Δέν αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά πάω στήν Ἐκκλησία, πειράζει;

Η προσευχή μας είναι ή ζωή μας. Δέν προσευχόμαστε γιά νά ζητήσουμε κάτι άπό τόν Θεό αλλά γιά τόν ϊδιο λόγο πού ἀναπνέουμε: Γιά νά ζήσουμε!

Καί ἐάν ή άναπνοή είναι ἡ λειτουργία ζωής γιά τό σώμα, ἔτσι καί ἡ προσευχή είναι λειτουργία ζωής γιά τήν ψυ­χή. Είναι ἡ άναπνοή τής ψυχής, χωρίς τήν όποια δέν είναι δυνατόν νά ζήσει ή ψυχή τοϋ άνθρώπου, χωρίς τήν όποια ή ζωή τοῦ άνθρώπου -ή πνευματική του ζωή- γίνεται καχεκτική, ώσπου, στό τέλος, ό άνθρωπος παύει νά αισθάνεται. Τά εσωτερικά του αισθητήρια, πού τού δόθηκαν γιά νά άναγνωρίζει τόν Θεό πίσω άπό όλα τά δημιουργήματα, νεκρώνονται, μέ άποτέλεσμα νά είναι ούσιαστικά νεκρός. Καί τό άκόμα πιό τρομερό είναι όπ έχει τήν αίσθη­ση όπ είναι φυσιολογικός άνθρωπος!

Μοῦ είπε πρίν άπό λίγες ήμερες κάποιος: «Ξέρετε, πάτερ, δέν αισθάνομαι τήν άνάγκη νά πάω στήν εκκλησία». Μοῦ τό λεγε σχεδόν μέ περηφάνια. Καί τοῦ είπα: «Θέλεις νά σοϋ μιλήσω είλικρινά;». Μοῦ λέει: «Ναί». «Είσαι ένα πτώμα», τοῦ λέω, «γι’ αύτό δέν αισθάνε­σαι. Στό πτώμα, άμα ρίξεις καυτό νερό, χα­μπάρι δέν παίρνει. Ἄμα τοῦ ρίξεις παγωμένο,τίποτα δέν καταλαβαί­νει. «Ἄμα τό τρυπήσεις, τίποτα δέν αισθάνεται. Ἄμα τό κόψεις κομμα­τάκια, είδηση δέν έχει».

«Ετσι συμβαίνει όταν νεκρωθεί ή ζωή τοῦ άνθρώπου. Όταν ό άνθρωπος γίνει ένα πνευματικό πτώμα, δέν αισθάνεται, ούτε τήν άνάγκη γιά Θεό, ούτε γιά προσευχή, ούτε γιά νά λειτουργηθεί, ούτε καί γιά νά κοινωνήσει. «Αλλωστε, ένα πτώμα δέν τρέφεται.

Όσο άτονεϊ ή προσευχή, τόσο πέφτει ή θερμοκρασία τής ψυχής. «Αλλωστε, ένα πτώμα είναι πάντα παγωμένο. Ή παγωμάρα αυτή γίνεται συνήθεια καί έτσι ό θάνατος περ- νιέται γιά ζωή. «Ισως άνοστη, ίσως έπιφανειακή, άλλά, τουλάχιστον, ζωή, πού δέν φαίνεται ή κακή της ποιότητα, γιατί όλοι ζοϋν έτσι. Τήν κατάσταση μπορεί νά άλλάξει μόνον μιά πηγή θερμότητας, μιά παρουσία. Ή πόρνη πού άλείφει τά πόδια τοϋ Χριστού, πρίν τή συντρι­βή καί τή μετάνοιά της, αισθάνεται τή θεϊκή παρουσία, όπως μάς τό περιγράφει καί ή Κασ­σιανή: «Τήν σήν αίσθομένη θεότητα».

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ηλία Λιαμή «ΕΙΧΑ ΚΙ ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ», έκδ. Αρχονταρίκι, πρωτότυπος τίτλος κειμένου: Προσευχόμαστε γιά νά ζήσουμε!

Ἀναδημοσίευση ἀπό: Ενοριακή τ. 440 Ι. Ν. Ευαγγελίστριας Πειραιά (4/8/2024)

Εἰκόνα: Γεώργιος Κόρδης