Βάλε στη δοκιμασία αγάπη για να φύγει ο πειρασμός!

Γερόντισσα Γαβριηλία: Να σου πω ένα μικρό παράδειγμα. Ήταν μια φίλη μου, κατοικούσε με τον πολύ καλό της σύζυγο και με την μητέρα του. Η μητέρα του ήταν πάρα πολύ καλός άνθρωπος, αλλά από το πρωί που θα ξυπνούσε, ως την ώρα που θα κοιμότανε μιλούσε…
Αγαπούσε την νύφη της πάρα πολύ και η νύφη της το ίδιο, αλλά τι θα γινότανε μ’ αυτήν την ακατάπαυστη ομιλία; Γιατί η πεθερά, όχι μόνο της μιλούσε, αλλά της έκανε κι ερωτήσεις που έπρεπε ν’ απαντήσει…

Τι να κάνει; Τι να κάνει;

Της είπα:
– Εκείνη την ώρα που σου μιλά, εσύ να λες την Ευχή, “Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς”, αργά-αργά, με τον νου σου, όσην ώρα σου μιλά και να συνεχίζεις χωρίς ν’ απαντάς…
Γιατί συνήθως, οι άνθρωποι που μιλούν πάρα πολύ, δεν περιμένουν και δεν ενδιαφέρονται για την απάντηση του άλλου…

Συνομιλήτρια: Θέλουν να το βγάλουν από μέσα τους.

Γ.Γ: Ναι, έχουν ανάγκη μιας ανθρώπινης συντροφιάς για να λένε τις σκέψεις τους συνέχεια. Λοιπόν, η φίλη μου το εφάρμοσε και σε λίγο έγινε μια τέτοια αρμονία με την πεθερά που δεν την ενοχλούσε τίποτε πια. Πολλές φορές της έλεγα:
– Όταν ακούς τα σπουργιτάκια, θυμώνεις. Όχι. Έτσι λοιπόν να χαίρεσαι κι έναν άνθρωπο που μιλά ακατάπαυστα.
Πέρασε ο καιρός, έφυγα ταξείδι, επέστρεψα, την είδα ξανά. Ήταν ενθουσιασμένη! Τώρα όλα πήγαιναν εντάξει. Σε λίγο, η άλλη κόρη της πεθεράς την προσκάλεσε να πάει να κατοικήσει μαζί της!

Βλέπεις; Όλο αυτό έγινε για να καταλάβει ότι έπρεπε να πάρει το μάθημα, όταν το πέρασε με αγάπη, έφυγε ο πειρασμός κι έμεινε μόνο η αγάπη και τώρα, είναι όλα εντάξει.

Συν: Πολύ σπουδαίο αυτό. Θυμάμαι που το λέτε πάντα: «Αν είναι να περάσεις κάτι, θα το περάσεις. Να μην το αποφεύγεις, γιατί τότε, θα περάσεις χειρότερα»!

Γ.Γ: Ναι. Και πρέπει ο άνθρωπος να το περάσει με χαρά κι ευγνωμοσύνη. Να λέει:
– Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ γι’ αυτή την δοκιμασία. Γιατί ήρθε να με κάνει πιο πράο, πιο ταπεινό, πιο ειρηνικό, πιο γεμάτο αγάπη. Κατάλαβες;

 

Από το βιβλίο της Μοναχής Γαβριηλίας, η «Η ασκητική της Αγάπης, Γερόντισσα Γαβριηλία, (1897-1992)» των εκδόσεων Πορφύρα.

Πηγή: Πεμπτουσία

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Όλους τους πιστούς οφείλομε να τους βλέπομε σαν ένα και να σκεπτόμαστε ότι στον καθένα από αυτούς είναι ο Χριστός. Και να έχομε για τον καθένα τέτοια αγάπη, ώστε να είμαστε έτοιμοι να θυσιάσομε για χάρη του και τη ζωή μας. Γιατί οφείλομε να μη λέμε, ούτε να θεωρούμε κανένα άνθρωπο κακό, αλλά όλους να τους βλέπομε ως καλούς. Κι αν δεις έναν αδελφό να ενοχλείται από πάθη, να μην τον μισήσεις αυτόν· μίσησε τα πάθη που τον πολεμούν. Κι αν τον δεις να τυραννείται από επιθυμίες και συνήθειες προηγουμένων αμαρτιών, περισσότερο σπλαγχνίσου τον, μην τυχόν δοκιμάσεις και συ πειρασμό, αφού είσαι από υλικό που εύκολα γυρίζει από το καλό στο κακό’’. Η αγάπη προς τον αδελφό σε προετοιμάζει ν’ αγαπήσεις περισσότερο τον Θεό. Το μυστικό, λοιπόν, της αγάπης προς τον Θεό είναι η αγάπη προς τον αδελφό. Γιατί, αν δεν αγαπάεις τον αδελφό σου που τον βλέπεις, πως είναι δυνατόν ν’ αγαπάεις τον Θεό που δεν Τον βλέπεις; ’Ο γαρ μη αγαπών τον αδελφόν αυτού, ον εώρακε, τον Θεόν, ον ουχ εώρακε, πως δύναται αγαπάν;
    - Γέροντας Πορφύριος
  • Αρέσει σε %d bloggers: