κατέλθει προς εμάς• και έρχεται μεν ως Κύριο, «πέμπεται» [αποστέλλεται] δε όχι ως κατώτερο. Διότι οι λέξεις αυτές [έρχεται, πέμπεται] φανερώνουν εξ ίσου την ενότητα και ομοτιμία [των προσώπων] παρά χωρίζουν τις φύσεις.
ΙΒ. Δια τούτο μετά το Χριστό μεν [κατέρχεται το Άγιον Πνεύμα] για να μη μας λείπει Παράκλητος [Παρήγορος]• «Άλλος» δε, για να έχεις στο νου σου την ομοτιμία. Διότι το «άλλος» σημαίνει άλλος ακριβώς όπως εγώ γίνεται. Τούτο δε σημαίνει κοινή δεσποτεία και όχι υποτίμηση. Διότι εγώ ξέρω καλά ότι το «άλλος» λέγεται όχι για διαφορετικά πράγματα, αλλά της ιδίας ουσίας. Με μορφή γλωσσών δε [κατήλθε το Άγιο Πνεύμα] εξ αιτίας της συγγενείας προς το Λόγο. Πύρινων δε, και αναζητώ για ποίο απ’ τα δύο: για την κάθαρση (διότι μιλούμε για πυρ – φωτιά – που καθαρίζει, όπως μπορούν από παντού να μάθουν όσοι θέλουν) ή για την ουσία; Διότι ο Θεός μας είναι πυρ [κατά μίαν εικόνα της απροσίτου θείας ουσίας] και «πυρ καταναλίσκον» [φωτιά που κατακαίει και αφανίζει] τη μοχθηρία, [και το λέω] έστω κι’ αν αγανακτείς πάλι, διότι στενοχωρείσαι για το ομοούσιο [που αποδίδω στο Άγιον Πνεύμα]. Και εχωρίστηκαν [οι γλώσσες] διότι τα χαρίσματα [που εχορήγησε] ήταν πολλά και διάφορα• εκάθισαν δε, επειδή η εξουσία Του είναι βασιλική, και επειδή αναπαύεται εις τους αγίους• αφού και τα χερουβείμ είναι θρόνος του Θεού. Στο υπερώο δε (αν δεν θεωρηθώ ότι καταβάλλω μάταιο κόπο κάπως περισσότερο απ’ ό,τι πρέπει) διότι θα ανέβαιναν και θα υψώνονταν από χάμω (πνευματικά) αυτοί που επρόκειτο να Το δεχθούν αφού και με θεία ύδατα [Αγγελικές δυνάμεις] στεγάζονται ουράνια υπερώα [ο θρόνος του Θεού] και υμνείται ο Θεός(13). Και ο Ιησούς επίσης στο υπερώο συμμετέχει στο μυστήριο [της Θείας Ευχαριστίας] με αυτούς που μυούνται στα υψηλότερα, για να παρασταθεί αυτό, ότι αφ’ ενός μεν πρέπει ο Θεός να κατέβει λίγο προς εσάς, πράγμα που ξέρω ότι έγινε παλαιότερα στον Μωυσή, αφ’ ετέρου δε πρέπει εμείς ν’ ανέβουμε και έτσι να γίνει [δυνατή] η κοινωνία του Θεού προς τους ανθρώπους, ν’ αναμειχθεί δηλαδή η [υπερτελεία] αξία [της θεότητας με την μηδαμινότητα της ανθρωπότητας]. Εφ’ όσον όμως [το θείο και το ανθρώπινο] μένουν το μεν στην οικεία περιωπή, το δε στην ταπείνωση, παραμένει άμικτη η άγαθότης [του Θεού] και η φιλανθρωπία Του ακοινώνητη [από τον άνθρωπο]• και υπάρχει μεταξύ των χάσμα μεγάλο και αδιαπέραστο, που εμποδίζει όχι μόνο τον πλούσιο απο τον Λάζαρο και τους επιθυμητούς κόλπους του Αβραάμ, αλλά [όλη] την κτιστή και ρευστή φύση, από την άκτιστη και αμετάβλητη.
ΙΓ. Αυτό [το Άγιο Πνεύμα] κηρύχθηκε μεν από τους προφήτες, όπως στο «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ»•και, θ’ αναπαυθούνε επ’ αυτόν επτά Πνεύματα• και «κατέβηκε Πνεύμα από τον Κύριο και οδήγησε αυτούς»• και, Πνεύμα επιστήμης που εγέμισε τον Βεσελεήλ τον αρχιτέκτονα της σκηνής• και, Πνεύμα που παροργίζεται και, Πνεύμα που εσήκωσε ψηλά τον Ηλία μέσα σε άρμα και που ο Ελισσαίος εζήτησε διπλάσιο• και, Πνεύμα αγαθό και ηγεμονικό από το οποίο ο Δαβίδ οδηγήθηκε και στηρίχτηκε. Το υποσχέθηκε δε [ο Θεός], προηγουμένως μεν με τον προφήτη Ιωήλ: «Και στις έσχατες ημέρες [όταν θα έλθει ο Μεσσίας] λέγοντας (ο Θεός ότι θα συμβεί τούτο) θα εκχύσω χαρίσματα από το Πνεύμα μου εις όλους τους ανθρώπους (που πιστεύουν δηλαδή) και εις τους υιούς σας και εις τας θυγατέρας σας» και τα εξής. Ο Ιησούς δε ύστερα, ο Οποίος δοξάζεται [από το Άγιο Πνεύμα] και αντιδοξάζει [Αυτό], όπως και τον Πατέρα και [δοξάζεται] από τον Πατέρα. Και η υπόσχεση [του Χριστού], ως πλούσια, βεβαιώνει ότι [το Άγιο Πνεύμα] θα μένει με τους πιστούς αιώνια, δηλαδή τώρα με τους άξιους σε κάθε καιρό, ύστερα δε μ’ εκείνους που αξιώνονται [να κληρονομήσουν] τα εκεί [αγαθά], όταν φυλάξουμε Αυτό ολόκληρο με την [ενάρετη] ζωή μας, και δεν χωρισθούμε [από Αυτό] τόσο, όσο άμαρτάνουμε.
ΙΔ. Αυτό το Πνεύμα συνδημιουργεί μεν με τον Υιό και την κτίση και την ανάσταση. Και ας σε πείσει το «Με το Λόγο του Κυρίου έγιναν και εστερεώθηκαν οι ουρανοί, και με το Πνεύμα του στόματος Του έδημιουργήθηκε το αμέτρητο πλήθος των αστέρων»• «το Πνεύμα του Θεού με εδημιούργησε, η πνοή δε του Παντοκράτορας με διδάσκει»• και πάλι• «θα εξαποστείλεις το [ζωοποιό] Πνεύμα Σου, και θα κτισθούν [αναδημιουργηθούν] και [έτσι] θα ανακαινίσεις το πρόσωπο της γης». Δημιουργεί δε την πνευματική αναγέννηση• και ας σε πείσει το ότι κανείς δεν μπορεί να ιδεί ή να λάβει την βασιλεία [των ουρανών], αν δεν «γεννηθεί άνωθεν» [αναγεννηθεί πνευματικά] από το Άγιο Πνεύμα, και δεν καθαρισθεί από την προηγούμενη [κατά σάρκα] γέννηση. Αυτή [η πνευματική αναγέννηση] η οποία είναι μυστήριο που φανερώθηκε τη νύκτα [από τον Κύριο στο Νικόδημο] συντελείται με την διάπλαση [της ψυχής από την χάρη του Αγίου Πνεύματος που κάνει τον πιστό κοινωνό] του θείου φωτός και•της θείας ημέρας, την οποία καθένας δέχεται μέσα του [και με την δική του πνευματική εργασία]. Αυτό το Πνεύμα (διότι είναι σε άπειρο βαθμό σοφό και φιλάνθρωπο), αν λάβει ποιμένα προβάτων τον κάνει θεόπνευστο ψαλμωδό, που με την ψαλμωδία του απομακρύνει τα πονηρά πνεύματα, και τον αναδεικνύει βασιλέα του Ισραήλ. Αν πάρει αιγοβοσκό που χαράζει συκομορέες, τον κάνει προφήτη. Θυμήσου τον Δαβίδ και τον Αμώς. Αν πάρει νεανίσκο ευφυή, τον κάνει κριτή πρεσβυτέρων και προχωρημένων στην ηλικία. Αυτό μαρτυρεί ο Δανιήλ, που ενίκησε λέοντες μέσα στο λάκκο. Αν βρει αλιείς, τους πιάνει με την σαγήνη [της χάριτος] οδηγώντας τους στον Χριστό και τους κάνει ικανούς να συλλαμβάνουν όλον τον κόσμο με την πλοκή του λόγου. Να εννοήσεις τον Πέτρο και τον Ανδρέα και τους υιούς της βροντής [Ιωάννη και Ιάκωβο], που εβρόντησαν τα πνευματικά. Εάν [πάρει] τελώνες, τους κερδίζει στη μαθητεία [του Χριστού] και δημιουργεί εμπόρους ψυχών. Το λέει ο Ματθαίος, ο χθες τελώνης και σήμερα ευαγγελιστής. Εάν [πάρει] διώκτες θερμούς, μεταθέτει τον ζήλο τους και κάνει Παύλους αντί Σαύλων, και τόσο πολύ [τους ανυψώνει] προς την ευσέβεια, όσο ήταν στην κακία που τους βρήκε. Αυτό είναι και Πνεύμα πραότητας• και οργίζεται γι’αυτούς που αμαρτάνουν. Γι’ αυτό λοιπόν ας γνωρίσουμε Αυτό ως πράο και όχι οργιζόμενο, ομολογώντας την αξία Του [ως Θεού] και αποφεύγοντας κάθε βλάσφημο λόγο, και ας μη θελήσουμε να το ιδούμε να οργίζεται για αμαρτία που είναι ασυγχώρητη [την βλασφημία εις Αυτό]. Αυτό [το Άγιο Πνεύμα] κάνει κι’ έμενα σήμερα τολμηρό κήρυκα σε σας• εάν μεν χωρίς να πάθω τίποτε, η χάρη, στον Θεό• εάν δε πάθω, και πάλι χάρη• το μεν [πρώτο], για να λυπηθεί [ο Θεός] αυτούς πού μας μισούν το δε, για να μας αγιάσει, με το να πάρουμε τον μισθό αυτό της ιερουργίας του Ευαγγελίου, το να τελειωθούμε δηλαδή με το αίμα μας(14).
ΙΕ. Μιλούσαν μεν λοιπόν [οι Απόστολοι] ξένες γλώσσες και όχι τις πατρικές τους, και το θαύμα είναι μεγάλο, να μιλούν άνθρωποι γλώσσα που δεν έμαθαν και αυτό το σημείο [θαύμα] είναι για τους απίστους, όχι γι’ αυτούς που πιστεύουν, για να είναι κατήγορο των απίστων, όπως έχει γραφτεί• «Ότι με ανθρώπους που μιλούν ξένες γλώσσες και με χείλη ξένων λαών θα ομιλήσω προς το λαό αυτόν, αλλ’ ούτε με τον τρόπο αυτό θα με ακούσουν, λέγει ο Κύριος». Άκουγαν δε [όσοι ήσαν τότε στα Ιεροσόλυμα]. Εδώ σταμάτησε λίγο και διερωτήσου, πώς θα διαιρέσεις τον λόγο. Διότι έχει κάτι το αμφίβολο η λέξη [«ήκουον»] το οποίο διαχωρίζεται με την τελεία. Άρα, δηλαδή, άκουγαν ο καθένας στη δική του γλώσσα, φερ’ ειπείν σαν να ηχεί δυνατά μία φωνή, και ν’ ακούγονται πολλές, με το να πάλλεται έτσι ο αέρας και, για να το πω σαφέστερα, με το να γίνεται η φωνή φωνές; Ή πρέπει να σταματήσουμε στο «ήκουον», το δε «Λαλούντων» στις δικές τους γλώσσες να το προσθέσουμε στα επόμενα, για να είναι: «Καθώς μιλούσαν γλώσσες», τις δικές των, αυτών που ακούγανε, που σημαίνει ξένες• προς τούτο δε και μάλλον τάσσομαι. Διότι με εκείνον μεν τον τρόπο το θαύμα θα ήταν εκείνων που άκουγαν μάλλον παρά εκείνων που μιλούσαν. Με αυτόν δε τον τρόπο εκείνων που μιλούσαν οι οποίοι και κατηγορήθηκαν για μέθη, είναι φανερό ότι με το να θαυματουργούν αυτοί ως προς τις γλώσσες με την δύναμη του Πνεύματος.
ΙΣΤ. Πλην είναι μεν άξια να εξυμνείται και η παλαιά διαίρεση των γλωσσών (όταν οικοδομούσαν τον πύργο εκείνοι που συμφώνησαν κακώς και αθέως, όπως και από τους σημερινούς τολμούν μερικοί)• διότι με το να διαλυθεί η ομογνωμοσύνη μαζί με το σχίσιμο (διαφορά) της γλώσσας, σταμάτησε το εγχείρημα. Περισσότερο όμως πρέπει να εξυμνείται αύτη [η διαίρεση] που θαυματουργείται σήμερα. Διότι αφού διαλύθηκε [η γλώσσα] από το ένα Πνεύμα σε πολλούς, συνάγεται πάλι σε μία αρμονία. Και υπάρχει διαφορά χαρισμάτων, [στην γλωσσολαλία] που χρειάζεται άλλο χάρισμα για να διακρίνεται το περισσότερο ωφέλιμο [για την σύναξη των πιστών]• επειδή όλες οι γλώσσες είναι επαινετές. Καλή δε θα λεγόταν και εκείνη, για την οποία λέει ο Δαβίδ• «Καταπόντισε, Κύριε, και καταμοίρασε τις γλώσσες τους». Γιατί; «Διότι αγάπησαν όλους τους λόγους που καταποντίζουν [τους ανθρώπους] γλώσσα δόλια»• φανερά σχεδόν κατηγορώντας αυτές τις γλώσσες εδώ, που χωρίζουν την θεότητα [με το να μη ομολογούν την θεότητα του Αγίου Πνεύματος]. Αυτά λοιπόν και αρκετά.
ΙΗ. Εμείς μεν πρέπει να απολύσουμε την σύναξη (διότι ήταν αρκετός ο λόγος), την πανήγυρη όμως ουδέποτε. Αλλ’ είναι ανάγκη να εορτάσουμε, τώρα μεν και σωματικά [συμμετέχοντας στα τελούμενα], ύστερα δε από λίγο εντελώς πνευματικά [σε ησυχία με πνευματική μελέτη και νοερά προσευχή]• όπου και τους λόγους αυτών [των υμνωδών] θα κατανοήσουμε καθαρότερα και σαφέστερα, ενωμένοι με Αυτόν το Λόγο και Θεό και Κύριο ημών Ιησού Χριστό, την αληθινή εορτή και αγαλλίαση των σωζομένων με τον Οποίο η δόξα και η τιμή στον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, τώρα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2010/05/blog-post_22.html#ixzz0oh5Nr4S7
Αυτό είπα κι εγώ…
@ Μαρίνα
1. Χαίρομαι που σου άρεσε! Υπάρχουν πολλά τέτοια εργαστήρια, γύρω από τη διαφορετικότητα, το ρατσισμό, τη συνεργασία, τους ρόλους κ.λπ.
Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικά για κάποιον εκπαιδευτικό που θέλει να καλλιεργήσει ένα θετικό και οργανωμένο κλίμα συνεργασίας μέσα στην τάξη. Μαζεύω διάφορα και προσπαθώ να εφαρμόσω ότι προκάμω. Αν έχεις κάνει κάτι αντίστοιχο, δώσε ιδέες.
Βασικά, δεν είναι θέμα διδασκαλίας, είναι εργαστήριο, οκ? Για να το διευκρινίσουμε. Μέσα από το οργανωμένο εργαστήριο τα παιδιά συμμετέχουν πιο ενεργητικά και διαχειρίζονται από κοινού με το δάσκαλο το θέμα που τίθεται. Η διδασκαλία, από την άλλη πλευρά, είναι μια διαδικασία πιο δασκαλοκεντρική.
2. Έχεις απόλυτο δίκιο κι εγώ έκανα τραγικό λάθος.
Κωφοί είναι, όχι κωφάλαλοι.
Και το θέμα είναι ότι αφού το έγραψα το σχόλιο, χτυπούσα το κεφάλι μου, όταν το είδα! Οι πρώτες εγγραφές που έχουμε κάνει μέσα μας για ένα θέμα ή μια έννοια, επιμένουν τραγικά!
Οπότε να ζητήσω συγνώμη που χρησιμοποίησα λάθος όρο.
Στην ανάλυση που έκανα όμως, ότι ανέφερα ισχύει.
Για το θέμα της εκπαίδευσης των κωφών, υπάρχουν πολλά να πούμε κι έχουν πολλούς λόγους που επιθυμούν ξεχωριστή εκπαίδευση.
Σου παραθέτω ένα βιντεάκι που έχει πολύ πλάκα και δείχνει πως αισθάνεται πολλές φορές το κωφό παιδί:
http://www.youtube.com/watch?v=K3ai5IVfFdE&feature=player_embedded
(Παρακαλώ, όσοι δεν μπορείτε να κατανοήσετε το χιούμορ και τις μεταφορές με ένα πιο ευαίσθητο κι ελεύθερο πνεύμα, μην μπείτε στον κόπο και ακούσω μετά τα άσχετα…)
3. Ονομάζεις κι εσύ την ομοφυλοφιλία πάθος, ή δεν κατάλαβα καλά?
Η ομοφυλοφιλία είναι ερωτική ταυτότητα, δεν μπορείς να την ταυτίζεις με την έννοια πάθος.
Στα σημεία που θεωρείς ότι η έκφρασή της μετατρέπεται σε πάθος, κάνε τη διάκριση ανάμεσα σε αυτά τα δύο.
Στην περίπτωση των παιδιών, ειδικά, δηλαδή των ατόμων που ακόμα δεν έχουν εκφράσει σεξουαλικότητα, έχουμε ξεκάθαρη την ύπαρξη του ομοφυλόφιλου προσανατολισμού, χωρίς να ταυτίζεται με αυτό που ονομάζεις ‘πάθος’.
4. Δε σου λέω ότι οι κοινωνία αποδέχεται την ομοφυλοφιλία. Είναι πολύ μακριά ακόμα από αυτό, γιατί δεν έχει πραγματική γνώση και σε μεγάλο βαθμό αρκείται στα στερεότυπα, σε ότι βλέπει στην τιβή, σε ότι ακούει από ιερείς.
Απλά έχουμε φτάσει στο μεταβατικό σημείο, στο οποίο έχουμε κατανοήσει ότι εδώ κάτι πρέπει να αντιμετωπίσουμε διαφορετικά, να αλλάξουμε απαρχαιωμένα στερεότυπα, να προσεγγίσουμε το θέμα με διαφορετικό πνεύμα.
Δεν το έχουμε καταφέρει όμως.
Στη μετάβαση παραμένουμε.
Στην πράξη, πέρα από το ότι δεν επιτρέπεται η δίωξη των ομοφυλόφιλων, λίγα πράγματα έχουν αλλάξει.
Στην ανάλυσή σου, πάλι προχωράς και μπλέκεις άσχετα θέματα και να ζητάς εύκολα και γενικά συμπεράσματα.
Αν σε ενδιαφέρει το θέμα, προσέγγισέ το σε πραγματική βάση και μελέτησέ το επισταμένα.
Εννοώ, αν θέλεις να βοηθήσεις σε πραγματική και εις βάθος κατανόηση.
Αν όμως θέλεις να συνδράμεις σε πόλεμο στερεοτύπων, μπορείς να βρεις και να χρησιμοποιήσεις χίλιες δύο πληροφορίες.
Αν οι αυτοκτονίες των δυτικών κοινωνιών ήταν σοβαρό αντεπιχείρημα, τότε θα έπρεπε να αντιγράφουμε το τι κάνουν τα τριτοκοσμικά κράτη. Εκεί δεν έχουν αυτοκτονίες.
Σοβαρά μιλάω.
Θα έπρεπε λοιπόν, σε κάθε τι που έχει καταφέρει ο δυτικός πολίτης (κράτος πρόνοιας, εκπαίδευση, οργανωμένες υπηρεσίες κ.λπ.) να πούμε ένα κάθετο ΟΧΙ, και να πάμε να αντιγράψουμε το μοντέλο του Ιραν. Μιλάμε για μηδενικές αυτοκτονίες, ε!
Μην το ξεχνάμε!
Προσπάθησε,βρε συ, κάθε φορά που είναι να διατυπώσεις κάτι ως επιχείρημα, να δεις μήπως είναι στερεότυπο. Αντέστρεψέ το, παίξε με αυτό.
Το θέμα είναι να ξεπεράσουμε τα αντιληπτικά όρια των προκαταλήψεών μας, όχι να ψάχνουμε με μανία να συλλέγουμε τις ψηφίδες που (και καλά) επιβεβαιώνουν κι αποδυκνύουν τις προκαταλήψεις μας.
5.
Βρε Μαρίνα…..
Πραγματικά, τώρα.
Είναι δύσκολο να μοντελοποιήσεις και να αντιπαραβάλεις τις καταστάσεις που συσχετίζεις;
Είναι εντελώς άκυρη η σύγκρισή τους.
Εντελώς.
Να εξηγήσω, αν και θεωρώ πως θα έπρεπε να είναι περιττό.
Το ομοφιλόφιλο παιδί, μεγαλώνει και αναπτύσσεται αισθανόμενο ολότελα μόνο, διαφορετικό, ξένο, σιχαμερό, άρρωστο.
Η κοινωνία του το μαθαίνει αυτό.
Την περίοδο κατά την οποία διαμορφώνονται και καλλιεργούνται οι κοινωνικές δεξιότητές του, αλλά ταυτόχρονα χτίζεται και η αυτοπεποίθησή του, έχει (και το αντιλαμβάνεται) εναντίον του όχι μόνο τα στερεότυπα της κοινωνίας και της εκπαίδευσης, αλλά και την ίδια την οικογένειά του. Ότι χτίσει αυτή την περίοδο, θα το κουβαλάει για όλη τη ζωή του.
Μεγαλώνει αισθανόμενο ότι το μισούν γι’αυτό που είναι, όχι για κάτι που επέλεξε. Για ότι αισθάνεται, όχι για τις πράξεις του. Για την ταυτότητά του, όχι για κάποιες ιδέες ή την πίστη του.
Είναι τελείως διαφορετικό.
Οι χριστιανοί που αναφέρεις, μεγάλωναν σε οικογένειες χριστιανικές, δεν αισθανόντουσαν ότι απειλούνται από τη οικογένειά τους. Μπορούσαν (και πολλες φορές το έκαναν) να αλλάξουν την πίστη τους. Ήταν δηλαδή ένα θέμα τελείως διαφορετικό, θέμα απόφασης, εξωτερικό, όχι θέμα ταυτότητας.
Ο μοναχός, από την άλλη πλευρά, παίρνει μια απόφαση συνειδητή, ως ενήλικας. Και όχι μόνο αυτό, βρίσκει και παραβρίσκει νέα οργανωμένη οικογένεια, νέο υποστηρικό πλαίσιο, που τον τρέφει, τον σπιτώνει, του καλύπτει τα πάντα και του προσφέρει ερμηνείες για όλα.
Ο ομοφυλόφιλος νέος που θα εκδιωχθεί από την οικογένειά του, σπιτώνεται σε κάποια οργάνωση ομοφιλόφιλου κοινωβίου? ? Καλύπτεται από κάποιο σύστημα στις βασικές του ανάγκες ? Ή μένει στο δρόμο και ψάχνει να βρει τι θα κάνει ?
Ο Νίκος, στο παραπάνω σχόλιο που σου ανέφερα, έχει εκδιωχθεί τρεις φορές από το σπίτι του.
Πολλά ακόμα θέλω να πω, αλλά αμφιβάλλω αν όλοι όσοι χαριεντίζονται εδώ μέσα, ενδιαφέρονται πραγματικά να πλησιάσουν το θέμα.
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και τις ευχές πιο πάνω. Φοβάμαι μόνο μη με κάνετε υπερήφανο πτηνό (famous grouse και έτσι…) !
Κρίνετε όμως αυτά που γράφω και διορθώνετε με όταν και άμα λέω κοτσάνες… ένα απλό πτηνό είμαι και εγώ !
Τον Πέτρο μη μου τον πειράζετε πολύ, μας στεναχωρείτε και τους δυο.
@84. προς ΜΑΡΙΝΑ
«Η ΜΗΠΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΩΦΟΣ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ?»
Συνήθως όσοι γεννήθηκαν κουφοί δε μιλάνε γιατί δε μπορούσαν ποτέ να ακούσουν ομιλία για να την μιμηθούν. Υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις σε αυτό από όσο ξέρω. Αλλά γενικά δεν είναι όλοι οι κουφοί άλαλοι.
@Πέτρος
Πέτρο πολλοί έχουμε πέσει «πάνω σου»… Αρχικά είπα να μην πω τίποτα παραπάνω μη πέσω και εγώ πάνω σου. Ελπίζω να μη βλέπεις τα παρακάτω σαν επίθεση… Έτσι κι αλλιώς τα πτηνά σαν και εμένα είναι ελαφριά ! Πάντως γενικά η συζήτηση θα μπορούσε να συνεχίζεται ανά τους αιώνες και να μη συμφωνούμε σε τίποτα.
«Ξαναρωτάω, σε τι κοινωνία θέλουμε να ζούμε;»
Το πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι ότι δεν έχει αγάπη (επομένως το πρόβλημα ξεκινά από τα άτομα και είναι πνευματικό). Ίσως μας λείπει και λίγος ελεύθερος χρόνος για να συλλογιστούμε (χωρίς διασκεδάσεις και άλλους περισπασμούς). ΌΛΑ τα άλλα είναι απλά συμπτώματα. Δε μπορείς να πουλάς προπαγάνδα και να κάνεις πλύση εγκεφάλου για να βάλεις τα συμπτώματα κάτω από το χαλί…
Δε νομίζω ότι για να κάνεις τα παιδιά να μη φέρονται ρατσιστικά σε διαφορετικά άτομα πρέπει να τα πείσεις ότι όλες οι διαφορετικότητες είναι καλές. Εγώ απλά θα τα έβαζα να σκεφτούν τι αισθήματα προκαλούν οι συμπεριφορές τους στα άλλα άτομα. Και δε νομίζω ότι θέλει κανείς να προκαλεί πόνο στους άλλους ούτε νομίζω ότι αυτοί που το κάνουν είναι σχιζοφρενείς που δε μπορούν να νοιώσουν τον πόνο του άλλου. Απλά ίσως είναι στον κόσμο τους όπως όλοι μας… Μάλλον το σωστό είναι να διαλύεις τα σκοτάδια και να αφήνεις τον άνθρωπο να σκεφτεί μόνος του (αρκεί βέβαια να ξέρεις ποια είναι τα σκοτάδια…). Τότε, αν ο άνθρωπος έχει βιώσει τον πόνο και την αγάπη δε θα έχει πρόβλημα να αγαπήσει κάποιον άλλον και να τον συμπονέσει.
«Η κάθε κοινωνία κρίνεται από το πώς αντιμετωπίζει τη διαφορετικότητα.»
Μόνο από αυτό ? Και τι ορίζεται ως διαφορετικότητα ? Διαφορετικότητα είχε και ο Χίτλερ ας πούμε… Και ο ρατσισμός ο ίδιος είναι μια διαφορετικότητα… Και η σχιζοφρένεια είναι μια διαφορετικότητα… Και τα κύτταρα του σώματός μας έχουν μεταξύ τους διαφορετικότητα αλλά κάποιες διαφορετικότητες οδηγούν σε καρκίνο. Με ποια κριτήρια διαχωρίζεις την επιθυμητή διαφορετικότητα από τη μη επιθυμητή ? Είναι το μόνο κριτήριο η φαινομενική κοινωνική ειρήνη ? Αν ναι, η φράση του Χριστού που έδωσα πιο πάνω («Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν.» (Ματθ. 10,34)) δεν τον κατατάσσει αυτόματα στις ανεπιθύμητες διαφορετικότητες ? Κάλλιστα θα μπορούσαμε να πορευόμαστε ειρηνικά όλοι μαζί προς τα έγκατα του Άδη και την καταστροφή (μιας και ξεκινήσαμε με τη βιολογία αυτό είναι παρόμοιο με την ασθένεια του AIDS όπου το σώμα δεν αντιδρά σε τίποτα βλαβερό και στο τέλος πεθαίνει από μόλυνση)… Μήπως προς τα εκεί θα έπρεπε να πορευόμαστε ? Αν είναι να πορευτούμε προς τα εκεί και να φτάσουμε στο ολοκληρωτικό τέλος μας, έχει κανένα νόημα αν θα πάμε εκεί με ειρήνη ή όχι ? Όπως και να «χαθούμε» το τελικό αποτέλεσμα το ίδιο δε θα είναι ? Δεν λέω ότι δε θα πρέπει να έχουμε ειρήνη, απλά λέω ότι δε νομίζω ότι θα πρέπει να είναι αυτός ο βασικός στόχος για τον οποίον θα θυσιάσουμε όλα τα άλλα. Και ΠΑΝΤΑ το ερώτημα είναι ένα : για ποιο λόγο είμαστε εδώ ? Αυτό το ερώτημα δε χωρά επιστημονικές αναλύσεις. Η μόνη απάντηση που δόθηκε κάποτε από κάποιους (άθεους) «επιστήμονες» (με ποια δεδομένα δεν ξέρω… ή ίσως ξέρω, τρομάρα τους…) ήταν : «για κανένα λόγο». Υπ’ αυτήν την σκοταδιστική οπτική, κανένας από εμάς και τίποτα από όσα κάνουμε δεν έχει σημασία, με ότι αυτό συνεπάγεται…
Για εμένα επομένως ότι αναφέρεται στις σχέσεις των ανθρώπων είναι καθαρά ζήτημα πνευματικό και θεολογικό. Διαφορετικά καταντάμε να κάνουμε ανούσιες συζητήσεις θολοκουλτούρας έχοντας απόψεις που δεν έχουν άλλα θεμέλια εκτός από την κοινωνική μας προδιάθεση και τον κοινωνικό μας προγραμματισμό ή στη χειρότερη περίπτωση τα πάθη μας.
Και το πως διακρίνεται και αντιμετωπίζεται η μη επιθυμητή διαφορετικότητα είναι θέμα πνευματικό και θεολογικό. Σίγουρα πρέπει να συμπεριφερθούμε σε αυτά τα πρόσωπα με αγάπη. Δεν πρέπει νομίζω όμως και να τους βάλουμε και επικεφαλείς σε θέσεις όπου μπορεί να βλάψουν άλλους (όπως π.χ. έγινε με το Χίτλερ) ή να τους κάνουμε είδωλα (όπως γίνονται σήμερα διάφοροι που παρουσιάζονται στην τηλεκόλαση – ομοφυλόφιλοι και ετερόφυλοι) ή να τους πούμε «μια χαρά είσαι, συνέχισε έτσι..» ή να τους δώσουμε και βραβείο.
Πάντως καλό θα ήταν να βρούμε τις αιτίες που προκαλούν κάποιες μη επιθυμητές διαφορετικότητες οι οποίες κάνουν τους ανθρώπους δυστυχισμένους. Πρόληψη αντί θεραπείας δηλαδή… Γενικά θα έπρεπε να ψάξουν οι ειδικοί τι επιπτώσεις έχουν αυτά με τα οποία ψεκαζόμαστε, πασαλειφόμαστε, ακτινοβολούμαστε, βάζουμε στα φαγητά μας, βλέπουμε στην τηλεκόλαση, διδασκόμαστε από σύγχρονους σωτήρες και οραματιστές, κτλ. Δεν μπορεί πια όλα σε αυτή τη γη σήμερα να πάνε κατά διαόλου (τρελές αγελάδες, τρελά κοτόπουλα, AIDS, έξαρση αυτοάνοσων νοσημάτων, έξαρση καρκίνων, έξαρση ομοφυλοφιλίας, έξαρση αυτοκτονιών,…) και εμείς να μη φταίμε σε τίποτα…
@76. πρακτωρ θου βου 000
«..σαν και σενα όμορφα που τα σερβιρεις παλληκαρι μου μπεκατσα παρομοια δεν εχω ματαδει.»
Απλά ελπίζω να είναι και αυτά που σερβίρω καλά, θεολογημένα, ωφέλιμα και όμορφα. Δεν είμαι 100% σίγουρος αν είναι όλα αυτά. Γι’ αυτό θέλω κι άλλο Άγιο Πνεύμα, please !
Γενικά θα πρέπει να είμαστε όλοι προσεκτικοί στο πως επηρεάζουμε τους άλλους. Η παρουσία μου εδώ δεν νομίζω ότι ήταν καθαρά ωφέλιμη. Π.χ. τον Πέτρο τον βάλατε πολύ στη γωνία…
«αναμασησα αυτά που εγραψα ισαμε 4-5 φορες , δε λεω παραπανω γιατι ντρεπομαι . τα εξωαποδακια επεμεναν για παραπανω αλλα τους ειπα μεχρις εκει.»
Και εγώ δεν ξέρω αν άξιζε να γράψω όλα αυτά εξ’ αρχής.
Απλά συνέχεια ακούω τα ίδια και τα ίδια σαν αντίλαλο της αρχικής φωνής της τηλεκόλασης. Προσωπικά νομίζω ότι αν δεν υπήρχε η τηλεκόλαση δε θα υπήρχε τίποτα να διαφωνήσουμε τώρα…
Τώρα μάλλον ήρθε η ώρα για το Μπεκάτσο να το βουλώσει…
Πολλά είπε για αυτόν το μήνα…
Αντιγράφω και μια καλή ευχή :
Άντε, και να μας φωτίζει το Άγιο Πνεύμα και να είναι η Παναγιά κι ο Θεος βοηθοί μας για να κάνουμε το καλό !
Αμήν !
@ Μπεκάτσος
Να αναφερθώ και στα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που εκφράστηκαν γιατί δεν πρέπει να μένουν και να αναπαράγονται.
Αρχικά να αναφέρω ότι αν θέλουμε να έχουμε πραγματική αντίληψη περί ομοφυλόφιλου και ομοφυλόφιλης σχέσης, θα έπρεπε να είχαμε εμπειρία από ομοφυλόφιλους που έχουν μεγαλώσει με αποδοχή, κοινωνικά ενσωματωμένοι και ορατοί με ισότιμο τρόπο.
Η παρατήρηση άρρωστων καταστάσεων που δημιουργούνται μέσα σε περιθωριοποιημένες ομάδες, μας δίνει συμπεράσματα μόνο όσον αφορά στα αποτελέσματα που έχει η περιθωριοποίηση και η κακοποίηση.
Δε μας δίνει συμπεράσματα για το χαρακτηριστικό που θέλουμε να μελετήσουμε.
(Παραδείγματος χάριν, θα έχετε διαβάσει πιθανώς την άποψη του π. Παϊσίου για την ομοφυλοφιλία. Εκεί αναφέρεται στο ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι ‘παιδάκια που στριμώχτηκαν από συνομηλίκους τους’.
Ε, αυτό δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Ο μοναχός, εδώ, δεν αναφέρεται στην ομοφυλοφιλία, αλλά στην σεξουαλική κακοποίηση. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Δεν το γνωρίζει, γιατί έχει άγνοια επί του θέματος.)
Δηλαδή για να το πω πιο απλά, τα συμπεράσματα που βγάζετε δεν αφορούν στην ομοφιλοφιλία, αλλά στα αποτελέσματα που έχει η κοινωνική περιθωριοποίηση του ομοφυλόφιλου προσώπου.
Γνωρίζω ότι η κοινωνιολογική ανάλυση δεν είναι από τα δυνατά σημεία της θρησκευτικής σκέψης, αλλά οφείλουμε να προχωρήσουμε σε βάθος κι επισταμένη ανάλυση αν θέλουμε να έχουμε άποψη σοβαρή.
Αν θέλουμε απλά να βρούμε δικανικές δικαιολογίες για να αναδιατυπώσουμε τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπά μας, τότε εννοείται ότι προχωρούμε απλά σε συλλογή άσχετων ‘ψηφίδων’ που νομίζουμε ότι ταιριάζουν και αναδημιουργούμε με αυτές την ‘θεωρία’ μας.
Το βλέπετε με πόσο έντονο τρόπο γίνεται.
(Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να αναλύσω το θέμα με τις ψηφίδες και τον πνευματικό πόλεμο, ως τρόπο σκέψης, που προβληματίζει τον Μπεκάτσο, ίσως το κάνω αργότερα. Λέει πολλά τον πρωτόγονο θρησκευτικό τρόπο σκέψης, που είναι κοινός σε όλους μας, λίγο πολύ.)
Πάμε για άλλα στερεότυπα, λοιπόν:
1. «…οι ομοφυλόφιλοι κάνουν εγχειρήσεις αλλαγής φύλου…»
Εδώ καμία σχέση.
Οι ομοφυλόφιλοι δε θέλουν να αλλάξουν φύλο.
Αναφέρεστε σε διαφυλικά άτομα, πράγμα που είναι τελείως διαφορετικό.
Το διαφυλικό άτομο, αισθάνεται ότι το βιολογικό φύλο του δεν συμφωνεί με αυτό που το ίδιο αισθάνεται.
Αισθάνεται ότι έχει γεννηθεί δηλαδή, σε λάθος σώμα. Μπορεί να έχει ανδρικό βιολογικό σώμα, αλλά γυναικεία αίσθηση ταυτότητας.
Δεν είναι όμως ομοφυλόφιλος, ούτε θεωρεί τον εαυτό του ομοφυλόφιλο.
Τραγική άγνοια του θέματος. Και μόνο που το αναφέρετε αυτό, δείχνει πόσο μεγάλη έλλειψη γνώσης κι εμπειρίας έχουμε και παρόλαυτά θέλουμε να έχουμε άποψη και να την εκφράζουμε και με τρόπο απόλυτο.
2. «Ο ομοφυλόφιλος είναι δυστυχισμένο άτομο και σε αυτό δεν φταίει η κοινωνία.»
Δεν είναι όλοι οι ομοφυλόφιλοι, ευτυχώς, δυστυχισμένα άτομα. Είναι μόνο όσοι δεν κατάφεραν να ξεμπερδέψουν όσα οι κοινωνία τους φόρτωσε. Σε κοινωνίες που η ανοχή είναι μηδενική, τα προβλήματα είναι πολύ περισσότερα.
3. «Η γυναικεία ομοφυλοφιλία, ειδικά, είναι καθαρή επιλογή»
Εδώ υπονοεί στην ουσία τη γνωστή προκατάληψη που πολλές φορές έχω αναφέρει, ότι η γυναικεία σεξουαλικότητα θεωρείται ως μη σοβαρή σεξουαλικότητα. Η γυναίκα αποκτά σεξουαλικότητα μόνο ως αντικέιμενο της ανδρικής σεξουαλικότητας. Από μόνη της δεν έχει αξία.
Κλασικό παράδειγμα είναι το γιατί και ποια σεξουαλική έκφραση μας κάνει να σιχαινόμαστε. Δύο γυναίκες αγκαλιασμένες, δεν μας κάνουν να σιχαινόμαστε γιατί δεν είναι πραγματική σεξουαλική έκφραση, είναι κάτι άλλο. Πραγματώνονται ως σεξουαλική πράξη μόνο στο βαθμό που αναγνωρίζονται ως ανδρική φαντασίωση.
Στην παράδοσή μας, υπάρχουν άνδρες με πολλές γυναίκες (Π. Διαθήκη) αλλά δεν υπάρχουν γυναίκες με πολλούς άνδρες.
Φαίνεται δηλαδή πεντακάθαρα το πόσο ετεροκαθορισμένα και κοινωνικώς μαθημένα είναι τα αντανακλαστικά μας επί του θέματος.
Εντούτοις δεν μπορούμε να το αναγνωρίσουμε και νομίζουμε ότι αυτή η σιχαμάρα είναι φυσική και βιολογικά προκαθορισμένη.
Και από τον 777 (σχόλιο 81)
«ας αποδεχθούν πρώτα αυτοί τον εαυτό τους και ας μάθουν να ζουν με την αρρώστια τους»
Τι εννοείτε ακριβώς;
Μπορείτε να κάνετε διάκριση μεταξύ της κακοποίησης που έχουν υποστεί από την κοινωνία και του βαθμού δυνατότητας που έχουν να τα βρουν με τον εαυτό τους και να ζήσουν ευτυχισμένοι. Πολλοί μπορούν και το καταφέρνουν υποδειγματικά. Οι λεσβίες με την οικογένειά τους και οι φοιτητές φίλοι μου που σας ανέφερα, το έχουν καταφέρει.
Κάποιοι άλλοι όμως, δεν τα καταφέρνουν, γιατί η επιβάρυνση είναι μεγάλη. Είναι πολύ μεγάλο και λεπτό το ζήτημα και όσο βλέπω, δεν είναι το ότι δυσκολεύεστε να το προσεγγίσετε, είναι το ότι δε θέλετε.
Τα κοινωνικά θέματα αναπαράγονται και πρέπει να τα προσεγγίζουμε με βαθιά γνώση και λεπτότητα, όχι με κοινωνική αναλγησία.
Λέτε παρακάτω:
«έχουν επιλέξει τον ευδαιμονιστικό τρόπο ζωής, στα μαλακά πούπουλα και στις ανεξέλεγκτες ηδονές και θέλουν να είναι όλα καλά καμωμένα.»
Παράδειγμα από κάποιο γνωστό σας φέρνετε;
Πού το ζήσατε αυτό;
Λέτε παρακάτω.
«Ο ομοφυλόφιλος προσπαθεί να επιβάλει τις απόψεις του στο κοινωνικό περιβάλον και είναι κάτι που ερεθίζει, πως να το κάνουμε.»
Ποια πράγματα εννοείτε απόψεις;
Το ότι θέλει να γίνεται αποδεκτός, να μην κακοποιείται, να μη χλεβάζεται, και να έχει ίσα δικαιώματα; Αυτό είναι ‘επιβολή απόψεων’;
Πραγματικά, μπορείτε να μου αναφέρετε ποια άποψη και πότε προσπάθησε κάποιος ομοφυλόφιλος να σας επιβάλει;
Γίνετε συγκεκριμένος.
Και παρακάτω:
«στο Βέλγιο κατέβασαν κόμμα ακόμη και οι παιδεραστές»
Οκ, και στον ινδουισμό οι πιστοί πίνουν τα ούρα τους. Τι σχέση έχει όμως αυτό με τη συζήτησή μας;
Αφού δείχνετε με όλους τους πιθανούς τρόπους ότι ΔΕΝ θέλετε να προσεγγίσετε το θέμα ομοφυλοφιλία, δεν θέλετε να το μελετήσετε σε βάθος, γιατί ασχολείστε;
Μετά παρακάτω αναφέρετε ενοχές που θα τους φάνε σα κόμπρες (!!!),που σηκώνουν μπαϊράκι (!!!), να μάθουν να ταπεινώνονται (!!!), κ.λπ.
Είναι συλλεκτικό το κείμενο. Θα το χρησιμοποιώ ως παράδειγμα.
Μοναδικό.
Το βίωμα αυτό που εκφράζετε, είναι η δική σας αίσθηση περί αξιών, πνευματικότητας, ανθρωπιάς;
Εκπληκτικό!
ΕΔΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΚΟΨΕ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ,ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΡΟΥΣ=ΦΤΩΧΟΥΣ,ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠήΡΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΨΥΧΑΝΩΜΑΛΟΣ ΓΥΝΑΙΚΑ…
ΔΗΛΑΔΗ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ…ΠΛΗΡΩΝΕΙ
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΡΩΤΗΘΕΙ ΚΑΝ-ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΚΑΝ,
ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΝΟΙΚΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΓΕΝΝΗΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ.
ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ.
ΠΗΞΑΜΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ.
Ο ΑΣΘΕΝΗΣ-ΦΤΩΧΟΣ/ΑΠΟΡΟΣ,ΑΝΑΠΗΡΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΛΕΟΝ ΓΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΚΑΙ ΖΩΗ-
ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΕΙΔΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΜΕ ΠΟΝΟ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ-ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΑΤΟΥ ΣΑΣ!!!-
ΚΑΙ
ΕΝΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΉ ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΚΙΑ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ…
ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣΕΙΣ ΜΕ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ ΛΟΓΙΔΡΙΑ ΡΗΤΟΡΙΚΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ-ΜΑΣΤΕΡ ΕΧΕΙΣ?!-
ΤΙ ΝΟΡΜΑΛ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΨΥΧΑΝΩΜΑΛΟΙ.
ΕΛΕΟΣ-ΕΛΕΟΣ.
ΕΙΣΑΙ ΑΝΥΠΟΦΟΡΟΣ.
ΕΧΕΙΣ ΠΑΕΙ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ-ΚΡΑΤΙΚΟ-
ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΣΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΤΑΙΝΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ?
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΟΛΩΝ-ΜΑ ΟΛΩΝ ΟΜΩΣ?
ΑΔΙΑΦΟΡΩ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕ¨»ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ»ΣΟΥ ΦΙΛΟΥ-ΔΙΟΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΤΟΥ ΣΤΕΡΗΣΑ ΤΙΠΟΤΑ εγω Ο ΑΝΑΠΗΡΟΣ -σε ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΚΕΙΝΟΝ,ΠΟΥ ΣΤΕΡΕΙ ΑΠ’ΟΛΟΥΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΠΑΝΑΚΡΙΒΕΣ ΕΓΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΤΟΙΧΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΣΕ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΑ ΜΙΣΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΕΣ!!!—>ΔΗΛΑΔΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΑΤΟΥ—>ΠΛΗΡΩΝΕ ΛΑΕ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΦΥΛΩΝ—>
ΚΟΨΤΕ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΟΜΩΣ+ΤΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΗΡΟΥΣ/ΦΤΩΧΟΥΣ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ…
ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΚΟΤΩΜΑ-
ΕΝΩ ΟΙ ΓΚΕΗ—>ΕΙΔΟΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ….ΤΕΛΙΚΑ.
ΒΛΕΠΕ ΜΜΕ-ΤΒ ΚΛΠ….
ΦΤΟΥ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΦΤΟΥ.
ΑΗΔΙΑ
ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ\
ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ.
ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ.
ΕΛΕΟΣ.-
93. Ανώνυμος – Μαΐου 22, 2010
Αυτό είπα κι εγώ…
—————-????????
ΚΡΙΝΕΙΣ ΕΞ ΙΔΙΩΝ ΤΑ ΑΛΛΟΤΡΙΑ….
ΚΑΙ
ΑΝ ΕΝΝΟΕΙΣ ΟΤΙ ΣΟΥ ΠΕΦΤΟΥΝ ΒΑΡΙΑ ΤΑ ΡΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ-ΤΟΤΕ ΣΕ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙΣ ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΛΙΚΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ….
ΕΧΕΤΕ ΞΕΦΥΓΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ….ΜΕΡΙΚΟΙ-ΜΕΡΙΚΑ…ΚΛΠ ΟΝΤΑ
ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ.
@Πέτρο
«Εκεί αναφέρεται στο ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι ‘παιδάκια που στριμώχτηκαν από συνομηλίκους τους’.
Ε, αυτό δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.»
Αλήθεια ? Για να δούμε και τι λένε οι επιστήμονες:
http://www.sexmedic.gr/omofilofilia.asp :
«Υπάρχουν πολλές θεωρίες για τις αιτίες της ομοφυλοφιλίας, οι οποίες έχουν διαφορετικές επιστημολογικές αφετηρίες και μεγάλες διαφορές μεταξύ τους. Μερικές θεωρίες υποστηρίζουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι κληρονομική, άλλες ότι οφείλεται σε συγγενή ή επίκτητη έλλειψη των ειδικών για κάθε φύλο ορμονών. Δεν υπάρχουν όμως αρκετά και αξιόπιστα στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτές τις θεωρίες.»
Όπως πάντα οι επιστήμονες έχουν έναν πολύ επιστημονικό τρόπο στο να σου λένε ότι δεν έχουν ιδέα για το τι προκαλεί προβλήματα στον άνθρωπο (ακόμα περιμένουμε μια εξήγηση για τους καρκίνους και τα αυτοάνοσα.. και μάλλον θα περιμένουμε πολύ ακόμα. Για την ομοφυλοφιλία μάλλον θα περιμένουμε πολύ περισσότερο)… Και όμως, ιδού (!), μέσα στο χάος των θεωριών και των υποθέσεων να και κάτι γνώριμο:
«Μια άλλη ερμηνεία που υποστηρίζεται από αρκετούς ειδικούς υποθέτει ότι οι άνθρωποι στρέφονται στην ομοφυλοφιλία μετά από μια σειρά αρνητικών, δυσάρεστων, ή τραυματικών εμπειριών με ανθρώπους του αντιθέτου φύλου στη διάρκεια της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας.»
Αν ήταν να μαντέψω ποιος αντέγραψε ποιον, μάλλον θα ποντάριζα υπέρ της πρωτοπορίας του π. Παϊσίου !
«Γνωρίζω ότι η κοινωνιολογική ανάλυση δεν είναι από τα δυνατά σημεία της θρησκευτικής σκέψης, αλλά οφείλουμε να προχωρήσουμε σε βάθος κι επισταμένη ανάλυση αν θέλουμε να έχουμε άποψη σοβαρή.»
Πέτρο η κοινωνιολογία δεν ξέρει ούτε και νοιάζεται πολύ για το σκοπό και την πορεία μιας κοινωνίας (το πολύ-πολύ να σου πει ότι, όπως όλα τα ζώα, οργανωθήκαμε και εμείς από ατομικό συμφέρον…) Απλά τη βρήκε έτοιμη και είπε να τη μελετήσει για να βρει τους κανόνες που τη διέπουν. Τώρα αν τους βρήκε ή όχι, πάλι, δε μας νοιάζει. Το θέμα είναι ο λόγος που υπάρχουμε σαν άτομα και σαν κοινωνία. Αν δεν ξέρεις το σκοπό ύπαρξης της κτίσης, της κοινωνίας και του ατόμου με ποια λογική (και εξουσία) θα πας να επέμβεις σε αυτά ?
«Αναφέρεστε σε διαφυλικά άτομα…»
Αναφέρομαι γενικά σε άτομα τα οποία είναι από τη φύση τους ή από το περιβάλλον τους «μπλεγμένα». Στην συγκεκριμένη περίπτωση που είπα μπορείς να τους ονομάσεις όπως θες. Δε θα έχει καμιά διαφορά. Η δομή του εγκεφάλου και η ερωτική κλίση του ανθρώπου μάλλον καθορίζεται στο εμβρυακό στάδιο και κανονικά θα έπρεπε να παράγει τα 2 φυσικά αποτελέσματα. Τώρα αν για κάποιον ορμονικό λόγο κάτι πάει στραβά κάλλιστα μπορείς να βγεις «μπλεγμένος». Είτε διαφυλικός, είτε ομοφυλόφιλος ή τρανσέξουαλ. Απλά πιθανώς οι 2 τελευταίες κατηγορίες να θέλουν και λίγο «σπρώξιμο» από το περιβάλλον για να εκδηλωθούν.
http://therapeiaomofylofilias.blogspot.com/2010/03/blog-post_28.html
Για το αν οι ομοφυλόφιλοι (διαφυλικοί ή μη) είναι χαρούμενοι από τις σχέσεις τους και από την κατάστασή τους (μη λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα προβλήματα του περιβάλλοντος) αφήνω τους ίδιους να το κρίνουν.
Και οι ετερόφυλοι πάντως (ακόμα και οι παντρεμένοι) θα πρέπει να προσέχουν την ερωτική συμπεριφορά τους. Σήμερα δυστυχώς υπάρχει πολλή διαστροφή ακόμα και μέσα στο γάμο…
«Εδώ υπονοεί στην ουσία τη γνωστή προκατάληψη που πολλές φορές έχω αναφέρει, ότι η γυναικεία σεξουαλικότητα θεωρείται ως μη σοβαρή σεξουαλικότητα.»
Δεν υπονοώ τίποτα τέτοιο. Ότι θες καταλαβαίνεις! Οι φεμινιστικές προπαγάνδες δεν περνάνε εδώ! Απλά λέω ότι δε γνώρισα ακόμα γυναίκα που να λέει ότι δεν την ελκύουν οι άντρες. Ακόμα και η «μεγαλύτερη» λεσβία έχει πάει τουλάχιστον μαι φορά στη ζωή της με άντρα. Εξαιρέσεις φυσικά πάντα υπάρχουν. Αντίθετα γνώρισα υπερβολικά πολλούς άντρες που να λένε ότι δεν τους ελκύουν οι γυναίκες… Αυτό πιθανότατα δικαιολογείται και επιστημονικά:
«Κατά τη στιγμή της σύλληψης ενός εμβρύου δίνεται το γενετικό ή χρωμοσωμικό φύλο του, το οποίο καθορίζει, εάν θα αναπτύξει όρχεις ή ωοθήκες. Στις γυναίκες (όπως στους θηλυκούς αρουραίους), οι θηλυκές δομές θα αναπτυχθούν απλά, χωρίς καμία βοήθεια από ορμόνες. Ο πόρος του Wolff θα υποστεί συρρίκνωση ή μαρασμό. Η διαδικασία για να γίνεις άνδρας, ωστόσο, είναι πιο περίπλοκη. Όταν οι γυναίκες δεν χρειάζονται καμία, οι άνδρες χρειάζονται 2 είδη ορμονών: τα ανδρογόνα από τους όρχεις να ωθήσουν τον πόρο του Wolff στην ανάπτυξη & μια δεύτερη ουσία, που ονομάζεται ανασταλτική ορμόνη των πόρων του Müller, για να καταστείλει τον πόρο του Müller & να απεκθηλύνει το αρσενικό έμβρυο.
Ο Pillard εικάζει, ότι η ανασταλτική ορμόνη των πόρων του Müller, ή μια ουσία ανάλογη με αυτή, μπορεί να έχει επιπτώσεις στην εγκεφαλική οργάνωση. Η απουσία της ή η αποτυχία της να λακτίσει αποτελεσματικά, μπορεί να εμποδίσει τον εγκέφαλο από την απεκθήλυνση, δημιουργώντας έτσι αυτό, που ο Pillard αποκαλεί «ψυχοσεξουαλικό ανδρογυνισμό.» Κατ’ αυτήν την άποψη, οι ομοφυλόφιλοι άνδρες είναι κατά βάση αρρενωποί άντρες με γυναικείες πτυχές, μεταξύ των οποίων ίσως ορισμένες γνωστικές ικανότητες & συναισθηματικές ευαισθησίες. Οι λεσβίες θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως γυναίκες, που έχουν κάποιες βιολογικά προκληθείσες αρρενωπές πτυχές.»
«Πραγματικά, μπορείτε να μου αναφέρετε ποια άποψη και πότε προσπάθησε κάποιος ομοφυλόφιλος να σας επιβάλει;»
Ότι είναι κανονικότατος μήπως ?
Ξέρεις, πιθανώς η επιθυμία κάποιων να αποκαλούν την ομοφυλοφιλία ως «προτίμηση» αντί για πρόβλημα μπορεί να είναι και βασικός παράγοντας στην αντιμετώπιση των ομοφυλόφιλων από το περιβάλλον… Προτίμηση είναι αν θα πίνεις τον καφέ σου γλυκό ή μέτριο. Οι προτιμήσεις είναι 100% προσωπική επιλογή ! Κάλλιστα κάποιος ακούγοντας αυτόν το χαρακτηρισμό θα μπορούσε να θεωρήσει (και θεωρεί) ότι το άτομο φταίει για ότι είναι αφού το «προτίμηση» δηλώνει ότι το επέλεξε. Αλλιώς θα συμπεριφέρονταν ένας γονέας αν γνώριζε ότι το παιδί του είναι άρρωστο και αλλιώς συμπεριφέρεται όταν κατανοεί από αυτά που του λένε ότι επέλεξε να είναι διεστραμμένο (γιατί περί διαστροφής πρόκειται…). Παρόμοιοι χαρακτηρισμοί όπως «κλίση» θυμίζουν την κλίση π.χ. στη ζωγραφική, και γενικά πράγματα που γίνεται άνετα να μην εκδηλωθούν αν το άτομο το θελήσει.
Και να σκεφτούμε λίγο και τους υπόλοιπους: Και οι άνδρες και οι γυναίκες αισθανόμαστε άσχημα όταν κάποιος που ανήκει στο αντίθετο φύλο αισθάνεται έλξη για εμάς και εμείς δε θέλουμε να έχουμε σχέση με το άτομο… Φαντάσου τώρα να είσαι άνδρας και να σε επιθυμεί ένας ομοφυλόφιλος ή ακόμα χειρότερα ένας διαφυλικός που μπορεί να έχει κάνει και αλλαγή φύλου (και μπορεί και να μη ξέρεις τι είναι…) ! Προσωπικά ανακατεύομαι όπως και να έχει… Δηλαδή γεννιούνται πολλά ΑΛΥΤΑ κοινωνικά προβλήματα συνειδητά και υποσυνείδητα. Κάποια πράγματα από φυσικού δημιουργούν άσχημα αισθήματα στους ανθρώπους και δεν είναι όλοι άγιοι για να τα χειριστούν τέλεια… Είναι περίπου σαν να βγαίνεις γυμνός σε κεντρική πλατεία πόλης επειδή δεν έχεις ρούχα και να γκρινιάζεις επειδή οι άλλοι σκανδαλίζονται όταν σε βλέπουν… Και θες και από πάνω να σε βλέπουν έτσι συνέχεια μέχρι να σε συνηθίσουν…
ΞΑΝΑ όμως θα πω : διαστροφές υπάρχουν πολλές. Δεν είναι μόνο η ομοφυλοφιλία το πρόβλημα. Απλά είναι και αυτή ένα πρόβλημα. Κανένας δε θέλει να επιτεθεί στους ομοφυλόφιλους αλλά δε θα τους βαφτίσουμε και κανονικούς (όπως αυτοί που έβγαλαν τον όρο «προτίμηση») επειδή είναι η καυτή, αντιδραστική και ευαίσθητη πατάτα της κοινωνίας μας…
«Αφού δείχνετε με όλους τους πιθανούς τρόπους ότι ΔΕΝ θέλετε να προσεγγίσετε το θέμα ομοφυλοφιλία, δεν θέλετε να το μελετήσετε σε βάθος, γιατί ασχολείστε;»
Ποιο είναι το βάθος ? Το βάθος αναιρεί ότι η ομοφυλοφιλία είναι αρρώστια ? Εσύ αν μπορούσες και έφτιαχνες π.χ. ένα είδος ζώου, του έδινες το γνωστό τρόπο αναπαραγωγής μιας και τα ήθελες να αναπαράγονται και ξαφνικά μια μέρα τα αρσενικά έχαναν το ενδιαφέρον για τα θηλυκά και άρχιζαν να τρίβονται μεταξύ τους θα το θεωρούσες πρόοδο, επιθυμητή διαφορετικότητα και πλεονέκτημα ή αρρώστια ?
Να καταλαβαίνουμε τι λέμε δηλαδή…
««στο Βέλγιο κατέβασαν κόμμα ακόμη και οι παιδεραστές»
Οκ, και στον ινδουισμό οι πιστοί πίνουν τα ούρα τους. Τι σχέση έχει όμως αυτό με τη συζήτησή μας;»
Δεν έχει ? Δεν είναι αυτό ένας τρόπος να νομιμοποιηθούν πράγματα απαράδεκτα ? Αν π.χ. η πλειοψηφία σε μια χώρα κάποτε γίνουν παιδεραστές θα το κάνουν νόμιμη «επιλογή» να πηγαίνεις με παιδιά ? Δηλαδή ότι θέλουμε οι πολλοί κάνουμε ? Του Θεού δεν Του πέφτει κανένας λόγος ? Υπάρχουμε μόνο για να περνάμε καλά και και να κάνουμε ότι θέλουμε δηλαδή ? Τι ρόλο παίζει ένα τέτοιο κόμμα ? Έχουν κάποια καλή πολιτική οι παιδεραστές ? Και γιατί μας λένε ότι είναι παιδεραστές ? Όλα αυτά δεν κρίνουν μια κοινωνία ? Μόνο η ανοχή της στη διαφορετικότητα την κρίνει ?
Όπως σου είπα η συζήτηση μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρο. Και αυτό επειδή δε νομίζω ότι για εσένα είναι θέμα λογικής αλλά θέμα δικαιολόγησης συμπεριφορών και ξεπλύματος συνειδήσεων (σαν κάποιους που ξεκινούσαν πολέμους με σκοπό τον πλουτισμό στο όνομα του Θεού).
Και είπα να σταματήσω να μιλώ για αυτόν τον μήνα… 🙁
Εν τω μεταξύ προσέξτε τον τίτλο «Ελληνικό Σεξολογικό Ινστιτούτο» του site που έδωσα πριν…
Πάνε τα ινστιτούτα αναπαραγωγικής υγείας. Στην καλύτερη περίπτωση ονομάζονται «ΚΕΝΤΡΟ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ (ΚΕ.Σ.Α.Υ.)» με το ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ να είναι πάντα πρώτο…
Είμαστε και στην Ελλάδα με το δημογραφικό πρόβλημα κατά τα άλλα… Είναι σαν να σου λένε κάντε το κέφι σας και όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα…
Από εκεί να καταλάβεις…