Ψυχιατρείο και Ορθόδοξη Εξομολόγηση Ιουλίου 28, 2014
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Τα ψυχιατρεία θα ήταν άδεια, αν οι χριστιανοί εξομολογούντο ορθόδοξα (Γέροντας Παΐσιος)
Ακούστε. Τα ψυχιατρεία θα ήταν άδεια, αν οι χριστιανοί εξομολογούντο ορθόδοξα, καθαρά, με ειλικρίνεια, ταπείνωση και υπακοή, σε διακριτικό Πνευματικό, ας είναι και λίγο αυστηρός. Και μετά να κοινωνούν αξίως. Τότε κανείς δεν θα είχε άγχος, προβλήματα και μεγάλους πειρασμούς. Πρέπει να ξέρετε, ότι, όλα ξεκινούν από τον εγωϊσμό, την ανυπακοή και τους κακούς λογισμούς. Υπακοή είναι Ζωή, Παρακοή είναι Θάνατος.
Πηγή: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», τευχ. 62-63, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1995, σ. 38.
Λέξεις κλειδιά: ψυχή, γέροντας Παΐσιος, εξομολόγηση
Ἡ αὐθεντικότητα στὸ βίωμα τοῦ σύγχρονου χριστιανοῦ Ιουλίου 25, 2014
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Βίντεο, Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a commentΠολύ διδακτική ομιλία του π. Νικολάου Χατζηνικολάου, Μητροπολίτη Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς. Το πλήρες κείμενο της ομιλίας ακολουθεί.
Την ομιλία μπορείτε και να την ακούσετε σε αφήγηση του π. Εμμανουήλ Πετράκη, εφημέριου Ι.Ν. Αγίου Νεκταρίου Χανίων, για την εκπομπή Περίπατος στο Διαδίκτυο από το Ράδιο Μαρτυρία.
Α” μέρος
Β” μέρος
Ἡ αὐθεντικότητα στὸ βίωμα τοῦ σύγχρονου χριστιανοῦ
Α. Εἰσαγωγή
Ἡ ἀποψινὴ ὁμιλία πρέπει νὰ ἐκφράσει κάτι ποὺ δύσκολα λέγεται καὶ νὰ δώσει χαρακτηριστικὰ καὶ παραμέτρους γιὰ κάτι ποὺ ἀπὸ τὴ φύση του εἶναι λιγότερο περιγραπτὸ καὶ περισσότερο ἔμμεσα ἀντιληπτό, γιὰ κάτι πιὸ πολὺ κεκρυμμένο ποὺ τὸ ὑποψιάζεσαι, παρὰ φανερὸ ποὺ μπορεῖς νὰ τὸ σχολιάσεις. Οἱ στόχοι προσδιορίζονται, τὰ βιώματα ὅμως δύσκολα περιορίζονται σὲ λεκτικὰ πλαίσια. Πολὺ δὲ περισσότερο ἡ αὐθεντικότητα τοῦ βιώματος τῆς πίστεως καὶ τῆς χάριτος, ποὺ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ βαθύτερο εἶναι τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, τὴν ἀλήθεια τοῦ ἀνθρώπου, κάτι ποὺ ἀποτελεῖ μυστήριο ποὺ διαρκῶς μᾶς ἀποκαλύπτεται καὶ λιγότερο ἐκδήλωση, ἔκφραση ἢ τρόπο καὶ συμπεριφορὰ πρὸς τὰ ὁποῖα κανεὶς προσαρμόζεται.
Ἕνα βίωμα, ὅταν εἶναι πνευματικὰ αὐθεντικό, φανερώνει τὴ θεϊκότητα τοῦ ἀνθρώπου, ἐνῶ ὅταν εἶναι μὴ αὐθεντικό, ἐμποδίζει τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ νὰ ἐνεργεῖ στὴ ζωή του. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ αὐθεντικότητα εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση πνευματικῆς ζωῆς.
Πῶς λοιπὸν νὰ προσεγγίσουμε τὴν αὐθεντικότητα τοῦ βιώματος; Πῶς νὰ τὴν προσδιορίσουμε; Πῶς νὰ τὴν ψηλαφίσουμε; Τὸ θέμα σίγουρα δὲν εἶναι διανοητικό. Γι᾿ αὐτό, ἂς μὴν ἐπικεντρώσουμε τὴν προσπάθειά μας στὸ νὰ καταλάβουμε ὅλα αὐτὰ ποὺ θὰ ἀκουσθοῦν, οὔτε πάλι νὰ κρατήσουμε σημειώσεις γιὰ νὰ μὴν ξεχάσουμε κάτι· οὔτε ἀκόμη νὰ ὑποτάξουμε τὴν ἀθωότητα τοῦ αὐθορμητισμοῦ μας στὴ διαδικασία ἑνὸς σχολαστικοῦ ἔλεγχου, μήπως κάτι δὲν εἶναι ἀπόλυτα σωστό. Ἡ ὁμιλία αὐτὴ δὲν θέλει νὰ εἶναι στοχαστικὴ γιὰ νὰ γεννήσει καλὲς σκέψεις ἢ ὀρθὲς κριτικὲς ἀπόψεις· οὔτε πειστικὴ γιὰ νὰ μᾶς βάλει μὲ τὸ ζόρι στὸν μονότονο μονόδρομο μιᾶς ἀνακουφιστικῆς καὶ ἐφησυχαστικῆς συμφωνίας. Ἡ ὁμιλία προτιμᾶ νὰ εἶναι ἁπλή, καρδιακή, γιὰ νὰ προκαλέσει ἐξομολογητικὰ καὶ προσωπικὰ αἰσθήματα στὸν καθένα μας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὅ,τι θὰ ἀκουσθεῖ δὲν προσφέρεται ἀπὸ τὸν ὁμιλητὴ ὡς γνώση ἢ ἄποψη, ἀλλὰ κατατίθεται ὡς ἀφορμὴ κοινωνίας.
Στὴν πορεία λοιπὸν αὐτῆς τῆς ὁμιλίας, ἂς προσπαθεῖ ὁ καθένας μας νὰ δεῖ ποιὸς πράγματι εἶναι. Ὄχι τί ἀπὸ τὰ λεγόμενα εἶναι σωστὸ καὶ τί λάθος, ἀλλὰ τί σχέση ἔχουμε ἐμεῖς μὲ τὴν ἀλήθεια. Ὄχι σὲ ποιὰ ἐποχὴ ζοῦμε, ἀλλὰ πῶς ἐμεῖς ζοῦμε, τί θέση ἔχει ὁ Χριστὸς στὴν καρδιά μας καὶ πῶς προσδιορίζεται ἡ ἀπόστασή μας ἀπὸ τὴ χάρι Του στὴ δική μας περίπτωση. Ἀλλὰ καὶ πῶς λειτουργοῦν οἱ πόθοι μας, πῶς περιγράφονται οἱ στόχοι μας, πῶς διαγράφεται ἡ κλήση μας ὡς «τέκνων τοῦ Θεοῦ»(1), ὡς «ἀδελφῶν τοῦ Χριστοῦ» ὡς πολιτῶν τῆς βασιλείας Του, ὡς «κεκλημένων στὸ δεῖπνο Του» (2).
Ὁ εὐαγγελικὸς λόγος τοῦ Κύριου εἶναι ἀρκετὰ ἀπόλυτος. «Ὁ ΜΗ ΩΝ ΜΕΤ᾿ ΕΜΟΥ ΚΑΤ᾿ ΕΜΟΥ ΕΣΤΙΝ» (3) ΚΑΙ ΟΥΔΕΙΣ ΔΥΝΑΤΑΙ ΔΥΣΙ ΚΥΡΙΟΙΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙΝ» (4) καὶ «ΟΣΤΙΣ ΘΕΛΕΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΕΛΘΕΙΝ, ΑΠΑΡΝΗΣΑΣΘΩ ΕΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΑΡΑΤΩ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΩ ΜΟΙ» (5) καὶ «ΕΑΝ ΜΗ ΠΕΡΙΣΣΕΥΣΗ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΥΜΩΝ ΠΛΕΙΟΝ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΩΝ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ ΟΥ ΜΗ ΕΙΣΕΛΘΗΤΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ» (6). Ὁ Κύριος ἀρνεῖται τὸ ἀνθρώπινο δικαίωμα σὲ κάποιον μαθητή Του, νὰ παρευρεθεῖ στὴν κηδεία τοῦ πατέρα του (7), προλέγει μαρτύρια καὶ δοκιμασίες σὲ ὅσους Τὸν ἀκολουθήσουν (8), ἐλέγχει τὴ χλιαρότητα (9), ἀπαιτεῖ τὸ «ἓν» ποὺ λείπει, προτείνει τὴν τελειότητα· «εἰ θέλεις τέλειος εἶναι» (10).
Ὁ Θεὸς εἶναι ἀπόλυτος, ἐμπερικλείει καὶ προσφέρει καθετὶ ποὺ ἔχει πληρότητα καὶ αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ εἶναι στὴν τέλεια μορφή. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ὤν, εἶναι τὸ Πάν. Ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ πληροῖ μὲν τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ τοῦ ἀφήνει τὴν αἴσθηση ὅτι ὑπερβαίνει τὴν πληρότητά του. Εἶναι κάτι ἀκόμη παραπάνω ποὺ δὲν προσλαμβάνεται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Ὑπὸ αὐτὴν τὴν ἔννοια, ὁ Θεός, ἀπὸ ὅποιον θέλει νὰ Τὸν ἀκολουθήσει, δὲν ζητεῖ τὸ ὑπερβάλλον σὲ δύναμη καὶ δυσκολία -αὐτὸ τὸ ἀναπληρώνει ἡ χάρις Του-, ἀλλὰ τὴν αὐθεντικότητα στὴ συναίνεση, τὴν ἀλήθεια στὴν προαίρεση, τὴ συνέπεια στὴν ἀπόφαση. Μόνο ἔτσι ὁ ἄνθρωπος γίνεται συμβατός με τὸν Θεό· μόνο ἔτσι μπορεῖ νὰ παρακολουθήσει τὸν βηματισμό Του, νὰ ἀναγνωρίζει τὰ ἴχνη Του
Β. Ὁ ἀληθινὸς χριστιανός
Συχνὰ στὶς εὐαγγελικὲς περικοπές, συναντοῦμε τοὺς Ἀποστόλους νὰ ἐπικαλοῦνται τὴ αὐθεντικότητα τῆς προσωπικῆς τους μαρτυρίας προκειμένου νὰ γίνουν πειστικοὶ· «ὃ ἀκηκόαμεν, ὃ ἐωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν» (11) καὶ «οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς ἐστὶν ἡ μαρτυρία αὐτοῦ» (12). Ἀλλὰ καὶ οἱ Σαμαρεῖτες (13) καὶ ὁ Τίμιος Πρόδρομος προσφεύγουν στὴν ἀμεσότητα τῆς προσωπικῆς τους ἐμπειρίας (14). Ἡ αὐθεντικότητα τοῦ βιώματος ἀποτελεῖ τὸ πειστικότερο ἐπιχείρημα γιὰ τὴν ἀλήθεια τῶν λεγομένων μας.
Ἂς δοῦμε λοιπὸν ποιὰ εἶναι ἡ ἔννοια τοῦ αὐθεντικοῦ βιώματος στὴ ζωὴ τοῦ χριστιανοῦ. Αὐθεντικὸς εἶναι ὁ Πέτρος ἀκόμη καὶ στὶς πτώσεις του, γιατί εἶναι αὐθόρμητος. Ζητᾶ ἀποδείξεις καὶ ὁ Κύριος τὸν καλεῖ νὰ βαδίσει ἐπὶ τῶν ὑδάτων. Ὀλιγοπιστεῖ καὶ βυθίζεται (15). Αὐθόρμητα ὁμολογεῖ ὅτι τὸ ἅγιο στόμα Του ἀναδίδει «ρήματα ζωῆς» (16). Προτρέπει τὸν Κύριο νὰ ἀποφύγει τὸ Πάθος καὶ Ἐκεῖνος τὸν ἐπιτιμᾶ λέγοντάς του πὼς μέσα του ὁμιλεῖ ὁ σατανᾶς (17). Ἀποποιεῖται μὲ ὑπεροχικὸ αἴσθημα τὴν πλύση τῶν ποδῶν του ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ στὴ συνέχεια ὑποχωρεῖ μὲ ἕναν ἰδιαίτερα ἐκφραστικὸ τρόπο (18). Τολμᾶ βίαια νὰ κόψει τὸ αὐτὶ τοῦ Μάλχου (19) καὶ δέχεται τὴν ἐπίπληξη τοῦ Κυρίου καὶ τὴ θαυματουργικὴ ἀποκατάσταση τοῦ αὐτιοῦ (20). Ἀρνεῖται τὸν Κύριο λίγο πρὸ τοῦ Πάθους καὶ ἀμέσως μετανοεῖ (21). Ἀκούει τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως καὶ τὸ ἀμφισβητεῖ· γι᾿ αὐτὸ καὶ τρέχει στὸν τάφο νὰ τὸ ἐπιβεβαιώσει μόνος του (22). Πέφτει καὶ σηκώνεται. Ἁμαρτάνει καὶ μετανοεῖ. Δὲν παριστάνει, εἶναι. Εἶναι ἐλεύθερος καὶ ὅταν εἶναι ἀνθρώπινος. Σφάλλει καὶ διορθώνεται, δὲν εἶναι ἀλάθητος. Εἶναι ἀληθινός.
Αὐθεντικὸς δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ δὲν κάνει λάθη, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ τὰ ἀντιλαμβάνεται, τὰ ὁμολογεῖ καὶ μετανοεῖ.
Ὁ αὐθεντικὸς ὅμως ἄνθρωπος δὲν εἶναι μόνο αὐθόρμητος στὸν τρόπο του, εἶναι γνήσιος καὶ στὴν πίστη του. Καὶ ἡ πίστη δὲν εἶναι ἰδεολόγημα ποὺ πρέπει νὰ ὑποστηρίξουμε, οὔτε σκέψη ποὺ πρέπει νὰ κατανοήσουμε, οὔτε ἄποψη ποὺ πρέπει νὰ παραδεχθοῦμε. Ἡ πίστη δὲν εἶναι συναίσθημα, οὔτε ἠθικὸς κανόνας μὲ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ συμμορφωθοῦμε, οὔτε βίωμα ποὺ ψυχολογικὰ ἐπιβάλαμε στὸν ἑαυτό μας, οὔτε πάλι στόχος ποὺ κατακτᾶται μὲ ἀνθρώπινες προσπάθειες. Ἡ πίστη εἶναι χάρις καὶ ζωὴ καὶ ἀλήθεια ποὺ προσφέρεται, ἀναδύεται καὶ ἀποκαλύπτεται. Εἶναι κάτι ποὺ δίνει ὁ Θεός· κάτι ποὺ φανερώνει τὸν Θεό.
Καὶ ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μεγάλος γιατί μπορεῖ νὰ καταφέρει πολλά, ἀλλὰ γιατί μποροῦν νὰ τοῦ συμβοῦν καὶ νὰ τοῦ ἀποκαλυφθοῦν μεγάλα. Ὅλα ὅμως αὐτὰ προϋποθέτουν τὴ γνησιότητα, τὴν ἀληθινότητα, τὴν αὐθεντικότητα. Χωρὶς αὐτά, ὁ ὁρίζοντας τῆς ψυχῆς παραμένει κλειστὸς στὴ χάρι τοῦ Θεοῦ.
Βέβαια, ἐνῶ μιλοῦμε γιὰ αὐθεντικὸ βίωμα, συχνὰ φαίνεται πὼς ἐννοοῦμε κάτι ποὺ στὴν πραγματικότητα δὲν εἶναι. Γι᾿ αὐτὸ ἂς δοῦμε ποιὸς ἀκριβῶς εἶναι ὁ ἀληθινὸς καὶ γνήσιος χριστιανός. Στὴν προσπάθειά του ὁ Μέγας Βασίλειος νὰ ἀπαντήσει στὸ ἐρώτημα «ποταποὺς εἶναι βούλεται ὁ λόγος τοὺς χριστιανούς, » ἀπαντᾶ μὲ τὸν ἑξῆς τρόπο: (περισσότερα…)
Λέξεις κλειδιά: π. Νικόλαος Μεσογαίας, πνευματική ζωή, υποκρισία
Η Ευτυχία, οι Απολαύσεις και το Νόημα της Ζωής Ιουλίου 23, 2014
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a commentΜαρτυρία – άποψη του Κλάους Κένεθ για την ευτυχία, το κυνήγι των απολαύσεων, τη σχέση με το Θεό και το νόημα της ζωής.
Σημείωση: οι ελληνικοί υπότιτλοι έχουν σημαντικά νοηματικά σφάλματα.
Πηγή: Βιντεοθήκη Πεμπτουσίας
Λέξεις κλειδιά: πεμπτουσία, ευτυχία, κλάους κένεθ, νόημα
Κριτήρια Επιλογής Συντρόφου για Γάμο Ιουλίου 21, 2014
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Ομιλίες / Ηχογραφήσεις, Σχέσεις , 1 comment so far
Α” μέρος ομιλίας – σχολιασμού από τον π. Βαρνάβα Γιάγκου πάνω στο εξαιρετικό κείμενο «Γάμος το Μέγα Μυστήριον» του Αρχιμανδρίτη π. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη.
Περί διαπροσωπικών σχέσεων, προϋποθέσεων και σχέσεων μέσα στον γάμο
- Πως αποκτούμε ικανότητα αληθινής κοινωνίας με άλλα πρόσωπα
- Κάθε σχέση είναι πρόκληση αποκάλυψης Θεού
- Ο γάμος χωρίς αναζητήσεις και ιδανικά ως ένωση δύο ματαιοδοξιών
- Το «κλικ» (= η φυσική ερωτική έλξη) στην επιλογή συντρόφου
- Γιατί οι άνθρωποι δεν θέλουν να καθίσουν στο σπίτι τους
- Υγιής σχέση = ανοίγουμε αμοιβαία τον εαυτό μας στον άλλον = δείκτης υγείας πνευματικής ζωής
- Προϋποθέσεις επιτυχίας του γάμου (= κατευθύνσεις προσωπικής εργασίας εντός του γάμου)
- κατάλληλη αγωγή από μικρό παιδί: να έχει την ευαισθησία ν” αγαπά, να νοιάζεται και να σκέπτεται τους άλλους
- αρμονική διάπλαση προσωπικότητας, με χαρακτηριστικά όπως αποφασιστικότητα, γενναιότητα εναντίον των παθών, χαρά και όχι κακομοιριά
Η ακινητοποίηση της ευθύνης μας και η αναποφασιστικότητα είναι χειρότερη από την αποτυχία και δείχνει εγωισμό (πάνω από την αποτυχία υπάρχει η αγάπη του Θεού)
- Κριτήρια απόρριψης συντρόφου – ΜΗΝ επιλέξεις άνδρα ή γυναίκα αν…
- σπαταλά το χρόνο του σε διασκεδάσεις
- κάτω από τα λόγια της αγάπης κρύβει εγωισμό
- μοιάζει με μπαρούτι και θυμώνει εύκολα (ιδίως για γυναίκα)
- δεν μπορεί να εγκαταλείψει τους γονείς του/της
- είναι κλειστός τύπος και δεν έχει φίλους/φίλες
- είναι γκρινιάρης/α – παραπονιάρης/α – μελαγχολικό/ή (το να σκεπτόμαστε μόνο το δικό μας συμφέρον, η αναπηρία να βγούμε από τον εαυτό μας και να νοιαζόμαστε για τους άλλους είναι αντιχριστιανική)
- θρησκόληπτους που είναι υπερευαίσθητοι και άκαμπτοι
- βλέπουν το γάμο σαν κάτι χαμηλό ή κακό
- βλέπουν τον εαυτό τους τέλειο
- δεν έχει πίστη
- Πως μπορούμε να αλλάξουμε τον σύντροφό μας
Πηγές: iomilia | Περί Θεού: Λόγος Αισθήσεως
Λέξεις κλειδιά: π. Βαρνάβας Γιάγκου, σχέση, γάμος
Η Πλατωνική Αλληγορία της Σπηλιάς (κινούμενα σχέδια) Ιουλίου 19, 2014
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Βίντεο, Ελληνισμός / Ρωμιοσύνη, Κοινωνία , add a comment
Ο Μύθος του Σπηλαίου του Πλάτων (Πολιτεία, κεφ. 7) σε κινούμενα σχέδια και ελληνικούς υπότιτλους.
Η αλληγορία του Σπηλαίου είναι διαθέσιμη σε μετάφραση από το 2ο Λύκειο Γέρακα.
Λέξεις κλειδιά: πλάτωνας, φιλοσοφία, αρχαία ελλάδα
Ενοχή και Πνευματική Ζωή Ιουλίου 17, 2014
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Λέξεις κλειδιά: π. Λίβυος, πειραϊκή εκκλησία, πνευματικός αγώνας, πνευματική ζωή, ενοχή, εξομολόγηση
Σαν άνεμος (Ο καημός του πρόσφυγα) Ιουλίου 16, 2014
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Βίντεο, Κοινωνία , add a comment
Ένα από τα πιο όμορφα και μελωδικά τραγούδια μεστά νοήματος που ακούσαμε κι αγαπήσαμε αυτό το καλοκαίρι: Σαν Άνεμος, χορικό από την παράσταση Τρωάδες του Ευριπίδη σε ερμηνεία από τον Χρήστο Θηβαίο.
Στίχοι:
Ο κόσμος πάντα ανοιχτή πληγή
μια προσευχή που καίει
κι όλο πληγώνει
συντρίμμια πάνω σε συντρίμμιασυντρίμμια και συντρίμμια η ψυχή
πατρίδα πια δεν έχω
να με περιμένειΣαν άνεμος πλανιέμαι, σαν βροχή
διψώ χαρά μα δεν θα ξεδιψάσω
Μια θάλασσα τη μνήμη κατοικεί
ξένος παντού, ξένος χωρίς πατρίδα.Σαν άνεμος πλανιέμαι, σαν βροχή
διψώ χαρά μα δεν θα ξεδιψάσω
Μια θάλασσα τη μνήμη κατοικεί
ξένος παντού, ξένος και που θα φτάσω.Ο κόσμος πάντα ανοιχτή πληγή.
Μουσική: Θύμιος Παπαδόπουλος
Στίχοι: Θέμης Μουμουλίδης
Λέξεις κλειδιά: πατρίδα, θέατρο, μετανάστευση, μουσική
Καλοκαιρινές Εικόνες Ιουλίου 15, 2014
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , 1 comment so farΑπό τον ζωγράφο – αγιογράφο Γεώργιο Κόρδη
Λέξεις κλειδιά: τέχνη, αγιογραφία, ζωγραφική, καλοκαίρι
Ανοίξτε τα καταστήματα όσες Κυριακές θέλετε, όμως το κέρδος δεν θα είναι δικό σας Ιουλίου 12, 2014
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ελληνισμός / Ρωμιοσύνη, Κοινωνία, Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
<<ΠΙΛΟΤΙΚΑ>> ΚΑΙ ΤΙΣ 52 ΚΥΡΙΑΚΕΣ… (ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ… !)
ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΤΙΠΟΤΕ ΟΡΘΙΟ
Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου
Δυστυχῶς ἐπαληθευόμεθα ὅσοι ἐκφράσαμε τήν ἔντονη ἀνησυχία μας προφορικῶς καί γραπτῶς, ὅτι δηλαδή εἶναι προδιαγεγραμμένο τό σχέδιο νά καταργηθῇ ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς, κατόπιν τῆς λυσσαλέας πιέσεως τῶν καταχθονίων δυνάμεων πού μάχονται ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους μας. Ἤδη διαβάσαμε ὅτι περνᾶμε πλέον στήν πιλοτικά «προαιρετική» λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων καί τίς 52 Κυριακές τοῦ χρόνου σέ συγκεκριμένες περιοχές τῆς χώρας (ΦΕΚ Β’ 1859/08-07-2014). Προσθέτομε λοιπόν σέ ὅσα ἔχομε γράψει ἐπί τοῦ θέματος μέχρι τώρα καί τίς παρακάτω σκέψεις.
Ἡ μέθοδος πού ἐφαρμόστηκε πάνω στό θέμα αὐτό καί πού ἐφαρμόζεται γενικῶς ὡς πρός τήν λήψη παρομοίων ἀποφάσεων, εἶναι συγκεκριμένη καί… ἀποτελεσματική. Κατ’ ἀρχάς «ρίχνεται» ἡ ἰδέα, ὥστε νά διαπιστωθῇ ἐάν ὑπάρχουν ἀντιδράσεις. Στήν συνέχεια προχωροῦν σταδιακά στήν ἐφαρμογή τῶν ἀποφάσεων, ὥστε νά ἐλέγχωνται οἱ ὅποιες ἀντιδράσεις. Ἐπιστρατεύεται ὁ τύπος καί γενικῶς τά Μ.Μ.Ε., ὥστε νά «ἑτοιμάσουν» μέ τόν γνωστό τρόπο τόν Λαό. Προβάλλονται τεχνηέντως καί συστηματικά κάποιοι πού ὑποστηρίζουν τίς ἀντορθόδοξες καί ἀνθελληνικές ἀπόψεις, καί ἤδη ἔχει ἀρχίσει τό ξήλωμα. Κατόπιν μπαίνουν σέ πλήρη ἐφαρμογή τά σχέδια ἀποϊεροποιήσεως τῆς ζωῆς μας καί ἁλώσεως τῶν πνευματικῶν κάστρων, ἀφοῦ καμφθοῦν ὅλες οἱ πνευματικές ἀντιστάσεις.
Ὁ Λαός χρησιμοποιεῖ τήν γνωστή φράση, προκειμένου νά χαρακτηρίσῃ τέτοιου εἴδους καταστάσεις, «ἡ μέθοδος τοῦ σαλαμιοῦ», τό ὁποῖο δηλαδή τεμαχίζεται καί καταναλώνεται σταδιακά. Ὑπάρχει ὅμως καί ἄλλη εὔστοχη παρομοίωση: «ἡ μέθοδος τοῦ βατράχου». Τί συμβαίνει δηλαδή; Ὅταν θέλῃς νά ζεματίσῃς τόν βάτραχο, δέν τό ἐπιτυγχάνεις ρίχνοντάς τον κατευθείαν στό βραστό νερό, διότι ἀντιδρᾶ ἀμεσώτατα καί φεύγει. Εἶναι ἀποτελεσματικώτερο νά τόν βάλῃς στό χλιαρό νερό, τό ὁποῖο τοῦ δημιουργεῖ ὡραία αἴσθηση, καί στήν συνέχεια ἐνῷ τό νερό θερμαίνεται, βράζει ὁ βάτραχος καί πεθαίνει λέγοντάς σου καί «εὐχαριστῶ».
Αὐτός ὁ τόπος ὁ ξεχωριστός γιά τήν ἱστορία καί τά παιδιά του, ἔφτασε σέ σημεῖο νά εἶναι πλέον ἀγνώριστος, ὄχι μόνο ὡς πρός τήν φυσική του κατάσταση, ἀλλά κυρίως ὡς πρός τήν πνευματική του ταυτότητα καί ὑπόσταση. Ἐπί δεκαετίες συνετελέσθη καί συντελεῖται αὐτή ἡ καταστροφή, αὐτό τό ξεθεμέλιωμα, καί μάλιστα χωρίς νά ἀνοίξῃ ρουθούνι.
Δέν ἔμεινε τίποτε ὄρθιο. Μᾶς κατέστρεψαν πνευματικά, μᾶς κουρέλιασαν ἠθικά, μᾶς ἐξευτέλισαν διεθνῶς, μᾶς ἤπιαν τό αἷμα οἰκονομικῶς, μᾶς ἔκαναν ζητιάνους στίς αὐλές τῶν ξένων καί μᾶς κατάντησαν πρόσφυγες μέσα στό ἴδιο μας τό σπίτι. Ἀλλοίωσαν τήν γλῶσσα μας. Παραχάραξαν τήν ἱστορία μας. Διέλυσαν τό θεσμό τῆς οἰκογενείας. Χτύπησαν ἀνελέητα τήν πίστη μας καί τήν χτυποῦν, δηλητηριάζοντας τά παιδιά μας μέσα ἀπό τό νεοποχίτικο πνεῦμα τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ.
Σέ λίγο θά ξεφυτρώνουν σάν τά μανιτάρια τά τζαμιά καί οἱ χῶροι λατρείας τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ἀπό τήν πρωτεύουσα μέχρι τήν τελευταία γωνιά τῆς Ἑλλάδος. Ἀλλοίωσαν τόν πληθυσμιακό χάρτη τῆς Πατρίδος μας, μέ σκοπό νά καταστήσουν τούς Ἕλληνες μειονότητα στόν ἴδιο τους τόν τόπο. Παρέσυραν τούς νέους μας σέ ἕναν ἐξευτελιστικό καί ὑλιστικό τρόπο ζωῆς. Μεθόδευσαν τήν ἔκλυση τῶν ἠθῶν, καί συνελόντ’ εἰπεῖν διέλυσαν τόν πνευματικό καί κοινωνικό ἱστό τῆς Ἑλλάδος.
Ὅμως ὅλα τελείωσαν; Ὄχι. Θά ἦταν μεγάλη ἁμαρτία νά πιστέψωμε κάτι τέτοιο.
– Ὑπάρχει πάνω ἀπ’ ὅλους καί ἀπ’ ὅλα ὁ Θεός. «Ἄλλαι μέν βουλαί τῶν ἀνθρώπων, ἄλλα δέ Θεός κελεύει».
– Ὑπάρχει ἡ Παναγία μας καί οἱἍγιοι μας στόν οὐρανό καί στήν γῆ, πού ἀγάπησαν καί ἀγαποῦν αὐτό τόν μαρτυρικό τόπο καί μεσιτεύουν γιά μᾶς. Γι’ αὐτό καί ὁ Θεός μακροθυμεῖ καί μᾶς ἀνέχεται παρά τίς ἁμαρτίες μας.
– Ὑπάρχει ὁ Λαός μας, τοῦ ὁποίου ἡ καρδιά εἶναι ἡφαίστειο πού κρύβει μέσα του τεράστια δύναμη, ἡ ὁποία κάποια στιγμή ὡς λάβα θά κατακαύσῃ κάθε τι τό σαπρό. Αὐτό εἶναι ἐπιβεβαιωμένο ἀπό τήν ἱστορία. Ἀλλιῶς δέν θά ὑπῆρχε ἡ Ἑλλάδα. Πρέπει νά μάθουν ἴσως γιά μιά ἀκόμη φορά οἱ ξένοι καί ὅσοι ὑπηρετοῦν τά σχέδιά τους, ὅτι σ’ αὐτό τόν τόπο δέν εὐδοκιμοῦν τά ὑβρίδια. Πρός καιρόν ἐπιβιώνουν, ἀλλά εὔκολα ξηραίνονται καί πεθαίνουν, γιατί ὁ γνήσιος σπόρος ἐπικρατεῖ.
Τό χρέος μας εἶναι νά ἀφυπνίσωμε τόν Λαό, μέ τόν λόγο καί τήν διδαχή μας, μέ τήν γραφίδα μας, καί γενικῶς τήν ἀγάπη μας. Γι’ αὐτό λοιπόν ἄς ἀρχίσῃ ἤ καλύτερα ἄς συνεχισθῇ ἡ ἀντίσταση ἀπό ὅλες τίς ὑγιεῖς δυνάμεις τοῦ τόπου μας. Ἀπό ὅσους ἀπομείναμε πιστοί στήν μαρτυρική καί ἔνδοξη πορεία τῆς χώρας μας.
Ἐν προκειμένῳ, τό πρόβλημα τῆς ἐπιχειρουμένης καταργήσεως τῆς Κυριακῆς ἀργίας εἶναι πρωτίστως πνευματικό, εἶναι ὅμως καί κοινωνικό καί ἐθνικό, καί τέλος ἔχει καί τήν οἰκονομική του διάσταση, ἀφοῦ καταστρέφονται ἔτσι οἱ μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις πρός ὄφελος τῶν πολυεθνικῶν.
Στούς θιασῶτες τοῦ μέτρου ἀπαντᾶμε μέ παρρησία: Ἀνοῖξτε λοιπόν τά καταστήματα ὅσες Κυριακές θέλετε. Τό κέρδος θά εἶναι τοῦ διαβόλου (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός). Πιστεύομε ὅτι οὐδείς συνειδητοποιημένος Ἕλληνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός θά μπῇ σέ κατάστημα νά ψωνίσῃ ἡμέρα Κυριακή, ἔστω καί ἄν πεινάσῃ. Κουβαλῆστε ξένους καί ἐπιτάξατε «οἰκείους» γιά νά κάνουν τήν κατανάλωση τῶν ὅποιων προϊόντων σας.
Προχωρῆστε. Μήν ἀφήσετε τίποτε ὄρθιο. Ὑπακούσατε πιστά καί σέ ὅλες τίς ἄλλες ἐντολές πού λαμβάνετε.
Σᾶς θυμίζομε, ὅμως, ὅ,τι εἶπε ὁ ποιητής, πού πάνω στό φέρετρό του σέ ὧρες ἐθνικά δύσκολες ἀκούμπησε ἡ Ἑλλάδα:
«Κι ἄν εἶναι πλῆθος τ’ ἄσχημα,
κι ἄν εἶναι τ’ ἄδεια ἀφέντες,
φτάνει μιά σκέψη, μιά ψυχή,
φτάνεις ἐσύ, ἐγώ φτάνω,
νά δώσῃ νόημα στῶν πολλῶν τήν ὕπαρξη
ἕνας φτάνει»
(Κ. Παλαμᾶς)
Αὐτό σᾶς συνιστῶμε, μή τό λησμονήσετε ποτέ… μά ποτέ!
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Πατρών
Λέξεις κλειδιά: Κυριακή, αργία, εργασία, ιερά μητρόπολη πατρών, ξεκούραση
Αποφθέγματα Γιάννη Τσαρούχη Ιουλίου 11, 2014
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ελληνισμός / Ρωμιοσύνη, Πολιτισμός , add a comment.jpg)
Ο Γιάννης Τσαρούχης (1910-1989), εκτός από ζωγράφος, υπήρξε σκηνοθέτης, σκηνογράφος, ενδυματολόγος, συγγραφέας και μεταφραστής αρχαίων τραγωδιών. Το χιούμορ και η ευρυμάθειά του φαίνονται στις αποφθεγματικές του φράσεις και στις διηγήσεις του.
Μόνο με παραμύθια κατακτώνται οι άνθρωποι.
Γ. ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΩΣ ΣΤΡΟΥΘΙΟΝ ΜΟΝΑΖΟΝ ΕΠΙ ΔΩΜΑΤΟΣ”
Ο Έλληνας έχασε ένα μεγάλο κίνητρο που είχε στη ζωή του. Την πείνα. Τώρα τρώει και όλοι έχουν κοιλιά και στομάχι. Λοιπόν δεν μπορεί να έχουν τη δραστηριότητα που είχανε ως πεινασμένοι. Ό,τι μεγάλο έκανε η Ελλάς -είτε από φιλοσόφους είτε από απλούς ανθρώπους- το έκανε από την πείνα. Ο Έλληνας φαγωμένος γίνεται ένα αποκτηνωμένο ζώο. Η πείνα πρέπει να γίνει σήμερα δίαιτα.
Γ. ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Ελευθερία είναι να κάνεις αυτό που θεωρείται κακό και μη επιτρεπόμενο και οι άνθρωποι να το παραδέχονται.
Γ. ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Φιλία είναι η συμφωνία δύο ανθρώπων εναντίον όλου του κόσμου.
“ΤΑ ΓΝΩΜΙΚΑ ΤΟΥ ΤΣΑΡΟΥΧΗ” Εκδόσεις ΒΟΥΡΚΑΡΙΑΝΗ (αντιγραφή από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού)
Και τα πιο άφθαρτα πράγματα γίνονται φθαρτά αν δεν τα ζωογονεί η πίστη.
Γ. ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΩΣ ΣΤΡΟΥΘΙΟΝ ΜΟΝΑΖΟΝ ΕΠΙ ΔΩΜΑΤΟΣ”
Μία κυρία του ζητούσε να ζωγραφίσει το πορτρέτο του γιου της. Μέσα στην ίδια αμοιβή ζητούσε κι ένα ναύτη. Ήταν πολύ φθηνά. “Όχι”, της είπε. “Με την τιμή αυτή δεν μπορώ να σας δώσω κι ένα ναύτη επιπλέον. Θα ζωγραφίσω το γιο σας όμως σαν ναύτη”.
Μια άλλη Αθηναία συλλέκτρια του ζητούσε φορτικά να ζωγραφίσει τα μέλη της οικογένειάς της ως τις τέσσερις εποχές. Εκείνη ως φθινόπωρο, το σύζυγό της ως χειμώνα και τις κόρες της ως καλοκαίρι και άνοιξη. Μια μέρα, που υπήρχε αρκετή αναστάτωση στο Μαρούσι, επειδή θα ταξιδεύαμε (όταν επρόκειτο να ταξιδέψει, ο Τσαρούχης, κυριευόταν από άγχος) χτύπησε το τηλέφωνο. Το σήκωσα κι ήταν αυτή. Ρωτούσε αν ο κύριος Τσαρούχης είχε αποφασίσει για τη σύνθεση. “Είναι η κυρία…”, είπα, “και ρωτά τι κάνατε με την ιδέα των εποχών. Ρωτά αν θα τη ζωγραφίσετε ως φθινόπωρο”. “Πες της ότι αυτή μόνο ως θεομηνία μπορώ να την κάνω”.
ΑΛΕΞΙΟΣ ΣΑΒΒΑΚΗΣ “ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Η αγάπη των άλλων είναι μια συνέπεια φυσική που απλώς σου δείχνει πως η αγάπη σου, δηλαδή η δύναμή σου, είναι αλώβητη. Μ’ αγαπάνε σημαίνει μπορώ ν’ αγαπώ.
Γ. ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΜΑΤΗΝ ΩΝΕΙΔΙΣΑΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Είναι αγών ο έρωτας. Αγών επικρατήσεως.
Γ. ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Στην Ελλάδα ζούμε πολυτελέστερα απ’ όσο μας επιτρέπουν τα μέσα μας, πέρα από τις οικονομικές μας δυνατότητες και τις ψυχικές μας ικανότητες. Αυτό ήδη μας δημιουργεί προβλήματα και θα μας προξενήσει μεγάλο κακό.
Γ. ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ (από συνομιλία του Γ. Τσαρούχη με τον Γιώργο Πηλιχό, “ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ” 14/2/1988)
Ο Γιάννης Τσαρούχης έλεγε ότι “δεν ήταν ο ίδιος που είχε πει τη φράση στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις, αλλά ήταν ο ηθοποιός Τζαβαλάς Καρούσος που την πρωτοξεστόμισε, ενώ ο ίδιος τη διέδωσε απλά όπως ο Απόστολος Παύλος”.
ΘΑΝΑΣΗΣ Θ. ΝΙΑΡΧΟΣ από άρθρο του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (12/9/2009)
“Κανείς δεν τα ήθελε ούτε για χάρισμα”
Δε σταμάτησαν ποτέ να ζητούν να αγοράσουν έργα του άνθρωποι λιγότεροι ή περισσότερο πλούσιοι. Αυτό τον δυσαρεστούσε και του έφερνε μελαγχολικές σκέψεις. “Τρομάζω”, έλεγε, “γιατί δεν είναι πολύ πίσω ο καιρός που κανείς δεν τα ήθελε ούτε για χάρισμα. Δεν καταλαβαίνω τι μεσολάβησε. Φαίνεται ότι, όπως σπάνε πιάτα στα μπουζούκια, θέλουν να αγοράσουν και ένα έργο μου”. Για να τους αποφύγει, ζητούσε εξωφρενικές τιμές. Δεν είχε όμως υπολογίσει τι βιτσιόζοι είναι οι νεόπλουτοι Έλληνες. Οι μεγάλες τιμές τούς διέγειραν περισσότερο.
Λυπόταν που είχε γίνει ένα είδος μόδας και τα έργα του πωλούνταν τόσο ακριβά, που κι ο ίδιος, όπως έλεγε, δεν μπορούσε πια να τα αγοράσει. Αντιπαθούσε τους συλλέκτες που αγοράζουν έργα του και τα φυλακίζουν χωρίς να μπορεί κανείς να τα δει.
ΑΛΕΞΙΟΣ ΣΑΒΒΑΚΗΣ “ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ
Είναι οδυνηρό, για να σε εκτιμήσουν, να προσπαθείς να κάνεις πράγματα που να αρέσουν σε ανθρώπους που δεν εκτιμάς.
“ΤΑ ΓΝΩΜΙΚΑ ΤΟΥ ΤΣΑΡΟΥΧΗ” Εκδόσεις ΒΟΥΡΚΑΡΙΑΝΗ (αντιγραφή από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού)
Ποτέ δεν υπήρξε μια εποχή που οι άνθρωποι ήταν τόσο δύσθυμοι και μελαγχολικοί. Άλλωστε, αυτό εξηγεί από μία άποψη την τρομερή και μέχρις αηδίας οργάνωση της ευθυμίας. Καμιά εποχή δεν είχε οργανώσει τόσο πολύ την ευθυμία όσο η δική μας. Σε καμιά εποχή δεν έπαιζε πρωί πρωί στα σπίτια το ραδιόφωνο εύθυμες μουσικές, για να ξυπνήσουν οι άνθρωποι μελαγχολικοί και σχεδόν έτοιμοι να αυτοκτονήσουν.
Γ. ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΜΑΤΗΝ ΩΝΕΙΔΙΣΑΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Το μέρος που κυριολεκτικά συχνάζαμε στο Παρίσι ήταν το Λούβρο. “Εδώ μέσα”, έλεγε, “είναι οι καλύτεροί μου φίλοι”. Γνώριζε και την τελευταία γωνιά του μουσείου. Σταματούσαμε ακόμα και με ψώνια στα χέρια για να μπει και να σημειώσει κάτι στα βιαστικά. “Μα τώρα;” δυσανασχετούσα εγώ. “Τώρα”, απαντούσε, συμπληρώνοντας ότι η χειρότερη ελληνική αρρώστια είναι η αναβλητικότης. Και έμπαινε να ανανεώσει τη ματιά του στο μαύρο φόντο του Βαν Ντάικ ή στο κιαροσκούρο του Τιτσιάνο. Έτσι σχηματιζόταν βέβαια της τέχνης του η περιοχή, όπως λέει ο ποιητής.
Από τις πιο οικείες αίθουσες ήταν αυτή με τα πορτρέτα Φαγιούμ. Τα ήξερε όλα με τα ονόματά τους: Λεύκιος, Δημήτριος, Αμμώνιος, Μελάνθιος, Αρτεμίδωρος, Φιλοκλής. Είχε έντονες αντιρρήσεις για το φωτισμό και γενικά για την παρουσίασή τους.
ΑΛΕΞΙΟΣ ΣΑΒΒΑΚΗΣ “ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ
Λέξεις κλειδιά: τέχνη, αποφθέγματα, γιάννης τσαρούχης
