Ορθοδοξία / Εκκλησία 

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι εβδομάδα μεγάλων αποφάσεων

Ζωντανό Ιστολόγιο 0 Σχόλια ,,

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι εβδομάδα μεγάλων αποφάσεων. Την εβδομάδα αυτή δεν την προσεγγίζεις συναισθηματικά, αλλά με την καρδιά τη ζεις. Αν έχεις φιλότιμο, τότε η καρδιά σου θα σε βοηθήσει. Πρέπει να πάρεις αποφάσεις για τη σχέση σου με το Χριστό. Για το αν Τον θέλεις στη ζωή σου ή όχι.Ακούμε από χθες στις εκκλησιές ότι «επείγεται ο Χριστός παθείν». Βιάζεται να πάθει. Βιάζεται να πεθάνει για μένα, για σένα. «Έχω άραγε καρδιά που να φιλοτιμείται;» οφείλεις να ρωτήσεις τον εαυτό σου. Μας λέει ο Ιωάννης ότι αγαπάμε τον Χριστό, επειδή Εκείνος μας αγάπησε πρώτος. Αν το σκεφτείς, δεν είναι ζήτημα της λογικής. Είναι παράλογο να μας αγαπήσει τόσο πολύ Εκείνος που κρατά στη χούφτα του τα σύμπαντα, ώστε να καταδεχθεί να έρθει ανάμεσα μας και να υποστεί όσα υπέστη από μας. «Ποιος είναι λοιπόν Αυτός που με αγαπά και ποιος είμαι εγώ, ώστε να με αγαπήσει τόσο πολύ;» Βλέπεις πώς πηγαίνουν μαζί η αγάπη με την ταπείνωση; «Εμένα βρήκες Χριστέ μου να αγαπήσεις; Εμένα που ολημερίς και ολονυκτίς ζω με την έπαρση, προσδοκώντας όλα όσα εσύ θεωρείς τόσο ασήμαντα; Τόσο μεγάλη είναι λοιπόν η αγάπη Σου; Για μένα;» Δεν μπορεί η λογική να τα βγάλει πέρα. Χρειάζεται να την υπερβούμε, όχι να την ακυρώσουμε. Είναι ακατανόητη για μας αυτή η αγάπη, είναι αδιανόητη η ταπείνωση Του. Επείγεται λέει να πάθει για μένα. Βιάζεται. Μη χαθώ. Μη με καταπιεί ο θάνατος, η μοναξιά. Κι εγώ που συγκλονίζομαι με αυτή Σου την αγάπη, πρέπει να βιαστώ. Τουλάχιστον να βιαστώ να μη σε χάσω Κύριε, να ακολουθήσω τα ίχνη Σου, να Σε έχω στη ζωή μου, να κάνω το θέλημα Σου.

Δημήτρης Καραβασίλης (FB)

Λέξεις κλειδιά: δημήτρης καραβασίλης, ιησούς χριστός, Μεγάλη Εβδομάδα

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Ὁ ἔρωτας πρὸς τὸν Χριστὸ εἶναι κάτι ἄλλο. Δὲν ἔχει τέλος, δὲν ἔχει χορτασμό. Δίνει ζωή, δίνει σθένος, δίνει ὑγεία, δίνει, δίνει, δίνει... Κι ὅσο δίνει, τόσο πιὸ πολὺ ὁ ἄνθρωπος θέλει νὰ ἐρωτεύεται. Ἐνῷ ὁ ἀνθρώπινος ἔρωτας μπορεῖ νὰ φθείρει τὸν ἄνθρωπο, νὰ τὸν τρελάνει. Ὅταν ἀγαπήσομε τὸν Χριστό, ὅλες οἱ ἄλλες ἀγάπες ὑποχωροῦν. Οἱ ἄλλες ἀγάπες ἔχουν κορεσμό.. Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ δὲν ἔχει κορεσμό. Ἡ σαρκικὴ ἀγάπη ἔχει κορεσμό. Μετὰ μπορεῖ ν᾿ ἀρχίσει ἡ ζήλια, ἡ γκρίνια, μέχρι κι ὁ φόνος. Μπορεῖ νὰ μεταβληθεῖ σὲ μῖσος. Ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη δὲν ἀλλοιώνεται. Ἡ κοσμικὴ ἀγάπη λίγο διατηρεῖται καὶ σιγὰ-σιγὰ σβήνει, ἐνῷ ἡ θεία ἀγάπη ὁλοένα μεγαλώνει καὶ βαθαίνει. Κάθε ἄλλος ἔρωτας μπορεῖ νὰ φέρει τὸν ἄνθρωπο σὲ ἀπελπισία. Ὁ θεῖος ἔρως, ὅμως, μᾶς ἀνεβάζει στὴ σφαῖρα τοῦ Θεοῦ, μᾶς χαρίζει γαλήνη, χαρά, πληρότητα. Οἱ ἄλλες ἡδονὲς κουράζουν, ἐνῷ αὐτὴ διαρκῶς δὲν χορταίνεται. Εἶναι μία ἡδονὴ ἀκόρεστος, ποὺ δὲν τὴν βαριέται κανεὶς ποτέ. Εἶναι τὸ ἄκρον ἀγαθόν.
    - Γέροντας Πορφύριος
    • Αρέσει σε %d bloggers: