Άγιος Παΐσιος: Η Σημασία του Κοινού Πνευματικού για τα Ζευγάρια Ιούλιος 15, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Σχέσεις , add a comment
Τα ζευγάρια που παντρεύονται πρέπει νάχουν τον ΙΔΙΟ πνευματικό. Να συμφωνήσουν από την αρχή για να μην έχουν ύστερα προβλήματα. Βλέπετε ο πνευματικός πολύ βοηθάει. Βλέπει τις ανωμαλίες και τα εξογκώματα και των δύο και τα «πελεκάει» ώστε να ταιριάξουν. Σαν δύο ξύλα που πρέπει να ενώσουν. Εγώ όταν ήμουν μαραγκός πελεκούσα τα ξύλα ώστε να ταιριάξουν καλά. Να κάθονται από μόνα τους. Ύστερα έβαζα ένα καρφάκι και δεν είχαν ανάγκη. Ενώ αν δεν ταιριάζουν δεν εφάπτονται καλά τα ξύλα και τα ζορίσεις νάρθουν στην θέση τους με καρφιά, κάποτε από την πίεση θα κλωτσήσουν.
Γι’ αυτό πρέπει ο «μαραγκός» νάχει και τα δύο ξύλα στα χέρια του. Για να βλέπει τι δουλειά γίνεται στο ένα, για να δουλέψει αντίστοιχα και το άλλο. Έτσι πρέπει να είναι και ο πνευματικός.
Πολύ βοηθάει ο πνευματικός. Πολλά ζευγάρια που ταίριαζαν, που παντρεύτηκαν από έρωτα, χώρισαν μετά, γιατί δεν βοηθήθηκαν από έναν καλό πνευματικό. Ενώ ζευγάρια που δεν ταίριαζαν, αλλά είχαν τον ίδιο πνευματικό, τα πήγαν μια χαρά.
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Πηγή: Αθανάσιος Ρακοβαλής «Ο πατήρ Παΐσιος μου είπε…», εκδόσεις «Μέλισσα», Θεσσαλονίκη 1998
Το Καλοκαίρι και η «Βία της Ευτυχίας» Ιούλιος 20, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Κοινωνία , add a comment
[] Πάντα με ρωτούσαν μα γιατί δεν πας διακοπές ή που θα πας; Όχι δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη σώνει και καλά επειδή είναι καλοκαίρι να πάω διακοπές. Το θεωρώ ωραίο αλλά όχι επιβεβλημένο. Και γενικά δεν μπορώ αυτό το άγχος του πρέπει, του σωστού, του μαζικού, την ομαδική χαρά «αυτό είναι το σωστό». Για σένα ίσως, για σας ναι, για μένα όχι. Λέει λοιπόν η Κατερίνα Τζάβαλου πάνω στο ίδιο θέμα, «Σε πειράζει που εφέτος δεν θα κάνεις διακοπές λόγω θεάτρου; «Καθόλου! Ποτέ δεν με ένοιαζε πού θα πάω διακοπές, όλο αυτό το μαζικό άγχος, ότι πρέπει οπωσδήποτε να πας κάπου και να περάσεις καλά το καλοκαίρι, δεν με εκφράζει. Κι αυτό ψυχαναγκαστικό είναι και εμείς οι Έλληνες το έχουμε σε τεράστιο βαθμό. Έχω μείνει πάρα πολλά καλοκαίρια στην Αθήνα κι έχω περάσει τέλεια…»
Συμφωνώ απόλυτα μαζί της. Καθε τι που εχει μέσα την φράση «πρέπει» εμένα με αποδυναμώνει μονο στο άκουσμα του. Δεν θέλω να «πρέπει να ειμαι χαρούμενος», να «πρέπει» να περνάω καλά, να πρέπει να παω κάπου.
Ζητώ αυτη την ελευθερία της τεμπελιάς, την αναρχία της βαρεμάρας, του να εχω την δυνατότητα να μην κάνω τιποτα ή να τα κάνω όλα, αλλα ωστόσο να αποφασίζω εγώ. Θέλω να επιτρέπω στο ευατό μου να ζει αυτο που αισθάνεται. Εαν θελει να γελάσει να το πράξει εαν θελει να κλάψει επίσης. Εν νιώθει οτι θέλει διακοπές να τις κάνει εαν όμως θελει να μεινει στην Αθήνα ή Θεσσαλονίκη ή οπου αλλού μένει ο καθένας και να περάσει εκεί καλα με φιλους και αδέσποτα ας το κανει.
Πρέπει να αντισταθούμε σε αυτη την βία της «ευτυχίας». Για να είμαι καλά χρειάζεται να επιτρέπω στο ευατό μου ενίοτε να μην είναι καλά, για να γελάσω με την καρδια μου, πρέπει να σεβαστό οτι κάποιες στιγμές εχω την ανάγκη να κλάψω και για να κερδίσω οτιδήποτε στην ζωή αυτή, βασική προϋπόθεση είναι οτι θα πρέπει να μάθω να χάνω. Ισως τις περισσότερες φορες. Μα έτσι θα είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, μακριά απο την εμμονη και το άγχος του «πρέπει» και του «σωστου», εκείνου που κάνουν ή λένε οι πολλοί. Ο πιο μεγάλος αγώνας στου κόσμου την συνάφεια ειναι να μην χάσεις το κέντρο σου, δηλαδή την μοναδική δικιά σου αλήθεια. Το «θέλω» και «μπορώ» να ειναι δικο σου και οχι δανεισμένο απο καρδιές ξένες…
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος – Λίβυος (FB)
Παπα-Φώτης, ο Ιερέας που Εξομολογούσε τις Ιερόδουλες Ιούλιος 12, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , 2ΣχόλιαΟ παπα-Φώτης ο Λαυρεώτης, ο κληρικός από τη Μυτιλήνη με τα φθαρμένα παπούτσια και το τριμμένο ράσο, έμπαινε ακόμα και στους οίκους ανοχής για να μιλήσει στις γυναίκες για τη μετάνοια και τη σωτηρία της ψυχής.
Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει σε μια ομιλία του με τίτλο «Στο Σταυρό και στο ληστή» τα εξής: «Και όταν έβαλε, ο Κύριος, τελώνες και πόρνες 
στη βασιλεία των ουρανών, δεν το έκανε γιατί ήθελε να την περιφρονήσει, αλλά περισσότερο την τιμούσε, αποδεικνύοντας ότι τέτοιος είναι ο Κύριος της βασιλείας των ουρανών, που κάνει και πόρνες και τελώνες τόσο εκλεκτούς, ώστε ν’ αποδειχθούν άξιοι για την τιμή και την ευεργεσία αυτή». Συνεχίζει, μάλιστα, στην ίδια ομιλία να μας λέει: «Οπως δηλαδή θαυμάζουμε πάρα πολύ έναν ιατρό τότε, όταν τον δούμε να θεραπεύει και να επαναφέρει την υγεία σ’ ανθρώπους που έπασχαν από ανίατες ασθένειες, έτσι είναι δίκαιο να θαυμάζουμε και τον Χριστό, όταν θεραπεύει ανίατα τραύματα, όταν ξαναδίνει σε τελώνη και πόρνη τόση υγεία, ώστε ν’ αποδειχθούν άξιοι για τη βασιλεία των ουρανών».
Προϋπόθεση για όποια μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας είναι η μετάνοια, ποιος όμως θα μιλήσει στους τελώνες και στις πόρνες του καιρού μας γι’ αυτή, χωρίς να προσκρούει στην κοινωνική κριτική για τα χρηστά ήθη; Κι όμως, υπήρξε ένας ιερέας του καιρού μας, ο οποίος μπροστά στη διδασκαλία του Χριστού φαίνεται να αγνοούσε παντελώς το πολιτικά ορθό. Πρόκειται για τον παπα-Φώτη Λαυρεώτη, εκείνον τον κουρελή, ξυπόλυτο παπά από τη Λέσβο, γνωστό και ως παπα-Σαρδέλλη, ο οποίος κοιμήθηκε στις 3 Μαρτίου του 2010.
ΡΑΚΕΝΔΥΤΟΣ
Γεννηθείς στα Πάμφιλα στις 5 Ιανουαρίου του 1913 από τη Μαρία και τον Δημήτριο Σαρδέλλη, ο παπα-Φώτης με την καθαρή ματιά, βαδίζοντας σκυφτός, ρακένδυτος, φορώντας ένα παλιό τριμμένο ράσο, πολυκαιρισμένα φθαρμένα παπούτσια, σχεδόν ξυπόλυτος ακόμα και το καταχείμωνο, οδοιπορούσε επιθυμώντας να οδηγήσει τους ανθρώπους, εικόνες Θεού, στη σωτηρία, ανεβαίνοντας και εκείνος τον γολγοθά του· αναζητώντας πάντοτε κάποιο προσκύνημα, τελώντας τη λειτουργία σε κάποιον αγαπημένο ναό του που ευλαβείτο.
(περισσότερα…)
Ἐκκλησία καὶ ὁμοφυλοφιλία – Ἐπί ἀσπαλάθων Ιούλιος 9, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Οικογένεια / Παιδί , 1 comment so far
Νηφάλιος λόγος από τον π. Βαρνάβα Λαμπρόπουλο.
Τα αίτια που προκαλούν το φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας δεν έχουν ακόμη καθοριστεί με ακρίβεια (βιολογικά ή κοινωνικά). Σε κάθε περίπτωση όμως όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται άρρωστοι και βρίσκονται σε φθορά, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφεθούν στα όποια πάθη τους και να μην παλέψουν. Η θεραπεία αυτή είναι η Αλήθεια που φανέρωσε ο Χριστός.
«Στην Εκκλησία δεν έχει καμία θέση η ομοφοβία. Να φοβηθούμε τι; Το μόνο που φοβόμαστε είναι να μην χάσουμε το άνοιγμα της αγκαλιάς μας».
Το γράμμα παιδιού από ομόφυλους γονείς, στο οποίο γίνεται αναφορά: lifesitenews
Συνέντευξη της Katy την οποία μεγάλωσε ομόφυλο ζευγάρι:
Πηγή: Αγία Ζώνη
Ο Μοναχός και τα Άγρια Θηρία Ιούλιος 6, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Γέρ. Μωυσής Αγιορείτης: Όσοι πονούν, συμπονούν Ιούλιος 3, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a commentΟ Γέρ. Αρτέμιος Γρηγοριάτης μιλάει σε Εσπερίδα προς τιμήν του μακαριστού γέροντος Μωυσέως του Αγιορείτου που διοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς, επ΄ευκαιρία της συμπληρώσεως τριών ετών από της οσιακής κοιμήσεως του. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε τη Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017 στις 8:30 μ.μ. στο Πολυδύναμο Εκκλησιαστικό Κέντρο.
Πηγή: Πεμπτουσία
Ἐπί ἀσπαλάθων Ιούνιος 29, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Οι ασπάλαθοι είναι αγκαθωτοί θάμνοι με κίτρινα σα πεταλούδα λουλούδια που κατακλύζουν τις ξερές πλαγιές των λόφων της Πατρίδας μας. Από μακριά φαίνονται σαν στολίδια από κοντά, όμως, τα σουβλερά βελόνια τους σε φοβερίζουν.
Έτσι είδε τους ασπάλαθους και ο ποιητής Σεφέρης σε στιγμή οργής. Σκληρούς εκδικητές. Τους είδε σαν τιμωρούς των τυράννων που με τα αγκάθια τους θα τους βασανίσουν, όπως παλαιά τιμώρησαν τον τύραννο της Παμφυλίας τον Αριδαίο.
Παλαιότερα οι ξωμάχοι μας, μέσα στο Χειμώνα, όταν πάσχιζαν για λίγη ζεστασιά και τα καυσόξυλα από την υγρασία και το κρύο δεν υπάκουαν να ανάψουν την φωτιά, μοναδική τους ελπίδα και απαντοχή ήταν οι ασπάλαθοι, οι ξεροί, με τα γυμνά σουβλερά αγκάθια, που τότε γίνονταν τόσο συμπαθείς. Η μόνη τους ελπίδα μέσα στην παγωνιά. Ήταν το καλύτερο προσάναμμα φωτιάς ανάμεσα στα βρεγμένα ξύλα και τα χλωρά πουρνάρια.
Επί των ασπαλάθων, λοιπόν, τα ξύλα για να ανάψει η φωτιά, να ρθεί η ζεστασιά, να ρθεί το φως και η παρηγοριά.
Σαν προσάναμμα φαντάζει στα μάτια μας «ο ασπάλαθος» και στην παγωμένη ατμόσφαιρα της πατρίδας μας. Σ’ένα κόσμο μέσα στην καταχνιά. «Άναψε ένα κερί και μην καταριέσαι το σκοτάδι».
Ένα κερί «επί ασπαλάθων» είναι η προσπάθεια μας, μήπως και πάρουν φωτιά τα βρεγμένα από τα δάκρυα των ανθρώπων φρύγανα της πίστης και της ελπίδας και φέρουν λίγο φώς, λίγη ζεστασιά, λίγη ελπίδα, στις παγωμένες από την «κρίση» καρδιές μας.
