Ἡ πνευματική ἀντιμετώπιση τῆς ἀδικίας

Όταν θα φύγει η ψυχή από το σώμα μας και θα πάμε μπροστά στο Θεό, οι μάρτυρες υπερασπίσεως μας θα είναι οι θλίψεις της ζωής μας.

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Συνέντευξη του Καθηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Γέροντος Εφραίμ στον ομ. Καθηγητή Νικόλαο Νικολαΐδη με θέμα: «Η αντιμετώπιση της αδικίας», η οποία μεταδόθηκε στην εκπομπή Διδαχές από τον Άθωνα την Κυριακή 21 Ιουλίου 2019 στη συχνότητα του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Πειραϊκής Εκκλησίας.

Πηγή: Πεμπτουσία

Μια σκέψη σχετικά μέ το “Ἡ πνευματική ἀντιμετώπιση τῆς ἀδικίας

  • Αύγουστος 11, 2019, 11:59 πμ
    Permalink

    Όταν θα πάει το ΖΙ μπροστά στον Θεό,
    εύχομαι
    αυτη η ανάρτηση να γίνει μάρτυρας υπερασπίσεως,
    και να γείρει η ζυγαριά εις παν αγαθόν!

    ***

    Η γη μας δεν κουράζεται να βγάζει συκοφάντες ,κατάλλαλους,ανίερους,ασεβείς’
    ας μην κουράζεται κι η αγάπη μας να τους συγχωρεί,
    ΟΤΑΝ, μόνον ΟΤΑΝ,
    μετανιώνουν ταπεινά,
    και όχι ευθαρσώς….και με το επιχείρημα του «αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών»
    Αλλιώς θα κουρασθεί κι ο Θεός να μακροθυμεί….
    και τότε ποιος θα σώσει ποιον,
    κι από τι,
    και πώς?

    ***
    Δεν μπορεί ,άραγε, ο καλός Θεός,
    να φτιάξει αγίους, χωρίς «να χρειασθεί»
    αυτόν τον στρατώνα των εμπαθών σε βάρος αδελφών?
    Το σύνθημα » άγιοι γίνεσθε ότι εγώ άγιος ειμί»
    δεν πραγματώνεται ,δεν κλείνεται
    μέσα στο βίωμα ζω και είμαι και υπάρχω, αναπνέω
    και θέλω να αισθάνομαι πρώτον και τελευταίον,
    Ιησούν Χριστόν,
    το φως Του,
    την αλήθεια Του,
    και να καταλαβαίνω ότι «ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός»?
    ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ ,φονιάδες ψυχών,
    δεν χρειάζεσθε στον Θεό!
    Εύχομαι σε κάθε ακροατή της συνεντεύξεως
    ν’ αποφύγει και τα δυο:
    ούτε θύμα, ούτε θύτης της διαβολής , της συκοφαντίας….
    Δεν υπάρχει πράξη μεγαλύτερη απ’ αυτήν
    που να εξομοιώνει τον άνθρωπο
    με τον συκοφάντη διάβολο!
    ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ!

    Σχολιάστε

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Ένας άνδρας ζούσε με τον γιο του και το πολυτιμότερο αγαθό τους, ένα άλογο. Μια μέρα το άλογο εξαφανίστηκε. Όταν οι συγχωριανοί πήγαν να τον παρηγορήσουν, εκείνος τους ρώτησε πώς ήξεραν ότι αυτό που συνέβη ήταν κακοτυχία. Μετά κάμποσο καιρό το άλογο επέστρεψε μαζί με ένα κοπάδι άγρια άλογα. Ο άνδρας είχε γίνει ξαφνικά πλούσιος. Ήρθαν ξανά οι συγχωριανοί και αυτήν τη φορά τον συνεχάρησαν για την καλή του τύχη. Εκείνος τους απάντησε ξανά με μια ερώτηση: «Πώς ξέρετε ότι πρόκειται για καλοτυχία;» Όταν ο γιος του άρχισε να καβαλάει τα άλογα, ένα από αυτά τον πέταξε κάτω και έσπασε το πόδι του. Το πόδι θεραπεύτηκε αλλά το οστό έδεσε στραβά και ο γιος έμεινε κουτσός. Ξανά οι χωρικοί επισκέφθηκαν τον άνδρα για να τον παρηγορήσουν για το κακό που βρήκε την οικογένειά του, και ο άνδρας τούς ρώτησε πώς ήξεραν ότι αυτό που συνέβη ήταν κακό. Όταν ξέσπασε πόλεμος στη χώρα και όλοι οι νέοι πήγαν στο μέτωπο, ο κουτσός γιος δεν εκλήθη για στρατιώτης και έμεινε στο σπίτι του ασφαλής».
    - Anonymous
  • Αρέσει σε %d bloggers: