Γιατί οι Αθωνίτες μοναχοί είναι από τους καλύτερους μάνατζερ διεθνώς Δεκέμβριος 12, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Βιβλία / Περιοδικά, Επιχειρηματικότητα, Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
«Ο μοναχός που έγινε CEO»: Ο Θοδωρής Σπηλιώτης ερευνά διεξοδικά την αποτελεσματικότητα του αθωνικού management και εξηγεί τις χρήσεις του στις εταιρείες-κολοσσούς
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Δεν είναι τυχαίο ότι οι βασικές αρχές του αθωνικού management εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες σε παγκόσμιους επιχειρηματικούς κολοσσούς, καθώς η ανθεκτικότητα και η αποτελεσματικότητά τους έχει αναδειχτεί μέσα στα χρόνια. Όπως και ότι το Άγιο Όρος αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα brand names παγκοσμίως γεγονός που το καθιστά από μόνο του ένα πολύ ενδιαφέρον case study. Αυτές οι δύο διαπιστώσεις ήταν το έναυσμα για μια εις βάθος έρευνα του τρόπου λειτουργίας της Μοναστικής Πολιτείας στη Χερσόνησο του Άθω από τον Θοδωρή Σπηλιώτη, έναν επιτυχημένου τεχνοκράτη γνωστό και από κάποιες καινοτόμες εταιρείες στον χώρο των start-ups (την E-SURVEY και την E-STAFF), και που τελικά οδήγησαν στη συγγραφή βιβλίου με τίτλο «Ο μοναχός που έγινε CEΟ».
O Θοδωρής Σπηλιώτης επισκέφθηκε πρώτη φορά το Άγιο Όρος τον Δεκαπενταύγουστο του 2002 με έναν φίλο και τον πατέρα του και από τότε συνέχισε να επισκέπτεται την Αθωνική Πολιτεία για προσκυνηματικούς λόγους. «Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στις ιερές μονές δεν μπορείς να μην παρατηρήσεις την ανθεκτική και αποτελεσματική οργάνωση και διοίκηση» λέει ο ίδιος και συνεχίζει: «Δεν αποτελεί σύμπτωση ότι επικεφαλής μεγάλων εταιρειών καταφεύγουν στις διδαχές του Όρους για τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων για το μέλλον και τη βιωσιμότητά των επιχειρήσεών τους, ενώ διάφοροι διευθύνοντες σύμβουλοι επιδιώκουν να αποκτήσουν βιωματική γνώση του αθωνικού management. Τέλος, δεν είναι τυχαίο ότι βασικές αρχές του αθωνικού management εφαρμόζονται εδώ και δεκάδες χρόνια σε παγκόσμιους επιχειρηματικούς κολοσσούς» συμπληρώνει. Ο Θοδωρής Σπηλιώτης Το ταξίδι στη γνώση και στην έρευνα δεν ξεκινά ποτέ τυχαία. Πάντα κάποιο άλλο προηγείται και αυτό είναι το ταξίδι του νου και της σκέψης. Η επίσκεψη του κ. Σπηλιώτη στο Άγιο Όρος, με όλες τις εμπειρίες που την πλαισίωσαν, αποτέλεσαν το διαβατήριο για το δικό του ταξίδι στην έρευνα του αθωνικού management.
Οι κουβέντες που έκανε με τον πνευματικό του και η ερώτησή του «τι κάνει ο ηγούμενος;» ήταν που πυροδότησαν τη σκέψη του. Αφού κατάλαβε από τα λεγόμενά του ότι το διάστημα εκείνο ο ηγούμενος έλειπε από τη μονή, αμέσως αναρωτήθηκε πώς ήταν δυνατόν να λειτουργούν όλα με απόλυτη ακρίβεια και συνέπεια τη στιγμή που απουσίαζε «ο επικεφαλής». «Ο θαυμασμός μου για τη δομή και την οργάνωση που πρόδηλα φαίνονταν μπροστά μου ήταν η αρχή της δικής μου προσωπικής έρευνας για το μυστικό αυτής της επιτυχίας».
Η δίψα του για παρατήρηση και μάθηση μεγάλωνε προοδευτικά. «Βλέποντας στην πράξη το αποτέλεσμα της επιτυχημένης οργάνωσης μιας αυτοδιοίκητης μονάδας με τέτοια δυναμική, όπως το Άγιο Όρος, συνειδητοποιείς ότι η μελετημένη δομή και οργάνωση μιας ομάδας, μιας επιχείρησης, ενός οργανισμού, μιας κοινωνίας, συνιστά αδιαπραγμάτευτη συνθήκη για την πρόοδο και την ευημερία της και συνεπώς πρέπει να αποτελεί τη μείζονα προτεραιότητά της μια εποχή υψηλών απαιτήσεων και πολυεπίπεδου ανταγωνισμού» εξηγεί.
Χάρη στη συστηματική και σχολαστική προσωπική του έρευνα εντόπισε και μελέτησε αυτές τις αρχές μέσα στους κόλπους της Αθωνικής Πολιτείας και τις καταθέτει προς αξιοποίηση και προβληματισμό, εν είδει προσωπικής βιωματικής καταγραφής στο βιβλίο του.
Σε αυτό υπάρχουν πολλά παραδείγματα παραλληλισμού με πολυεθνικές εταιρείες. Για παράδειγμα, μία από τις αρχές του αθωνικού management είναι η Περιοδική Αλλαγή Εργασιών (Rotation Learning Model). Δηλαδή θεωρείται καλό ο μοναχός να έχει πάνω από μία εργασίες υπ’ ευθύνη του για να μπορεί να αποκτά νέες δεξιότητες (skills) δίπλα σε ανθρώπους που έχουν μεγαλύτερη εμπειρία και μπορούν να του μεταδώσουν την τεχνογνωσία τους. Αυτό τον καθιστά μακροπρόθεσμα χρήσιμο για το μέλλον της μονής. (περισσότερα…)
Από πρωταθλητής πάλης μοναχός στο Άγιο Όρος Νοέμβριος 18, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Βίντεο, Ορθοδοξία / Εκκλησία , 1 comment so far
Πηγή: Τηλεοπτικό κανάλι Mega
Ο Μοναχός και τα Άγρια Θηρία Ιούλιος 6, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Γέρ. Μωυσής Αγιορείτης: Όσοι πονούν, συμπονούν Ιούλιος 3, 2017
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a commentΟ Γέρ. Αρτέμιος Γρηγοριάτης μιλάει σε Εσπερίδα προς τιμήν του μακαριστού γέροντος Μωυσέως του Αγιορείτου που διοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς, επ΄ευκαιρία της συμπληρώσεως τριών ετών από της οσιακής κοιμήσεως του. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε τη Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017 στις 8:30 μ.μ. στο Πολυδύναμο Εκκλησιαστικό Κέντρο.
Πηγή: Πεμπτουσία
Ο Μοναχός με το Τατουάζ Νοέμβριος 17, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , 1 comment so far
«Το κασκόλ και τα γάντια»
του Στέφανου Γ. Δορμπαράκη
Μέσα καλοκαιριού και οι ακτίνες του ήλιου έκαναν και πάλι πολύ αισθητή την παρουσία τους μέσα στον ζεστό μαντρότοιχο του μοναστηριού. Οι παλιότεροι μοναχοί όταν πρωτοήρθαν δεν πρόβλεψαν καθόλου την υψηλή θερμοκρασία που αναπτυσσόταν μέσα στο χώρο αυτόν. Έχτισαν το μοναστήρι ψηλά πάνω στον λόφο, κατά κύριο λόγο να είναι απομονωμένοι και απερίσπαστοι στην αφοσίωσή τους στον Θεό, αλλά και να προφυλάσσονται από την άλλη από τις καταστροφικές επιθέσεις και λεηλασίες των πειρατών. Έτσι οι ακραίες θερμοκρασίες έπλητταν ανελέητα το ιστορικό μοναστήρι.
Ο μοναχός Αλύπιος θα συμπλήρωνε σε λίγο καιρό δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια στον ιερό αυτόν τόπο και αφότου ήρθε δεν τον είχε εγκαταλείψει ούτε μία στιγμή. Ακόμα και τότε που έπρεπε να αφήσει για λίγο το μοναστήρι για λόγους υγείας, δεν το έκανε, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει μόνος του την όποια δυσκολία του εμφανιζόταν – σε αντίθεση με κάποιους άλλους βεβαίως που επιζητούσαν συχνά πυκνά μία μικρή δόση «ελευθερίας» στον έξω κόσμο. Όλοι άλλωστε γνώριζαν στο κοινόβιο πως ο Αλύπιος ήταν μία πολύ ιδιαίτερη περίπτωση μοναχού, καθώς η προηγούμενη ζωή του ήταν άκρως αντίθετη με αυτήν που ζούσε τώρα.
Ήταν ένα όμορφο παλικάρι ο Κωνσταντίνος, ο μετέπειτα μοναχός Αλύπιος, ο μοναχογιός, αλλά και το παιδί χωρισμένων γονιών. Πρόβλημα οικονομικό δεν αντιμετώπισε ποτέ. Απεναντίας, τα χρήματα τού περίσσευαν από μικρός που ήταν, καθώς φρόντιζαν γι’ αυτό και ο πατέρας του και η μάνα του, οι οποίοι ξόδευαν αφειδώλευτα χρήματα, αφότου μάλιστα χώρισαν, στην προσπάθειά τους, ο καθένας ξεχωριστά, να στρέψει το ενδιαφέρον του παιδιού τους πάνω τους. Στην αρχή ο μικρός Κωνσταντίνος έδειχνε να απολαμβάνει αυτό το «παιχνίδι» των γονιών του, μεγαλώνοντας όμως είδε ότι μπορεί να εκμεταλλευτεί την κατάσταση. Οι απαιτήσεις του προς αυτούς μεγάλωναν, η συμπεριφορά του απέναντί τους γινόταν ολοένα και πιο βίαιη, ενώ δεν άργησε να διαπιστώσει ότι μέσα του δεν έτρεφε σχεδόν κανένα σεβασμό και καμία στοργή για τους γεννήτορές του. Άρχισε να νιώθει σαν ορφανός, ξεκρέμαστος σ’ έναν κόσμο ακατανόητο, γι’ αυτό κι η μοναξιά, ο φόβος, η θλίψη κι ένα άδειασμα της ψυχής άρχισαν να τον κυριεύουν. (περισσότερα…)
Το Φτωχό Ορφανό που έγινε Πατέρας 400 παιδιών Νοέμβριος 2, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Κοινωνία, Ορθοδοξία / Εκκλησία, Οικογένεια / Παιδί , 1 comment so farΕπίσκοπος Λογγίνος-Πατέρας 400 παιδιών! Μία συνέντευξη που αγγίζει την ψυχή!
Είναι 50 ετών και έχει 400 παιδιά. Τα 33 από αυτά τα έχει υιοθετήσει, ενώ έχει την κηδεμονία των υπόλοιπων. Τα μεγαλώνει σε δύο μοναστήρια. Στο Μπαντσένι και στο Μποιάν.
Πρόκειται για τον επίσκοπο Λογγίνο. Τον γνωρίσατε πρώτη φορά μέσα από την ταινία «ΤΟ ΦΡΟΥΡΙΟ». Όταν γυρίστηκε η ταινία ήταν ο ιερομόναχος Μιχαήλ (Ζαρ).
Ξέρω ότι αυτή η ταινία άγγιξε πολλές ψυχές. Ξέρω πως άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές πολλών. Είναι μία ταινία για αγγέλους και αγίους ή αλλιώς για αγάπη και χριστιανική ομολογία. Είναι για την ψυχή μία δοκιμασία. Η παρουσία του Θεού σε αυτό το μοναστήρι είναι έντονη, τα θαύματα καθημερινά.
Σας παρουσιάζω λοιπόν μία συνέντευξη του επίσκοπου Λογγίνου,εξίσου συγκινητική που ίσως βοηθήσει να αναθεωρήσουμε πολλά.
Γάμος ἤ Ἀγαμία; Φεβρουάριος 21, 2016
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία, Σχέσεις , add a comment
Ήμασταν μια συντροφιά, 6-7 φίλοι, όλοι άγαμοι τότε και, καθισμένοι κάτω από ένα πεύκο, ακούγαμε το Γέροντα να μας μιλά σχετικά: «Μη σας βασανίζει το πρόβλημα να διαλέξετε μεταξύ γάμου και αγαμίας. Αλλοτε έρχονται μέρες, που αισθάνεσθε ψυχικές και σαρκικές επιθυμίες για γάμο, κι άλλοτε αυτές οι επιθυμίες υποχωρούν, γιατί αισθάνεσθε θείες επιθυμίες, ανώτερες από το γάμο. Κάποτε η ζυγαριά θα γείρει σε μιά πλευρά».
Ο Γέροντας σταμάτησε να μιλά και φαινόταν πως κάτι σκεφτόταν. Επειτα ξαναμίλησε: Μπορεί κανείς να φθάσει σε προχωρημένη ηλικία και να αμφιταλαντεύεται ακόμα μεταξύ γάμου και αγαμίας και να του κάνει τότε ο σατανάς την πιο σκληρή επίθεση: να του βάλει στην ψυχή του τον πανικό της αγαμίας και τότε με αγωνία ν’αρχίσει να αναζητά σύζυγο, να βάζει ανθρώπους να του βρούν, εκείνοι να γελούν μαζί του κι αυτός να μπαίνει πλέον σε μια κατάσταση ψυχικής αρρώστιας. Γι” αυτό σας λέω, μην κολλάτε σ” αυτό το ερώτημα: γάμος ή αγαμία. Αντί να φθείρεστε, προσπαθώντας μάταια να δώσετε εσείς απάντηση για τον εαυτό σας, δώστε όλη την προσπάθειά σας στο να αγαπήσετε ολόψυχα το Χριστό κι Εκείνος θα σας δώσει, στον κατάλληλο χρόνο, την απάντηση που ταιριάζει στην ψυχή σας και που θα την δεχθείτε χωρίς βία και στενοχώρια, αλλά ήσυχα και με ευχαρίστηση.
Ανθολόγιο συμβουλών Αγίου Πορφυρίου
Ὄπως σὲ ἀναπαύει, παιδί μου Δεκέμβριος 5, 2015
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Προσκυνητές: Ευλογείτε, Γέροντα.
Γέροντας: Ο Κύριος, παιδιά μου. Καλωσορίσατε στην καλύβη μας. φαίνεστε πολύ κουρασμένοι από την οδοιπορία. δροσίστε το πρόσωπό σας με το νεράκι αυτής της βρύσης, πάρτε από τον Αρχοντάρη το κέρασμα και ελάτε στην απλωταρία να συζητήσουμε. Έπειτα από λίγη ώρα.
Προσκυνητές: Γέροντα, ήρθαμε, όπως μας είπες. Είναι ωραία εδώ. Από εδώ ψηλά η θέα είναι ανεμπόδιστη. Ο ήλιος δύει μέσα στο πέλαγος. Θεϊκό βράδυ.
Γέροντας: Χαίρομαι, που έχετε μάτια και ψυχή για να βλέπετε τα μεγαλεία του Θεού. Αυτό το μεγαλείο θα υμνήσουμε σε λίγο στον Εσπερινό και στη συνέχεια κατά την Αγρυπνία.
Προσκυνητές: Πότε θα αρχίσει και πότε θα τελειώσει η Αγρυπνία, Γέροντα;
Γέροντας: Θα αρχίσει σε λίγο και θα τελειώσει το πρωί με την ανατολή του ήλιου, οπότε και θα παρατεθεί Τράπεζα.
Ένας νεαρός προσκυνητής: Εγώ δε θα ‘ρθω στην Αγρυπνία, προτιμώ να κοιμηθώ.
Γέροντας: Όπως σε αναπαύει, παιδί μου.
Προσκυνητές: Αυτός ο νεαρός, Γέροντα, δεν ανήκει στη συντροφιά μας. ερχόταν μόνος και μας ακολούθησε, φαίνεται σαλεμένος.
Γέροντας: Μην κατηγορείς το παιδί. Όλοι μια συντροφιά είμαστε, και ο Ιησούς μαζί μας. Γιατί στο όνομα Του είμαστε συνηγμένοι εδώ πάνω σ’ αυτή τη βίγλα του Θεού. Τώρα εγώ πηγαίνω στην εκκλησία. Χτύπησε το τάλαντο για τρίτη φορά.
Πρωί στην τράπεζα
Γέροντας: Καλή σας όρεξη. Φάτε και δοξολογήστε το Θεό «πάντων ένεκεν». Να ‘χετε την ευχή μου, γιατί ήρθατε όλοι στην εκκλησία. Σας είδα να προσεύχεσθε με πίστη. Αν και κουρασμένοι, ήρθατε όλοι.
Προσκυνητής: Όχι όλοι. Ο νεαρός, ο μουσάτος, δεν ήρθε. Είναι ιδιότροπος. Φαίνεται βαρεμένος.
Γέροντας: Μη μιλάς έτσι. Δεν πειράζει που δεν ήρθε. Μπορεί να προσευχήθηκε με μεγαλύτερη θέρμη στο Θεό και ας μην ήρθε στην εκκλησία. Μπορεί να έχει κάποιο λόγο που δεν ήρθε. Μην τον λες βαρεμένο και ιδιότροπο.
Άλλος προσκυνητής: Γέροντα, ήρθε ο νεαρός. Ήρθε κατά τα μεσάνυκτα. έκατσε σε μια άκρη. Εκεί κοντά καθόμουν κι εγώ. Μέσα στο σκοτάδι δε διακρινόταν. Είχε πέσει στα γόνατα και έκλαιγε με αναφιλητά. Όταν άκουσε από το Ευαγγέλιο τη δυστυχία του Ασώτου, τότε άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Ποια ώρα έφυγε δεν είδα.
Γέροντας: Τώρα πού είναι;
Προσκυνητές: Έχει καθήσει σε μια πέτρα εκεί ψηλά και αγναντεύει τη θάλασσα… Εμείς θα φύγουμε. Ας μείνει αυτός εδώ.
Γέροντας: Μην τον αφήσετε μόνο. Πάρτε τούτη την ευλογία γι΄ αυτόν. Είναι λίγο ψωμί, δυο ντομάτες και λίγες ελιές. Το καημένο το παιδί δεν έφαγε τίποτα. Πώς θα περπατήσει;
Προσκυνητές: Γέροντα, να ‘τος έρχεται. Καλύτερα να τα δώσεις εσύ.
Γέροντας: Καλώς τον. Παιδί μου, η Τράπεζα σε περιμένει. Αν δεν θέλεις να φας στην Τράπεζα, πάρε μαζί σου αυτή την ευλογία.
Νεαρός: Γέροντα, θέλω να σου ζητήσω μια χάρη.
Γέροντας: Ποιά, παιδί μου;
Νεαρός: Γέροντα, αρνήθηκα να ‘ρθω στην αγρυπνία και μίλησα με απρέπεια κι εσύ με καλοσύνη μου απάντησες: «Όπως σε αναπαύει, παιδί μου». Έτσι θα μου απαντούσε ο πατέρας μου. Αλλά εγώ δε γνώρισα πατέρα, έζησα ορφανός. Θα μου επιτρέψεις να λέω εσένα πατέρα;
Γέροντας: Αν αυτό σε αναπαύει, να ‘ναι ευλογημένο. Όμως…
Νεαρός: Τι όμως, Γέροντα;
Γέροντας: Παιδί μου, εγώ σε λίγο φεύγω για τον ουρανό. θα μείνεις πάλι ορφανός. Πάρε για πατέρα σου τον πατέρα όλων μας, «τον εν τοις ουρανοίς».