***
Ο τόπος μας τελευταία δεν βιώνει μόνο τα πνευματικά του αδιέξοδα, δεν βιώνει μόνο την οικονομική εξαθλίωση, την ανεργία. Ολόκληρη η χώρα φαντάζει, στα μάτια μας, σαν να’ ναι ριγμένη πάνω σε αγκάθια. Ένας λαός ολάκερος πεταμένος στ’ αγκάθια, σαν να μη θέλει να κοιτάξει μπροστά, σαν να μην θέλει να ζήσει. Η Εκκλησία πάλι, περιφρονημένη, στο περιθώριο, μαζί με τις αξίες μας, τις παραδόσεις μας, τα ήθη και τα έθιμά μας. Όλα στα αγκάθια…..
Σαν ένα αόρατο χέρι να ήλθε και να τα πέταξε όλα στην άκρη του δρόμου, στο περιθώριο, πάνω στα βάτα.
Σαν να άλλαξαν ξάφνου οι αλήθειες του πολιτισμού μας, τα φτηνά πράγματα γίναν ακριβά και τ’ ακριβά φτηνά, έως και η αμαρτία βαπτίστηκε αρετή.
Έτσι σκεφτήκαμε σε τούτη την διαδικτυακή επικοινωνία να στήσουμε τον «άμβωνά» μας επί των ασπαλάθων. Να ζούμε καθημερινά τον πόνο από τα αγκάθια που σχίζουν τις σάρκες του λαού μας, Να ζούμε την μοναξιά και τα αδιέξοδά του.
Μόνη ελπίδα προσέγγισης, μόνη δυνατότητα κοινωνίας «επί ασπαλάθων». Όλοι «επί ασπαλάθων», ζητώντας το έλεος και την χάρη του Θεού.
Πηγή και συνέχεια: Ιστοσελίδα Ἐπί ἀσπαλάθων Ι.Ν. Αγίων Αναργύρων Ηλιουπόλεως
Η Πνευματική Ανατομία της Αδικίας και η Προσευχή του Αυτοκαταπιεστικού Χριστιανού Ιούνιος 21, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Ομιλίες / Ηχογραφήσεις , add a comment
Ψυχωφελής ομιλία του Αρχιμανδρίτη π. Βαρνάβα Γιάγκου.
Μερικά σημεία:
- Ξεκαθάρισε τους κύριους άξονες της ζωής σου
- Η πραγματική αδικία είναι η εκούσια αμαρτία
- Να εντάσσουμε τις επιθυμίες, τα ενδιαφέροντα και τη ζωή μας στην προσμονή του Θεού
- Η πραγματική προσευχή δείχνει και το μικρότερο σκουπιδάκι μέσα μας
- Ποιο είναι το περιεχόμενο της προσευχής μας; Τα θελήματά και οι επιθυμίες μας ή η σχέση με το Θεό;
- Θλίψη και στενοχώρια: ποια η διαφορά;
- Η (πραγματική) προσευχή διώχνει τη λύπη
- Ευεργετικές συνέπειες των εξωτερικών θλίψεων και του πόνου.
- Η σημασία της λεπτότητας και της ικανότητας γεφύρωσης των σχέσεων
- «Το θεμέλιο της ζωής ο πλησίον μας εστί»
- Πλησίον είναι και οι μη-χριστιανοί
Αρχείο ήχου
Την ομιλία μπορείτε να την κατεβάσετε σε μορφή αρχείου ήχου (mp3) εδώ.
Εικόνα: Sculptures by the Sea
Αν δυο άνθρωποι αγαπιούνται, έχει σημασία το φύλο; Ιούνιος 18, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Βίντεο, Ορθοδοξία / Εκκλησία, Οικογένεια / Παιδί, Σχέσεις , add a comment
Να τι απαντά πολύ συνοπτικά ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος περί αγάπης και ένωσης ψυχών και σωμάτων.
Η μοναχή με τα 100 εγγόνια και 40 δισέγγονα Ιούνιος 15, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Κοινωνία, Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Η Αννα Τσεκούρα είχε αφιερώσει τη ζωή της και πρόσφερε την περιουσία της για να φροντίσει τα παιδιά. Ηταν η «ψυχή» του Ιδρύματος «Αγία Ταβιθά» στη Λιβαδειά, εργάστηκε ως μοδίστρα και για 50 χρόνια στήριξε ανήμπορα κορίτσια.
Ηταν τόσο σεμνή και απλός άνθρωπος η γερόντισσα Αννα! Δεν ήθελε να προβάλλει το έργο της και να μιλά για τον εαυτό της. Αφηνε τις πράξεις να μιλούν από μόνες τους». Tα λόγια αυτά της Θεμιστοκλείας Παπαγεωργίου, διευθύντριας του Ορφανοτροφείου «Η Αγία Ταβιθά», έτσι όπως αντήχησαν από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, σχημάτισαν έστω και στιγμιαία το φωτεινό περίγραμμα μιας σπουδαίας προσωπικότητας.
Η γερόντισσα Αννα Τσεκούρα, η «Μανούλα», όπως όλοι, μεγάλοι και μικροί, με τρυφερότητα, αγάπη και ευγνωμοσύνη την αποκαλούσαν, υπήρξε από τα πρώτα βήματα της Ορφανικής Στέγης «Αγία Ταβιθά» στη Λιβαδειά η «ψυχή» και το στήριγμα του ιδρύματος αυτού, το οποίο συγχρόνως ανέπτυξε και μια σειρά από άλλες δραστηριότητες, όπως ομάδες κατηχητικών, κατασκηνώσεις κ.ά.
Από το 1963, όταν άρχισε η λειτουργία αυτού του ιδρύματος και με τη βοήθεια του τότε αρχιμανδρίτη Θηβών και Λεβαδείας Κωνσταντίνου Σακελλαρόπουλου, η «Μανούλα» αφιέρωσε τη ζωή της και πρόσφερε την περιουσία της για την αγάπη του Θεού και των παιδιών. «Ηταν μια γυναίκα της προσευχής, της νηστείας, αφιερωμένη ολοκληρωτικά στον Θεό και τον συνάνθρωπο. Δεν υπολόγιζε κούραση.
Εργαζόταν νύχτα και ημέρα. Και δεν ήταν μόνο τα παιδιά που φρόντιζε. Ανησυχούσε για όλη την κοινωνία και ήταν πρόθυμη να βοηθήσει τους πάντες. Είχε ιδρύσει, επίσης, κύκλους νέων μητέρων, ενώ δραστηριοποιούνταν και στη διοργάνωση συνεδρίων αλλά και άλλων εκδηλώσεων» επισημαίνει η κ. Παπαγεωργίου αναφερόμενη στη γερόντισσα Αννα.
ΦΩΤΕΙΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Γεννήθηκε στη Λιβαδειά και από τους γονείς της Γεώργιο και Ασημίνα η μακαριστή γερόντισσα έλαβε τις αρχές που αποτέλεσαν τις βάσεις και τα θεμέλια της μετέπειτα πνευματικής πορείας της. Συνδέθηκε από μικρή ηλικία με τον μακαριστό Αγιορείτη γέροντα Γρηγέντιο, ο οποίος με το φωτεινό παράδειγμά του γέννησε σε πολλές ψυχές στην επαρχία -όπως και στη μακαριστή γερόντισσα- τον πόθο για τη ζωή της ολοκληρωτικής προς τον Θεό αφιερώσεως.
Ηταν αρχές της δεκαετίας του ’60, στα δύσκολα εκείνα χρόνια, όταν η 27χρονη τότε Αννα Τσεκούρα συνέλαβε ένα τολμηρό για τα δεδομένα εκείνης της εποχής σχέδιο: την ίδρυση ενός Σπιτιού Αγάπης για κορίτσια που είχαν ανάγκη προστασίας.
Η νεαρή τότε Αννα δεν μπορούσε εύκολα να αποφασίσει. Ο πνευματικός της, μακαριστός Κωνσταντίνος, δεν σταματούσε να την παροτρύνει να αποδεχθεί αυτή την τόσο σημαντική ευθύνη. Αφού προσευχήθηκε αρκετά, ένιωσε μέσα της ότι ήταν πλέον έτοιμη να αναλάβει τη φροντίδα, τη διαπαιδαγώγηση και την καθοδήγηση των κοριτσιών που ο Θεός θα πρόσφερε στα δικά της, ικανά χέρια.
Με τη συμπαράσταση της κυρίας Νίκας -την οποία τα παιδιά αποκαλούσαν «γιαγιά»- αλλά και της αδελφότητας που σε σύντομο χρονικό διάστημα δημιουργήθηκε κοντά της, η γερόντισσα πρόσφερε φροντίδα σε πολλές ψυχές. Εκατοντάδες κορίτσια μεγάλωσαν με την αγάπη και τις συμβουλές της. (περισσότερα…)