Πίσω από την δοκιμασία κρύβεται η ευλογία του Θεού
Η θλίψη είναι κακό πράγμα. Αλλά πίσω απ’ αυτό, πίσω από τον πόνο, πίσω από την θλίψη, πίσω από την δοκιμασία, κρύβεται η ευλογία του Θεού, κρύβεται η αναγέννηση, η ανάπλαση του ανθρώπου, της οικογενείας. Οι πάντες σχεδόν την μεταστροφή τους την οφείλουν σε κάποια δοκιμασία. Νομίζουν ότι πηγαίνουν όλα ωραία∙ τους παίρνει ο Θεός το παιδί∙ κλάμματα κακό, κ.λ.π. Έρχεται και επισκιάζει έπειτα η χάρις του θεού και ειρηνεύουν οι άνθρωποι∙ και πλησιάζουν την εκκλησία, πλησιάζουν την εξομολόγηση, πλησιάζουν τον ιερέα. Χάριν του παιδιού πάνε στην εκκλησία ο πόνος τους κάνει ν’ αναζητήσουν, να προσευχηθούν υπέρ αναπαύσεως, να κάνουν τις λειτουργίες.
Ο πόνος απαλύνει την καρδιά και την κάνει δεκτική των λόγων του θεού, ενώ πρώτα ήταν σκληρή, δε δεχόταν. π.χ, ένας άνθρωπος στο σφρίγος της νεότητος∙ εγώ είμαι σκέφτεται και κανένας άλλος δεν είναι. Να πτυχία, να και οι δόξες, να κι η υγεία, να κι οι ομορφιές, να κι όλα. Όταν όμως τον ξαπλώσει στο κρεβάτι μία ασθένεια τότε αρχίζει να σκέφτεται διαφορετικά. Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης. Μπορεί να πεθάνω. Τι το όφελος όλα αυτά, κι αρχίζει να σκέφτεται διαφορετικά.
Έρχεται φερ’ ειπείν ένας άνθρωπος, τον πλησιάζει, διάβασε και αυτό το βιβλίο να δεις τι λέει. Ακούει και ένα λόγο του Θεού και τότε τον ακούει τον λόγου του Θεού. Κι άμα του δώσεις και βιβλίο, ο πόνος ήδη του έχει κάνει την καρδιά του, έτσι κατάλληλη κι ανοίγει και το βιβλίο και το Ευαγγέλιο και
το διαβάζει και από εκεί αρχίζει η ανάπλασις του ανθρώπου. Και όταν γίνει καλά, αμέσως πλέον σηκώνεται και ζει προσεκτικά τη ζωή του και δεν ζει όπως πρώτα με την υπηρηφάνεια και τη φαντασία που είχε.
Η ασθένεια και η θλίψη είναι το κατ’ εξοχήν φάρμακο της πρόνοιας του Θεού
Η ασθένεια και η θλίψη είναι το κατ’ εξοχήν φάρμακο της πρόνοιας του Θεού να φέρει τον άνθρωπο κοντά Του και να αυξήσει την αρετή του. Ο Ιώβ ήταν ο καλύτερος άνθρωπος πάνω στη γη, αλλά ο Θεός ήθελε να τον κάνει ακόμα καλύτερο. Και από τότε που δοκιμάστηκε, από τότε και δοξάστηκε. Ήταν καλός άνθρωπος και ευσεβής κ.λ.π. αλλά χωρίς δοκιμασία δεν ήταν ονομαστός ο Ιώβ. Αφ’ ης στιγμής όμως δοκιμάστηκε και πολέμησε και αγωνίστηκε και στεφανώθηκε και πλούτισε, από κει και ύστερα άρχισε η δόξα του, και απλώθηκε μέχρι σήμερα. Το παράδειγμα του, είναι φωτεινότατο και ενισχύει κάθε άνθρωπο που δοκιμάζεται. Αν αυτός δοκιμάστηκε που ήταν ένας άγιος, πολύ περισσότερο εμείς που είμαστε αμαρτωλοί. Και το αποτέλεσμα ήταν να τον κάμει άγιον και να του δώσει πάλι χρόνια ζωής και να τον ευλογήσει διπλά και τριπλά απ’ ότι έχασε, και έτσι να γίνει ένα φωτεινό παράδειγμα ανά τους αιώνες για κάθε πονεμένο άνθρωπο∙ να προσαρμόζεται και ν’ ακουμπάει σ’ αυτό το παράδειγμα και να ξεκουράζεται και αυτός και να λέει: Ως έδοξε τω Κυρίω, ούτω και εγένετο. Είη το όνομα του Κυρίου ευλογημένο. Σκύβει το κεφάλι και λέει: ο Θεός έδωσε, ο Θεός πήρε. Και το παιδί ακόμα να μου πάρει, ο θεός δεν μου το δώσε; Το πήρε. Που είναι το παιδί μου; Στον ουρανό; Εκεί τι γίνεται; Αναπαύεται εκεί…
Σε κάθε δοκιμασία πίσω κρύβεται το θέλημα του Θεού και η ωφέλεια την οποία φυσικά ίσως εκείνο τον καιρό να μην μπορεί να την δει, αλλά με τον χρόνο θα την γνωρίζει την ωφέλεια. []
Πηγή: Ενοριακό Ιστο-Λόγιο
Ευχαριστίες στην Αγάπη Γ.
-ΩΡΑΙΑ ΦΩΤΟ…ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ…
ΜΕ ΧΑΡΑ ΜΕΤΑΦΕΡΩ ΟΤΙ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΣΤΕΛΝΟΥΝΕ ή ΒΡΙΣΚΩ ΣΕ ΕΝΟΡΙΑΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΕΛΙΔΕΣ…
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ
ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ +ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ+ΜΗΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ…
ΔΙΟΤΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΟΔΥΝΗΡΗ
ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΚΑΤΕΨΥΓΜΕΝΕΣ…
ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΕ.
Α+
Συγχωρέστε με, αλλά νομίζω θα έπρεπε να αναφέρεται το όνομα του συγγραφέα, που δεν είναι άλλον από τον γέροντα Εφραίμ, που βρίσκεται στον Άγιο Αντώνιο στην Αριζόνα. Ευχαριστώ.
STO ENORIAKO ISTO-LOGIO AP’OPOU TO VRHKAME
DEN EKANE ANAFORA STON SYGGRAFEA TOY KEIMENOY.
OPWS TO VRHKA TO ESTEILA EDW STO MAIL TOU ZWNTANOU ISTOLOGIOY…
SYGNWMH ALLA DEN KSERW KATI ALLO.
A+
ELAXISTH.
Αγαπητή Α+, κοίταξα στο ενοριακό ιστολόγιο και απόρησα που δεν είχε το όνομα του συγγραφέως. Και έτσι αποφάσισα να δώσω τις πληροφορίες, προς μεγάλη αγάπη στο γέροντα Εφραίμ. Για όσους ενδιαφέρονται, είναι από ένα βιβλιαράκι με τίτλο «Παραινέσεις πατρικές», από τις εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη». Δεν ξέρω αν είναι προς πώληση ή απλά δίνεται ως ευλογία. Ευχαριστώ πάντως που το προτείνατε για ανάρτηση στο αγαπημένο μου ιστολόγιο, istologio.org. :).
AGAPHTH AZ
PARAKALW, AYTHORMH’TWS
TO ESTEILA
KAI THAYMATOURGIKWS TO VRHKA
PSAXNONTAS GIA KATI ALLO…
KAI MEIS EYXARISTOUME GIA THN PLHROFORIA
PERI TOU GERONTOS EFRAIM->
KAI THN EYXH TOU NA EXOUME OLOI-AMHN+
KALH DYNAMH+
KALO PARADEISO
EYXES8E+
EYXARISTW.
ASTHENIS A+
Καλημέρα σας,
Συντάσσομαι απόλυτα με αυτές σας τις απόψεις που δυστυχώς αν τις εκφράσεις ανοιχτά στην κοινωνία χαρακτηρίζεσαι γραφικός ή μακάβριος. Ο πατέρας πορφύριος έλεγε ότι ο καρκίνος είναι ευλογία διοτι σου δίνει χρονικό περιθώριο μεταστροφής ενώ γνωρίζουμε ότι η εκκλησία είναι κατά του εφνιδιου θανάτου διότι απλά δεν μένει στον άνθρωπο χρόνος για την αλλαγή και την μετάνοια.
Η χαρμολύπη ο γλυκύς πόνος , οι θλίψεις που μας οδηγούν στην αλλαγή στην μεταστροφή ή την επιστροφή που καλούμαστε να δούμε με μάτι καρδιάς και όχι λογικής για να μπορέσουμε να φτάσουμε στην κάθαρση.
Οι θλίψεις είναι δοκιμασίες που καλούμαστε να ξεπεράσουμε , είναι σαν τον αθλητη σε αγνώνισμα μετ’εμποδίων που όταν περάσει τα εμποδία και τερματίσει θα στεφανωθεί και θα του δώσουν μετάλλιο. Μέσα σε ολα αυτά προηγείται κόπος και αγώνας.
Ο άνθρωπος ειναι ένα εγωιστικό όν θεωρεί οτι καθορίζει τα πάντα στην ζωή του ότι όλα ειναι υπο έλεγχο και τελικά έρχεται μια ασθένεια ή μια «σφαλιάρα» της ζωής και του λέει απλά οτι κάνει λάθος. Ακομα και στον θάνατο έχουμε απαιτήσεις ακουμε συχνά πυκνά ανθρώπους να λένε «θελω να πεθάνω στον ύπνο μου να μην νοιώσω τίποτα». Τι να πεις τελικά …
Φυσικά στν διαδικασία της δοκιμασίας θλίψεως υπάρχει η λεγόμενη σύγκρουση η ανθρώπινη πλευρα-αδυναμία με την πνευματική. Εκεί είναι που λυγίζουμε που δεν μπορούμε άλλο που οι ανθρώπινες δυνάμεις μας εγκαταλείπουν και το καράβι βουλιάζει για αυτό στον Κύριο υπάρχει η αγκαλιά η ανακούφιση και η δύναμη για να παρέλθει η δοκιμασία αλλά να μην μείνουμε σε αυτό αλλά να μπορέσουμε να μάθουμε απο το μάθημα που μας εδώθει και να προχωρήσουμε παρακάτω.
@ Lockheart
Τι εννοείτε όταν λέτε οτι η εκκλησία είναι κατά του αιφνίδιου θανάτου;
Προς ανώνυμο…
Η εκκλησία ειναι κατά του αιφνίδιου θανάτου όχι όσο αφορά την παρέμβαση (διοτι φυσικά δεν μπορει να κάνει κάτι τέτοιο). Αλλά η εκκλησία ειναι κάτα του αιφνίδιου θανάτου (νομίζω πρεπει να αναφέρεται και καποιο χώριο σε αυτό) διοτι ο άνθρωπος με τον αιφνίδιο θάνατο δεν έχει περιθώριο μετάνοιας, μεταστροφής και αλλαγής ενώ με την ασθένεια του δίνεται αυτή η «ευκαιρία». Ο πατέρας πορφύριος για αυτούς τους λόγους έλεγε «Αχ και να ξέρατε πόσες ψυχές έχει σώσει ο καρκίνος».
Πραγματικά πατέρες και περιστατικά μας αναφέρουν οτι έχουν μεταστραφεί πολλές ψυχές σε αυτή την επώδυνη για τον άνθρωπο διαδικασία κάποια μορφής ασθένειας οπότε μόνο ευλογία απο το θεό μπορεί να είναι.
Αντίθετα στην περίπτωση του αιφνίδιου θανάτου δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής και μετάνοιας. Πόσοι μα πόσοι άνθρωποι άλλαξαν μετα απο μια αρρώστια ή ένα ατύχημα που και μέσο των θαυμάτων είδα την ζωή αλλιώς.
Ο θεός βρίσκει το κλειδί στον άθρωπο για να του δώσει το μύνημα και την ευκαιρία της μεταστροφής .Σε άλλον με αρρωστια σε αλλον με το χαμό ενος αγαπημένου προσώπου. Σε άλλον με κάποια δυσκολια, ενα βιβλίο εστω ενα θαύμα. Με αυτές τις μορφές ο ΘΕΟΣ μας χτυπά την πόρτα για να μεταφέρει το μύνημα της εσωτερικής αλλαγής. ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΟ ΛΑΒΟΥΜΕ ;
Προς ΖΩΝΤΑΝΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ:
Υπάρχει η δυνατότητα όταν απαντώ σε κάποιο άρθρο να λαμβάνω e-mail οτι υπήρξε απάντηση ;
ευχαριστω
@Lockheart,
Διάβασα το σχόλιό σας και αναρωτήθηκα αν τύχαινε να αρρωστήσει βαριά και ανεπανόρθωτα κάποιος δικό0ς σας ,προσφιλής και μοναδικός, θα του αναπτύσατε με τόση ευκολία όλα τα παραπάνω για να τον στηρίξετε ή να τον παρηγορήσετε έστω;
Και τι περιμένετε να σας απαντήσει ένας ετομοθάνατος με φριχτούς πόνους ή μια μάνα που έχει χάσει το παιδί της ή πως θα παρηγορούσατε το παιδί σας ενδεχομένως, αν είχε να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις;
Αγαπητέ Ανώνυμε καλησπέρα και παλι,
Αρχικά το πως μετουσιώνουμε μια θλίψη , αρρώστια κλπ έχει να κάνει με το επίπεδο πνευματικότητας αλλά και πως βλεπουμε γενικά την ζωη. Για παράδειγμα ένας άθεος τρομάζει στην αρρώστια διοτι ξέρει οτι το party τελειώνει και απλα θα μπει στο χώμα. Ενας Ορθοδοξος μετουσιώνει διαφορέτικά την αρρώστια και την θλίψη με όπλο το Χριστό και την διδασκαλία των Αγιων Πατέρων.
Μου έχει τύχει ατύχημα σε μένα προσωπικά όπως και έχω χάσει δικούς μου ανθρώπους. Πάντα έβλεπα τα θετικά σε μια θλίψη-κρίση-αρρώστια στην τελική και λογικά να το σκεφτούμε δεν έχουμε και άλλη επιλογή απο την στιγμή που πονάς και είναι στο κρεββάτι του πόνου με το να πχ βλαστημάς ή ουρλιάζεις για το κακό που σε βρήκε δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα και απο ψυχολογικής πλευράς να το παρεις παλι χειρότερα γίνονται τα πράγματα για τον ασθενή. Αρα σε περίπτωση οποιασδήποτε θλίψης προσπαθούμε να καθαρίσουμε την καρδιάς μας τις τελευταίες αυτές ώρες και όσο μπορούμε να δουλέψουμε αυτή την κατάσταση στην τελική δεν υπάρχει αλλη επιλογή.
Εχετε δίκιο τι να πεις πχ σε έναν άθεο που ειναι άρρωστος και σου λεει οτι το party τελειωσε και οτι θα παει στο χώμα μόνο παρηγοριά μπορείς να τους δώσεις οποιαδηποτε αλλη συμβουλη θα πεσει στο κενό.
Το πως βλέπουμε την θλίψη έχει να κάνει με το βαθμό δεσίματος που έχουμε με την ζωή όσο ποιο ελευθεροι ειμαστε τόσο ποιο καλύτερα νιώθουμε για το θέμα αυτό.
Προς τους άλλους αυτό που καλουμαστε να κάνουμε ειναι «ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ» να πάρουμε όσο μπορούμε ενα κομμάτι του πόνου τους με την ανακούφιση, στοργή και την αγάπη.
Iσως αγαπητε ανώνυμε η απαντηση μου να ειναι καθαρά υποκειμενική και έρχεται σε αντίθεση με την κοινή λογική. Πάντα ειναι κάποιο δέος με το θέμα του θανάτου πολλές φορές για πολλούς λόγους το σκεφτομαι ισως και καθημερινα η σκεψη μου απαλυνει την καρδιά έχω φυσικά ενημερώσει και τους δικούς μου την συντροφο μου τους γονεις οτι καποια μερα ισως φυγω και μου λενε «τι ειναι αυτα που λες !» τους λεω οτι δεν ειναι κακο να το λεμε που και που και να περνα σαν τρενο απο το μυαλο μας στην τελική κακο δεν κανει μονο καλο .
ΟΙ πατερες διδαξουν χρονια τωρα 2 πραγματα «ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ», «ΜΝΗΜΗ ΘΑΝΑΤΟΥ» να ειμαστε σε επαγρύπνηση να μην φοβόμαστε να μιλαμει για τον θανατο ειναι μερος και κομματι της ζωης πρεπει να αγκαλιασουμε την θεμα αυτο τουλαχιστον σαν σκεψη και προς εγρήγορση και οχι ως θανατολαγνεια.
Μεγάλο θέμα αγαπητε ανώνυμε η μανα και το παιδι. Θυμαμαι οταν μια μανα πηγε στον Μητροπολιτη Μεσογαιας Νικολαο να του πεις «Γιατι σε μενα ΘΕΕ μου που πηρες το παιδι» ξερεις τι της απάντησε ;»Γιατι οχι σε σενα ;» δηλαδη στου δίπλα ;
Οταν η μανα ταυτιστει με το παιδι και το θεωρησει δικο της κτημα ειναι λογικο στην απωλεια οχι μονο να θλιβεται (δεν ειπαμε να μην θλιβεται λογικο ειναι απο ανθρωπινη αδυναμια) αλλα και να βλαστημα γιατι σε αυτην .
Τα παιδια δεν ειναι δικα μας ειναι του ΘΕΟΥ ειμεις ειμαστε οι ταχυδρομοι που τα φερνουμε σαν γραμμα δεν ανηκουν σε εμας αλλα στον αποστολεα . Σε εμας ερχονται να μας διδαξουν οτι «οι καθαροι την καρδια οτι αυτοι τον Θεο οψονται» και να βαδισουν στον δρομο τους.
Οταν με ρωτησε η μανα μου τι θα γινει αν πεθανει της ειπα «Δεν με ενδιαφερει αν θα πεθανεις οταν ο θεος επιλεξει την ωρα και δεν το λεω με την εννοια της αδιαφοριας και της αγνοιας αλλα οτι θα σεβαστω το γεγονος οσο φρικτο και οσο μπορω με ενδιαφερει ομως να σωθεις. Θα θλιβομμαι για την σωματικη σου απωλεια αλλα θα χαρω αν μαθω την ψυχικη σου ευδαιμονια» Θα κλαψω θα στεναχωρηθω αλλα αν μπορω να μαθω οτι ειναι καλα εκει γλυκυς θα ειναι ο πονος.
Λεω στην γιαγια μου «Αρε γιαγια οτι θα φυγεις παραδεισο θα βρεις» εξομολογειται χρονια οκληρα δεχεται μεταληψη κακο λογο δεν εχει πει ειναι 80 και την βλεπεις για 50 οταν ερθει η ωρα θα χαμογελω με την πνευματικη εννοια.
Ας δουμε τον θανατο αγαπητε ανωνυμε σαν πυλη και την δοκιμασια πριν αυτου σαν μαθημα στην τελικα οπως προειπα δεν εχουμε αλλη επιλογη ΕΧΟΥΜΕ ;
Ευχαριστω
@Lockheart (#9)
Ευχαριστώ, καλή σκέψη. Μπαίνει στα υπόψιν.
@ Lockheart
Όλα αυτά που λέτε αγαπητέ μου είναι ωραία και παρηγορητικά και πολύ ψυχοφέλιμα αλλά μου θυμίζουν τις κρίσεις και τις γνώμες των φιλάλθλων όταν κάθονται στην κερκίδα ή οταν διαβάζουν καμια αθλητική τηςαγαπημένης τους ομάδας.Σχολιάζουν,ξέρουν τους κανόνες του παιχνιδιού,παθιάζονται με το παιχνίδι αλλά…άλλοι είναι στη σέντρα.
Την ώρα του μεγάλου πόνου,επιτρέψτε μου να μιλήσω εκ πείρας,καταρρέουν όλες οι σιγουριές σου και οι θεολογικές σου τοποθετήσεις, ακόμα και η ίδια σου η πίστη και γίνεσαι χώμα…χους.
Και αφού ο Θεός καταλάβει τη γύμνια σου και την ανημπόρια σου ,τότε σου στέλνει παρηγοριά αφάνταστη και απερίγραπτη.Αλλά αυτό πρέπει να το έχεις ζήσει για να το πιστέψεις.Αλλιώς είναι λόγια που σηκώνουν κι αντίλογο βέβαια.
Κι εγώ ευχαριστώ.
ΣΤΓΝΩΜΗ-ΑΛΛΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ,
ΟΥΤΕ Η ΠΙΣΤΗ,ΟΥΤΕ Η ΣΙΓΟΥΡΙΑ ,ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΟΥ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ…
ΕΧΩ 5 ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΗΚΕ ΑΠΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ.
ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΣΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ.
ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΑΝΑΤΟΣ.-
ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΠΕΡΑΣΜΑ,ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ
ΑΙΩΝΟΤΗΤΑ…
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΔΙΝΕΙ ΟΤΙ ΖΗΤΑΕΙ…
ΖΗΤΑΩ ΠΙΣΤΗ?
ΘΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ.
ΖΗΤΑΩ ΑΓΑΠΗ,
ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ …
ΜΕ ΤΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ «ΦΙΛΕ»
ΔΕΝ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΑ.
ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ
ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΑΛΛΩΝ…
ΜΟΝΟ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΓΑΠΗΣ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΕΜΕΝΑ,
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΛΑΣΗ.
ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΞΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚ ΤΟΥ
ΠΟΝΗΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΥ ΕΓΩΙΣΜΟ ΤΟΥΣ.
ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΕ.
ΑΥΤΑ ΕΙΧΑ ΝΑ ΠΩ..
ΚΑΙ Ως ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΗ
ΕΧΩ ΝΙΩΣΕΙ ΜΙΑ ΟΔΥΝΗ ΜΟΝΟ.
ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΔΗΘΕΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ
Η ΜΕΡΙΚΟΥΣ-ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΕΛΠΙΖΩ-ΡΑΣΟΦΟΡΟΥΣ.
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ,
ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ «ΒΓΑΛΟΥΛ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ» ΣΤΟ ΦΩς
ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ,ΝΑ ΞΕΠΑΓΩΣΕΙ…
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.
ΑΜΗΝ_+
{ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΜΕΡΙΚΩΝ-ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΓΟΝΕΙΣ…ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΝΩΡΙΣ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΕΠΙΣΗΣ.
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΕΩ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΝ
ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ…
εγω ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΑ ΕΝΙΩΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ-το λεω προς ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ ΚΑΙ μόνο- ΟΠΟΤΕ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΟΥΝ,αν και αναξια,ΕΡΧΟΤΑΝ ΑΟΡάΤΩΣ ΦΥΣΙΚΑ,ΝΑ ΜΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΘΕ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΑ…
+ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ+}
@Οπου είναι ο θησαυρός μας εκεί και η καρδιά μας φίλε.
Αν ο θησαυρός σου είναι να σε αγαπουν και να σε κανακεύουν και να σε περιβάλει ένας κόσμος όμορφος,ηθικά κι αγγελικά πλασμένος(Αγάπη κι Αγγελική δεν υπογράφεις πολλές φορές;),σίγουρα θα ματώσεις και θα νιώσεις προδομένος και ίσως και κρυφά δικαιωμένος που είσαι τόσο καλός και θα προσεύχεσαι για τους άλλους …τους κακούς που δε σε καταλαβαίνουν.
