Οι Επιθυμίες της Ψυχής και η Χαρά της Ζωής

Ραδιοφωνική εκπομπή «20 λεπτά αρκούν» του π. Ανδρέα Κονάνου για την Romfea.gr με τίτλο «Ζήσε».

Ζωή χωρίς νόημα και σκοπό. Έτσι νιώθεις κάποιες στιγμές.

Ώρες ώρες πνίγεσαι, κουράζεσαι, βαριέσαι, γερνάς πριν την ώρα σου.

Όμως μη συμβιβάζεσαι. Υπάρχει λύση, υπάρχουν κινήσεις διορθωτικές.

Ομόρφυνε τη ζωή σου, τη σχέση σου, το σπίτι σου, τη δουλειά σου. Κάνε αλλαγές.
Βρες τι σου φταίει, και κάνε κάτι καλύτερο για σένα.

Χωρίς συμβιβασμούς, συνθηκολόγηση και μιζέρια.

Συνήθως δεν ζεις τη ζωή σου, μα τη ζωή που σου επιβάλλεται από άλλους.

Γονείς, κοινωνία, πολιτικοί, δάσκαλοι, ιερείς. Χωρίς να εσωτερικεύεις και να αποδέχεσαι συνειδητά την αγωγή που λαμβάνεις.

Και δείχνεις μεν άνθρωπος κόπου, μόχθου, θυσίας. Μα η καρδιά σου υποφέρει στο βάθος.

Διότι ξέχασες ότι, άλλο αυτοθυσία, και άλλο αυτοκτονία.

Η λύση: Ζήσε τη ζωή που κατά βάθος ποθεί η ψυχή σου, ζήσε τη βαθιά επιθυμία της καρδιάς σου.

Το προσωπικό σου κάλεσμα και χάρισμα.

Γι’ αυτό ήρθε ο Χριστός στη γη: για να ζωντανέψει την καρδιά και τους πόθους μας, όχι να μας νεκρώσει.

Ήρθε να νεκρώσει το ψέμα μας, μα όχι τη χαρά της ζωής.

Ο Χριστός καταφάσκει στη ζωή, την ομορφιά, την ικανοποίηση, την ανάπαυση.

Αν νιώθεις να πνίγεσαι, βρες τι πραγματικά ζητάς, και ζήσε το!

Όλα αυτά δεν γίνονται ανώδυνα: Θέλουν αυτογνωσία, ειλικρίνεια, τόλμη, αλλαγές, μετάνοια. Όχι ως επιστροφή στο ίδιο μίζερο παρελθόν, μα ως άνοιγμα σε ένα χαρισματικό μέλλον.

Δεν ζούμε πάντα τη ζωή μας. Γι’ αυτό μαραζώνουμε.

Μια κοπέλα έγινε κομμώτρια κι έγινε ευτυχισμένη. Ήταν αυτό που ποθούσε.

Μια άλλη μπορεί να γίνει γιατρός, και να μαραζώσει, επειδή δεν το κάνει με μεράκι. Δεν είναι η κλίση της.

Μη φοβάσαι να χαρείς. Αρκεί να το κάνεις με δοξολογία κι ευγνωμοσύνη.

Μη φοβάσαι να ευτυχήσεις. Γι’ αυτό ζεις.

Γι’ αυτό πλάστηκες: για να χαρείς!! Να μοιραστείς τη δόξα κι ομορφιά του Θεού.

Σπίτι, σχέσεις, δουλειά: κάνε τα με ζωντάνια, ζήσε τα αυθεντικά. Βρες τρόπους να κάνεις διορθώσεις κι αλλαγές.

Πάντως, όχι απλά να φυτοζωείς. Μα να ζεις εκστατικά και χαρούμενα, με ευγνωμοσύνη και δοξολογία στο Θεό!

Παίρνοντας μέσα μας το ¨ζωηρό¨ αίμα του Χριστού, μακάρι να ζωντανέψει και το δικό μας αίμα κι η καρδιά κι η ζωή ολόκληρη!

Το εύχομαι και για σένα, και για μένα, και για τον κόσμο ολόκληρο.

Αφού, Χριστός ανέστη, μας αξίζει μια καλύτερη ζωή, με χαρά και έκσταση.

20′ λεπτά αρκούν | ΖΗΣΕ με τον π. Ανδρέα Κονάνο by Romfea.Gr on Mixcloud

Μουσική επιμέλεια, ηχητική επεξεργασία: Βασίλης Χατζηνικολάου.

Πηγή: Ρομφαία

Να πετάτε μαζί αλλά…

Αν δεθείτε ο ένας με τον άλλον, 
ακόμα κι αν το κάνετε από αγάπη, 
όχι μόνο θα σέρνεστε στη ζωή σας, αλλά επιπλέον, 
αργά ή γρήγορα, θα αρχίσετε
να πληγώνετε ο ένας τον άλλον. 

Αν θέλετε η αγάπη σας να κρατήσει για πάντα, 
να πετάτε μαζί, αλλά ποτέ δεμένοι.

Πηγή: Σαλογραία

Η Πεταλούδα, η Ελευθερία και ο Πόνος

petalouda-eleytheria

Ο Ουγκώ διηγείται ότι στο δωμάτιό του μπήκε μια πεταλούδα που αγωνιζόταν να βγει χτυπώντας τα παράθυρο. Προσπάθησα να την πιάσω μα εκείνη έφευγε. Όταν τέλος την έπιασα εκείνη σπαρταρούσε. Ήθελα να της δώσω την ελευθερία, αλλά εκείνη το αγνοούσε και έπασχε πίσω από το τζάμι.

Το ίδιο κάνει και ο Θεός με τον πόνο. Μας συνθλίβει για να μας βγάλει έξω.

Πηγή: Άγγελμα της ημέρας Κ. Κούρκουλα 27-6-2014

Ευχαριστίες στον Σπύρο Γκ.

Ο άγιος άσωτος και ο εύσπλαχνος πατέρας

Ο σκανδαλώδης σεβασμός της ελευθερίας

φυγή απόδραση ελευθερία πτώση άσωτος αμαρτία

Στην παραβολή του ασώτου ο Θεός πατέρας σέβεται καταπληκτικά την ανθρώπινη ελευθερία και βούληση. Ο πατέρας της παραβολής δεν νοιάζεται για το κύρος του, για το τι θα πει ο κόσμος, ότι θα χάσει το στήριγμα, τον βοηθό του το παιδί του. Λυπάται για τη φυγή μα δεν θέλει να την αποτρέψει ενώ μπορεί. Σκανδαλίζει μερικές φορές αυτή η μεγάλη ελευθερία του Θεού. Θα θέλαμε να μας είχε πιο περιορισμένους. Δεν ξέρουμε να εκτιμούμε και να χαιρόμαστε την ελευθερία. Η αγάπη του πατέρα είναι λίαν αρχοντική. Θέλει πλησίον του αγαπητά παιδιά και όχι σκλάβους και δούλους ανελεύθερους, φοβισμένους, τρομαγμένους. Τον αφήνει να καταχρασθεί την ελευθερία του, παιχνίδι πολύ επικίνδυνο. Τα ξυλοκέρατα, ξέρετε, είναι γλυκά στην αρχή και στυφά στο τέλος όπως και αμαρτία. Δίχως Θεό ο άνθρωπος πεινά, διψά και είναι μόνος. Πείνα και δίψα ακόρεστη, μοναξιά φοβερή. Το κυνηγητό της ηδονής έφερε ανυπόφορη οδύνη. Όμως η μεγάλη αγάπη του πατέρα τον συνόδευε πάντοτε. Δεν τον έκανε να τη λησμονήσει και να απογοητευθεί. Ήταν απόλυτα βέβαιος για την αγάπη του πατέρα του και αυτό τον έσωσε. Τον έσωσε ακόμη η μη αργοπορία και η μη αναβολή. Η σωτήρια σκέψη έγινε αμέσως πράξη.

Ο πατέρας τον περιμένει, τόση ήταν η αγάπη του. Έτσι λέγουν οι άγιοι πατέρες: η ευαγγελική αυτή περικοπή μόνο αν σωζόταν από όλο το ευαγγέλιο,αρκούσε για τη σωτηρία του ανθρώπου. Η δε παραβολή δεν θα έπρεπε να λέγεται του ασώτου υιού αλλά του εύσπλαγχνου πατέρα.

Ο δεύτερος άσωτος

πρεσβύτερος υιός άσωτος παραβολή υποκρισία φαρισαίος

Όμως στη συνέχεια της παραβολής υπάρχει και ο πρεσβύτερος υιός. Ζητά ανταμοιβή για την εργασία του, καυχιέται για την ηθική του μεγαλοσύνη και αισθάνεται ασύγκριτα καλύτερος του αδελφού του. Δεν έχει καμιά διάθεση να συμμετάσχει στη χαρά του πατέρα για την επιστροφή του χαμένου αδελφού. Τα γεγονότα τον ξεμασκάρεψαν, τον παρουσίασαν γυμνό από κάθε αρετή. Έχουμε δύο ασώτους υιούς τελικά. Ο πρώτος ο νεώτερος, μετανοεί και επιστρέφει με δάκρυα στο σπίτι του. Ο δεύτερος, απρόσμενα, καταφαίνεται άσωτος δίχως να απομακρυνθεί από το σπίτι του. Ασωτεύει στην αυλή και τον λογισμό του, κάνει σπήλαιο ληστών την καρδιά του. Ούτε καν μπαίνει στο σπίτι του, είναι ένας στυγνός και ακέραιος Φαρισαίος που απαιτεί από τον Θεό να τιμωρεί τους αμαρτωλούς και να δικαιώνει τους ίδιους. Δάκρυσε και ο τελώνης και ο άσωτος, όμως ο Φαρισαίος και ο πρεσβύτερος υιός δεν δάκρυσαν καθόλου γιατί είχαν εγωισμό που δεν σε αφήνει να δακρύσεις.

Χρειάζεται προσοχή και προσευχή να μας φωτίσει ο Θεός να διακρίνουμε την κατάστασή μας, γιατί το τραγικό είναι να ζει κανείς εντός της Εκκλησίας και να είναι εκτός όπως ο πρεσβύτερος υιός.

Οι πατέρες και οικογενειάρχες, οι γονείς και οι δάσκαλοι να ανέχονται τα παιδιά, να τα διδάσκουν να τα ρίχνουν στο φιλότιμο, να τα διδάσκουν με το φωτεινό τους παράδειγμα, να υπομένουν, να ελπίζουν, να προσεύχονται.

Τελικά ο όσιος τελώνης και ο άγιος άσωτος αυτό κάνουν, αφού μιλούν με έργα για πραγματική μετάνοια, ενώ αντίθετα ο «δίκαιος» πρεσβύτερος υιός και ο Φαρισαίος απαιτούν αναγνώριση και σεβασμό, είναι αμετανόητοι και υποκριτές, δεν μετέχουν στη χαρά των άλλων, είναι τρομερά εγωπαθείς. Ας μιμηθούμε λοιπόν τον τελώνη και τον άσωτο στη μετάνοιά τους για να ζήσουμε τον παράδεισο από τώρα.

του π. Μωυσή Αγιορείτη

Ευχαριστίες στον Σπυρίδωνα Γκ. για την αποστολή του κειμένου

Οικονομική κρίση και Μακρυγιάννης

Αν μας έλεγε κανένας αυτείνη την λευτεριά όπου γευόμαστε, θα παρακαλούσαμε τον Θεόν να μας αφήση εις τους Τούρκους άλλα τόσα χρόνια, όσο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τι θα ειπή πατρίδα, τι θα ειπή θρησκεία, τι θα ειπή φιλοτιμία, αρετή, τιμιότη. Τις πρόσοδες της πατρίδας τις κλέβομεν, από υποστατικά δεν της αφήσαμεν τίποτας, σε “πηρεσίαν να μπούμεν”, ένα βάνομεν εις το ταμείον, δέκα κλέβομεν…

Αγοράζομεν πρόσοδες, τις τρώμε όλες. Χρωστούν είς το Ταμείον δεκαοχτώ ΄κατομμύρια ο ένας και ο άλλος. Οι αγωνισταί, οι περισσότεροι και οι χήρες κι αρφανά δυστυχούν. Πολυτέλεια και φαντασία – γεμίσαμαν πλήθος πιανοφόρια και κιθάρες. Οι δανεισταί μας ζητούν τα χρήματα τους, λεπτό δεν τους δίνομεν από αυτά – κάνουν επέμβασιν εις τα πράγματά μας. Και ποτές δεν βρίσκομεν ίσιον δρόμον. Πως θα σωθούμε εμείς μ’ αυτά και να σκηματιστούμεν εις την κοινωνίαν του κόσμου ως άνθρωποι; Ο Θεός ας κάμη το έλεός του να μας γλητώση από τον μεγάλον γκρεμνόν όπου τρέχομεν να τζακιστούμεν.

Το αλιεύσαμε στο περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία, τεύχος Μαΐου 2010.