Νεαρός: Θα κάνω υπακοή, Γέροντα. «Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, μη μ’ αφήσεις ποτέ ορφανό…».
Γέροντας: Αμήν… αμήν. Στην ευχή μου να πας. Τώρα δε θα είσαι ποτέ μόνος. Τώρα αν κλάψεις, θα είναι δάκρυα χαράς. Καλό δρόμο. Η Παναγία μαζί σου..
Πηγή: ΟΟΔΕ
Η Πάλη των Λογισμών, η Φροντίδα, η Υπακοή και η Πίστη Φεβρουάριος 20, 2015
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , add a comment
Έτυχε κάποιος στις ημέρες μας εδώ στα Κατουνάκια, που εγώ δεν τον πρόφθασα, γιατί πριν από λίγο καιρό είχε πεθάνει. Αυτός ήταν υποτακτικός σε ένα Γέροντα τυφλό. Λοιπόν μία ημέρα ήλθε ένας πτωχός κοσμικός, περαστικός από το Κελλί του. Και τον ρωτά ο νέος μοναχός :
– Από πού είσαι;
Και αυτός ήταν χωριανός του.
Λοιπόν δεν του έδωκε γνωριμία, μόνον του είπε τί κάμνει ο τάδε – για τον πατέρα του. Του λέει ο ξένος, ότι αυτός πέθανε και άφησε τη γυναίκα του και τρία κορίτσια στους δρόμους ορφανά και πτωχά. Είχαν και έναν υιό, λέει, που έφυγε από χρόνια και δεν γνωρίζουν τι έγινε.
Λοιπόν σαν να τον κτύπησε κεραυνός τον μοναχό. Και αμέσως τον προσέβαλε η πάλη των λογισμών.
– Θα φύγω, λέει στο Γέροντά του. Θα φύγω να πάω να τους προστατεύσω!
Ζητά ευλογία. Δεν του δίνει ο Γέροντας. Αυτός συνεχώς επιμένει. Και συμβουλεύοντάς τον ο Γέροντας κλαίει για τον εαυτό του, κλαίει και για εκείνον. Αλλά στάθηκε αδύνατον να τον μεταπείσει. Τέλος τον άφησε στο θέλημά του, και έφυγε ο υποτακτικός,
Αφού βγήκε έξω από το Όρος κάθισε να συνέλθει κάτω από τη σκιά ενός δένδρου.
Εν τω μεταξύ έφθασε εκεί ιδρωμένος και ένας άλλος μοναχός· κάθισε και αυτός κάτω από την ιδία σκιά. Και άρχισε να του λέει:
– Σε βλέπω, αδελφέ, ταραγμένο. Δεν μου λες τί έχεις;
– Άφησε, Πάτερ, του λέει· έπαθα μεγάλο δυστύχημα. Και του διηγείται με λεπτομέρεια όλη την ιστορία του, Ο δε αγαθός οδοιπόρος του λέει:
– Αν θέλεις, αγαπητέ αδελφέ, άκουσέ με· γύρισε πίσω στο Γέροντά σου και ο Θεός θα προστατεύσει το σπίτι σου. Συ να υπηρετείς το Γέροντά σου, αφού μάλιστα είναι και τυφλός.
Αλλ’ αυτός δεν τον άκουε. Κυριευμένος από τους λογισμούς του φαίνονταν σαν παραλήρημα τα λόγια του άλλου. Και, αφού του έφερε πολλά παραδείγματα, σηκώθηκε ο ανυπάκουος μοναχός να συνεχίσει το δρόμο του προς τον κόσμο. Ο μοναχός εν τέλει του λέει·
– Λοιπόν δεν με ακούς να γυρίσεις πίσω;
– Όχι! αντιλέγει εκείνος.
– Ε, τότε, λέει ο μοναχός· Εγώ είμαι Άγγελος Κυρίου και εμένα πρόσταξε ο Θεός, αμέσως όταν πέθανε ο πατέρας σου να πάω κοντά τους να τους φυλάω και να γίνω προστάτης τους. Αφού λοιπόν τώρα εσύ πηγαίνεις αντί για μένα, εγώ τους αφήνω και φεύγω, εφ’ όσον δεν με ακούς. Και έγινε άφαντος. Τότε λοιπόν συνήλθε ο μοναχός και γύρισε αμέσως στο Γέροντα· και τον βρήκε γονατιστό, να προσεύχεται γι’ αυτόν.
Κατάλαβες, τέκνο μου; Έτσι γίνεται, όταν εμείς τα αφήνουμε όλα στο Θεό. Αφού πολύ καλά τα οικονομεί Εκείνος ως αγαθός κυβερνήτης και κανένα σφάλμα δεν υπάρχει στο θέλημά του. Αλλά χρειάζεται να έχει υπομονή εκείνος που ζητά να σωθεί. Αν δε ζητούμε εμείς να τα κάνει ο Θεός, όπως αρέσουν στη δική μας διάκριση, τότε αλλοίμονο στο χάλι μας.
Πηγή: Γέροντος Ιωσήφ, «Έκφρασις Μοναχικής Εμπειρίας», εκδ. Ι.Μ. Φιλοθέου, Άγ. Όρος, σ. 109-111- απόσπασμα σε νεοελληνική απόδοση.
Αναδημοσίευση από: Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας (Έτσι γίνεται όταν εμείς τα αφήνουμε όλα στο Θεό)
Ευχαριστίες στον Σταύρο Γ.
Ο Αµφοτεροδέξιος Ιανουάριος 28, 2015
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Ορθοδοξία / Εκκλησία , 1 comment so far
[] Οι τέλειοι είναι εκείνοι που n Αγία Γραφή τους ονομάζει αµφοτεροδέξιους. Έτσι µας περιγράφεται στο βιβλίο των Κριτών πως ήταν ο ξακουστός Αώδ, «ο οποίος μπορούσε να χρησιμοποιεί το αριστερό του χέρι τόσο καλά, όσο και το δεξιό» (Κριτές 3, 15).
Έτσι θα αξιωθούμε κι εμείς να γίνουμε και να λεγόμαστε αµφοτεροδέξιοι — με την πνευματική έννοια του όρου — αν κάνουμε καλή χρήση της ευημερίας, την οποία ονομάζουμε συμβολικά «δεξί χέρι», και της θλίψης, την οποία παριστάνουμε ως «αριστερό χέρι». Αν, με άλλα λόγια, θεωρήσουμε τα πάντα, ό,τι κι αν µας συμβαίνει, πως είναι καλά, θετικά και χρήσιμα. Να µας γίνεται καθετί, όπως λέει ο Απόστολος, «όπλο δικαιοσύνης» (Β’ Κορ. 6, 7). Ο εσωτερικός µας άνθρωπος, πράγματι, το βλέπουμε ξεκάθαρα, αποτελείται από δύο ουσιώδη μέρη. Ο «έσω άνθρωπος» έχει δύο χέρια. Δεν υπάρχει δίκαιος που να μην έχει στη ζωή του θλίψεις, να μην έχει δηλαδή αριστερό χέρι. Αλλά n τέλεια αρετή αναγνωρίζεται από το εξής σημάδι: Και το ένα και το άλλο χέρι, χαρές και θλίψεις, λειτουργούν σαν το δεξιό, με τη θετική τους, δηλαδή, μορφή και ενέργεια. Γιατί, όταν φθάσει καθείς σ’ αυτό το ύψος αρετής, τότε ξέρει πλέον να κάνει ορθή χρήση και των δύο καταστάσεων, και την ευχάριστων και των θλιβερών. []
Πηγή: Αββάς Κασσιανός, τόμος Α’ εκδ. ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ, Καρέας 2004
Αναδημοσίευση από: Αμφοτεροδέξιος