Αλλά εγώ δε μίλησα για αυτή την οδύνη,αυτή είναι πραγματικά απαρηγόρητη γιατί είναι αδιέξοδη και ο τοίχος που τρακάρει είναι ο πληγωμένος εγωϊσμός.
Αν δε καταρρεύσει αυτός δε καταρρέει τίποτα…
@ANWNYME POU ENW KRYVESAI RWTAS TOUS ALLOYS PWS TOUS LENE-LES KAI EXEI KAMIA SHMASIA GIA SENA TO ONOMA-AFOU DEN BAZEIS/DEN LES POTE TO DIKO SOU….
XAXA!!!
MILAS ESY GIA PLHGWMENO EGWISMO?!!
KRINEIS EX IDIWN TA ALLOTRIA…
DEN EXOUN FTASEI OLOI STHN AGIOTHTA
SAN KAI TOU LOGOU SOU
ASKHTHS/ASKHTRIA EISAI?
KAI DEN XREIAZESAI AGAPH KAI ANTHRWPINH EPIKOINWNIA?!
OLOI EINAI TELIOI E ANWNYME?
FTAEI H KARDIA TOY PAIDIOU POU KAKOPOIHTHIKE
KAI ZHTAEI AGAPH E?
ANTE STH MAMAKA SOU
NA SE TAISEI…
GIATI OLOI ESEIS POU EPITITHESTE SE KAPOION POU
APOREI KAI PONAEI GIA THN ELLEIPSH AGAPHS…
ANTI NA PEITE MIA SYGNWMH
APLA LETE=MHN ZHTAS AGAPH=EISAI EGWISTHS.
ANTI NA PEITE
TI AGAPH RE XAZH?
DEN EXOUME AGAPH
KAI DEN GOUSTAROUME AGAPH!!!
EMEIS AGIASAME RE
EIMASTE SE DIARKH EPIKOINWNIA ME TO»THEO»
KAI MAS ARKEI H 24WRH EPIKOINWNIA MAZI TOU.
TRELLH EISAI RE POU ZHTAS AGAPH?
PONAS>?
ADIAFOROUME.
PAPSE NA NIWTHEIS.
SAS EYXARISTW POLY ANWNYMH ANANDRH MAIMOU
POU PROSBALEIS TON XRISTO LEGONTAS PWS OPOIOS EXEI ANAGKH APO AGAPH EINAI APLA ENAS EGWISTHS.
E SKOTWSTE OPOION ALLON XAZON EXEI THN EILIKRINEIA
KAI TO KATHOLOU DIKO SAS EGWISMO
NA LEEI
NAI PONAW GIATI O KOSMOS SAS EINAI ASPLAXNOS.
SORRY.
Shoot me ANWNYME/H/O…KLP ONTA POU DEN EXETE ANAGKH APO AGAPH DIOTI POLY APLA DEN EXETE.-
SORRY.-
Καλημέρα παιδια ,
Ο πόνος δεν κάνει διαχωρισμούς ούτε μπορουμε να τον βάλουμε σε κρίσεις και να πούμε αυτος ειναι μεγάλος εκεινος μικρός πόνος ο κάθε πόνος έχει την αξία και το μάθημα του .
Αυτό που αναφέρει ο ανώνυμος ειναι η ανθρώπινη αδυναμία πονος μπροστά σε ολο αυτο το μεγαλείο του τέλος εκει ειναι και η δοκιμασία μας . Με πίστη στο Θεό και προσευχή κάνουμε την δική μας δράση και ο ΘΕΟΣ βλέποντα την δική μας προαίρεση μας στέλνει παρηγορίά.
Εδω δεν είμαστε να κουβεντιάσουμε ποιος περασε μεγαλύτερο πόνο και πως αυτό μόνο σε εγωιστικά μονοπάτια θα μας οδηγήσει.
Στην τελική πεφτουμε και σηκωνόμαστε αυτή ειναι η αξία της μετάνοιας και της ταπείνωσης.
Η βαριά ασθενής πιστεύω οτι η απάντηση της τα λέει όλα …της εύχομαι καλό αγώνα κουράγιο και δύναμη
Καλημερα
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ+ΕΠΙΣΗΣ,
ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ,ΨΥΧΗ ΤΕ +ΣΩΜΑΤΙ…
ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ
ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΑΓΙΩ…
ΣΕ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΧΑΡΑ+ΦΩΣ.
ΣΑΣ ΦΙΛΩ ΟΛΟΥΣ
ΕΝ ΦΙΛΗΜΑΤΙ ΑΓΙΩ+
ΑΣΘΕΝΗΣ.{πιο βαρια ασθενης σημερα}
ήμαρτον,ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ.
ΗΜΑΡΤΟΝ.-
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ Τόόόόσο άάάσπλαχνοι μερικοί
και απο άνθρωποι
γινονται
ΑΠάάάΝΘΡΩΠΟΙ?????????????
ΓΙΑΤί ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ?
ΓΙΑΤΙ?
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΠΙΑ.-
ΕΛΕΟΣ.
ΕΛΕΟΣ.ΕΛΕΟΣ.
Σ’ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΕ ΜΟΥ,
ΣΈΥΧΑΡΙΣΤΩ…
ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΛΙΓΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΚΟΜΗ…
ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΚΥΡΙΕ ΜΟΥ,
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΠΙΑ.
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ,ΗΜΑΡΤΟΝ.
ΠΟΛΥΣ ΠΟΝΟΣ
ΜΕΓΑΛΗ ΟΔΥΝΗ
ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΤΟΣΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ
ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ…
ένας πετρινος πετράκης
και χίλιες δυό μοντέλες
πασαρέλες
απο τα κολονάκια
και τα χλιδάτα…
ΗΜΑΡΤΟΝ ΚΥΡΙΕ.
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ.
ΚΑΙ
ΞΑΝΑ Σ’ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΠΟΥ ΕΧΩ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ ΑΚΟΜΗ
……
ΟΔΥΝΗΡΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ
Σ’ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ
ΠΟΥ ΒΡΩΜΙΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ…
ΗΜΑΡΤΟΝ ΚΥΡΙΕ.
ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ.
ΚΑΙ ΣΩΣΕ ΜΕ ΩΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ.
ΑΜΗΝ+
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ
Σ’ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ+Σ’ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
σας καλημεριζω ολους .πε
ρναω και εγω μια μεγαλη θλιψη εχασα την κορουλα μου απο καρκινο 19 ετων εναν αγκελο.περασαμε οικογενειακος εναν γολγοθα.αλλα ουτε μια μερα δεν γογισα.το δεχτικα και ηρθα πιο κοντα στον θεο.ολοι οι οικογενεια οχι μονο εγω.εφυγε τιςμερες της διακενυσιμου.αγιες μερες,εφυγε τοσο ησιχα το αγκελουδακι μου!αυτο που κανω τωρα ειναι να προσπαθω να ειμαι καλος ανθρωπος μηπος και αξιοθω και παω καποτε εκει που πηγε το μικρουλι μου.Ευχαρηστω τον θεο για τα χρονια που μου το χαρησε και τον παρακαλω να συναντιθω καποτε μαζιτης
σας καλημεριζω ολους .πε
ρναω και εγω μια μεγαλη θλιψη εχασα την κορουλα μου απο καρκινο 19 ετων εναν αγκελο.περασαμε οικογενειακος εναν γολγοθα.αλλα ουτε μια μερα δεν γογισα.το δεχτικα και ηρθα πιο κοντα στον θεο.ολοι οι οικογενεια οχι μονο εγω.εφυγε τιςμερες της διακενυσ
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ,
ΕΚ ΒΑΘΟΥς ΚΑΡΔΙΑς ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ…
ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΔΕΙΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ…ΤΗΝ ΚΟΡΟΥΛΑ ΣΑΣ.
Ο ΘΕΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΑΠΟ ΟΛΑ ΟΣΑ
ΘἈΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑΝ…
ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ
ΚΑΙ ΜΗΝ ΧΑΝΕΤΕ ΠΟΤἘ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
ΚΑΙ ΖΩΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ.
ΑΜΗΝ+