Ελπίδα και Αλλαγή στον Κόσμο

Σ’ ένα μικρό χωριό, μακριά από τις φωνές του κόσμου, ένας γέροντας κάθισε δίπλα στη φωτιά. Το βλέμμα του ήταν στραμμένο στον ορίζοντα, εκεί όπου η μέρα έσβηνε, αφήνοντας πίσω της έναν ουρανό γεμάτο υποσχέσεις. Δίπλα του, ένα παιδί παρακολουθούσε τη φλόγα να τρεμοπαίζει. Ήταν το εγγόνι του, γεμάτο ερωτήσεις για το αύριο που έμοιαζε τόσο αβέβαιο. «Παππού,» ρώτησε το παιδί, «πιστεύεις πως το νέο έτος θα είναι καλύτερο;» Ο γέροντας χαμογέλασε. Έσκυψε, πήρε ένα μικρό ξύλο και το έριξε στη φωτιά. «Βλέπεις αυτή τη φλόγα;» είπε. «Αν την αφήσεις μόνη της, θα σβήσει. Αν όμως τη φροντίσεις, μπορεί να ζεστάνει εσένα και όλους γύρω σου.» Το παιδί έγειρε το κεφάλι, σκεφτικό. «Και πώς θα τη φροντίσω;» «Με πίστη, με πράξεις, με όνειρα που δεν φοβάσαι να διεκδικήσεις. Ο κόσμος αλλάζει όταν οι άνθρωποι τολμούν να πιστέψουν πως μπορούν να είναι η διαφορά.» Η φλόγα έλαμψε πιο δυνατά, σαν να συμφωνούσε. Το παιδί έσφιξε τη μικρή κουβέρτα του και χαμογέλασε. «Θα τη φροντίσω, παππού. Όχι μόνο για μένα, αλλά για όλους.» Ο γέροντας ακούμπησε το χέρι του στον ώμο του παιδιού. «Και έτσι, μικρέ μου, θα φτιάξεις ένα νέο έτος γεμάτο φως. Μην το ξεχάσεις.» Η νύχτα έπεσε, αλλά η φλόγα συνέχισε να καίει.

Πηγή: Δημήτρης Καραβασίλης (FB)