Γιατί πηγαίνουμε στην Εκκλησία;
Η καρδιά του ανθρώπου που γνώρισε τον Χριστό πλαταίνει δεν στενεύει. Ο άνθρωπος του Θεού δεν είναι αυτός που μένει στους τύπους, στα εξωτερικά σχήματα, αλλά είναι αυτός που προτεραιότητά του είναι ο άλλος. Ο άνθρωπος του Θεού δεν είναι ο χριστιανός της Κυριακής που έρχεται στον ναό απλά ως επιβεβαίωση ότι ανήκει κάπου. Λες και η Εκκλησία είναι ένας σύλλογος ή μία ομάδα, μία κάστα εκλεκτών. Και το λέγω αυτό διότι πολλοί χριστιανοί δεν έχουν αγάπη και θυσιαστικό φρόνημα, γιατί γι’αυτούς χριστιανισμός δεν είναι Χριστός αλλά ηθική, είναι μία Κυριακάτικη μάζωξη σε ένα κτίριο που το λέμε ναό και τίποτα παραπάνω. Η Θεία Κοινωνία είναι κάτι που το δίνουμε στα παιδάκια μας ή και σε κάποιους ενήλικες έτσι για το καλό. Δεν είναι Σώμα και Αίμα Χριστού. Ενώ Εκκλησία είναι ενότητα προσώπων και όχι απλά κάποιοι κανόνες ηθικής τελείωσις…
Δεν ερχόμαστε λοιπόν στην Εκκλησία, δεν μετέχουμε στα μυστήριά της για να γίνουμε απλά καλοί άνθρωποι, αλλά για να ζήσουμε σε σχέση με τον Θεό, σε σχέση με τους άλλους δια του Θεού. Θέλει τόλμη να δούμε στον καθρέπτη τα λάθη μας που τόσα χρόνια ίσως ζήσαμε μέσα στην Εκκλησία. Θέλει τόλμη να αλλάξεις, να μετανοήσεις ειλικρινά και πλέον να ζεις για τον Χριστό και όχι για κάτι που θα σου δώσει ο Χριστός. Χρειάζεται να δούμε την προσωπική μας κατάσταση, τα εσώψυχά μας, τους λογισμούς μας, τις κινήσεις της καρδιάς μας, τις προτεραιότητες και τα κριτήρια των επιλογών μας…