Δέν ξεχνώ (Ὁ Ἀγνοούμενος)

Μουσική: Χρίστος Στυλιανού

Στίχοι: Ελένη Ζιώγα

Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη

Το τραγούδι «Δεν ξεχνώ (Ο Αγνοούμενος)» ακούγεται στους τίτλους αρχής της τηλεοπτικής σειράς «FAMAGUSTA»

Στίχοι:

Κι όταν ξυπνώ, θυμάμαι Κι όταν στον ύπνο κρυφτώ, αχ, θυμάμαι Κι όταν διψώ, θυμάμαι Κι όταν χορταίνω νερό, αχ, θυμάμαι

Κι αν σε πήραν, είσ’ εδώ Σ’ έχουν αυτοί, μα σ’ έχω εγώ Κι αν, μισή, ακόμα ζω Είναι που δεν ξεχνώ

Κι αν μου πήραν την ψυχή Δεν μου ‘χουν πάρει το κλειδί Το ‘κανα χρυσό Για να στο χαρίσω όταν σε βρω Κι όλα πια δικά σου θα ΄ναι Δεν ξεχνώ. Σε θυμάμαι.

Κι όταν γελώ, λυπάμαι Κι όταν για ελπίδα μιλώ, αχ, φοβάμαι Χρόνια, καρφιά, περνάνε Κι όσο περνάν, πιο βαθιά, αχ, τρυπάνε

Κι αν σε πήραν, είσ’ εδώ Σ’ έχουν αυτοί, μα σ’ έχω εγώ Κι αν, μισή, ακόμα ζω Είναι που δεν ξεχνώ

Κι αν μου πήραν την ψυχή Δεν μου ‘χουν πάρει το κλειδί Το ‘κανα χρυσό Για να στο χαρίσω όταν σε βρω Κι όλα πια δικά σου θα ΄ναι Δεν ξεχνώ. Σε θυμάμαι.

Έπαιξαν οι μουσικοί: Ακουστική, κλασική κιθάρα: Δημήτρης Στασινός Λαούτο: Θανάσης Βασιλάς Πνευστά: Αποστολής Μαλλιάς Κανονάκι: Έφη Ζαιτίδου Βιολί: Δημήτρης Καζάνης, Κωστής Καριτζής, Εύα Καραμολέγκου, Τατιάνα Λύτρα, Θοδωρής Μουζακίτης Βιόλα: Ελευθερία Τόγια, Γιάννης Ρωμανός Τσέλο: Άρης Ζέρβας Κοντραμπάσο: Γιώργος Μπουλντής Κρουστά: Αλέκος Ρούπας

Ενορχήστρωση: Χρίστος Στυλιανού

Ηχογράφηση & Mastering: Μπάμπης Μπίρης/BK Studio Artwork: Μαρία Μπιζίμη © Creative Souls Productions

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Ὁ ἔρωτας πρὸς τὸν Χριστὸ εἶναι κάτι ἄλλο. Δὲν ἔχει τέλος, δὲν ἔχει χορτασμό. Δίνει ζωή, δίνει σθένος, δίνει ὑγεία, δίνει, δίνει, δίνει... Κι ὅσο δίνει, τόσο πιὸ πολὺ ὁ ἄνθρωπος θέλει νὰ ἐρωτεύεται. Ἐνῷ ὁ ἀνθρώπινος ἔρωτας μπορεῖ νὰ φθείρει τὸν ἄνθρωπο, νὰ τὸν τρελάνει. Ὅταν ἀγαπήσομε τὸν Χριστό, ὅλες οἱ ἄλλες ἀγάπες ὑποχωροῦν. Οἱ ἄλλες ἀγάπες ἔχουν κορεσμό.. Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ δὲν ἔχει κορεσμό. Ἡ σαρκικὴ ἀγάπη ἔχει κορεσμό. Μετὰ μπορεῖ ν᾿ ἀρχίσει ἡ ζήλια, ἡ γκρίνια, μέχρι κι ὁ φόνος. Μπορεῖ νὰ μεταβληθεῖ σὲ μῖσος. Ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη δὲν ἀλλοιώνεται. Ἡ κοσμικὴ ἀγάπη λίγο διατηρεῖται καὶ σιγὰ-σιγὰ σβήνει, ἐνῷ ἡ θεία ἀγάπη ὁλοένα μεγαλώνει καὶ βαθαίνει. Κάθε ἄλλος ἔρωτας μπορεῖ νὰ φέρει τὸν ἄνθρωπο σὲ ἀπελπισία. Ὁ θεῖος ἔρως, ὅμως, μᾶς ἀνεβάζει στὴ σφαῖρα τοῦ Θεοῦ, μᾶς χαρίζει γαλήνη, χαρά, πληρότητα. Οἱ ἄλλες ἡδονὲς κουράζουν, ἐνῷ αὐτὴ διαρκῶς δὲν χορταίνεται. Εἶναι μία ἡδονὴ ἀκόρεστος, ποὺ δὲν τὴν βαριέται κανεὶς ποτέ. Εἶναι τὸ ἄκρον ἀγαθόν.
    - Γέροντας Πορφύριος
  • Αρέσει σε %d bloggers: