Στις Αρχές του Φθινοπώρου Σεπτέμβριος 19, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Γενικά, Φύση / Ζώα , add a comment
Στις αρχές του φθινοπώρου
πέσαν κάμποσες βροχές
και σκορπίσανε τα φύλλα
σαν παλιοί συμμαθητές
κι ανοιχτήκαν οι ομπρέλες
και βραχήκαν οι φωτιές
και πεθάναν καλοκαίρια
μόνα στις ακρογιαλιές.
Στις αρχές του φθινοπώρου
κάτι έχω να σου πω
πως το στέμμα ήταν ψέμα
βασιλιάς δεν είμαι εγώ
και του ρολογιού η ώρα
ήταν ψέματα κι αυτή
σου ‘πα είναι εφτά και δέκα
κι ήταν δέκα και μισή.
Στις αρχές του φθινοπώρου
θα κλειδώσω δυο ζωές
τα κλειδιά τους θα πετάξω
στου μεσημεριού το χτες
στις αρχές του φθινοπώρου
μη γυρίσεις να με βρεις
θα ‘χουνε αλλάξει όλα
σαν τα χρώματα της γης.
Οι Αγριόχηνες Νοέμβριος 23, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Φύση / Ζώα , 1 comment so far
π. Δημητρίου Μπόκου
Τὸ φθινόπωρο εἶναι ἡ ἐποχὴ ποὺ τὰ ἀποδημητικὰ πουλιὰ πετοῦν γιὰ τοὺς τόπους τῆς χειμερινῆς τους διαβίωσης. Οἱ ἀγριόχηνες δὲν ἑξαιροῦνται ἀπὸ τὸν κανόνα αὐτόν. Μαζεύονται λοιπὸν κι αὐτὲς καὶ πετοῦν σὲ μεγάλους σχηματισμοὺς σχήματος V. Γιατί γίνεται αὐτὸ καὶ δὲν πετοῦν ἐλεύθερα, ἡ καθεμιὰ ὅπως τύχει;
Λένε οἱ ἐπιστήμονες πὼς ὁ συγκεκριμένος σχηματισμὸς ἔχει ἕνα μεγάλο πλεονέκτημα. Ὅταν μιὰ χήνα χτυπάει τὰ φτερά της, δημιουργεῖται ἀνοδικὸ ρεῦμα ἀέρος, ποὺ διευκολύνει τὴ χήνα ποὺ ἀκολουθεῖ. Ὅταν τὸ σμῆνος πετάει σὲ σχηματισμὸ V, αὐξάνεται κατὰ 71% ἡ πτητική του ἐμβέλεια, διανύει δηλαδὴ μὲ τὴν ἴδια ἐνέργεια 71% περισσότερη ἀπόσταση, ἀπὸ τὸ ἂν πετοῦσε ἡ κάθε χήνα μόνη της. Τὰ πουλιὰ ποὺ θὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὸν σχηματισμὸ δυσκολεύονται καὶ καταπονοῦνται περισσότερο στὴν πτήση.
Ὅταν κουραστοῦν οἱ χῆνες ποὺ βρίσκονται στὴν αἰχμὴ τοῦ δόρατος, μετατοπίζονται στὸ πίσω μέρος τοῦ σχηματισμοῦ, ὅπου λόγῳ τοῦ ἀνοδικοῦ ρεύματος τὸ πέταγμα γίνεται πιὸ εὔκολα. Οἱ πίσω χῆνες τότε προωθοῦνται μπροστὰ καὶ ἔτσι ὅλες μὲ τὴ σειρά τους περνοῦν διαδοχικὰ ἀπὸ τὴν κάθε θέση. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν μοιράζονται ὅλες ἐξίσου τὴν κούραση. Τέλεια αἴσθηση, ὁμαδική!
Ἡ ἰσχὺς λοιπὸν ἐν τῇ ἐνώσει! Καὶ δὲν σταματοῦν ἐκεῖ. Ἂν συμβεῖ νὰ ἀρρωστήσει ἢ νὰ τραυματιστεῖ μία χήνα, δύο ἄλλες βγαίνουν ἀπὸ τὸν σχηματισμὸ καὶ τὴ συνοδεύουν μέχρι τὸ ἔδαφος, γιὰ νὰ τὴ βοηθήσουν καὶ νὰ τὴν προστατεύσουν. Μένουν μαζί της μέχρι νὰ μπορέσει νὰ ξαναπετάξει ἢ νὰ πεθάνει. Καὶ μόνο τότε ξαναπετᾶνε γιὰ νὰ ἐνταχθοῦν σὲ κάποιο διερχόμενο σμῆνος ἢ νὰ προλάβουν, ἂν γίνεται, τὸ δικό τους. Φανταστικὴ αἴσθηση ἀλληλεγγύης! (Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἐθελοντὲς καὶ ἐθελόντριες στὴ διακονία τῶν ἀσθενῶν, σ. 33-34).
Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς παραπέμπει στὸ σχολεῖο τῆς φύσης: «Ρώτησε τὰ τετράποδα καὶ θὰ σοῦ ποῦνε, τὰ πουλιὰ καὶ θὰ σοῦ ἀναγγείλουν. Μίλα στὴ γῆ καὶ θὰ σοῦ διηγηθεῖ, τῆς θάλασσας τὰ ψάρια θὰ σοῦ ἐξηγήσουν! Ποιὸ ἀπ’ ὅλα αὐτὰ δὲν ξέρει “ὅτι χεὶρ Κυρίου ἐποίησε ταῦτα;” Ὅτι τὰ ἔπλασε τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ;» (Ἰώβ, 12, 7-10). Νά, τὸ σοφό, μοναδικό τους μήνυμα: Τὰ πάντα παίρνουν ζωὴ ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ καὶ κατευθύνονται ἀπὸ τοὺς νόμους ποὺ ὅρισε αὐτός.
Μὲ τὸ ἀλφαβητάρι λοιπὸν τῆς φύσης του ὁ Θεὸς μᾶς διδάσκει. Ὅλα, ἀκόμα καὶ οἱ ἀγριόχηνες, μᾶς διδάσκουν. Μᾶς δίνουν ἀνεπανάληπτα μαθήματα συνεργασίας, συμπαράστασης, ἑνότητας, ἀγάπης. Πράγματα ἀπολύτως ἀναγκαῖα γιὰ νὰ ζήσουμε ἀνθρώπινα. Ποὺ ὅμως τὰ ξεχνᾶμε τόσο εὔκολα, ὑποκύπτοντας στὸν πειρασμὸ τῆς ἀτομικῆς μας καταξίωσης. Προέχουν δυστυχῶς σ’ ἐμᾶς οἱ ἐγωκεντρικὲς ἐπιδιώξεις γιὰ προσωπική μας ἐξασφάλιση. Ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὶς ἀνάγκες τῶν ἀδελφῶν μας. Ἀναιμικὴ ἕως ἀνύπαρκτη ἡ μέριμνά μας γι’ αὐτούς.
Καὶ ἀδελφός μας εἶναι βέβαια ὁ πᾶς ἄνθρωπος. Ὁ οἰκεῖος μας, ὁ γείτονάς μας, ὁ συμπολίτης, ὁ ὁμοεθνής, ἀλλὰ καὶ ὁ διαφορετικός, ὁ ξένος, ὁ μετανάστης, ὁ ἀλλόθρησκος, ὁ ἀλλοεθνής. Εἶναι ἀσυγχώρητη πτώση, συνέχεια τῆς ἀρχέγονης ἁμαρτίας, τὰ τείχη τῶν διακρίσεων ποὺ ὕψωσε ἡ ἀνθρώπινη ἰδιοτέλεια πανύψηλα ἀνάμεσά μας. Ἀπαράδεκτο φαινόμενο στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ταυτίζεται μὲ τὸν κάθε ἐλάχιστο τῆς γῆς καὶ τὸν θεωρεῖ ἀδελφό του : «Ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ. 25, 40).
Ὅμως, «οὐκ ἔσται ἐν σοὶ ἐνδεής». Δὲν θὰ πρέπει νὰ ὑπάρχει ἀνάμεσά σας φτωχός, λέγει ὁ Κύριος στοὺς Ἰσραηλίτες καὶ ὁρίζει οἱ δανειστὲς νὰ χαρίζουν κάθε ἑπτὰ χρόνια τὰ χρέη στοὺς φτωχοὺς (Δευτ. κεφ. 15). Κάθε πενήντα χρόνια οἱ ἰδιοκτησίες γῆς ποὺ εἶχαν πουληθεῖ, ἔπρεπε νὰ ἐπιστραφοῦν στὸν ἀρχικὸ ἰδιοκτήτη τους. Καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐπίσης ποὺ τυχὸν εἶχαν πουληθεῖ ὡς δοῦλοι, στὸ πεντηκοστὸ ἔτος ἔπρεπε νὰ ἐλευθερωθοῦν (Λευιτ. κεφ. 25). Ἂν τέτοια πράγματα προβλέπει ὁ (ἀτελὴς) νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τί ἔχουμε νὰ ποῦμε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, ποὺ λάβαμε τὴν πλήρωση τοῦ νόμου μὲ τὸ «ἀγαπᾶτε», ἀκόμα καὶ «τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν» (Λουκ. 6, 27); Καὶ πόσο πιὸ πολὺ ἀπὸ τοὺς ἀποδέκτες τοῦ παλαιοῦ νόμου θὰ πρέπει ἐμεῖς νὰ φροντίζουμε νὰ μὴν ὑπάρχει ἀνάμεσά μας φτωχός;
Μὲ τὸ βαθὺ μυστήριο τῆς Γέννησής του ὁ Χριστὸς θέλησε νὰ ξυπνήσει μέσα μας μιὰ τέτοια εὐαισθησία. Νὰ μᾶς ἀποκαλύψει πὼς αὐτὸς εἶναι ὁ τρόπος τῆς δικῆς του ζωῆς. Δὲν ἀρκέσθηκε νὰ μᾶς διδάσκει μόνο μὲ τὶς ἀγριόχηνες καὶ τὰ λοιπὰ ὑπέροχα πλάσματά του. Μερίμνησε νὰ ἔλθει καὶ ὁ ἴδιος κοντά μας, ὄχι μόνο γιὰ νὰ μᾶς διδάξει, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μᾶς συναντήσει προσωπικά. Νὰ βρεθεῖ δίπλα μας στὴν ἀνάγκη μας. Στὴ φτώχεια, στὸν πόνο, στὴν ταλαιπωρία τῶν ἀδιεξόδων μας (Λουκ. 4, 18-19). Νὰ μᾶς κάμει γνωστὸ τὸν ἑαυτό του, νὰ γνωριστοῦμε μαζί του. Νὰ μᾶς καλέσει νὰ γίνουμε φίλοι του, δικοί του.
Γεννήθηκε στὴν ἔσχατη φτώχεια, ὄχι γιατὶ τοῦ ἔλειπαν τὰ ἀπαραίτητα. Δικά του εἶναι τὰ σύμπαντα (Ψαλμ. 118, 91). Ἀλλὰ γιὰ νὰ ταυτισθεῖ μὲ τὸν κάθε φτωχό καὶ νὰ προ(σ)καλέσει κι ἐμᾶς νὰ κάνουμε τὸ ἴδιο. Νὰ γίνουμε οἰκτίρμονες καὶ ἐλεήμονες σὰν αὐτὸν (Ψαλμ. 102, 8· Λουκ. 6, 36). Νὰ συναντήσουμε μὲ βαθειὰ ἀγάπη τὸν κάθε ἀδελφό μας πάνω στὸ πρόβλημά του. Ἀλλιῶς ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας θὰ μᾶς ἀπευθύνει τὸ παράπονο: Πείνασα, δίψασα, ἀρρώστησα, ὑπῆρξα ἄστεγος, ξένος, γυμνός, ἐγκαταλελειμμένος, φυλακισμένος. Ἀλλὰ ἐσεῖς ἀδιαφορήσατε (Ματθ. 25, 43). Καὶ θὰ ἀποστρέψει ἀπὸ μᾶς τὸ πρόσωπό του. Νὰ μὴν τὸν βλέπουμε. Καὶ αὐτὸ θὰ εἶναι ἡ κόλαση. Δὲν θὰ ὑπάρχει ὀδυνηρότερη αἴσθηση γιὰ μᾶς ἀπ’ τὸ νὰ στρέψει ἀλλοῦ τὸ πρόσωπό του ὁ Κύριος, νὰ παύσει νὰ βλέπει τὸ δικό μας πρόσωπο.
Τὰ Χριστούγεννα ἔρχονται, ἂς συστρατευθοῦμε λοιπὸν ὅλοι μας σὲ ἕνα μικρὸ συναγερμὸ ἀγάπης. Ὁ Χριστὸς στὸ πρόσωπο τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν του περιμένει. Μᾶς καλεῖ «εἰς παροξυσμὸν ἀγάπης καὶ καλῶν ἔργων» (Ἑβρ. 10, 24). Ντροπή μας νὰ ὑστερήσουμε!
Χριστούγεννα 2014
Πηγή: Ἀντιύλη
Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα
Τηλ. 26820-25861/23075/697-280.9268
e-mail: antiyli.gr@gmail.com
Φωτογραφία: Matt Salas στο Flickr (CC BY 2.0)
Σιωπή Ιούνιος 20, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Λογοτεχνία - Ποίηση, Φύση / Ζώα , 2Σχόλια
Αγκαλιαζω την ηρεμια.
Απο το μπαλκονι ο ωκεανος.
Σιγαλια. Εκκωφαντικη.
Το νερο αμυδρα στο βαθος.
Απουσια παρουσια. Καλοκαιρακι, τζιτζικιων εποχη, εδω στον Νοτο.
Ο ουρανος ατελειωτος μετραει φεγγαριων επιστροφες.
Μακρια απο την αμμο περπαταω στα κυματα, αφηνοντας πισω ενα ποτηρι κρασι.
Χρήστος Νιάρος
Πηγή: Τρελογιάννης
Εικόνα: Γεώργιος Κόρδης
Αν μπορούσες να επιλέξεις, τι θα ήθελες να ήσουν στη γη; Ιούνιος 6, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Φύση / Ζώα , 1 comment so far
αν ηταν να διάλεγα την ύπαρξη μου θα επέλεγα να είμαι αγριόχορτο ψιλόλιγνο στις άκρες επαρχιακών δρόμων. Θα είχα ρίζες για να δέσω με το χώμα που αγαπώ, θα έβλεπα αυτοκίνητα και πεζούς να περνούν κουβαλώντας όνειρα, χαρές και λύπες και προσμονές. Άνεμοι θα χαίδευαν το κορμί μου και θα αφενόμουνα ανυπεράσπιστο στο πέρασμά τους. Θα με ταξίδευαν μακρυά και θα έφερναν να με κεράσουν αρώματα και ευωδίες παράξενες και μυστικές. Κανείς δεν θα νοιαζόταν για την ύπαρξή μου. Ασήμαντο ανάμεσα σε άπειρα άλλα ιδια αχριόχορτα δρόμων επαρχιακών. Θα έφευγα χωρις να το καταλάβω και δεν θα ειχα παράπονα πολλά. Ισως μονάχα ενα.. Πώς δεν θα μπορούσα να γευτώ τον έρωτα και το πλάτεμα που δίνει στην καρδιά.. Αλλά πού ξέρεις μπορεί και τα αγριόχορτα στις άκριες δρόμων επαρχιακών να ερωτεύονται και να έχουν πλατιά καρδιά…
Γεώργιος Κόρδης, Αγιογράφος (FB)
Άνοιξη Μάρτιος 31, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Βίντεο, Λογοτεχνία - Ποίηση, Φύση / Ζώα , 1 comment so far
του Κωνσταντίνου Κομιάνου
Πηγή: βιβλίο ποιημάτων «ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ», Εκδόσεις Γαβριηλίδης (2015)
Mια πρωτόγνωρη καλημέρα
του ευχήθηκε η φύση
Οι ήχοι της ηρεμίας κατώφλι
νέου ξεκινήματος
Ευωδιές ανάστατες
ενσυναίσθητη παραζάλη οι εκπνοές
στον νοτισμένο από αρώματα αιθέρα
Το ξύλο που ακτινοβολεί
ουσία προσωπικότητας
αντίληψη επάρκειας να σε στυλώσει
στην ψυχή του σήμερα•
κι αυτό το μπόλιασμα να γίνει
αγνάντεμα μέλλοντος άγιας αναγέννησης
Ερύθημα παιδικής αθωότητας
που αγνοεί τον ξεπεσμό
Όστρακο βούλησης να σφαλίσει τη χαρά
Ζωή χωρίς συναίσθηση ενοχής
σ’ αυτό το μονοπάτι της ελπίδας
βηματισμός με την ειρήνη στην καρδιά
Στης επικράτειάς του
τη λυτρωμένη άνοιξη
ν’ ανθίζουν πάντα οι μυγδαλιές
Ευχαριστίες στην Ε.Τ.
Σπάσε το Καμάρι σου για να Ζήσεις! (Το Δίδαγμα του Αετού) Μάρτιος 12, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Οικογένεια / Παιδί, Ομιλίες / Ηχογραφήσεις, Παιδεία / Εκπαίδευση, Σχέσεις, Φύση / Ζώα , add a comment
Συγκλονιστικό αλληγορικό δίδαγμα ζωής από τη στιγμή – ορόσημο στη ζωή του αετού.
Απόσπασμα (αρχείο mp3) από την ομιλία «Η Ευλογία της Αποτυχίας» του θεολόγου Ηλία Λιαμή. Μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη την ομιλία εδώ.
Φωτογραφία: Liberty του Meridith112 στο Flickr
Ἡ Μετάνοια τοῦ Ταυρομάχου Φεβρουάριος 5, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Φύση / Ζώα , 4Σχόλια
Αυτή η φωτογραφία σήμανε το τέλος της καριέρας του ταυρομάχου Αλβάρο Μουνέρα. Ο Μουνέρα, ξέσπασε σε κλάματα στη μέση της ταυρομαχίας, όταν συνειδητοποίησε, πως εξανάγκαζε ένα κατά τα άλλα ευγενικό ζώο, να πολεμήσει για τη ζωή του. Ο ίδιος, πλέον τάσσεται δημόσια ενάντια στις ταυρομαχίες. Ο Μουνέρα, αργότερα δήλωσε για τη στιγμή εκείνη:
«Και ξαφνικά, έστρεψα το βλέμμα μου προς τον ταύρο. Είχε στα μάτια του μια αθωότητα, που βλέπεις σε κάθε ζώο, και με κοίταξε με αυτή, σα να με ικέτευε να σταματήσουμε. Ήταν, μια κραυγή απόγνωσης για δικαιοσύνη που διαπέρασε όλο μου το είναι. Το περιγράφω σα μια ανθρώπινη προσευχή, καθώς όταν κάποιος εξομολογείται, ελπίζει ότι θα συγχωρεθεί. Ένιωσα, το χειρότερο πλάσμα πάνω στη Γη.»
Πηγή: Μιχάλης Μ. – Ὀμάδα «Θεολογία, Ἐπιστήμη, Λογοτεχνία» (FB)
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗ: Σύμφωνα με νεώτερα στοιχεία που λάβαμε, η αυθεντικότητα του εν λόγω περιστατικού αμφισβητείται βάσιμα.
Ἡ Αἰώνια Ἐλιά Δεκέμβριος 27, 2015
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Βίντεο, Ελληνισμός / Ρωμιοσύνη, Φύση / Ζώα , add a commentὙπέροχο ντοκιμαντέρ γιά τόν ρόλο τῆς ἐλιᾶς στή ζωή τῶν Ἑλλήνων (The Olive Tree will always be here).
Ὁ Κομήτης τῆς Ἀγάπης καί τῆς Χαρᾶς Δεκέμβριος 24, 2015
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Πολυμέσα, Φύση / Ζώα , add a comment
Ὄμορφο Στιγμιότυπο Μαγείας Πατρινοῦ Οὐρανοῦ – ὤς ἄλλο «σύγχρονο» ἀστέρι τῆς Βηθλεέμ
Ἡ ζωή εἶναι μικρή, ἡ στιγμή τεράστια Νοέμβριος 27, 2015
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Πολυμέσα, Φύση / Ζώα , add a comment
«Ἡ ζωή εἶναι μικρή, ἡ στιγμή τεράστια»
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Φωτογραφία: Θαῦμα Χαραυγῆς Νέας Ήμέρας, CC