Σιωπή

taxidi-skepshs

Αγκαλιαζω την ηρεμια.
Απο το μπαλκονι ο ωκεανος.
Σιγαλια. Εκκωφαντικη.
Το νερο αμυδρα στο βαθος.
Απουσια παρουσια. Καλοκαιρακι, τζιτζικιων εποχη, εδω στον Νοτο.
Ο ουρανος ατελειωτος μετραει φεγγαριων επιστροφες.
Μακρια απο την αμμο περπαταω στα κυματα, αφηνοντας πισω ενα ποτηρι κρασι.

Χρήστος Νιάρος

Πηγή: Τρελογιάννης

Εικόνα: Γεώργιος Κόρδης

2 σκέψεις σχετικά με το “Σιωπή

  • Ιούνιος 21, 2016, 11:18 πμ
    Permalink

    2. Βύρων Λεοντάρης,
    «Η σιωπή που ακολουθεί»

    Όχι μόνο τ` αθώα παράπονα,
    που αναποδογυρίζουνε
    με μια κλοτσιά στο στήθος,
    όχι μόνο οι φωνές,
    που τις ξαπλώνουν στις πλατείες,
    όχι μόνο οι ανύποπτοι ενθουσιασμοί.
    Πιο δυνατή είναι, πιότερο βαραίνει
    η σιωπή που ακολουθεί,
    η σιωπή των πεισμωμένων δρόμων,
    των κλειστών παραθυριών,
    η σιωπή των παιδιών
    μπροστά στον πρώτο σκοτωμένο,
    η σιωπή μπροστά στην ξαφνική ατιμία,
    η σιωπή του δάσους,
    η σιωπή του αλόγου δίπλα στο ποτάμι,
    η σιωπή ανάμεσα σε δυό στόματα,
    που δεν μπορούν να φιληθούν,
    κι εκείνη η “ενός λεπτού σιγή”,
    που παρατείνεται και γιγαντώνεται
    μες στις καρδιές, μες στους αιώνες,
    η σιωπή που αποφασίζει
    τι είναι να μείνει, τι είναι να χαθεί.
    (Βύρων Λεοντάρης, Ψυχοστασία, εκδ. ύψιλον/βιβλία)

    Σχολιάστε
  • Ιούνιος 22, 2016, 9:07 πμ
    Permalink

    Τον Θεό δεν μπορεί να τον δει κανείς, αλλά έχει του δικούς του ανθρώπους και λέει: Να, κύριοι, ορίστε… Δέστε αυτούς, για να καταλάβετε τον Θεό. «Θα σας πω» Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ι.Ησυχαστήριο ΜεταμορφώσεωςΜήλεσι 2015.

    Σχολιάστε

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Σήμερα τα περισσότερα σχέδια των ανθρώπων πάνω στον πλανήτη κρύβουν μεγάλο εγωισμό. Ζητάμε άντρα η γυναίκα, παιδιά, σπίτι, πλούτο, σπίτια, αυτοκίνητα, την υγεία μας όχι για να σταυρωθούμε και να θυσιαστούμε αλλά για να βολευτούμε και να καταξιωθούμε. Ο Ιησούς Χριστός μας προτρέπει να ζητάμε τη Βασιλεία Του και τη θεία Δικαιοσύνη και τότε όλα τ’ άλλα θα έρθουν σε μας χωρίς να το καταλάβουμε. Ο άνθρωπος που ζει με την Δικαιοσύνη του Θεού, δηλαδή που κρατά τα χειρότερα για τον εαυτό του και δίνει τα καλύτερα σε όσους έχουν ανάγκη, χωρίς να τον απασχολεί αν είναι δικοί του η ξένοι, τότε αυτομάτως εισέρχεται στο θεϊκό σχέδιο και γίνεται όργανο της Θείας Χάριτος, ζώντας εκπλήξεις θαυμαστές.
    - Γέροντας Πορφύριος
  • Αρέσει σε %d bloggers: