Ἡ πνευματική ἀντιμετώπιση τῆς ἀδικίας

Όταν θα φύγει η ψυχή από το σώμα μας και θα πάμε μπροστά στο Θεό, οι μάρτυρες υπερασπίσεως μας θα είναι οι θλίψεις της ζωής μας.

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Συνέντευξη του Καθηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Γέροντος Εφραίμ στον ομ. Καθηγητή Νικόλαο Νικολαΐδη με θέμα: «Η αντιμετώπιση της αδικίας», η οποία μεταδόθηκε στην εκπομπή Διδαχές από τον Άθωνα την Κυριακή 21 Ιουλίου 2019 στη συχνότητα του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Πειραϊκής Εκκλησίας.

Πηγή: Πεμπτουσία

Μια σκέψη σχετικά μέ το “Ἡ πνευματική ἀντιμετώπιση τῆς ἀδικίας

  • Αύγουστος 11, 2019, 11:59 πμ
    Permalink

    Όταν θα πάει το ΖΙ μπροστά στον Θεό,
    εύχομαι
    αυτη η ανάρτηση να γίνει μάρτυρας υπερασπίσεως,
    και να γείρει η ζυγαριά εις παν αγαθόν!

    ***

    Η γη μας δεν κουράζεται να βγάζει συκοφάντες ,κατάλλαλους,ανίερους,ασεβείς’
    ας μην κουράζεται κι η αγάπη μας να τους συγχωρεί,
    ΟΤΑΝ, μόνον ΟΤΑΝ,
    μετανιώνουν ταπεινά,
    και όχι ευθαρσώς….και με το επιχείρημα του «αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών»
    Αλλιώς θα κουρασθεί κι ο Θεός να μακροθυμεί….
    και τότε ποιος θα σώσει ποιον,
    κι από τι,
    και πώς?

    ***
    Δεν μπορεί ,άραγε, ο καλός Θεός,
    να φτιάξει αγίους, χωρίς «να χρειασθεί»
    αυτόν τον στρατώνα των εμπαθών σε βάρος αδελφών?
    Το σύνθημα » άγιοι γίνεσθε ότι εγώ άγιος ειμί»
    δεν πραγματώνεται ,δεν κλείνεται
    μέσα στο βίωμα ζω και είμαι και υπάρχω, αναπνέω
    και θέλω να αισθάνομαι πρώτον και τελευταίον,
    Ιησούν Χριστόν,
    το φως Του,
    την αλήθεια Του,
    και να καταλαβαίνω ότι «ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός»?
    ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ ,φονιάδες ψυχών,
    δεν χρειάζεσθε στον Θεό!
    Εύχομαι σε κάθε ακροατή της συνεντεύξεως
    ν’ αποφύγει και τα δυο:
    ούτε θύμα, ούτε θύτης της διαβολής , της συκοφαντίας….
    Δεν υπάρχει πράξη μεγαλύτερη απ’ αυτήν
    που να εξομοιώνει τον άνθρωπο
    με τον συκοφάντη διάβολο!
    ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ!

    Σχολιάστε

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    …Θυμάμαι τι μου συνέβη, όταν για πρώτη φορά με αληθινή συντριβή για τις αμαρτίες μου πήγα για εξομολόγηση. Όλη η ζωή που έζησα ορθώθηκε μπροστά μου ως αδικία από την αρχή ώς το τέλος. Όταν συνάντησα τον ιερέα, δεν μπορούσα να μιλήσω καθόλου από τη θλίψη, τα δάκρυα, τον καρδιακό πόνο, αλλά μόνον έκλαιγα.

    Και πιστέψτε με, πριν ακόμη αρχίσω να μιλώ για τις αμαρτίες μου, ο Ίδιος ο Κύριος «εξήλθε προς συνάντησίν μου» και έπεσε στον τράχηλό μου και με καταφίλησε, και ήμουν γι’ Αυτόν αγαπητός, χωρίς να περιμένει από μένα πότε θα πω «συγχώρησον», όπως και στην παραβολή ο άσωτος είπε «Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν Σου», όταν ήδη ο Πατέρας τον δέχτηκε στην αγκαλιά Του.

    Κατηγορούσα τον εαυτό μου για όλα. Ο Κύριος όμως δεν πρόφερε ούτε ένα λόγο μομφής× μόνο χαιρόταν «ότι ο υιός αυτός απολωλώς ην και ευρέθη, νεκρός ην και ανέστη». Τι νύχτα ήταν εκείνη! Μου είναι αδύνατο να τη διηγηθώ. Πόσο μας αγαπά ο Κύριος!
    - Γέροντας Σωφρόνιος
  • Αρέσει σε %d bloggers: